เพียงเพราะรสนิยมเรื่องบนเตียงที่ต่างจากคนอื่น ผมจึงต้องปกปิดมันจากคนที่ผมรัก

แล้วหันมาสนใจหาคู่นอนตามทวิตเตอร์ จนเจอกับคนคนนึงเข้า "หวังอวิ้นเยว่"

แล้วก็ต้องยอมรับว่าเรื่องบนเตียงของเขาถูกใจผมมากเลยทีเดียว

.

.

.

"ฉางซือชิง" คือชื่อของผม เด็กหนุ่มวัย19ที่ทำงานเป็นนักร้องในคาเฟ่แมวมาตั้งแต่ช่วงม.ปลาย ผมสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีฟ้าราวกับคนยุโรป แต่ผิวพันธ์และโครงหน้ากลับยังอยู่ในโทนของผู้ชายเอเชียไม่สิ บางทีโครงหน้าผมอาจจะเหมือนผู้หญิงซ่ะด้วยซ้ำ?

ริมฝีปากกระจับอวบอิ่ม ดวงตากลมโตหน้าผากมนและจุดสีดำที่เกิดจากความผิดปกติของเม็ดสีหนึ่งจุดบริเวณหางตา

เนื่องจากรูปลักษณ์ที่ดูหวานผมก็เลยไม่ต่างจากดอกไม้ที่มีผึ้งมารุ่มตอม ผู้ชายหลายคนพยายามจะเข้ามาจีบผม แล้วมันก็เหมือนฝันที่หนึ่งในนั้นมีรุ่นพี่มหาลัยคนนึงที่ผมแอบชอบ "ต่งหว่านอี้"

เราคบกันมาได้ปีกว่า จนตัดสินใจมีอะไรกันแต่คุณรู้มั้ย ผมค้นพบอะไรบางอย่างในตัวเองมาสักพัก คือผมไม่ได้ขอบการมีเซ็กซ์แบบคนปกติ

"ผมชอบการเพลย์BDSM แล้วก็เซ็กส์..ที่รุนแรง"

แล้วแน่นอนว่ารุ่นพี่คนดีของผมคงรับไม่ได้ ถ้าผมจะพูดออกไป และนั่นมันก็คือจุดเริ่มของทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้น

ความบิดเบี้ยวของความสัมพันธ์ที่เริ่มมาจากรสนิยมที่ไม่ตรงกัน และคนอีกคนที่ผมดันเลือกเข้ามาในชีวิตด้วยอารมณ์ชั่ววูบ

"ที่นี่หรอ คงรวยมากเลยสิ"

ร่างของซือชิงในเสื่อเชิตสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำ ก้าวลงมาจากรถโดยสารริมฝีปากสีอ่อนครั้งนี้ถูกแต้มด้วยลิปสติกสีแดง พร้อมกับเตรื่องสำอางอ่อนๆบนใบหน้าที่พยายามแต่งในตัวเองดูโตกว่าอายุจริง

ดวงตาคู่กลมมองคอนโดหรูหราตรงหน้าที่ดูฟู่ฟ่าไม่ต่างจากในหนัง ที่อยู่ที่ประดับไปด้วยเครื่องตกแต่งสไตล์ใหม่และความไฮเทคของระบบอัตโนมัติมันค่อนข้างจะทำให้เขาตื่นเต้นมากกับหลายๆอย่าง

"ดูคุณจะสนใจที่นี่มากเลยนะครับ?"

ชายรูปร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตที่ถูกปลดกระดุมออกจนเผยให้เห็นแผงอกแกร่งเพียงน้อยแต่มองก็รู้ว่าเป็นคนออกกำลังกาย เรือนผมสีดำสนิทถูกปล่อยลงมา ซึ่งทำให้คนตรงหน้าดูเด็กลงกว่าอายุจริง ทั้งๆที่ร่างตรงหน้าเขาอายุเฉียด30แล้วก็ตาม

"อะ....สวัสดีครับคุณ..."

เรือนร่างที่สะกดใจทำเแาดวงตากลมของซือชิงไล่มองมันอย่างลืมตัว จนชายหนุ่มต้องเดินเข้ามาหาแล้วดีดนิ้วข้างหูเป็นเชิงเรียกสติ

"ผมอวิ้นเยว่ครับ...มองผมขนาดนั้นไม่กระโดดตระครุบผมเลยล่ะครับหื้ม?"

