"นี้คับนายข้อมูลพวกมันคับ" ชายวัยกลางคนยื่นกระดาษให้ผู้เป็นนาย คิโดไม่พูดอะไรใช้มือบีบกระดาษจนยับ แล้วคิโดก็หยิบปากาเขียนอะไรบ้างอย่างให้ ชายวัยกลางคน ชายวัยกลางคนไม่รอช้ารีบพูดคำว่าคับแล้วเดินออกไปทันที่ แสงแดดยามเช้าเสียงหญิงสาวร้องขายพ่วงมลัย"เอาไหมค่ะพี่พ่วงละ20บาทค่ะ" เอาค่ะน้อง"พี่เอาด้วยนะ"โยริ เธอขายของดีมากเลยในวันนี้ ในขนาดโยริขายพ่วงมาลัยอยู่ก็มีผู้ชายสองคนเดินมาแล้วเข้ามาเหมือนจะทำลายเธอโยริตกใจมากร้องขอความช่วย
เหลือยก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยเธอโยริพยายามจะสู้แต่ก็สู้ไม่ไหว" พวกแก่ต้องการอะไรฉันไม่เคยไปมีเรื่องกับพวกแก่ แก่ต้องการเงินหรอกฉันไม่มีหรอกปล่อยฉันไปเถอะนะฉันไหว้ล่ะ ชายวัยกลางคนใช้มือจับคางโยริจนเธอต้องหน้าหันไปตามแรงดึง" ถ้าเธอไม่อยากให้แม่เธอตายไปกับพวกฉันดีๆ โยริตกใจมากที่พวกมันจะทำร้ายคนที่เธอรักสุดหัวใจ เธอร้องไห้ออกมา" พวกแก่อย่างทำไรแม่ฉันนะแก่จะพาฉันไปไหนก็ได้แต่อย่าทำร้ายแม่ฉัน "งั้นเธอก็ขึ้นรถ แล้วโยริก็โดนลากพาตัวขึ้นรถไป ชายวัยกลางคนก็พาเธอมาอยู่ในห้องลกๆเหมือนห้องเก็บของ แล้วชายวัยกลางคนก็เดินออกไปแล้วก็ล็อกก็อนไว้เพื่อไม่ให้ โยริหนีได้
คิโดขี่รถมาถึงบ้านหลังหนึ่งเก่ามากแทบไม่ใช้บ้านเขาเดินเข้าไปกับลูกน้องเขาแล้วก็พบหญิงวัยกลางคนกำลังนั่งร้อยมลัยอยู่
"มาเอามลัยอีกหรอลูกแม่ว่ากินข้าวก่อนดีกว่า หญิงวัยกลางคนไม่ได้มองทางนึกว่าเป็นลูกสาวมาหา พอไม่มีเสียงตอบรับเธอจึงหันเงยหน้าขึ้นมองดูว่าทำไม่โยริไม่ตอบเธอ เธอก็ต้องตกใจเมื่อพบผู้ชายแปลกหน้าสามคนแทน
"พวกคุณเป็นใครต้องการอะไร
คิโดไม่รอช้าเขาพูดแทรกขึ้นทันที
"ลูกสาวคุณต้องไปทำงานใช้หนี้ที่สามีของคุณก่อเอาไว้
หญิงวัยกลางคนพอได้ฟังแบบนั้นเธอก็ตกใจเป็นอย่างมากคิโดจึงพูดต่อเพื่อให้หญิงวัยกลางคนเข้าใจ
"เพราะสามีคุณนำเงินที่ยื่มฉันไปเล่นการพนันจนหมดตัวแล้วเขาได้เซนต์สัณญาว่าถ้าเขาหาเงิน10ล้านมาคือฉันไม่ได้ เขาจะยกลูกสาวมาใช้หนีแทน หญิงวัยกลางคนถึงกับน้ำตาไหลและไม่คิดว่าสามีตนจะเลวได้ถึงเพียงนี้เธอรีบยกมือไหว้
คิโดแล้วก็ขอโทษคิโดทั้งน้ำตา
