....ค่ำคืนที่มืดมิด เมืองเมืองหนึ่งที่ไม่มีผู้คนมีแต่ความเงียบสงบเสียงสัตว์ที่ควรจะสูญพันธุ์ไปแล้วดังขึ้น ก้องอาณาจักร สัตว์ทุกตัวต่างวิ่งไปที่หน้าปราสาท เพื่อยินดีกับการกลับมาของใครคนหนึ่ง...

เสียงหอนของหมาป่า เสียงกรีดร้อง เสียงต่างๆพากันร้องดังขึ้น ในปราสาท ห้องโถงขนาดใหญ่ที่มีบัลลังก์อยู่ด้านในสุดของห้องและอยู่ตรงกลาง

เมื่อหันไปทางบัลลังก์จะพบหญิงสาวที่นั่งอยู่ เมื่อเสียงของสัตว์ที่กู่ร้องขึ้นดังมาถึงด้านในปราสาท หญิงสาวที่หลับตาอยู่ ได้ลืมตาขึ้น

?? : ข้าหลับมานานแค่ไหนกัน?

พรึ่บ! เสียงของสัตว์ที่ดูเหมือนจะเคลื่อนย้ายมาปรากฏขึ้น

?? : นายท่าน..

?? : ข้าหลับมานานแค่ไหน?

?? : ท่านหลับมานานเป็นเวลาพันปีแล้วพะย่ะค่ะ

?? : ....นานมากแล้วสินะ

หญิงสาวลึกขึ้นและเดินตรงไปที่ระเบียงหน้าปราสาท

หลังจากที่เธอปรากฏที่ระเบียงหน้าปราสาทเสียงของสัตว์ก็หยุดลง สัตว์ทั้งหลายทำท่าเคารพในแบบของสัตว์แต่ละตัว

สัตว์ทุกตัว : นายท่าน ยินดีถึงการกลับมาพะย่ะค่ะ/ เพค่ะ!

?? : อืม ข้า Ameria Cashierra กลับมาแล้ว

สัตว์ทุกตัวส่งเสียงดังขึ้นอีกครั้ง

ตึง!!! เสียงดังขึ้นที่อยู่ห่างจากปราสาทออกไปไกล แต่กลับได้ยินมาถึงปราสาท

อามีเรีย คาเชียร์ร่า : เกิดอะไรขึ้น?

จิ้งจอกเก้าหางสีเงินปรากฏขึ้น

จิ้งจอก : เดี๋ยวกระหม่อมไปดูให้พะย่ะค่ะ

อามีเรีย คาเชียร์ร่า : ข้าจะไปดูด้วย

จิ้งจอก : ท่านอย..

อามีเรีย คาเชียร์ร่า : ข้าจะไป

จิ้งจอก : พะย่ะค่ะ

หญิงสาวได้สวมผ้าคลุมปกปิดใบหน้าไว้ และ วิ่งกลางอากาศไปพร้อมกับจิ้งจอกเก้าหางสีเงินที่วิ่งตามาด้านล่าง

ตึงๆๆ!!

?? : เฮ้! ทำไมพวกเราถึงดูดมาที่นี่ล่ะ!?

?? : จะไปรู้เรอะ!

อีกคนหนึ่งก็ได้ต่อสู้กับสัตว์อสูรแถวนั้น

?? : ตัวอะไรเนี่ย!? ทำไมมันถึงได้แข็งแกร่งแบบนี้!

ชายคนหนึ่งพยามยามใช้เวทย์ปกป้องตัวเองและเพื่อน แต่จู่ๆ สัตว์อสูรตัวนั้นก็ได้หยุดลง

?? : อะไรอ่ะ!?

?? : มันคิดจะทำอะไรอีกรึเปล่า!?

?? : มันดูแปลกๆ

พวกเขาทั้ง 3 ที่สงสัยว่าทำไมจู่ๆสัตว์อสูรถึงหยุด ก็ได้ยินเสียงของตัวอะไรวิ่งมา...และ ก็ปรากฏจิ้งจอกเก้าหางสีเงิน ทั้งสามต่างตกใจแต่มันไม่หมดเพียงเท่านี้ พวกเขาทั้ง 3 ได้มองไปขึ้นไปบนฟ้าก็ปรากฏหญิงสาวคนหนึ่ง..

finish the episode

เรื่องใหม่จ้าา!!

นิยายแบบนี้แอดพึ่งเคยแต่งอาจจะไม่ดีเท่าไหร่ เรื่องนี้ไม่ได้อัพบ่อยนะคะ เรื่องจะดำเนินยังไงต้องรอดู

....ในเวลานี้พวกเขาทั้ง 3 ต่างตกใจ และมองหญิงสาวที่ลอยอยู่ลงมา

?? : ใครกัน!