แก้มน้อยแดงระรื่อขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงทุ้มถูกปรับเป็นโทนต่ำพร้อมกับเรียวนิ้วยาวที่ไล่ไปตามกรอบหน้าหวานของเด็กมหาลัยตัวน้อย

"ขึ้นไปบนห้องเถอะครับ แล้วเราค่อยคุยกันต่อ"

ริมฝีปากหยักก้มลงฉกชิมรสหวานจากริมฝีปากกระจับเพียงชั่วครู่ก่อนจะผละออกมาแล้วเดินนำทิ้งในร่างบางต้องประมวลผลอยู่เกือบนาทีกว่าจะดึงสติที่หลุดลอยกลับคืนมาได้ นี่มันบ้าอะไร เขาแทบจะเป็นบ้าอยู่แบบกับการกระทำแบบนั้น

แต่ก็แปลกดีแฮะ...ไม่มีคำหยาบคาย เหมือนที่เคยดูในพวกหนังหลายเรื่องๆเลย

ความคิดเรื่อยเปื่อยถูกหยุดเอาไว้เมื่อเขาเดินตามอีกฝ่ายเข้ามาให้ลิฟท์ และมันกำลังถึงชั้นที่59 ชั้นที่เป็นห้องของชายนามอวิ้นเยว่ ผู้ชายที่ดูเหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ตลอดเวลา....ทั้งๆที่เขาก็ยิ้มอย่างเป็นมิตร

ร่างน้อยก้าวเข้ามาในห้องที่ภายในเป็นกระจกไปกว่าครึ่งมองเห็นวิวท้องฟ้ายามกลางคืนและเมืองด้านล่าง ห้องมันดูปกติ? มากๆ เหมือนจะไม่มีอุปกรณ์อะไรเลยด้วยซ้ำ นี่เขาไม่ได้โดนอีกฝ่ายหลอกมาฟันใช่มั้ย.....

"อะ..เอ่อ..จะเริ่มเลยมั้ยครับ..."

หลังจากสำรวจด้วยตาเปล่ามาสักพักซือชิงก็ตัดสินใจเอ่ยออกไป ส่วนอวิ้นเยว่ก็หัวเราะออกมาเบาๆในลำคอแต่กลับทำเอาซือชิงแอบขนลุกในอะไรบางอย่าง

"เซฟเวิร์ดคือ หว่ออ้ายหนี่ "

"อุ๊ปส์!!!!อื่อ! เอ็บ!"

สิ้นคำกล่าวริมฝีหยักที่เคยแอบชิมรสของเด็กหนุ่มตัวน้อยก็ประกบลงมาอีกครั้ง ที่ครั้งนี้มันไม่มีความอ่อนโยนเลยซักนิด มือแกร่งจิกกระชากเส้นผมนุ่มให้เงยขึ้น ลิ้นหนาตวัดเกี่ยวรัดลิ้นน้อยอย่างไม่คิดให้พักหายใจจนได้กลิ่นคาวเลือด

"แค่กๆ แฮ่ก อึก"

"เหมือนจะไม่เคย...เพลย์อะไรแบบนี้เลยนะครับ"

ร่างบางหอบตัวโยนเมื่อริมฝีปากนั่นผละออก แต่ยังไม่ทันจะได้กล่าวตอบสิ่งที่อีกฝ่ายถามร่างเขาก็ถูกกดด้วยแรงมหาศาลจนลมลงไปกองกับพื้น

"อ่า...ค่อยคุยสะดวกหน่อย คุณควรจะคุกเข่าลงไปตั้งแต่เข้ามาในห้องแล้วนะครับ...แต่ไม่เป็นไรเพราะคุณคงยังไม่รู้สถานะตัวเอง คลานตามหน่อยสิครับเด็กดี"

"อึก..."

ใจดวงน้อยสั่นระริกไปด้วยความกลัวปนตื่นเต้นที่กำลังประทุอยู่ในอก เรียวขาบางค่อยๆคลานไปตามคำสั่งของคนที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง

"ทีนี้...ถอดกางเกงออกไปครับ....มันเกะกะ.."

