บทที่ 1

"แกมันไร้ประโยชน์!" เสียงหญิงวัยสี่สิบเอ่ยด่ากราด เส้นซินได้แต่ก้มหน้าบางครั้งก็เงยหน้าขึ้นมอง แม่ยายของเขา

ใช่ผู้หญิงที่กำลังด่ากราดเขาอยู่ คือแม่ยายเขาเอง หลินหลี่ แม้จะอายุมาก แต่ใบหน้ากลับงดงามราวกับฮองเฮาที่เป็นมารดาของแผ่นดิน รูปร่างบั้นท้ายและหน้าอกเต่งตึงฟิตเปรี๊ยะอวบอั๋นเซ็กซี่เข้ากับใบหน้า โดยรวมก็สวยและเซ็กซี่นั้นแหละ

"แม่ค่ะพ่อเถอะจะเสียสุขภาพเอา พี่เขยก็ ไร้ความสามารถแบบนี้แหละค่ะ ด่าไปเจ็ดวันเจ็ดคืนก็ไม่ทำเขาเก่งขึ้นได้หรอก" น้องเมียหลินฉู่ เอ่ยพลางไม่ลืมแนบแนมพี่เขยตัวเอง

น้องเมียคนนี้ อายุยี่สิบสามกำลังเรียนมหาลัย หน้าสวยแม้ไม่เท่าคนแม้แต่ก็รูปร่างก็เซ็กซี่นับว่าเป็นสามงามอย่างมาก

"พ่อได้แล้ว ลี่ลี่กำลังเข้าผ่าตัดอย่าสร้างปัญหา" หลินเย่ว ภรรยาของเสินซินเข้ามาแทรกกลาง ก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงเด็ดขาด ทำให้ทุกคนเงียบ

ภรรยาคนนี้ของเสินซินงดงามขนิดล่มเมือง ไม่ว่าจะดวงหน้าหรือรูปร่าง เธอยังถูกขนาดนามว่าเป็นสาวงามอันดับหนึ่งของเมือง A

เสินซินมองไปที่ภรรยาของเขาด้วยความรู้สึกขอบคุณ ทว่าคำพูดตาอกลับทำให้รอยยิ้มของเขาชะงัก

"นายออกไปซะ กลับบ้านไปอย่างวุ่นวายที่นี่"

ความหมายคือ อยู่ไปก็เกะกะ เสินซินมองไปยังภรรยาของเขา หากนับความสัมพันธ์ทางกาย เขากับคนงามคนนี้ นอกจากวันเข้าหอแล้ว ก็ไม่มีเห็นแม้ชุดชั้นในของภรรยาอีกเลย

ยังไงคนสองคนก็แต่งกันเพราะคำสัญญาของผู้เฒ่า ยังจะมีความรักอันใดอีก เสินซินยิ้มพลางเดินออกไปจากโรงพยาบาล

ตั้งแต่ตอนไหนนะที่เขายอมแพ้กับความสัมพันธ์ครอบครัวแบบนี้

ระหว่างที่เดินมา ก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังลั่น เสินซินมองไปยังญาติผู้ป่วยที่กำบังอาละวาดใส่ นางพยาบาลคนหนึ่ง

ซึ่งปกติเขาก็เห็นภาพเเบบนี้ทุกวัน แต่นางพยาบาลคล้ายกับพึ่งมาใหม่ จิตใจยังไม่แข็งพอโดนญาติผู้ป่วยด่าทอไปสามประโยคก็ตาแดงก่ำร้องไห้ออกมา

เห็นแบบนี้เส้นซินได้ส่ายหน้า ทันใดนั้นเอง ญาติผู้ป่วยวัยรุ่นสามสี่คนอาวุธครบมือพุ่งเข้ามาจะทำร้าย ยามของตึกรีบเข้ามาห้ามปราม แต่โดนฟาดไปทีหนึ่งก็สลบ

"แย่ละสิ นี้มันเกินไปแล้ว" เสินซินไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรก็จริง แต่เล่นใช้อาวุธแบบนี้ไม่ดีมั้ง

หมอผู้ชายหลายคนเข้ามาห้าม และอาวุธในมือพวกวัยรุ่นใช่ปะทะได้ จึงยืนคุใเชิงกดดันให้ใจเย็นแทน แต่ไม่ได้ผล อีกฝ่ายง้างไม้หน้าสามฟาดใส่นางพยาบาล

