เมื่อฉันเข้าไปแก้ไขเรื่องราวในดาบพิฆาติอสูตร

โคโจ ชิโนบุ

โทโจซึ

เฮ้ออ~อ่านจบซักทีนะดาบพิฆาตอสูรนี่ก็สนุกจริงๆแต่...(หน้าเศร้า)

โทโจซึ

โคโจ ชิโนบุไม่น่าตายจาก กิยู เลยอุส่าจิ้นคู่นี้แล้วแท้ๆ

โทโจซึ

(กำลังข้ามถนน)

โทโจซึ

ฮึบ!!ถ้าฉันเป็นชิโนบุฉันจะปกป้องคนที่..!!(กริ๊ดด)

โทโจซึ

(ไม่น่ะฉันจะต้องมาตายแบบนี้นะหรอ อุส่าเรียนจบปริณญาเอกเป็นคุณหมอที่เก่งที่สุด จะต้องมาจบลงที่นี่ไม่ข้ายังไม่มีคนรักเลย)

คันซากิ อาโออิ

ท่านโคโจคะ?

คันซากิ อาโออิ

ตื่นเถอะคะท่านโคโจ

โคโจ ชิโนบุ

(หืมเสียงใครนะ ทำไมบนตัวข้าถึงได้หนักแบบนี้กัน)

คันซากิ อาโออิ

ท่านโคโจคะ!

โคโจ ชิโนบุ

(ลืมตาขึ้น)ที่นี่ที่ไหนกัน

คันซากิ อาโออิ

ในที่สุดท่านก็ฟื้นแล้ว

โคโจ ชิโนบุ

นี่เธอเป็นใคร?

คันซากิ อาโออิ

นี่ท่านจำข้าไม่ได้แล้วหรอคะท่านชิโนบุ(เริ่มมีน้ำตา)

โคโจ ชิโนบุ

เธอชื่ออะไร?

คันซากิ อาโออิ

อาโออิ

คันซากิ อาโออิ

คันซากิ อาโออิ ค่ะ

โคโจ ชิโนบุ

อาโออิหรอ(หรือว่า)

โคโจ ชิโนบุ

(นี่ฉันมาอยู่ในโลกแห่งดาบพิฆาตอสูตรหรอเนี่ย แถมฉันยังได้เป็นโคโจชิโนบุอีกต่างหาก)

คันซากิ อาโออิ

ท่านชิโนบุ

คันซากิ อาโออิ

ท่านชิโนบุ!!

คันซากิ อาโออิ

ท่านโคโจค่ะ!!!

โคโจ ชิโนบุ

อ่ะ!อะไรมีอะไรหรอ

คันซากิ อาโออิ

ท่านคงจำเรื่องราวไม่ได้งั้นข้าจะเล่าให้ท่านฟัง

คันซากิ อาโออิ

ท่านชิโนบุนั้นพราดท่าโดนมนอสูตรเข้าจนกลายมาเป็นแบบนี้ ยังดีที่เสาหลักวารี คุณโทมิโอกะมาช่วยไว้ทัน

โคโจ ชิโนบุ

นี่ข้าจะต้องทำอย่างไรต่อไป

คันซากิ อาโออิ

....

โคโจ ชิโนบุ

(ถ้าคิดไม่ออกข้าก็จะออกไปข้างนอกซะหน่อยดีกว่า)

คันซากิ อาโออิ

ท่านชิโนบุคะ!ท่านจะออกไปแบบนี้ไม่ได้น่ะคะ

โคโจ ชิโนบุ

จะอะไรอีกข้าแค่มาสำรวจข้างนอกเอง

คันซากิ อาโออิ

ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้คะ

โทมิโอกะ กิยู

(เดินผ่านมา)

โทมิโอกะ กิยู

หืม?

