บันทึกรักชายาหลงยุค
คุยกับจอมขวัญ
จอมขวัญ(นักเขียน)
เรียนท่านผู้อ่านที่เคารพรักทุกท่าน
จอมขวัญ(นักเขียน)
ยินดีต้อนรับเข้าสู่ช่วงจอมขวัญจะขอเล่า
จอมขวัญ(นักเขียน)
วันนี้จอมขวัญจะขอเล่าพล็อตเรื่องย่อของนิยายเรื่องนี้
จอมขวัญ(นักเขียน)
แต่ก่อนอื่นจอมขวัญจะนำผู้อ่านทุกท่านไปทำความรู้จักกับพระเอก นางเอกของเรื่องนี้กันก่อน
สุพัตรา นักศึกษาสาวจากประเทศไทย ที่เดินทางมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนไทย-จีน ที่มหาวิทยาลัยชิงหวา กรุงปักกิ่ง ประเทศจีน ประจำคณะโบราณคดี สาขาประวัติศาสตร์จีน นิสัยร่าเริง ฉลาด จิตใจดี ถึงแม้ว่าจะเป็นสาวไทยแต่ในเรื่องหน้าตานั้นกลับเป็นดาวเด่นของมหาวิทยาลัย
ลู่ชิงหลง ฮ่องเต้ในยุคสมัยราชวงศ์ชิง ผู้ซึ่งเล่าลือกันว่ามีนิสัยเย็นชา เย่อหยิ่ง เงียบขรึม ยิ้มยาก แต่กลับเป็นความฝันของสาวหลายคนในยุคสมัยนั้น ที่ต่างพากันต่อแถวถวายตัวเข้าวังเพื่อคัดเลือกเป็นนางกำนัล และสนม เนื่องจากใบหน้าอันแสนหล่อเหลาของพระองค์
จอมขวัญ(นักเขียน)
ตัวละครอื่นๆในเรื่องจอมขวัญจะขออนุญาติเก็บไว้ก่อน ขอให้ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่านติดตามต่อในเรื่องนะคะ
จอมขวัญ(นักเขียน)
ต่อมาจอมขวัญจะขอเล่าเรื่องย่อของนิยายเรื่องนี้ให้แก่ท่านผู้อ่านทุกท่าน
สุพัตรา นักศึกษาสาวแลกเปลี่ยนไทย-จีนชั้นปี 4 ที่กำลังศึกษาเกี่ยวกับราชวงศ์จีนเพื่อทำวิจัยจบมหาลัย แต่ทว่าระหว่างที่เธอกำลังค้นคว้าเกี่ยวกับบันทึกราชสำนักต่างๆในร้านหนังสือโบราณ เธอกลับหลุดเข้าไปยังอีกมิติหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นยุคราชวงศ์จีนโบราณ โดยเธอมีเพียงเสื้อผ้าชุดที่ใส่อยู่จากปัจจุบันติดตัวมาเท่านั้น เธอจึงต้องพยายามหาบันทึกเล่มที่พาเธอย้อนเวลามาที่นี่ เพื่อที่จะได้ย้อนกลับไป นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอต้องเข้าร่วมการคัดตัวนางในเพื่อที่จะได้เข้าวังไปหาบันทึก แต่ในระหว่างนั้นเธอได้พบกับฮ่องเต้ ผู้ซึ่งสงสัยว่าเธอเป็นคนของศัตรูในตอนแรก เธอจึงพยายามออกห่างเขาเพื่อจะได้ตามหาบันทึกได้ง่ายขึ้น แต่ทว่าเธอยิ่งออกห่างก็เหมือนกับยิ่งเข้าใกล้เขาเรื่อยๆจนก่อให้เกิดความรัก ความผูกพันธ์และการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ต่อชีวิตของเธอ อีกทั้งเธอยังต้องพบเจอเรื่องราวอุปสรรคต่างๆที่คอยดึงเธอไปเกี่ยวข้องกับราชสำนักและเขาอยู่เสมอ และยังต้องคอยรับมือกับนางในคนอื่นๆที่กำลังช่วงชิงตำแหน่งสนมเอก แต่จุดประสงค์เดียวของเธอคือการตามหาบันทึกและกลับปัจจุบันเท่านั้น.....
