(ภายในเครื่องบิน)ภายในปี ค.ศ.2003 จะเกิดสงครามนิวเคลียร์นายจงไปหยุดมันซะไอบ้าเอ๊ยอ่าา//นายท่านตอนนี้นายท่านกำลังได้รับบาดเจ็บสาหัส(เสียงผู้หญิง)//ดูซะสิว่าเจ้าบ้านั่นกำลังพูดคนเดียวน่ะ(เสียงผู้ชาย)//แกเป็นห่วงนายท่านบ้างสิ(เสียงผู้หญิง)//ทุกคนนั่นมัน!! อะ..อุกกาบาต!! (เสียงคนขับเครื่องบิน)//ว่าไงน่ะ(ทุกคน)//

อ่าาาาาาา..อะไรกันนี่ฉันฝันหรอกหรอบ้าเอ๊ยสมจริงเป็นบ้าเลยสงสัยชั้นคงต้องเลิกเล่นเกมซะแล้ว

ว่าแต่นี่มันกี่โมงแล้วนะ //นาฬิกา 7.50// ม่ายยยยนี่ฉันตื่นสายหรอต้องรีบแต่งตัวซะแล้ว//5นาทีผ่านไป//จักรยาน อยู่ไหนๆ ต้องรีบไปซะแล้ว//ขับไปซักพัก//(ปั๊ก!!) โอ๊ย..ไปวันแรกก็สายไปซะแล้วหรอเนี่ยว่าแต่ชั้นโดนอะไรเนี่ยปุ่มหรอ ปุ่ม..ยึ้ยย..เนี่ยชั้นสายแล้วเดี๋ยวค่อยมาก็แล้วกัน//เด็กหนุ่มนั้นนะหรอที่จะผู้เปลี่ยนชะตากรรม(เสียงผู้หญิงปริศนาที่กำลังมองด้วยทางไกล)//นั้นหละเราต้องเปลี่ยนชะตาให้เจ้านั่นกดปุ่มให้ได้เพราะว่าเจ้าบ้านั่นถูกขังพันธนาการไว้ในปุ่นนั่นและวิธีจะปล่อยมาได้ต้องใช้เลือดบริสุทธิ์ขอผู้เปลี่ยนเวลาได้(เสียงผู้ชายปริศนา)//เฮ้อออ..นี่ฉันไปสายตั้งแต่วันแรกโดนครูมัตสึสาเกะจำทำโทษตั้งแต่วันแรกเลยกลับบ้านดีกว่า//ถึงบ้าน//ลูก!!..ไปซื้อของที่ตลาดหน่อย(แม่)//ค้าบบๆ//เมื่อถึงจุดต้นเหตุที่ทำให้พระเอกไปสาย//โอ้ยย..อะไรกันนี่ฉันจะพลาดอะไรบ่อยจังว่าแต่ฉันโดนอะไรอีกเนี่ย..ปุ่ม!! ปุ่มอีกแล้ว บ้าเอ๋ยย//ในขณะที่กำลังโยนปุ่มแต่ทันใดนั้นเองนิ้วของเด็กชายบริสุทธิ์ที่ถูกเลือกโดน//อ้ากกก..อะไรอีกเนี่ยฉันโดนมันบาดหรอ..บ้าเอ๊ยเดี๋ยวมันเกิดอะไรขึ้น//ปุ๋มที่เด็กหนุ่มได้กดกำลังขยายใหญ่ขึ้นกลายเป็นประตูมิติมีเสียงปริศนากล่าวออกมาจากประตูว่า//ไง..ไม่เจอกันนานเลยขอบใจมาก(เสียงปริศนาที่มาจากประตู)//เด็กหนุ่มตกใจเลยวิ่งไปอีกฝั่งของถนน แต่เด็กหนุ่มชนกับอะไรบางอย่างนั้นก็คือชายหญิงที่แอบจ้องเด็กหนุ่มคนนั้นไว้ตอนเช้า ดูท่าทางจะสนิทสนมกับชายที่ออกมาจากประตูมิติเด็กหนุ่มจึงโดนสันมือทำให้สลบแล้วพวกคนปริศนาจับมิติแห่งการเวลาอีกประตู...

