"ครอกฟี้~ครอกฟี้~😪😴"

โป๊ะ!!

"เหี้ย! อาเจ๊ทำอะไรเนี่ย"

"หึ ตื่นได้สักที งานยังไม่เสร็จก็อย่าริอาจหลับ"

"แค่ลงสีเองแป๊บเดียวก็เสร็จหน่าชิ จะมาปลุกตอนคนกำลังฝันดีทำไมก็ไม่รู้"

"หุบปากแล้วทำงานไปย่ะ ถ้าคืนนี้ไม่เสร็จเงินเดือนไม่ให้นะจ๊ะ"

"ครับบบบ~"

สวัสดีครับผมชื่อโน๊ตอายุ18ปีตอนเด็กผมชอบดูพี่หรืออาเจ๊ที่ผมเรียกคนเมื่อกี้น่ะแหละมันวาดรูปพี่มันก็เลยให้ผลลองลงสีดูพอผมลงสีสวยพี่มันก็จับผมมาเป็นคนลงสีของมังงะที่พี่มันวาดอ่ะแล้วมังงะที่พี่วาดมันดันเป็นมังงะแนวว..วาย😣

"โน๊ต รูปที่พี่บอกให้ลงสีอ่ะได้หรือยัง"

"ยังไม่เสร็จคร้าบบบบ"

"ชิ ทำงานแค่นี้ก็ยังช้า"

"โธ่ อาเจ๊งั้นอาเจ๊ลองมาเป็นคนลงสีดูไหมล่ะจะได้รู้ว่ามันยากแค่ไหน"

"งั้นคุณน้องอยากลองมาเป็นคนวาดดูไหมล่ะ?"

"ไม่เอาอ่ะ ขอบาย👋"

"จะว่าไปโน๊ตก็ดูน่ารักอยู่นะ ลองเอามาเป็นหนึ่งในตัวประกอบของเรื่องดูก็หน้าจะไปได้สวย"

".... อาเจ๊ผมชายแท้นะเฮ้ย!!"

นั่นแหละนิสัยอาเจ๊มันชอบเอาคนอื่นไปเป็นแนวทางคิดเรื่องไม่ดีอยู่เลื่อย แต่อาเจ๊มันก็ไม่เคยทำ...

"พี่ลองวาดโน๊ตแล้วเป็นไงน่ารักมะ"

จริง

"เฮ้ย อาเจ๊ ทำไมวาดผมไปอยู่ในนั้นอ่ะ"

"ก็บอกแล้วนี่ว่าจะวาดโน๊ตไปอนู่ในนี้นะ โน๊ตก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยคิคิ แค่กๆ โน๊ตพี่เริ่มเจ็บคอละไปซื้อน้ำให้หน่อยดิ"

"หา!ไม่เอาอ่ะ ผมขี้เกียจไป"

"ไปเดี๋ยวนี้!!!"

"หึ ไปก็ได้"

ผมได้ลุกออกจากที่นั่งที่ประจำของผมไปซื้อน้ำให้อาเจ๊มันร้านค้าก็อยู่ไกลชิปเป๋งเลยต้องเดินข้ามถนนไปเลี้วยวซ้ายตรงไป ถ้ารวยเมือไรนะจะให้ร้านค้ามาอยู่ในบ้านเลย

ปิ๊นปิ๊นนนนนน!!

"อะไรน่ะ"

ผมได้หันกลับไปมองหาต้นเสียงและผมก็เห็นว่ามีรถบันทุกคันนึงกำลังเสียหลักเพราะรถเก๋งที่ขี้ปาดหน้ารถ ทำให้ต้องเลี้ยวกะทันหันและไม่เลี้ยวไปทางไหนมันเลี้ยวมาทางผมเนี่ยแหละ

"หนีไม่ทันแน่ ชีวิตคนเราก็สั่นเหมือนกินกล้วย3คำหมดสินะ ลาก่อนนะครับอาเจ๊ พ่อ แม่"

ผลได้หลับตาลงและยอมรับกับชะตากรรมที่กำลังจะมาถึงนี้เอง แต่ในขณะที่ผมกำลังจะถึงวาระสุดท้ายนั้นผมก็ได้เห็นแสงที่มันชวนให้รู้สึกอบอุ่น

ตู้ม!