จอมขวัญ(นักเขียน)
สุพัตรา สาวไทยที่หลงไปในยุคราชวงศ์จีนโบราณ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรโปรดติดตาม
จอมขวัญ(นักเขียน)
นิยายเรื่องนี้สร้างจากความคิดและจินตนาการของนักเขียนเอง ตัวละครและเหตุการณ์ต่างๆมิได้มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์เป็นเพียงการสมมติขึ้นเท่านั้น
จอมขวัญ(นักเขียน)
ภาพต่างๆในเรื่องใช้เพื่อประกอบเรื่องราว เพื่อเพิ่มความสมจริงและอารมณ์ร่วมของผู้อ่านเท่านั้น มิได้มีเจตนาทำให้เจ้าของภาพเสียหาย หรือมีเจตนาอื่นใดนอกเหนือจากนี้
ขออนุญาติเจ้าของภาพ
ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้น
มหาวิทยาลัยชิงหวา คณะโบราณคดี
อาจารย์มหาวิทยาลัย
นักศึกษาทุกคนคะ วันนี้จบไว้เพียงแค่นี้นะคะ ทุกคนอย่าลืมเรื่องการนำเสนองานวิจัยจบที่กำลังจะมาถึงในอีกสองเดือนข้างหน้านะคะ อาจารย์หวังว่าตอนนี้นักเรียนทุกคนคงจะเริ่มทำวิจัยกันแล้วนะคะ
นักศึกษา : ขอบคุณครับ/ค่ะอาจารย์
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
เห้อออ จบสักที เหนื่อยจัง
หรงชิงชิง
นี่พัตร อย่าบ่นมากนักเลยน่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดแล้ว
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
วันหยุดที่ไหนล่ะ วันทำวิจัยมากกว่า นี่ฉันยังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย
หรงชิงชิง
จริงสิ ฉันลืมไปเลย ว่าแต่แกทำเรื่องเกี่ยวกับราชวงศ์จีนใช่ป่ะ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ใช่ๆ ฉันว่าจะลองไปหาบันทึกเกี่ยวกับราชสำนักต่างๆ จากร้านหนังสือโบราณอ่านดูอ่ะ น่าจะช่วยได้เยอะ ว่าแต่แกล่ะเริ่มทำยัง
หรงชิงชิง
เอิ่มมมมม ฉันก็ยังไม่เริ่มเหมือนกัน😅
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
งั้นดีเลย พรุ่งนี้ไปร้านหนังสือด้วยกันมั้ย
หรงชิงชิง
คงไม่ได้อ่ะ พรุ่งนี้ฉันมีนัด😉
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
นัดกับใครไว้อีกล่ะ นี่แกถึงกับทิ้งเพื่อนคนนี้เลยหรอ คนคนนั้นสำคัญแค่ไหนกันเชียว
หรงชิงชิง
เอาน่าาาพัตร แกก็ยอมๆให้ฉันบ้างเถอะ แกจะให้เพื่อนคนนี้โสดตลอดไปรึไง
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ใช่น่ะสิ แกน่ะต้องโสดไปพร้อมกับฉัน
หรงชิงชิง
อย่างแกน่ะหรอ ไม่เอาด้วยหรอก ฉันไม่อยากขึ้นคาน //หัวเราะ//
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ชิงชิง!! นี่ฉันเพื่อนแกนะ
หรงชิงชิง
โอ๋ๆ ขอโทษน้าา เดี๋ยวเย็นนี้ฉันเลี้ยงชาบู
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ชิ แกเห็นฉันเป็นคนเห็นแก่กินหรอ เดี๋ยวเหอะ!! //วิ่งไล่ชิงชิง//
หรงชิงชิง
ใช่น่ะสิ //วิ่งพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่พัตร//
หรงชิงชิง
พอเหอะฉันเหนื่อยแล้ว ตกลงไม่กินใช่มั้ยชาบูน่ะ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ก...กินสิ😅
หรงชิงชิง
จ้าาา แม่คนไม่เห็นแก่กิน
หรงชิงชิง
วันนี้เต็มที่เลยฉันเลี้ยง
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
แหงล่ะสิก็มันเป็นบุฟเฟ่ต์นี่นา ถึงฉันกินหมดร้าน แกก็จ่ายเท่าเดิมอยู่ดี
หรงชิงชิง
แหะๆ ไปเถอะ กินกัน //ดันตัวพัตรเข้าไปในร้าน//
หรงชิงชิง
สรุปแล้วพรุ่งนี้แกไปคนเดียวเนอะ พัตรเพื่อนรัก //ทำหน้าอ้อน//
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ก็ได้ๆ มันก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้วป่ะ รึแกจะยอมไปกับฉัน
หรงชิงชิง
น่ารักที่สุดเลย พัตรเพื่อนรัก //เอื้อมมือจะกอดพัตร//
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
แหนะๆ หยุดเลยนะ //เอาตะเกียบตีมือชิงชิง//
