คือวันนี้ผมไปซื้อกางเกงแสลคอ่ะครับ ร้านเสื้อผ้านศ

ทีนี้ผมกำลังจะลองกางเกง เจ้าของร้านผชก็เดินไปหน้าร้าน

ผมถอดกางเกงแล้วเหลือกกน กับผ้านุ่งที่เค้าให้ยืม

ด้วยความที่มันใส่ลำบากในผ้านุ่ง เลยถามเขาไปว่า มันเหมือนตัวเดิมที่ผมใส่ใช่มั้ยครับ

เขาก็เดินเข้ามาเช็คให้ (ที่ผมลองแค่มีราวเสื้อบังเท่านั้น ไม่มีห้องเปลี่ยน)

เขาบอก เหมือนกันครับ

ผมเลยบอกขอบคุณ และจัดการเปลี่ยน

ขณะที่กำลังเปลี่ยนก็สงสัยเหมือนกัน ว่าทำไมเขายืนมอง -///- ปกติผู้ชายคงไม่มายืนมองผู้ชายด้วยกันเปลี่ยนกางเกง ทั้งๆที่รู้ว่าเราไม่ได้ใส่บอกเซอมา

แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรอาจจะผชด้วยกัน ไม่ต้องอาย (หรอ?!?แต่เราเขินนะ มองอย่างนี้)

ทีนี้ตอนจะรูปซิป ด้วยความที่กกนที่ใส่มากวันนี้เก่า ยานพอดี มันเลยร่นลงไป เห็นขน....ของผม ดำรกมาก ตกใจหมดเลย (ตกใจของตัวเอง)

ตายละ...ลืมไปเลย ก็เลยรีบใส่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ค่อยกล้ามองหน้าเขา ให้เขาใส่ถุง และจ่ายตังเดินออกไป

ไม่รู้ว่าเขาตั้งใจมองหรือเปล่า แต่ผมก็ไม่รู้นะ ว่ามันอ่อยไหม แต่สรุปว่าชอบครับ 5555

ได้อ่อยผู้ชายอื่นแบบไม่ตั้งใจ ทั้งๆที่ปกติเราไม่มองใครเลย ไม่ค่อยกล้าเริ่มความรักกับใคร

วันนี้จะเปิดQ&Aบายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย😙😙😙😙😙😙😙😙😙😙บายดีนะครับทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ในวัยเด็กผมเป็นด็กผู้ชายขี้อายคนนึงเท่านั้น เรียนก็ไม่ได้เก่ง ตอน ม.1 ก็ไม่มีเพื่อนผู้ชายมากนัก รู้สึกอึดอัดในการใช้ชีวิต ม.1 มากๆๆๆๆ

แต่ละวันผมไม่อยากไปเรียน (มีใครเคยเป็นปะ)

โครตจะไม่อยากพักเที่ยงเพราะไม่รู้จะไปนั้งกินข้าวกับใคร รอแต่เลิกเรียนแล้วอยากกลับบ้านเท่านั้น ชีวิตมันก็เป็นแบบนั้น 1ปีเต็มๆ

คอยคิดแต่อยากให้มีวันหยุดเยอะๆ (นั้นละผม ตอนม.1) เรียกได้ว่า "ไม่เป็นที่น่าจดจำของรุ่นผมเลยทีเดียว" เศร้าวะ

ปิดเทอมม.1จะขึ้นม.2

มีวันนึงผมเบื่อๆเลยอยากทำการบ้านมาทำที่โรงเรียนบ้างอยากดูคนบ้าง ระหว่างที่ผมกำลังเดินเข้า รร. เดินทำหน้า งง งง

ก็มีสนามบาสอยู่หน้า รร.ผมเห็นเพื่อนร่วมรุ่นผมคนนึงเล่นบาสอยู่และแล้วก็ได้ยินเสียงๆนึงดังลั่นเลยยย

"เฮ้ยย นายๆเก็บบอลให้หน่อยสิ" ผมก็หยิบบอลปาคืนไปให้เขาผมจะเดินเข้าไปในโรงเรียน

"นายๆ 1/5ปะวะ เรา ชื่อB 1/7 เล่นบาสกันปะ เล่นคนเดียวมันเซ็ง"

ผมงงเลย มีคนชวนผมเล่นบาสด้วยหรอ จำผมได้ด้วยว่าอยู่1/5???

