ก่อนจะอ่านขอให้อ่านจุดนี้ก่อนนะ ครับ/ค่ะ

>>>> ตัวละครทั้งหมดถูกแต่งขึ้นมาจินตนาการขึ้นมาทุกอย่างภาษาที่ใช้ก็คิดขึ้นเองบางคำอาจจะเหมือนเล็กน้อยหรือมากต้องขออภัยในนะที่นี้ด้วยครับ !!! ย้ำนะครับว่าเขียนขึ้นเองไม่ได้เจตนาไปทับกับใคร !!!

ถ้าไปเหมือนกับใครบางอย่างต้องขอโทษขออภัยด้วยนะครับ  ขอบคุณครับ/ค่ะ

อ่านฟรี ครับ เขียนขึ้นเอง โดย : เปเล่

ถ้าสนุกหรือไม่สนุกก็ต้องขอโทษด้วยนะครับจะปรับปรุงเรื่อยๆครับพึ่้งเขียนเช่นกันครับ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตอน   การกลับมาของโกซากะ

...? : ป้าค่ะ ลดราคาให้หน่อยนะคะ

ป้าร้านขายของ : ได้จ้าถือว่าเป็นลูกค้าประจำเลยนะเนี่ยเลยลดให้

...? : ขอบคุณคะป้า

     ( ทันใดนั้นมีผู้ชายคนนึงได้มาเรียกเธอ )

...? : เห้!! นานะ

นานะ : ??!!! (ทำท่าทางดีใจแล้วตอบกลับไป) อ้าวว โกซากะ กลับมาแล้วหรอไม่ได้เจอตั้งนานไปไหนมาเนี่ย

โกซากะ : ฉันก็ไปเรียนต่อแล้วหางานทำนะสิ ส่วนเธอมาทำอะไรแถวนี้

นานะ : เห๋!!!! ฉันก็มาซื้อของนะสิส่วนนายมาทำอะไรแถวนี้

    ( ยังไม่ทันพูดจบโกซากะได้หายไป )

นานะ : อ้าว!! หายไปไหนแล้ว

โกซากะ : นานะมาดูนี่สิ ของน่ากินทั้งนั้นเลยฉันว่าวันนี้เราไปปาตี้กันมั้ย

นานะ : ก็ดีนะฉันไม่ได้กินอะไรอร่อยๆ มานานแล้ว

         ( Let Go !! )

   (ระหว่างที่สองคนนั้นเดินหาซื้อของกินไปปาตี้ นานะได้เดินไปชนผู้ชายปริศนาคนคนนึง)

นานะ : ตุ๊บ !! ขอโทษค่ะ !

ชายปริศนา : (เงียบ)

นานะ : (มองไปเห็นชายคนนั้นมีตาซ้ายข้างเดียวส่วนตาขวาได้ปิดไว้แล้วนานะได้มองไปเห็นสัตว์คู่กายของเค้าเป็นแมวตัวใหญ่ดูน่าเกรงขามไม่เป็นมิตร)

นานะ : ขอโทษนะคะ ! ไม่ได้ตั้งใจจะชนค่ะ พอดีรีบค่ะต้องขอโทษด้วยคะ

ชายปริศนา : ไม่เป็นไรครับ

นานะ :  ดะ ! ดะ ! เดี๋ยวก่อน คุณชื่ออะไรคะ ?

ชายปริศนา : ฉันชื่อเคียว  (แล้วก็เดินจากไป)

นานะ : (ยืนคิดอยู่นาน)  ชื่อเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนน้าา??

โกซากะ : เห้ นานะ มายืนทำอะไรคนเดียวตั้งนานได้อะไรไปกินบ้างมั้ย

นานะ : โกซากะ นายเคยได้ยินคนชื่อเคียวมั้ย ?

โกซากะ : ไม่นะ ชั้นไม่เห็นเคยได้ยินเลย เค้าเป็นใครกันหรอ ?

