นิยายเรื่อง สองแฝดกามเทพ

                  บทที่1สองแฝด

       วันที่โลกมืดมนสิ่งที่ทำให้ฉันมีกำลังใจสู้ต่อไปได้คือ. รอยยิ้มของลูกน้อยฝาแฝด

                    ชีวิตที่กำลังสดใสของผู้หญิงคนหนึ่งกับมืดมนและพังทลายลงจนยากที่จะหวนคืนแต่เธอยังโชคดีที่มีรอยยิ้มของสองแฝดคอยชโลมใจไม่ให้หมองเศร้าและมีกำลังใจที่จะสู้แม้เจ้าสองแฝดจะเกิดมาเพราะความผิดพลาดและไม่ตั้งใจก็ตาม..

ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งผู้ปกครองต่างทยอยมารับลูกหลานของตัวเองทั้งเด็กปฐมและเด็กอนุบาลจะเหลือแค่สองพี่น้องฝาแฝดที่นั่งมองเพื่อนๆพี่ๆที่ผู้ปกครองมารับและเดินผ่านหน้าไป

สองพี่น้องนั่งมองอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรพวกเขานั่งทำการบ้านที่ครูสั่งเพื่อฆ่าเวลา โดยอยู่ในสายตาครูน้ำทิพย์ครูประจำชั้นอนุบาลที่นั่งมองดูแลเจ้าสองแฝดอยู่จนกว่าผู้ปกครองของเด็กๆจะมารับ

"พี่แจ้วจา(แก้วตา)เมื่อร่ายที่แม่จะมายับเยา"เสียงใสเล็กพูดไม่ค่อยชัดของดวงใจเอ่ยถามแฝดผู้พี่ของตนเพราะนี้ก็ทำการบ้านเสร็จนานแล้วแต่แม่ก็ไม่มารับสักที

แม่ของพวกเธอมักจะเลทเวลาการมารับเสมอแต่ก็ไม่เคยเลทนานเท่านี้

"ม่ายยู้"เสียงผู้เป็นพี่เงยหน้าจากสมุดวาดรูปแล้วตอบคนเป็นน้องพวกเธอทำการบ้านเสร็จแล้วแต่แม่ก็ไม่มารับสักทีเธอเลยเอาสมุดวาดรูประบายสีเพื่อมาวาดเล่นฆ่าเวลาแต่แล้วเด็กน้อยก็นึกอะไรขึ้นได้วางดินสอสีลงเปิดกระเป๋าเอาเครื่องมือสื่อสารที่เป็นโทรศัพทรุ่นอาม่าที่มารดาได้ชื้อไว้ไห้โทรสื่อสารกันโทรศัพทเครื่องนี้โทรเข้าโทรออกได้อย่างเดียวชึ่งมากพอแล้วสำหรับเด็กวัยนี้

"ฮาโหลคูณแม่ขาเมื่อร่ายคูณแม่จามายับคะ"เด็ก

น้อยพูดขึ้นเมื่อคนปลายสายรับโทรศัพท

"รอแป๊บนะลูกแม่กำลังรีบไป"คนเป็นแม่ตอบกลับมาสองขาก็ก้าวออกจากบริษัทที่ทำงานเพื่อไปรับลูกแฝดของเธอ

วันนี้ยอมรับว่าเลทมากแต่เธอก็รีบอย่างสุดๆเด็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้นก็วางสายเพื่อเฝ้ารอเวลาที่แม่จะมารับ

"แม่บอกว่าเยี๋ยวมา"แก้วตาหันไปบอกน้องสาวที่นั่ง

มองตาแป๋วรอฟังคำตอบอยู่

เมื่อได้ยินคำตอบก็พยักหน้าแล้วก็หยิบดินสอสีและระบายรูปต่อ ทุกอริยาบทอยู่ในสายตาครูน้ำทิพย์เธอยิ้มอย่างเอ็นดูเจ้าสองแฝด  เด็กอะไรช่างน่ารักน่าชังแถมยังฉลาดเกินเด็กอีก เจ้าสองแฝดอยู่กับมารดาเพียงลำพัง. เธอไม่รู้ว่าบิดาเจ้าแฝดเป็นใคร เพราะเธอไม่เคยเห็น. เพราะตั้วแต่เจ้าสองแฝดเข้าโรงเรียนมาก็เห็นแค่มารดาคอยวิ่งรับส่งตลอดและบางวันก็มารับช้าอย่างเช่นวันนี้ ที่เธอต้องรอเป็นเพื่อนจนกว่าแม่ของพวกเธอจะมารับ

สองแฝดกามเทพ.

