......................

หมายถึงฉันน่ะคุยกับใครไม่รู้เรื่อง ล้อเล่น ส่วนใหญ่จะพูดภาษาจีน แต่ไม่ค่อยได้พูดภาษาไทย ~~~

~~~ครอบครัวของเราเป็นหมอรักษาโรค เปิดร้านขายยาสมุนไพร ก่อนจะถึงปี 2564 คุณยายทวดได้ฝากของขวัญใว้ให้เหลนสาวในอนาคต เหมือนท่านจะรู้เหตุการณ์ในอนาคตว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฝากฝั่งใว้หากเหลนสาวอายุครบ 18 ปีบริบูรณ์เมื่อไหร่ ให้มอบกล่องของขวัญกล่องนี้ให้ เพราะเหลนสาวจะเป็นคนเดียวที่สามารถเปิดกล่องของขวัญได้เพียงผู้เดียว ~~~

\=\=**แนะนำตัวละคร**\=\=


...\*\***นางเอก**\*\*...

\[**จ้าวลี่ผิง**\] ฉันเกิดวันที่ 5 พฤษภาคม 2546 เกิดตรงกันกับวันสุริยุปราคา ปีนี้อายุ18ปีเต็มบริบูรณ์ ส่วนสูง160เซนติเมตร น้ำหนัก43กิโล เป็นคนห้าวห้าว แต่ความห้าวเต็มไปด้วยความร่าเริง แจ่มใส เป็นรอยยิ้มให้กับทุกคน ใครอยู่ด้วยก็มีแต่เสียงหัวเราะ เป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลจ้าว


...\*\***พระเอก**\*\*...

\[**หวังอี้หลง**\] หรือ \[**แม็กซ์**\] เกิดวันที่ 12 มีนาคม 2546 ปีนี้อายุ18ปีเต็มบริบูรณ์ ส่วนสูง180เซนติเมตร น้ำหนัก60กิโล มี2ตัวตนในสองภพ

**ชื่อแม็กซ์** คือ ยุคปัจจุบัน เป็นเด็กที่เรียนเก่งที่สุดของโรงเรียน เป็น No.1 เด็กหัวกระทิสุดๆ

**ชื่อหวังอี้หลง** คือ "ยุคอดีต" เป็นคุณชายมีพี่น้องสามคน เป็นลูกคนที่สองของตระกูลหวัง อายุ 20ปี นิสัยเป็นคนสุขุมสุภาพเรียบร้อย แต่เย็นชา ใจดี


...**แม่ของฉัน ชื่อเหมยหยง อายุ 45 ปี**...


...**พ่อของฉัน ชื่อซางหมิง อายุ 55 ปี**...

...\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*...

**เพื่อนสนิทของฉันมีสามคน ชื่อ ตันหยง , หยางมี่**, **เซียวหลาน** **แก๊งค์ของเราชื่อ " ฟีโฟร์ " ชื่อนี้ได้มาจากไหนอันนี้ก็จำไม่ได้เหมือนกัน** **เราทั้งสี่คนสนิทกันมากๆ จะไม่แบ่งแยกชายหญิง**.....