นั้นละ จุดเริ่มต้นของมิตรภาพของผมกับนาย B

วันนั้นทั้งวัน นายB ชวนผมเล่นบาส จากสนามบาสหน้ารร.กลางแจ้ง มันชวนผมปีนโรงยิมเข้าไปเล่นบาสต่อ

ไอ้ผมผมก็เล่นไม่เป็น มันก็เล่นไม่เก่ง

ผมถามมันว่า "เมิงจะฟิตไปไหนวะ"

นาย B ตอบว่า "เปิดเทอมมา กูจะลงสมัครบาสโรงเรียน กูอยากเล่นบาส"

เชื่อไหมครับ นั้นละ คือจุดเริ่มต้นของการเล่นบาสของผม ช่วงปิดเทอมเรานัดซ้อมกันทุกวันๆ

โลกของผมตอนอายุ14 หยุดลงที่นาย B ไปแล้วครับ มันคือเพื่อน1เดียวของผม

และแล้วเปิดเทอมก็เกิดขึ้น ผลจากการฝึกซ้อมฝีมือของB เก่งกว่าผมเยอะ แต่ผมก็ยังพอสอบเข้าชมรมบาสของโรงเรียนได้

นายB กับผมอยู่คนละห้องกัน แต่ทุกเช้า ทุกเที่ยง ทุกเย็นเราจะนัดเจอกัน แล้วเล่นบาสทีมเดียวกัน

แต่ไม่ว่าผมจะเล่นเก่งแค่ไหนก็สู้มันไม่ได้สักที5555+ ได้แต่มองด้านหลังมันมาตลอด ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าผมคิดอะไร ยังไง รู้แต่ ผมดีใจที่มีมัน

และผมเองก็ติดบาสโรงเรียนไปพร้อมกับมัน

อาจด้วยผมโตขึ้นแล้วก็ดูดีขึ้นเยอะ เพื่อนเยอะ ขึ้นมีผลมาจากนาย B นี้ละสร้างชีวิตใหม่ให้ผมมั้ง นายBเพื่อนเยอะ ผมก็เลยได้รู้จักคนเยอะเยอะเลย เรียกได้ว่า ไปๆมาๆผมได้อยู่ในแกงค์ดังที่สุดของรุ่น*ตอนนี้ผมเป็นที่ยอมรับของคนโรงเรียนสักที 5555*

เวลาผ่านไปครับ จนถึงม.4 ผมเริ่มรู้ตัวแล้วละผมแอบชอบเพื่อนผมขึ้นมาเรื่อยๆ และผมก็ไม่รู้ว่ามันคิดแบบผมไหม???

แต่ด้วยความดังที่ผมเด่นดังขึ้น เป็นนักบาสโรงเรียนที่สาวๆกรี๊ดมากขึ้น นายB ก็เช่นกัน เราสองคนเหมือนเส้นขนาดของโรงเรียนไปซะแล้ว

แล้วผมกับนายB ก็ มีแฟนเป็นผู้หญิงครับ สำหรับนายB ผมไม่รู้ว่ามันคิดยังไง แต่สำหรับผม ผมต้องมีใครสักคน ผมไม่อยากเจอล้อ

และผมก็ชอบ ญ.ขึ้นมาจริงๆมันเป็นความรู้สึกดีดีครับ

ครับผมมีแฟนเป็นดาวโรงเรียนในรุ่นเดียวกัน นายB ก็มีแฟนเป็นรุ่นน้องคนดังของโรงเรียน นับวันเรายิ่งเป็นเส้นขนาดที่ยากจะมาบรรจบกันมากขึ้น

แต่เราก็ไม่เคยที่จะไม่เป็นเพื่อนกัน เรายังเล่นกีฬาด้วยกัน ไปไหนด้วยกันเสมอ มีผมที่ไหนยังมีนายB เป็นเหมือนเงาเสมอ

ตอนนั้นผมก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าผมชอบดาวโรงเรียนแค่ไหน ผมดูแลเธอดีมาก และผมก็ภูมิใจที่มีแต่คนมองว่าผมเด่น ผมดัง

มันก็เลยเป็นการหลอก ผญ.คนนึง (อย่าด่าผมเลย ผมผิดไปแย้ววว)

พอขึ้นม.5 ถ้าได้อ่านเรื่องราวของผมในกระทู้แรกจะทราบว่าผมเจอปัญหาทางบ้าน ตอนนั้นผมจนมากๆ และผมก็ได้มีโอกาสรู้จักพี่คนนึงที่เดิน