"พวกฉันขอโทษนะพ่อหนุ่มฉันไม่รู้จริงๆว่ามันจะเป็นแบบนี้สามีฉันมันชั้วจริงๆมันขายลูกกินได้ไงกันจิตใจมันทำด้วยอะไรพ่อหนุ่มคืนลูกสาวฉันมาเถอะ
ฉันจะพาเงินมาใช้หนีคุณแทนนะปล่อยลูกฉันเถอะนะลูกน้องอีกคนจึงสวนกลับแม่โยริทันที
" แล้วเงิน10ล้านนายล่ะ เธอจะเอาปัณหาไหนมาใช้คืนห่ะคิดว่าจะหาเงินล้านไหนมาใช้หนีห่ะ
ส่วน คิโดทำหน้านิ่งคิวชนเข้าหากันแล้วยื่น
กัดฟันแน่นเพราะความไม่พอใจและคิโดก็เดินออกไป แม่โยริเธอร้องไห้เพราะเป็นห่วงโยริที่ต้องมารับกรรมบ้าๆแบบนี้เธอพยายามร้องตามหลังคิโดให้ปล่อยโยริ
"คุณปล่อยลูกฉันเถอะไม่มีเขาฉันจะอยู่ยังไงอย่าพรากพวกเราเลยยอือออออึออออ เอาลูกฉันคืนมาาาาา คิโดกำหมัดแน่คิดในใจว่าเงิน10ล้านเขาล่ะใครจะรับผิดชอบ เขาจะไม่ยอมเสียเงินให้ใครฟรีหรอกนะ
คิโดไม่ฟังที่แม่โยริพูดเลยเขาเดินไปที่รถเขาทันทีแล้วลูกน้องเขาก็เดินไปขึ้นรถและรีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว พอมาถึงบ้านเขาจึงสั่งให้ลูกน้องคนหนึ่งไปพาแม่โยริไปอยู่ที่บ้านสวนของเขาที่ซื้อเก็บไว้ไม่ค่อยได้ไปอยู่เท่าไร
"พาผู้หญิงที่เราไปหาเมื่อกี้ไปอยู่บ้านสวนฉันและดูแลเขาดีๆเขาต้องการอะไรก็จัดหาให้เขาแล้วบอกเขาว่าไม่ต้องเป็นหวงลูกสาวเขาฉันไม่ฆ่าลูกเขาหรอก พอฟังที่นายพูดจบลูกน้องเขาก็ตอบรับและออกไปทำตามที่คิโดสั่ง คิโดเห็นว่าบ้านหลังที่แม่โยริอยู่เก่ามากและเป็นบ้านเช่าเขาเลยให้ไปอยู่ที่บ้านสวนเขาแทนมันค่อยไม่อันตรายเพราะแม่
โยริอยู่คนเดี่ยวส่วนโยริต้องมาทำงานใช้หนี้กับเขาเขาก็ยังมีความเป็นคนอยู่เพราะเขาไม่ทำร้ายคนแก่คราวแม่ให้เสียเกรียจหรอก
ภายในห้องที่มืดและลกมากโยริร้องให้คนมาช่วย "ช่วยด้วยคะใครอยู่ข้างนอกช่วยด้วยคะ ไม่นานประตูก็เปิดออกเผยให้เห็นร่างสูงใหญ่ คิโดเดินมาหาโยริช้าๆโยริรีบถอยหลังทันที่" แก่ต้องการอะไรจับฉันมาทำไม่ คิโดหยิบสมุดบ้างอย่าขึ้นมาเขียนให้โยริอ่าน พอโยริอ่านเธอก็ตกใจและเสียใจในเวลาเดี่ยวกัน "คุณฉันต้องขอโทษแท้พ่อฉันด้วยแต่พ่อฉันก็ตายเหมือนกันเราเสียใจมามากพอแล้วอย่าต่อเวรต่อกรรมกันเลยนะคุณฉันกับแม่ก็ทุกข์ไม่ต่างจากคุณเลย