"ไอ้ฝ่าง..มึงจะบอกว่า...มึงไม่เคยมาที่ไร่นี่เลยตั้งแต่แม่มึงย้ายมาอ่ะนะ"

"เออ! ..ก็หลังจากที่พ่อตาย แล้วแม่ทำใจไม่ได้ ฝ้ายก็เลยลาออกจากครูมาดูแลไร่แทน แล้วให้กูไปเรียนต่อกับมึงที่อเมริกา...หลังจากนั้นก็ขายที่เพราะแม่เศร้าไม่หาย จากนั้นก็มาซื้อที่ๆ นี่แทน กูก็กลับมาพร้อมมึงแล้วจะถามทำไมวะ! ไอ้ดิน"ฝ่างพูด

"แล้วนี่มึงจะไปถูกเหรอวะ"ดินพูด เขาเป็นคนขับรถมาให้

"กูโทรบอกแม่แล้ว แม่บอกให้ไปคอยที่แยกปากแซง เดี๋ยวยายฝ้ายจะออกมารับ"ฝ่างบอก

ฝ่างกับดินเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะบ้านอยู่ติดกัน ฝ่างมีน้องสาวหนึ่งคนชื่อฝ้าย ดินเป็นลูกคนเดียวจึงมักจะมาเล่นที่บ้านของฝ่างเสมอ ดินแอบชอบฝ้ายมาตั้งแต่ตอนที่ดินเรียนม.ต้นแล้ว แต่ดินไม่กล้าบอก เพราะกลัวว่าฝ้ายจะไม่ชอบและจะเปลี่ยนไป จนกระทั่งฝ้ายสอบติดไปเรียนที่เชียงใหม่ ดินก็ไม่ได้เจอฝ้ายอีกเลยเพราะพอฝ้ายเรียนจบกลับมาบ้านดินกับฝ่างก็ได้ทุนไปเรียนปริญญาโทที่อเมริกา ดินกับฝ่างเรียนจนกลับมาตั้งแต่3ปีที่แล้วแต่ต้องทำงานใช้ทุนอีก3ปี ฝ่างจึงเพิ่งได้กลับมาบ้านและดินก็ขอตามมาเที่ยวด้วย

"ฝ้ายคงเปลี่ยนไปมากแล้วมั้ง...กูไม่ได้เจอมาตั้ง10ปีแล้ว"ดินพูด

"มึงยังชอบยายฝ้ายอยู่อีกเหรอ"ฝ่างถาม

เขารู้ว่าดินชอบฝ้ายเพราะดินบอกกับเขาเอง

"กูก็ไม่แน่ใจ..กูถึงต้องตามมึงมานี่ไง"ดินพูด

"แล้วมึงจะแน่ใจได้ยังไงวะ"ฝ่างถาม

"ก็ถ้ากูเห็นฝ้ายแล้ว ความรู้สึกกูเหมือนเดิม กูก็คงจะยังชอบอยู่แต่ถ้าไม่...กูก็คงไม่ได้รู้สึกอะไรกับน้องมึงแล้ว"ดินพูด

"อย่าบอกนะที่มึงไม่ยอมคบกับใครตอนที่เรียนเพราะมึงคิดว่ามึงยังชอบฝ้ายอยู่อ่ะ"ฝ่างถาม

"คงงั้นมั้ง...แต่เดี๋ยวก็รู้"ดินพูด

สักพักใหญ่ดินก็ขับรถมาจอดที่แยกปากแซงตามที่แม่ของฝ่างบอก

"เฮ้ย! ไอ้ฝ่าง มึงดูคนที่ขี่บิ๊กไบค์คันนั้นสิวะ หุ่นอย่างกับผู้หญิง ตัวเล็กแค่นั้นถ้ารถล้มจะยกไหวเหรอวะ"ดินพูด

เขาชี้มือไปที่คนขี่รถบิ๊กไบค์ ที่ขี่เข้ามาจอดข้างหน้ารถของดินกับฝ่างไม่ไกลนัก

"เออ! ว่ะ"ฝ่างพูด

ครืด ครืดเสียงมือถือของฝ่างดังขึ้น เขามองดูเบอร์แล้วไม่คุ้นเลย

"สวัสดีคับ".

"พี่ฝ่างนี่ฝ้ายเองค่ะ..พี่ฝ่างถึงไหนแล้วคะ"

"อ้าว! ฝ้ายเหรอ พี่จอดรถอยู่ที่แยกปากแซงแล้ว เราน่ะอยู่ไหน"

"พี่ฝ่างมารถอะไรคะ"

"พี่มารถเก๋งของไอ้ดินมันน่ะ"

"ใช่รถเก๋งสีดำมั้ยคะ"

"ใช่..เราเห็นแล้วเหรอ"

"ค่ะ..ก็ฝ้ายอยู่ข้างหน้าพี่ฝ่างนี่แหละค่ะ ลงมาสิคะ"

ตู๊ด ตู๊ด ฝ้ายวางสายไปแล้ว

"ฝ้ายว่าไงบ้างวะ"ดินถาม

"ฝ้ายบอกว่าเห็นเราแล้วและอยู่ข้างหน้าเรา...ไหนวะกูเห็นแต่คนขี่บิ๊กไบค์...เฮ้ย! นั่นมัน"ฝ่างอุทานเสียงดัง

เขาชี้มือไปที่คนขี่บิ๊กไบค์ที่ตอนนี้ถอดหมวกกันน็อคออกแล้ว

"อะไรวะ...โอ้โห้! สวยว่ะ มึงจะตกใจทำไมวะ"ดินบอก เขาหันไปตามที่ฝ่างชี้มือ

"ก็นั่นมัน..ยายฝ้ายน้องกู"ฝ่างบอก เขาเปิดประตูรถออกไปทันที

ดินถึงกับอึ้ง นี่เขาไม่ได้เห็นฝ้ายมา10ปี เธอเปลี่ยนไปจนเขาจำไม่ได้เลย ครั้งสุดท้ายที่เห็นเธอตัวผอมๆ หน้ามีสิวเต็มไปหมด หน้าก็ออกสีน้ำตาลไม่ได้ขาวเนียนแบบนี้ ที่สำคัญคือเธอกลัวรถมอเตอร์ไซค์ที่สุด แต่นี่ฝ้ายขี่บิ๊กไบค์ เธอสวมกางเกงยีนต์ขายาว สวมเสื้อยืดข้างใน แล้วสวมแจ็คเก็ตยีนต์ทับข้างนอก สวมรองเท้าบูทหุ้มส้นสูงเกือบถึงเข่า ผมตรงยาวถึงกลางหลังสีดำสนิท ตาคมปากนิด จมูกหน่อยแต่ที่เขาชอบที่สุดคือเธอมีลักยิ้มทั้งสองข้าง เวลาเธอยิ้มจึงน่ารักมากๆ

ดินหัวใจเต้นแรงมาก..นี่ขนาดยังไม่ได้ลงไปเจอจริงๆ เขายังใจเต้นขนาดนี้ นี่ก็แสดงว่าเขายังชอบเธออยู่สินะ

"ยายฝ้าย!!"ฝ่างเรียก เขาเปิดประตูรถลงไปแล้ว

"พี่ฝ่าง!!"ฝ้ายเรียก

เธอวางหมวกกันน็อคลงที่เบาะรถแล้วยิ้มก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดฝ่างทันที

"ฝ้ายคิดถึงพี่ฝ่างที่สุดเลยค่ะ"

"พี่ก็คิดถึงเรากับแม่มาก...พี่ขอโทษที่ปล่อยให้เรากับแม่ต้องลำบาก"

"ไม่เป็นไรค่ะ..พี่ฝ่างต้องไปเรียนนี่คะ ฝ้ายกับแม่ไม่ลำบากหรอกค่ะ

"เออ! นี่ไอ้ดินเพื่อนพี่ เรายังจำได้มั้ย"ฝ่างบอก

ดินเปิดประตูรถลงมายืนข้างๆ แล้ว

"สวัสดีค่ะพี่ดิน จำได้สิคะ"ฝ้ายยิ้ม

เธอมองผู้ชายตรงหน้า เขาเปลี่ยนไปมากทีเดียว เขาสูงขึ้น ขาวมากขึ้น ตาคม จมูกโด่ง ปากหยักได้รูป ผมหยักศกสีดำ แต่ไม่ว่าเขาจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหนเธอก็ไม่มีวันลืมเขาได้หรอก ก็เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอแอบชอบและยังคงชอบมาถึงทุกวันนี้ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ก็ตาม

"สวัสดีคับน้องฝ้าย"ดินพูด

"เรียกฝ้ายเฉยๆ เหมือนแต่ก่อนก็ได้ค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"ใช่มึง..ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นหรอก"ฝ่างว่า

"แหม! ก็ฝ้ายสวยมากขึ้นและเป็นสาวแล้วด้วย ก็ต้องเรียกดีๆ หน่อยสิ"ดินยิ้ม

"ฝ้ายก็ยังเป็นฝ้ายคนเดิมแหละค่ะ...ไม่ว่าจะนานแค่ไหน"ฝ้ายบอก

"แล้วทำไมเราแต่งตัวแบบนี้ แล้วทำไมไม่เอารถยนต์มา ขี่คันนี้มาถ้าล้มแล้วจะยกไหวเหรอ"ฝ่างว่า

"ไม่ล้มหรอกค่ะ...มาคันนี้สะดวกกว่า งั้น! พี่ๆ ก็ขับรถตามฝ้ายมาก็แล้วกันนะคะ เดี๋ยวค่อยไปคุยต่อที่บ้านค่ะ"ฝ้ายบอกยิ้มๆ

"ให้พี่ขี่ไปให้มั้ย..แล้วเรานั่งรถไปกับไอ้ดิน"ฝ่างบอก

"ไม่ต้องหรอกค่ะ..ฝ้ายมีใบขับขี่แต่พี่ฝ่างไม่มีนะคะ ไปค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

เธอเดินกลับไปที่รถสวมหมวกกันน็อคแล้วติดเครื่อง

ฝ่างกับดินเดินกลับขึ้นไปบนรถ ดินติดเครื่องรถ เขารอจนฝ้ายขี่รถออกไปก่อนแล้วก็ขับตามไป

"แล้วตกลงว่า..มึงจะมาอยู่กับกูกี่วันวะ"ฝ่างถาม

"ตอนแรกก็ว่าสักอาทิตย์หนึ่ง..แต่ตอนนี้กูเปลี่ยนใจแล้ว...กูจะอยู่จนกว่าจะจีบฝ้ายได้ว่ะ มึงจะว่าอะไรกูมั้ย"ดินถามยิ้มๆ

"เอาจริงเหรอวะ! แน่ใจแล้วเหรอมึง"ฝ่างถาม

"แน่เสียยิ่งกว่าแน่อีก..กูบอกมึงแล้วว่าต้องให้กูเห็นฝ้ายก่อนถึงจะรู้ว่ายังชอบอยู่มั้ย..ตอนที่กูเห็นฝ้ายหัวใจกูเต้นแรงกว่าตอนนั้นอีกว่ะ!!"ดินยิ้ม

"5555ถ้ามึงแน่ใจก็ตามใจ...กูไม่ว่าหรอก..กูสนับสนุนแต่บอกไว้ก่อนว่าคู่แข่งมึงเยอะนะ..แม่บอกกูว่ามีคนมาตามจีบฝ้ายหลายคนแต่ฝ้ายยังไม่ได้ตัดสินใจจะคบกับใคร...มึงคงต้องรีบทำคะแนนแล้วล่ะ"ฝ่างหัวเราะ

"ก็น่ารักขนาดนี้...ยังไงมึงก็ต้องช่วยกูนะโว้ย! "ดินพูด

"เออ! สิวะ...กูต้องช่วยมึงอยู่แล้ว"ฝ่างบอก

ดินขับรถตามฝ้ายมาจนถึงป้ายที่บอกว่า"ไร่ผาตะวัน" เธอขี่รถเลี้ยวเข้าไปทางนั้น

"นี่มันชื่อพ่อกับแม่มึงนี่หว่า"ดินพูด

"ใช่..ฝ้ายตั้งชื่อไร่ตามชื่อพ่อกับแม่"ฝ่างพูด

หลังจากที่ดินขับรถเลี้ยวผ่านป้ายไร่เข้ามา ฝ่างก็นั่งมองสองข้างทางที่มีสวนผลไม้ยาวไปจนเกือบสุดสายตา พอพ้นสวนผลไม้ก็เป็นสวนแก้วมังกรข้างหนึ่ง อีกข้างเป็นส้มเขียวหวาน พอมาอีกหน่อยก็มีเหมือนโรงเรือนที่มีเหมือนมุ้งกั้นโดยรอบหลายหลังมากทั้งซ้ายขวา..พอเลยมาอีกสักพักก็มองเห็นบ้านไม้ทั้งหลังมีจั่วสูงและชายคายาวจนติดพื้น เหมือนบ้านทางเหนือ บ้านปลูกอยู่เกือบติดเขามีต้นไม้ปลูกไว้โดยรอบบริเวณบ้าน

ฝ้ายขี่รถเข้าไปจอดที่หน้าบ้าน ดินขับรถไปจอดใกล้ๆ

"ตาฝ่าง! มาถึงแล้วเหรอลูก"แม่เรียก

เธอเดินออกมาเมื่อได้ยินเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้าน

"สวัสดีคับแม่"ฝ่างเดินเข้าไปกอดแม่

"สบายดีมั้ยลูก..แม่คิดถึงฝ่างที่สุดเลย"แม่ยิ้มเอามือลูบหลังของฝ่าง

"สวัสดีคับคุณน้า"ดินพูด

"แม่คับนี่ดิน..แม่จำดินเพื่อนของฝ่างได้มั้ยคับ"ฝ่างบอก

"สวัสดีลูก ทำไมแม่จะจำตาดินไม่ได้ พ่อกับแม่สบายดีหรือป่าวลูก"แม่ถาม

"พ่อกับแม่สบายดีคับ..ท่านฝากความคิดถึงมาถึงคุณน้าด้วยคับ"ดินพูด

"จ้า..ฝากขอบใจพ่อกับแม่ด้วยนะ"แม่บอก

"คับ คุณน้า"ดินพูด

"แม่คับ ไอ้ดินจะมาอยู่ช่วยผมทำงานที่ไร่ด้วยนะคับ มันจะมาหาความรู้เอาไปพัฒนาไร่ของมันน่ะคับ"ฝ่างบอก

"ตามสบายเลยลูก..ดีบ้านเราจะได้มีคนมากๆ ..แม่อยู่กับยายฝ้ายสองคนเงียบจะแย่"แม่บอก

ฝ้ายอมยิ้มเมื่อได้ยินฝ่างบอกว่าดินจะมาอยู่ช่วยทำไร่ เพราะเธอเห็นว่าท่าทางไม่น่าจะรอด

"เรายิ้มอะไรยายฝ้าย!"ฝ่างถาม เขาเห็นเธอยิ้ม

"ป่าวนะคะ"ฝ้ายบอกยิ้มๆ

"ก็พี่เห็น..ยังจะบอกว่าป่าว!"ฝ่างว่า

"ก็ฝ้ายคิดว่ารูปร่างอย่างพี่ดินจะทำงานในไร่ไหวเหรอคะ ทำงานกลางแดดนะคะ ไม่ใช่ห้องแอร์"ฝ้ายยิ้ม

"พี่ทำไหวคับ ทีเราเป็นผู้หญิงยังไหวเลย"ดินพูด

"แน่ใจเหรอคะ..แต่ถ้าไม่ไหวบอกนะคะ..ฝ้ายจะได้ให้ไปทำในออฟฟิตกับแม่..อ้อ! ไม่ใช่แต่พี่ดินนะคะพี่ฝ่างก็เหมือนกันค่ะ"ฝ้ายยิ้มมากขึ้น

"แหม! มาดูถูก..ไอ้ดินงั้นเรามาพิสูจน์ให้ยายฝ้ายดูกัน"ฝ่างบอก

"แล้วถ้าพี่ทำได้..ฝ้ายจะให้อะไรพี่ล่ะ"ดินถามยิ้มๆ

"พี่ดินอยากได้อะไรล่ะคะ!?...ถ้าทำได้ฝ้ายจะให้ค่ะ"ฝ้ายบอก

"เอาไว้พี่ทำได้ก่อนแล้วจะบอกนะ"ดินบอก เขามองหน้าฝ้ายตรงๆ

"ค่ะ..งั้นฝ้ายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ"ฝ้ายบอก เธอหันเดินเข้าบ้าน

"ไปลูก..ดินด้วยเข้าบ้านกัน"แม่บอก

ดินกับฝ่างพยักหน้าแล้วเดินตามแม่กับฝ้ายเข้าบ้าน

ครืด ครืด เสียงมือถือของฝ้ายดังขึ้น

"ว่าไงเปี๊ยก..แล้วเขาถึงไหนแล้ว..โอเค..ขอบใจมาก"ฝ้ายวางสาย

"แม่คะ..คืนนี้ไม่ต้องรอฝ้ายมากินข้าวนะคะ แม่กินกับพี่ฝ่าง พี่ดินไปก่อนเลย แล้วฝากแม่รับแขกแทนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ"ฝ้ายบอก เธอก้มไปหอมแก้มแม่แล้วรีบเดินตรงไปที่รถบิ๊กไบค์