นานะ : เค้าเป็นคนที่เงียบขรึมดูน่ากลัวๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน

โกซากะ : ถ้าเป็นผู้ชายที่มีตาเดียวชั้นเคยได้ยินมาอยู่นะตอนอยู่ที่โตเกียวหนะว่าชายคนนั้นเค้าเป็นคนที่น่ากลัวเอามากๆเลยละแต่มันเป็นเรื่องเล่าจากคนแก่เมื่อหลายปีที่แล้วล่ะคงไม่ใช่คนเดียวกันมั้ง

นานะ : ช่างเถอะ วันนี้เราไปปาตี้กัน ได้กุ้งมาเพียบเลย

โกซากะ : โอ๊สสส

          ( ในระหว่างนั้นเอง )

ปีศาจโคจิ : ได้เวลาโจมตีเมืองนั้นแล้ว ชั้นได้ข่าวมาว่ามีคนแข็งแกร่งอยู่ที่นั้น

ลูกน้องปีศาจ : ฮี่ ! ฮี่ ! ฮี่ ! ได้เวลาล่า แล้วสินะครับท่าน โคจิ

ปีศาจโคจิ :   ( พูดตะโกนบอกลูกสมุน ) !!! วันนี้ฉันจะโจมตีเมืองชินกุตามหาผู้ชายตาเดียวแต่มีข้อควรระวัง !!ระวังกลุ่มนักไล่ล่ด้วยล่ะ

         ( ตัดมาที่กลุ่มนักไล่ล่า )

  ตึก! ตึก! ตึก! ( เสียงเท้าที่วิ่งกำลังตามล่าอะไรสักอย่าง )

คิชากิ : ฮินะ ไปทางซ้าย โทโมโกะ ไปทางขวา ( วิ่งไปพูดไปอย่างดุดันและจริงจัง )

   ( ในระหว่างฮินะแยกออกไปค้นหาก็ได้เจอกับปีศาจตนนึง )

ฮินะ :  เจอสักที !! พวกแกสินะที่กำลังจะบุกโจมตีเมือง ชั้นไม่ให้แกผ่านไปได้หร๊อก!! ( พูดด้วยความดุดันแล้วเสียงดัง )

ปีศาจจอมมาร : ถ้าใช่แล้วจะทำไมล่า  ( พูดแบบยืดเยื้อ )

     ( ปีศาจจอมมาร เป็นลูกน้องมือดีของโคจิ )

ฮินะ : ชั้นไม่ปล่อยแกไว้แน่ ( พูดด้วยเสียงที่ดุแล้วฮินะได้ทำการใช้เคียวอันใหญ่ที่แบกไว้บนหลังเขวี้ยงไปใส่ปีศาจจอมมารแต่ปีศาจจอมมารหลบได้ )

ปีศาจจอมมาร : แหม! แหม! ไม่เบาเลยนะยัยนี่โดนไปจะเป็นยัง ไง น้า งั้นชั้นจะเล่นด้วยก็ได้ ( พูดด้วยความโมโหปีศาจจจอมมารได้พุ่งเข้ามาหาฮินะฮินะได้ดึงเคียวของเค้ากลับมาป้องกันแล้วทั้งสองได้ต่อสู้กันอย่างดุเดือด )

ฮินะ : แฮ๊ก !แฮ๊ก ! ไม่เลวนี่

ปีศาจจอมมาร : หึ ! หึ ! รู้มั้ยว่ากรงเล็บนี้มันชอบกินเลือดคนที่อ่อนแอถ้ามันยิ่งได้กินแล้วล่ะก้อมันจะไม่ปล่อยจนกว่าเหยื่อจะตาย

     ( ในระหว่างที่ปีศาจจอมมารพูด )

ฮินะ : พูดมากอยู่นั่นแหละ!! (ฮินะได้พุ้งเข้าไปหาปีศาจจอมมารแล้วได้ใช้เคียวฟาดไปทีปีศาจจอมมารแต่ปีศาจจอมมารได้เอาแขนมารับ)

ปีศาจจอมมาร : หนอยแก!!!!