      ตอนที่2 ช่อนหา

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่แม่ของเด็กน้อยเลทเวลาจะมารับ แต่แม่บอกว่าช่วงนี้อาจมารับช้าชึ่งเด็กน้อยเข้าใจเพราะแม่หาเงินคนเดียวเพื่อเลี้ยงดูตั้งสามปากถึงแม้พวกเธอจะเป็นเด็กแต่ก็เข้าใจในความลำบากของแม่ดี

ดังนั้นพวกเธอสองพี่น้องจึงเป็นเด็กดีไม่สร้างความลำบากใจให้แม่เพราะแม่ก็เหนื่อยจากงานมามากแล้ว

"ไอ้แฝดไม่มีพ่อ"เสียงล้อเลียนจากเพื่อนร่วมชั้นที่ชื่อว่านัดที่รอผู้ปกครองมารับเช่นเดียวกันคำล้อเลียนนี้ทำให้แก้วตาที่เป็นแฝดพี่โกรธเป็นอย่างมากกำหมัดแน่นถ้าเธอต่อยเพื่อนชายตรงหน้าได้เธอทำไปแล้วแต่เด็กน้อยคิดถึงหน้าแม่ถ้าเกิดแม่รู้ว่าเธอเป็นเด็กไม่ดีต้องเสียใจแน่

"คายบอกว่าเยาไม่มีพ่อ"เสียงดวงใจแฝดน้องทนไม่ไหวพูดขึ้นบ้าง

"ถ้ามีก็เห็นสิก็พ่อเยาบอกว่าพวกเธอม่ายมีพ่อเป็นเด็กกำพร้า"นัดพูดขึ้นอีกทำให้แก้วตาแฝดพี่โมโหมากเด็กน้อยพยายามสะกดกลั้นอารมณ์แล้วแต่ก็ทนไม่ได้

"ผลั๊กตุ๊บแงๆฮึกๆ"เสียงแก้วตาผลักนัดออกไปให้ล้มด้วยความโมโหที่ล้อเลียนเธอกับน้อง  และเสียงสุดท้ายคือเสียงร้องให้ของนัดที่ถูกแก้วตาผลักล้ม

"เยามีพ่อจามว้ายแม่บอกว่าพ่อของเยาเย่นช่อนหาอยู่เลยยังหาเยาม่ายเจอถ้าเมื่อร่ายที่พ่อหาเจอเยาก็จะมีพ่อ"ดวงใจพูดขึ้นบ้างเมื่อเห็นพี่ผลักเพื่อนล้มลงพร้อมบอกเพื่อนตามมารดาที่ได้บอกตนไว้ตอนที่ถามว่าพ่อไปไหนทำไมไม่มีพ่อเหมือนเพื่อน

"คูณแม่มุกดาขาทามมายหนูไม่มีพ่อเหมือนเพื่อนคะ"ดวงใจถามมารดาด้วยความสงสัยแม่มุกของสองแฝดนิ่งไปนิดหนึ่งพร้อมตอบว่า

"พ่อของหนูเขาเล่นช่อนหาอยู่ลูกเราเป็นคนช่อนพ่อเป็นคนหา ถ้าพ่อหาเราเจอเมื่อไหร่วันนั้นพวกลูกก็จะมีพ่อ"ฉัน

ตอบลูกออกไป เจ้าเด็กแฝดเมื่อได้ยินมารดาตอบแบบนั้นก็จำไว้ในใจเสมอมาและเฝ้าภาวนาให้พ่อหาพวกเธอเจอเร็วๆ

"ช่ายๆอย่าล้อเยาอีกนะม่ายง้านโดน" แก้วตาแฝดพี่

พูดขึ้นอีกพร้อมกับชี้หน้านัดอย่างนักเลง มาล้อเขาไม่มีพ่อได้ไง ถ้าไม่มีพ่อแล้วจะเกิดมาได้ไง เด็กน้อยคิด