เสินซินเห็นแบบนุ้นก็พุ่งสุดตัว คว้าตัวพยาบาลคนนั้ยไว้ในอ้อมกอด เขารับรู้ได้ถึงสัมผัสอันนุ่มนิ่ม บ้าขะมัดิดันคว้าหมับเข้าเต็มหน้าอกของสาวเจ้าเลย นั้นคือความรู้สึกสุดท้าย ก่อนจะโดนฟาดเข้าที่ศีรษะ

หลังจากนั้นเขาก็ไม่รับรู้อะไรอีก โลกมันหมุนไปหมด สมองอื้ออึง แต่เหมือนแขนสองข้างของเขาจะหัก เพราะพอยืนเซ พวกวัยรุ่นที่เหลือก็ระดมทุนที่แขนเขาไม่ยั้งเลย

อา.......ทำดีนี่จะได้ดีหรือเปล่าเนี่ย เส้นซินครุ่นคิดขณะอยู่ในภวังค์ ตัวเขาทำดีมาทั้งชีวิต พ่อบุญธรรมสอนไว้ ทว่ากลับโดนดูถูกดูแคลน ว่าโง่บ้าง ว่าไร้ความสามารถบ้าง แทนที่จะเป็นคำสรรเสริญ

ในห้วงความนึกคิดสุดท้ายเสินซินได้ยินเสียงบางอย่าง ดังขึ้นมาหัวสมองของเขา

[โฮสได้ถูกทำการติดตั้งระบบวิเศษ สำเร็จ]

บทที่ 2

เสินซินสลึมสะลือตื่นขึ้นมา สองแขนพลันปวดขึ้นกระทันหัน ทำให้เขาร้องออกมาเสียงดัง

เขาดีดตัวลุก มองรอบๆ พบว่าตนเองนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

เสินซิน ก้มมองแขนของตัวเองที่เข้าเฝือกไว้ทั้งสองข้าง ความทรงจำก่อนหน้านี้พลันผุดขึ้นมา เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

ช่วยสาวงามไว้คนหนึ่ง ผลที่ได้คือแขนหักสองข้าง ให้ตายเถอะ รึว่าเขาทำดีไม่ขึ้นกันเนี่ย

ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ ทัศนวิสัย พลันคล้ายกับเบลอและชัดเจนขึ้น เสินซินตกใจเกือบหงายหลังตกเตียง

ระบบวิเศษ

ผู้เล่น : เสินซิน

Level : 1

ความแข็งแกร่ง : 3

ความว่องไว : 3

สติปัญญา : 2

ความอดทน : 4

สถานะ : บาดเจ็บรุนเเรง - แขนหักทั้งสองข้าง

สกิล : ไม่มี

จำนวนทอง : 100

(ร้านค้า)

"นี่มันอะไรเนี่ย" เสินซินร้องเสียงหลง ก่อนจะปิดปากเงียบ เขาพยามตั้งสติ นับหนึ่งถึงสิบ แล้วค่อย คิดทบทวนเรื่องตรงหน้า พลันนึกถึงนิยายเรื่องหนึ่ง 'ย้อนอดีตกลับมาเป็นผู่ยิ่งใหญ่' นิยายเว็บเรื่องนี้ ตัวเอกตายและย้อนอดีตโดยได้รับระบบมา...

เขาเองก็ได้รับมาเช่นกัน ทว่าแตกต่าง เพราะเขาไม่ได้ตาย แค่โดนตีทีหัวตามตัวและแขน จนสลบ

เสินซินศึกษาหน้าจอสถานะของตนเอง ไปพลางขบคิด ดูแล้ว ไม่มีอะไรอีก แต่มันขึ้นปุ่ม (ร้านค้า) กับจำนวนทอง ซึ่งมันน่าจะใช้ร่วมกันแน่นอน

เขาไม่คิดมากกดเข้าร้านค้าทันที หน้าจอสถานะเปลี่ยนไป

เพราะยัง level 1 สินค้าในร้านจึงยังเป็นสีเทาอยู่ มีแค่สองสามชิ้นเท่านั้นสำหรับ level 1

โพชั่นสีเขียวระดับต่ำ 50 ทอง

- รักษาอาการลาดเจ็บเล็กน้อยได้

โพชั่นเพิ่มสมรรถภาพร่างกายระดับต่ำ 50 ทอง

- เพิ่มค่าสถานะได้เล็กน้อย

ยันต์คุ้มกายระดับต่ำ 50 ทอง

- สามารถป้องกันการโจมตีทางกายภาพและอาวุธได้เล็กน้อย

เสินซินรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะของพวกนี้ไม่สามารถหาได้ในโลกจริง เสินซินขบคิดว่าต้องใช้อะไร เขาพลันกดซื้อโพชั่นเพิ่มสมรรถภาพร่างกายทันที

ขวดหนึ่งขวด หล่นลงมาจากที่ไหนไม่รู้ลงบนเตียง เสินซินพอใจมาก เขาจึงเอื้อมมือเตรียมจะกินยาวิเศษนี้ ะบันค้นพบว่า มือตนใช้ไม่ได้!

