อีซอยอน หญิงสาวอายุ18ปี หน้าตาดี เรียนเก่ง แถมบ้านของเธอยังรวยมากๆอีกด้วย. พ่อของเธอเป็นเจ้าของบริษัทรถยนต์ยักษ์ใหญ่ในเกาหลีและแม่ของเธอเป็นเจ้าของบริษัท Angelic Group เป็นบริษัทที่ขายเครื่องสำอางค์และผลิตภัณฑ์ดูแลผิวภัณฑ์ที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีและเป็นที่รู้จักมากมายในต่างประเทศ. และแม่ของเธอยังเป็นเจ้าของโรงเรียนที่ใช้ชื่อเดียวกับชื่อบริษัท ชื่อว่า โรงเรียนAngelic Group. และเธอยังมีพี่ชายที่เพอร์เฟคไปซะทุกอย่าง หน้าตาดี เรียนเก่งอย่าง อีซอนโฮ อายุ19ปี. เขาได้รับสมยานามว่าเจ้าชายน้ำแข็ง เพราะว่าเขานั้นแทบจะไม่ยิ้มเลย แต่ทว่าใบหน้าที่แทบจะไม่เคยยิ้มเลยนั้นกลับทำให้สาวๆละลายตามกันไปเป็นแถว แต่ทว่าน้องสาวของเขาอีซอยอนก็เป็นสาวฮอตไม่แพ้กันมีหนุ่มต่อแถวคิวยาวรอจีบเธออยู่มากมายแต่ทว่าเธอกลับไม่ชอบพวกเขา. เธอเป็นสาวชิคๆไม่สนโลก. เธอมีเพื่อนสาวที่สนิทอยู่ด้วยกัน3คนคือ ฮานาอึน คิมมินยอน และโอเยนา เพื่อนสาวของเธอก็สวยและรวยมากเช่นกัน. พวกเธอได้รับฉายานามว่าแก๊งนางฟ้า แต่ทว่าเพื่อนสนิทของอีชอยอนไม่ได้มีเพียงแค่เท่านี้ ยังมีเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ เอ้ย!! เพื่อนสนิทที่เป็นผู้ชายอีกคนหนึ่งชื่อว่า พัคชีฮยอน. เขามีหน้าตาดีแต่ครอบครัวของเขานั่นมีฐานะที่ปานกลางถ้าเทียบกับเธอแล้วเรียกได้ว่าคนละชั้นเลยทีเดียว. ชีฮยอนเป็นเพื่อนชายเพียงคนเดียวที่ซอยอนไว้วางใจเป็นอย่างมาก. ความสัมพันธ์ของเธอและเขาแน่นแฟ้นมากเพราะพวกเขาเป็นทั้งเพื่อนทั้งที่ปรึกษาและคอยอยู่เคียงข้างในวันที่ทุกข์ใจอยู่เสมอ. แต่ด้วยความที่พวกเขาได้อยู่ใกล้ชิดกันทุกวันพวกเขายังได้นั่งคู่กันในห้องเรียนบวกกับเพื่อนๆที่คอยเป็นกามเทพให้พวกเขาอยู่เสมอ พวกเขาพยามที่จะไม่ล้ำเส้นของคำว่า“เพื่อน”แต่เพราะความใกล้ชิดนี้ทำให้พวกเขาหวั่นไหวและลึกๆภายในใจพวกเขานั้นจริงๆแล้วได้ล้ำเส้นเข้าไปซะแล้วแต่ทว่าพวกเขานั้นกลับไม่เคยรู้ใจตัวเองเลยว่าพวกเขานั้นแอบล้ำเส้นอยู่

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่โต ย่านชองดัมใจกลางกรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ในขณะที่รับประทานอาหารกันอยู่ อีซึงฮอนผู้เป็นพ่อพูดขึ้นมาว่า “ที่โรงเรียนเป็นไงบ้างลูก” ซอนโฮตอบ “ก็ดีครับ”

“ก็แหงแหละ พี่อ่ะฮอตจะตายสาวๆตามจีบตรึงเลยค่ะพ่อ” ซอยอนยิ้มมุมปากเชิงแหย่พี่ชาย

“แล้วลูกล่ะซอยอน?” ผู้เป็นพ่อเอ่ย

“หนูหรอคะ?” ซอยอนทำหน้าสงสัยในคำที่พ่อของเธอพูด

“ลูกไม่มีหนุ่มๆมารอจีบอย่างพี่เค้าหรอ”