เข้ามาดึงผมออกจากชีวิตจนๆ ซึ่งตอนนั้นผมรู้ ว่าถ้าผมเลือก ชีวิตผมจะหายไป จากนาย B เส้นขนาดของเรามันคงจะไกลกันออกไปอีก

ก่อนที่ผมจะตัดสินใจไปคบกับพี่เขา ผมชวนนายบีไปนอนบ้าน ผมพูดกับมันคำนึง

" เฮ้ยB เร็วๆนี้กูจะออกจากบ้านนี้ ไปทำงาน กูต้องหาเงิน และไม่มีเวลาอยู่กับเมิงเหมือนเดิมแล้วนะ"

"ต่อไปนี้ตอนเช้าจะไม่มีกู นั้งรอเมิงที่โต๊ะอาหาร"

"ต่อไปนี้คงไม่มีกูไปเล่นบาสกับเมิงที่ชมรม"

"ต่อไปนี้กูไม่สามารถมาหาเมิงวันหยุดได้" และ

"ต่อไปนี้กูอาจไม่เหมือนเดิม"

นายB เงิบไป ผมกับนายB เคยไม่เคยมีอะไรเกินเลยกันมาก่อนครับ มีแต่คำว่าเพื่อน และผมมั่นใจว่ามันต้องชอบผมบ้างละ

ผมมั่นใจมาตลอด สุดท้ายคืนนั้นคำเฉลยก็เป็นจริง

นายBพูดแบบเศร้าๆว่า"กูขอกอดเมิงได้ไหม กอดแบบเพื่อน พอดีกูหนาว"

ผมตอบ "เมิงพึ่งจะหนาวหรอวะ กูอะหนาวมาโครตนานแล้ว"

คืนนั้นทั้งคืนนายB นอนกอดผมแน่นเลย.... เวลาของผมมันหยุดไป ณ.จุดนั้นจนถึงวันนี้ผมก็ไม่ลืม

เช้าขึ้นมาเราสองคนไปโรงเรียนกันเหมือนปกติทำทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเราก็ได้แค่กอดกันแค่นั้น

ผมคิดว่าเราสองคนไม่ควรจะคิดอะไรมากไปกว่านี้ ในโรงเรียนผมก็มีแฟนของผม นายB ก็มีแฟนของนายB

และที่สำคัญผมจำเป็นต้องเลือกอนาคตของผม ทุกอย่างผมสับสนไปหมด ชีวิต งง งง งง ให้3 งง เลย

บทสรุปผมก็ก้าวเข้าไปสู่ในชีวิตพี่ ย.จริงๆ พี่ย.ทำให้ผมชีวิตผมเติมเต็มจริงๆผมได้สิ่งที่ผมอยากได้

นายB กับผมเรายังคงคุยกันเมื่อได้เดินเจอกัน ผมเริ่มตีห่างออกจากดาวโรงเรียนอย่างช้าๆเนียนๆไป

ผมยังคงได้เล่นบาสบ้างในช่วงกีฬาสี ยังคงไม่ทำอะไรเหมือนคนอื่นบ้าง...แต่ก็แค่คำว่าบ้าง นะครับ

เราก็จากกันในวันสุดท้ายของการจบการศึกษา ม.6 ผมจำได้ว่า วันนั้น เสื้อผมเต็มไปด้วยปากกาคำอวยพรจากเพื่อนๆ

แต่ผมยังขาดของนายB

ผมเดินหานายBรอบ โรงเรียน และผมก็ไปเจอนายB ที่สนามบาสหน้าโรงเรียน ที่ๆเราเจอกันครั้งแรก นายB นั้งรอพร้อมลูกบาสลูกนึง

"เฮ้ยยย....เมิงเล่นบาสกะกูอีกสักครั้งได้ไหม เมิงยังเล่นเป็นอยู่ปะวะ"

ผมตอบ "เออ กูเล่นเป็นดิวะ ไม่เคยลืมหรอก" หลังจากเล่นบาสครั้งสุดท้ายกันจบ เราก็เขียนเสื้อให้กัน

ผมเขียนคำว่า "ไอ้B ขอบคุณเมิงมากที่เป็นเพื่อนกู"

นายบีเขียนว่า "เมิงๆๆๆ กูจะไม่ลืมเมิง"