ฮินะ : รู้มั้ยว่าชั้นนะ เกลียดพวกพูดมาก!!!! ( พูดตะโกนแบบดุดัน) ชั้นจะแสดงให้แกเห็นเองว่าคนที่ลองดีกับนักไล่ล่าจะเป็นยังไง ( พูดจบ ฮินะได้ใช้วิชา  "เคียวปิดชีพ" )

( หลังจากที่ ฮินะได้ใช้ "เคียวปลิดชีพ" พลังของฮินะจะเพิ่มขึ้นความเร็วจะเพิ่้มขึ้นไม่เหมือนคนทั่วไปแล้วสามารถปิดชีพศัตรูได้ในครั้งเดียว )

ฮินะ : ตาย!! (ฮินะได้พุ่งวาป ไปด้วนหลังของปีศาจจอมารฮินะได้ทำการฟันลงไปที่ปีศาจจอมมารขาดเป็นสองท่อน)

ปีศาจจอมมาร : ไม่ !!! แกทำอะไรชั้น !!!

ฮินะ : ชั้นบอกแล้วว่าฉันน่ะ เกลียดพวกพูดมาก !!

       ( ตัดมาที่ โทโมโกะ )

     ตึก ! ตึก ! ตึก ! ( เสียงเท้าที่กำลังวิ่ง)

     ( โทโมโกะได้สังเกตการณ์อยู่ด้านนอก )

เหล่าปีศาจ :   ฮี่ ! ฮี่ ! ฮี่ ! วันนี้เราจะทำให้พวกมนุษย์หวาดกลัวไปตลอดการ ฮี่ ! ฮี่ !

โทโมโกะ : ไม่ได้การแล้วต้องติดต่อคุณคิชากิ

      ( โทโมโกะได้ทำวิ่งกลับไปหาคิชากิแต่ระหว่างที่กำลังกลับไปหาคิชากิได้เจอปีศาจมาขัดขวาง )

มือขวาของโคจิ : จะไปไหน นังหนู ( พูดดุดันแล้วยืนขวางทางไม่ให้ไปไหน )

โทโมโกะ : ( พูดในใจ ) แย่ละสิมันดันเจอตัวเราซะได้ ขวางทางแบบนี้เราจะไปบอกคุณคิชากิไม่ทันแน่

โทโมโกะ : หลีกไปถ้ายังอยากมีชีวิตอยุ่ ( พูดด้วยเสียงดุดันแต่น่ารัก )

มือขวาของโคจิ : ขู่ให้ข้ากลัวหรอ ชั้นเนี่ยนะจะกลัวพวกมนุษย์อย่างแก ฮ่า ฮ่า ฮ่า

    ( ในระหว่างที่ปีศาจได้หัวเราะ โทโมโกะได้หายตัวไปแล้ว )

มือขวาของโคจิ : อ่าวเห้ย!! หนอยแกหนีไปจนได้

โทโมโกะ : ( พูดในใจ ) เกือบไปแล้วสิเราถ้าโดนมันจับได้ละก็ตายแน่เรา

     ( ในระหว่างนั้นได้มีการโจมตีไปทั้เมือง )

เสียงคนในเมือง : กรี๊ด !!!!   ปีศาจบุกเมือง

      ตูม ! ตูม ! ตูม !

โคจิ : ฆ่าทุกคนอย่าให้เหลือ !!!!

        โปรดติดตามตอนต่อไป >>>>

   ( เป็นยังไงกันบ้างครับเนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นอาจจะเขียนไม่ดีเหมือนคนอื่่นนะครับผมก็พึ่งหัดเขียนแต่จะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นอีกครับยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านหรือแวะมานะครับ EP ต่อไปสนุกแน่ครับ )

      >> เขียนโดย <<  เปเล่

                              >> Credit <<

                                    เนย

                                    ต้นน้ำ

                              >> คนคิดชื่อตัวละคร <<

คิชากิ : ต้นน้ำ

                                   ฮินะ : ต้นน้ำ

โทโมโกะ : เปเล่

                                   เคียว : เปเล่

                                   โกซากะ : เปเล่

                                   โคจิ : เปเล่

                                   ปีศาจจอมมาร : เปเล่

                                   มือขวาของโคจิ : เปเล่

                                   นานะ : เนย

                     >> ตัวละคร <<

         ( เคียว : ไม่ทราบ อายุ สิ่งที่ชอบยังไม่ทราบ เป็นใครมาจากไหนยังไม่ทราบ มีแมวตัวใหญ่เป็นคู่หู   )