“ทำไมจะไม่มีล่ะครับพ่อ แต่ยัยนี่นะก็ชอบอยู่คนเดียวนั้นแหละครับ” ซอนโฮยิ้มมุมปากพร้อมหันไปทำหน้าทะเล้นใสซอฮยอน

“โอ้ ลูกสาวแม่มีความรักแล้วหรอเนี้ย” พัคโบยองผู้เป็นแม่พูด

“แม่คะ!!” ซอยอนทำหน้างอนใส่

ทุกคนต่างหัวเราะที่แกล้งพูดเล่นใส่เธอ

วันจันทร์วนกลับมาอีกครั้งหลังหยุดพักผ่อนเสาร์อาทิตย์ ซอนยอนและซอนโฮ2พี่น้องจอมซึนต้องตื่นนอนเวลา 05.00นาฬิกา เพื่อเตรียมตัวที่จะไปโรงเรียน ทันใดนั้นสาวใช้ซึ่งเป็นแม่บ้านเก่าแก่ของตระกูลอี นามว่า ชเวยองเอ และสาวใช้คนอื่นๆอีก2คน ก็เข้ามาปลุกทั้งสองคน

หลังจากที่เข้าไปปลุกซอนโฮแล้วนั้น ยองเอและสาวใช้อีก2คนก็เข้าไปปลุกซอยอนให้อาบน้ำ แต่งตัว และพวกเธอก็เตรียมของทุกอย่างเพื่อที่จะช่วยซอยอนแต่งตัวไปโรงเรียน โดยยองเอได้เข้าไปปลุกซอยอนที่ในห้อง

“คุณหนูคะ ตื่นได้แล้วค่ะ ต้องเตรียมตัวที่จะไปโรงเรียนแล้วนะคะ!”

เธอตื่นขึ้นมาโดยยังมีท่าทีที่ยังง่วงนอนอยู่ “ป้ายองเอคะ ขออีก5นาทีนะคะ” เธอพูดด้วยสีหน้าที่อ้อนหญิงวัยกลางคน

“ไม่ได้นะคะ ไปโรงเรียนสายเดี๋ยวจะโดนคุณครูทำโทษเอา”

แม้แม่ของพวกเขาจะเป็นเจ้าของโรงเรียน แต่ทว่าแม่ของพวกเขาให้ทำตามกฎของโรงเรียนอยู่เสมอ แต่อย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีครูคนไหนกล้าที่จะทำโทษพวกเขาอยู่ดี

และพวกเขายังมีผลการเรียนที่ดีอีกด้วย ทั้งสองพี่น้องครองที่1ในทุกๆภาคเรียนของระดับชั้น และที่1 ของระดับโรงเรียน และซอนโฮได้รับหน้าที่เป็นประธานนักเรียนอีกด้วย เพราะผลการเรียนดี แถมยังมีคะแนนหน้าตาที่สาวๆทุกคน ไม่เลือกเขาไม่ได้แล้วล่ะ ส่วนน้องสาวของซอนโฮอย่าง ซอยอนก็ได้รับหน้าที่เป็น รองประธานนักเรียนอีก เรียกได้ว่า เพอร์เฟคสุดๆไปเลยครอบครัวนี้

หลังจากที่เธอตื่นนอนและอาบน้ำเสร็จ ยองเอและสาวใช้อีก 2คน ก็เข้ามาแต่งหน้าอ่อนๆให้เหมาะสมกับนักเรียน และทำผมให้เธอ โดยสไตล์การแต่งตัวของซอยอนนั้นดีมากๆ เรียกได้ว่า แฟชั่นนิสต้าเลยก็ว่าได้ หลังจากแต่งตัวเสร็จ เธอก็ลงไปกินข้าวที่ห้องอาหาร โดยมีเพียงแค่เธอกับพี่ชายของเธอเท่านั้นที่อยู่บนโต๊ะอาหาร ส่วนพ่อแม่ของพวกเขานั้นแน่นอนว่าแทบจะไม่มีเวลามาทานอาหารเช้าพร้อมหน้าพร้อมตากัน เหตุเพราะพวกท่านงานยุ่งมาๆ