อ้ากกกก เสินซินกรีดร้องในใจ แล้วทีนี้เอายังไงเนี่ย

ทันใดนั้นประตูห้องผู้ป่วยถูกเปิดเข้ามา เสินซินถึงกับสะดุ้งโหยง มองไปทางนั้น ก็เห็นพยาบาลตนหนึ่งเดินเข้ามา

"คุณฟื้นแล้ว" น้ำเสียงใสดังขึ้นด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่เธอจะหยิบอุปกรณ์อะไรสักอย่างมาตรวจเสินซินก่อนจะสอบถาม

พยาบาลคนนี้อายุน่าจะสัก ยี่สิบสามปี ผิวขาว หน้าตาน่ารัก ยิ่งสวมชุดพยาบาลก็ยิ่งเหมือนกับไอดอลที่มาสวมชุดคอสเพลย์ยังไงยังงั้นเลย เล่นเอาเสินซินเขินน้อยๆ

"ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยฉันไว้ ค่ารักษาค่าพักฟื้นของพี่ชายฉันจะรับผิดชอบเอง" เธอบอก

เสินซินจำได้ทันที ว่าสาวน้อยคนนี้คือคนที่เขาช่วยไว้จากญาติผู้ป่วยที่แสนกร้าวร้าว

"ฉันชื่อ ลู่ซาน ค่ะ ขอขอบคุณอีกครั้งค่ะ" สาวน้อยพยาบาลโค้งคำนับให้ เสินซินยิ้มแห้งรับ ก่อนสายตาจะมองไปยังคอเสื้อของชุดพยาบาบที่ปลดกระดุมออกสามสี่เม็ดจนเวลาาก้มลงมากๆ จึงมองเห็นลึกเข้าไปด้านใน

เส้นซินมองเห็นลำคอขาวผ่องไล่ไปจนถึงเนินอกคู่หนึ่ง ยิ่งมองยิ่งเห็นร่องอก เจ้าโลกของเขาที่อยู่เป้าพบันผงาดขึ้นมาทันที

แม่โว้ย อย่าแข็งตอนนี้ดิเฮ้ย

เสินซินใช้เข่าดันผ้าห่มให้คลุมท่อนล่างของเขาทันที ะลางยิ้มบอกกับลู่ซาน

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ"

ลู่ซานเงยขึ้นจังหวะนั้น เต้าทั้งสองคล้ายเบียดเสียดกันดันออกมาจากคอเสื้อเห็นเนื้อนวลสีขาวเนียนเเวบ ๆ

เสินซินกรีดร้องในใจ น้องสาวท่านนี้คิดยั่วยวนพี่ชายวัยยี่สิบแปดหรือเปล่าเนี่ย

แน่นอนรอให้มันสงบคงได้ แต่ความซวยของเสินซินยังไม่หมด เพราะเขาดันปวดฉี่ขึ้นมา มือสองข้างเป็นแบบนี้แล้วจะแก้กางเกงตัวเองได้ยังไงเล่า!

บทที่ 3

"รึว่าปวดฉี่ค่ะ" ลู่ซานถามขึ้นทันที

เส้นซินพยักหน้า ก่อนจะลุกจากเตียงตรงไปยังห้องน้ำ และปิดประตู มือใช้ไม่ได้ เขาจึงใช้เท้าดันไว้แทน

"พี่ซิน ให้ฉันช่วยดีกว่านะคะ" ลู่ซานเอ่ย

"ไม่ได้ๆ อย่าเข้ามา" เสินซินรีบเอ่ย ก่อนจะกลับมาที่ตัวเอง

เอาละจะฉี่ยังไงทีนี้

เสินซินนิ่วหน้า เล็กน้อบ ขยับดุกดิกใช้เฝือกสะกิดเชือกผู้ของกางเกงผู้ป่วย แต่มันแน่นเกิน สะกิดยังไงก็ไม่หยุด ฉี่ก็แถบแตกอยู่แล้ว

