โรแกน คอนโกล์ด(ชาย) ชื่อเล่น:โรแกน ตัวละคร:ยังไม่ทราบ(สถานะ),ความสารถด้านความจำ,เก่งภาษา,ฉลาด,... สัญชาติ:คอนโกล์ด(ประเทศสมมติ)

ไซจิ อารากะ(ชาย) ชื่อเล่น:โรแกน ตัวละคร:ชายวัยอายุ20ปีเป็นนักสะสมของหายากงานอดิเรกคือถ่ายรูป เป็นพวกเชื่อเรื่องตำนานและเรื่องเล่าต่างๆรอบโลก,เก่งภาษา,ความสามารถด้านความจำ,ฉลาด สัญชาติ:ญี่ปุ่น-ไทย

ฟีลิกซ์ เบลเก็งโด(ชาย) ชื่อเล่น:ฟีลิกซ์ ตัวละคร:ยังไม่ทราบ(สถานะ),ไม่ทราบความสามารถ,... สัญชาติ:รุยเจป(ประเทศสมมติ)

เชน เซนชิลบัล(ชาย) ชื่อเล่น:เชน ตัวละคร:ยังไม่ทราบ(สถานะ),ไม่ทราบความสามารถ,... สัญชาติ:แอนเชน(ประเทศสมมติ)

รอน เฮลอนต้า(ชาย) ชื่อเล่น:รอน ตัวละคร:ยังไม่ทราบ(สถานะ),ไม่ทราบความสามารถ,... สัญชาติ:เนรอง(ประเทศสมมติ)

เวนิส เซนชิลบัล(ชาย) ชื่อเล่น:เวนิส ตัวละคร:ยังไม่ทราบ(สถานะ),ไม่ทราบความสามารถ,... สัญชาติ:แอนเชน(ประเทศสมมติ)

อีรอน กอนเบเล(ชาย) ชื่อเล่น:อีรอน ตัวละคร:ยังไม่ทราบ(สถานะ),ไม่ทราบความสามารถ,... สัญชาติ:บาโฮล์ด(ประเทศสมมติ)

จอร์นบาเลียน ใจทอง(ชาย) ชื่อเล่น:หยุน ตัวละคร:เพื่อนสนิทของโรแกน,ชายวัยอายุ21ปี,นักสะสมของโบราณงานอดิเรกคือเช็ดของสะสม สัญชาติ:ยุโรป-ไทย

เทียร่า เซสเทนเชียส(หญิง) ชื่อเล่น:เทียร่า ตัวละคร:ยังไม่ทราบ(สถานะ),ไม่ทราบความสามารถ,... สัญชาติ:เฮอมอง(ประเทศสมมติ)

เดียสคาล่า มาเซต(หญิง) ชื่อเล่น:คาล่า ตัวละคร:ยังไม่ทราบ(สถานะ),ไม่ทราบความสามารถ,... สัญชาติ:ดามองเดียส(ประเทศสมมติ)

เจลัส เตนัสเทีย(ชาย) ชื่อเล่น:เจลัส ตัวละคร:เจ้าชาย(สถานะ),มีความสามารถในการใช้เวทมนตร์,แวมไพร์,ทักษะการต่อสู้สูง,... สัญชาติ:เตนัสเทีย(ประเทศสมมติ)

