ถ้าคุณถูกเลือดเป็น Hero เพื่ออณาจักร คุณต้องต่อสู้เพื่อผู้อื่น โดยไม่หวังผลใด คุณต้องต่อสู้เพื่ออิสระของผู้อื่น

5555555555555555555 น่าขำ Hero หรอไม่ใช่หรอก "Hero"ไม่ใช่คนที่ไว้ปกป้องบ้านเมืองเเต่ไว้เป็นโล้ของเมืองมากกว่า นำอิสระมาให้คนอื่นเเต่ตนเองนั้นกับไม่ได้อิสระภาพ ก็เป็นเเค่เชลยศึกที่มีหน้าที่เพื่อเป็นโล้เพื่ิอ.... ใคร? .... เพื่อประชาชนผู้โง่เคราเพื่อ ราชาผู้โลภมาก

heroมาล้างบาน ได้เวลาทำงาน "sat zero"

เสนา: เราขอดีใจกับ อณาจักรของเราได้อิสระจากราชาจอมมารเราจะมาฉลอง เพื่อผู้กล้าของเราทั้งหลาย เเละเเด้ให้กับองค์ราชินี อริสเเละองค์ราชาเกรฟาน

ประชาชน: องค์พระเจริญ ๆ ๆ

องค์ราชา: โบกมือ เเล้วกล่าวเราขอ มอบดาบศักสิทธ์ให้เจ้าผู้กล้า hero

ผู้กล้า : ขอบพระทัยฝาบาท

ณ งานเลี้ยง

เสนา กล่าว องค์ราชินีได้เชิญท่านไปพบขอรับ

ผู้กล้า:เราจะไปเดี่ยวนี้ขอให้ข้าได้เสวยอาหารก่อน

เสนา กล่าว เราได้จัดอาหารให้กับท่านเเล้ว

ผู้กล้า: นำทางเลย

เสนา กล่าว ขอรับท่าน

องค์ราชินี : เราได้เชิญท่านมาฉลองกับเราสองต่อสองเพื่อให้เราได้มอบของตอบเเทนเพื่อท่าน เเต่ก่อนอื่นนี้คือไวย์พันปีท่านดื่มก่อน ผู้กล้า :เราได้ดืมลงไปชั่งเป็นไวย์ที่หอมเเละ อร่อยมากทำให้ร่างกายเราร้อนมากเป็นไวย์เเดงสดสีอมสีดำเลือดผสมสีม้วงเบ็กน้อยของมันชั่งเหมือนสีปากองค์ราชินียิ้งนักความคิดผู้กล้า

องค์ราชินีได้นั่งลงข้างเรา

พร้อมนำมือมาวางไว้ที่ต้นขาพร้อมลูบไปมานำหน้าเข้าใกล้ จนลิมฝีปากจะประสานกัน ลิมปากสีเเดงสดลิ้นที่ยืนออกมาจากลิมปากเล็กน้อยพร้อมจะนำลิ้นเข้ามาในปากของเรา เราดันเธอออกด้วยเเรงที่มีอยู่เเต่เพราะริษไวย์เราอ่อนเเอจนตาจะปิดสนิทเราพลักเธอออกเเต่เเรงเรานั้นไม่ไหว ได้ยินเสียงคนเดินมา

เเกร่ก เสียงเปิดประตู

องค์ราชา: เจ้า!! น้ำเสียงตะคอกเเละตกใจ

ทำหน้าโกรธจนขึ้นตามองมาตาไม่กระพริบ

องค์ราชินี้: อ่ะข้าปล่าวผู้กล้าเขาจะมาลวนลามเราเสนา(อ่านว่า เส-นา )มานำเขาออกไป

องค์ราชา: จับตัวเขาไว้เเล้วเราจะไปทำโทษเขาเอง

ผู้กล้า:เดี๋ยวก่อนปล่อย ปล่อยไงเล้า!! ไม่มีเเรงเลยทำไมไวย์ถึงได้เเรงขนาดนี้กันนะ...

ณ คุก

ทะ ที่ไหนนะ อ่ะมึนหัว มือจับกำเเพงเเล้วค่อยๆนั่งลงไปช้าๆจนถึงพื่นที่เย็นเชียบเเละมีเศษเลือดเบ็กน้อยตามพื่น

เสนา ตะโกนพรงองค์เขาตื่นเเล้วขอรับท่าน

องค์ราชา: ค่อยๆเดินมา หึ กบฏเจ้าได้สติรียัง

ผู้กล้า : เดี่ยวองค์ราชาข้าไม่ได้ทำกิริยาเช่นนั้นเลยข้าสาบานได้ ขอร้องปล่อยข้าไปเถอะอ่ะ เเละค่ิยๆเดินมาจับลูกกรงไม่มีแรงเลยทำไงดี

ัองต์ราชา: 5555ถูกของเจ้า เจ้าไม่ได้ลวนลามนาง เเต่นางลวนลามเจ้า555

ผู้กล้า:ใช่เเล้วระองค์ราชา งั้นปล่อยข้าไป

องค์ราชา: นี้เจ้ายังไม่เข้าใจรึ ถ้าไม่มีจอมมารใครละที่เเข็งเเกร่ง ใช่ผู้กล้าผู้ปราบจอมมาร เเล้วถ้าไม่มีผู้กล้า ใช่ราชาคือผู้เเข็งเเกร่งที่สุด 55555 ข้าเเข็งเเกร่งที่สุด พรุ่งนี้คือวันที่จะหาโทษให้เจ้าเเล้วความผิดที่เจ้าลวนลามองค์ราชินี้เเค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเพราะว่าข้าหาคดีให้เจ้าเรียบร้อยผู้กล้า

5555555555

ผู้กล้า: เดี๋ยว ราชาอ่ะ

ปัง!!!