ซือชิงกัดริมฝีปากตัวเองเล็กน้อยก่อนจะขยับถอดกางเกงตัวนอกออกไปอย่างเชืองช้า ระหว่างที่ร่างแกร่งบนเตียงเหมือนจะเอื้อมไปหยิบอะไรที่ซ่อนอยู่บริเวณหัวเตียงออกมา

เพี๊ยะ!

เพียงเสี้ยววินาทีที่เขาไม่ทันตั้งตัวไม้เรียวสีดำขลับก็ฟาดลงมาตรงบริเวณต้นขาจนชาหนึบ รอยแดงเป็นนิ้วปรากฏขึ้นมาตัดกับผิวสีขาวจนร่างเล็กต้องสะดุ้งเฮือก

"อึกเจ็บ!"

เพี๊ยะ!!

"เบาๆครับ...ผมไม่ชอบเสียงดัง...."

ทันทีที่ร้องออกไปไม้เรียวด้ามเดิมก็หวดลงที่ต้นแขนอย่างไม่คิดออมแรง ปากสีแดงกัดเข้าหากันแน่นเนื่องจากความเจ็บปวดที่ถูกส่งมอบมาให้

"ถอดออกให้หมดครับ ตัวข้างในนั้นจะเหลือไว้ทำไม"

"อึก ...ชิงเจ็บอึก"

น้ำตาหยดใสไหลออกมาจนเปรอะเปื้อนไปทั่ว จากปฎิกริยาร่างกายที่ไม่อาจห้าม และร่างกายเล็กๆที่รีบปฎิบัติตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว ซึ่งมันก็เรียกรอยยิ้มจากผู้ที่คงขึ้นชื่อได้ว่าเป็นเจ้านายในตอนนี้

"มาสเตอร์"

"ลองเรียกผมสิครับเด็กดี..."

ร่างของอวิ้นเยว่ยืนขึ้นเต็มความสูงใช้ปลายไม้เรียวไล่ไปตามร่างกายบอบบางนั่นก่อนที่เสียงพูดที่ดูนิ่งสงัดจะเอ่ยออกมา

"มะ...มาสเตอร์ อ๊ะอึก!"

รองเท้าหนังสีเข้มเลื่อนมาเขี่ยบริเวณแก่นกายที่ยังซ่อนอยู่ใต้เสื่อเชิตตัวยาว จนมือคู่ขาวต้องยกขึ้นปิดปากตัวเองกับความรู้สึกสุขสมบางอย่างที่เขาหาไม่ได้จากแฟนหนุ่มที่คบกันอยู่

"ขึ้นไปบนเตียง...แล้วนอนอ้าขากว้างๆครับ"

หลังจากเดินไปมา ย้ำเท้าสร้างความเต้นตนกให้เด็กตัวเล็กอยู่ซักพัก อวิ้นเยว่ก็วางไม้เรียวลงที่เดิมแล้วเอ่ยคำสั่งต่อไป แต่แทนที่เขาจะปล่อยให้ร่างน้อยได้ลูกเขากลับกระชากเส้นผมนั่นแล้วเหวี่ยงจนซือชิงตัวลอยไปกระแทกกับเตียง

"ชักช้าจังเลยนะครับ"

ร่างแกร่งปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกจนเผยให้เห็นร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม พร้อมกับรอยสักรูปสิงโตบริเวณอกซ้ายที่เสริมให้คนตรงหน้าดูดุขึ้นไปอย่างเห็นได้ชัด

"อ๊ะ ..อึก"

เรียวขาบางที่สั่นระริกรีบอ้าออกอวดโชว์รูสวาทสีอ่อนที่เคยถูกล่วงล้ำเข้ามาแล้วแต่ก็เพียงไม่กี่ครั้ง

"สีสวยดีนะครับตัวเล็ก....จัดการทุกอย่างมาพร้อมแล้วรึเปล่า..."