เมื่อไหร่พ่อจะหาเจอนะเด็กน้อยอดคิดไม่ได้

สองแฝดกามเทพ

บทที่3คุณแม่ลูกสอง

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งเคลียร์งานอยู่ฉันเป็นเลขาของท่านประธานบริษัทน้ำหอมทั้งในและนอกประเทศ

"อ้าวยังไม่กลับอีกเหรอ"พี่เฟิร์สทักขึ้นเมื่อเห็นฉันนั่งทำงานอยู่พี่เฟิร์สเป็นเจ้านายฉันเอง และเป็นเจ้านายที่ใจดีมากถ้าไม่ได้พี่เฟิร์สรับฉันเข้าทำงานก็ไม่รู้จะมีงานทำหรือเปล่าถ้าไม่ได้พี่เฟิร์สให้โอกาสคงแย่แน่แม้ใครจะมองว่าฉันเข้ามาทำงานที่นี้ด้วยเส้นสายพูดให้ร้ายฉันต่างๆนาๆแต่ฉันก็ไม่สนแค่ฉันมีงานมีเงินเลี้ยงตัวเองและลูกก็พอ

ใช่ค่ะทุกคนฟังไม่ผิดฉันมีลูกแล้วแถมเป็นลูกแฝดชะด้วยน่ารักและเป็นกำลังใจให้ฉันสู้เรื่อยมาในวันที่ฉันท้อ

"กำลังจะกลับแล้วค่ะ"ฉันบอกพี่เฟิร์สออกไปพร้อมกับเก็บของ

"รีบกลับเลยป่านนี้เจ้าแฝดคงรอไปรับแย่แล้วเดี๋ยวจะหาว่าลุงเฟิร์สใช้งานแม่มุกเขาหนักอีก"ชายหนุ่มพูด

แชวหญิงสาวเพราะมีครั้งหนึ่งหญิงสาวเลขาของเขาได้ทำงานเกินเวลาและได้ไปรับลูกช้าและเจ้าแฝดก็บ่นผมใหญ่เลยหาว่าผมใช้งานแม่เขาหนัก

"ลุงเฟิร์สช้ายงานแม่มุกเกินไปแล้วนะ"แก้วตาแฝดผู้พี่ได้เอ่ยบ่นเขาเมื่อเจอหน้าจนทำให้เขาอดเอ็นดูเจ้าแฝดไม่ได้ 

มุกดาเป็นรุ่นน้องของเขาตอนเรียนมัธยมเราเรียนโรงเรียนเดียวกันแล้วก็กลับมาเจอกันอีกทีตอนเธอมา

สมัคงานเขาก็รับเธอไว้เธอบอกว่านึกว่าจะไม่ได้งานชะแล้ว เพราะไปสมัคมาทุกที่ไม่มีใครรับเลย เธอทำงานหนักมากตอนแรกเขาก็สงสัยว่าทำไมเลขาเขาขยันจังแต่ก็รู้คำตอบเมื่อได้เจอเจ้าสองแฝด เขาไม่รู้พ่อของเด็กเป็นใครทำไมถึงทิ้งลูกเมียให้ลำบาก

แต่ในฐานะที่ผมเป็นรุ่นพี่และเราเคยรู้จักกันผมพอจะช่วยอะไรเธอได้ก็จะช่วยอย่างเช่นช่วยให้เธอมีงานทำ....

ใครหลายคนอาจมองว่าฉันเป็นเด็กใจแตก ท้องไม่มี

ใครรับ ทิ้งการเรียนเพราะอยากมีสามี แต่ใครจะรู้

บ้างว่าความจริงมันเป็นยังไง ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่

อยากเป็นแบบนี้หรอก มุกดาคิดในใจ พร้อมกับจูงมือ

เจ้าสองแฝดคนละข้างเพื่อที่จะกลับบ้าน เพราะเธอ

พึ่งแต่ไปรับลูกมาเมื่อกี้ เจ้าสองแฝดบ่นเธอใหญ่เลย หาว่าเธอไปรับช้าอีกล่ะ มุกดาคิดอย่างยิ้มๆพร้อมกับ

พาลูกเดินเข้าบ้านเมื่อมาถึง...