\[**ตันหยง**\] \= ตันหยง ยิ้มแย้ม สาวหน้าหวาน เสน่ห์แรง เป็นเพื่อนสนิทรู้จักกันตั้งแต่อนุบาล 1 เรียนด้วยกันและอยู่ห้องเดียวกันมาโดยตลอด นั่งเรียนข้างกันตั้งแต่เด็กจนโต เป็นเพื่อนที่ปรึกษาได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องความรัก หรือว่า เรื่องเที่ยว


\[**หยางมี่**\] \= หยางมี่ เป็นคนรักสัตว์ น่ารัก สดใส เป็นเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่มัธยมหนึ่ง จนตอนนี้เป็นเพื่อนกัน 6 ปีแล้ว เป็นเพื่อนสนิทที่ไว้ใจคอยให้คำปรึกษาทุกอย่าง คอยสนับสนุนทุกอย่าง


\[**เซียวหลาน**\] \= เซียวหลาน เป็นคนกวนกวน ห้าวห้าวนิสัยเข้ากันได้ เป็นเพื่อนข้างบ้าน รู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ สร้างวีรกรรมด้วยกัน ไม่น้อย เป็นเพื่อนสนิทที่รู้เกือบทุกเรื่อง เป็นเพื่อนที่รู้จักกันมากกว่า10ปี เปรียบเสมือนคนในครอบครัว


\[**เฟย์เฟย์**\] \= "ยุคอดีต" เป็นนางร้าย ที่ ไม่ชอบนางเอก เกลียดมาก ๆ ชอบการแย่งชิง อะไรที่เป็นของนางเอกต้องแย่งมาให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของ หรือ รวมถึงผู้ชาย


\[**หวังฉิวหลง**\] \= "ยุคอดีต" พี่ชายใหญ่ อายุ 29 ปี ลูกชายคนโตของตระกูลหวัง


\[**หวังหลิงหลง**\] \= "ยุคอดีต" น้องชายคนเล็ก อายุ16ปี ลูกชายคนเล็กของตระกูลหวัง


\[**หงหยก**\] \= "ยุคอดีต" ภรรยาและเป็นแม่ของสามพี่น้องตระกูลหวัง


\[**หวังเจียหนาน**\] \= "ยุคอดีต" สามีและเป็นพ่อของสามพี่น้องตระกูลหวัง

...\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*...

" **ปีนี้แล้วสินะ**!! ฉันจะได้รับของขวัญ ที่คุณยายทวด ได้ฝากไว้ให้กับแม่ แต่ว่าของข้างในกล่องมันจะเป็นอะไรกันนะ ทำไมยายทวดถึงรู้ว่าฉันจะเกิดเป็นผู้หญิง แล้วให้ของขวัญในกล่องนี้กับฉันทำไม ฉันชักอยากจะรู้แล้วเชียวจ... "

.......

.......

.......

.......

...**Follow the next episode**...

......................

"วันนี้สินะ วันเกิดของฉัน 5 พฤษภาคม พ.ศ 2564 อายุ18ปีเต็มบริบูรณ์"

...****************...

แม่ : สุขสันต์วันเกิดนะลูกรัก...

พ่อ : สุขสันต์วันเกิดนะลูกสาวสุดที่รัก...

ฉัน : ดีใจจังที่ปีนี้ทุกคน อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน

ตันหยง : มีความสุขมาก ๆ นะมึง

หยางมี่ : แก่ขึ้นอีกปีแล้วนะ อยู่เป็นเพื่อนกับพวกกูนานๆ

เซียวหลาน : ปีนี้เหมือนทุกปี พิเศษที่กูจะกวนตีนมึงมากกว่า555

ฉัน : ขอบใจพวกมึงมากนะเว้ย สำหรับของขวัญแล้วก็คำอวยพร

แม่ : นี้จ๊ะ ของขวัญที่คุณยายทวดฝากใว้ให้ลูก!!

ฉัน : แม่เคยเปิดมันดูไหม แล้วข้างในมันคืออะไร??

แม่ : ไม่มีใครสามารถเปิดมันได้นอกจากลูก และ ไม่มีใครรู้ว่า สิ่งที่อยู่ข้างในคืออะไร

ฉัน : เปิดมันเลยได้ไหม???

แม่ : ตอนนี้ยังไม่ได้ รอเวลา 23.59น. ถึงจะสามารถเปิดได้ คุณยายทวดท่านได้บอกเอาใว้ แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน

ฉัน : อยากจะรู้แล้วจริงๆๆ ว่าข้างในคืออะไร

เซียวหลาน : รอแค่อีก1ชั่วโมงเองมึง ไหน ๆ บ้านกูก็อยู่ข้าง ๆ กูก็จะอยู่รอดูเป็นเพื่อน

ตันหยง : กูกับหยางมี่ ก็นอนที่นี้ กูก็จะอยู่ดูเป็นเพื่อนมึงเอง

...----------------...

...23.59น....

..." เกิดสุริยุปราคาวงแหวน พอดี "...