คันซากิ อาโออิ

ท่านชิโนบุคะท่านยังไม่หายดีจะออกไปสูดอากาศข้างนอกไม่ได้คะ

โคโจ ชิโนบุ

ข้าแค่ออกมาเดินเล่น

คันซากิ อาโออิ

(มองเห็นโทมิโอกะ กิยู)ท่านโทมิโอกะคะ

คันซากิ อาโออิ

ท่านช่วยข้าพาท่านชิโนบุกลับคฤหาดทีคะ

โคโจ ชิโนบุ

(หืม..เขานั้นเอง)

โทมิโอกะ กิยู

โคโจ

คันซากิ อาโออิ

ท่านชิโนบุสูญเสียความทรงจำ จำใครไม่ได้เลยค่ะ

โคโจ ชิโนบุ

ข้าเปล่าชักหน่อย..เอ๊ะ!!

โคโจ ชิโนบุ

คุณทำอะไรปล่อยฉันลงน่ะ!!

โทมิโอกะ กิยู

อย่าขยับ

โคโจ ชิโนบุ

(จู่ๆก็เข้ามาอุ้มแบบไม่ทันตั้งตัวเลย)

โทมิโอกะ กิยู

(นางลืมกระทั้งการใช้ปรานไปแล้วหรอ คงต้องฝึกใหม่ทั้งหมด)

โคโจ ชิโนบุ

ปล่อยข้าลงไปน่ะ

คันซากิ อาโออิ

(เป็นภาพที่ดีเยี่ยม อะไรขนาดนี้)

เริ่มปรับตัว

หลังจากที่ กิยูอุ้มชิโนบุกลับคฤหาสน์ พวกเสาหลักได้ยินเรื่องราวการสูญเสียความทรงจำของชิโนบุ จึงพากันแวะมาเยี่ยม

คันโรจิ มิตสึริ

ไง ชิโนบุจัง

เร็นโกคุ เคียวจูโร่

ได้ยินว่าเธอจำอะไรไม่ได้เป็นเรื่องจริงสินะ

ฮิเมจิมะ เกียวเม

น่าสงสาร

ชินาสึกาวะ ชาเนมิ

ข้าเกลียดพวกอสูร

อิกุโระ โอบาไน

....

โทมิโอกะ กิยู

.....

โคโจ ชิโนบุ

เอ่ออคือว่า

โคโจ ชิโนบุ

ช่วยบอกชื่อมาหน่อยได้ไหมคะ

หลังจากนั้นทุกคนก็ได้บอกชื่อให้ชิโนบุฟัง

โคโจ ชิโนบุ

เอ่อคือว่า

คันโรจิ มิตสึริ

มีอะไรหรอชิโนบุจัง

โคโจ ชิโนบุ

งั้นข้าจะพูดไปตามตรง

โคโจ ชิโนบุ

หลังจากนี้ช่วยสอนฉันเรื่องการใช้ปรานด้วยน่ะค่ะ

เร็นโกคุ เคียวจูโร่

ดีละ!

คันโรจิ มิตสึริ

ฉันจะช่วนชิโนบุจังอีกแรงน่ะ

อิกุโระ โอบาไน

ก็พอได้อยู่

ชินาสึกาวะ ชาเนมิ

ข้าจะช่วยอย่างเต็มที่

โทคิโตะ มุอิจิโร่

อะไรกันนั้นน่ะ

ฮิเมจิมะ เกียวเม

ข้าจะช่วนแนะนำ

โทมิโอกะ กิยู

มีอะไรก็ถามมาได้ทุกมื้อ

ทุกคนต่างจ้องไปที่กิยูอย่างตกใจ

โคโจ ชิโนบุ

ขอบคุณมากๆค่ะ

เร็นโกคุ เคียวจูโร่

งั้นพรุ้งนี้ข้าจะสอนเจ้าเป็นคนแรก

คันโรจิ มิตสึริ

ข้าขอเป็นคนที่สองน่ะ

ชินาสึกาวะ ชาเนมิ

แล้วก็ข้า

อิกุโระ โอบาไน

ตามด้วยข้า

ฮิเมจิมะ เกียวเม

อมิตาพุท คนต่อไปคือข้า

โทมิโอกะ กิยู

....