         ( นานะ : อายุ 18 ปี เป็นนักเรียนมัธยมปลาย เป็นผู้หญิงชอบกินโซบะเป็นพิเศษ )

         ( คิชากิ : เป็นรองหัวหน้ากลุ่มผู้ไล่ล่า อายุ 25 ปี เป็นคนปกป้องเขตนอกเมือง ของที่ชอบไม่มี อาวุธที่ใช้ ไม่ทราบ )

         ( ฮินะ :  อายุ 23 ปี เป็นมือขวาของ คิชากิ  เป็นคนแข็งแกร่ง ชอบต่อสู้กับปีศาจ ไม่เกรงกลัวสิ่งใด เกลียดคนพูดมาก อาวุธที่ใช้ เคียว วิชาที่ใช้ "เคียวปลิดชีพ" )

         ( โทโมโกะ : อายุ 22 ปี เป็นมือซ้ายของ คิชากิ เป็นคนน่ารัก ไม่ค่อยชอบต่อสู้ เป็นหน่วยสอดแนมให้ กลุ่มผู้ไล่ล่า ของที่ชอบขนมปัง อาวุธที่ใช้ไม่ทราบ )

         ( โกซากะ : อายุ 21 ปี เป็นคนชอบเดินทาง เป็นผู้ชายที่ชอบปาตี้ )

         ( โคจิ : เป็นหัวหน้าปีศาจกลุ่มเล็ก ชอบไล่ฆ่ามนุษย์ แล้วไม่กลัว ผู้ไล่ล่า สูง 310 เป็นปีศาจที่โหดเหี้ยม ใช้พลังสูบวิญญานมนุษย์ )

         ( ปีศาจจอมมาร : ชอบเข่นฆ่าเหยื่อด้วยกรงเล็บที่แหลมคม  )

         (  มือขวาของโคจิ : ยังไม่ทราบ ชื่อ ตัวใหญ่ สูง 250 มีพละกำลัง ที่แข็งแรงสามารถ ทุบรถให้แหลกเป็นเสี่ยง อาวุธที่ใช้ ค้อนยัก )

ก่อนจะอ่านขอให้อ่านจุดนี้ก่อนนะ ครับ/ค่ะ

>>>> ตัวละครทั้งหมดถูกแต่งขึ้นมาจินตนาการขึ้นมาทุกอย่างภาษาที่ใช้ก็คิดขึ้นเองบางคำอาจจะเหมือนเล็กน้อยหรือมากต้องขออภัยในนะที่นี้ด้วยครับ !!! ย้ำนะครับว่าเขียนขึ้นเองไม่ได้เจตนาไปทับกับใคร !!!

ถ้าไปเหมือนกับใครบางอย่างต้องขอโทษขออภัยด้วยนะครับ  ขอบคุณครับ/ค่ะ

อ่านฟรี ครับ เขียนขึ้นเอง โดย : เปเล่

ถ้าสนุกหรือไม่สนุกก็ต้องขอโทษด้วยนะครับจะปรับปรุงเรื่อยๆครับพึ่้งเขียนเช่นกันครับ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                         ตอน กลืนกินความหวังของปีศาจ

                 ( ในระหว่างที่คิชากิตามล่าปีศาจก็มีโทโมโกะเข้ามาหา )

      คิชากิ : โทโมโกะ !? สถานะการณ์เป็นยังไงบ้าง ?

      โทโมโกะ : ตอนนี้ ได้เห็นปีศาจบุกเข้าไปในเมืองใหญ่ แล้วคะ คุณคิชากิ

      คิชากิ : ปล่อยไว้แบบนี้ ไม่ดีแน่ รีบติดต่อ ผู้คุมดินแดนเร็วเข้า ( พูดด้วยเสียงตรึงเครียด )

      โทโมโกะ : ค่ะ

      คิชากิ : ( พูดในใจ ) หวังว่าผู้คุมดินแดน จะรับมือได้นะ

               ( ตัดมาที่ โกซากะ กับ นานะ )

      นานะ : นั่นเสียงอะไรหน่ะ ?