จบ บทที่ 1.มันมาจากอนาคต

ต่อจากตอนที่แล้ว//นี่..นี่นาย..ฉันบอกให้นายเบาๆหน่อย(เสียงชายผู้มาจากประตูมิติ)//ก็ช่วยไม่ได้นี่นา(เสียงผู้หญิงปริศนาที่จ้องมองเด็กหนุ่ม)//อ่ะ..เค้าตื่นแล้วแล้วล่ะ(เสียงผู้มาจากประมิติ)//อ่ะ..พวกนายเป็นใครกันฉันไม่มีตังปล่อยฉันไปเถอะ//ทุกคนยกเว้นเด็กหนุ่มจิตตกเพราะตัวเองดูเหมือนโจรในสายตาเด็กหนุ่ม//เอาล่ะฉันจะแนะนำตัวล่ะน่ะฉันชื่อ                        (ชายผู้มาจากมิติ)ฉันชื่อว่า เลเวนด์ทอด(สำเนียงฝรั่งเศษ)ส่วนเธอชื่อว่าลิลลี่ คนจำนวนมากบอกว่าเธอเป็นแม่มดแห่งไซเบอร์ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงมีคนเรียกแบบนั้นเธอแค่ผู้หญิงที่ชอบไวน์แดง                                 (คำพูดในใจของเลเวนด์ทอดคือ เธอเป็นคนลอบเจาะกระเป๋าเงินประจำกลุ่ม)แต่เธอก็ร้ายกาจมากส่วนเค้าก็ชื่อว่าเคนเป็นคนที่เก่งที่สุดในด้านพละกำลังทางกายภาพแต่เค้าไม่ค่อยใช้สมองเท่าไรส่วนนายมีชื่อโค้ดว่า รีปเปอร์ กริม เป็นหน่อยสังหาริมทรัพย์ของเจ้าของกลุ่มโจมตีไซเบอร์ที่ใหญ่ที่สุดในโลกแต่หลังจากที่พ่อของนายจากไปจึงทำให้นายได้รับสิทธิแก่เพียงผู้เดียวจึงทำให้คนในกลุ่มเริ่มโจมตีคนที่คิดดีแล้วกลายไปเป็นคนที่ไม่ดีนายเคยเป็นคนที่รวมกลุ่มพวกเราตั้งแต่ ม.6 สถาบันการศึกษาทางไซเบอร์ (เลเวนด์ทอดพูดจบ)//เป็นไปไม่ได้ชั้นยังเรียนอยู่ม.3และนี้มันปี 1990 (ข้อความจากคนเขียน:ต่อไปนี้ผมจะเรียกเจ้าบ้านี่ว่า คริม )(คริมพูดจบ)//นายลองดูให้ดีสินี่มันปี2000แล้วนะ(เลเวนด์ทอดพูดจบ)//อย่าบอกนะว่านี้ชั้นข้ามเวลามาแล้วหรอแล้วแม่ชั้นพ่อชั้นล่ะ(คริมพูดจบ)//นี่นายนี่มันคือเครื่องไทม์แมชชีนที่นายสร้างน่ะ(เลเวนด์ทอดพูดจบ)//งั้นก็พาชั้นกลับไปสิ(คริมพูดจบ)//มันทำไม่ได้น่ะมันมีเงื่อนไขในการย้อนเวลาก็คือการทำภารกิจที่เครื่องโชคชะตาบอก(เลเวนด์ทอดกำลังพูด)//(พูดในใจ)ทำไมมันเป็นฝันที่ยาวนานและสมจริงเหลือเกิน(คริมพูดในใจ)//ก็แค่นั้นแหละ(เลเวนด์ทอดพูดจบ)//และภารกิจของฉันคืออะไรล่ะ(คริมถาม)//ดูเหมือนมันจะยากมากๆเลยล่ะ(เลเวนด์ทอดให้ดู)//อะไรกันภารกิจของฉันคือ..