เสินซินตัดสินในที่จะฉี่รดกางเกงเสียเลย

ตอนนั้นเองที่ลู่ซานดันประตูเข้ามา

"โธ่พี่ซิน ให้ฉันข่วยเถอะค่ะ" ลู่ซานเห็นเสินซินที่หน้าเขียวแล้ว พลันรีบเอ่ย ไม่รอคพตอบก็ดึงปมที่ผูกของชุดผู้ป่วยออกและกระชางกางเกงลงมาทันที

อะไรสักอย่างตีเข้าที่หน้าเพราะเธออยู่ใกล้เกินไป ก่อนจะจ้องมองสิ่งนั้น และใบหน้าขึ้นสีทันที

เธอไม่เคยเจอของแบบนี้มาก่อน เรียกได้ว่า ยังโสดและบริสุทธิ์ผุดผ่อง

ลู่ซาน มองพลางแอบกลืนน้ำลาย นี่คือของผู้ชายสินะ มันำม่ถึงกับดำ แต่ก็ไม่ขาว ที่สำคัญคือมันแข็งขึงขึ้น นี่หมายความว่าเขามีอารมณ์เหรอ

ลู่ซานค่อยข้างอาย แต่เมื่อลงมือไปแล้วต้องทำต่อ เธอโน้มตัวลง ใช้มือจับที่เจ้าโลกของเสินซิน มันเหมือนกับแท่งร้อน ที่นุ่มๆ พลันกดตัวลงต่ำ เสินซินร้องซี๊ด ออกมา

เสินซินไหนเลยเคยถูกสาวน้อยจับเจ้าโลกเล่า นี้นับเป็นครั้งแรก และมันเสียวมาก เเต่ตอนนี้ต้องปล่อยก่อน เขารีบฉี่ออกมาทันที พลางเเหงนหน้ามองเพดาน

เสร็จสิ้นทุกอย่าง ลู่ซานก็ก้มตัวลงดึงกางเกงขึ้นสวมกลับเข้าที่เดิม เสินซินมองตาโต

เนินภูเขาขาวอวบคู่นั่นมันช่างยั่วยวนโดยแท้ เจ้าโลกของเสินซินผงาดแข็งขึ้นเป็นลำ ลู่ซานที่กำลังดึงกาวเกงขึ้นพลันหยุดมือ เพราะม่อนลำที่ขยายตัวได้ขวางทางไว้

"ลู่ซาน ไฟหน้า" เสินซินเอ่ย

ลู่ซานก้มลงมอง หน้าแดงก่ำทันที รีบปิดกระดุมทันที ก่อนจะจับสิ่งนั้นยัดเข้ากาวเกงเเละดึงขึ้น

ทั้งสองออกจากกันด้วยความกระอักกระอวน

ลู่ซานของตัว เพราะเธอเข้ากะดึก เสินซินเห็นแบบนั้นก็รีบบอกให้เธอเปิดขวดโพชั่นให้ทันที

หลังจากดื่มลงไป เสินซินพลันพบว่าร่างกายรู้สึกร้อนขึ้น โชคดีที่ลู่ซานๆ ไปแล้ว

"ร้อนมาก" เสินซินเอ่ยพลางเขี่ยผ้าห่มออกไป เขาเหงื่อแตกพลั่ก ทั่วร่างเริ่มเจ็บปวด เสินซินนอนเอาปากฟุบกับหมอนเพื่อกลั้นเสียงร้องำง้ ขณะเดียวกัน กลุ่มไอน้ำก็ลอยออกมาจากร่างของเขา

ทุกอย่างดำเนินไปราว สี่ชั่วโมง เสินซินก็ลุกขึ้นนั่ง เขากอบหายใจออกมา เสื้อผ้าเปียกหมดเพราะเหงื่อ แต่ทีีทำใก้เขาตกใจก็คือ ผิวของเขาทีคล้ำแดด เปลี่ยนเป็นสีขาวขึ้นทันตาเห็น นี่คือผลลัพธ์ของโพชั่น?

เขาคิดจะลองว่าตนเองมีพละกำลังไหม แต่แขนหักจึงต้องพับเรื่องนี้ไว้ก่อน

"ไว้พรุ่งนี้เข้าค่อยคิดละกัน" เสินซินตัดสินใจพลางทิ้งตัวลงนอนบนเตียง