บทนำ
" วันนี้เป็นวันที่ลู่หลานจะกลับมา นายท่านบอกให้คุณชายไปรับที่สนามบินนะครับ "
จางอวี๋ ซึ่งเป็นมือขวาของเขาได้พูดเตือนขึ้นเพาระกลัวนายของตนจะทำงานจนลืมสิ่งที่พ่อของตนบอก
" ฉันรู้แล้วกลัวฉันไม่ไปรับรึไง หน้าตาเขาจะเหมือนในรูปรึเปล่าจางอวี๋"
เขาหันมาถามคนที่อยู่ข้างๆพร้อมด้วยหน้าตาที่ดูเย็นชา
" ก็ต้องเหมือนสิครับ "
เขาตอบอย่างงงๆกับคำถามของนายตนเพราะถ้าไม่เหมือนในรูปแล้วจะหาเขาเจอได้ยังไงล่ะ
" ถ้างั้นเราไปดูกันว่าจะเหมือนหรือแตกต่างจากในรูป "
" ครับ "
เขาพูดขึ้นพร้อมกับเดินตามหลังนายไป
ขณะนั้นฝั่งของลู่หลานเครื่องบินก็ลงจอดแล้ว ลู่หลานเดินลงจากเครื่องบินพร้อมกับเปิดดูรูปของคนที่จะมารับเขาเขามองหาชักพักก็เจอกับหนุ่มผมสีน้ำตาลเหลือบดำตาสีน้ำตาลที่นิ่งและะดูเย็นชาไม่ต่างกับภาพในมือถือของตนเขาเดินเข้าไปพร้อมกับทักทายและถามขึ้น
" สวัสดี ! นายชื่อเจียงลู่หลันใช้ไหม ! "
ลู่หลานถามขึ้นด้วยความไม่มั่นใจ
" ใช่ "
เขาตอบสั่นๆแล้วเดินนำหน้าไปปล่อยให้คนที่ถามตนยืนดูอย่างไม่เข้าใจในท่าที่ของคนที่ตนถามจนจางอวี๋พูดขึ้น
" เชิญครับ ไม่ต้องสนใจหรอกครับคุณชายก็เป็นอย่างนี้มาตลอดล่ะครับ "
ลู่หลานพยักหน้าอย่างเข้าใจเพราะเพื่อนของเขาบางคนก็เย็นชาแต่ก็ไม่มากเหมือนคนที่มารับตน
แนะนำตัวละคร
'ลู่หลาน'
นายเอกที่พึ่งจบจากเมืองนอกก็ต้องมาเตรียมตัวแต่งงานในอีก 3 เดือน
เขาเป็นคนน่ารักแต่พอเรียนจบพ่อของตนก็บอกว่าตนต้องแต่งงานกันคู่หมั้นที่มันกันตั้งแต่ออกจากท้องแม่ได้เดือนกว่าๆ
'เจียงลู่หลัน '
พระเอกคุณชายผู้เย็นชาแต่ลึกๆเป็นคนขี้เล่นซึ่งไม่ค่อยมีใครได้เห็นมุมขี้เล่นของเขาเลยแม้แต่พ่อของเขาก็ยังไม่เคยเห็นลูกของตัวเองยิ้มเลยแม้แต่ครั้งเดียว
' จางอวี๋ '
เขานับได้ว่าเกือบจะเป็นครอบครัวของคุณชายเจียงอยู่แล้วเพราะเขาเป็นทั้งมือซ้ายและขวาของคุณชายเจียงและยังเป็นที่ปรึกษาและให้คำแนะนำ
' เจียงหยาง '
พ่อของเจียงลู่หลันทำธุรกิจการนำเข้านำออกสินค้าเป็นคนที่รยวที่สุดในอันดับต้นๆของประเทศ
" นี่บ้านคุณหรอ "
ลู่หลานถามขึ้นด้วยความสงสัย
" ไม่ใช่ ฉันอยู่บ้านอักหลัง "
เขาตอบขึ้นอย่างไม่ได้สนใจนัก
ไม่นานนักพ่อของหลูหลันหรือคุณลุงของลู่หลานก็เดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน
" สวัสดีลู่หลาน สะบายดีมั้ย "
ผู้เป็นลุงถามขึ้น
" สะบายดีครับ แล้วคุณลุงหล่ะครับ "
เขาตอบขึ้นพร้อมกับถามไถ่ผู้เป็นลุง
" ลุงก็สะบายดี อยู่หรอกแต่ไอ้ลูกชายตัวดีนี่สิ
เฮ้อ... "
เขาพูดขึ้นพลางถอนหายใจแล้วก็เริ่มเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
" งั้น.. เธอก็ไปพักสักหน่อยนะอีกหน่อยลุงจะให้อาหลันขึ้นไปเรียกมากินข้าวนะ "
" ครับ "
ลู่หลานพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้เจียงหยางผู้เป็นลุงแล้วเดินขึ้นไปชั้นสองแล้วเข้าห้อง
" เหนื่อยชะมัดเลย เฮ้อ "
เขอถอนหายใจพร้อมกับยื่นมือไปจับผ้าเช็ดตัวพร้อมเดินเข้าห้องน้ำไป
2 นาทีต่อมา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" ลู่หลานออกมากินข้าวได้แล้ว "
" รู้แล้วกำลังไป "
ลู่หลานตอบเขาอย่างเบื่อหนายแต่ก็เป็นเฉพาะตอนอยู่ในห้องคนเดียวนี่แหละ ผ่านไปไม่นานเขาก็ลงไปข้างล้าง
" กินเยอะขนาดนี้คงไม่อวนขึ้นหรอกนะ "
เขาพึมพรำกับตัวเองเนื้องจากตัวเองกินไปเยอะมากๆเพราะตนไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยงแล้วจึงยัดลงไปเยอะเกินไปหน่อยหนึ่
" วันนี้จะไปเที่ยวไหนดีนะ ไปทะเล ภูเขา หรือ...!
ช่าเถอะพรุ่งนี้ค่อยคิดอีกทีก็แล้วกัน"
ลู่หลานคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดความคิดไปเพราะตอนนี้เขารู้สึกง่วงมากเนื่องจากนี้ก็ดึกมากแล้ว
เช้าวันถัดมา
" อื้ม~~เช้าแล้วไปอาบน้ำก่อนดีกว่า
วันนี้จะกินอะไรเป็นอาหารเช้าดีนะ "
ลู่หลานเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมกับพูดบ่นคนเดียวเพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะกินอะไรเป็นอาหารเช้า
ซ่า~ เขาเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับร่างกายที่เปียกโชกไปด้วยน้ำและผนที่เปียกชุ้มก็ทำให้เขามีเสน่มากขึ้น
" ตัวนี้แล้วกัน "
เขาพูดขึ้นพร้อมกับหยิบเสื้อตัวสีดำลายขาวขึ้นมาใส่ พร้อมกันกางแกงขาสั่นเหนือหัวเข่าแล้วเขาก็เดินลงไปข้างล้างเพื่อที่จะลงไปรับประทานอาหารเช้าพร้อมกันกับครอบครัวใหม่
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