...ถึงเวลาที่ต้องเปิดกล่องของขวัญ...

...พวกเราอยู่ในห้องนอนของฉันแค่4คน...

เซียวหลาน : มึงดูดิข้างนอกเหมือนเกิดสุริยุปราคาวงแหวนเลย !!

ฉัน : อย่าเพิ่งสนใจ ถึงเวลาที่ต้องเปิดกล่องของขวัญแล้ว!!

หยางมี่ : เปิดเลยลี่ผิง อยากรู้ว่าข้างในคืออะไร

ฉัน : เปิดกล่องของขวัญ

...*แสงสว่างจ้า ส่องเข้าตาทุกคน*...

ฉัน : ว้าว!!!!! สวยมาก กำไลหยกสีขาว

ตันหยง : สวยมาก กูไม่เคยเห็นกำไลหยกที่ไหนสวยขนาดนี้เลย....

หยางมี่ : กูว่านะ ยายทวดของมึง!! ต้องการให้มึงทำอะไรสักอย่างแน่ ๆ เลย

เซียวหลาน : ว่าแต่ยายทวดต้องการสื่อถึงอะไรแล้ว ให้ทำไรว่ะ ???

ฉัน : ไม่รู้ว่ะ!! ถ้ากูใส่มันต้องสวยแน่ ๆ

เซียวหลาน : ใส่เลย อยากเห็น กูว่าเข้ากับมึงมากแน่ ๆ

ฉัน : สวมใส่กำไลหยกสีขาว

"ไฟในห้องดับเองหมด มีเพียงความสว่างจาก "กำไลหยกสีขาว" ที่สะท้อนกับสุริยุปราคาวงแหวน ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น ทุกคนหมดสติ"

"ภาพทุกอย่างก็ตัดไป ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอยู่ ๆ มันเกิดอะไรขึ้น นึกอะไรไม่ออก ฉันจำได้เพียงว่าฉันสวมกำไลหยกและมีสุริยุปราคาวงแหวน แล้วภาพก็ตัดไป "

ฉัน : บ้าจริง!! ที่นี้คือที่ไหน!!

ฉัน : แล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี้ได้????

.......

.......

.......

.......

...Follow the next episode...

......................

...ที่นี้ที่ไหน...

"ฉันตื่นมาท้ามกลางผู้คนที่เรียกฉันว่าคุณหนูลี่ผิง"

ที่เป็นบุตรสาวคนเดียว ของตระกูลจ้าว มีเชื้อสายราชวงศ์ จากคุณตาทวด ที่แต่งงานกับคุณยายทวดที่เป็นสามัญชน"

ฉัน : โอ๊ย!! ปวดหัวจัง!!!

ฉัน : ที่นี้ที่ไหน??? ฉันมาทำอะไรที่นี้

ฉัน : พ่อ!!! แม่!!! หนูไม่ตลกนะ หนูอยากกลับบ้าน!!

คนรับใช้ : คุณหนู!!! เจ็บตรงไหนไหมเจ้าค่ะ??

ฉัน : วอท!!!! เจ้าค่ะ!!! ฟังแล้วเหมือนกำลังถ่ายหนัง!!

คนรับใช้ : คุณหนูตกจากต้นไม้ หัวต้องกระแทกพื้นแน่ ๆ มึงไปบอกนายท่าน ว่าคุณหนูเพี้ยนไปแล้ว

ฉัน : เพี้ยนอะไรกันป้า!!! ฉันไม่ได้เป็นไร

ฉัน : แล้วป้าไปนั่งพื้นทำไม?? พื้นมันเย็น สกปรก

คนรับใช้ : ไม่ได้เจ้าค่ะ บ่าวมิอาจเอื้อมที่จะนั่งเทียบเทียมคุณหนูได้!!!

ฉัน : ป้าเลิกเล่นตลกเถอะ!! ฉันไม่สนุกด้วยแล้วนะ เห็นพ่อกับแม่ฉันไหม??

คนรับใช้ : คุณหนูหมายถึง นายหญิง กับ นายท่านใช่ไหมเจ้าค่ะ??