หลังจากเรียนจบ.ม.6 ชีวิตผมก็มีปัญหาอะไรๆเข้ามาอีกเยอะ เส้นทางที่ผมเลือกอาจดูโง่ๆ ผมไม่ติดต่อใครอีกเลยในโรงเรียน

และดำเนินชีวิตของผมมาตลอด

จนเมื่อปลายปีที่แล้ว มีคนโทรมาหาผม เสียงแรกที่ผมได้ยิน "ไอ้สาดดดด กูหาเมิงเจอแล้ว" ผมถามว่าใครอะครับ

เสียงตามสาย ด่าผมมาเป็นชุด "เมิงเปลี่ยนชื่อหรอ เมิงรู้ไหมกูนั้งหาชื่อเมิงมา12ปี"

ผมรู้ละใคร นายBนี้หว่า..... (ใจผมเต้นท์เร็วไปหมด มือไม่สั้น)

ผมเจอมันด่าไปรวม15 นาที นั้งจับนาฬิกาฟังเลยคร้าบ ผมโดนด่าไป ผมยิ้มไป @#$%^&*()_P{

ผมพูด "เฮ้ยๆๆ นายB เมิงเจอกูแล้ว กูไม่ไปไหนแล้ว แต่กูมีอะไรต้องคุยกับเมิงวะ"

นายบี "ที่ไหน ยังไง เมิงนัดมา"

ผมพูด "สนามบาสหน้าโรงเรียนละกัน เดียวกูไปหาเมิงตอนนี้เลย"

นายบี "ไอ้สาด ดึกชิป เออ เจอกัน"

เวลามันผ่านไป12ปีแล้วครับ เราสองคนคงเจอเรื่องราวต่างๆเข้ามา มากมายสำหรับนายB ผมคงไม่ได้รักมันเหมือนตอนวัยเด็กอีกแล้ว

และมันก็คงคิดแบบผม เราสองคนนั้งคุยกันหลายๆๆเรื่อง ยุงก็กัด แต่เราก็ยังเดินไป7-11 ซื้อยาทายุงและนั้งคุยกันไป

ผมเลยพูดกับมันว่า "ไอ้สาด เมิงรู้ไหม เมิงอะเป็นคนทำให้กูเป็นเกย์ รับผิดชอบกูไหมนิ"

นายบีตอบ "ไอ้เจียยยย แล้วเมิงมาโทษกูทำไมวะ กูเปล่า เมิงเป็นของเมิงเองปะวะ"

ผมก็ถามว่า "แล้วเมิงละ เมิงเป็นรึเปล่า"

นายบีตอบว่า "กูไม่เป็น สาดดดดดดดดดดดดดดด"

คำตอบที่ผมได้รับ ผมไม่ได้หวังอะไรจากมัน ไม่ว่ามันจะเป็นหรือไม่เป็น ผมก็จะเป็นเพื่อนที่ดีของนายB ตอนนี้ผมได้กลับมาในชีวิตมันอีกครั้ง

แต่เราคงไม่ได้ไปไหนด้วยกันอีกเหมือนเดิม เราเจอกันวันนั้นวันเดียวครับ และเราก็โทรคุย Lineคุยกันบ้าง

ผมมารู้ทีหลังว่านายB น่าจะเป็นเกย์ครับ....แต่มันก็ยังคงบอกให้โลกรู้ว่ามันไม่ได้เป็น

สวัสดีครับทุกคน ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อโน๊ตครับอายุ 19 ผมเป็นเกย์ครับ ก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนนะครับ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่ผมได้เขียนขึ้นครับหากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ด้วยนะครับ วันนี้ผมจะขอมาแชร์ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมซึ่งมันเป็นอะไรที่ผิดมากๆในสังคมไทย แต่ผมก็เลือกที่จะทำมันลงไปถึงแม้ว่ามันจะผิดก็ตาม