"ฝ้ายไปก่อนนะคะพี่ฝ่าง พี่ดิน แล้วเจอกันค่ะ"ฝ้ายโบกมือให้

เธอสวมหมวกกันน็อคแล้วขี่รถออกไปทันที

"ฝ้าย! ..ยายฝ้าย..โธ่! ลูกคนนี้"แม่พูด

"แม่คับ..ฝ้ายจะรีบไปไหนคับ"ฝ่างถาม เขางงๆ

"ถ้าลองว่ารีบอย่างนี้..คงจะหนีใครอีกแล้วล่ะ"แม่บอกพลางส่ายหัว

"ฝ้ายจะหนีใครเหรอคับคุณน้า"ดินถาม

"ก็คนที่มาจีบยายฝ้ายนั่นแหละดิน"แม่บอก

"เห็นฝ้ายบอกให้แม่รับแขกแทนด้วย...ใครหรือคับ?"ฝ่างถาม

"ก็คงจะใครสักคนน่ะ..เดี๋ยวฝ่างกับดินก็เห็น"แม่พูด

"ใครคือเปี๊ยกหรือคับคุณน้า"ดินถาม เขาได้ยินฝ้ายเรียกชื่อตอนรับโทรศัพท์

"อ้อ! ลูกคนงานในไร่น่ะ...ลูกน้องยายฝ้าย..คนงานในไร่รักและเกรงยายฝ้ายกันทุกคนและพอรู้ว่ายายฝ้ายไม่อยากเจอใคร ถ้ามีใครเห็นคนที่ยายฝ้ายไม่อยากเจอก็จะโทรมาบอกยายฝ้ายก่อนทุกที..ไปๆ เข้าไปคุยกันต่อในบ้าน พวกเราจะได้นั่งพักกัน"แม่บอก

ฝ่างกับดินเดินตามแม่เข้าไปในบ้าน บ้านเป็นสองชั้นแต่มองจากข้างนอกเหมือนชั้นเดียว หลังคาสูงโปร่ง มีบันไดอยู่ข้างๆ สำหรับเดินขึ้นไปชั้นบน ตรงกลางมีโต๊ะรับแขกที่ทำจากไม้ ถัดไปเป็นครัวและห้องน้ำ

"แม่คับ..ตอนนี้บ้านเรามีที่อยู่กี่ไร่คับ"ฝ่างถาม

"ตอนที่ย้ายมาทีแรกยายฝ้ายซื้อไว้30ไร่แต่ต่อมาก็ซื้อที่เพิ่มอีกแทบทุกปี ตอนนี้น่าจะเกือบๆ 100ไร่แล้วล่ะลูก"แม่เล่า

"โอ้โฮ้! แล้วฝ้ายดูแลคนเดียวไหวหรือคับคุณน้า"ดินถาม เขาอึ้งไปเลย

"ใช่คับแม่ ฝ้ายไม่เหนื่อยแย่เหรอคับ"ฝ่างพูด

"ยายฝ้ายเหนื่อยมากๆ แม่รู้..แต่ไม่เคยพูดหรือบ่นให้แม่ได้ยินเลย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ยายฝ้ายเข้าไร่ตั้งแต่ตี4และกว่าจะกลับเข้าบ้านได้ก็ทุ่มถึงสองทุ่ม ขลุกอยู่ในไร่กับคนงานทั้งวัน แม่ถึงอยากให้ฝ่างกลับมาที่ไร่เร็วๆ ไงลูก...แม่สงสารยายฝ้าย"แม่เล่า

"แล้วเรามีคนงานกี่คนคับแม่"ฝ่างถาม

"เห็นยายฝ้ายว่าเกือบๆ 40คนนะ ยายฝ้ายสร้างบ้านให้คนงานอยู่รวมกันที่ชายเขา ให้เลี้ยงไก่ไว้กินไข่ เลี้ยงปลาในบ่อไว้ให้คนงานกิน แล้วให้ปลูกผักไว้กินเอง ถ้าเหลือก็เอาไว้ขาย"แม่บอก

"แล้วที่ไร่ เราปลูกอะไรบ้างคับ"ฝ่างถาม

"ยายฝ้ายให้ปลูกแบบผสม ไม่ให้ปลูกพืชอย่างเดียว ก็จะมีชา20ไร่ กาแฟ20ไร่ ลิ้นจี่10ไร่ ลำไย10ไร่ แก้วมังกร5ไร่ ส้มเขียวหวาน5ไร่ แคนตาลูป5ไร่ สตอเบอรี่ 5 ไร่ แล้วก็มีกล้วยไม้กับกุหลาบอีกหลายแปลงเลยลูก..และตอนนี้ทุกอย่างก็เริ่มเก็บผลผลิตได้แล้ว"แม่บอก

"ฝ้ายทำอย่างนี้คนงานก็จะได้มีงานทำตลอด บริหารงานได้ดีทีเดียว"ดินชม

"ใช่ลูก..ยายฝ้ายแบ่งงานให้เป็นกลุ่มๆ แต่ละกลุ่มก็จะมีหัวหน้า1คน แต่คนคุมคือลุงมิ่ง คนงานเก่าแก่ของพ่อไง ฝ่างจำได้หรือป่าว"แม่ถาม

"จำได้คับแม่..ลุงเขามาอยู่กับเราด้วยเหรอคับ"ฝ่างถาม

"ใช่ลูก..ลุงมิ่งเขาห่วงยายฝ้ายเลยตามมาด้วย...และเขาก็ช่วยยายฝ้ายได้มากเลยทีเดียวตอนที่มาอยู่แรกๆ น่ะ"แม่บอก

"แล้วตอนนี้ที่ไร่เป็นอย่างไรบ้างคับ"ฝ่างถามต่อ

"ตอนนี้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วล่ะ...ตอนนี้ก็แค่ดูแลเก็บเกี่ยวผลผลิตส่งตลาดบ้าง โรงงานบ้างแล้วก็โรงแรมด้วย"แม่บอก

"ฝ้ายเก่งมากๆ เลยคับคุณน้า ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ จะทำได้ขนาดนี้"ดินชม

"ใช่คับแม่..ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว ผมจะช่วยน้องเองคับแม่"ฝ่างบอก

มีเสียงรถยนต์มาจอดที่หน้าบ้าน แม่จึงเดินออกไปดู

"สวัสดีคับคุณน้าไม่ทราบว่าผมมารบกวนหรือป่าวคับ"

"ไม่หรอกค่ะ คุณพนาเอาอะไรมามากมายคะ"แม่ถาม

"พอดีผมกลับไปบ้านมาน่ะคับเลยซื้อของมาฝากคุณน้ากับฝ้ายด้วย แค่นี้ไม่มากหรอกคับ"พนาพูด

"ทีหลังไม่ต้องซื้อมามากอย่างนี้นะคะน้าเกรงใจค่ะ"แม่พูด

"ไม่ต้องเกรงใจหรอกคับ"พนาบอก

"เชิญเข้าบ้านก่อนนะคะ"แม่บอก

พนาเดินตามแม่เข้ามาในบ้าน เขาเห็นดินกับฝ่างนั่งอยู่ที่โต๊ะรับแขก

"ผมไม่ทราบว่าคุณน้ามีแขก งั้นผมกลับก่อนก็ได้คับ"พนาพูด

"ไม่ใช่แขกที่ไหนหรอกค่ะ นี่ตาฝ่างพี่ชายของยายฝ้ายลูกชายของน้าเองค่ะ..แล้วนี่ก็ตาดินเพื่อนสนิทของตาฝ่าง.. ฝ่าง ดินนี่คุณพนาเป็นเกษตรอำเภอของที่นี่จ๊ะ"แม่แนะนำ

"สวัสดีคับคุณฝ่าง คุณดินยินดีที่ได้รู้จักคับ"พนาพูด

"สวัสดีคับคุณพนา ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันคับ"ฝ่างกับดินพูด

"ตาฝ่างกับตาดินจะมาช่วยยายฝ้ายดูแลไร่ พอดีเพิ่งเรียนจบปริญญาโทมาก็เลยจะมาช่วยน้องน่ะค่ะ"แม่บอก

"ดีคับ..ฝ้ายจะได้ไม่เหนื่อยมาก..ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกและสอบถามได้นะคับ"พนาบอก

"ขอบคุณล่วงหน้าคับ"ฝ่างพูด

"แล้วฝ้ายไม่อยู่หรือคับคุณน้า"พนาถาม

"ยายฝ้ายออกไปซื้อของในเมืองน่ะค่ะ ยังไม่กลับมาเลย"แม่บอก

"อ้อ! คับ งั้นผมไม่รบกวนคุณน้า คุณฝ่างและคุณดินแล้วนะคับ ขอตัวกลับก่อนพอดีผมยังไม่ได้เข้าบ้านเลยคับ กลับมาก็ตรงมานี่ก่อนเลย"พนาพูด เขารู้ว่าฝ้ายหลบไม่อยากเจอเขา

"ค่ะ..งั้นถ้ายายฝ้ายกลับมาน้าจะบอกให้นะคะว่าคุณพนามาหาค่ะ"แม่บอก

"คับ ขอบคุณ ผมลาล่ะคับคุณน้า"พนายกมือไหว้แม่

"ค่ะ..เดี๋ยวน้าเดินไปส่งค่ะ"

แม่เดินออกไปส่งพนาที่หน้าบ้าน แล้วก็มีเสียงรถยนต์ขับออกไป แม่เดินกลับเข้ามา

"ไป..แม่จะพาไปที่ห้อง ยายฝ้ายจัดไว้ให้เรียบร้อยแล้ว"แม่บอก

"คับ"ฝ่างกับดินพูด

ฝ่างกับดินเดินขึ้นบันไดตามแม่ไปชั้นบน ข้างบนมีห้องนอนอยู่4ห้องและห้องโถงใหญ่ที่มีชุดรับแขกวางอยู่

"ฝ่างกับดินนอนห้องนี้นะลูก...ขาดเหลืออะไรก็บอกแม่ ดินด้วยนะลูกไม่ต้องเกรงใจ...ห้องยายฝ้ายก็อยู่ข้างๆ นี่แหละ มีอะไรก็ไปบอกน้องได้ แม่ไปล่ะจะไปในครัวหน่อย พักผ่อนกันนะลูก"แม่บอก

"คับแม่"ฝ่างบอก

"คับคุณน้า"ดินบอก

แม่เดินไปแล้ว ฝ่างกับดินจึงเปิดประตูเข้าไปในห้อง

ในห้องมีเตียงขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง มีทีวี ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ มีโต๊ะกับเก้าอี้เข้าชุดกันตั้งอยู่ มีห้องน้ำในตัว และมีระเบียงยื่นออกไปชมวิว

"เป็นไงมึง เห็นคู่แข่งหรือยัง"ฝ่างถาม

"เออ! เห็นแล้ว แต่ไม่น่ากลัวว่ะ เพราะท่าทางฝ้ายจะไม่ค่อยชอบถึงได้รีบหนีไป ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาจะมา"ดินพูด

"มันก็จริง..แต่อย่าเพิ่งวางใจไปล่ะ"ฝ่างว่า

"เออ! กูรู้..กูขอออกไปดูวิวที่ระเบียงหน่อยนะ"ดินพูด

"เออ! เดี๋ยวกูจะพาไปเดินดูรอบๆ บ้าน"ฝ่างบอก

ดินเดินออกไปที่ระเบียง เขามองไปจนสุดสายตา ที่นี่เงียบสงบ อากาศก็ดี เขาอดคิดถึงฝ้ายไม่ได้ โดยเฉพาะตอนที่เธอยิ้ม เธอทำให้ใจเขาเต้นแรงมาก เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องจีบเธอให้ได้ เขาจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปแน่ๆ

ตอนบ่ายเกือบเย็นฝ่างพาดินเดินดูไปรอบๆ บริเวณบ้าน พอเดินกลับมาก็เห็นมีรถยนต์ใครมาจอดที่หน้าบ้านของเขา

ฝ่างกับดินจึงยังไม่เดินเข้าไปแต่พากันเดินมานั่งคุยที่เก้าอี้ใต้ต้นมะม่วงที่ห่างจากบ้านพอสมควร

"อ้าว! พี่ฝ่าง พี่ดินทำไมมานั่งกันอยู่ตรงนี้คะ"ฝ้ายถาม เธอเดินมาตามทาง

"ฝ้าย..แล้วทำไมเราถึงได้เดินมาล่ะ รถหายไปไหน"ฝ่างถามกลับ

"จอดอยู่ตรงโน้นค่ะ ถ้าขี่เข้ามาคนข้างในบ้านได้ยินเสียงรถก็รู้สิคะว่าฝ้ายกลับมาแล้ว..เดินมาอย่างนี้ดีแล้วค่ะ"ฝ้ายยิ้ม เธอพยักหน้าไปที่บ้านที่มีรถจอดอยู่

"เรารู้เหรอว่ารถใครอ่ะ"ฝ่างถาม

"รู้ค่ะ...รถของพี่วิทย์ หลานชายกำนันค่ะ"ฝ้ายบอก

"นี่อย่าบอกนะว่า ฝ้ายก็หลบเขาอีกคนด้วย นอกจากนายพนาอะไรนั่นน่ะ"ดินถามขำๆ

"ค่ะ... ฝ้ายไม่รู้ว่าเขาจะมากันทำไมได้แทบทุกวัน ไม่มีงานมีการทำกันหรือไงไม่รู้"ฝ้ายบ่น

"แล้วเราหลบเขาทำไมล่ะ"ฝ่างถาม

"ถ้าฝ้ายไม่หลบนะ คงไม่ได้เข้าไร่หรอกค่ะ..มากันได้ทั้งวันน่าเบื่อค่ะ"ฝ้ายบอกทำหน้างอ

"ทำไมเราถึงไม่ชอบพวกเขาล่ะ"ฝ่างถาม

"ฝ้ายอยากมีแฟนนะคะไม่ได้อยากมีลูก..แต่ล่ะคนทำอะไรไม่เป็นกันทั้งนั้นค่ะ..ฝ้ายจะเอามาเป็นภาระทำไมคะ...แค่คุยกันยังไม่ค่อยจะเข้าใจเลยค่ะ ฝ้ายอยู่คนเดียวอย่างนี้ดีกว่า"ฝ้ายบอก

"แล้วทำไมฝ้ายไม่บอกเขาไปตรงๆ ล่ะ..เขาจะได้เลิกมา"ดินถาม

"ก็เขาไม่ได้เข้ามาบอกชอบตรงๆ นี่คะจะได้ปฏิเสธตรงๆ ...ได้แต่มาชวนคุย ชวนไปโน่นมานี่ ฝ้ายรำคาญก็เลยหนีเข้าไร่ตั้งแต่เช้าแล้วก็กลับมืดๆ "ฝ้ายพูด

"วันนี้พี่เห็นมาสองคนแล้ว จะมีคนที่สามมั้ยเนี่ย"ดินแซว

"พี่ดินไม่ต้องมาแซวค่ะ..อยู่ไปแล้วก็จะรู้เอง..อุ้ย! เขาออกมาแล้ว เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่นะคะ"ฝ้ายบอก เธอเห็นว่ามีคนเดินออกมาจากในบ้าน

ฝ้ายรีบปีนขึ้นไปบนต้นมะม่วงอย่างเร็ว ดินมองตามอย่างเป็นห่วงเพราะกลัวเธอจะร่วงลงมาก็รองเท้าที่เธอใส่ไม่เหมาะกับการปีนต้นไม้เลยสักนิด

"ฝ้ายยังไม่กลับ งั้นผมกลับก่อนนะคับ"วิทย์พูด

"จ้า...เดี๋ยวน้าจะบอกให้ก็แล้วกันค่ะ"แม่พูด

"คับ ผมลาล่ะคับ"วิทย์ยกมือไหว้

เขาขึ้นรถแล้วก็ขับออกมาผ่านตรงที่ฝ่างกับดินยืนอยู่

ดินแหงนหน้ามองขึ้นไปที่ต้นมะม่วง เขาเห็นฝ้ายกำลังจะลงจากต้นมะม่วง แต่ด้วยรองเท้าของเธอไม่เหมาะกับการปีนต้นไม้ทำให้ฝ้ายเหยียบกิ่งมะม่วงพลาดจนร่วงลงมา

"ว้าย! "ฝ้ายร้อง

"ฝ้าย! "ดินตกใจ

เขารีบวิ่งไปรับตัวเธอไว้ได้ทันก่อนที่จะถึงพื้น

"พี่ดิน"ฝ้ายอุทานเมื่อเห็นคนที่มารับตัวเธอไว้ได้

"ยายฝ้าย!!"แม่เรียก

"ฝ้าย!!"ฝ่างเรียก

"เป็นอะไรหรือป่าวฝ้าย...เจ็บตรงไหนมั้ย!?"ดินถาม เขายังอุ้มเธออยู่

"เอ่อ! ฝ้ายไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ดินวางฝ้ายลงเถอะค่ะ"ฝ้ายพูดเบาๆ เธออายหน้าแดง

ดินยิ้มที่เห็นฝ้ายหน้าแดง เขาค่อยๆ วางตัวเธอลง

"ยายฝ้ายเป็นไงบ้าง แล้วทำไมขึ้นไปอยู่บนนั้น นี่ถ้าตาดินไม่รับไว้เราต้องเจ็บตัวแน่ๆ "แม่บ่น

"ก็เพราะพี่วิทย์นั่นแหละค่ะ...ที่ทำให้ฝ้ายต้องขึ้นไปอยู่บนนั้นอ่ะ"ฝ้ายบอก

"เรานี่นะ..โตเป็นสาวแล้วยังทำตัวเป็นผู้ชายอยู่อีก"ฝ่างว่า

"ก็เพราะอย่างนี้ไงแม่ถึงอยากให้ฝ่างกลับมา...จะได้มาช่วยกันดูแลน้องสาวของเราบ้าง แม่ล่ะเหนื่อยจริงๆ "แม่บอก

"โธ่! แม่คะ อย่าเบื่อฝ้ายเลยนะคะ"ฝ้ายเข้าไปกอดแม่

ดินกับฝ่างพากันหัวเราะที่ฝ้ายออ้นแม่

"เราก็เป็นอย่างนี้ทุกที แล้วทำไมถึงร่วงมาได้ล่ะ ปกติเราปีนต้นไม้เก่งจะตาย"แม่ถาม

"ก็รองเท้ามันเป็นแบบนี้น่ะค่ะ...ก็เลยพลาด...ขอบคุณพี่ดินนะคะที่ช่วย"ฝ้ายหันมาบอกดิน