คุณจะให้พวกฉันชดใช้อะไรอีกชีวิตหรอกงั้นชีวิตฉันคนเดียวพอไหมฉันขอแค่คุณอย่าทำไรแม่ฉันก็พอ คิโดก็เขียนในสมุดของเขาต่อ " เธอต้องชดใช้ด้วยชีวิตเพราะฉันเกรียดพวกเธอที่ทำให้ชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้พอโยริอ่านจบเธอยังไม่ได้พูดอะไรร่างของเธอก็ถูกผลักจนเธอล้มลงโยริยังไม่ทันตั้งตัวร่างของคิโดก็ตามมาทับร่างเธอทันทีเธอตกใจมากและกลัวในเวลาเดี่ยวกัน " นี้คุณจะทำอะไรคุณปล่อยฉันนะคุณจะมาโทษฉันกับแม่ได้ไงก็เพราะคุณไม่ปล่อยว่างจึงทำให้คุณไม่มีความสุขไงแล้วคุณก็ทุกข์อยู่กับอดีด คิโดไม่ตอบอะไรก้มลงหาซอกคอโยริทันทีโยริตกใจมากเธอพยายามขัดขืน" ปล่อยฉันนะไอ่บ้าไอ่เลวคุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะปล่อยช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยฉันที คิโดเริ่มลำคราณเสียงร้องของโยริเขาจึงประกบริมฝีปากบ้างทันทีโยริได้แต่อูอีในลำคอเธอเริ่มร้องไห้และกลัวและเธอรีบตั้งสติกัดเข้าที่ปากคิโดทันที่ คิโดร้องเสียงหลงเพราะโยริกัดจนเลือดปากเขาออก "โอ้ยยยยยเธอ โยริเธอจึงรีบดันตัวลุกขึ้นและรีบวิ่งไปที่ประตูแต่ช้าไปคิโดใช้แขนยาวๆเกียวเอวบ้างไว้เสียงก่อน" จะไปไหนฉันทนมานานแล้วกับพวกเธอ โยริได้ยินเสียงคิโดพูดเธอก็ตกใจเพราะคิดว่าคิโดเป็นใบเพราะเวลาจะคุยอะไรเขาจะเขียนตลอด" นายพูดได้หมายความว่าไงกันแล้วที่เขียนกระดาษละ "ก็เพราะพวกเธอไงที่ทำให้ฉันต้องเกือบจะพูดไม่ได้กินข้าวไม่ได้นอนไม่ได้และฉันต้องอยู่คนเดี่ยวหาความอบอุ่นไม่มีฉันต้องดูแลทุกอย่างแทนพ่อแม่ตั้งแต่ยังเป็นเด็กเธอรุ้ไหมฉันทรมารแค่ไหนห่ะ คิโดโกรทมากเขาตะคอกใสหน้าโยริและโยริเป็นคนแรกที่ได้ยินเสียงเขาในรอบ10ปี " ฉันก็ขอโทษแล้วไงจะเอาอะไรอีกถ้าคุณอยากฆ่าฉันก็เอาเลยแต่อย่าทำไรแม่ฉัน
ิคิโดกัดฟันแน่นเพราะความแค้น" ตายมันง่ายไปสำหรับเธอฉันจะพรากสิ่งที่เธอรักไปจากเธอทุกอย่าง เธอจะได้รู้ว่าการเสียงสิ่งที่รักไปมันเป็นหยัง "อย่างทำไรแม่ฉันนะโว้ยยยไอ่เลว