“มาทานด้วยกันไหมคะคุณป้า” ซอยอนพูดกับยองเอ

“ไม่เป็นไรค่ะคุณหนู รีบทานเถอะค่ะ เดี๋ยวจะสายเอา”

พ่อแม่ของซอนโฮและซอยอนนั้นมีอิทธิพลมากๆ แต่พวกเขาก็เลี้ยงลูกให้ไม่ดูหรูหราเกินไป แต่ถึงอย่างไรด้วยความรวยที่มีดูยังไงก็หรูหราอยู่ดี แต่ทว่าพวกเขานั้นต่างจาก เศรษฐีคนอื่นตรงที่ว่าไม่กดขี่คนใช้ เหมือนในละครหลังข่าว

พวกคนใช้บ้านนี้นับได้ว่าเป็นคนใช้ที่น่าอิจฉาสุดๆ เพราะอยู่บ้านหรูสบายหลังใหญ่โต เงินเดือนก็ดี นอกจากงานปัดกวาดเช็ดถูแล้วบางทีพวกเธอแทบจะไม่โดนใช้งานอะไรหนักๆเลย เพราะพ่อแม่ของซอนโฮและซอยอนอยากให้ลูกๆของเขาใช้ชีวิตให้เป็น จึงให้ทำบางอย่างด้วยตนเองบ้าง เช่น ล้างจานเองหลังกินอาหารของตนเสร็จ ซักเสื้อผ้าที่เป็นของส่วนตัวของตัวเอง เป็นต้น แต่ก็ไม่ทุกครั้ง เพราะสาวใช้บ้านนี้รู้หน้าที่ของตนดีจึงไม่อยู่เพิกเฉยไม่ยอมให้เจ้านายมำหน้าที่ของตนไปซะหมด

หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ ทั้งคู่ก็ขึ้นรถของทึ่บ้านโดยมีคนขับรถของบ้านขับไปส่ง หลังจากที่พวกเขาถึงโรงเรียนและก้าวขาลงจากรถนั้น ทั้งสองเป็นที่จับตามองของนักเรียนคนอื่นๆอยู่เสมอ ก็แหงแหละ เพราะทั้งสองคนเป็นหนุ่มสาวฮอตลองโรงเรียนนี่

ทั้งสองต่างแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนของตน

พอซอยอนเข้ามาในห้องเรียนเพื่อนสาวทั้ง2คนของเธอ โอเยนาและฮานาอึน ก็ทักทายขึ้นมาว่า “ซอยอนนน หวัดดี”

“อืม หวัดดี” ซอยอนตอบกลับด้วยท่าทีที่ยังง่วงนอนอยู่

“ยัยนี่หลับดึกอีกแล้วสินะ” โอเยนาพูดด้วยกิริยาที่เคยพบเห็นอยู่บ่อยๆ

“ซอยอนมาสักทีนะ ชีฮยอนคิดถึงแกจะแย่อยู่ละ” เสียงของเด็กชายผู้ซึ่งเป็นเพื่อนคนสนิทของพัคชีฮยอน พูดขึ้นเชิงหยอกล้อ

“พูดบ้าอะไรของพวกแกเนี้ย!!” เสียงของชีฮยอนตะโกนขึ้น และหน้าของเขาก็แดงก่ำ

“เขินเราหรอชีฮยอน ฮ่าๆ” ซอยอนพูดเชิงหยอกล้อ ทั้งที่ตัวเองก็เขินจนหน้าแดงเหมือนกัน

“อู้ยยย อะไรเนี่ย พวกแกเขินกันหรอเนี่ย” เสียงแซวทั้งเพื่อนหญิงและเพื่อนชายของของพวกเขา

“ตึกๆ” เสียงมือที่กระแทกบนโต๊ะดังขึ้น

“อ่าวนักเรียนม.5 พร้อมที่จะเรียนกันรึยัง” เสียงครูพูด ซึ่งในคาบเช้าเรียนประวัติศาสตร์ นักเรียนทุกคนต่างง่วงกันเป็นแถวๆเพราะเป็นวิชาที่เล่าเรื่องราวต่างๆในอดีต ทำให้รู้สึกง่วงและหน้าเบื่อ