      โกซากะ : ไม่รู้สิ เธออยู่ที่นี่ เดี๋ยวชั้น จะออกไปดูเอง

      นานะ : โกซากะ ระวังตัวด้วยนะ ( พูดด้วยความเป็นห่วง แอบเขินนิดๆ )

        ( ระหว่างที่โกซากะเดินออกมาข้างนอกก็ได้พบเจอกับเหล่าปีศาจที่ไม่เคยเห็นมาก่อน โกซากะ ได้รีบหลบแล้วแอบมอง )

       โกซากะ : นั่นมันตัวอะไรกัน ?!! ( พูดน้ำเสียงเบาๆ )

       เห้ย ! เห้ย ! ถ้าเจอมนุษย์อย่าให้รอดพ้นไปได้นะเว้ย ( เสียงจากลูกน้องปีศาจ )

       โกซากะ : แย่ละสิ !! ( พูดด้วยความตกใจและหวาดระแวง )

      ( ทันใดนั้นมีปีศาจตนนึงได้เห็นโกซากะแล้วได้วิ่งมาพยายามฆ่า )

       ลูกน้องปีศาจ : หย๋า !!!! แกแอบอยู่นี่ เอง เจ้ามนุษย์ มาให้ ข้าลิ้มรสเลือดซะดีๆ

       ( โกซากะที่ไม่ทันได้ตั้งตัวจึงถูกปีศาจโจมตี )

      ตุ๊บ ! อ่า ! ( โกซากะได้มีบาดแผลที่แขนซ้าย )

       โกซากะ : แกคือตัวอะไร  !!!

       ลูกน้องปีศาจ : ชั้นมีชื่อว่า ซุยสุ ผู้กลืนกินความหวังของมนุษย์อย่างแกยังไง ล่า ( พูดด้วยความกระหายเลือด )

         ( ในระหว่างที่โกซากะไม่เหลือทางหนีชีวิตของเค้ากำลังจะมาตายที่นี่ )

       แต่ !!! มีชายปริศนา เข้ามาด้านหลังของ ปีศาจ ซุยสุ

        ( ซุยสุได้หันหลังไปมอง )

       ซุยสุ : หื้อ !! แกเป็นใคร ?!!

       เคียว : ( เงียบ )

       ซุยสุ : ไม่พูดแสดงว่า แกกำลังกลัวอยู่ละสินะ งั้นชั้น จะจัดการแกแล้วก็  แมวแกก่อนแล้วกัน ค่อยไปจัดการเจ้าหมอนั่น

       โกซากะ : ( คิดในใจด้วยความวิตกกังวลเหมือนเค้าเคยได้ยินเรื่องเล่าลือที่ไหนมาก่อน !! ชาย ตา ซ้ายข้างเดียว !! )

       ซุยสุ : งั้น ชั้น ขอลิ้มรสเลือด แกหน่อยนะ ย่า!!!!

       ( ทันทีที่ ซุยสุ ขยับตัวพุ่งเข้าไปหา แมวยักของเคียว ได้ทำการกระโดดมาต่อสู้กับ ซุยสิ )

       ซุยสุ : ว้าวว !!! เจ้านี่พละกำลังเยอะใช่ย่อย เนื้อน่าอร่อย ซะแล้วสิ งั้นชั้นขอแล้วกัน เจ้าแมวโง่  !!!!  ( พูดด้วยความโมโห )

     ( กลุ่มปีศาจที่เข้ามาช่วย ซุยสุ )

     กลุ่มปีศาจ : ฆ่าไอผู้ชายคนนั่นซะ !! ( เสียงตะโกนพร้อมกัน ) โฮ้

      ( กลุ่มปีศาจนับร้อยได้เข้าโจมตี เคียว แต่เค้าไม่รู้สึกมีความหวาดกลัวแม่แต่นิด )

    กลุ่มปีศาจ : ฮ่า ! ฮ่า ! มันกลัวจนไม่กล้าทำอะไรแล้ว ฆ่ามันพวกเรา

     (  ทันใดนั้น !!!! เคียวได้เปิดตาข้างขวาของ เค้าแล้วหันมาหาพวกปีศาจ นับร้อย จู่ๆ ปีศาจก็หวาดกลัวทันที เหมือนมีความรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายร่างกำลังจะแหลกสลาย  )