" ฉันจะทำทุกอย่างให้เธอเจ็บเหมือนที่ฉันเป็นไม่ว่าจะเป็นแม่เธอบ้านเธอหรือโดยฉะเพราะร่างกายเธอฉันก็จะพรากมันเองพูดจบคิโดก็เช็ดเลือดที่ปากออกแล้วผลักโยริลงบนพื่นและคิโดก็ตามมาทับร่างโยริอย่างรวดเร็วเขาชีกเสื้อโยริออกอย่างไม่ใยดีโยริตกใจมากเธอร้องไห้เพราะกลัวและพยายามสู้คิโดเธอทั้งถีบทั้งพยายามตะกายหนีเพื่อให้หลุดพ้นแต่ไม่มีประโยนช์เธอสู้แรงเขาไม่ได้เลยคิโดจูบซอกคอเธอทั้นที "ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วยย
ฉันไห้วละอย่างทำฉันเลยฉันกราบก็ได้นะคุณปล่อยฉันไปเถอะ โยริถึงกับยกมือไหวขอชีวิต น้ำตาไหลเต็มหน้า คิโดกระตุกยิ้มมุมปาก " ชีวิตขอกันไม่ได้กรรมพวกเธอทำไว้เธอก็รับเอา อย่าทำเป็นไม่เคยพวกผู้หญิงบ้านๆแบบเธอคงเอามามัวแล้วจะกระแด้ไปทำไม่กันห่ะ" ไอ่ทุเรตแกมันไม่ใช้คนแกมันชั่วปล่อยฉันนะถ้าฉันออกไปได้ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับแก "คิดว่าฉันกลัวหรอฉันเป็นมาเฟียตำรวจยังต้องกลัวฉันมีเงินมีอำนานแค่ข่มขืนผุ้หญิงบ้านๆอย่างเธอคิดหรอกว่าฉันจะผิดพูดจบคิโดก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกและกระซากเสื้อที่เลือยของโยริออกทันที่ "อย่างนะ กริ้ดดดดดดด
อืออออ อื้ออออ เสียงร้องไห้ป่นเสียสะอืนของ
โยริเธอพูดจนไม่เป็นภาษาทั้งกลัวเธอพยายามสู้จนสุดกำลังทั้งทุบทั้งตีคิโดเขาก็ไม่มีวิวแววจะหยุดอีกเลย คิโคก็จับมือโยริแยกออกจากกันเพราะเขา
ลำครานเขามองหน้าเธอด้วยความแค้นและเขาก็ประกบปากบ้างทันที จนเวลาดึกถึงตี3เสียงร้องไห้ยังคงรำร้องด้วยความเจ็บปวดโยริเธอคิดว่าเธอทำกรรมอะไรถึงได้มีชีวิตเป็นแบบนี้เธอจึงพยายามลุกขึ้นด้วยความเจ็บปวด
และหยิบหาเสื้อผ้าเธอมาใสแล้วเธอก็ต้องตกใจ
เพราะคิโดตื่นขึ้นมาพอดี" จะไปไหน มือหนาจับแขนเล็กทันที เพียะ โยริตบเข้าที่หน้าคิโดอย่างแรง จนหน้าคิโดเป็นรอยแดง คิโดโกรทมากที่โยริ
กล้าตบหน้าเขา " เธอกล้าดียังไงมาตบฉันห่ะคิโด
กระซากร่างบ้างเข้ามาหาตัวเองทันที " มันน้อยไปกับสิ่งที่คุณทำกับฉันแล้วก็ปล่อยฉันสักที คิโดตุกยิ้มอย่างเสือร้าย "นี้แค่เริ่มต้นเธอยังต้องเจออะไรอีกเยอะ" "คุณต้องการอะไรอีกฉันไม่มีอะไรให้คุณแล้วคุณยังอยากได้อะไรอีกสะใจคุณแล้วใช้ไหมฉันเจ็บฉันทรามารแล้วพอใจหรือยัง อือออออออึ้อออ โยริทั้งตะคอกด่าคิโดทั้งร้องไห้ คิโดแอบตกใจที่โยริยังบริสุทธ์ "ฉันไม่คิดเลยว่าฉันจะได้เป็นคนแรกของเธอ แทมแน้นเป็นบ้าเลย เขาพูดแล้วกระซากเอวบ้างเข้ามากอดไว้ โยริพยายามผลักคิโดออกอย่างแรง" เลวที่สุดคุณมันป่าเถือนฉันเกรียดคุณคุณมันเลวที่สุด