เวลาผ่านไป4ชั่วโมง ผ่านมาแล้ว4วิชา ซึ่งคาบต่อไปของชั้นเรียนคือ ทานอาหารกลางวัน ซอยอนและเพื่อนๆต่างลุกจากโต๊ะเรียนและเดินไปทานข้าวพร้อมกัน ชีฮยอนและเพื่อนของเขาก็เดินตามมาติดๆเพื่อที่จะได้ไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันกับซอฮยอนและเพื่อนของเธอ

ในขณะที่ซอยอนกำลังจะก้าวขาออกจากห้องนั้นเธอได้สดุดขาโต๊ะนักเรียนที่อยู่ตรงปากประตูนั่นล้ม แต่ทว่าชีฮยอนที่เดินตามหลังเธอมาติดๆ ได้ขว้าเอวเธอไว้ทันทำให้ซอยอนไม่สดุดล้ม ชีฮยอนซึ่งในขณะนั้นกำลังโอบที่เอวเธออยู่ ทั้งคู่สบตากันใบหูทั้ง2ข้างของชีฮยอนและซอยอนต่างก็แดงก่ำ ใบหน้าของพวกเขาใกล้กันมาก “ตึกตักๆ”เสียงหัวใจเต้นรัวของทั้งสอง และนั่นเป็นจุดเริ่มต้น..

ณ ห้องเรียนของชั้นม.5/2 ของโรงเรียนAngelic Group เสียงดังวุ่นวายจากเสียงเม้ามอยของสาวๆและเสียงพูดคุยของหนุ่มๆ

มีเสียงๆหนึ่งโผล่ขึ้นมาด้วยความกระตือรือร้น

“ลูกๆม.5/2ทุกๆคน!! วันนี้ครูมีงานจากประชาสัมพันธ์มาแจ้งทุกคน” นั่นคือเสียงจากคุณครูประจำชั้นของม.5/2

นักเรียนทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องนั้นต่างนั่งอย่างเงียบสงบและรอฟังคำที่ครูสาวกำลังจะพูดต่อจากนั้น

“ในสัปดาห์หน้าทางโรงเรียนจะจัดกิจกรรมกีฬาสีโรงเรียน โดยจะจัดรวมกันทุกเขตวิทยาของโรงเรียนเรา” โรงเรียนAngelic Group จะมีสองวิทยาเขต แบ่งเป็นแบบ ดนตรีและศิลปะการแสดงต่างๆและภาษา แบบที่สองคือเป็นเกี่ยวกับสายวิทยาศาสตร์คณิตศาสตร์ และเตรียมตัวที่จะเข้ามหาวิทยาลัยที่ต้องการจบมาแล้วเข้ารับราชการหรือปนะกอบอาชีพเกี่ยวกับทางการแพทย์ ทั้งนี้โรงเรียนAngelic Group ทั้งสองวิทยาเขตจะสอนเป็นหลักสูตรนานาชาติทั้งหมด และมีการสอนภาษาที่หลากหลาย

“และแต่ละห้องเรียนจะต้องจัดเป็นสีๆ แบ่งเป็นสี่สี ได้แก่ สีแดง ม่วง เขียว ฟ้า ส่วนห้องเรียนของพวกเราจะเป็นสีแดง”

คุณครูกล่าว

วันศุกร์ที่ 30 ธันวาคม เป็นวันที่มีการจัดงานกีฬาสีของโรงเรียน

เมื่อเวลาตอนสายๆหลังพิธีเปิดงานเสร็จเด็กนักเรียนทุกคนต่างเริ่มเตรียมตัวที่จะแข่งขันกีฬาในโปรแกรมที่ได้ลงไว้

เวลาผ่านมา2ชั่งโมง กีฬาต่างๆก็ได้แข่งขันเสร็จสิ้นและก็ได้เริ่มการแข่งขันกีฬาฟุตบอลเป็นกีฬาสุดท้ายของวันนี้ โดยจะแข่งขันกันในรอบชิงชนะเลิศ ซึ่งทีมที่ได้เข้ารอบชิงชนะเลิศคือ ทีมสีแดง และ ทีมสีฟ้า