?? : เฮ้! ดูพวกสัตว์สิ

สัตว์ที่ตอนแรกสู้กับพวกเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ต่างสงบและทำท่าเคารพต่อหญิงสาวที่ปรากฏตัวขึ้น

อามีเรีย คาเชียร์ร่า : พวกเจ้าเป็นใคร?

?? : เจ้า? ภาษาโบราณหรอเนี่ย!

?? : ทำไมต้องพูดภาษาโบราณล่ะ คุณ!

หลังจากที่หนึ่งในสามคนเอ๋ยปากถามขึ้น เสียงของสัตว์ที่ตอนนี้สงบแล้วกลับทำเสียงขู่ใส่พวกเขา

จิ้งจอก : บังอาจ! กล้าดียังไงถึงพูดกับนายท่านเช่นนี้!

?? : พูดได้!

อามีเรีย... : ข้าถาม!

ทั้ง 3 ตกใจ และรีบตอบคำถามทันที

?? : ผ..ผม Jacob Ransurin ครับ!

?? : ฉ..ฉัน Oku Shichirun ค่ะ!

อามีเรียมองไปทางอีกคนที่นิ่งเงียบไม่มีเสียงตอบกลับแต่กลับจ้องมาที่อามีเรีย

โอคุ : นี่! โอกุระตอบสิ!

จาคอป : ใช่!

?? : ผม..Okura Parkesurin ครับ

น้ำเสียงของชายคนที่แระนำตัวพูดอย่างจริงจังและจ้องมาที่อามีเรีย อามีเรียได้แต่มองกลับไปอย่างไม่เข้าใจว่าเขาจ้องอะไรนักหนากัน

อามีเรีย : แล้วพวกเข้ามาที่นี่ได้เยี่ยงไร?

พวกเขาทั้ง3 ได้ตอบกลับมาว่าพวกเขาถูกดูดเข้ามาที่นี่ และไม่รู้วิธีกลับออกไป

อามีเรีย : งั้นข้าจะพวกเจ้าออกไปเอง

โอกุระ : ท่านอยู่นี่คนเดียวหรือ?

อาทีเรียได้มองหน้าโอกุระและผงกหัวเพื่อเป็นการตอบว่าใช่

Okura : ผมอยากพาเธอออกจากป่านี้ไปด้วยกัน ผมจึงถามเธออกไป แต่เธอกับปฏิเสธ อ่า...ผมจะได้เจออีกมั้ยหลังจากที่ออกไปจากที่นี่ เพราะผมอยากเจอเธออีกครั้ง ใบหน้าของเธอถูกปกปิด แต่กลับน่าค้นหา

ผมมองเธออย่างไม่กระพริบตา ก่อนที่เธอจะพูดพึมพัม ที่ทุกคนต่างไม่รับรู้เพราะเสียงเบาเกินไป แต่ผมกลับได้ยิน

อามีเรีย : พวกเจ้าอย่าได้มาที่ป่านี้เป็นอันขาด เราจะไม่ต้องพบเจอกันอีก....ไม่ว่าพวกเจ้าจะเจออะไรในที่นี้พอออกไปเจ้าจะจำอะไรไม่ได้อีก...

Okura : หลังจากที่เธอใช้เวทย์ ส่งพวกผมกลับออกมา พวกเพื่อนอีก 2 คนของผมกบับจำอะไรไม่ได้ แต่ผมกลับจำได้ทั้งหมดยกเว้นอย่างเดียวที่ผมจำไม่ได้ คือ ป่าแห่งนั้นอยู่ที่ไหน คำพูดของเธอเป็นผลกับทุกคนอย่างงั้นหรือ? ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงดีใจที่จำเธอได้ แต่ผมจะต้องพบเธออีกครั้งให้ได้ ผมจะตามหาเธอให้เจอ!

.

.

finish the episode!

แอดเขียนแค่ชื่อไม่เขียนนามสกุลเพราะมันจะยาวเกินไป นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายปกติทั่วไปแต่เป็นแบบบรรยายออกมา ตอนแรกคิดว่าทำแบบแชทดีมั้ย?

แต่แอดก็ตัดสินใจมาทำแบบนี้เพราะอย่กลองแต่งแบบนี้ดูบ้าง ถึงจะเป็นนิยายแบบบรรยายแต่ก็มีคำพูดตัวละครออกมาให้ดูอยู่เยอะเลยค่ะ🥰

..และเวลาก็ล่วงเลยผ่านไปหลายปี ความพยายามตามหาป่า..เพื่อพบหญิงสาวปริศนาของโอกุระก็ไม่เห็นแม้แต่เศษเสี้ยวความหวังที่จะเจอ ทุกอย่างเป็นปริศนา มันมืดมิดที่จะเห็นว่ามีทางเจอ

Jacob Ransurin : โอกุระมึงยังไม่เลิกพยายามหรอ ป่านั้นอาจเป็นความฝันก็ได้ กูไม่เห็นว่ามันจะมีจริงเลยนะ..