"ฉันจะเลวกว่านี้อีกคอยดูสิ หึอออออ คิโดพูดพร้อมเสียงหัวเราะในลำคอ โยริเธอเสียใจจนไม่รุ้จะทำไงกับการที่เธอต้องมารับกรรมบ้าๆพวกนี้ เธอก้มหน้าร้องไห้และพูดทั้งสะอึ้น " สิ่งที่เกิดขึ้นฉันถือว่าทานให้หมามันกินและจะไม่มีอีก คิโดพอได้ฟังแบบนั้นเขาก็โกรทจนเลือดขึ้นหน้า เขากดหัวโยริลงมาให้โดนปากเขาทันทีคิโดจูบโยริอย่างรุนแรงโยริเธอใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักคิโดออกทันที เพียะ" เลวที่สุด เธอพูดยังไม่ทันหมดร่างหนาก็ดึงเธอมาจูบอีกโทษทานที่เธอกล้าตบหน้าเขา โยริได้แต่อูอีในลำคอ เธอทั้งทุบทั้งผลักคิโดออกแต่ก็ไม่เป็นผล
คิโดพอเห็นโยริจะหายใจไม่ออกเขาจึงพละออก
" เอาสิตบฉันอีกสิเธอตบฉันคักนี้จะไม่ใช้แค่จูบเอาสิตบสิ โยริเธอร้องไห้ในสมองเธอมึนไปหมด
คิโดเลยผลักเธอออกห่างจากตัวเอง โยริพอเธอเป็นอิสระเธอก็ขยับหนีออกห่างคิโดทันทีเพราะเธอกลัวเขาจะทำอะไรเธออีก แล้วคิโดก็เดินออกจากห้องไปและให้ลูกน้องเฝ้าดูโยริอย่างให้หนีไปได้ โยริเอาแต่ร้องไห้ทั้งคืน เธอเจ็บปวดเหลือยเกิด "แม่คะช่วยโยด้วยโยกลัวววเหลือยเกิน แล้วเธอก็หลับไปเพราะความอ่อนเพีย
แสงแดดยามเช้าสาดส่อเข้ามาในห้องคนตัวโตคิโดกำลังอาบน้ำในห้องน้ำแล้วเขาก็อารมดีเป็นพิเศษเวลาผ่านมา1ชัวโมงคิโดก็ออกจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวพันที่เอวแล้วเขาก็หยิบรูปภาพเด็กหญิงคนหนึ่งที่ขายมลัยอยู่ริมทางแล้วเขาก็กระตุกยิ้มอย่างพอใจ คิโดแอบรักโยริตั้งแต่ยังเป็นเด็กพอพ่อแม่เขาเสียเขาก็แค้นคนที่ทำให้พ่อแม่เขาตายเขาเลยสั่งให้ลูกน้องตามหาคนที่เป็นต้นเหตุและแอบให้สืบเรื่องของโยริและแม่เธอมาตลอด โยริเป็นเด็กดีตั้งใจเรียนช่วยแม่ทุกอย่างดูแลแม่แทนพ่อที่เสียไปเธอจบแค่ม6เพราะไม่มีเงินเรียนต่อแต่เธอก็ไม่เสียใจเธอยังร่าเริ่งเอาตัวรอด จนคิโดแอบอิฉาชีวิตเธอที่ไม่ว่าจะเสียพ่อไปพวกเขาก็อยู่กันได้ยิ้มกินได้นอนได้จนคิโดหมั้นไส่พวกเขาคิโดจึงอยากแก้แค้ด้วยการจับตัวโยริมาแก้แค้นแต่คิโดก็มีใจให้โยริมาตลอดเขาไม่สนหญิงอื่นเลยมีผู้หญิงมากมายเข้าหาเขาเขาก็ไม่สนใจ เขาเก็บรูปโยริไว้ตลอดเขาสั่งให้ลูกน้องตามสืบโยริมาตั้งแต่เด็ก