ทันทีที่นักเตะทีมสีฟ้าและสีแดงเข้าสนามก็มีเสียงกองเชียร์แต่ละทีมดังก้องขึ้นมา อย่างฮึกเหิม

“สีแดงสู้ๆ” “สีฟ้าสู้ๆ”

และแน่นอนอยู่แล้วว่าสีแดงนั้นจะต้องมีตัวเอกอย่างพัคชีฮยอนและพวกพ้องของเขาลงแข่ง

ทันทีที่ลูกเตะของชีฮยอนจากทีมสีแดงยิงเข้าประตู ทำให้เสียงเชียร์จากฝั่งทีมสีแดงดังมากว่าเดิม และโดยเฉพาะท่าทีที่ดีใจเป็นพิเศษจากอีซอยอนที่เห็นเพื่อนสนิทอย่างชีฮยอนเตะลูกบอลเข้าประตูได้สำเร็จ

“กรี้ดดดดดด ชีฮยอนของเราเก่งที่สุด” เธอทำหน้าแบบภาคภูมิใจ

“ว้าวๆๆ อะไรกันเนี้ย ชีฮยอนของเราหรอ ฮ่าๆ” เสียงแซวขจากเยนาหญิงสาวผู้เป็นเพื่อนของเธอ

“ซอยอน ไม่ใช่ว่าแกตกหลุมรักชีฮยอนเข้าจริงๆแล้วนะ” นาอึนเอ่ย

“พวกแกจะบ้าหรอ ไม่มีอะไรทั้งนั่นแหละ พวกเราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั่น” ซอยอนพูดอธิบาย

“อะไรกันเนี้ย พวกแกคบกันหรอ ทำไมมีชั้นคนเดียวที่ไม่รู้”

คิมมินยอง เพื่อนอีกคนของพวกเธอพูด แต่ทว่าคิมมินยองนั้นไม่ได้เรียนวิทยาเขตเดียวกับพวกเธอจึงทำให้เธอไม่ค่อยรู้เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นดีนัก

“ไม่ใช่แบบนั้นโว้ย แกอย่าไปฟังเรื่องไร้สาระที่ยัยพวกนั้นพูดเลย” ซอยอนกล่าวด้วยท่าทางที่ปฏิเสธและกระวนกระวาย

หลังจากนั้นเกมส์ฟุตบอลครึ่งแรกก็จบลง ทุกคนเข้ามาพักดื่มน้ำข้างสนาม

ชีฮยอนและเพื่อนของเขาอีกสองคนก็เดินตรงเข้ามาหาที่ที่พวกซอยอนอยู่ โดยหนึ่งในเพื่อนของชีฮยอน คิมมินกยู เขาเป็นแฟนกับฮานาอึนเพื่อนของซอยอน มินกยูจึงเข้ามาขอดื่มน้ำจากแฟนสาวของเขา

“ที่รักดื่มน้ำนี้ก่อนสิ” นาอึนแฟนสาวของมิยกยูพูด

“ขอบคุณนะที่รัก เป็นไงบ้างเข้าเล่นเก่งไหม” มินกยูพูดด้วยสีหน้าหวังรอคำตอบที่ดีของแฟนสาว

“ทำได้ดีมากค่ะที่รัก ที่รักของเข้าเก่งที่สุดเลย” นาอึนพูดด้วยสีหน้าทีปราบปลื้มในแฟนหนุ่ม

“โอ้ยยย!! พวกแกจะหวานกันไปถึงไหน น่ารำคาญ ไปหวานกันไกลฉันเลยนะ ไปๆ” เยนาพูดด้วยสีหน้าที่อิจฉาคู่รัก

“แหมๆๆ ก็ใครใช้ให้พวกแกไม่มีแฟนกันล่ะ” นาอึนพูด

ทางด้านของชีฮยอนนั้นก็ได้เดินตรงเข้ามาหาซอฮยอนเพืีอที่จะมาขอน้ำดื่ม

“ขอน้ำหน่อยครับ” ฝ่ายชายพูด

“อ่ะนี่” ซอยอนยื่นน้ำให้ชีฮยอน

ชีฮยอนรับน้ำจากซอยอนหลังจากนั้นมือของทั้งคู่ก็ชนกัน

บ่อยครั้งที่พวกเขาจะเจอสถานการณ์แบบนี้ แต่ทว่าในครั้งนี้นั้นไม่เหมือนกัน พวกเขาสบตากันหลังจากที่มือของพวกเขาประกบกันและมันทำให้พวกเขาใจเต้นรัวอีกครั้ง

ทั้งคู่ต่างก็ทำท่ากระวนกระวายและฝ่ายชายก็กลบเกลื่อนความเขินอายด้วยการกล่าวว่า

“เป็นไงบ้าง ฉันเล่นเก่งสุดๆเลยใช่ไหม”

“อื้ม! นายเล่นเก่งที่สุดเลย!!”