"ไม่เป็นไรหรอก..พี่เห็นตั้งแต่ตอนที่ฝ้ายปีนขึ้นไปแล้ว ก็เลยระวังอยู่"ดินบอก

"แล้วรถของเราไปไหนล่ะ!?"แม่ถาม

"อยู่นั่นค่ะ..เดี๋ยวฝ้ายไปขี่กลับบ้านก่อนนะคะ"ฝ้ายบอก

"ขี่ระวังล่ะ"ฝ่างบอก

"ไปลูกฝ่าง ดินเข้าบ้านกัน หิวข้าวแย่แล้วมั้ง"แม่บอก

"ยังไม่ค่อยหิวหรอกคับคุณน้า"ดินบอก

"ดินเรียกน้าเฉยๆ ก็พอลูก..ไม่ต้องมีคุณหรอก"แม่บอก

"คับ"ดินรับคำ

ทุกคนพากันเดินตรงไปที่บ้าน..ส่วนฝ้ายเดินไปขี่รถกลับไปจอดที่โรงรถข้างบ้าน

"มากินข้าวกันได้แล้วลูก"แม่เรียก

"ฝ้ายแล้วเรากินมาหรือยังลูก"แม่ถาม

"กินมาจากบ้านลุงมิ่งบ้างแล้วค่ะ..แต่เดี๋ยวจะกินเป็นเพื่อนพี่ฝ่างกับพี่ดินอีกหน่อยค่ะ"ฝ้ายบอก

"ฝ้ายกินข้าวน้อยไปหรือป่าว ผอมและตัวเล็กมากเลย"ดินพูด

"ฝ้ายก็กินมากนะคะ...แต่มันไม่อ้วนเองค่ะ"ฝ้ายบอก

"ทำงานมากไปล่ะสิ เราน่ะ"ฝ่างบอก

"ก็ไม่นะคะ..ฝ้ายมีคนงานช่วยเยอะแยะ"ฝ้ายบอก

"ฝ้ายเข้าไร่กี่โมงล่ะ"ดินถาม

"ตอนนี้ก็จะประมาณตื5ค่ะ...แต่ถ้าวันไหนต้องตัดกล้วยไม้กับกุหลาบก็ตี4ค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วพรุ่งนี้ไปกี่โมงล่ะ..พวกพี่จะได้ไปด้วย"ฝ่างถาม

"พรุ่งนี้ ฝ้ายจะเข้าไร่ตอนบ่ายค่ะ. ตอนเช้าจะเข้าไปเคลียร์งานที่ออฟฟิตก่อนค่ะ"ฝ้ายบอก

"นั่นแหละ เราจะไปกี่โมง"ฝ่างถาม

"7โมงค่ะ พี่ฝ่างกับพี่ดินจะไปด้วยหรือคะ"ฝ้ายถาม

"ใช่สิ..พี่กลับมาช่วยงานเรา ก็ต้องไปกับเราน่ะสิ..ต่อไปนี้ฝ้ายมีพี่กับไอ้ดินมาช่วยแล้ว อย่าทำอะไรคนเดียวอีก มีอะไรก็เอามาปรึกษากันได้..เข้าใจมั้ย"ฝ่างบอก

"ค่ะ...เข้าใจแล้ว กินข้าวเถอะค่ะจะได้พักผ่อน"ฝ้ายบอก

ทุกคนนั่งกินข้าวและคุยกันอย่างมีความสุข ดินนั่งคุยไปมองฝ้ายไป...เขาชอบมองเวลาเธอยิ้ม และเขาแน่ใจว่าเธอยังมีเรื่องที่จะทำให้เขาประหลาดใจได้อีกอย่างแน่นอน

/////////////////////////////

ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ..จะมาอัพลงให้บ่อยๆค่ะ

คอมเม้นต์ติชมพูดคุย แนะนำกันได้นะคะ

หลังจากที่กินข้าวกันแล้ว ต่างก็แยกย้ายกันเข้าห้องนอน

ฝ้ายอาบน้ำเข้านอนแล้ว แต่ทำยังไงก็นอนไม่หลับ เธอจึงลุกขึ้นเดินเปิดประตูออกไปที่ระเบียง เธอมองออกไปในความมืดข้างหน้า

วันนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย ใช่เธอกำลังคิดถึง"ดิน" ผู้ชายที่เธอแอบชอบตั้งแต่ตอนเรียนม.ปลาย ไม่ได้เจอเขาหลายปีทำให้เธอคิดว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาน่าจะเปลี่ยนหรือจางหายไปแล้ว แต่พอได้เจอเขาในวันนี้ ก็ทำให้เธอรู้ว่าความรู้สึกเหล่านั้นไม่เคยจางหายไป เธอยังคงชอบเขาอย่างไม่เปลี่ยนแปลงหรืออาจจะมากกว่าเดิม ต่อไปนี้เธอจะทำยังไงดี เขาจะมาอยู่ที่นี่เพื่อช่วยฝ่างทำงานในไร่ เธอกลัวว่าตัวเองจะเผลอแสดงความรู้สึกที่มีต่อเขาออกมาให้เขาได้รู้ เธอกลัวว่าถ้าเขารู้แล้วความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้จะหมดไป

ฝ้ายถอนหายใจ แค่วันนี้เธอโดนเขาอุ้มตอนที่ตกจากต้นมะม่วง เธอก็อายจนหน้าแดงแล้ว ไม่รู้ว่าเขาจะเห็นหรือป่าว แต่เธอก็สังเกตุว่าเขามองเธอบ่อยๆ ยิ่งตอนที่นั่งกินข้าวด้วยกันก็มองเธอตลอด แต่ก็คงเป็นเพราะเขาไม่เคยเห็นเธอมานานก็เลยอาจจะแปลกไปบ้าง

"ยังไม่นอนอีกเหรอฝ้าย"

มีเสียงเรียกดังมาจากด้านข้าง

"พี่ดิน"

ฝ้ายเรียก เธอสะดุ้งตอนที่ถูกเรียกแต่พอหันกลับมาเห็นว่าเป็นเขา เธอก็เริ่มจะหน้าแดงเพราะกำลังคิดถึงเขาอยู่พอดี

"ว่าไง..พี่ทำให้ตกใจเหรอ"ดินถาม

"นิดหน่อยค่ะ..พอดีฝ้ายคิดอะไรเพลินๆ น่ะค่ะ แล้วพี่ดินล่ะคะนอนไม่หลับเพราะแปลกที่หรือป่าว ที่นี่ไม่เหมือนในกรุงเทพนะคะ...ก็จะเงียบๆ หน่อย"ฝ้ายบอก

"ไม่หรอก พี่ชอบที่นี่นะ เงียบสงบดี"ดินพูด

"แน่ใจเหรอคะว่าจะอยู่ไหว"ฝ้ายถาม

"ไหวสิ..ให้อยู่ตลอดไปยังได้เลย"ดินพูด เขามองหน้าเธอตรงๆ

"แล้วมาอย่างนี้ แฟนพี่ดินไม่ว่าเหรอคะ"ฝ้ายถาม

"ใครบอกฝ้ายว่าพี่มีแฟนแล้ว"ดินถาม

"ไม่มีใครบอกหรอกค่ะ..ก็พี่ดินหน้าตาดี การศึกษาก็ดี ก็น่าจะมีแฟนหรือคนมาให้เลือกมากอยู่นะคะ"ฝ้ายบอก

"พี่ก็เหมือนไอ้ฝ่างนั่นแหละ ยังไม่มีแฟนหรอก"ดินพูด

"สมควรเลยค่ะที่เป็นเพื่อนกันได้..แล้วอย่างพี่ฝ่างกับพี่ดินยังไม่มีแฟนได้ ทำไมแม่ถึงอยากให้ฝ้ายมีแฟนนักก็ไม่รู้"ฝ้ายบอก

"แล้วทำไมฝ้ายถึงยังไม่อยากมีล่ะ"ดินถาม

"ก็ยังไม่เจอคนที่ใช่และคนที่ชอบอ่ะค่ะ..อีกอย่างฝ้ายไม่รีบ อยู่อย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว"ฝ้ายยิ้ม

"รู้มั้ย...เวลาฝ้ายยิ้มน่ารักมากเลยนะ..เหมือนเมื่อก่อนเลย"ดินชม เขามองเธออยู่ตลอดเวลา

"ไม่ต้องมายอหรอกค่ะ...ฝ้ายไม่ลอยหรอก"ฝ้ายบอก เธอเขินที่ถูกเขาชมจนต้องมองไปทางอื่น

"พี่พูดเรื่องจริง..มิน่าถึงได้มีคนมาตามจีบมากมายเลย...แล้วถ้าพี่จะขอจีบเพิ่มอีกสักคนจะได้มั้ย"ดินถาม เขาทำหน้าตาจริงจัง

"............"เงียบ

ฝ้ายหันมามองหน้าดินแต่พอเห็นสายตาของเขาที่มองเธอทำให้ต้องหลบตามองไปที่อื่นแทน

"ว่าไง...พี่จะจีบฝ้ายบ้างได้มั้ย"ดินถามอีก

"พี่ดินอย่ามาพูดเล่นดีกว่าค่ะ...ฝ้ายขอตัวไปนอนก่อนนะคะง่วงแล้ว"ฝ้ายบอก เธอหมุนตัวเดินเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนทันที

ดินยิ้มออกมาทันทีที่ฝ้ายบอก...เขามองออกว่าเธอเขิน...นี่เขาจะมีความหวังได้ใช่มั้ย!?

ฝ้ายเข้าห้องแล้วเอาหลังพิงกับประตู เธอถอนหายใจแรงๆ ใจเต้นแรงมากที่ได้ยินดินพูดแบบนั้น เขาอาจจะแค่แหย่เธอเล่นก็ได้ เพราะเขาชอบแกล้งเธอบ่อยๆ ตอนที่ยังเด็ก เขาคงไม่ได้คิดจะจีบเธอจริงๆ หรอก เขาไม่เคยแสดงท่าทีว่าจะชอบเธอมาก่อนเลยคงพูดเล่นมากกว่า แต่ฝ้ายก็แอบดีใจนิดๆ ที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้นแม้ว่ามันอาจจะไม่ได้ออกมาจากใจจริงๆ ก็ตาม เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอจึงเดินกลับไปนอนบนเตียงแล้วก็หลับไป

"ยิ้มไม่หุบเลยนะไอ้ดิน...แค่ได้คุยกับยายฝ้ายแค่นี้อ่ะ"ฝ่างทัก  เขาเห็นว่าดินคุยกับฝ้ายที่ระเบียงแต่ไม่ได้ยินว่าคุยอะไรกัน

"มึงแอบดูเหรอวะไอ้ฝ่าง!!"

"ไม่ได้แอบโว้ย! ..แต่มันเห็นเอง แล้วคุยอะไรกันวะมึงถึงได้ยิ้มไม่หุบเนี่ย"

"กูแค่ถามฝ้ายว่ากูจะขอจีบเขาอีกสักคนได้มั้ย..."

"แล้วยายฝ้ายตอบมึงว่าไง...มึงถึงยิ้มไม่หุบ"

"ฝ้ายบอกว่า..กูอย่ามาพูดเล่นแล้วก็เดินกลับเข้าห้องไปเลยว่ะ"

"ฝ้ายพูดแบบนั้นแล้วมึงยิ้มทำไมวะ!?"

"กูมองออกว่าฝ้ายเขินกูน่ะสิ...มึงว่ากูจะมีหวังมั้ยวะ!"

"จริงๆ อ่ะ!!...ยายฝ้ายเนี่ยนะเขิน555กูไม่เคยเห็น"

"จริงนะโว้ย! กูไม่ได้คิดไปเอง"

"ถ้าอย่างนั้นก็ไม่แน่....มึงก็ต้องค่อยๆ แย๊บๆ ไป ดูท่าทีไปก่อน"

"เออ..แค่นี้กูก็นอนหลับแล้ว กูนอนล่ะ"

"เออ..กูก็จะนอนเหมือนกัน...เดี๋ยวตื่นไม่ทันยายฝ้าย...ยิ่งดูถูกอยู่ไอ้น้องคนนี้"

ดินล้มตัวลงนอนตามมาด้วยฝ่างแล้วก็นอนหลับด้วยกันทั้งคู่

ฝ้ายตื่นตั้งแต่ตี5 เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว จนเสร็จแล้ว วันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มกับกางเกงยีนต์เข้ารูปขายาวสีน้ำเงิน เกล้าผมสูง ทาแป้งกับลิฟมันที่ปาก เอานาฬิกาข้อมือมาใส่ เมื่อตรวจดูทุกอย่างแล้วก็หยิบกระเป๋าสตางค์เหน็บไว้ที่กระเป๋ากางเกงข้างหลัง แล้วหยิบมือถือใส่ไว้ที่กระเป๋าหน้าก่อนที่จะเปิดประตูเดินออกไปจากห้อง

ฝ่างกับดินก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วกำลังเปิดประตูออกไปเหมือนกัน

"อ้าว! พี่ฝ่าง พี่ดินตื่นกันแล้วเหรอค่ะ..หรือนอนไม่หลับเพราะแปลกที่ถึงได้ตื่นแต่เช้า"ฝ้ายถามยิ้มๆ

"พวกพี่นอนหลับดี ไม่ต้องห่วงพี่ แต่ที่ตื่นเช้าเพราะมีบางคนดูถูก หาว่าพวกพี่จะทำงานไร่ไม่ไหวก็เลยต้องลบคำสบประมาทหน่อย"ฝ่างบอก

"คิดมากค่ะ..ฝ้ายแค่แซวเล่นๆ เอง"ฝ้ายยิ้ม

"แต่พี่จริงจังนะ ทุกเรื่องที่พูดเลยด้วย"ดินยิ้มมองหน้าเธอ

"ค่ะ..งั้นลงไปกินข้าวกันดีกว่า เดี๋ยวจะได้ไปออฟฟิตกัน" ฝ้ายรีบเดินลงบันไดไปทันที

ฝ่างกับดินหันมาพยักหน้าให้กันแล้วเดินตามฝ้ายลงมาข้างล่าง

"อ้าว! ตื่นกันแล้วเหรอตาฝ่าง ตาดิน ทำไมรีบตื่นกันล่ะลูก กว่าฝ้ายจะไปออฟฟิตก็ตั้งเกือบๆ 9โมงน่ะ"แม่ถาม

"พวกผมกลัวตื่นไม่ทันยายฝ้ายคับแม่..ยิ่งหาว่าพวกผมจะทำงานในไร่ไม่ไหวอยู่"ฝ่างบอก

"แล้วทำไมฝ้ายตื่นเช้านักล่ะ ถ้าต้องไปออฟฟิต9โมงอ่ะ"ดินถาม

"ยายฝ้ายตื่นจนชินแล้วน่ะตาดิน...เพราะปกติจะออกจากบ้านตั้งแต่ตี4"แม่บอก

"ต่อไปนี้พี่กลับมาแล้ว ฝ้ายก็ไม่ต้องตื่นเช้าแบบนั้นอีกนะ แบ่งงานมาให้พี่รับผิดชอบแทนบ้างก็ได้"ฝ่างบอก

"ไม่ต้องทำหน้าแบบแม่อย่างนั้นหรอกพี่ฝ่าง ฝ้ายไม่ได้ลำบากอะไร ฝ้ายชอบที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ ฝ้ายดีใจที่พี่ฝ่างกลับมาฝ้ายจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงแม่มากจะได้ไปไหนได้อย่างสบายใจเสียที"ฝ้ายยิ้ม

"ฝ้ายจะไปไหนล่ะ"ดินถาม

"ไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ..แค่พูดเฉยๆ "ฝ้ายบอก

"งั้น..พวกเราก็นั่งคอยสักเดี๋ยวนะ ป้าอุ่นกำลังทำข้าวต้มอยู่อีกเดี๋ยวก็กินได้แล้ว"แม่บอก

ครืด ครืดเสียงมือถือของฝ้ายดังขึ้น เธอลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าต่าง

"ค่ะ ลุงมิ่ง..ว่าไงนะคะ..ได้ค่ะ..ฝ้ายจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ"ฝ้ายวางสาย

เธอรีบเดินตรงไปที่ประตูบ้านแล้วหยิบรองเท้าบูทแบบทหารพรานมาใส่

"มีอะไรฝ้าย..จะไปไหน"ฝ่างถาม

"คนงานมีปัญหานิดหน่อยค่ะ...ลุงมิ่งโทรมาบอก ฝ้ายจะไปดู แม่คะเดี๋ยวฝ้ายกลับมากินข้าวนะคะ"ฝ้ายบอก

"พี่ไปด้วย! ไปไอ้ดิน!"ฝ่างบอก

"จะไปก็ตามมาค่ะ"ฝ้ายบอก

เธอเดินไปที่ตู้ข้างประตู เปิดลิ้นชักออกมาแล้วหยิบปืนพกมาเหน็บไปที่เอวใต้เสื้อ แล้วหยิบมีดสั้นสองเล่มเหน็บไปที่รองเท้าทั้งสองข้าง ก่อนจะหยิบปืนลูกซองยาวออกมาแล้วปิดลิ้นชัก

ฝ่างกับดินเห็นที่ฝ้ายทำแล้วหันมามองหน้ากัน

ฝ้ายเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกไปที่โรงจอดรถ เธอเดินไปที่รถยนต์โฟร์วินสี่ประตูสีดำ เปิดประตูข้างคนขับเอาปืนยาววางที่คอนโซนหน้าแล้วขึ้นไปนั่งติดเครื่องก่อนจะปิดประตู

ฝ่างเดินมาเปิดประตูด้านข้างคนขับแล้วขึ้นไปนั่ง ส่วนดินเปิดประตูด้านหลังแล้วขึ้นมาเช่นกัน

ฝ้ายขับรถออกทันทีที่ฝ่างกับดินขึ้นมาบนรถแล้ว

"ฝ้าย..นี่จะไปสู้กับใครที่ไหน..ทำไมถึงได้พกอาวุธขนาดนี้ล่ะ"ฝ่างถาม

"ฝ้ายทำงานอยู่ในไร่เนื้อที่เกือบๆ 100ไร่ คนงานส่วนมากเป็นผู้ชายนะคะ ไว้ใจใครไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาใครจะมาช่วยล่ะคะ อีกอย่างกันไว้ดีกว่าแก้"ฝ้ายบอก

"แล้วมีขนาดนี้ไม่กลัวถูกจับเหรอ"ดินถาม

"ใครจะมาจับคะ ปืนนี่มีทะเบียนทุกกระบอก ฝ้ายมีใบอนุญาตพกและใช้ปืนค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วฝ้ายยิงปืนเป็นด้วยเหรอ แต่ก่อนพี่ว่าฝ้ายกลัวเสียงปืนมากเลยนะ"ดินถาม

"ใช่...เรายิงปืนเป็นเหรอ"ฝ่างถาม

"เดี๋ยวก็รู้ค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

ฝ้ายขับรถเข้าไปในไร่ใกล้ๆ คลอง เมื่อเข้าใกล้จึงเห็นบ้านปลูกอยู่เป็นสิบๆ หลังใกล้ๆ กัน

เมื่อถึงที่ ฝ้ายจอดรถแล้วหยิบปืนยาวก่อนจะเปิดประตูรถออกไป ฝ่างกับดินก็เปิดประตูลงไปด้วย

"ลุงมิ่งคะ..พวกนั้นอยู่ที่ไหนคะ"ฝ้ายถามลุงที่เดินเข้ามาหาเธอ

"อยู่ทางด้านหลัง หนูฝ้ายตามลุงมาเลย"ลุงมิ่งบอก

ฝ้าย ฝ่างกับดินเดินตามลุงมิ่งไปทางด้านหลังที่อยู่เกือบถึงคลอง

พอไปถึงก็เห็นคนงานกำลังล้อมวงดูกันอยู่รอบๆ ทำให้มองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

ฝ้ายยกปืนยาวเอาปากกระบอกปืนชี้ขึ้นฟ้า

"ปัง!!"