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ที่ฉันยอมไม่ใช่เพราะแกหรอกเพราะชาบูนี่ต่างหากล่ะ
พนักงาน
บุฟเฟ่ต์ท่านละ 299 บาททานสองท่านรวมเป็น 598 บาทค่ะ
หรงชิงชิง
นี่ค่ะ //ยื่นเงิน//
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
แกนอนก่อนได้เลยนะ ฉันขอวางแผนเกี่ยวกับหัวข้อที่จะวิจัยอีกซักพัก
หรงชิงชิงเข้านอน เหลือเพียงสุพัตรานั่งอยู่ที่โต๊ะหนังสือคนเดียว
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
เห้อออ พรุ่งนี้จะเริ่มศึกษาจากราชวงศ์ไหนก่อนดีล่ะ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
งั้นเริ่มจากราชวงศ์ชิงก่อนแล้วกัน
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
หาข้อมูลคร่าวๆไว้ก่อนดีกว่า
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
//เปิดโน๊ตบุ๊ค ค้นหาข้อมูล//
ประวัติจักรพรรดิราชวงศ์ชิง
ฮ่องเต้ลู่ชิงหลง แห่งราชวงศ์ชิง ผู้เป็นที่กล่าวขานว่าเย็นชาเป็นที่สุด แต่ก็เป็นที่ใฝ่หาของบรรดาสาวในยุคนั้น เพราะหน้าตาที่หล่อเหลา และความฉลาดหลักแหลมของพระองค์
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
จะหน้าตาดีสักแค่ไหนเชียวนะ เหล่าสาวงามในยุคนั้นถึงยอมถวายตัวขนาดนี้ จะสู้พระเอกซีรีย์จีนของฉันได้รึเปล่านะ//หัวเราะเบาๆ//
สุพัตรานั่งค้นหาข้อมูลเรื่อยๆจนเผลอหลับไป
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
//ตื่น// ตีสองแล้วหรอเนี่ย
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ผู้ชายในฝันเมื่อกี้เป็นใครกัน ทำไมในฝันถึงรู้สึกคุ้นเคยกับเขาขนาดนั้น
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ชื่ออะไรนะ ลู่ๆ...ลู่ชิง...ลู่ชิงหลง นี่มันชื่อฮ่องเต้ราชวงศ์ชิงหนิ!!!
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
นี่ฉันต้องอ่านอะไรพวกนี้เยอะเกินไปแน่เลย ถึงขั้นเก็บมาฝันเนี่ย
ตอนที่ 2 ข้ามภพ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
//ตื่น// กี่โมงแล้วเนี่ย
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
หรงชิงชิงนี่จริงๆเลย ไม่มีปลุกกันเลย
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
แล้วนี่หายไปไหนอีกแล้วล่ะ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ชั่งเถอะตอนนี้ฉันต้องรีบอาบน้ำแล้วรีบไปร้านหนังสือ จะได้เหลือเวลาหาหนังสือมากหน่อย
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
//ลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว//
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
วันนี้นั่งรถเมย์แล้วกัน สะดวกดี
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
เห้อออ ถึงซักที เหลือเวลาอีกไม่มากก่อนจะค่ำ ฉันต้องรีบแล้ว
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ทำไมที่นี่เงียบจัง
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
แต่ก็ดีฉันจะได้มีสมาธิในการอ่านหนังสือหน่อย
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
สวัสดีค่ะ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
เอ่อ คือหนูกำลังหาพวกบันทึกเกี่ยวกับราชวงศ์ ราชสำนักจีนโบราณน่ะค่ะ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ไม่ทราบว่าอยู่ทางด้านไหนคะ
เจ้าของร้าน
นู่น //ชี้ไปที่ชั้นวางหนังสือเก่าๆที่มุมอับของห้อง//
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ขอบคุณค่ะ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
(ทำไมที่นี่ถึงไม่มีคนเลย หนังสือก็มีฝุ่นเต็มไปหมด แถมลุงเจ้าของร้านก็แต่งตัวแปลกๆ)
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