นิ้วหนาขยับมากดคลึงบริเวณช่องทางอุ่นอย่างสนุกมือ ก่อนที่คนตัวเล็กจะพยักหน้ารับคำว่าตนนั้นทำความสะอาดและเตรียมพร้อมมาแล้ว

"ปกติชิงชิงชอบทานขนมมั้ยครับ"

เรื่องคุยถูกเปลี่ยนนอย่างกระทันหันแต่ซือชิงก็ได้เพียงพยักหน้าตอบด้วยความงุนงงก่อนจะรู้สึกเสียวสันหลังวาบเมื่ออีกฝ่ายที่เหนือกว่ากำลังคลี่ยิ้มออกแล้วเดินหายเข้าไปในห้องครัว

"ไหนดูสิ....ว่าชิงชิง...จะชอบทานอันไหนบ้าง"

ถุงสีขาวถูกวางลงบนเตียงด้วยรอยยิ้มกว้างที่ดูเหมือนจะอ่อนโยน แต่มั้นก็ไม่ต่างจากเสือผู้ล่าที่ต้องการจะเล่นกับเหยื่อเลยซักนิด ซือชิงกลืนน้ำลายลงคอเล็กน้อยมันดูไท่เหมือนที่เขาเคยดูตามหนังเลยซักนิด...แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก

"อันนี้....ดีกว่า...."

เชอร์รี่เชื่อมสีแดงสดกำลังกลิ้งไปมาในถุงใส เรียกสายตาคู่สวยให้หันไปมอง

"อ้าปากกว้างๆล่ะครับ"

ลูกกลมสีแดงจ่อไปที่ช่องทางอ่อนนุ่มก่อนที่จะกดมันเข้าไปแล้วใช้นิ้วดันให้เข้าลึกจนซือชิงรู้สึกจุกในท้องน้อย แต่คนเป็นนายกลับไปหยุดแค่นั้นค่อยๆหยิบป้อนสอดใส่ลูกกลมสีสดนั่นเข้าไปทีละชิ้น ละชิ้น

"อึกอื้อ อ๊า จุกอึก! "

เพี๊ยะ

"ผมยังไม่อนุญาตให้คุณพูด..."

มือหนาตวัดลงตบใบหน้าหวานจนสบัด ริมฝีปากกระจับกัดกันแน่นสกัดเสียงตัวเองไม่ให้พูดอะไรออกไปทันที ปลายเท้าเล็กจิกผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นความเสียดเสียงความจุกและคับตึงตีกันจนชิงชิงแทบบ้า

"เข้าไปไม่ได้แล้วหรอ...."

"อ๊ะ อึก "

หลังจากสอดชิ้นขนมเข้าไปกว่า20ชิ้น ช่องทางก็บีบรัดจนแน่นไปหมด หัวเล็กพยักหน้าบอกทันทีว่ามันคับแน่นไปหมดแล้ว แต่สิ่งที่ร่างสูงตอบกลับคือกำปั้นที่ส่วมถุงมือสีขาวเรียบร้อย และเจลล่อลื่นที่เขากำลังชะโลมลงบนฝ่ามือ

"งั้นก็ได้เวลาเอาออกมาแล้วสิ"

"อึก อิย๊า! อ๊ะ!!?? อ๊า!"

เสียงหวีดร้องดังออกมาทันทีเมื่อมือที่ชุมไปด้วยของเหลวหล่อลื่นนั่นกำลังพยารุกล้ำเข้ามาทั้งๆที่ช่องทางมันยังคงอัดแน่นไปด้วยขนมลูกกลม

"อึกอ๊า! มาสเตอร์!! อ๊ะ!!"

ในที้สุดมือใหญ่มันกดแทรกผ่านช่องทางผ่านเข้ามาสำเร็จ แลกกับเลือดที่ไหลออกมาอย่างทะลักทลายเพราะการกระทำที่รุนแรงแม้ว่าจะมีสารหล่อลื่น แต่ก็ใช่ว่าร่างสูวจะหยุดมันไว้แค่นั้น

ลำแขนแกร่งขยับเข้าจนแทบจะถึงศอก ช่องทางนุ่มเบอกกว้างตอดรับสิ่งแปลกปลอมอย่างบ้าคลั่งใบหน้าของเด็กหนุ่มบิดเบี้ยวไปกับความเจ็บปวดแสนสาหัส แต่เขากลับรู้สึกชอบมัน...ชอบความตื่นเต้นแบบนี้ การกระทำที่คาดเดาไม่ได้แบบนี้...

"อ๊ะอ๊า!!!!!!!!"