จบ บทที่ 2 มันเลวร้ายกว่าที่คิด

​

ต่อจากตอนที่แล้ว//ภารกิจคือ ไปฆ่าเดม่อนเนส(คริมพูด)//อะไรน่ะ!!!(ทุกคนยกเว้นคริม)//มันทำไมหรอคนที่ชื่อว่าเดม่อนเนส(คริม)//เดม่อนเนส(Demoness)น่ะเป็นจักรพรรดิแห่งความวุ่นวายและความรุ่นแรง(ลิลลี่)    //เค้าอันตรายขนาดนั้นเลยเหรอ(คริม)//เค้ามีสมุน4คนมี 1.แองค์เป็นจ้าวแห่งความโกรธ 2.เคออสจ้าวแห่งความวุ่นวาย 3.เดฟจ้าวแห่งการหลอกลวง 4.แอทจ้าวแห่งการจู่โจม,โจมตี ในนั้นมีคนที่อ่อนที่สุดชื่อแองค์เพราะเมื่อเค้าโกรธเค้าจะไม่มีสติแต่เค้ามีจุดแข็งคือโครตอึด(ลิลลี่)//โครตอึด?(คริม)//ฐินฐานที่พวกนั่นอยู่คืภูเขาไฟทั้งสี่(เคน)//ภูเขาไฟทั้ง4?(คริม)//นายรู้ได้ไงเคน(เลเวนด์ทอดกับลิลลี่)//ตามจริงน่ะชั้นโดนพวกมันหลอกใช้..ใช่ชั้นเคยเป็น1ในลูกสมุนของแอทและวิธีที่จะฆ่ามันได้คือการทำให้มันเหนื่อยและจู่โจม(เคน)//ฆ่าเลยหรอ..ไม่ฆ่าได้มั้ย(คริม)//ถ้าไม่ฆ่ามันมันก็ไม่หยุด(เคน)//นี่นายคริมนายไม่รู้สินะว่านายในอนาคตคิดแผนมาดีแล้ว(เลเวนด์ทอด)//

จบ ตอนที่ 3 เป้าหมายคือ!?

​เริ่มตอนที่4

ต่อจากตอนที่แล้ว//

เรามีอาวุธแค่สองอย่างเนี่ยน่ะ(คริม)//เปล่าหรอกแต่มันแค่เก็บอยู่ในรูปที่สะดวกเดี๋ยวฉันอธิบายให้ฟังสิ่งที่นายเห็นน่ะมันต้องทำอย่างนี้(เลเวนด์ทอด)//

ส่วนมีดโฮโลแกรมนะสามารถเปลี่ยนเป็นอะไรก็ได้ตามความคิดของผู้ใช้เปลี่ยนเป็นขนาดไหนก็ได้แต่ว่าต้องประจุพลาสม่าแล้วแต่ขนาดที่ต้องมาอยู่ในภาพของมีดเนี่ยเพราะว่ามันแปลงได้แค่อาวุธและคนมันไม่สามารถทำให้อยู่ในร่างอื่นได้ที่ไม่ใช่เงื่อนไขของมัน(เลเวนด์ทอด)//งั้นก็ไปโจมตีเจ้านั้นกันเถอะ(คริม)//แต่ก็ประมาทมันไม่ได้(เคน)//ไวน์แดงอร่อยมากเลยล่ะลองกันหน่อยมั้ย(ลิลลี่)//เอ่อออ...ไม่ล่ะขอบคุณผมไม่กินแอลกอฮอล์(คริม)//10นาทีต่อมา//ไปรบกับแองค์ไม่ไหวล่ะขอนอนได้มั้ยเลเวนด์ทอด(คริม)//ให้ตายสิ..เอาเถอะนี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้(เลเวนด์ทอด)//กริ้งงงงงงง...(เสียงโทรศัพท์เข้า)//ฮะโหล..ใครน่ะ(เลเวนด์ทอด)//ฉันขอคุยกับจักรพรรดิการเวลาหน่อยสิ(เสียงผู้หญิงปริศนาในโทรศัพท์)//นี่นายมีคนอยากคุยกับนายน่ะฉันก็ไม่รู้ว่าใครเหมือนกัน(เลเวนด์ทอด)//สวัสดีครับนี่ใครครับ(สถานการณ์ในตอนนั้นเปิดให้ทุกคนฟังในกลุ่มฟัง)(คริม)//เอาล่ะฉันชื่อจักรพรรดิการเวลาที่จักรวาล18แต่เอาเถอะฉันขอร้องจักรพรรดิจักรวาลที่17แล้วจักรวาลนี้คือที่17และเค้าก็อนุญาติมาแล้วด้วยล่ะอ้อ..ชื่อฉันเชื่อว่าคริงส์แล้วที่ฉันโทรมาน่ะจะบอกว่าลูกน้องของฉันก็กำลังเดินทางไปจักรวาลที่17ดูเหมือนตอนนี้จะไปถึงที่ตัวนายแล้วล่ะฝากไว้ด้วย(คริงส์)//บู้มมมม...(เสียงระเบิด)//โอ้ไงเจอกันอีกแล้วคราวนี่ได้เจอกันแล้วล่ะพอดีระหว่างทางมันเบื่อมาก(คริงส์)//เสียงในโทรศัพท์นี่นา!!                         (ทุกคนยกเว้นคริงส์)//ก็ฉันนี่แหละเพราะว่าฉันมีเหตุบางอย่างที่ต้องมาที่นี่♡(คริงส์)//

จบ ตอนที่4 ความสามารถของอาวุธ