(โอ๊ยย หยุดเลยนะพัตร นี่แกอ่านนิยายมากไปแล้ว)//สุพัตราเตือนสติตัวเอง//
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
//เริ่มหาหนังสือ// ฮัดชิ้ว~ ทำไมถึงมีฝุ่นเยอะขนาดนี้ ที่นี่ไม่ได้ทำความสะอาดนานขนาดไหนกันเนี่ย
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
เอาเถอะ เพื่อวิจัยจบฉันต้องทำได้
สุพัตราค่อยๆหาหนังสือทีละเล่มๆออกมาอ่าน
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
อืม เล่มนี้เป็นพวกพระราชประวัติ อันนี้เกี่ยวกับการเมืองการปกครอง
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
เล่มนี้ก็น่าสนใจดี แต่มันต้องมีเล่มที่เป็นเรื่องที่ฉันหาไม่ได้จากอินเตอร์เน็ตสิ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
เช่นพวกบันทึกลับราชวงศ์อะไรแบบนี้
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
สงสัยวันนี้ฉันจะมาเสียเที่ยวแล้วล่ะ ที่นี่ไม่มีหนังสืออะไรน่าสนใจเลย
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ข้อมูลพวกนี้ฉันหาอ่านจากอินเตอร์เน็ตเอาก็ได้
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
งั้นฉันกลับดีกว่า
ขณะที่สุพัตรากำลังจะกลับ เธอก็ได้เหลือบไปเห็นหนังสือเล่มหนึ่ง
หนังสือนี้ตั้งอยู่บนโต๊ะที่ปูด้วยผ้าสีขาว ราวกับตั้งใจจัดวางให้เธอสังเกตเห็น
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
บันทึกลับราชวงศ์ชิง!!
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
นี่สิที่ฉันต้องการ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
หนังสือเล่มนี้ตั้งอยู่ตรงนี้นานแค่ไหนแล้วเนี่ย ทำไมฉันถึงมองไม่เห็น
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
ถึงจะเก่าไปหน่อย แต่ข้อมูลในเล่มน่าจะเป็นประโยชน์ต่องานวิจัยของฉันมาก
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
นี่ก็เย็นมากแล้ว ฉันเอากลับไปอ่านที่หอน่าจะดีกว่า
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
คุณลุงคะ หนูเอาหนังสือกลั.... อ่าวว หายไปไหนแล้วล่ะ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
คุณลุงคะ
สุพัตรา มองหาคุณลุงเจ้าของร้านรอบๆ แต่กลับเจอเพียงความเงียบและความว่างเปล่า
ตอนนี้เธอก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
นี่ก็เย็นมากแล้ว งั้นค่อยมาใหม่พรุ่งนี้ดีกว่า
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
//วางหนังสือไว้ที่เดิม// ไว้พรุ่งนี้ตอนเช้า ฉันค่อยมาอ่านแกนะ
ขณะที่สุพัตรากำลังจะก้าวออกไปจากมุมหนังสือเก่าๆ ก็ได้มีลมพัดเข้ามาจากทางหน้าต่างบานใหญ่
หนังสือบันทึกลับราชวงศ์ชิงเล่มนั้นก็ได้กางออก
ทันใดนั้นสุพัตราก็รู้สึกว่ามีแสงสว่างจ้าสาดเข้ามายังหน้าของเธอ
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
//ยกมือป้องหน้า//
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
(หลังจากนั้นแสงก็ค่อยๆลดลงจนทุกอย่างกลับกลายเป็นความมืด ฉันรู้สึกว่าตัวของฉันเริ่มเบาขึ้นเรื่อยๆ)
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
(ฉันไม่ได้ยินและรับรู้อะไรเลย นอกจากความมืดและความเงียบ)
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
(นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ)
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
(ด้วยความที่เป็นคนไทย สิ่งเดียวที่นึกออกตอนนี้ก็คงไม่พ้นพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่เทพที่นี่จะฟังออกรึเปล่าล่ะ)
สุพัตรา(เหม่ยซิ่วอิง)
นี่ฉันกำลังจะตายหรือเนี่ย ฉันตายเพราะอะไร นี่มันง่ายไปมั้ย ตายเพราะลมพัดงั้นหรอ?
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