มีคู่รักชายหญิงคู่หนึ่งอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็กๆหลังเขาและได้ให้กำเนิดบุตรชาย1คนและไม่นานภรรยาก็ได้ป่วยลง ซึ่งสามีได้ฝันว่ามีผงวิเศษสีม่วงอยู่บนยอดเขาที่พวกเขาอาศัยอยู่ซึ่งวัตถุดิบที่ใช้ผสมร่วมกับผงวิเศษสีม่วงนั้นต้องใช้เข็ม7เล่มขนนกพิราบเส้นผมของผู้หญิงและเลือดของทารกแรกเกิดซึ่งสามารถรักษาอาการป่วยของภรรยาได้ สามีจึงตัดสินใจรีบขึ้นไปบนยอดเขาและชายผู้นั้นก็ได้ใช้เวลา3วันในการไปถึงยอดเขาและได้เจอผงสีม่วงที่เหมือนในฝันชายผู้นั้นจึงรีบโกยผงวิเศษใส่ในถุงผ้าและรีบกลับไปหาภรรยาของตนก่อนที่ชายผู้นั้นกำลังจะลงไปเขาได้ยินเสีงเรียกชื่อของตนเองชายผู้นั้นคิดว่าภรรยากำลังเรียกหาเขาอยู่แน่ๆ เขาจึงรีบลงจากเขาตลอดทางที่ชายผู้นั้นลงจากเขา เขาจะได้ยินเสียงเหมือนเพลงเต้นรำดังเป็นจังหวะๆแต่ชายผู้นั้นก็ไม่ได้คิดอะไร ระหว่างด้านล่างเขาชายผู้นั้นได้เจอนกพิราบตัวหนึ่งบาดเจ็บชายผู้นั้นจึงนำมันมารักษาและดึงขนของมันออกมาและพานกพิราบตัวนั้นกลับบ้านและเมื่อชายผู้นั้นกลับมาถึงกระท่อมเขาก็แทบจะหมดแรงเนื่องจากตอนลงเขานั้นเขาไม่มีอาหารจะกิน ชายผู้นั้นรีบไปเอาเข็ม7เล่มมาใส่ในหม้อและนำส่วนผสมทุกอย่างมาต้มจู่ๆเข็มทั้ง7เล่มก็ละลายหายไปในหม้อชายคนนั้นมองด้วยความสับสนและประหลาดใจชายผู้นั้นรีบเดินไปหาลูกชายแล้วพูดว่า"ลูกพ่อ พ่อขอโทษนะ"และชายผู้นั้นก็อุ้มลูกที่นอนหลับอยู่ข้างภรรยาของตัวเองออกไปคนเป็นพ่อได้นำมีดกรีดบริเวณข้อมือของทารกตัวน้อยแต่ทารกกลับไม่ร้องไห้แม้แต่น้อย คนเป็นพ่อได้ทำแผลให้ลูกชายและพากลับเอาลูกไปวางไว้ข้างภรรยาของตนเองเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นพร้อมไปดึงเส้นผมที่ติดกับหวีภรรยามา1เส้น หลังจากนั้นสามีจึงรีบนำเลือด,เส้นผมที่ได้ผสมให้เข้ากับยาที่สามีได้ทำไว้และได้นำให้ภรรยาทาน เช้ารุ่งขึ้นภรรยาหายอย่างน่าตกใจสามีดีใจมาก เมื่อสามีโล่งใจสามีจึงออกไปหาอาหารและตัดไม้ตามปกติเมื่อสามีกลับมาภรรยาก็บอกว่า"มาเต้นรำด้วยกันมั้ยคะ"สามีตอบตกลง ภรรยาเดินเข้ามาจับมือสามี ทั้งคู่ร่ายรำในยามราตรีอย่างมีความสุขเวลาได้ล่วงเลยมาหลายวัน คู่สามีภรรยาต้องตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะเขาได้ให้กำเนิดทารกอีก4คนซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก เวลาผ่านไป20ปีคู่สามีภรรยาเริ่มอายุมากขึ้น และลูกทั้ง5คนของเขาก็ได้เติบโตเป็นหนุ่มสาวสามีไม่เข้าใจว่าทำไมลูกๆรวมถึงภรรยาของเขาถึงเต้นรำกันทุกคืนวัน สามีได้ยินเสียงเพลงเต้นรำเหมือนตอนที่อยู่บนเขา เขาจึงนึกขึ้นได้ว่าต้องให้ลูกคนแรกนำนกไปปล่อยบนเขาสามีจึงรีบไปดูนกพิราบที่นำกลับมาด้วยเมื่อ20ปีก่อนศพของนกพิราบแห้งแข็งเหลือแต่กระดูกแต่แปลกที่ขนของมันยังไม่หายไปทั้งๆที่เวลาผ่านไปนานนับ20ปี สามีจึงบอกให้ลูกคนแรกนำศพนกตัวนี้ปีนขึ้นไปบนเขาและนำไปปล่อยบนเขาภรรยาได้ยินจึงรีบไปห้ามและถามสามีตัวเองว่าจะให้ลูกขึ้นไปทำไมด้วยความเป็นห่วงลูกภรรยาเล่าเรื่องเกี่ยวกับภูเขาลูกนั้นให้สามีฟังว่าใครที่ขึ้นไปแล้วจะไม่มีวันกลับออกมาได้อีก...ความจริงแล้วนั้นสามีได้เสียชีวิตบนเขาอย่างไม่ทราบสาเหตุเมื่อ20ปีก่อนเสียงเรียกนั้นคือเสียงเรียกของภรรยาเพราะ เวลา3วันที่สามีใช้ขึ้นมาอาการของภรรยานั้นได้แย่ลงและภรรยาก็ได้เสียชีวิตลง พรึ่บ!เสียงลุกขึ้นของชายผู้นั้นที่เหงื่อท่วมตัวได้มองตัวเองและพบว่าเรื่องทั้งหมดเป็นแค่ความฝัน ชายผู้นั้นหันไปมองภรรยาของตนเองก็เห็นภรรยากำลังนั่งเก้าอี้กล่อมลูกของตัวเอง สามีโล่งใจและรีบลุกขึ้นเพื่อจะไปเย็บผ้าอ้อมให้ทารกน้อยแต่พบว่าเข็มเหลือเพียง3เล่มจาก10เล่มสามีเริ่มไม่แน่ใจว่านี่คือความฝันหรือความจริงสามีจึงรีบวิ่งไปเอาสร้อยราตรีสร้อยวิเศษของที่คุณพ่อเคยให้ไว้มาสวมไว้และรีบไปกอดภรรยา ภรรยาจึงถามว่า"ที่รักโปรดเต้นรำกับข้าได้หรือไม่?"สามีมั่นใจแล้วว่านี่คงไม่ใช่ความฝันและคงเป็นสิ่งที่กำลังวนไปวนมาของความทรงจำ3วันต่อมาภรรยาร้องไห้นั่งเฝ้าหลุมศพพร้อมมองสร้อยที่คอของตัวเองสร้อยนั้นมีผงสีม่วงเหมือนที่สามีได้นำมาจากบนเขา หลุมศพนั้นคือหลุมศพของสามีที่ชาวบ้านได้ไปพบอยู่ตรงด้านล่างเขา และภรรยาตัดสินใจขึ้นไปบนเขาเพราะอีกตำนานคือหากใครได้ไปบนยอดเขาและขอพรจะได้สิ่งที่ปรารถนาแต่หากทำไม่สำเร็จจะต้องตาย เมื่อภรรยาได้ขึ้นไปถึงยอดเขาภรรยาเห็นภาพสามีกับชายหญิงรวมกัน5คนกำลังเต้นรำกันอย่างสนุกสนานภรรยาดีใจที่ได้เห็นสามีของตัวเองและวิ่งเข้าไปหาสามีแต่พบว่าเป็นเพียงหมอกจางๆ ภรรยารู้ตัวว่าโดนเล่นงานเข้าแล้วแต่มันก็สายเกินไปเพราะตอนนี้ร่างของภรรยาได้ร่วงลงเขา ภรรยารีบดึงสร้อยออกจากคอและโยนไปพร้อมพูดว่า"คำสาปจงหายไป"เช้ารุ่งขึ้นชาวบ้านพบศพภรรยาอยู่ด้านล่างเขา ไร้รอยเลือด สวมชุดเต้นรำอยู่ ภาพทุกอย่างได้ตัดไปสามีภรรยาสะดุ้งตื่นขึ้นและมองรอบๆแล้วกอดกัน ทั้งสองยังคงมีชีวิต!? หรือจะเป็นเพราะสร้อยเส้นนั้น?...