จิ๊บ จิ๊บ

ทำไมผมถึงได้ยินเสียงนกล่ะไม่ใช่ว่าผมตายแล้วหรอหรือว่าผมยังไม่ตายไม่สิผมตายแล้วแน่นอน แต่ อึก

"รู้สึกเจ็บหัวจัง"

แกร๊ก!

ผมรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังเดินเข้ามาใกล้ผมพยยามรุกแต่ทำไมทุกครั้งที่พยายามถึงรู้สึกเจ็บที่หัวกันล่ะ?

"อ๊ะ ทำไมถึงมีคนที่นี่ได้ล่ะ"

ถึงจะถามแบบนั้นแต่ผมก็ไม่สามารถรู้ได้หรอกนะครับผมอยากรู้มากกว่าว่าขุดที่คุณแต่งมันคือคอสเพลย์หรอ?แต่เหมือนเคยเห็นมันที่ไหนนะ คินไม่ออกอ่ะ หืม เหมือนเขาจะจ้องผมแล้วทำสีหน้าแย่เลยนะ

"ย..แย่ล่ะ เฟส!!"

โอ๊ย เขาจะตะโกนทำไมกันเนี่ย

"มีอะไรหรอริว"

"ช่วยด้วยครับทีคนบาดเจ็บนอนอยู่ตรงนี้"

"บาดเจ็บ?"

บาดเจ็บ ฉันบาดเจ็บอะไร ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย เขาพูดบ้าอะไรกันนะ ผมได้มองหน้าคนทั้ง2คนก่อนที่ผมจะสลบไป

"แย่แล้วเฟสช่วยแบกคนคนนี้ไปที่ห้องพยบาลของโรงเรียนหน่อยได้ไหม"

"อืม"

"อึก อืม~~"

"ที่นอนสบายดีจัง"

"!!?"

"ที่นี่มันที่ไหนวะเนี่ย!!!!"

"หืม ตื่นมาก็ส่งเสียงเลยหรอ"

"ค..คุณเป็นใครน่ะ"

ที่นี่ที่ไหนคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นเป็นใครกัน ผมงงไปหมดแล้วเนี่ย

"หุหุ ฉันคืออาจารย์ของห้องพยบาลแห่งนี้ยังไงล่ะ"

"อาจารย์?"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เวลาเจอการเคาะประตูแบบนี้ทีไรผลล่ะอยากพูดจริงๆนะว่าก๊อกน้ำไม่ได้เสีย

"เข้ามาได้เลยจ่ะ"

แอ๊ดดดด

เหี้ยเอ๊ย เสียงประตูมันจะหลอนไปไหนวะ

"ขออนุญาตด้วยนะครับอาจารย์มินะ" /ริว

"แล้วคนที่พวกเราพามาตื่นหรือยังหรอครับ?" /เฟส

"ตื่นก่อนพวกเธอมาแค่ไม่กี่นาทีเอง"

"?? คนพวกนี้ใช่คนที่พาผมมาใช้ไหมครับ?"

"ใช่แล้วล่ะ"

"ตื่นสักทีนะเป็นห่วงแถบแน่เลย" /ริว

"??ผมหลับไปนานเลยหรอครับ"

"ก็นายหลับไป5วันเลยอ่ะนะ"

"หะ5วัน!!"

ขนาดตอนทำงานกับอาเจ๊แบบโครตของโครตจะเหนื่อยยังหลับไปแค่3วันเองนะ เอ๊ะ จะว่าไปรู้สึกเหมือนมีอะไรมาพันอยู่ที่หัว

"ผ้าก็อต?"

"เอ่อ ทำไมถึงมีผ้าก็อตอยู่บนหัวของผมหรอครับ"

"??ก็ไม่ใช่ว่าเธอบาดเจ็บมาหรอ"

เออ จะว่าไปตอนที่เจอกับ2คนนั้นครั้งแรกก็บอกว่าฉันบาดเจ็บด้วยนี่หน่า

"ขอโทษนะครับแต่ผมไปโดนอะไรมาหรอ"

"ถ้าเธอไม่รู้แล้วพวกเราจะรู้กันหรอจ๊ะ"

"😅😅"