ฝ้ายยิงปืนขึ้นฟ้าหนึ่งนัด คนงานที่ล้อมอยู่พากันหันมาตามเสียงปืน พอหันมาเห็นว่าฝ้ายมา ทุกคนก็พากันเดินออกไปห่างๆ

ฝ้ายเดินถือปืนเข้าไปด้านใน โดยที่ฝ่างกับดินเดินไปยืนอยู่กับลุงมิ่ง

ฝ้ายเดินไปยืนอยู่ระหว่างผู้ชายสองคนที่มีเรื่องกันอยู่ แต่ตอนนี้หยุดแล้ว

"จริงๆ แล้วทุกคนที่นี่รู้กฎกันดีอยู่แล้วนะคะว่าห้ามมีเรื่องทะเลาะวิวาทกันอย่างเด็ดขาด แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นคะพี่นัน พี่มี และก่อนที่พี่ๆ จะพูดอะไรออกมาทุกคนก็รู้ว่าฝ้ายไม่ชอบคนโกหก แล้วฝ้ายก็มีวิธีที่จะทำให้รู้ได้ว่าใครโกหก..ว่ามาค่ะพี่นัน พี่มี"ฝ้ายบอก

"ก็ไอ้มีมันมายุ่งกับแฟนพี่"นันพูด

"น้ำค้างบอกว่าไม่ใช่แฟนของมึง"มีพูด

"พี่น้ำค้างคะ..ตกลงว่าพี่ชอบใครกันแน่"ฝ้ายถาม

"เอ่อ! พี่ชอบพี่มีค่ะ"น้ำค้างบอก

"พี่นันได้ยินแล้วนะคะ..เป็นอันว่าพี่มีกับพี่น้ำค้างชอบพอกัน..จบมั้ยคะ"ฝ้ายถาม

"จบคับ พี่ผิดเอง"นันพูดทำเสียงผิดหวัง

"เอาล่ะค่ะ..ฝ้ายเคยบอกกับทุกคนแล้วว่าเราจะอยู่ด้วยกันแบบครอบครัว เพราะอย่างนั้นเราก็ควรจะรักและสามัคคีกัน มีอะไรก็ค่อยๆ พูดกัน ไม่ใช่ใช้กำลังตัดสินปัญหา ถ้าคนในบ้านยังทะเลาะกันเองแล้วเราจะไปสู้กับคนข้างนอกได้ยังไงคะ จริงมั้ย"ฝ้ายบอก

"พี่ขอโทษนะฝ้าย ต่อไปพี่จะไม่ทำอย่างนี้อีก"นันพูด

"พี่ก็ขอโทษด้วยเหมือนกัน"มีพูด

"ค่ะ..แต่กฎก็ต้องเป็นกฎ ฝ้ายจะลงโทษพี่นันให้ไปทำงานที่ไร่ชาหนึ่งอาทิตย์ ส่วนพี่มีไปทำงานที่ไร่กาแฟหนึ่งอาทิตย์เหมือนกันค่ะ ตกลงมั้ยคะ"ฝ้ายถาม

"ตกลงคับ"นันกับมีบอก

"เป็นอันว่าทุกอย่างจบแล้วนะคะ...ลุงมิ่งคะ..ช่วยไปบอกคนงานทุกคนมาประชุมกันด้วยค่ะ ฝ้ายมีอะไรจะบอกทุกคน"ฝ้ายบอก

"ได้เลย หนูฝ้าย"ลุงมิ่งบอก

สักพักใหญ่ๆ คนงานก็มารวมกันอยู่ที่ศาลาที่ใช้ประชุม

"ที่ฝ้ายเรียกทุกคนมาประชุมวันนี้เพราะมีคนจะแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกันค่ะ...นี่พี่ฝ่างเป็นพี่ชายของฝ้ายและนี่พี่ดินเป็นเพื่อนของพี่ฝ่าง พี่ฝ่างกับพี่ดินจะมาช่วยฝ้ายพัฒนาไร่ของเราให้ดีขึ้นไปอีก...ฝ้ายจึงอยากให้ทุกคนทำตามที่พวกพี่เขาสั่งและให้ความนับถือเหมือนที่ทุกคนทำกับฝ้ายค่ะ..ได้มั้ยคะ"ฝ้ายถาม

"ได้ค่ะ/คับ ยินดีต้อนรับคุณฝ่างกับคุณดินสู่ไร่ผาตะวัน"ทุกคนพูดพร้อมกัน

"ขอบคุณทุกคนมากนะคะ...พี่ฝ่างกับพี่ดินมีอะไรจะพูดมั้ยคะ"ฝ้ายถาม

"ขอบคุณทุกคนมากคับที่ต้อนรับพวกผม..เราจะอยู่กันแบบครอบครัวเหมือนที่ฝ้ายบอก..มีอะไรก็บอกกันได้นะคับ"ฝ่างพูด

"ขอบคุณมากเหมือนกันคับที่ต้อนรับผม..ถ้ามีอะไรแนะนำก็บอกกันได้คับ"ดินพูด

"เอาล่ะค่ะ..ฝ้ายก็มีเรื่องจะบอกทุกคนแค่นี้นะคะ... เดี๋ยวน้าชิด น้าขวัญ น้าสม น้าใบกับลุงมิ่งอยู่ก่อนนะคะ ส่วนคนอื่นๆ แยกย้ายกันไปได้เลยค่ะ"ฝ้ายบอก

คนงานต่างพากันแยกย้ายกลับไปที่บ้านกันจนหมดเหลือแต่คนที่ฝ้ายบอกกับฝ่างและดิน

"พี่ฝ่าง พี่ดินคะทุกคนที่ยืนอยู่ที่นี่เป็นหัวหน้าคนงานในแต่ละส่วน และลุงมิ่งเป็นคนดูแลคนงานทั้งหมดค่ะ ลุงมิ่งนี่..พี่ฝ่างกับพี่ดินรู้จักอยู่แล้วใช่มั้ยคะ"ฝ้ายถาม

"ใช่..สวัสดีคับลุงมิ่งจำผมกับไอ้ดินได้มั้ยคับ"ฝ่างบอก

"จำได้สิคับ ลุงจะลืมได้ยังไง ตอนเด็กๆ คุณฝ่างกับคุณดินชอบมาให้ลุงทำเบ็ดตกปลาให้บ่อยๆ "ลุงมิ่งบอก

"สวัสดีคับลุงมิ่ง ขอบคุณนะคับที่จำผมได้"ดินพูด

"คับ คุณดินลุงก็ดีใจที่ได้เจอคุณดินอีกครั้ง"ลุงมิ่งพูด

"พี่ฝ่าง พี่ดินคะนี่น้าชิดเป็นคนดูแลสวนลิ้นจี่ สวนลำไย สวนแก้วมังกรและสวนส้มเขียวหวาน นี่น้าขวัญดูแลไร่ชากับไร่กาแฟที่อยู่บนเขา นี่น้าสมดูแลไร่เมล่อนกับสตอเบอรี่ และคนสุดท้ายน้าใบดูแลแปลงดอกกุหลาบกับดอกกล้วยไม้ค่ะ"ฝ้ายแนะนำ

"ยินดีที่รู้จักคับทุกคน"ฝ่างกับดินบอก

"น้าชิดคะวันนี้ให้คนงานเอาฮอร์โมนไปพ่นที่สวนลิ้นจี่กับลำไย..แล้วเอาปุ๋ยหมักไปใส่ที่สวนแก้วมังกรกับส้มเขียวหวานด้วยค่ะ"

"คับหนูฝ้าย"น้าชิดพูด

"น้าขวัญวันนี้เอาปุ๋ยน้ำไปพ่นที่ไร่กาแฟกับไร่ชาด้วยค่ะ"

"คับหนูฝ้าย"น้าขวัญพูด

"น้าสมวันนี้เอาปุ๋ยน้ำไปรดที่ไร่เมล่อนกับสตอเบอรี่ด้วยค่ะ"

"คับหนูฝ้าย"น้าสมพูด

"ส่วนน้าใบเอาปุ๋ยน้ำไปพ่นที่แปลงดอกกล้วยไม้และเอาปุ๋ยหมักไปใส่ที่แปลงกุหลาบด้วย..และพรุ่งนี้เช้าฝ้ายจะลงไปตัดกล้วยไม้กับกุหลาบนะคะ...ให้บอกคนงานด้วยค่ะ"

"ได้คับหนูฝ้าย"น้าใบพูด

"เอาล่ะค่ะ..ฝ้ายไม่มีอะไรแล้วพวกน้าแยกย้ายกันไปทำงานได้แล้วค่ะ..ขอบคุณนะคะ"ฝ้ายบอก

น้าชิด น้าขวัญ น้าสมและน้าใบก็พากันเดินแยกย้ายไป

"ลุงมิ่งคะ...ให้ใครไปตามดูพี่น้ำค้าง พี่นันกับพี่มีด้วยนะคะ ฝ้ายว่าปัญหามันไม่ได้อยู่ที่พี่นันกับพี่มีหรอกค่ะ...แต่มันอยู่ที่พี่น้ำค้างมากกว่า"ฝ้ายบอก

"ได้สิหนูฝ้าย..เดี๋ยวลุงจัดการให้"ลุงมิ่งบอก

"งั้นไม่มีอะไรแล้ว หนูกลับก่อนนะคะ พี่ฝ่างกับพี่ดินยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"เลยลำบากหนูฝ้ายแต่เช้าเลย"ลุงมิ่งพูด

"ไม่เป็นไรค่ะ...หนูกลับนะคะ..เอ่อลุงคะเย็นนี้หนูจะเข้าห้องทดลองนะคะ..ถ้ามีอะไรก็โทรหาแม่นะคะ"ฝ้ายบอก

"ได้คับ"ลุงมิ่งพูด

ฝ้าย ฝ่างและดินจึงพากันเดินกลับไปที่รถ

"พี่ฝ้ายคับ!!"

"อ้าว! เปี๊ยก..เราหายไปไหนมาพี่มาตั้งนานแล้ว"ฝ้ายถาม

"ผมไปทำความสะอาดบ้านต้นไม้มาคับ..มันใกล้จะถึงเวลาดูหิ่งห้อยแล้วจึงไปเตรียมไว้ก่อน"เปี๊ยกบอก

"ใช่..พี่เกือบลืมไปเลย เปี๊ยกนี่พี่ฝ่างพี่ชายของพี่กับพี่ดินเพื่อนพี่ฝ่าง เขาจะมาช่วยพี่ดูแลไร่...เราก็ต้องเชื่อฟังพี่ๆ เขาด้วยล่ะ"ฝ้ายบอก

"สวัสดีคับพี่ฝ่าง พี่ดิน ถ้ามีอะไรก็เรียกใช้ผมได้เลยคับ"เปี๊ยกยกมือไหว้

"คับ..เราคือคนที่คอยส่งข่าวให้ฝ้ายสินะ"ดินถาม

"คับ"เปี๊ยกตอบ

"ฝ้ายนี่หลอกใช้เด็กนะเนี่ย"ดินพูด

"ป่าวนะคะ..เด็กเขาเต็มใจต่างหาก ใช่มั้ยเปี๊ยก"ฝ้ายถาม

"ใช่คับ..พี่ฝ้ายชอบใครผมก็ชอบด้วย..พี่ฝ้ายไม่ชอบใครผมก็ไม่ชอบด้วยเหมือนกันคับ"เปี๊ยกบอก

"แล้วนี่เราจะไปไหนต่อล่ะ"ฝ้ายถาม

"วันนี้พี่ฝ้ายเข้าออฟฟิต งั้นผมก็จะไปอยู่ที่สวนลิ้นจี่กับสวนลำไยที่ปากทางเข้าไร่ให้นะคับ"เปี๊ยกบอก

"ดีเหมือนกัน แล้วเดี๋ยวตอนบ่ายพี่จะพาพี่ๆ เข้าไร่แล้วจะไปรับนะ"ฝ้ายพูด

"ที่ไปอยู่ปากทางนี่...ไปคอยระวังคนให้ฝ้ายเหรอ"ฝ่างถาม

"ใช่คับ..พี่ฝ้ายจะได้หลบทัน"เปี๊ยกพูด

"งั้น..พี่กลับบ้านก่อนนะ ตอนบ่ายเจอกัน"ฝ้ายบอก

"คับ..พี่ฝ้าย"เปี๊ยกพูด

ฝ้าย ฝ่างกับดินจึงพากันไปขึ้นรถแล้วขับกลับไปที่บ้าน

"ทุกคนก็ดูรักเรากันดีนะยายฝ้าย..แล้วทำไมเราถึงยังต้องพกอาวุธขนาดนี้อีกล่ะ"ฝ่างถามหลังจากนั่งรถออกมาแล้ว

"มีติดตัวไว้ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่คะ..กันไว้ดีกว่าแก้ค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

ดินคิดว่าดีแล้วที่เธอมีอาวุธติดตัวเพราะคนงานมีมาก เท่าที่เขาเห็นมีหนุ่มๆ หลายคนทีเดียวที่มองเธอ แต่คงไม่กล้าเพราะคงรู้ว่าเธอพกอาวุธติดตัวตลอด

ฝ้ายขับรถเลี้ยวตรงปากทางเข้าบ้านแล้วก็ต้องเหยียบเบรคและเข้าเกียร์ถอยหลังทันที เพราะเธอมองเห็นว่าที่หน้าบ้านมีรถยนต์มาจอดอยู่สองคัน. แล้วเธอก็รู้ว่าเป็นรถของใคร

"โอ้ย! ยายฝ้ายเบรคทำไม หัวพี่เกือบแตกแล้วเนี่ย"ฝ่างบ่น

"พี่ฝ่างก็มองไปที่หน้าบ้านสิคะ เราคงเข้าบ้านไม่ได้แล้ว ไปออฟฟิตเลยก็แล้วกันค่ะ ส่วนข้าวเช้าเดี๋ยวให้เปี๊ยกมาเอาไปให้แล้วกัน"ฝ้ายบอก  เธอถอยรถแล้วเลี้ยวออกไปอีกทาง

"แล้วนั่นมันรถใครล่ะ.!?..คันนั้นเหมือนคันที่มาเมื่อวานตอนเย็นแต่อีกคันเพิ่งจะเคยเห็นนะ"ฝ่างบอก เขามองไปที่บ้าน

"คันหนึ่งน่ะรถพี่วิทย์หลานลุงกำนันที่มาเมื่อวาน ส่วนอีกคันเป็นรถพี่โอ๋ ลูกชายนายกอบต.แถวๆ นี้แหละค่ะ"ฝ้ายบอก

"เดี๋ยวนะ..แม่บอกว่าเราไม่เคยออกไปไหนแต่ทำไมคนที่มาจีบเราถึงมีแต่ลูกหลานคนมีตำแหน่งทั้งนั้นล่ะ"ฝ่างถาม

"ก็เคยเจอกันในงานประกวดผลไม้และดอกไม้ประจำปีของที่นี่แหละค่ะ แม่ไม่ยอมไป..ฝ้ายก็ต้องไปเอง เลยเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ"ฝ้ายบอก

"คนสวยก็อย่างนี้แหละ..มีแต่คนตามจีบ"ดินพูด

ฝ้ายเหลือบตามองกระจกมองหลังก็เห็นดินนั่งมองเธออยู่ เธอเห็นเขามองจึงหลบสายตาของเขา และพอเขาพูดทำให้เธอนึกถึงที่เขาบอกเธอเมื่อคืน ไม่หรอกเขาพูดเล่นมากกว่าฝ้ายคิด

ฝ้ายหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเปี๊ยก เธอสั่งให้เปี๊ยกไปที่บ้านของเธอแล้วให้บอกป้าอุ่นว่าให้ห่อข้าวมาให้เธอกับฝ่างแล้วก็ดินที่ออฟฟิตด้วยแล้วฝ้ายก็วางสาย