แต่คำพูดของซอยอนกลับทำให้อีกฝ่ายเขินยิ่งเข้าไปใหญ่

หลังจากนั้นพวกเขาก็กลับเข้าไปในสนามเพื่อที่จะไปเล่นฟุตบอลอีกครึ่งเกมส์สุดท้ายให้จบ

และทีมที่ชนะก็คือทีมสีแดง พวกเขาทำประตูไปได้ 3-1ประตู

ทันทีที่ชีฮยอนและเพื่อนของเขาเดินเข้ามาในซุ้มเชียร์สีแดงอีกครั้ง ซอยอนและเพื่อนของเธอต่างก็ดีใจ จนโผล่เข้าไปกอดอีกฝ่าย มินกยูและนาอึนโผล่กอดกันนั้นเป็นเรื่องที่ปกติ เพราะพวกเขานั้นเป็นแฟนกัน แต่ทว่าซอยอนและชีฮยอนพวกเขาทั้งคู่ต่างดีใจจนลืมตัวและโผล่กอดกันนั้น ทำให้เพื่อนๆต่างแซวพวกเขา

“ให้มันน้อยๆหน่อยพวกแกอะ รู้แล้วว่ารักกัน ทำปากแข็งไปได้” เยนาพูด

“ฮ่าๆ ใช่ๆ ปากแข็งทั้งคู่” มินกยูพูดสมทบ

เขาทั้งสองตั้งสติได้จึงผละตัวออกจากกัน และต่างฝ่ายต่างขอโทษกัน

ในที่สุดงานกีฬาสีของโรงเรียนก็เสร็จสิ้น

ทางด้านของชีฮยอนและซอยอนที่กำลังจะเดินทางกลับบ้านนั้นพวกเพื่อนๆของเธอก็ขอปลีกตัวแยกทางกลับบ้านกันในส่วนของมินกยูและนาอึนนั้นจะไปเดตกันต่อ

ทันใดนั้นชีฮยอนก็เอ่ยขึ้นมาว่า

“ให้ฉันไปส่งที่บ้านนะ ซอยอน”

“แต่บ้านฉันกับบ้านนายอยู่คนละทางกันเลยนะ” ซอยอนพูด

“ไม่เป็นไร เธอเป็นผู้หญิงกลับคนเดียวมืดๆมันอันตราย ให้ฉันไปส่งดีกว่า” เขายืนยันที่จะไปส่งเธอ

“อื้ม งั้นก็ขอบใจละกัน” เธอมีสีหน้าที่เขินกับคำพูดของเขา

และทั้งคู่ก็มาถึงที่บ้านของซอยอน ซอยอนกล่าวขอบคุณเขาอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังกลับเข้าบ้าน

“เอ่อ.. ซอยอน” ปีใหม่นี้เธอว่างไหมอ่ะ

ก่อนหน้านี้เขาลังเลที่จะถามเธอหลายครั้งแต่ไม่กล้า เพราะหลังจากงานกีฬาสีของโรงเรียนจบลงพวกเขาจะไม่ได้เจอกันอีก เพราะมันเป็นวันหยุดปีใหม่

เธอหันมาและตอบกลับเขา

“ปกติก็ฉลองปีใหม่กับครอบครัวที่บ้าน แต่ไม่รู้ว่าปีนี้พ่อกับแม่จะว่างมาฉลองด้วยกันมั้ยในวันหยุดปีใหม่นี้ ทำไมหรอ?”

“ถ้าว่างเราไปฉลองปีใหม่ด้วยกันไหม”

และนี่เป็นครั้งที่สามที่เขาและเธอใจเต้นรัว

“อืม งั้นไปด้วยกันนะ ฉลองปีใหม่…”