ความลับ

ในค่ำคืนที่เงียบสงบ

โคโจ ชิโนบุ

เฮ้ออ

โคโจ ชิโนบุ

เบื่อจังเลย

โคโจ ชิโนบุ

เดินเล่นชักหน่อยดีกว่า

โทมิโอกะ กิยู

....

กิยูได้เดินผ่านมา

เอ๊ะ!นี่เขายังไม่นอนอีกหรอ

โคโจ ชิโนบุ

คุณ ก..กิ โทมิโอกะค่ะ

โทมิโอกะ กิยู

....

โคโจ ชิโนบุ

ช่วยพูดด้วยค่ะ

โทมิโอกะ กิยู

......

โคโจ ชิโนบุ

คุณ โทมิโอกะ คุณ..ณ

แกล้งทำเป็นล้ม

โทมิโอกะรีบรับไว้ทันที

โทมิโอกะ กิยู

โคโจ

โคโจ ชิโนบุ

แบร่~

โทมิโอกะ กิยู

นี่เจ้าแกล้งข้างั้นหรอ..

โคโจ ชิโนบุ

ฮ่าฮ่าฮ่า

โคโจ ชิโนบุ

ก็ "กิยูซัง "ทำตัวหน้าแกล้งนิ

โทมิโอกะ กิยู

......

คำพูดนี้คุ้นๆเหมือนกับ

โทมิโอกะ กิยู

พี่...

โคโจ ชิโนบุ

หืม?

โทมิโอกะ กิยู

....//หันหลังกลับเดินไป

โคโจ ชิโนบุ

เดี๋ยวก่อนสิค่ะ

โคโจ ชิโนบุ

คุณโทมิโอกะ!!//ล้ม ขาพลิก

โคโจ ชิโนบุ

โอ้ยย!!

โทมิโอกะ กิยู

แกล้งอีกสิน่ะโคโจ

โคโจ ชิโนบุ

ใช่ข้าแกล้ง

เจ็บมากๆคงต้องบอกเขากลับไปก่อน ฉันไม่อยากเป็นภาระของ กิยู

โทมิโอกะ กิยู

.....

โคโจ ชิโนบุ

คุณโทมิโอกะไม่มีอะไรแล้วงั้นก็กลับบ้านอย่างปลอดภัยน่ะค่ะ

โทมิโอกะ กิยู

.....

โทมิโอกะ กิยู

โคโจเจ้าคงจะจำอะไรไม่ได้สิน่ะ นี่บ้านข้า

โคโจ ชิโนบุ

.....😊

เอ๋~

งั้นฉันจะต้องทำยังไงดีละ

โคโจ ชิโนบุ

คืนนี้พระจันทร์สวยจังเลยนะค่ะ

โทมิโอกะ กิยู

......

กิยูเดินเข้าบ้าน

โคโจ ชิโนบุ

โอ้ยเจ็บๆ//พูดเบาๆ

ชิโนบุเมื่อลุกได้ก็ล้มลงอีก

ฮึก~ฮือ

โคโจ ชิโนบุ

เจ็บมาก//ร้องไห้เบาๆ

โทมิโอกะ กิยู

......//ทำไมเจ็บถึงไม่ยอมบอกน่ะ โกหกเหมือนกันกับพี่ข้าเลย

โคโจ ชิโนบุ

ข้าจะไม่เป็นภาระของใคร

โคโจ ชิโนบุ

ถึงเจ็บข้าต้องอดทน

โทมิโอกะ กิยู

.....

พยามลุกอกทนความเจ็บเพราะ ตรงที่ล้มก็มีแต่หิน

โทมิโอกะ กิยู

โคโจ...

โคโจ ชิโนบุ

เอะ!!//รีบเช็ดน้ำตา

โคโจ ชิโนบุ

มีอะไรหรอคะคุณโทมิโอ...!!!