เเก!!

ข้าจะฆ่าเจ้า ก้มดูตรงส่วนอกซ้ายมีทนูปักต้องกลางจุดสัมคัญ

ไม่ไว้เราไม่มีเเรงทนูคำสาปรึอ่ะ

ชะ ช่วย ด้ว.............

ผมได้เเต่มองรอดผ่านหน้าต่างบานเล็กที่มีเหล็กกันไว้ ได้เเต่มองเวลาผ่านไปนับนาทีท้องฟ้าเปลียนสีจนมืดดาวทอเเสงนับล้านดวงมันงดงามราวหญิงงาม ผมได้เเต่มองมันเพื่อรอว่าที่จะได้ออกจากคุกนี้วันเเละเวลาผ่านไปทุกคนลืมเลือนผู้กล้าไม่มีเเม้ทหารคอยเฝ้า เเละคำสาปก็ยังตามติดชีวิตข้าได้เเต่นั่งรอความตายในห้องเล็กๆ ถ้าผู้กล้าไม่มีดาบ ก็เป็นได้เเค่คนธรรมดา ผมได้เเค่ครวญครางเพราะอาการขาดน้ำเเละอาหาร

สมองเริ่มเลือนลาง ร่างการอ่อนเเรง

การรับรู้น้อยลงเเต่ว่าไม่รู้สึกใดๆ เเละเงียบไป

ได้ยินเสียง ดังเเละเสียงตบมือดังก้องกังวาน

มีคนนับล้าน มาสรรเสริญบูชา

เเละตามมาด้วยเสียงคนกล่าวยินดีปรีดา

นึกเเล้วนึกอีกวันนี้เป็นวันอะไรวันที่เท่าไหร เสียงก็ดังขึ้นเเละ...

ทรงพระเจริญองค์หญิง

ได้ยินอยางนั้นร่างกายที่เหนือยล้าเริ่มคลั่งเพราะความเกลียดชัง โซ่ตรวนที่ล้ามที่คอเเละเเขนขาได้ขาดสบังดัง กึก ข้าไม่รู้ว่าผ่านมากี่วันกันเเต่ยังจำได้ว่าข้าเเค้นมากคือใคร เสียงได้เงียบลงเเต่เสียงของโซที่รากตามพื่นห้องนั้นกับเป็นเสียงดัง เหมือนเสียงมันจะ ดังมากขูดตามพื้นหิน จะดังก็มิเเปลกเพราะโซนี้มันหนักมากเทียบเท่ากับ รถม้า4ขันต่อ1เส้นเเต่อยางไรก็ตามคนที่เหนือยล้าไม่ได้รัปทานอาหารเเละน้ำมาหลายวันก็ไม่สามารรากโซขนาดใหญ่เดินไปมาได้อยางสบายใจ ถ้าคนนั้นใช่คนนะ ไม่นานนักข้าก็ต้องไปเเนบชิดกับพื่น อย่างเก่า เหมือนคุกนี้จะถูกปิดไว้สนิทไม่มีเเม้เเต่เสียงคนเดิน ข้าคิดไปลางๆก็สลบไป

เวลากี่ชั่วยามเเล้วจากการตื่น ชั่งทรมานนัก

💕ริวซีเจ้าเป็นอยางไรบ่างข้าคิดถึงเจ้านักธิดา ของข้า💕

พอคิดได้ข้าก็คลั่งไปอีกเเล้ว เเกไอเ_ร ราชา ข้าจะเอาหัวแกมาโยนให้หมูกินข้าจะออกไปให้ได้ เเค้นนัก เเค้นนัก ไอสารเลว ไอระยำ

***โกรธจนเลือดขึ้นตา เเค้นพวกไอพวกสารเลว เเค้นฆ่ามันจะฆ่าให้หมด ให้หมด ไม่ให้เหลือเเม้กระดูก**

เกลียดจนเข้ากระดูกดำเกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ*

ได้เเต่เเค่เเค้นเเต่...

ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี พอคิดเช่นนั้นก็หลุดขำมิได้55555555

พอหยุดขำทุกอย่างก็เงียบสงบ น้ำตาก็ไหลหยดยังพื่นหินปูนที่สปรก

มันก็สมกับข้าจริงๆ นำมือมาปิดระหวางตาเเละหน้าผากที่เย็นเฉียบ เงยหน้าขึ้นรับเเสงตะวันเช้า เสียงระฆังดังก้องเสียงนกร้องยามเช้าตะวันขึ้นจนข้าเห็นชัดตะวันทอเเสงเเต่ทำไมกัน ทำไม 555555

ขนาดเเสงตะวันยังไม่ส่องเเม้กระทั้งหน้าข้า

น้ำตาไหลเเล้วก็เเนบชิดกับพื้นที่เย็นเฉียบอย่างเก่า5555 ข้าจะจำไว้จะกลับมาฆ่าพวกมันให้หมด🔥เเม่ตะวันก็จะดับมัน