ฉัน : นั้นแหละ!!! พาไปที

...----------------...

คนรับใช้ : นั้นเจ้าค่ะ นายหญิง กับ นายท่าน...

ฉัน : นั้นไม่ใช่พ่อแม่ฉัน!!!

ฉัน : ป้า!!! เลิกเล่น พาไปหาพ่อกับแม่หน่อย...

ท่านแม่ : ผิงผิงของแม่ เจ็บตรงไหนไหมลูก!!

ท่านพ่อ : พ่อบอกลูกแล้วใช่ไหม ว่าให้พวกคนรับใช้ไปเก็บให้

ฉัน : พวกคุณเป็นใครหรอค่ะ??

ท่านแม่ : ตายจริง!!! ลูกจำพ่อกับแม่ไม่ได้รึ??

ท่านพ่อ : พวกมึงไปตามหมอที่ดีที่สุดมารักษาลูกกู

ฉัน : หนูไม่ได้ป่วย หนูแค่ต้องการกลับบ้าน...

ฉัน : ที่นี้ไม่ใช่บ้านของหนู

ท่านแม่ : บ้านคือกะไรรึ??

ฉัน : หมายถึงเรือน บ้านเรือน

ฉัน : แล้วเมื่อไหร่หนังจะเลิกถ่ายทำ!! อยากกลับบ้าน แยกกอง!! แต่ถ่ายหนังยังใง ไม่มีกล้องสักตัว ซ่อนกล้องก็ไม่บอก

ฉัน : //หากล้องทุกซอกทุกมุมแต่ไม่เจอ

เซียวหลาน : หาอะไร ผิงผิง??

ฉัน : //ตกใจที่เห็นเซียวหลาน

ฉัน : ไอ้เซียวหลาน มึงก็มากับกูด้วยหรอว่ะ!!

ฉัน : กูดีใจมาก ที่ยังมีมึง!!

เซียวหลาน : ทำตัวแปลก ๆ เราก็เจอกันทุกวันนะผิงผิง

เซียวหลาน : ผิงผิงทำไมพูดจาหยาบคายแบบนั้นล่ะ

ฉัน : ไอหลาน ปกติมึงกับกู ก็พูดด้วยกันบ่อย ๆ มึงจำไม่ได้หรอ ?? //กอดขาเซียวหลาน

ท่านแม่ : สำรวมกิริยาหน่อยผิงผิง

เซียวหลาน : สวัสดีครับเจ้าคุณลุง คุณป้า...

เซียวหลาน : วันนี้่คุณย่าให้นำดอกบัวมาให้ จะได้นำไปทำบุญวันพรุ่งนี้ครับ...

แม่ของผิงผิง : ขอบใจมากจ๊ะ เซียวหลาน ฝากขอบคุณท่านคุณย่าด้วยนะ....

ฉัน : อย่าบอกนะ!!!! มึงก็เป็นแบบคนอื่นที่เขาคุยกัน

เซียวหลาน : ทำตัวแปลก ๆ ปกติพวกเราก็ใช้คำพูด กันแบบนี้!!

ฉัน : OMG!!😲 สวรรค์เล่นตลกอะไรกับกูเนี่ย!!!

ฉัน : อยากกลับบ้านโว้ย!!!

ฉัน : ไอหลาน อย่าพึ่งกลับ!!

ฉัน : กูถามอะไรหน่อย ปีนี้ พ.ศ. อะไร

เซียวหลาน : //ทำหน้างงไม่เข้าใจ

ฉัน : งงอีก!! พุทธศักราชอ่ะ??

เซียวหลาน : ปีพุทธศักราช 2400

ฉัน : โอ้ย!!! แล้วจะกลับบ้านยังใงเนี่ย!! ห่างกันตั้ง163ปี

เซียวหลาน : ที่นี้ใงบ้าน

ฉัน : พูดไปมึงก็ไม่เข้าใจอ่ะ ไอหลาน

ฉัน : คิดถึงพ่อจ้ากับแม่จ้าจัง!!

.......

.......

.......

.............

...Follow the next episode...