รูปเปนเด็กเขาก็มี
"ในที่สุดเธอก็เป็นของฉันคนเดี่ยวฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่โยริ ทันใดนั้นก็มีเสียงประตูดังขึ้น
ก็อกๆๆ คุณหนู่คะทานอะไรหรือยังคะ เสียงหญิงวัยชราดังขึ้นออกมาทานข้าวนะคะอิ่มทำอาหารเยอะแยะมากเลยคะ แล้วหญิงวัยกลางคนก็เดินออกไป คิโดจึงรีบแต่งตัวทันที่ โยริเธอรุ้สึกเจ็บตามร่างกายเธอค่อยๆลุกขึ้นนั่งพร้อมกับน้ำตาเธอนั่งกอดเข่าก้มหน้าร้องไห้กับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ป้าอิ่มเป็นคนดูแลคิโดมาตั้งแต่คิโดยังเด็กๆเธอเดินผ่านมาเห็นลูกน้องคนสนิทคิโดมายืนเฝ้าหน้าห้องเก็บของเธอจึงอย่างรู้ว่าข้างในนั้นมีอะไรทำไม่ต้องเฝ้าเธอจึงแต่งเรื่องลอกลูกน้องคิโดเพื่อจะเข้าไปดูสิว่ามีอะไรอยู่ในนั้น "ไกลฉันเห็นคุณหนูเขียนกระดาษตามหาแก่อยู่นะตั้งนานสองนานแน่ ส่วนไกลก็งงทำไม่ผู้เป็นนายจึงเรียกหาเขาทั้งๆที่ใช้เขาเฝ้าประตูแต่ป้าอิ่มเป็นคนแก่ของที่นี้คงไม่โกหก
" จริงหรอกป้างั้นฝากดูห้องนี้แปบนะคับ "อือรีบไปเถอะแล้วอิ่มก็ใช้กุนแจสำรองเปิดเข้าไปในห้องทันที และอิ่มก็ต้องตกใจเมือเธอพบหญิงสาวร่างบ้างนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่อิ่มตกใจมากจึงรีบเดินเข้าไปหาทันที "หนูเป็นอะไรหรือป่าวทำไม่มาอยู่ที่นี่ โยริได้ยินเสียงอิ่มพูดเธอก็เงยหน้ามามองต้นเสียงทันทีแล้วอิ่มก็ต้องตกเพราะนั้นคือคนที่
คุณหนูของเขาตามหามาตลอดอิ่มรู้ แทบทุกเรื่องของคิโดแม้กระทั้งเรื่องโยริที่ผู้เป็นนายทั้งรักทั้งแค้นเธอ โยริเธอมองอิ่มด้วยสายตามีความหวัง