สวัสดีครับ ผมคือโรแกน ชายผู้บ้าการอ่านตำนานและการสะสมของหายากเองครับ

ไอ้นี่ชื่อหยุนเพื่อนรักเพื่อนตายผมเอง

พรึ่บ!!!

เวลามันพูดแบบนี้คือมันยอมยกให้แล้วต่างหากล่ะครับ...แต่มันแค่ปากแข็ง

.

.

.

ผมกับมันถึงพึ่งจะอายุ20แต่ได้ทำงานแล้วนะครับ

พวกเราทำงานวิจัยวัตถุโบราณอยู่ที่ต่างประเทศ

ที่พูดว่าเรียนก็ไม่ได้หมายถึงอะไรหรอกครับพ่อหยุนเป็นคนยุโรปเขาเชี่ยวชาญเรื่องนี้มากๆเลยมาช่วยสอนพวกผมแต่พวกผมไม่ได้เรียนกันแค่2คนนะ

แต่ก็...5คน

พูดปุ๊บก็มาปั๊บยัยพิมพ์อายุ23ปีแก่กว่าผมไป3ปีแต่พวกผมไม่ได้ซีเรียสกันเรื่องอายุอะนะ...

ไอ้นี่ชื่อฟอร์ดเป็นคนอเมริกันเก่งวิจัยมากกกก

ก็มีเพื่อนร่วมทีมดีอะนะ^^

คนสุดท้าย...

หลุยส์ คนนี้จริงจังมากกกก

เป็นคนที่อายุน้อยสุดแต่ดูแลพวกเราได้ดีมากกกก

.

.

.

ถึงจะมีอาจารย์มาสอนแต่ทุกคนต่างกลับชื่นชมผมว่าเก่งกว่าอาจารย์...

ไม่ได้โม้นะครับแต่น่าจะเพราะความมากประสบการณ์ของผมตั้งแต่เด็ก

อ๋อ ลืมบอกไปพี่พิมพ์เขาชอบผมน่ะครับ แต่ผมไม่สนใจเรื่องพวกนี้แม้แต่น้อย เพราะผมไม่อิน...

ต้องขอบคุณหยุนเพื่อนรักที่คอยช่วยผมมาตลอด...

.

.

.

.

.

.

22:00น.

เหตุการณ์แบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกครับ ที่ผมให้มันมาด้วยก็เพราะเวลาเกิดเหตุแบบนี้ผมมักจะสลบไปไม่ก็ได้รับบาดเจ็บแต่ก็ไม่ถึงตายหรอกครับ มันมักจะเป็นคนแบกผมกลับไป

มันเป็นความรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูกครับ เหมือนร่างกายมันเบาๆ แต่ก็ควบคุมไม่ได้

แสงจันทร์สาดส่องมาที่ตัวผม รู้สึกหนาวจังแฮะ

.

.

.

ไม่กล้าเพคะ! (พูดพร้อมกัน)

ทั้ง2รีบวิ่งตามไปตรงหน้าต่าง

ตุบ!

.

.

.

เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น

มีรถม้าคันหนึ่งกำลังขับมาพอดี

.

กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน

พรู๊ดดด!!!

.

.

.