มือเล็กจิกกำป้าปูจนยับยู๋ยี้ดวงตาหลับลงรับสัมผัสที่รุนแรง มือด้านในตัวเขากำลังกางออกแล้วมันก็กำลังค่อยๆขยับไปมา น้ำใสเริ่มปริมออกมาจากแกนกายสีอ่อนที่แข็งตัวจากการปลุกเร้า แต่แล้วร่างใหญ่ก็ฉุดเขาลงเหว

"นี่....ผมว่าคุณจะมีความสุขมากเกินไปหน่อยแล้ว"

ชิ้นขนมลูกกลมที่อัดแน่นถูกดึงออกมาพร้อมกับฝ่ามือหนา ถุงมือสีขาวอาบชุ่มไปด้วยเลือดและสารเมือกที่ใช้หล่อลื่น ช่องทางนุ่มบวมเป่งจากการรุกล้ำเพียงครู่เดียว ก่อนที่แท่งเหล็กสีเข้มที่ใช้สะกดกลั้นการแตะสวรรค์จะถูกนำมาถือเอาไว้

"ไม่เอา!อึก!!"

"ทาสไม่มีสิทธิ์พูด......"

แอปเปิ้ลลูกโตถูกยัดเข้าปากเล็กจนซือชิงรู้สึกเจ็บจากแรงกระแทกที่กระทบกับซี่ฟัน ดวงตาคู่สวยปรือมองร่างแกร่งที่กำลังเลื่อนแท่งเหล็กลงต่ำ กรีดนิ้วไปตามแก่นกายราวกับจงใจแกล้ง

"อื้อ อึก อื้ออ!!"

ร่างกายเล็กบิดเร้าแทบขาดใจสำผัสที่รัญจวนให้สุขแต่กลับหยุดทุกคราที่เขาจะเสร็จ แท่งเหล็กมันวาวค่อยๆถูกกดลงไปผ่านปลายแก่นกายเพื่อปิดกลั้นการสุขสมของเจ้าตัวเล็ก

"อ่า....อยู่แบบนี้ก็ดูสวยดีนะครับ..."

"อาสเออร์ อื้ออึก!!"

เรียวคางขาวเชิดขึ้นอย่างทรมาร เมื่อมือหนาของอวิ้นเยว่เริ่มขยับมาเล่นกับร่างกายของเขาอีกอย่างเชื่องช้า ก่อนที่ร่างนั่นจะสะดุ้งเฮือกเมื่อของอุ่นร้อนจากกาน้ำชาถูกราดลงมา

"ทานขนมไปแล้ว...กลัวจะติดคอคุณจังเลยเด็กดี"

น้ำชาที่ส่งกลิ่นหอมจากใบชาชั้นเลิศ ถูกบรรจงเทลงบรเรืแนร่างบาง ทั้งๆที่ยังร้อนอนู่ตัดกับบรรยากาศแอร์ที่เย็นเฉียบภายนอก จนควันลอยฟุ้งไปทั่ว

"อื้อๆ!อื่อ!!"

ความร้อนปะทะแผ่นอกบางไหลผ่านยอดอกสีหวานจนเนื้อผ้าเว้าลงตามสัดส่วน ภาพที่ยั่วยวนตัดกับภาพเด็กหนุ่มตัวน้อยที่นั่งเล่นกีต้าร์ เสียงหัวเราะในลำคอเบาๆดังออกมาตามสัญชาตญาณของผู้ล่า

ก่อนที่มือใหญ่จะสะกิดตุ่มไตสีอ่อนจนซือชิงขยลุกไปทั้งร่าง สัมผัสของคนคนนี้มันกำลังทำให้ชิงชิงคลั่ง สัมผัสแผ่วเบาที่แผ่วเบาแฝ้งความอ่อนโยน แต่กลับสลับกับการเล่นรุนแรงจนพาเขาสับสน

"อื่อ!!!!! อึก!!"