ฝ้ายขับรถมาอีกสักพักก็เลี้ยวเข้าไปจอดที่หน้าบ้านที่เป็นทรงสูง ชั้นล่างเป็นกระจกใสมีมู่ลี่ปิดอยู่ทั้งห้อง ส่วนชั้นบนเป็นกระจกสีดำทำให้มองไม่เห็นข้างใน

รอบๆ บ้านนี้มีการปลูกดอกไม้และต้นไม้ตกแต่งอย่างสวยงาม

"ถึงออฟฟิตแล้วค่ะ...ไปค่ะเข้าไปข้างในกัน"ฝ้ายบอก

"ออฟฟิตเราตกแต่งได้สวยดีนะ"ฝ่างบอก

"เอาไว้ใช้รับแขก..ก็ต้องให้ดูดีหน่อยสิคะ"ฝ้ายยิ้ม

เมื่อเดินเข้ามาข้างในออฟฟิต มีโต๊ะทำงานตั้งอยู่2ชุดใกล้ๆ กัน มีชั้นที่ไว้วางโชว์ใบประกาศกับถ้วยรางวัลที่มีอยู่หลายถ้วย ถัดไปด้านข้างมีบันไดเดินขึ้นไปข้างบน ด้านหลังมีประตูออกไปด้านหลัง

"อ้าว! ฝ้าย.. สวัสดีจ้ามาแต่เช้าอย่างนี้แสดงว่าหนีใครมาแน่ๆ ใช่มั้ย"ผู้หญิงที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวแรกถาม

"ใช่ค่ะ...พี่ดาว..อ้อ! พี่ดาวคะนี่พี่ฝ่างพี่ชายของฝ้ายกับพี่ดินเพื่อนพี่ฝ่างค่ะ..พี่เขาเพิ่งมาถึงเมื่อวาน เขาจะมาช่วยฝ้ายดูแลไร่ค่ะ...พี่ฝ่าง พี่ดินคะ นี่พี่ดาวดูแลเกี่ยวกับบัญชีทุกอย่างในไร่ รวมถึงเป็นคนรับออร์เดอจากโรงงาน โรงแรมและร้านค้าในตลาดด้วยค่ะ"ฝ้ายแนะนำ

"สวัสดีค่ะคุณฝ่าง คุณดิน"ดาวยกมือไหว้

"สวัสดีคับ"ดินยกมือรับไหว้

ฝ่างยืนจ้องมองดาวตาไม่กระพริบและไม่พูดจาอะไร

ฝ้ายเงยหน้ามองแล้วเอาข้อศอกกระทุ้งไปที่เอวของฝ่าง ดินถึงกับขำออกมา

"สวัสดีคับคุณดาว"ฝ่างทักทายเขินๆ

"แล้วนี่ฝ้ายกับพี่ๆ กินข้าวมาหรือยัง ให้พี่เตรียมให้มั้ย"ดาวถาม

"ไม่เป็นไรค่ะพี่ดาว ฝ้ายให้เปี๊ยกไปเอามาให้แล้วค่ะ...เดี๋ยวคงถึง"ฝ้ายบอก

"จ๊ะ..อ้อ! พี่เอาเอกสารที่ฝ้ายต้องเซ็นและต้องตรวจดูไปวางไว้ที่โต๊ะแล้วนะ"ดาวบอก

"ขอบคุณค่ะ...งั้นฝ้ายขอขึ้นไปดูเอกสารก่อนนะคะ..เพราะตอนบ่ายฝ้ายจะเข้าไปในไร่และต้องเข้าห้องทดลองด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก

ฝ้ายเดินดันตัวของฝ่างไปที่บันได ดินเดินตามไปห่างๆ

ขึ้นไปสุดบันไดก็มีประตูพอเปิดเข้าไป ข้างในมีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตั้งอยู่ ด้านหลังโต๊ะทำงานมีชั้นที่วางรูปกับหนังสืออยู่ ด้านหน้าโต๊ะทำงานตรงมุมห้องมีชุดโซฟาวางอยู่ พนังห้องด้านหน้าเป็นกระจกสีดำที่มองเห็นข้างนอกได้อย่างชัดเจน

"พี่ฝ่างคะ..พี่ไปถึงเมืองนอกมาแล้ว ช่วยเก็บอาการหน่อยสิคะ"ฝ้ายบอก หลังจากที่เดินเข้ามาในห้องแล้ว

"แหม! ก็คุณดาวเธอน่ารักนี่นา สเปคพี่เลยนะ"ฝ่างพูด เขาเดินไปนั่งลงที่โซฟา

"จริงๆ อ่ะ"ฝ้ายเดินไปนั่งเก้าอี้ที่โต๊ะทำงาน

"จริงๆ "ฝ่างบอก

"ถ้าพี่ฝ่างจะจีบพี่ดาวจริงๆ ฝ้ายก็ไม่ว่าหรอกค่ะ พี่ดาวเป็นคนดี นิสัยและมารยาทเรียบร้อย แต่ถ้าจะมาจีบเล่นๆ ไม่ได้นะคะ...พี่ฝ่างก็รู้ว่าฝ้ายไม่ชอบ"ฝ้ายมองตาดุๆ หน้าตาจริงจังมาก

ดินเห็นสีหน้าของฝ้ายที่มองมาที่ฝ่างก็รู้ทันทีว่า ฝ้ายไม่ชอบคนเจ้าชู้แม้ว่าคนๆ นั้นจะเป็นพี่ชายของตัวเองก็ตาม

"พี่รู้..พี่จะจีบจริงๆ เราก็รู้ว่าพี่ไม่ใช่คนเจ้าชู้จีบไม่เลือกเสียทีไหน ไม่ต้องมองพี่อย่างนั้นเลย"ฝ่างบอก

"ไม่รู้สิคะ...ฝ้ายนึกว่าไม่เจอพี่ฝ่างเสียนาน..นิสัยจะเปลี่ยนไปเหมือนเพื่อนพี่ฝ่างเสียอีก"ฝ้ายพูดแต่ไม่มองหน้าใคร

"เพื่อนพี่..ใครล่ะหรือไอ้ดิน!!"ฝ่างงงๆ

"นี่ฝ้ายว่าพี่เหรอ..พี่ไม่เคยเจ้าชู้นะ..พี่รักใครรักจริง..พี่บอกว่าจะจีบใครก็จะจีบจริงๆ "ดินพูด  เขามองหน้าฝ้ายที่ตอนนี้ก้มหน้าดูเอกสารอยู่

"ฝ้ายไม่ได้เอ่ยชื่อใครสักหน่อยค่ะ...จะเดือดร้อนทำไมคะ"ฝ้ายพูด

เธอเหมือนจะเขินที่ดินพูด เพราะเขาบอกว่าจะจีบเธอเมื่อคืน หรือเขาจะพูดจริงเดาไม่ถูกเลยฝ้ายคิด

ฝ่างกับดินหันมามองหน้ากันแล้วยิ้ม..ทั้งสองคนพอจะมองออกว่าฝ้ายเขิน

"พี่เห็นที่ชั้นข้างล่างมีใบประกาศกับถ้วยรางวัลวางโชว์อยู่ ทำไมฝ้ายไม่เอามาวางไว้ข้างบนนี่ล่ะ"ดินถาม

"ก็เอาไว้ให้คนที่มาติดต่อกับเราได้เห็นน่ะค่ะ...เพราะข้างบนนี่นอกจากฝ้าย แม่แล้วก็พี่ดาวก็ไม่มีใครได้ขึ้นมาหรอกค่ะ มันเป็นที่ทำงานส่วนตัวของฝ้ายน่ะ"ฝ้ายบอก

"ฝ้ายจ๊ะ..เปี๊ยกเอาข้าวมาให้แล้วนะ"ดาวโฟนอินมาบอก

"ค่ะพี่ดาว"ฝ้ายบอก

"ลงไปกินข้าวกันค่ะ หิวกันแย่แล้วมั้งคะ"ฝ้ายยิ้ม

"แล้วฝ้ายไม่หิวเหรอ"ดินถาม

"โดยปกติ ฝ้ายกินสายกว่านี่ค่ะ"ฝ้ายบอก

"ระวังจะปวดท้องล่ะเรา...กินข้าวไม่ตรงเวลา"ฝ่างบ่น

"ค่ะ..รู้แล้ว ไปค่ะ"ฝ้ายบอก เธอเดินนำลงไปข้างล่าง

"พี่ดาวไปกินข้าวด้วยกันสิคะ"ฝ้ายบอก

"พี่กินมาแล้วจ๊ะ..ตามสบายเลย"ดาวยิ้ม

ฝ้าย ฝ่างกับดินเดินตรงไปที่ประตูด้านหลัง

แอ๊ด!! มีเสียงประตูด้านหน้าเปิดออก

"สวัสดีคับคุณดาว"

"สวัสดีค่ะคุณพัท มีอะไรให้ไร่ของเรารับใช้คะ"ดาวถามยิ้มๆ

"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกคับ อ้าว! ฝ้าย..วันนี้อยู่ด้วยเหรอคับ"พัททักฝ้าย เขามองเห็นฝ้ายพอดี

"สวัสดีค่ะพี่พัท ทำไมวันนี้มาเองล่ะคะ"ฝ้ายเดินกลับมาทัก

"พี่มาบ่อยนะแต่ไม่เคยเจอฝ้ายเลย เจอแต่คุณดาว สงสัยว่าวันนี้พี่จะโชคดีนะ"พัทยิ้ม

ฝ่างกับดินที่ยืนมองอยู่ต่างหันมามองหน้ากัน ทั้งสองคนมองออกว่าพัทเหมือนจะชอบฝ้ายอีกคน

"ตอนนี้งานในไร่ค่อนข้างยุ่งน่ะค่ะ...แล้วนี่พี่พัทมีอะไรหรือป่าวคะ"ฝ้ายถาม

"ถ้าไม่มีอะไรพี่มาหาฝ้ายไม่ได้เหรอ"พัทยิ้ม

"นักธุรกิจลูกชายเจ้าของโรงแรมอย่างพี่พัทเนี่ยนะคะ..จะว่างขนาดมาเที่ยวที่ไร่ของฝ้ายได้..พูดเล่นใช่มั้ยคะ"ฝ้ายยิ้ม

"รู้ทันพี่ทุกทีนะฝ้าย"พัทยิ้ม

"แล้วว่าไงคะ..มีอะไร"ฝ้ายถาม

"คือพอดีมีคนมาเช่าที่โรงแรมจัดงานแต่งงาน...พี่ก็เลยจะมาสั่งดอกกล้วยไม้กับดอกกุหลาบที่ไร่ พอจะมีมั้ย"พัทพูด

"จำกัดสีมั้ยคะ และต้องการมากแค่ไหน"ฝ้ายถาม

"ขอโทนสีขาวกับสีชมพู กล้วยไม้สัก1000ช่อ กุหลาบสัก500ดอกคับ"พัทบอก

"ได้ค่ะ..ว่าแต่พี่พัทต้องการใช้วันไหนคะ"ฝ้ายถาม

"พี่จะใช้วันมะรืนนี้ ฝ้ายจะทันมั้ย"พัทถาม

"ทันค่ะ..พรุ่งนี้ฝ้ายจะตัดกล้วยไม้กับกุหลาบส่งที่ร้านในตลาดพอดี..ฝ้ายจะได้ตัดเผื่อพี่พัทด้วยแล้วจะให้ลุงมิ่งเอาไปส่งให้ที่โรงแรมตอนเช้าพรุ่งนี้นะคะ"ฝ้ายบอก

"แล้วฝ้ายไม่ไปส่งเองเหรอ"พัทถาม

"ยังไม่แน่ใจค่ะ งั้นพี่พัทลงออร์เดอกับพี่ดาวเลยนะคะ..ฝ้ายขอตัวกินข้าวก่อนค่ะ"ฝ้ายบอก

"ป่านนี้แล้วยังไม่กินข้าวอีก ฝ้ายไปกินข้าวเถอะเดี๋ยวพี่คุยกับคุณดาวเอง"พัทพูด

"ค่ะ..พี่ดาวฝากด้วยนะคะ"ฝ้ายบอก เธอหันหลังเดินกลับไปที่ฝ่างกับดินยืนรออยู่

ฝ่างโอบไหล่ของฝ้ายเมื่อฝ้ายเดินไปถึง เขาเหลือบมองก็เห็นพัทมองมาที่เขากับดินและฝ้าย แล้วก็พากันเปิดประตูเดินเข้าไปข้างใน

"คุณดาว ผู้ชายสองคนนั้นเป็นใครเหรอคับ!?"พัทถาม

"อ้อ! พี่ชายของฝ้ายกับเพื่อนของพี่ชายฝ้ายค่ะ"ดาวบอก

"อ้อ! คับ"พัทพูด

เขามองออกว่าผู้ชายทั้งสองคนดูเหมือนจะหวงฝ้ายทั้งคู่ แต่แววตาของคนที่โอบไหล่ฝ้ายไม่แสดงออกมากเหมือนอีกคนที่ทำเหมือนหึงมากกว่าแค่หวง

เมื่อฝ้าย ฝ่างกับดินเปิดประตูเข้าไปข้างใน ก็เห็นที่กลางห้องมีโต๊ะสำหรับใช้กินข้าวตั้งอยู่ ด้านข้างมีอุปกรณ์ทำครัวอยู่พร้อมใช้งาน มีตู้เย็น ถัดไปมีประตูออกไปที่ระเบียงและอีกประตูเป็นห้องน้ำ

"ขอบใจมากนะเปี๊ยก ที่เอาข้าวมาให้พี่"ฝ้ายบอก

"ไม่เป็นไรคับ งั้นผมออกไปที่ปากทางก่อนนะคับ...เผื่อจะมีใครมาอีก"เปี๊ยกบอก

"แล้วเปี๊ยกมายังไงล่ะ"ฝ่างถาม

"ผมขี่มอไซค์มาคับ"เปี๊ยกบอก

"ขี่ดีๆ ล่ะ..ระวังด้วย"ดินพูด

"คับ ผมไปนะพี่ฝ้าย"เปี๊ยกบอก

"จ้า...แล้วบ่ายเจอกัน"ฝ้ายยิ้ม

เปี๊ยกเปิดประตูออกไปทางระเบียงแล้วเดินไปทางบันไดข้างๆ ระเบียง

"กินข้าวกันค่ะ"ฝ้ายพูด

"ฝ้าย..เมื่อกี้ใคร..แล้วมาทำอะไร..ทำไมเราดูสนิทกับเขาจังล่ะ"ฝ่างถามรัวๆ

"ทีละคำถามก็ได้ค่ะ..คนเมื่อกี้คือพี่พัท เขาเป็นลูกชายเจ้าของโรงแรมใกล้ๆไร่ของเรานี่แหละค่ะ เขามาสั่งกล้วยไม้กับกุหลาบ ที่สนิทเพราะเป็นลูกค้าประจำน่ะค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"พี่ว่าเขาเหมือนจะมาจีบฝ้ายนะ"ดินพูด

"ใช่..พี่ก็มองออก"ฝ่างพูด

"ก็..ใช่ค่ะ"ฝ้ายพยักหน้า

"แต่ทำไมเราไม่หลบหน้าเขาเหมือนคนอื่นๆ ที่มาจีบเราล่ะ"ฝ่างถาม

"ก็พี่พัทไม่เหมือนคนอื่นๆ ที่มาตามจีบฝ้ายนี่คะ..เขาไม่เคยมาตามเฝ้า หรือมาหาจนน่ารำคาญส่วนใหญ่จะเจอกันเพราะมีเรื่องต้องเจอเท่านั้นค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วเราชอบเขาหรือป่าว"ฝ่างถามอีก

"ตอนนี้ยังค่ะ..แต่ต่อไปก็ไม่แน่ เพราะในบรรดาคนที่มาจีบฝ้าย พี่พัทก็นิสัยดีที่สุดแล้วค่ะ"ฝ้ายพูด เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจึงไม่เห็นว่าดินมองเธออยู่ตลอด

"ดีกว่าพี่อีกเหรอ!?"ดินถาม

"ไม่เกี่ยวกับพี่ดินนี่คะ..ฝ้ายหมายถึงคนที่มาจีบฝ้ายเท่านั้น"ฝ้ายพูด เธอมองหน้าเขา

"ก็พี่บอกแล้วว่าพี่จะขอจีบฝ้ายเมื่อคืนไง!!...ฝ้ายลืมแล้วเหรอ"ดินจ้องหน้าเธอ

"พี่ดินคะ...ฝ้ายบอกแล้วว่าอย่าพูดเล่น..ไม่สนุกนะคะ ฝ้ายอิ่มแล้วขอตัวนะคะ"ฝ้ายบอก เธอลุกขึ้นแล้วเปิดประตูเดินออกไปทันที

"ฝ้าย!..เดี๋ยวสิฝ้าย!!"ดินเรียก

"ยายฝ้าย!!"ฝ่างเรียก

"ฝ้ายโกรธกูหรือป่าววะ!"ดินถาม

"กูก็ไม่รู้ว่ะ"ฝ่างบอก

"กูจะทำไงดีวะ มึงช่วยกูคิดทีสิ"ดินพูด

"ยายฝ้ายไม่เชื่อว่ามึงจะจีบจริงๆ ...งั้นคงต้องบังคับทางออ้มแล้วล่ะ"ฝ่างบอก

"ยังไงวะ!?"ดินถาม

"กูมีแผน..แต่มึงต้องบอกความรู้สึกของมึงที่มีกับยายฝ้ายให้แม่กูรู้..แม่จะได้ช่วยด้วยอีกแรง"ฝ่างบอก

