:ฃท่านพี่เจ้าคะ' ว่าไงล่ะเจ้าอยากได้อะไรหรือ' ข้าว่าข้าไม่เหมาะกับท่านพี่เลยท่านพี่คือจอมมารที่ผู้คนนับถือส่วนข้าคือคนต้อยต่ำ//เศร้า' เปล่าเลยเจ้าคือคนที่ดีมากๆสำหรับข้าเจ้าอยู่เคียงข้างเขาเสมอถึงข้าจะมีภรรยามากเเค่ไหนเจ้าคือคนโปรดเเละคนเเรกเลยนะ' ข้าไม่อยากให้ภรรยาคนอื่นๆของท่านมองข้าเช่นนั้นนี่เจ้าคะข้าอ่อนเเเกินไปสำหรับท่านบอบบางเเค่ท่านจับข้อมือของข้าก็ช้ำไปหมดเเล้ว//น้ำตาไหล' อย่าดูถูกตัวเองสิมครมันทำเจ้าข้าจะฆ่าพวกมันให้หมดจงบอกข้่ว่าใครทำร้ายเจ้า' ข้ามิอาจเอ่ยนามของนางได้นางคือผู้สูงส่ง//กระซิก' เบลสินะข้าว่าเเล้วนางต้องเป็นเเบบนี้ข้าไม่น่ารับนางมาเลนนางก็รู้ว่าข้าไม่เคยมีใจให้นางเลย' ข้ารู้เจ้าค่ะ' 3เดือนผ่านไป 'ท่าพี่ข้ามีของจะให้//เปิดประตู' อาห์' อืมเจ้านี่ช่างน่ารักจริงๆ' ท่านพี่!' ใคร!' ข้าเอง!' เมล!//ตกใจ'ท่านทำอะไร!//น้ำตาคลอ' ก็เห็นอยู่นางสวะ!' เบลหุบปาก!'จิ๊' ข้านี่ช่างโง่เขลาเหลือเกินข้าไม่ยอมให้ท่านเเตะข้าเเค่นั้นเองท่านกับมาฮึก!' เมลข้าไม่...'ท่านพี่~เรามาต่อกันดีกว่า' เมล!'ฮือ~//วิ่งหนี' ข้างนอกปราสาท' ข้าดูต้อยต่ำวั้นหรือข้าเเค่ถ่อมตนข้าไม่มีอิสระเลยข้าต้องการเป็นตัวของข้าเองจะไม่ถ่อมตนอีกเเล้วมันอึดอัด!ฮึก//ร้องไห้//ท่านหลอกข้าท่านโนอาห์เจ้ามันคนเลว!'นายหญิง!//วิ่งเข้ามาดู' ข้าไม่เป็นไร//เช็ดคาบน้ำตา'จริงหรือขอรับ//เป็นห่วง//ท่านอ่อนเเอมากเลยนะขอรับ' ข้าบอกว่าไม่คือไม่ไงคิง!ข้าไม่ต้องการจะอ่อนเเอตอนนึ้ข้าเป็นอิสระได้เเล้ว!ข้าจะไม่ยอมพวกนางนั่นเเล้ว!//ลุกออกไป'นายหญิงท่านลืมรองเท้า..'รู้เเล้วน่าข้าไม่ได้ขี้ลืมข้าเเค่วางไว้เเค่นั้นเอง' ข้างใน 'เมลท่านพี่สั่งให้เเกซักผ้า//เยาะเย้ย'ข้าเป็นนายหญิงนะเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาสั่งข้ากันเก็บปากไว้กินข้าวไม่ดีกว่าหรือ//'ยิ้มเยาะ'นี่เจ้า!'อะไรกันอีก!//เดินมา' เพี๊ยะ! 'ท่านพี่นางตบข้าเมลนางอิจฉาข้านางเลย..' นางนะหรือนางมีดีกว่าเจ้ามากมาย' เเค่หน้าตาก็ไม่ใช่เเล้วนะคะ' เมลเเค่ไม่ดูเเลตัวเอง...