ปลายกาน้ำร้อนที่ดูหรูหราถูกเลื่อนลงไปตรงช่วงล่าง เทมันราดลงกับแก่นกายน้อยที่บวมจากการไม่ได้ปลดปล่อยมาเป็นระยะเวลาซักพัก ก่อนที่เขาจะวางเครื่องชาราคาแพงเอาไว้ทีเดิม

"อ๊ะ! อึก"

"มันบวมแล้ว... อยากให้ดึงมันออกให้มั้ยครับ"

ปลายเล็บคมจงใจกดลงบริเวณแท่งเหล็กที่โผล่พ้นแก่นกายของเจ้าเหยื่อตัวน้อย จนชิงชิงต้องดีดดิ้นแทบเป็นบ้า หยาดน้ำใสจากริมฝีปากที่อ้าค้างไหลลงมาจนเลอะเทอะไปหมด

ม่านตาคู่โตเอ่อไปด้วยน้ำตาอยากความความรู้สึกหลายอย่างที่ปะปนกันเข้ามาอย่างยากจะเข้าใจ

"ทานขนมให้หมด...แล้วปมจะให้คุณได้ปลดปล่อยมันออกมาแล้วกันนะครับ...ตัวเล็ก"

ขาเรียวถูกจับแยกออกจนแทบจะเป็นเส้นตรง กลีบช่องทางเล็กยังคงปิดไม่สนิมจากการรุกล้ำหลายครั้งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ก่อนที่ถุงขนมหลากสีอย่างลูกอมจะถูกแกะออกมา

ผลุบ ผลุบ ผลุบ ผลุบ

ลูกกลมเม็ดเล็กถูกยัดให้เข้าไปอยู่ในช่องทางอ่อนนุ่มทีละเม็ด ทีละเม็ด มันเหมือนกับความรู้สึกตอนแรกที่เขาสอดลูกเชอร์รี่นั่นเข้ามา แต่ด้วยความที่มันลูกเล็กกว่าบางทีมันก็เลยหลดออกมาจากช่องทางได้อย่างง่ายดาย

"อ่า...เด็กไม่ดีเลย คายออกมาได้ยังไงกันล่ะเนี่ย"

เพี๊ยะ!

"อื้อ!!"

ไม้เรียวอันเดิมถูกฟาดลงบนหน้าท้องแบนราบ ร่างบางที่สะดุ้งจากความตกใจและเจ็บปวด ผลจากการขยับตัวมันก็ทำให้ลูกอมหลากสีหลุดออกมาได้อีก

"ไม้เรียวนี่เบาไปหรอครับ...ดูท่าจะไม่จำเอาซ่ะเลย"

"อื้อ!!"

"สงสัยน่าจะต้องใช้อันนี้รึเปล่า?"

แส้สีดำขนาดไม่ใหญ่เท่าไหร่ถูกหยิบออกมาจากโต๊ะที่อยู่หัวเตียง นี่ตอนแรกที่เขาว่ามันไม่มีอุปกรณ์อะไรเลย เขาคิดผิดใช่มั้ย คนคนนี้เหมือนจะซ่อนของพวกนี้ไว้เต็มห้องยังไงก็ไม่รู้

"แล้วผมจะเอาไม้ไว้ไหนดีล่ะเนี่ย...ฝากไว้หน่อยนะครัย...."

ไม้เรียวอันเก่าแทนที่จะโยนทิ้ง ร่างสูงกลับใช้มันมาจ่ออยู่บริเวณช่องทางที่อัดแน่นไปด้วยลูกอมสีสด แล้วก็ค่อยๆดันมันเข้าไป

"อื้อ! อึกอื้อออ!!!!!!"

ไม้เรียวที่มีความยาวกว่าเมตรครึ่งกำลังถูกสอดเข้าไปในตัวร่างกายบอบบางจนเกินครึ่งด้าม ร่างของซือชิงสติหลุดลอยไปกับสัมผัสที่เจ็บปวดปนสุขสมจนยากจะแยกออก

ดวงตากลมเหม่อมองเพดานก่อนที่สติจะถูกเรียกกลับมาด้วยเสียงแส้ที่สบัดกลางอากาศ ใบหน้าคมของอวิ้นเยว่ยังคงปรากฎรอยยิ้มที่อ่อนโยน น่าการกระทำทั้งหมดมันกำลังตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง

เพี๊ยะ!!!