ที่จะออกจากที่นี้" ป้าคะช่วยหนู่ด้วยคะหนู่โดนจับตัวมาคะช่วยพาหนู่ออกจากที่นี้ที อิ่มทั้งสงสารทั้งเห็นใจแต่เธอก็ช่วยอะไรไม่ได้เลยเธอรู้นิสัยคิโดดีถ้าเขาโกรทใครหน้าไหนเขาก็ไม่สน " ป้าช่วยหนู่ออกจากที่นี้ไม่ได้หรอกนะแต่ป้าช่วยพาหนู ออกจากห้องนี้ได้ โยริไม่ได้ตอบอะไร แล้วอิ่มก็พาโยริออกมาข้างนอกห้องเพราะกลัวโยริจะขาดอากาสตายสะก่อน ไกลรีบวิ่งไปหาผู้เป็นนายจนเจอคิโดพอดีนายคับนายเรียกหาผมมีอะไรคับ คิโดลงมาจากบลห้องเขาก็งงกับสิ่งที่ลูกน้องเขาถาม เขาเลยหยิบสมุดคู้กายเขาขึ้นมาจดด้วยความโมโห "ฉันไม่ได้เรียกแก่แล้วฉันสั่งแก่เฝ้าห้องเก็บของแก่หนีมาทำไม่ ไกลพอได้อ่านเขาก็ถึงกับหน้าชีด แล้วเขาก็รีบตั้งสติพูดต่อ" คือป้าอิ่มบอกผมมาคับบอกว่านายเรียกหาคับ คิโดไม่รอช้ารีบวิ่งไปห้องเก็บของทันทีเพราะเขารุ้นิสัยป้าอิ่มดีต้องไปพาโยริหนีแน่ พอวิ่งมาถึงเขาก็เจอป้าอิ่มกำลังทำกับข้าวให้โยริทานเธอหิวจนไม่มีแรง โยริตกใจที่เจอคิโดเธอรีบขยับไปอยู่หลังป้าอิ่มทันทีอิ่มพอเห็นผู้เป็นนายมาถึงเธอก็ส่งยิ้มให้คิโด "เอ้าคุณหนูทานข้าวไหมคะป้ากำลังทำให้หนูโยริอยู่พอดี คิโดเริ่มมีอาการโมโหที่อิ่มกล้าพาโยริออกมาทั้งที่ไม่ได้รับอนุญาญ เขาก้มจดกระดาษให้อิ่มอ่านทันที " ป้าอิ่มนี้คือนักโทษผมป้าพาเธอออกมาทำไม่และนี้คือเรื่องของผมป้าอย่ามายุ้งอิ่มอ่านจบเธอก็มองหน้าคิโด"คุณหนูคะนักโทษที่ว่าเขาก็คนนะคะแทมในห้องเก็บของมืดสกปกอีกอากาศแทบหายใจไม่ได้เลยและเขาก็หิวข้าวเป็นเหมือนกันฉะนั้นคนนี้ป้าอยากให้มาเป็นคนใช้ส่วนตัวคุณหนูดีกว่าคุณหนูจะได้ใช้ชอยแบบ
ไหนก็ได้ดีกว่าให้นั่งๆนอนในห้องมืดๆสู้ใช้แรงงานดีกว่าโยริพอเธอฟังแบบนั้นเธอก็ถอยหลังห่างจากป้าอิ่มเธอคิดว่าอิ่มก็พวกเดียวกับคิโดแต่แท้จริงแล้วอิ่มกำลังช่วยเธอออกจากห้องนั้นต่างหาก โยริตั้งสติได้เธอเลยรีบวิ่งออกมาจากห้องครัวทันที
คิโดเลยรีบวิ่งตามและกระซากแขนบ้างไว้เสียก่อน
"ปล่อยฉันนะไอ่คนชัว อย่ามาแตะตัวฉันไอ่คนป่าเถือน โยริเธอพยายามแกะมือคิโดออกแต่ไม่เป็นผลคิโดกระซากร่างบ้างมาชิดตัวเองแล้วอุ่มภาตบ่าทันทีโยริตกใจมากเธอดินหนีแล้วใช้มือตีหลังคิโดแต่ไม่มีวี่แววว่าเขาจะปล่อยเลย อิ่มรีบเดินตามมาเธอพยายามห้ามคิโดไม่ให้ทำร้ายโยริแต่ห้ามไม่ทันคิโดพาโยริไปที่ห้องเขาทันที และโยนโยริลงบนที่นอนอย่างไม่ปารนี "โอ้้้ยยยยยย ฉันเจ็บนะ