ท่านพี่พูดถูกเเล้วอีกอย่างข้าจะตบเจ้าทำไมกันล่ะ' วันนี้ข้าจะไปข้างนอกนะ' ท่านพี่เเล้วข้าล่ะ'ส่วนเทอก็เข้าห้องไปซะ!'ไม่นะเจ้าค่ะ'เเค่นี้ไม่ตายหรอก//น่ารำคาญจริงนังเบลนี่!' ทำตามที่เมลบอกเเล้วกันช้าไปล่ะอย่าลืมรับประทานอาหารเช้านะ//เดินออกไป' หน็อยเมล!นะงบ้า!' เจ้าน่ะเเหละบ้าใครเค้าจะโง่เชื่อเจ้าเสียดายสวยซะเปล่า//เดินออกไป' เเกร๊ก.. ' ท่านอาเบทตี้!//โผล่กอด' เมลเเล้วสามีของเจ้าล่ะอามึเรื่องจะคุยกับเค้าสักหน่อย' ท่านพี่น่าจะกลับมาวันพรุ่งนี้นะเจ้าค่ะ' อ่าอาจะกลับก่อนนะ' ท่านอาร่วมท่านมื้อเช้ากับพวกเราก่อน' สามีเจ้านี่จริงๆเลยนางทาสสาวใช้สวยๆเต็ปราสาท' เอาเถอะยังไงข้าก็คือคนโปรดนี่เจ้าค่ะ//ยิ้มอบอุ่น' เมลนี่นะ' กรอด! ' หลังจากท่านมื้อเช้าเสร็จ 'ท่านอาให้ข้่ไปส่งหรือไม่เจ้าค่ะ' เอาสิส่งเเค่ด้านหน้าก็พอเเล้วนะ' ค่า~ท่านอา' วันต่อมา 'ท่านจอมมารบาดเจ็บหนัก! ' ท่านพี่!' เมลข้าไม่เป็นไร' ข้าจะรักษาท่านเอง' เมลเทอใช้เวทไม่ได้หนิ//เยาะ' อย่ามาดูถูกข้านะเจ้าน่ะ' 'ลองดูก็ไม่เสือหายเอาสิเมล' ท่านพี่ไว้ใจข้าเหลือเกิน' เพราะเจ้าคือคนที่ข้ารักไงล่ะ' //รักษา' ท่านพี่ดีขึ้นไหมเจ้าคะ' อืมเจ้าใช้เวทของผู้ศักสิทธิ์ได้เช่นไรกัน//สงสัย' ท่านพี่คงยังไม่รู้ว่าตระกูลข้านั้นมีพลังศักสิทธิ์เเละข้าสามารถใช้พลังได้ทุกรูปเเบบเเละข้าคือผู้ถูกเลือก' ข้าว่าเค้าเลือกผิดล่ะมั้ง' เบลเจ้าอย่าได้กล่าเช่นนั้นไท่ฉะนั้นเจ้าจะไม่ทีลิ้นนะ!' เเล้วยังไง' ชวิ้ง! 'เจ้าเมลจะทำอะไรข้า' อยากลิ้นขาดไม่ใช่รึ' เอาล่ะๆข้าหายเเล้ว' อ๊ะ!..ท่านพี่เมื่อวานท่านอาของข้ามาหาท่านบอกว่ามีเรื่องสำคัญด้วยค่ะ' หรองั้นให้คนไปตามท่านอาทา!' 2 ชั่วโมงผ่านไป' ท่านอาท่านมีเรื่องอะไรหรือ' เรื่องที่จะจัดการผู้กล้ายังไงล่ะ!...'ครับ ' ข้างนอก ' เลเซียเจ้านำดอกไม้มาให้ข้า' เพคะนายหญิง//น้อมรับ' เมลเจ้าจะทำอะไร'ของฝากให้ท่านอา' หรอ//ปัดของลง' เพล้ง! 'เจ้ารู้หรือไม่ของชิ้นนี้มันเเพงมาก//ตระคอก' อ๊ะเจ้ากช้าตระคอกใส่ข้ารึ//ตบหน้าเมล' เพี๊ยะ! 'ฮึกเบลเจ้าร้ายนัก//อยู่ๆตาก็เปลี่ยนสี' ฮึก!ตาเจ้า!//สั่นสะท้านด้วยความกลัว//เจ้าเป็นใครกัรเเน่!'
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