แรงสบัดที่รุนแรงสร้างรอยแดงเถือกจนเลือดซิป แก่นกายที่บวมเปล่ง ดูจะเป็นเป้าหมายที่ร่างแกร่งกำลังสนใจมันมากเลยทีเดียว ปลายแส้ตวัดเฉียดไปเฉียดมาบริเวณหน้าท้องซอกขา สร้างความรู้สึกเจ็บแสบจนน้ำตาเล็ด

ถึงแม้ว่าซือชิงในตอนนี่จะชอบมันมากเลยก็ตาม

"อุ๊ป แฮ่กๆ"

ผลไม้สีแดงที่อัดแน่นอยู่ในช่องปากถูกมือหนาดึงมันออกมา จนทำให้ฝ่ายที่นอนรองรับอารมณ์รู้สึกเมื่อยกลามที่อ้ามาเป็นเวลานาน

"มาสเตอร์..อึก ให้ผมไปนะครับอ๊า!!"

เพี๊ยะ!

ยังไม่ทันคำขอจะจบประโยคแส้หนังนั่นก็จัดการฟาดลงตรงแก่นกายเล็กจนเจ้าตัวน้อยอ้าปากค้าวกับความเจ็บปวดแสนสาหัส

"ผมว่าผมบอกคุณแล้ว..ว่าทาสไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้น"

"อึก..."

ใบหน้าสวยสบัดไปมากับความทรมารและปวดหนึบตรงช่วงล่าง ร่างกายที่ปราศจากโซ่ตรวนใดๆที่กลับไม่สามารถลุกขยับได้อย่างที่หวังรางกับมีพลังอะไรที่สะกดเอาไว้

"อื่อ~"

ริมฝีปากหยักก้มลงมาประกบจูบด้วยความอ่อนโยน เรียวลิ้นหนาตวัดกวาดต้นลิ้นเล็ก แล้วเพิ่มความรุนแรงอย่างทวีคูณขึ้นเรื่อยๆจนริมฝีปากที่เลือดพึ่งหยุดจะมีกลิ่นสนิ่มอีกครั้ง

"แค่กๆ อึก "

"ลองทำหน้าที่ของทาสสวาทดีๆหน่อยสิครับ แล้วผมจะอนุญาตตรงนี้ของคุณ"

ร่างแกร่งทิ้งตัวลงนั่งตรงเตียงก่อนที่คำสั่งจะกล่าวออกมาอีกครั้งพร้อมกับฝ่ามือที่บีบลงที่ท่อนเนื้อเล็กอย่างไม่ออมแรง

"อ๊า!!! ครับอึก-"

เรือนร่างยั่วสวาทค่อยพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นคลานเข่าไปหาผู้เป็นนาย ริมฝีปากกระจับอ้าคาบซิบกางเกงให้ล่นลงพร้อมกับอันเดอร์แวร์ด้านใน

ท่อนเอ็นขนาดใหญ่กำลังนิ่งสงบอยู่ตรงหน้า เรียวลิ้นเล็กค่อยๆไล่เลี่ยมันอย่างเชื่องช้า และมันก็คงทำให้คนออกคำสั่งไม่พอใจซักเท่าไหร่

เพี๊ยะ!!

"อ่อก!"

แส้ที่ฟาดซ้ำบริเวณรอยแผลเดิมส่งผลให้มันชุมไปด้วยเลือด มือแกร่งจับเอาหัวทุ่ยนั่นกดลงแก่นกายเข้าลึกไปถึงในคอหอย ดวงตาคู่โตเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนหัวเล็กจะถูกจับให้ขยับแย่างเอาแต่ใจ

"อ่อก! อึก!!"

ไม่นานนักน้ำรักคาวสีขาวก็ถูกปล่อยออกมาจนล้นริมฝีปาก แต่แก่นกายนั่นยังคงคาอยู่ในโพลงอุ่น

"กลืนมันลงไป...แล้วก็ทำความสะอาดมะนดีๆสอครับ"

"อื่อ"

เสียงขานรับในลำคอถูกเค้นออกมาเมื่ออยู่ในสภาพจำยอม น้ำคาวถูกกลืนลงคอพร้อมกับปากที่ดูดเลียแก่นกายใหญ่ราวกับเป็นขนมชั้นเลิศจนผู้เป็นนายถอดถอนมันออกไป

"อึก...ได้โปรด มาสเตอร์ เอามันออกไปที อึก เฮือก!"

ร่างน้อยถูกผลักลงราบกับผืนเตียงอีกครั้งโดยที่มีร่างหนาทาบทับลงมาบดเบียดส่วนกลางกายเข้าหาจนใบหน้าหวานเหอร้อน

"ผมยังไม่พอใจเลย...."

