//การกระทำ

(คิดในใจ)

.แทนตัวละคร

ณ ห่วงมิติ

"อืม~~" เสียงเด็กสาวร้องออกมาด้วยความสะลึมสะลือ

"ที่นี่ที่ไหน" อ่าลืมแนะนำตัวไปเลยฉันอุจิวะ ซาราดะโฮคาเงะที่ได้จากโลกนินจาไปแล้ว

"ที่นี่คือมิติว่างเปล่า"

"เสียงใครนะ".ซาราดะ

"ฉันชื่อโอซึซึกิ โฮโกโรโมะหรือเซียน6วิธี"

"เอะ.เซียน6วิธี" ฉันอุปทานด้วยความตกใจ

"ซาราดะ".เซียน6วิธี

"ฉันอยากให้เธอไปเกิดที่โลกนินจาในอดีตน่ะ".เซียน6วิธี

"เพราะอะไรหรอคะ".ซาราดะ

"เพราะว่าฉันไม่อยากให้ตระกลูเซ็นจูและอุจิวะสู้กันนะ".เซียน6วิธี

"ก็ได้ค่ะ".ซาราดะ

"ขอบคุณนะ แล้วก็จะให้ของขวัญเป็นเธอจะมีจักระมหาศาลและใช้ได้ทุกธาตุ".เซียน6วิถี

"อุแว้แว้~"(เอ๊ะนี่ฉันไหงถึงกลายเป็นเด็กทารกไปหาล่ะเนี่ย~~😨😨)

"เด็กที่ไหนเนี่ยหน้าสงสารซะจริง).???

"หืม"

"กระดาษหรอ"//เปิดดู

ในกระดาษ

เด็กคนนี้ชื่ออุจิวะ ซาราดะ

ได้โปรดดูแลเธอด้วย

จาก???

"เอ๋".???

ตัด

ณข้านตระกลูอุจิวะ

"เด็กคนนี้ใครหรอคะ".???

"อ๋อเด็กที่เก็บมาจากข้างทางนะ".??

"น่าสงสารจริงๆ".???

"เห็นชื่อว่าอุจิวะซาราดะน่ะ".???

"เป็นเด็กตระกูลเราสินะคะ".??

"อืม".???

"ดีจังทั้ง2คนจะได้ไม่ต้องเหงา".??

"นั้นสินะ"//ยิ้ม

ตัด

5ปีผ่านไป

"พ่อครับ.าราดะหละ".???

"อยู่โรงฝึกนะ มาดาระ"พ่อ

"เอ๋ตั้งใจฝึกอะไรขนาดนั้นนะ".มาดาระ

โปรดติดตามชมตอนต่อไป

จบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

ตัวอักษรไม่พอ

さパタパタはまらたらたまりまラタラタはタラタラちらタラタラ真山差ハタハタ小屋あ、多良間山渡良マヤラマ原田はちら下さい?下さいからくださいがう。下さいくださいうかかながくださいかなくださいうがから!う、から、からくださいかな!下さいがう?。がかなからください下さいくださいから下さい。。絹のからからかなからくださいかな下さいが下さいください下さい。下さい。下さい。下さいがかなかなくださいかなくださいからからくださいから下さいが下さい。下さい。下さいがかなかなくださいかなください下さいがさ下さいかなかなかなくださいかなくださいかなからくださいかなくださいかなくださいかな下さいかなくださいかなくださいからかなくださいからくださいからくださいからがかなくださいください?かなかなくださいかな下さいかなからからかな!かなかなからかなくださいから下さいからからください?くださいがから!かな下さい、?下さいから、から?かな!なあなたは棚旅棚田はたゆたらたヤダヤダヤダ屋な棚田な文アヤタやたら他ヤダヤダヤダや田畑や旅ください下さいうかなから?かな!かなくださいかな↓?うかしら、かなください下さい、からくださいから、かなからください?かな、からくださいう寿司部かな下さいくださいかな!かながから?うか下さい、かなください下さいくださいからくださいください?かなください下さいくださいうかなとが、からかな下さいからからくださいから?うか下さいがうはたはたは

ต่อ

ณ โรงฝึก

ผึบ!

ผึบ!

"แฮ่กแฮ่ก"ฉันกำลังฝึกดาบด้วยความมุ่งมั่นมันทำให้ฉันเหนืีอยมรกจริงๆเหงื่อมันไหลไปทั่วทั้งตัว

คลื่น!!

ฉันให้ไปด้วยความตกใจที่อยู่ๆก็มีคนเดินเข้ามาและภาพที่ฉัเห็นตรงหน้าคือมาดาระผู้เป็นดัางเพื่อนสนิทยืตอยู่หน้าประตู

"ซาราดะ.เหนื่อยรึเปล่าฉันเอาข้าวมาให้".มาดาระ

"นิกหน่อยน่ะเดียวก็หายขอบใจนะ"

ฉันตอบกลับก่อนที่จะรับขอบกล่องที่มาดาระยื่นให้

.

.

.

.

.

.

.

.

หลังจากที่พวกเราทานข้าวเสร็จ

พวกเราก็มานั้งฝึกดาบด้วยกันจนถึงตอนเที่ยงมาดาระรู้สึกเหนื่อยเพราะไม่ชินกับกานฝึกของฉัน

แต่มันก็ไม่แปลกหรอกเพราะว่ามันเป็นการฝึกของฉันจากโลกก่อน

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

...----------------...