"แม่มึงจะไม่เกลียดกูเหรอที่มาจีบลูกสาวเขาน่ะ"ดินถาม

"กูว่าแม่กูต้องชอบที่จะได้มึงมาเป็นลูกเขย...มากกว่าคนอื่นแน่ๆ เชื่อกู"ฝ่างยิ้ม

"เอางั้นก็ได้ว่ะ..แล้วจะบอกแม่มึงเมื่อไหร่ล่ะ"ดินถาม

"กูจะโทรตามแม่มาที่นี่เดี๋ยวนี้แหละ"ฝ่างบอก  เขาหยิบมือถือออกมาแล้วโทรหาแม่เขาทันที

ฝ้ายเมื่อขึ้นมาข้างบนห้องก็ทำงานต่อไม่ได้ เพราะคำพูดของดินยังก้องอยู่ในหูของเธอ เขาพูดเล่นหรือจริงเธอมองไม่ออกและไม่อยากคิดไปเอง เธอต้องใจเย็นๆ และมองท่าทีของเขาไปก่อน ถ้าเขาจะจีบเธอจริงๆ ก็คงแสดงท่าทีอะไรออกมาบ้างแน่ๆ แต่ถ้าไม่ก็แสดงว่าเขาพูดเล่นๆ เมื่อคิดได้อย่างนั้นฝ้ายก็ก้มหน้าทำงานต่อ

สักพักใหญ่ๆ แม่ก็มาที่ออฟฟิตและเดินเข้าไปข้างในครัว

"มีอะไรหรือฝ่าง ถึงบอกให้แม่รีบมา"แม่ถาม

"ผมมีเรื่องอยากบอกให้แม่รู้และขอคำปรึกษาด้วยคับ"ฝ่างบอก

"มีอะไรก็พูดมาได้เลย"แม่บอก

"ไอ้ดิน..มึงบอกแม่ไปเลย"ฝ่างหันไปที่ดิน

"ดินมีอะไรเหรอลูก"แม่ถาม

"เอ่อ! คือว่า...คือ..."ดินอ้ำๆ อึ้งๆ

"โธ่เอ้ย! มึง..อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นั่นแหละ กูบอกเองก็ได้"ฝ่างหงุดหงิด

"ไม่ต้องๆ กูบอกเอง...น้าคับ..คือผมชอบฝ้ายน่ะคับ ชอบแบบคนรักนะคับไม่ใช่น้องสาว น้าจะว่าอะไรผมมั้ยคับ"ดินพูด เขามองหน้าแม่ตรงๆ

"ใช่คับแม่...ไอ้ดินมันชอบยายฝ้ายมาตั้งแต่มันเรียนอยู่ม.ต้นแล้ว..แต่มันไม่กล้าบอก มันกลัวว่ายายฝ้ายจะเกลียดและไม่อยากเจอมันอีก"ฝ่างบอก

"ดินชอบยายฝ้ายจริงๆ เหรอลูก"แม่ถาม

"จริงคับน้า..ผมชอบฝ้ายจริงๆ "ดินพูดน้ำเสียงหนักแน่นและมั่นคง

"น้าดีใจนะที่ดินชอบยายฝ้าย..น้าไม่ว่าอะไรหรอก ดีเสียอีกถ้ายายฝ้ายชอบกับดินจริงๆ น้าก็หมดห่วง"แม่พูด

"ขอบคุณคับน้า"ดินยกมือไหว้

"แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ไอ้ดินสิคับแม่...ยายฝ้ายไม่เชื่อว่าไอ้ดินจะจีบยายฝ้ายจริงๆ ยายฝ้ายว่าไอ้ดินพูดเล่นคับ"ฝ่างพูด

"นี่ดินบอกยายฝ้ายแล้วเหรอลูก"แม่ถาม

"ผมยังไม่ได้บอกว่าชอบหรอกคับ...แค่บอกฝ้ายว่าจะขอจีบเขาเท่านั้น"ดินพูด

"ฝ้ายกับดินคุ้นเคยกันมานาน ก็เลยคิดว่าดินพูดเล่นน่ะสิ"แม่ยิ้ม

"ใช่คับ"ดินพูด

"แล้วฝ่างกับดินจะทำยังไงต่อล่ะ"แม่ถาม

"น้าคับ..น้ารู้จักคนชื่อพัทมั้ยคับ"ดินถาม

"อ้อ! รู้จัก..ที่เป็นลูกเจ้าของโรงแรมใช่มั้ย"แม่ถาม

"ใช่คับ..เขาสนิทกับฝ้ายมากมั้ยคับ"ฝ่างถาม

"ก็ไม่นะ..ถ้าถามแม่..อาจจะมากกว่าคนอื่นๆ นิดหน่อยเพราะเขาไม่มานั่งเฝ้าให้ยายฝ้ายรำคาญ ยายฝ้ายก็เลยไม่เคยหลบเขาแบบคนอื่นน่ะ"แม่พูด

"แล้วฝ้ายเคยสนใจใครเป็นพิเศษมั้ยคับ"ดินถาม

"ก็ไม่เคยเห็นว่ายายฝ้ายจะสนใจใครเลยนะตั้งแต่เรียนจบมา...ยิ่งพอมาดูแลไร่ก็ไม่เคยสนใจใครเลย จนบางครั้งแม่ยังคิดว่ายายฝ้ายอาจจะมีใครอยู่ในใจแต่ไม่พูดออกมา..ถ้าอยากรู้จริงๆ ฝ่างกับดินลองถามเจ้าเปี๊ยกดูสิลูก อาจจะรู้อะไรดีๆ ก็ได้"แม่บอก

"ดีเหมือนกันคับ.. แต่ตอนนี้ผมมีแผนแต่แม่ต้องช่วยด้วยนะคับ"ฝ่างบอก

"แผนอะไรล่ะลูก..ถ้าแม่ช่วยได้จะช่วยเต็มที่เลย"แม่ยิ้ม

"ขอบคุณคับน้า"ดินพูดแล้วยกมือไหว้

"เรียกแม่ก็ได้ดิน..ไม่ต้องเรียกน้าหรอก..จริงๆ แม่ก็รักดินเหมือนกับฝ่างมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว...ยิ่งรู้ว่าดินมาชอบยายฝ้าย...แม่ก็ยิ่งดีใจและสนับสนุนด้วยอยู่แล้วเพราะแม่รู้ว่าดินเป็นคนยังไง ไว้ใจได้มั้ย ดีกว่าปล่อยให้ยายฝ้ายไปชอบใครที่ไหนก็ไม่รู้"แม่บอก

"ขอบคุณคับแม่..ถ้าผมทำให้ฝ้ายชอบได้ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้ฝ้ายต้องเสียใจแน่ๆ คับ"ดินบอก

"ขอบใจลูก"แม่ยิ้ม

"เอาล่ะคับ...มาฟังแผนของผมได้แล้วคับ"ฝ่างพูด

แล้วฝ่างก็บอกถึงแผนที่เขาคิดไว้...หลังจากฝ่างพูดจบแม่กับดินก็พยักหน้าเห็นด้วย...ซึ่งแผนการณ์จะเริ่มตอนบ่ายนี้แหละ

///////////////////////////

เขาเริ่มวางแผนกันแล้วจ้า

ชอบกันไหมเอ่ย....ติชมกันมาได้นะคะ

"อ้าว! แม่มาถึงเมื่อไหร่คะ"ฝ้ายถาม เธอเห็นแม่เปิดประตูห้องทำงานเข้ามา

"มาถึงได้สักพักแล้วล่ะ...แล้วเราทำงานใกล้เสร็จหรือยังล่ะ"แม่ถาม

"ใกล้แล้วค่ะแม่"ฝ้ายพูด

"เห็นฝ่างบอกว่า เราไปไร่แล้วจะกลับไปห้องทดลองอีกใช่มั้ย"แม่ถาม

"ใช่ค่ะ..ฝ้ายจะเข้าไปดูว่าเชื้อกล้วยไม้ที่เพาะไว้ว่าใช้ได้หรือป่าวและไปดูฮอร์โมนกับปุ๋ยน้ำด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วเราจะกินข้าวก่อนหรือป่าวล่ะ"แม่ถาม

"ฝ้ายว่าจะกินก่อนนะคะ เพราะอาจจะดึกค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"เราจะพาพี่ๆ เขาเข้าไร่ไปด้วยแล้วกว่าจะดูจนทั่วจะเข้าห้องทดลองทันเหรอ อีกอย่างพรุ่งนี้ก็ต้องตื่นไปตัดกล้วยไม้กับกุหลาบตั้งแต่ตี4อีก...จะไหวเหรอลูก"แม่ถาม

"ไหวค่ะ..ฝ้ายแค่จะพาพี่ๆ นั่งรถไปดูให้ทั่วๆ ไร่ ว่าเนื้อที่ของเรามีแค่ไหน แต่รายละเอียดจริงคงต้องไว้วันอื่นค่ะ"ฝ้ายบอก

"ตามใจ..ถ้าอย่างนั้นแม่ไม่กวนแล้ว เราทำงานไปเถอะ"แม่พูด

"ค่ะแม่"ฝ้ายยิ้ม

ใกล้จะเที่ยงแล้ว ฝ้ายตรวจงานเสร็จแล้วก็หอบเอกสารทั้งหมดเดินลงมา เธอเดินเอาไปวางที่โต๊ะของดาว

"พี่ดาวคะ..ฝ้ายตรวจเอกสารหมดแล้วนะคะ"ฝ้ายบอก

"จ๊ะ แล้วฝ้ายจะเข้าไร่เลยหรือป่าว"ดาวถาม

"ว่าจะเข้าเลยค่ะ..เพราะเดี๋ยวฝ้ายต้องเข้าห้องทดลองอีก"ฝ้ายบอก

"แม่คะเห็นพี่ฝ่างกับพี่ดินมั้ยคะ"ฝ้ายถามแม่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานอีกตัว

"แม่เห็นยืนดูอะไรอยู่ที่ระเบียงในครัวนะ"แม่บอก

"ค่ะ...งั้นฝ้ายไปตามก่อนนะคะ"ฝ้ายบอก

เธอเดินเปิดประตูเข้าไปในครัว และเปิดประตูออกไปที่ระเบียง

"พี่ฝ่าง พี่ดิน รอนานมั้ย ฝ้ายเสร็จงานแล้วไปไร่กันได้แล้วค่ะ"ฝ้ายบอก เธอเห็นฝ่างกับดินยืนคุยกันอยู่

"ทำงานเสร็จเร็วจังนะฝ้าย"ดินยิ้ม

"ก็ฝ้ายจะพาพี่ๆ ไปดูไร่นี่คะ ก็ต้องรีบหน่อยเพราะฝ้ายยังต้องเข้าห้องทดลองอีกค่ะ ..ไม่งั้นดึกแน่ๆ "ฝ้ายพูด

"ห้องทดลองของเราอยู่ที่ไหนล่ะ"ฝ่างถาม

"อยู่ข้างหลังบ้านนั่นแหละค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วเราไม่กินข้าวกลางวันก่อนเหรอ"ฝ่างถาม

"เดี๋ยวกลับไปกินที่บ้าน ก่อนที่จะเข้าห้องทดลองค่ะ แล้วพี่ๆ กินกันหรือยังคะ"ฝ้ายถาม

"พวกพี่ยังไม่หิว..เดี๋ยวรอกินพร้อมฝ้ายที่บ้านเลยแล้วกัน"ดินพูด

"งั้นก็ไปกันเลยค่ะ"ฝ้ายบอก  เธอเดินนำฝ่างกับดินเข้ามาที่ในออฟฟิต

"แม่คะ..หนูกับพี่ๆ ไปก่อนนะคะ..แล้วจะกลับไปกินข้าวที่บ้าน..ไม่น่าจะเกินบ่าย3โมงนะคะ"ฝ้ายบอกแม่

"ได้แล้วแม่จะให้ป้าอุ่นเขาเตรียมไว้ให้นะ"แม่บอก

"ฝ้ายไปก่อนนะคะพี่ดาว"

"จ้า..ฝ้าย"

"ผมไปก่อนนะคับคุณดาว"ฝ่างบอกยิ้มๆ

"ค่ะ"ดาวยิ้ม

ฝ้าย ฝ่างกับดินพากันเดินออกไปที่รถที่จอดอยู่หน้าออฟฟิต

"ฝ้ายจะพาไปดูสวนลำไย สวนลิ้นจี่ สวนแก้วมังกรกับสวนส้มก่อนนะคะ แล้วค่อยๆ ไล่ขึ้นไปด้านบนกันค่ะ"ฝ้ายบอก

"ตามใจฝ้ายเลย"ดินพูด

ฝ้ายขับรถมาจนถึงปากทางเข้าไร่ที่มีสวนลิ้นจี่กับลำไยปลูกอยู่และกำลังออกดอก แล้วแวะรับเปี๊ยกมาจากที่นั่นด้วยก่อนจะพาฝ่างกับดินย้อนกลับมาที่สวนแก้วมังกร สวนส้ม ไร่เมล่อน ไร่สตอเบอรี่ และเลยขึ้นไปบนเขาที่มีไร่ชากับกาแฟปลูกอยู่

เมื่อขับรถขึ้นมาบนเขาแล้ว ฝ้าย ฝ่าง ดินและเปี๊ยกก็พากันเดินดูไปทั่ว

"เป็นยังไงบ้างคะ..พอจะอยู่ไหวมั้ย"ฝ้ายถาม

เธอเห็นดินยืนมองลงไปจากยอดเขาที่มีไร่ชาฝั่งหนึ่งส่วนอีกฝั่งเป็นไร่กาแฟ

"ไหวสิ..พี่ชอบอากาศดีมากๆ เห็นแล้วสดชื่น"ดินยิ้ม

"ฝ้ายก็ชอบมายืนที่นี่บ่อยๆ ค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"ฝ้ายเก่งนะที่สามารถสร้างไร่ขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง"ดินชม

"ไม่ใช่หรอกค่ะ..ฝ้ายมีลุงมิ่งที่คอยบอกคอยสอน..มีแม่ที่คอยให้กำลังใจ ถึงได้มีวันนี้ได้"ฝ้ายยิ้ม

"ถ้าพี่ยังอยู่ที่นี่..ฝ้ายจะเป็นกำลังใจให้พี่มั้ย"ดินถาม เขาไม่ได้มองฝ้ายแต่มองไปข้างหน้า

"เป็นสิคะ..ฝ้ายจะเป็นกำลังใจให้พี่ดินกับพี่ฝ่างแน่นอน"ฝ้ายบอก

"ขอบใจนะ"ดินพูด

"ไปค่ะ..ฝ้ายจะพาลงไปที่สุดท้ายที่สวนกล้วยไม้กับสวนกุหลาบ แล้วคงต้องส่งเปี๊ยกก่อนด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก

ฝ้ายกับดินพากันเดินกลับมาที่รถ ฝ่างกับเปี๊ยกรออยู่แล้ว

"เดี๋ยวฝ้ายแวะส่งเปี๊ยกก่อนนะคะ..เพราะสวนกล้วยไม้กับสวนกุหลาบอยู่ใกล้บ้านเราค่ะ"ฝ้ายบอกหลังจากที่ขับรถลงเขามาแล้ว

"อืม..ได้พอเราพาพี่มาดูอย่างนี้แล้ว พี่อยากขอโทษจริงๆ ที่ปล่อยให้เราต้องทำงานคนเดียวมาตั้งหลายปี ทุกสิ่งที่เห็นนี่ต้องใช้ความพยายามและความอดทนอย่างมาก และเราต้องเหนื่อยมากๆ แน่กว่าไร่จะเป็นได้อย่างทุกวันนี้ พี่ขอโทษนะฝ้าย"ฝ่างพูดหน้าตาจริงจัง

"มาขอโทษฝ้ายทำไมคะ..เราทุกคนต่างก็มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ..พี่ฝ่างก็มีหน้าที่เรียนก็ต้องเรียนไป..ฝ้ายมีหน้าที่ดูแลไร่ก็ต้องทำไปแค่นั้นเอง...แล้วมันก็ไม่ได้ยากลำบากมากเกินไปหรอกค่ะ"ฝ้ายพูด

"แต่คนที่เรียนควรเป็นฝ้ายและคนที่ดูแลไร่ควรเป็นพี่นะ"ฝ่างบอก

"ก็พี่ฝ่างได้ทุนนะคะ..ไม่ใช่ฝ้าย ไม่เอาค่ะไม่คิดมาก..ตอนนี้พี่ฝ่างก็กลับมาแล้วนี่คะ เราก็มาช่วยกันทำให้ไร่ของเราเติบโตต่อไป"ฝ้ายยิ้ม

"ขอบใจนะ..ที่เราเข้าใจ"ฝ่างยิ้ม

"ค่ะ.."