จู่ๆอุ้มฉันทำไมเนี่ย

โทมิโอกะ กิยู

เจ็บอยู่นิ

โคโจ ชิโนบุ

ข้าเปล่า

โทมิโอกะ กิยู

จะโกหกใครก็ยังทำไม่เป็น

โคโจ ชิโนบุ

ข้าไม่เป็นอะไรจริงๆค่ะ

โทมิโอกะ กิยู

.....

โคโจ ชิโนบุ

อุ๊ย!!!

โทมิโอกะ กิยู

....!!!

เลือดหรอเจ็บจัง

โคโจ ชิโนบุ

ข้าว่าข้าคงทนความเจ็บไม่ไหว

โทมิโอกะ กิยู

.....อืม//คงไม่เป็นไรใบบ้านยังมียาอยู่

กิยูอุ่มชิโนบุเข้าไปในบ้าน มิตสึริได้เข้ามาเห็นพอดี

คันโรจิ มิตสึริ

ว้ายย!//สองคนนั้นคงไม่

มิตสึริได้วิ่งไปบอกทุกคนที่กำลังประชุมเฉพาะกับนายท่าน

โคโจ ชิโนบุ

เจ็บน่ะ

โทมิโอกะ กิยู

...อดทน

โคโจ ชิโนบุ

ก็ข้า..//กลั้นน้ำตา

โทมิโอกะ กิยู

อ่อนแอ

โคโจ ชิโนบุ

เจ้าก็พูดได้นิ

โทมิโอกะ กิยู

.....

โคโจ ชิโนบุ

แต่ก่อนคุณโทมิโอกะก็เคยมีความรู้สึกแบบข้านิ

โทมิโอกะ กิยู

.....//ความรู้สึก?

โคโจ ชิโนบุ

ข้าเจ็บ คุณก็เคยเจ็บ เคยสูญเสียคนสำคัญ//ความทรงจำของชิโนบุตอนพี่สาวตาย

โทมิโอกะ กิยู

.....//นางรู้

อุ๊บเผลอพูดออกไป

โทมิโอกะ กิยู

......//จ้อง

โคโจ ชิโนบุ

ข้าๆ

โทมิโอกะ กิยู

เจ้ารู้อะไร

โคโจ ชิโนบุ

ข้าเปล๊าไม่มีอะไรไม่เคยรู้ ควาลับของนายตอนเด็กเลยแม้แต่น้อย

โทมิโอกะ กิยู

.....//เห็นชัดว่าโกหก

กิยูเข้าใกล้พรางเอามือไปแปะที่กำแพง

โทมิโอกะ กิยู

บอกมาเจ้ารู้อะไร

โคโจ ชิโนบุ

ไม่ข้าไม่รู้//พลัดออกแล้วพยายามลุก

โทมิโอกะ กิยู

....อย่าหนี

กิยูจับแขนชิโนบุพรางดึงเบาๆจากนั้นชิโนบุก็ได้นอนทับกูยู

โคโจ ชิโนบุ

ปล่อยน่ะค่ะ

โทมิโอกะ กิยู

ไม่

โทมิโอกะ กิยู

บอกมาเจ้ารู้อดีตข้าได้ยังไง

โคโจ ชิโนบุ

ไม่ข้าไม่รู้//พยายามดิ้น แต่ไม่มีแรง

เร็นโกคุ เคียวจูโร่

ช่างเป็นเรื่องที่ดี

คันโรจิ มิตสึริ

ชิโนบุจัง

ชินาสึกาวะ ชาเนมิ

.....

อิกุโระ โอบาไน

.....

โทคิโตะ มุอิจิโร่

อะไรนั้นน่ะ

ฮิเมจิมะ เกียวเม

ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี

คันโรจิ มิตสึริ

เมื่อไหร่คุณอุชุย จะกลับมาน่ะอดดูเลย// น่ารักก

โทมิโอกะ กิยู

.....!!

โคโจ ชิโนบุ

.....!!!

หลังจากนั้นก็อธิบายกันยาว

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!