สายตาเจ้าเล่ห์ที่แอบแฝ้งอยู่ใต้รอยยิ้มอย่างเทพบุตร แก่นกายอุ่นค่อยๆถูกสอดเข้าไปในช่องทางที่ยังมีบูกอมคาอยู่ด้านใน ทำให้ลูกกลมที่สร้างจากน้ำตาลถูกดันเข้าไปลึก ตามด้วยจังหวะการกระแทะกระทั้นที่รุนแรงตั้งแต่เริ่มบทรักที่ถูกนำมาบรรเลงเพลงกาม

"อ๊า!! อ๊ะ อ๊า! อึก"

"อืม...ทั้งๆที่เล่นไปขนาดนั้นแต่ยังดูแน่นอยู่เลยนะครับ"

"อึกอ๊า!"

ขาที่ไร้เรี่ยวแรงถูกยกพาดบ่ากว้างจังหวะการทำรักถูกเร่งขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์และไฟราคะที่โหมกระหน่ำ ของเล่นหลากชิ้น ของหลายอย่างถูกผลัดกันใช้กับช่องทางด้านหลังจนมันบวมแดง

น้ำอุ่นร้อนแห่งกามอารมณ์ถูกฉีดพ้นจนล้นทะลั่กช่องทางด้านหลังของซือชิงครั้งแล้วครั้งเล่า เสร็จสมไปหลายต่อหลายครั้งแต่คนบนร่างกลับไม่คิดจะดึงแท่วเหล็กออกไม่ว่าเขาจะเว้าวอนยังไง

"ได้โปรดอ๊ะ อึกไม่ไหวแล้วอ๊า!"

เรี่ยวแรงที่แทบจะไม่เหลือบัดนนี้หายไปจนไม่มีแรงจะทำอะไร เมื่อแท่งเหล็กแวววาวถูกดึงออกให้ซือชิงได้เสร็จสมดังใจ แผ่นอกบางกระเพื่อมหายใจหอบถี่ นัยน์ตาสีหวานขยับมองนาฬิกาตามสัญชาตญาณ เวลาตี3เขามาถึงที่นี่ตั้งแต่ช่วง3ทุ่มกว่าๆ... มันผ่านมานานมาก...อึก แต่เขากลับไม่รู้สึกเบื่อการกระทำกับสัมผัสพวกนั้นเลยซักนิด

มีแต่...ต้องการอีก...

"วันนี้พอแค่นี้ก่อนมั้ยครับ...คุณจะไม่ไหวเอา"

มือแกร่งลูบผมนุ่มอย่างถนุถนอม ทัเงๆที่เมื่อครุ่แทบจะฉีกร่างบางนี่เป็นชิ้นๆ ซือชิงได้เพียงพยักหน้ารับเพราะแรงจะพูดเขาก็ไม่มีแล้วด้วยซ้ำ เปลือกตาสีไข่มุขค่อยๆปิดลงช้าๆกับความเหนื่อยอ่อนปิดกลั้นการรับรู้ทั้งหมด

เหบือเพียงร่างแกร่งของอวิ้นเยว่ที่อุ้มร่างเพรียวที่เปลือยเปล่าไปจัดการทำความสะอาดเปลี่ยนชุด เปลี่ยนที่ผ้าปู และทุกอย่างไว้ให่ให้ก็เสร็จสรรพ

อันที่จริงอวิ้นเยว่น่ะ....ไม่ได้คิดจะเอาซือชิงมาเป็นคู่นอนหรอก จริงๆอยากจะจีบด้วยซ้ำ แต่ในเมื่ออีกฝั่งมีแฟน แค่นัดกันมาทำอะไรแบบนี้เขาก็รู้สึกแปลกๆ ถึงซือชิงจะบอกว่าแฟนรับได้ก็เถอะ....

_______________________

อย่าลืมคอมเม้น กดไลค์กดติดตตามกันด้วยน้าาาเค้าเหงาทักคุยก็ได้ไม่ว่า---(!?) เค้าเหงา;-;

เรื่องนี้นายเอกจะค่อนข้างเลวๆนิดนึงทิ้วแฟนมาเพราะรสนิยมเพศไม่ตรงกัน แต่ก็ไม่อยากทิ้งใครอยากจะเก็บไว้ทั้งคู่(!?)