    กลุ่มปีศาจ : หัวหน้า นะ ! นะ ! นี่ มัน ผู้ชายตาเดียวที่ท่านโคจิเคยเล่าลือให้ฟัง นะ  ! นะ !นิ ครับ ( พุดจบกลุ่มปีศาจนับร้อยได้ร่างสลายไปต่อหน้าต่อตา ซุยสุ )

     ซุยสิ : อย่า!! อย่า!! บอกนะว่าแกคือ ผู้ชายที่เค้าเล่าขานกัน

    ( เคียวได้ทำการพุ่งเข้าไปหาแล้วบอกกับปีศาจ ซุยสุ ว่า )

    เคียว : แกยังอยากลิ้มรสเลือดชั้นอีกมั้ยล่ะ ( พูดจบเคียวได้ทำการสังหารซุยสุด้วยตาข้างขวาของเค้า )

    ซุยสุ : ( ในระหว่างที่กำลังจะตาย ซุยสุ ได้พูดบางอย่าง ) มีจริงสินะชายในตำนานที่ท่านโคจิพูดถึง

    โกซากะ : นะ ! นะ ! นายคือคนที่ไล่ล่าล้างเผ่าพันธ์ ของพวกปีศาจที่คนเฒ่าคนแก่เค้าร่ำลือกันใช่มั้ย

    ( เคียวไม่ตอบอะไรแล้วหันหลังให้แล้วเดินจากไป ในขณะที่กำลังจะเดินจากไป )

    โกซากะ : ช่วยรับชั้นเป็นพวก ด้วยนะ ชั้นอยากปกป้องใคร บางคนชั้นขอร้องล่ะ

    เคียว : แค่คนคนเดียวนายยังปกป้องไม่ได้ แล้วจะให้ชั้นรับนายมาเป็นพวกเนี่ยน่ะ ชิ ( พูดด้วยน้ำเสียงดุดันหน้าตาเกรงขาม )

    โกซากะ : ชั้นขอร้อง ล่ะ ชั้นอยากแข็งแกร่ง

    ( ในระหว่างที่โกซากะกำลังขอร้อง ก็ได้มีดาปเล่มใหญ่พุ่งเข้ามาหาเคียว โกซากะที่เห็นอย่างนั้น เลยกระโดดเข้าไปช่วยเคียวที่กำลังหันหลังให้เค้าอยู่ โกซากะเลยโดนดาปเล่มนั้นตัดแขนซ้ายขาด )

    โกซากะ : อ่า !!!!!!!!!!!! แขนชั้น

    ( เคียวที่ เห็นอย่างนั้นก็ไม่ได้ตกใจหรือกลัวอะไรแล้วก็ได้หันหน้าไปมองคนที่ปาดาปมาหาเค้าคนนั้นคือ โคจิ )

    ( จู่ๆ นานะ ก็วิ่งออกมาเจอ โกซากะ ที่บาดเจ็บ )

    นานะ : โกซาก่ะะะะะ !!!! ( พูดด้วยน้ำเสียงร้องไห้แล้วเป็นห่วงสุดขีด )  ขะ ! ขะ ! แขนนายไปโดนอะไรมา ฮือ ฮือ

    โกซากะ :  ชั้นบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าออกมา แฮ๊ก แฮ๊ก

    นานะ : บาดเจ็บขนาดนี้ยังจะมาพูดอีก ฮือ ฮือ

     ( เคียวที่ได้เห็นท่าไม่ดีเลยพุ่งเข้าไปหา โคจิ แล้วทำการเตะโคจิ โคจิได้ทำการเอามือมากัน แล้วโคจิได้พูดกับเคียวว่ามีจริงสินะ " ชายในตำนาน "  แต่ความแข็งแกร่งของ เคียวนั้นก็ทำให้โคจิกระเด็นออกไปไกลจากเมืองเป็นกิโล แล้วเคียวได้กระโดดมาหาทั้ง 2 คน แล้วพูดว่า )