พวกเราฝึกจนถึงเย็น

แฮ่ก

แฮ่ก

แฮ่ก

น้ำเสียงที่เหนื่อยหอบของฉันกับมาดาระดังอยู่ในโรงฝึกที่มีแต่พวกเราสองคน

"มาดาระ..กลับกันเถอะเย็นแล้ว"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยหอบปนกับความเป็ยห่วงเพราะตอนนี้มาดาระแทบจะลุกไม่ขึ้ย

"อะ..อืม"มาดาระตอบกลับด้วยความเหนื่อยล้ากับความเมื่อยตามร่างกาย

แทมยังลุกไม่ขึ้นจนฉันต้องประคองกลับ

...****************...

...----------------...

......................

คฤหาสน์ตระกูลอุจิวะ

ตอนนี้พวกเรากลับมาจากการฝึกแล้วมาดาระที่ดีใจว่าจะได้พักผ่อนก็สลบไปซะก่อนทำให้พ่อกับแม่นั้นเป็นห่วงมาก

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

...----------------...

...****************...

......................

หลังจากที่มาดาระฝื้นพวกเราก็ทานข้าวกัน

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

...----------------...

...****************...

......................

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

...----------------...

จบ

โปรดติดตามตอนต่อไป

ช่วงแนะนำตัวละคร

ชื่ออุจิวะ ซาราดะ

อายุ5-12

อุจิวะ ซาราดะ

อายุ13ปีขึ้นไป

บาย

ตัวอักษรไม่พอ

サマは魔素や浜!ください、からから🈳から!?かなください!からかなくださいがかなから下さいかな下さいかな↓かな?下さいうかなから!かなかなください?から下さいからかながから下さいがう、からが!から下さいくださいう!。下さいからかなくださいから?うかしらかしらから、から?う。絹のかなから。絹の、多良間リマちゃん!くださいください。絹のかなください下さいくださいからくださいくださいください、からくださいからください下さい、からくださいかな、からかながから?からからくださいくださいください?かなください下さいが下さい下さいからが下さいくださいくださいからくださいかなくださいください、からくださいからください下さい、からかな下さいくださいかな、から、から下さいが下さいからくださいください、から?かなくださいかなください、からかなからが下さい下さいかなくださいから、からかなくださいください、から、からくださいかなく

ต่อ

.

.

.

.

.

.

เช้า

หลังจากที่ฉันทานข้าวเสร็จฉันก็ออกไปคุยกับท่านพ่อเรื่องสงคราม

"ท่านพ่อ"ฉันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"มีอะไรรึ"อุจิวะ ทาจิมะผู้ซึ่งเป็นพ่อสัมผัสได้ถึงความจริงจังที่เขาไม่เคย

เห็นมาก่อน

"หนูอยากเปลี่ยนรูปแบบสงครามให้เป็นการแข่งขัน".ซาราดะ

"หมายความว่ายังไง"ท่านพ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ก็หมายความว่าจะเป็นสงครามให้เป็นการแข่งขันทางการเมืองที่ถ้าใครทำให้หมู่บ้านเจริญรุ่งเรืองได้มากกว่ากันคนนั้นก็จะชนะยังไงหล่ะคะ".ซาราดะ

"ก็เอาสิ..หน้าสนใจดีเหมือนกัน".ทาจิมะ

หลังจากนั้นทั้ง2ตระกูลก็เริ่มเจรจากันตระกูลเซ็นจูก็ตกลงโดยมีกฎดังนี้

1จะไม่มีการทะเลาะหรือการฆ่ากัน

2จะไม่มีการแกล้งกันระหว่างแข่ง

3เมื่อมีคนของแต่ละฝ่ายไปยังตละกูลนั้นคนในตระกูลนั้นจะต้องไม่ทะเลาะกัน

และ

4สามารถไปยังเขตของฝ่ายตรงข้ามโดยมีข้อแม้ว่าจะไม่ทะเลาะหรือหยามกัน

.

.

.

.

.

.

.

ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี

"ท่านพ่อหนูไปเล่นที่ป่านะคะ".ซาราดะ

"อืม".พ่อ

ตัด

.

.

.

.

ป่า

"เฮ้ย~~"ฉันถอนหายใจด้วยความคิดถึงตอนที่ฉันเป็นเด็กมันชั่งรู้สึกดีเหลือเกินฉันล้มตัวลงไปในทุ่งดอกไม้และค่อยๆหลับตา

.

.

.

.

นี่เธอน่ะ

เสียงนั้นทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะลืมตาทำให้เห็นเด็กรุ่นเดียวกันที่กำลังก้มมองฉัน

"เธอเป็นใครหรอ..ฉันเซ็นจู ฮาชิรามะ"เด็กคนนั้นถามด้วยความสงสัยพร้อมแนะนำตัวเอง

"อุจิวะ ซาราดะ"ฉันตอบกลับ

"เป็นคนตระกูลอุจิวะหรอ..แล้วรู้จักอุจิวะมาดาระรึเปล่า"ฮาชิรามะทำท่าทีตกใจเล็กน้อยและถามถึงมาดาระ

"อืม..มาดาระเป็นเพื่อนฉันเอง"ฉันตอบ

"เอ๋เธอเป็นเด็กที่เจ้านั้นเล่าให้ฟังนี่เอง".ฮาชิรามะ//นั่งลง

"หมายความว่ายังไง"ฉันพูด

"ก็หมายความว่าฉันเป็นเพื่อนเจ้านั้นแล้วมันก็ชอบเหม่อแล้วพูดถึงแต่เธอไง"ฮาชิรามะตอบ

"งั้นหรอ"ฉันตอบ(เข้าพูดถึงฉันด้วยหรอ)

พวกเรานั้นคุยจนกระทั่ง

"ซาราดะ"เสียงของเด็กหนุ่มตะโกนมาแต่ไกลแล้วเจ้าของเสียงไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็น [ อุจิวะ มาดาระ]

จบ