เข้าเรื่องเลยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่าผมเล่นแอพเกย์แอพนึงที่ชื่อว่า Hornet ซึ่งหมู่เกย์จะรู้จักดีครับ ฮ่าๆๆ วันนั้นจู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงทักผมมาซึ่งผมก็คุยแบบปกติครับ แต่โปรไฟล์ที่เขาทักมามันไม่เอารูปเขาขึ้นนะครับ การที่จะดูรูปเขาได้ต้องรอให้เขากดอนุมัติส่วนผมเอารูปผมขึ้นอยู่แล้วเพราะไม่ได้ปิดบังอะไร เขาพยามยามจะขอมีอะไรด้วยซึ่งผมก็ไม่ได้คนที่ง่ายอะไรขนาดนั้นที่สำคัญหน้าเราก็คือบับเลวร้ายอ่ะแกร ฮ่าๆๆๆ คือไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร ผมก็พยายามบอกนะครับว่าขอดูรูปเขาหน่อย แล้วก็โชคดีครับเขายอมอนุมัติให้ผมดู ภาพแรกที่ผมเห็นคือรูป ค*ย ของเขา ผมก็ไม่ได้อะไรครับ แต่ภาพต่อมาคือภาพเขา ผมตกใจมากกกกก เพราะเขาคือครูที่เคยสอนตอนมัธยมต้นผม ผมช็อคแบบทำไรไม่ถูกอ่ะครับ เพราะครูคนนี้เขาเป็นผู้ชายเลย คือแมนมากอ่ะครับเราไม่คิดว่าเขาจะมีรสนิยมทางด้านนี้ ผมก็แคปรูปหน้าเขาทัน ซึ่งตัวเขาเองไม่ทราบนะครับเขาคิดว่าเขาลบรูปหน้าเขาไปแล้วเขาเลยกล้าอนุมัติ ที่ไหนได้ผมก็ตีมึนทำเป็นเห็นรูปค*ยเขาอย่างเดียว ที่ผมแปลกใจไปมากกกว่านั้นคือเขามีภรรยาแล้วนะครับแต่งงานแล้ว ก็เท่าที่ผมรู้ ผมก็คุยกับเขาต่อนะครับ เพราะผมก็เคยแอบเล็งไว้ตอนม.ต้น ฮ่าๆๆ นั่นแหละครับผมก็พยายามถามว่าเขาคือใครทำไมไม่ยอมบอก ถามไปถามมาเขาก็บอกด้วยตัวเองครับว่าเขาคือครูร.ร.เก่าผม เราก็คุยมากันได้สักพักนะครับจนเขาชวนผมมาบ้าน ซึ่งเขาเป็นคนมารับผมตอนเที่ยงคืน ทำไมถึงตอนเที่ยงคืนนะหรอครับ ก็เพราะว่าเขาต้องมาส่งภรรยาเขาที่รพ.เพราะภรรยาเขาเป็นพยาบาลครับ วันนั้นเขาเข้ากะพอดีเลยถือโอกาสชวนผมมา เพราะบ้านผมกับรพ.ที่ภรรยาเขาทำงานไม่ไกลกันมากครับ ไม่เกิน 2 โลเลยด้วยซ้ำ ตอนที่เราเจอกันบนรถมันเป็นความรู้สึกมึนๆงงๆที่แบบว่าครูที่เคยสอนเราเขาจะเป็นผัวเรา เราเรียกเขาว่าพี่นะครับ เพราะเราไม่สามารถเรียกครูได้จริงๆครับ ตลอดบนรถเราก็คุยกันตลอดทางนะครับซึ่งมันมีความสุขมาก แต่มันก็มีความ ยิ้มอยู่ที่รู้ว่าผิดแต่ก็ทำลงไป พอเราถึงบ้านเขาเราก็มีอะไรกันครับมันมีความสุขมากๆผมก็ถามเขานะครับทำไมเขาถึงทำแบบนี้แล้วถ้าคนของเขารู้จะทำยังไง เขาก็บอกว่าเขามีความสุขที่มีอะไรกับผู้ชายครับ ประมาณ 6 โมงเช้าเราสองคนก็เตรียมตัวอาบน้ำเตรียมตัวออกจากบ้านเขาเพราะเขาต้องไปรับภรรยาเขาที่กำลังจะออกเวรเขามาส่งผมที่บ้านครับ เราต้องหลบๆซ่อนๆเพราะกลัวเด็กแถวบ้านจำหน้าครูเขาได้ เราสองคนมีเรื่องตกลงกันครับว่าเราจะคุยกันในไลน์เปลี่ยนจากแอพ Hornet ครับ แต่ทีนี้การคุยคือต้องมีขอบเขตคือว่าคุยกันในเวลาราชการเท่านั้น ! คือ จ-ศ 8.30-16.30 น. เพราะก่อนกลับบ้านเขาจะบล็อกไลน์ผมครับเขากลัวภรรยาเขารู้ ซึ่งผมก็รับได้เพราะทำไงได้เพราะผัวขอนิ ฮ่าๆๆๆ นั่นแหละครับเรามีอะไรกันวันศุกร์ เช้าวันเสาร์เขามาส่งผมเราสองคนไม่ได้คุยอะไรกันเลยในโลกโชเชียล ผมเองก็หวั่นๆนะครับ กลัวว่าเขาจะเทผม ผมรอจนวันจันทร์เขาก็ทักมาครับ ผมแม้งโครตดีใจเลย ยิ่งคุยกัน ยิ่งรู้สึกดี หลังจากนั้นประมาณ 3 วัน ผมก็ถือโอกาสศิษย์เก่าเข้าไปเยี่ยมเยียนครูเก่าๆที่เคยสอนมา ซึ่งเอาจริงแล้วอยากไปหาผัว ฮ่าๆๆๆ มันก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษนะครับด้วยการที่เขาก็ทำตัวเป็นปกติที่สุด ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ เราสองคนก็คุยกันมาเรื่อยๆนะครับจนถึงเดือนนึง ผมรู้สึกว่าเขาแปลกไปคือถามคำตอบคำไม่เหมือนแต่ก่อนเรารู้ได้ครับ ต่างคนต่างไม่ไว้ใจกัน มันมีอะไรหลายๆปัจจัย จากที่คุยกันก็ค่อยๆน้อยลงๆ บางวันเขาก็หายไปเลยก็มีนะครับ แล้วเขาก็มาๆหายๆ จนเขาหายไปเกือบอาทิตย์ครับ ผมก็ให้เกียรติเขาโดยไม่โทรไปหา ซึ่งผมมีเบอร์เขานะครับ แต่ที่ผมไลน์ไปไม่ได้คือเขาบล็อกผมครับ สิ่งที่ผมทำคือส่ง SMS ไปหาเขาพูดทำนองแบบว่าเขาหายไปไหนผมยังรอที่เดิมทำไมโกรธอะไรผมหรอ บลาๆๆ ผมก็คิดนะครับว่าเขาก็คงไม่ตอบผมหรอก กลับกันครับให้หลังครึ่งชั่วโมง SMS ผมก็เข้า เขาส่งมาบอกว่า เขาขอโทษ เขาขอบคุณทุกอย่าง ผมก็ส่งกลับไปว่าแล้วเรื่องของเราจะเอายังไงต่อ เขาตอบว่าเขามีคนใหม่แล้ว เรื่องระหว่างเราคงต้องจบ ผมก็โง่ไงเลยถามเขากลับไปว่าคือผู้หญิงใช่มั้ย เราคิดว่าเขากลับใจไปรักภรรยาเขาแล้ว แต่ที่ไหนได้เขาบอกว่าคนนั้นเป็นผู้ชาย เราก็เลยบอกว่าเราถอยเอง เขาก็พูดส่งท้ายว่า “ขอบคุณครับ ลาก่อน” จากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยครับ

เรื่องที่ผมเล่าข้างต้นเป็นความจริงทุกประการนะครับ มันเป็นความผิดมากในสังคมไทย ผิดทั้งคุณธรรม จริยธรรม ผมถือว่าผมหมดเวรหมดกรรมกับคนคนนั้นแล้ว แต่ถ้าผมเจอเขาผมก็สามารถยกมือไหว้ได้นะครับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สุดท้ายนี้นะครับผมก็อยากบอกว่าการเข้าไปเป็นมือที่สามของครอบครัวใครก็ตามมันคือความยิ้มครับ นอกจากเขาจะไม่เห็นค่าเรา เรายังโดนสังคมดูถูกในทุกๆอย่าง ผมเป็นกำลังใจให้คู่รักหลายๆคู่นะครับที่เจอปัญหาแบบผม ผมเชื่อว่าทุกปัญหามีทางออก เราอย่าภูมิใจกับสิ่งที่เราแย่งเขามานะครับ อะไรที่มันไม่ใช่สักวันมันก็ต้องไป ผมต้องขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะครับ ผมแค่อยากจะแชร์ประสบการณ์ ยิ้มๆที่เกิดขึ้นกับผมให้สังคมได้นำไปเป็นบทเรียนและรับมือเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นครับ ขอบคุณคับ ....... โน๊ต