ฝ้ายแวะส่งเปี๊ยกที่บ้านพักคนงานแล้วก็พาฝ่างกับดินไปที่สวนกุหลาบกับสวนกล้วยไม้จากนั้นก็กลับบ้าน

"มาถึงกันแล้วเหรอลูก..หิวกันมั้ย"แม่ถามเมื่อเห็นฝ้าย ฝ่างกับดินเดินเข้าบ้านมา

"ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ค่ะแม่"ฝ้ายบอก

"แม่ไม่ได้ถามเรา แม่ถามตาฝ่างกับตาดิน สำหรับเราน่ะคงชินแล้วแต่พี่ๆ เขาไม่เคยอดเหมือนเรานะ..เป็นลมกันหมดแล้วมั้ง"แม่พูด

"ผมกับฝ่างยังไม่หิวหรอกคับแม่"ดินพูด

ฝ้ายหันไปมองหน้าดิน เธอแปลกใจที่เขาเรียกแม่เธอว่าแม่เพราะเมื่อวานเขายังเรียกน้าอยู่เลย แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร

"หิวหรือไม่หิวก็พากันมากินเถอะ..ยายฝ้ายมากินข้าวเลย..เรายังต้องเข้าห้องทดลองอีกกว่าจะเสร็จเดี๋ยวจะยิ่งดึก"แม่บอก

"ค่ะแม่..ไปค่ะพี่ฝ่าง พี่ดิน"ฝ้ายยิ้ม

ทุกคนจึงพากันเดินไปที่โต๊ะกินข้าวในครัว

"แล้ววันนี้จะมีใครมาหาเราอีกมั้ยเนี่ยยายฝ้าย"ฝ่างถาม

"ฝ้ายก็ไม่รู้หรอกค่ะ...แต่ถ้ามีใครมาก็บอกว่าฝ้ายอยู่ห้องทดลองคงกลับดึกๆ แค่นั้นล่ะค่ะ"ฝ้ายบอก

"พี่ว่าเราจะหลบแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะ"ฝ่างบอก

"ก็แล้วจะให้ฝ้ายทำยังไงล่ะคะ...จริงๆ พวกเขาก็น่าจะรู้นะคะ..ฝ้ายหลบขนาดนี้แล้ว"ฝ้ายพูด

"แต่พี่มีวิธีนะ ว่าแต่เราจะทำมั้ยล่ะ"ฝ่างพูด

"วิธีอะไรคะ..บอกมาก่อนถึงจะรู้ว่าจะทำมั้ย"ฝ้ายถาม

"เราก็มีแฟนจริงๆ เสียทีสิ..พี่ว่าถ้าเขารู้ว่าเรามีแฟนแล้วก็คงจะหายไปเองนั่นแหละ"ฝ่างบอก

"พี่ฝ่างพูดเหมือนว่าแฟนมีขายในตลาดนะคะ..ถึงจะหาได้ง่ายขนาดนั้นค่ะ"ฝ้ายมองหน้าฝ่าง

"ถ้าแฟนจริงๆ มันหายาก..เราก็หาใครมาแสดงเป็นแฟนเราสักคนสิ..น่าจะหาง่ายกว่ามั้ย"ฝ่างว่า

"แม่ก็เห็นด้วยกับฝ่างนะ...ดีกว่าเราจะหนีไปเรื่อยๆ แบบนี้"แม่บอก

"ก็แล้วฝ้ายจะไปหาใครที่ไหนล่ะ..ใครเขาจะยอมมาเล่นเป็นแฟนให้ฝ้าย..เพราะมันคงต้องเล่นอีกนานและตัวเขาเองก็จะมีแฟนจริงๆ ไม่ได้ด้วย...อีกอย่างถ้าหาคนแถวนี้พวกเขาก็ต้องรู้อยู่ดีเพราะสังคมที่นี่มันแคบ แล้วฝ้ายก็ไม่มีเพื่อนสนิทอยู่ที่นี่เลยสักคน"ฝ้ายบอก  เธอรวบช้อนเพราะอิ่มแล้วและยกแก้วน้ำมาดื่ม

"ก็พี่ไง..ให้พี่ช่วยก็ได้"ดินพูด

"แค่ก!! แค่ก!!" ฝ้ายสำลักน้ำทันที

"เออ! พี่ก็ว่าดีนะ..ที่นี่ไม่มีใครรู้จักไอ้ดินและอีกอย่างเราก็สนิทกับไอ้ดินอยู่แล้วจะได้เล่นได้แบบสบายใจด้วย"ฝ่างบอก

"แม่ก็เห็นด้วยนะ..อย่างน้อยดินก็ไว้ใจได้มากกว่าคนอื่น"แม่สนับสนุน

"เอ่อ! ..แต่หนูว่าอย่าดีกว่าค่ะ"ฝ้ายลังเล

เธอคิดว่ามันน่าจะเป็นการทำร้ายหัวใจตัวเองมากเกินไปถ้าจะให้ดินมาเล่นเป็นแฟนของเธอ

"ทำไมล่ะ..พี่ไม่ดีพอจะแสดงเป็นแฟนของฝ้ายหรือว่าฝ้ายรังเกียจพี่"ดินมองหน้าเธอตรงๆ

"ไม่ใช่ค่ะ..แต่พี่ดินอาจจะต้องลำบากใจมากกว่าที่จะต้องมาเล่นเป็นแฟนกับน้องสาวอ่ะค่ะ"ฝ้ายพูด  เธอเห็นดินจ้องมองเลยหยิบแก้วน้ำมาดื่มอีกครั้ง

"พี่ไม่ลำบากใจหรอก..หรือถ้าฝ้ายกลัวจะให้พี่เป็นแฟนจริงๆ ก็ได้นะ"ดินพูดหน้าตาเฉย

"แค่ก!! แค่ก!!"ฝ้ายสำลักน้ำอีกครั้ง

เธอมองหน้าดินทันที แต่พอเห็นสายตาที่ดินมองมาก็เลยหลบตาเขา

"เอ่อ! ..."ฝ้ายพูดไม่ออก

มีเสียงรถยนต์มาจอดที่หน้าบ้าน

"ใครมานะ..ตอนนี้"ฝ่างบอก

"เดี๋ยวแม่ไปดูเอง"แม่บอกแล้วลุกขึ้นยืน

"เสียงรถคุณพนาค่ะแม่..งั้น..ฝ้ายไปห้องทดลองก่อนนะคะ..ที่เหลือฝากแม่ด้วยค่ะ"ฝ้ายพูด  เธอรีบวิ่งตรงไปทางประตูหลังบ้านทันที

"ยายฝ้าย!ยังคุยกันไม่จบเลย"ฝ่างบอก

"ไม่ทันแล้วค่ะ...ฝ้ายไปก่อน แล้วจะเก็บไปคิดดูนะคะ"ฝ้ายเปิดประตูออกไป

"เฮ้อ! เลยคุยกันไม่จบเลย ทำไมต้องมาตอนนี้ด้วยวะ!"ฝ่างบ่น

"ไม่เป็นไร..ยังมีเวลาอีกมาก"ดินพูด...เขารู้ว่าฝ้ายหาทางเลี่ยงที่จะตอบมากกว่า

"ใครมาคับแม่..ใช่นายพนาหรือป่าว!?"ฝ่างถามแม่ที่เดินกลับเข้ามา

"ใช่..ยายฝ้ายจำเสียงรถแม่นมาก"แม่บอก

"แล้วทำไมเขาไม่เข้ามาล่ะคับ"ดินถาม

"แม่บอกเขาว่ายายฝ้ายเข้าห้องทดลอง เขาก็กลับเลยเพราะรู้ว่าถ้ายายฝ้ายเข้าห้องทดลองกว่าจะออกมาได้ก็ดึกน่ะ"แม่พูด

"แล้วพวกลูกจะเอายังไงต่อล่ะ..ยายฝ้ายทำเหมือนจะไม่อยากตกลงนะ"แม่ถาม

"เดี๋ยวผมจะหาเหตุผลไปคุยกับฝ้ายเอง..รับรองว่าตกลงแน่ๆ "ฝ่างยิ้ม

ฝ้ายเข้ามาที่ห้องทดลองแล้วก็มานั่งคิดถึงเรื่องที่คุยกับแม่ ฝ่างและดินเมื่อกี้ จริงๆ แล้วมันก็เป็นความคิดที่ดี...แต่การที่จะให้ดินมาแสดงเป็นแฟนทำให้เธอลังเล เพราะเธอกลัวว่าความลับในใจที่ถูกเก็บเอาไว้มานานจะถูกเปิดออกมา อีกอย่างก็กลัวว่าจะยิ่งชอบเขามากขึ้นและจะยิ่งตัดใจยากขึ้นไปอีก เฮ้อ! ช่างมันก่อนก็แล้วกันเดี๋ยวค่อยคิดอีกทีตอนนี้ทำงานก่อนดีกว่าฝ้ายคิด แล้วเธอก็ลงมือทำงานต่อ

ฝ้ายเดินออกจากห้องทดลองก็เกือบๆ จะ4ทุ่ม เธอเข้ามาในบ้านแล้วเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน

เมื่อถึงห้องโถงข้างบน ฝ้ายก็เดินไปนอนแล้วหลับตาลงที่เก้าอี้ตัวยาว เธอมีปัญหาที่แก้ไม่ได้นิดหน่อยในห้องทดลอง

"อ้าว! ยายฝ้ายเพิ่งออกมาเหรอ"ฝ่างถาม

"ค่ะ..พี่ฝ่าง"ฝ้ายพูด เธอยังหลับตาอยู่

"ทำไมถึงดึกนักล่ะ'ฝ่างถาม

"พอดีมีปัญหาที่แก้ไม่ได้นิดหน่อยค่ะ"ฝ้ายบอก

"มีอะไรล่ะ..เผื่อพี่จะช่วยได้"ฝ่างพูด

"ฝ้ายกำลังเพาะเชื้อกล้วยไม้อยู่น่ะค่ะ..พยายามทำแทบจะทุกวิธีแล้วแต่ก็ไม่ได้ผล..ถ้าเราเพาะเชื้อเองได้ก็จะลดต้นทุนในการซื้อต้นกล้วยไม้ได้ค่ะ"ฝ้ายบอกแต่ยังหลับตา

"ถ้าอย่างนั้นเราก็ลองปรึกษาไอ้ดินดูสิ.. มันเก่งเรื่องการเพาะเชื้อพืชนะ ตอนเรียนที่อเมริกาอาจารย์ที่นั่นยังชมมันเลย"ฝ่างบอก

"จริงเหรอคะ"ฝ้ายลืมตาแล้วลุกขึ้นนั่ง

"จริงๆ ฝ้ายให้พี่ช่วยก็แล้วกันนะ"ดินพูด  เขานั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับที่เธอนอนอยู่

"อ้าว! พี่ดินอยู่ด้วยเหรอคะ..ฝ้ายนึกว่าพี่ฝ่างออกมาคนเดียวเสียอีก..แล้วนี่พี่ฝ่างไปไหนแล้วคะ"ฝ้ายพูด เธอหันมองหาฝ่าง

"ไอ้ฝ่างเดินเข้าห้องไปแล้ว"ดินบอก

"อ้าว! แล้วตกลงว่าพี่ดินช่วยได้ใช่มั้ยคะ"ฝ้ายถาม

"คับ..พี่มั่นใจว่าได้ แล้วฝ้ายเครียดมากเลยเหรอถึงได้มานอนตรงนี้"ดินถาม

"นิดหน่อยค่ะ..ฝ้ายพยายามทำมาหลายวิธีแล้วแต่มันก็ฝ่อทุกทีค่ะ..เลยเริ่มจะท้อๆ แล้ว"ฝ้ายยิ้ม

"ไม่เป็นไร..เดี๋ยวพี่ช่วย แล้วฝ้ายจะเข้าห้องทดลองอีกเมื่อไหร่ล่ะ"ดินถาม

"พรุ่งนี้บ่ายดีมั้ยคะ.."ฝ้ายถาม

"ตามใจฝ้ายเลย..พี่ยังไงก็ได้"ดินยิ้ม

"ค่ะ..ตามนั้น งั้นฝ้ายจะไปนอนแล้วนะคะ สบายใจแล้ว พี่ดินก็ไปพักผ่อนเถอะค่ะ"ฝ้ายบอก เธอลุกขึ้นยืน

"แล้วพรุ่งนี้ฝ้ายไปตัดกล้วยไม้กับกุหลาบตอนไหนล่ะ"ดินถาม เขาลุกขึ้นยืนเหมือนกัน

"ตี4ค่ะเพราะต้องตัดเผื่อที่โรงแรมด้วย"ฝ้ายบอก

"งั้นก็ไปนอนเถอะ ดึกแล้ว"ดินพูด

"ค่ะ..ขอบคุณนะคะที่จะช่วยฝ้าย"ฝ้ายยิ้ม

"ไม่เป็นไร ฝันดีนะ"ดินยิ้ม

"เอ่อ...พี่ดินก็ฝันดีนะคะ"ฝ้ายบอก เธอรีบเดินเข้าห้อง

ดินอมยิ้ม..เธอคงไม่เคยบอกใครว่าฝันดีเลยทำเหมือนจะเขินที่บอกเขา

ฝ้ายเดินเข้ามาในห้องแล้วก็อดยิ้มไม่ได้กับคำพูดว่าฝันดีที่ดินบอก

ฝ้ายลุกขึ้นเตรียมตัวไปตัดกล้วยไม้กับกุหลาบตั้งแต่ตี3 พอเกือบจะตี4ฝ้ายก็เปิดประตูออกมาจากห้อง เธอกำลังเดินผ่านห้องโถงก็เห็นดินนั่งอยู่ที่เก้าอี้

"อ้าว! พี่ดิน..มานั่งทำอะไรตรงนี้คะ..นอนไม่หลับเหรอ"ฝ้ายถาม

"พี่มาคอยฝ้ายนั่นแหละ"

"มาคอยฝ้ายทำไมคะ"

"พี่จะไปช่วยฝ้ายตัดกล้วยไม้กับกุหลาบไง"

"หา! ไม่ต้องหรอกค่ะ..พี่ดินไปนอนต่อเถอะ"

"ไม่ล่ะ..ให้พี่ไปด้วยนะ พี่อยากช่วย"

"เอ่อ! แล้วพี่ฝ่างล่ะคะ"

"ฝ่างยังนอนอยู่เลย..ทำไมไม่อยากไปกับพี่หรือไม่ไว้ใจพี่"

"ป่าวนะคะ ฝ้ายแค่ถาม..งั้นก็ไปค่ะ"

"ฝ้ายนำไปเลย"

ฝ้ายกับดินจึงเดินลงมาข้างล่าง ฝ้ายเดินไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบปืนพกกับมีดสั้นออกมาเหน็บไว้ แล้วเดินออกไปทางข้างหลังบ้าน เธอเดินไปเข็นจักรยานออกมาหนึ่งคัน

"งั้น..พี่ดินซ้อนท้ายจักรยานฝ้ายไปนะคะ..พอดีฝ้ายมีจักรยานคันเดียวอีกอย่างมันก็ไม่ไกลมากด้วย"

"ฝ้ายมาซ้อนท้ายพี่ดีกว่า..เดี๋ยวพี่ปั่นให้แล้วฝ้ายคอยบอกทางก็แล้วกัน"

"ก็ได้ค่ะ..แต่มั่นใจนะคะว่าพี่ดินจะไม่พาฝ้ายไปล้มอ่ะ"

"ไม่เชื่อฝีมือปั่นจักรยานของพี่เหรอ...แต่ก่อนพี่ก็เคยปั่นให้ฝ้ายนั่งนะ"

"ก็นั่นมันเมื่อก่อนอ่ะ..."

"ขึ้นมาเถอะ...พี่ไม่พาฝ้ายล้มหรอก"

ดินคล่อมจักรยานไว้ ฝ้ายจึงขึ้นไปนั่งข้างหลัง เขาเอามือมาจับมือของฝ้ายให้จับเอวของเขาเอาไว้

"จับเอวพี่ไว้...เดี๋ยวตก"

"เอ่อ! ...ค่ะ"

ดินปั่นจักรยานไปตามทางที่มีแสงไฟจากเสาไฟส่องสว่างเป็นระยะๆ ตามที่ฝ้ายบอกทาง

ฝ่างยืนมองดินกับฝ้ายอยู่บนระเบียงห้อง เขาไม่ไปด้วยเพราะอยากให้ดินกับฝ้ายสนิทกันมากขึ้น

เมื่อไปถึงที่แปลงกล้วยไม้ก็มีคนงานมารอช่วยอยู่แล้ว ฝ้ายมาถึงก็เดินเข้าไปแล้วสั่งคนงานให้เข้าตัดตามแปลงที่เธอล็อคไว้แล้ว

จากนั้นฝ้ายก็เดินเข้าไปในแปลงกล้วยไม้แล้วช่วยคนงานเลือกตัดกล้วยไม้ โดยมีดินคอยช่วยและแนะนำคนงานให้จัดเรียงช่อกล้วยไม้เพื่อไม่ให้กล้วยไม้ช้ำเวลาจัดส่ง

คนงานพูดคุยกับดินอย่างเป็นกันเองเพราะดินคุยสนุกแต่มีสาระ..เขาให้คำแนะนำแต่ก็รับฟังในสิ่งที่คนงานบอก

หลังจากตัดกล้วยไม้เสร็จแล้วคนงานก็เอากล้วยไม้ที่ตัดได้ไปที่โรงคัดแยก เพื่อแยกกล้วยไม้ตามสีและพันธุ์ต่างๆ

ฝ้ายสั่งให้คัดสีขาวกับสีชมพูแยกไว้1000ดอกเพื่อไปส่งที่โรงแรม และที่เหลือเอาไปส่งที่ร้านค้าในตลาด

หลังจากนั้นฝ้ายกับดินและคนงานที่เหลือก็ไปที่แปลงกุหลาบ ที่แปลงกุหลาบมีกุหลาบหลายพันธุ์และหลายสีแต่ที่มีมากคือสีแดง สีชมพูและสีขาว

ฝ้ายสั่งให้คนงานเลือกตัดกุหลาบที่ตูมและใกล้จะบานมาทั้งหมดทุกสี

ฝ้ายพาดินเดินดูและช่วยคนงานตัดดอกกุหลาบ

หลังจากตัดเสร็จแล้วก็เอาไปที่โรงคัดแยกเพื่อคัดเลือกก่อนจัดส่ง

ฝ้ายให้แยกกุหลาบสีขาวกับสีชมพูไว้500ดอกเพื่อส่งโรงแรมของพัท ส่วนที่เหลือก็เอาไปส่งที่ตลาด

"แล้วหนูฝ้ายจะไปส่งดอกไม้กับลุงด้วยมั้ย"ลุงมิ่งถาม

"ไม่ค่ะ..ลุงมิ่ง..แล้วถ้าพี่พัทถามก็บอกว่าฝ้ายเข้าห้องทดลองก็แล้วกันค่ะ"ฝ้ายบอก เธอทำท่าคิดสักพักแล้วบอกกับลุงมิ่ง

"ได้เดี๋ยวลุงจะบอกให้..แล้วหนูฝ้ายกับคุณดินจะกลับไปที่บ้านเลยเหรอ"ลุงมิ่งถาม

"ค่ะ...นี่ก็สายแล้วพี่ดินคงจะหิวข้าวแล้วล่ะค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"พี่ยังไม่หิวเลย...ได้ตื่นขึ้นมาทำงานแต่เช้าทำให้รู้สึกสดชื่นดี"ดินบอก