" แค่นี้ยังน้อยไปเธอกล้าดียังไงคิดหนีฉันหะ คิโดตะคอกใสหน้าโยริ โยริยังไม่ทันที่จะอ้าปากคิโดกระซากแขนทั้งสองของเธอไว้แล้วกดลงที่นอนอย่ารวดเร็วโยริไม่ทันตั้งตัว "คุณจะทำอะไรปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะคุณมันป่าเถือนที่สุด อย่ามาทำอะไรต่ำๆกับฉันนะ
คิโดกระตุกยิ้มมุมปาก" ทำไม่ฉันจะทำไม่ได้เธอลืมไปแล้วหรอกฉันเป็นผัวเธอ โยริเธอเกรียดคิโดมากและเธอจะไม่มีวันให้อภัยเขา
"คุณมันเลวไอ่ที่คุณข่มขืนฉันฉันไม่นับว่าเป็นผัว อย่างมากก็แค่ฐานให้หมากินไง คิโดได้ยินแบบนั้นเขาโกรทจนเลือดขึ้นหน้าเขากัดฟันแน่นและบีบแขนโยริแรงขึ้น "ปากดีจริงนะได้งั้นฉันยอมเป็นหมาที่ได้เอาเธอทุกวันแล้วกัน
พูดจบเขาก็ประกบริมฝีปากโยริทันที โยริได้แต่อูอีในลำคอเธอพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่สำเสร็จ พอแขนเธอเป็นอิสระเธอจึงไค้วหาสิ่งที่จะช่วยชีวิตเธอได้ตอนนี้เธอไคว้ได้โครมไฟตรงหัวที่นอนโยริเธอไม่รอช้าฟาดใสหัวคิโดอย่างแรง คิโดต้องร้องเสียงหลงเพราะความเจ็บ "โอ้ยยยยนี้เธอทำบ้าอะไรนี้หะ เขาตะคอกใสหน้าโยริอย่างดัง เขาโกรทจนหน้าแดงโยริพอเธอเป็นอิสระเธอจึงรีบลุกจากที่นอนแต่ไม่ทันคนตัวโตจับข้อขาเธอเอาไว้และออกแรงดึงขาเธอจนตัวเธอต้องมาอยู่ใต้ร่างคนใจร้าย" ปล่อยฉันนะไอ่ทุเรต ไอ่บ้าช่วยด้วยยยยใครก็ได้ช่วยด้วย โยริเธอหมดหนทางเธอจึงร้องหาคนช่วยน้ำตาไหลรินอาบแก้มร้องขอชีวิตแต่มีหรือคนใจร้ายจะฟังเขากระซากเสื้อตัวเองออกและก้มลงถุยซอกคอโยริทันที
" อือๆๆๆๆอึอๆๆปล่อยฉันนนนนนนนนน
อิ่มเธอได้แต่พวนาให้คุณหนู่ของเขาอย่าทำอะไรผิดไปมากกว่านี้เลย อิ่มสงสารโยริจับใจแต่เธอทำอะไรไม่ได้เลย อิ่มรู้ว่าคิโดแอบรักโยริมาแต่ไหนแต่ไรคงจะไม่ถึงกับฆ่าโยริหรอก เวลาผ่านไปจนค่ำ คิโดนอนหันหน้ามองโยริที่หันหลังให้เขาและเอาแต่ร้องไห้ คิโดก็รู้สึกผิดแต่ที่ทำไปเพราะเขารักเธอและมันก็ป่นความแค้ด้วย เขาบอกตัวไว้ว่าเอง
ถ้าเขาหายแค้นโยริวันไหนเขาจะรักเธอและจะไม่มีวันทำร้ายเธออีกและจะดูแลเธอตลอดไปแต่ตอนนี้เขายังมีความแค้นอยู่ในใจเขาถึงต้องร้ายแบบนี้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