Okura Parkesurin : .......

Oku Shichirun : พวกเราไม่เห็นจำได้เลยนะ

Jacob : นั่นสิ...นี่เลิกเงียบสักทีเถอะ

โอกุระผงกหัวพลางให้เป็นคำตอบว่าอืม..

Oku : วันนี้ไปห้องสมุดมั้ยโอกุระ

Okura : ไป..แต่จะเปลี่ยนไปที่หอสมุดนานาชาติแห่งฟินาคาเรีย..

Jacob : ดีสิ ที่นั่นมีหนังสือมากมายนิ

Oku : งั้นรออะไรล่ะไปกันเถอะ

หอสมุดนานาชาติแห่งฟินาคาเรีย หอสมุดที่เต็มไปด้วยหนังสือมากมายที่รวมมาเกือบทั่วทุกอาณาจักร เนื่องจากอาณาจักรนี้ คือ อาณาจักรฟินาคาเรีย เป็นอาณาจักรที่รวมเกือบทุกเผ่าพันธุ์มาอาศัยอยู่ด้วยกัน เป็นอาณาจักรที่ใหญ่ที่สุดในยุคนี้ ถูกปกครองโดยกษัตริย์ Parkesurin หรือเป็นชื่อตระกูลกษัตริย์ไปเลยก็ว่าได้ และทุกคนคงคุ้นหูสินะว่า Parkesurin ได้ยินมาจากที่ไหนนะ Okara Parkesurin ไง เขาเป็นบุตรชายคนเดียวของกษัตริย์ Parkesurin พระมารดาของโอกุระเสียตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ นั่นเป็นเรื่องน่าเศร้าของโอกุระ ครอบครัวของโอกุระมีญาติอยู่ นั่นก็คือตระกูล Shichirun เป็นตระกูลกษัตริย์อีกตระกูลที่ปกครองอาณาจักรแห่งนี้ และทั้งกษัตริย์ยังมีเพื่อนเป็นดยุคของอาณาจักรแห่งนี้ นั่นคือ ตระกูล Runsurin ทำให้บุตรของพวกเขาได้รู้จักกันตั้งแต่ยังเล็กจนโต ทั้งสามตระกูลสนิทกันมาก ถึงแม้ว่าจะมีพระบิดาพระมารดาเป็นกษัตริย์แต่ทั้งสามก็ยังไม่อาจรู้ถึงตำนานอาณาจักรที่หายสาปสูญไป พวกเขายังไม่รู้จักอะไรมากนัก แต่ไม่แน่ว่าอีกไม่นานพวกเขาจะได้รู้จัก...

หลังจากที่พวกเขาทั้งสามเข้ามาที่หอสมุด พวกเขาได้เดินหาหนังสือกันอยู่ชั้นบนสุดของหอสมุดแห่งนี้ เนื่องจากไม่ค่อยมีคนขึ้นมาชั้นนี่นาน มันจึงทำให้ชั้นนี้เป็นชั้นที่ไม่ค่อยมีใครกล้าขึ้นมาเท่าไหร่ เนื่องจากมันมืดแปลกๆ โอกุระมองหาหนังสือตามชั้นหนังสือต่างๆ เผื่อจะเจอเรื่องที่น่าสนใจ

Oku : เฮ้! มาดูนี่สิ

ทั้งสองต่างเดินมาหาหญิงสาวที่เรียกพวกเขา

Jacob : โห~นี่พวกเราเข้ามาลึกสุดของชั้นเลยหรอ ทำไมตรงนี้บรรยากาศมันแปลกๆอ่ะ มืดมากเลย

Oku : น่ากลัวแฮะ

สิ่งที่ทั้งสองพูดมาเป็นควาจริง เพราะที่นี่คือส่วนที่ลึกสุดของหอนี้ มันทั้งมืดทั้งน่ากบัวนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมชั้นนี้ไม่ค่อยมีใครขึ้นมาเลย ชั้นวางที่อยู่ตรงหน้ามีทั้งฝุ่นเกาะ มีใยแมงมุมติดเต็ม แต่มันทำให้โอกุระเกิดอย่างอ่านหนังสือของชั้นนี้จริงๆ มันดูลึกลับ เหมือน...ผู้หญิงปริศนาคนนั้น...

✨ ฝากติดตามผลงานนิยายอื่นๆ กดใจเพื่อเป็นกำลังใจให้แอดด้วยน้าค่าา 🎉🎉

"แอดแต่งได้สุดยอดจริงๆ 55555 ปริศนาเรื่องนี้จะเยอะมั้ยเน้ออออออแอดก็ไม่ค่อยได้แต่งแนวปริศนาด้วยสิ เพราะแอดขี้เกียจใช้สมองในการคิดปริศนา55555 เรื่องนี้ไม่ค่อยอัพบ่อย เพราะเป็นแนวที่ใช้สมองมากกกกกกเลย ไปละบาย~ "