"ให้ลุงขับรถไปส่งที่บ้านให้มั้ย..จะได้ไม่ต้องปั่นจักรยานกลับ"ลุงมิ่งถาม

"ไม่ต้องหรอกคับลุงมิ่ง...เดี๋ยวผมปั่นกลับไปกับฝ้ายได้คับ...มันไม่ไกลมาก...อีกอย่างได้ออกกำลังด้วยคับ"ดินบอก

"คุณดินนี่พูดเหมือนหนูฝ้ายเลย...หนูฝ้ายชอบปั่นจักรยานมาดูไร่ทุกๆเช้า..พอลุงจะไปส่งก็บอกว่าไม่ต้อง...เพราะจะได้ออกกำลังด้วย..สมแล้วที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ "ลุงมิ่งยิ้ม

"ก็มันจริงนี่คะ..งั้นฝ้ายฝากลุงมิ่งเรื่องดอกไม้ด้วยนะคะ...ฝ้ายไปก่อนค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"ไม่ต้องเป็นห่วงเลยหนูฝ้าย..ลุงจะดูแลให้เรียบร้อย"ลุงมิ่งบอก

"ขอบคุณค่ะ..ไปนะคะ..ไปค่ะพี่ดิน"ฝ้ายบอก

"ผมไปก่อนนะคับลุงมิ่ง"ดินพูด

"คับ...ปั่นดีๆ นะคับ"ลุงมิ่งบอก

ดินปั่นจักรยานโดยมีฝ้ายซ้อนท้าย เขาปั่นไปเรื่อยๆ

"ที่นี่สวยมากนะ..ตอนเช้าพอมีหมอกลงก็ยิ่งสวย..พี่ชอบที่นี่จัง"ดินพูด

"ค่ะ..ฝ้ายถึงชอบมาปั่นจักรยานในไร่ตอนเช้าๆ ทุกวัน..ฝ้ายดีใจนะคะที่พี่ดินชอบที่นี่..พี่ดินจะได้ไม่อึดอัดที่ต้องมาอยู่ที่เงียบๆ แบบนี้ค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"ถ้าอย่างนั้น..พี่ขอมาปั่นจักรยานกับฝ้ายทุกเช้าเลยได้มั้ย"ดินถาม

"ถ้าพี่ดินตื่นไหวก็ได้ค่ะ..สงสัยคงต้องไปหาซื้อจักรยานเพิ่มถ้าพี่ดินจะมาปั่นจักรยานด้วยอ่ะ"ฝ้ายยิ้มอยู่ข้างหลังของเขา

"ไม่ต้องไปซื้อใหม่หรอก..คันเดียวก็พอ..พี่จะปั่นให้ฝ้ายเอง"ดินบอก

"งั้นฝ้ายก็เอาเปรียบพี่ดินนะสิคะ...ที่ต้องมาปั่นให้ฝ้ายนั่ง..ฝ้ายตัวหนักจะตาย"ฝ้ายบอก

"ฝ้ายตัวนิดเดียว..ไม่หนักหรอก..แล้วก็ไม่ได้เอาเปรียบพี่ด้วย..พี่อยากปั่นให้ฝ้ายนั่ง..พี่เต็มใจ"ดินพูด

"พี่ดินยังปั่นจักรยานได้เก่งเหมือนเดิมนะคะ..สงสัยจะปั่นให้สาวๆ นั่งบ่อยๆ "ฝ้ายแกล้งแซว

"ฝ้ายก็พูดไป..ไม่มีสาวๆ คนไหนอยากซ้อนท้ายพี่หรอก..แต่ถึงมีพี่ก็ไม่เคยให้ใครซ้อนท้ายพี่นอกจากฝ้าย...คนเดียว"ดินบอก

"......."ฝ้ายเงียบ

เธออึ้งกับคำพูดของดิน ยอมรับว่าลึกๆ แล้วดีใจแต่ก็กลัวว่าเขาจะแค่พูดเล่นๆ มากกว่า

"ทำไมเงียบล่ะ...พี่พูดอะไรผิดหรือป่าว"ดินถาม

"ก็พี่ดินชอบพูดเล่นอยู่เรื่อย"ฝ้ายว่า

"พี่พูดจริงๆ นะ...ทำไมฝ้ายถึงคิดว่าพี่พูดเล่นล่ะ"

"ก็แต่ก่อนพี่ดินชอบแกล้งฝ้ายอยู่เรื่อยอ่ะ"

"ก็ตอนนั้นฝ้ายยังเด็กพี่ก็เลยพูดเล่นแต่ตอนนี้ฝ้ายโตแล้ว...พี่พูดจริงๆ จากใจเลยนะ...ไม่เชื่อเหรอ"

"เอ่อ! ..เชื่อก็ได้ค่ะ..แม้ว่ามันจะไม่น่าเชื่อสักเท่าไหร่"

"ฝ้ายไม่เชื่อใช่มั้ย..งั้นพี่จะปั่นเร็วๆ จนกว่าฝ้ายจะบอกว่าเชื่อที่พี่พูด"

ดินจึงปั่นจักรยานให้เร็วขึ้น และพอดีเป็นช่วงลงเนินจักรยานจึงวิ่งเร็วมาก ฝ้ายเอามือตีหลังของเขาหลายที เธอหลับตาและเอามือจับเอวของเขาไว้แน่น

"พี่ดิน..อย่าปั่นเร็วค่ะ..เดี๋ยวล้ม"

"ฝ้ายต้องบอกพี่ก่อน...ว่าเชื่อที่พี่พูด"

"ก็ได้ค่ะ...ฝ้ายเชื่อที่พี่ดินพูด..."

ฝ้ายถอนหายใจ เอากับเขาสิชอบแกล้งเธออยู่เรื่อย

ดินเบรคและเริ่มปั่นช้าลง เขาอมยิ้มที่ทำให้ฝ้ายยอมรับได้

"ฝ้ายยังกลัวความเร็วอยู่นะ..แล้วทำไมถึงได้ขี่บิ๊กไบค์ล่ะ.."

"ก็นั่น..ฝ้ายขี่เองนี่คะเลยไม่กลัว..แต่พี่ดินก็ยังชอบแกล้งอ่ะ...รู้ว่าฝ้ายกลัวยังจะทำอีก"

"พี่ขอโทษนะ...พี่แค่อยากให้ฝ้ายยอมรับในสิ่งที่พี่พูด..แต่ต่อไปนี้พี่จะไม่แกล้งฝ้ายแล้วในทุกเรื่อง แต่พี่จะทำอย่างที่ใจพี่อยากจะทำจริงๆ "

ดินพูดจบแล้วก็ปั่นจักยานต่อไปเรื่อยๆ เขาต้องแสดงให้ฝ้ายรู้ว่าเขาพูดจริงๆ ส่วนฝ้ายนั่งเงียบๆ คิดถึงคำพูดของดินที่พูดเมื่อครู่

ฝ่างยืนมองดินที่ปั่นจักรยานให้ฝ้ายนั่ง เขายืนมองมาจากระเบียงห้องของเขาแล้วยิ้มอย่างพอใจ เขาอยากให้ฝ้ายชอบกับดินเพราะรู้ว่าดินจะไม่มีวันทำให้ฝ้ายต้องเสียใจ เขารู้นิสัยของดินดีจึงจะช่วยให้ดินจีบฝ้ายให้ได้

เมื่อมาถึงบ้านแล้ว ฝ้ายกับดินก็เดินเข้าทางข้างหลังบ้าน

"แล้ววันนี้ฝ้ายจะไปไหนต่อล่ะ"ดินถาม

"ฝ้ายจะไปดูงานที่สั่งไว้เมื่อวานว่าทำกันเรียบร้อยดีมั้ย แล้วจะไปที่โรงบ่มใบชาด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก

"โอเค..งั้นพี่ไปด้วย"ดินพูด

"ได้ค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วฝ้ายเอารถอะไรไปล่ะ..อย่าบอกนะว่าจักรยานน่ะ"ดินถาม

"ฝ้ายเอารถกระบะไปค่ะ.. เอ! หรือว่าจะเอาจักรยานไปดีคะ..แต่พี่ดินจะปั่นไหวเหรอ"ฝ้ายยิ้ม

"นี่จะแกล้งพี่ใช่มั้ย..มานี่เลย"ดินพูด เขาแกล้งจะจับตัวเธอ

"ป่าวนะคะ..แค่บอกเฉยๆ .."ฝ้ายเดินหลบเขา

ฝ้ายกับดินเดินพูดหยอกล้อกันจนมาถึงโต๊ะรับแขกโดยที่ไม่ได้มองว่ามีใครนั่งอยู่

"อ้าว! ฝ้าย"มีเสียงเรียก

"พี่โอ๋!!"ฝ้ายหันมาตามเสียง

"เห็นคุณน้าบอกว่าฝ้ายไปตัดกล้วยไม้กับกุหลาบ พี่ก็นึกว่าจะกลับสายๆ นี่พี่ว่ากำลังจะกลับพอดี"โอ๋บอก

"ค่ะ...พอดีวันนี้ฝ้ายมีคนช่วยดีน่ะค่ะ..เลยเสร็จเร็ว"ฝ้ายบอก

"แล้วนั่นใครล่ะหรือคนงานใหม่!?"โอ๋ถาม

"นี่คือ.."ฝ้ายกำลังจะแนะนำ

"ผมชื่อดินเป็นแฟนของฝ้าย...ยินดีที่ได้รู้จักคับคุณโอ๋"ดินพูด  เขาเดินเข้ามาเอามือโอบไปที่ไหล่ของฝ้าย

ฝ้ายเงยหน้ามองดินทันทีที่เขาพูดจบ เธองงๆ เพราะยังไม่ได้ตกลงกันเลยว่าจะให้เขาแสดงเป็นแฟนของเธอ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถ้าเธอปฏิเสธ ดินก็จะต้องกลายเป็นคนโกหกและอีกอย่างเผื่อว่าโอ๋จะได้เลิกวุ่นวายกับเธอเสียที

ฝ่างที่ยืนอยู่บนบันไดยิ้มทันทีที่ได้ยินดินพูด เพื่อนรักของเขามันก็ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย กล้าบอกต่อหน้าคู่แข่งและน้องสาวของเขาด้วย ตอนนี้เขากำลังลุ้นว่าฝ้ายจะพูดว่าอย่างไร

"คุณเป็นแฟนของฝ้าย!!..ทำไมผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าฝ้ายมีแฟนแล้ว"โอ๋พูด

"พอดีผมไปเรียนต่อที่อเมริกาเพิ่งจะกลับมาเมื่อไม่กี่วันนี้เองคับ...แต่ผมกับฝ้ายเราก็ติดต่อกันอยู่ตลอดนะจริงมั้ยคับฝ้าย? "ดินถามแต่สายตามองโอ๋อยู่ตลอด

"เอ่อ! ...จริงค่ะ...พี่โอ๋"ฝ้ายพูด

เธอแอบเอามือข้างหนึ่งไปหยิกที่เอวของดินเพราะหมั่นไส้เขา

ดินสะดุ้งนิดๆ เมื่อรู้สึกเจ็บๆ ที่เอว เขารู้ว่าโดนฝ้ายหยิกเข้าแล้ว

"คุณคงเป็นคนที่ไม่ค่อยเป็นห่วงแฟนนะคับถึงได้ปล่อยให้เธออยู่ที่นี่คนเดียว"โอ๋พูด

"ผมมั่นใจในตัวฝ้ายมากต่างหากคับ..ว่าต่อให้ตัวของเราไกลกันแต่ใจของเราสองคนใกล้กันเสมอ"ดินพูด

เขาหันไปมองหน้าฝ้ายด้วยรอยยิ้มและสายตาที่มองแล้วทำให้ฝ้ายต้องหลบสายตาของเขา

"แต่พี่ยังไม่ยอมแพ้หรอกนะฝ้าย..ถึงฝ้ายจะมีแฟนแล้วแต่...อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลงได้...ถ้างั้นวันนี้พี่ขอกลับก่อนเอาไว้พี่จะมาหาใหม่"โอ๋บอก เขายิ้มให้ฝ้าย

"ค่ะพี่โอ๋"ฝ้ายบอก

"ผมดีใจนะที่จะมีคู่แข่งมาจีบแฟนของผม...แต่ผมไม่มีวันจะปล่อยฝ้ายไปง่ายๆ หรอกนะคับ...โชคดีนะคับ"ดินพูด สีหน้าเรียบเฉย

"ผมกลับก่อนนะคับคุณน้า"โอ๋หันไปบอกกับแม่

"จ้า..ขับรถดีๆ นะ"แม่พูด

โอ๋หันหลังเดินออกไปที่หน้าบ้านทันที แล้วสักพักก็ได้ยินเสียงรถขับออกไป

"โอ้ย! ฝ้าย...หยิกพี่ทำไมล่ะคับ"ดินร้องออกมาทันทีที่ได้ยินเสียงรถออกไปแล้ว

"นั่นสิยายฝ้าย..ไอ้ดินอุตส่าห์ช่วยนะ..ไม่อย่างนั้นนายโอ๋คงไม่ยอมกลับไปง่ายๆ หรอก"ฝ่างพูด เขาเดินลงบันไดมา

"ใช่ยายฝ้าย..ไปหยิกพี่เขาทำไม..เรานี่น่าตีจริงๆ "แม่บ่นแล้วทำท่าจะตีฝ้าย

"ก็ฝ้ายยังไม่ได้ตกลงเรื่องที่จะให้พี่ดินมาเล่นเป็นแฟนฝ้ายเลยนี่คะ"ฝ้ายบอก เธอทำหน้างอ

"แล้วทำไมเราไม่ปฏิเสธไปล่ะ..ถ้าไม่ตกลงล่ะก็..แล้วไปยอมรับทำไม!?"ฝ่างถาม

"ถ้าฝ้ายปฏิเสธ พี่โอ๋เขาจะคิดยังไงล่ะคะ..แล้วอีกอย่างพี่ดินก็จะกลายเป็นคนโกหกอีกด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วฝ้ายโกรธพี่หรือป่าว..ที่พูดออกไปอย่างนั้น"ดินถาม

"ก็...ไม่ได้โกรธหรอกค่ะ..จริงๆ แล้วตกใจมากกว่าเพราะไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน"ฝ้ายบอก เธอเดินไปนั่งที่โต๊ะรับแขก

ดินกับฝ่างหันมามองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างพอใจ

"ดีแล้วที่เราไม่โกรธ..งั้นก็เอาตามนี้ไปเลย..ให้ไอ้ดินเป็นแฟนเราไปก่อนทำให้คนรู้กันไปทั่วๆ ..แล้วต่อไปก็คงไม่มีใครมาวุ่นวายกับเราอีกหรอก"ฝ่างพูด

"แต่ฝ้ายว่า..มันเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่นะคะ...พี่โอ๋ยังบอกว่าจะมาอีกเลยค่ะ"ฝ้ายพูด

"แต่พี่ว่า..เขาจะมาน้อยลง..และเมื่อเขามาเราก็ต้องแสดงให้เห็นว่าเรากับไอ้ดินรักกันมากแค่ไหน..แล้วนานๆ ไปเขาก็เลิกมาเองนั่นแหละ"ฝ่างพูด

"ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอคะ.."ฝ้ายถาม

"ใช่..ต้องทำอย่างนั้นเลยและต้องทำต่อหน้าทุกคนที่มาจีบเราด้วยนะ...แล้วพี่รับรองได้ว่าจะไม่มีใครมาตามจีบเราอีกเลย"ฝ่างว่า

"แม่ก็ว่าจริงอย่างที่ฝ่างพูดนะ..ฝ้ายก็ทำตามที่ฝ่างบอกนั่นแหละ..เราจะได้ไม่ต้องคอยหลบใครต่อใครอีก"แม่บอก

"แต่ฝ้ายแสดงไม่เก่งนะคะ..แล้วพี่ดินจะไหวเหรอ"ฝ้ายบอก

"พี่ไหวอยู่แล้ว..ฝ้ายก็ทำตัวตามปกติไปนั่นแหละ..ที่เหลือเดี๋ยวพี่ช่วยเองแค่ฝ้ายเล่นตามน้ำไปก็พอ"ดินบอกยิ้มๆ

"ก็ได้ค่ะ..ยังไงก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว..แต่อย่ามายกเลิกกลางคันก็แล้วกันค่ะ"ฝ้ายว่า

"พี่ไม่มีทางยกเลิกกลางคันอย่างแน่นอน..เชื่อใจพี่ได้เลย"ดินยิ้ม

แม่ ฝ่างกับดินมองหน้ากันอย่างมีความสุข แผนการแรกผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ฝ้ายเดินเข้าไปในแผนแล้วต่อไปก็แค่ทำให้เธอรักดินให้ได้จริงๆ เท่านั้น

ฝ้ายถอนหายใจออกมา เธอคิดว่าคงต้องปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามพรหมลิขิตก็แล้วกัน ถ้ามันจะทำให้เธอต้องเจ็บจริงๆ ก็คงต้องยอมรับมัน แต่ระหว่างนี้เธอก็จะขอเก็บเกี่ยวช่วงเวลาที่ดีระหว่างเธอกับเขาไว้ในใจตลอดไป ไม่ว่าต่อไปมันจะเป็นยังไงก็ตาม

////////////////////////////////////

ชอบกันมั้ยคะ...นางเอกของไรท์จะออกแนวเก่งเกินไปนิดๆไม่ว่ากันนะคะ

ไรท์จะเปิดให้อ่านฟรีแต่บางตอนอาจมีติดเหรียญบ้างนะคะ...แต่จะไม่มากแน่นอนค่ะ

ขอบคุณรีดทุกท่านนะคะ..ฝากติดตามกันด้วยนะ