    เคียว : ชั้นให้นายเป็นพวกก็ได้แต่มีข้อแม้ 1 อย่าง

    โกซากะ : กี่อย่างชั้นก็ยอม

    เคียว : ถ้านายปกป้องคนที่นายปกป้องไม่ได้อีกครั้งละก็ ชั้น จะ ฆ่านาย ซะ

    โกซากะ : ( ตอบโดยที่ไม่คิดเพราะอยากปกป้องใครบางคน ) ชั้นตกลง

    เคียว : งั้น ขี่หลัง เนโก๊ะมาตะ ฉันจะพาไปหา ใครคนนึงที่ช่วยรักษานายได้

      ( หลังจากนั้นเคียวได้พาทั้งคู่ไปที่ไหนสักแห่งนึง ที่ ที่ ไม่มี มนุษย์ อยู่ )

    โกซากะ : ที่นี่ ที่ไหน ?? ( ถามแบบ งง งง ในสภาพที่กำลังย่ำแย่ )

    เคียว : อย่าพูดมาก นอนให้สบาย ถึงแล้วก็จะรู้เอง

          ( ในระหว่างเดินทางไม่นานนัก ก็มาถึง ที่ ที่ จะทำการรักษาโกซากะ )

    เคียว : เข้าไปในนั้น

    โกซากะ : นั่นมันหมอกอะไรกัน ?! ( ถามด้วยความสงสัย )

    เคียว : เค้าเรียกว่าหมอกแห่งความจริง ถ้านายโกหก เท่ากับตาย ถ้านายพูดความจริงก็เท่ากับรอด ชั้นช่วยนายได้แค่นี่แหละ ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับนาย

       ( โกซากะ ที่กำลังลังเลใจซึ่งไม่อยากบอกความจริงบางอย่างให้รู้แต่นะตอนนี้เพื่อคนที่เค้าจะปกป้องเค้าก็ต้องทำ )

    โกซากะ : นานะ ถ้าชั้น ตาย เธอจะต้องแข็งแกร่งขึ้นให้ได้นะ

     นานะ : นายจะต้องไม่ตายนะ ชั้นเชื่อมั่น

    โกซากะ : ขอบใจนะรอชั้นตรงนี้นะ

    นานะ : อื้ม ( ตอบด้วยความดีใจและน่ารัก )

      ( ระหว่างที่โกซากะย่างกายเข้าไปในหมอกแห่งความจริงนั่นเค้าได้ตกตลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าเค้า )

                         โปรดติดตามตอนต่อไป >>>>>>>>>>

     ( เป็นยังไงกันบ้างครับเนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นอาจจะเขียนไม่ดีเหมือนคนอื่่นนะครับผมก็พึ่งหัดเขียนแต่จะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นอีกครับยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านหรือแวะมานะครับ EP ต่อไปสนุกแน่ครับ )

      >> เขียนโดย <<  เปเล่

                              >> Credit <<

                                    เนย

                                    ต้นน้ำ

                                    อั๋น

                              >> คนคิดชื่อตัวละคร <<

                                    เนโก๊ะมาตะ : อั๋น

                                    ซุยสุ : เปเล่

                                  >> ตัวละคร <<

                     (  ซุยสุ : เป็นปีศาจที่ชอบเข่นฆ่ามนุษย์ แล้วชิมลิ้มรสเลือดของเหยื่อ )

                     ( เนโก๊ะมาตะ :  เป็นสัตว์เลี้ยงในตำนานที่เคียวปกป้องมาตั้งแต่เล็ก เป็นสัตว์เลี้ยงตัวใหญ่กว่าคน 2 เท่า ไม่เคยมีผู้ใดควบคุมได้ )

                     ( เคียว : เป็นผู้ชายที่ แข็งแกร่ง ถูกขนานามว่า ตาผนึกมาร ไม่เคยมีผู้ใดเคยเห็นเค้า ผนึกเลยสักครั้ง นอกจากรุ่น คนเฒ่าคนแก่ อาวุธที่ใช้ยังไม่ทราบ มีสัตว์ เลี้ยงข้างกาย คือ เนโก๊ะมาตะ )