เด็กทดลองหลงมิติ [V1] [เวิร์สปกติ]
①
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาสนองนีทตัวเองล้วนๆ
ทั้งเรื่องเกิดจากจินตนาการ
ชื่อประเทศ/เมือง/หรือสถานที่ต่างๆล้วนไม่มีอยู่จริง(มั้ง)
เสียงเตือนภัยดังไปทั่วบริเวณสถานที่แห่งหนึ่ง
ข้างในเต็มไปด้วยอุปกรณ์ที่ทันสมัย
สถานีที่ทำการวิจัยและดัดแปลงมนุษย์ ทำงานภายใต้องค์กรเบื้องหลังของรัฐฯและเป็นความลับจากโลกภายนอก
-???-
//วิ่งฝ่าไปความวุ่นวายไปเรื่อยๆ
-???-
//วิ่งต่อไปที่ไหนสักแห่ง
ณ ห้องๆนึงขนาดใหญ่มีเครื่องจักรทรงกลมขนาดใหญ่อยู่ใจกลางห้อง มีแสงสีฟ้าส่องสว่างออกมากลายๆ สายไฟโยงใยเต็มพื้น
กลุ่มคนที่กรีดร้องอย่างบ้าครั่ง หวาดกลัว/ทำร้ายตนเอง/ตัวสั่น/ต่อสู้กันเอง
คนๆ1ที่ยืนอยู่หน้าเครื่องเชยชมความวุ่นวายตรงหน้าไม่สะทกสะท้านไดๆ
???
? //หันไปหานักวิทยาศาสตร์ที่มองมา
เด็กหนุ่มผมสีดำ หน้าตาน่ารัก ไร้เดียงสา ตัวบาง ดูแล้วไม่สู้คน แต่...
-???-
หมายเลข 09-SS แกคิดหรอว่าถ้าทำแบบนี้แล้วจะรอดไปได้!!
ช่างเป็นรอยยิ้มที่ใสซื่อบริสุทธิ์ขัดกับสถานการณ์รอบตัวอย่างมาก
???
ผมควรทำอย่างไรดีล่ะเนี่ย~
-???-
//อ้าปากเตรียมตะโกนอีกครั้ง
???
//โยนบางอย่างในมือเล่น
เป็นสิ่งของขนาดลูกบอลใสภายในมีของเหลวสีแดงบรรจุจนเต็มส่องแสงจางๆ
???
ระเบิดทีที อะไะสักอย่างนี่แหละ
ระเบิดTS-50 ระเบิดที่มีความรุนแรงสามารถทำลายทุกอย่างในรัศมี500กิโลฯให้ราบได้ง่ายๆ
???
ก็เพราะรู้ไง ผมถึงจะใช้ คิคิ~
???
//เอื้อมไปกดแท่นควบคุมด้านข้าง
เครื่องจักรเริ่มทำงานและอุปกรณ์คร้ายนาฬิกาบนข้อมือก็เช่นกัน
-???-
อุปกรณ์ข้ามกาลและมิติ นี่แก...
???
//ไม่สนใจ+โยนระเบิดลงไปบนพื้นไกล้เท้าอีกคน
ทันทีที่ตกลงกระทบพื้นก็ส่องแสงสว่างเจิดจ้าสีแดงออกมาพร้อมเครื่องจักรที่ส่งแสงเริ่มทำงาน
ร่างบางที่หายไปและไม่เหลือสิ่งไดนอกจากเศษซากและหายนะจากระเบิด
อ่า ตอนแรกก็ไม่ยาวเท่าไหร่ ส่วนใหญ่มีแต่คำบรรยาย
②
ร่างเด็กดิ่งลงจากฟ้าสูงลิ่ว
พอไกล้จะตกลงบนหลังคาคฤหาสน์แต่...
ร่างหยุดลอยตัวกลางอากาศทันแต่ว่า...
อยู่ๆก็เหมือนถูกดึงกระชากลงไปอย่างรวดเร็ว
???
//หลับตาปี๋เตรียมรับแรงกระแทก
แต่กลับหายวับลงไปทะลุเพดาน
ร่างบางถูกควบแน่นเหมือนถูกบีดรัดรวบเกล้ากลายเป็นจุดแสงเล็กๆและถูกดูดลงไปยังร่างเด็กหนุ่มที่นอนซมไม่ได้สติบนเตียง
???
ที่ไหนเนี่ย //มองไปรอบๆ
???
แปลกแฮะ ทำไมถึงมองเห็นร่างกายตัวเองได้ล่ะ มืดขนาดนี้
-???-
สวัสดี //เสียงเรียบ
สิ่งที่เห็นคือร่างเรืองแสงของเด็กหนุ่มอายุรุ่นราวเดียวกันส่วนสูงเท่ากันเป้ะทั้งหน้าตายังเหมือนกันอย่างกะก๊อปปี้
???
(ใครอ่ะ หน้าตาเหมือนกันเด้ะเลย)
แต่ที่แตกต่างคือดวงตาสีบลูแซฟไฟร์ประกายระยิบระยับยามเมื่อจ้องมองเหมือนทะเลดวงดาวร้อยพันส่องแสงเจิดจรัส
???
ทำไมเราเหมือนกันจัง //เดินวนรอบๆตัวอีกคน
-???-
มีสิ่งที่ไม่เหมือนอยู่นะ
???
ดวงตาสีบลูแซฟไฟร์ของนายสวยมาก
-???-
ดวงตาสีเพลิงทับทิมของนายก็สวยดี
ร่างโปร่งแสงของทั้งสองถูกดึงดูดเข้าหลอมรวมกันไม่นานก็เกิดแสงส่องสร่างไปทั่วบริเวณแต่ก็ยังมีแต่เพียงความว่างเปล่าดังเดิม
ภาพความทรงจำมากมายหลั่งไหลเข้ามาไม่หยุด
-???-
โปรดช่วยพ่อ แม่ และพี่ชายของฉันด้วย
-???-
และ ช่วยมีชีวิตแทนฉันทีนะ
แสงเริ่มริบหายไปเหลือเพียงร่างโปร่งแสงของเด็กหนุ่มเพียงคนเดียวที่แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสักนิดนอกจาก..
-???-
ต่อไปนี้ชื่อของนายคือ
ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา
ทั้งห้องเป็นเหล็กสีขาวโพลน กระจกหน้าต่างกันกระสุนหนา10มิล ประตูเหล็กกล้าสีดำ เตียงคิงไซน์สีขาว สายน้ำเกลือโยงใยเต็มไปหมด ของในห้องมีแต่อุปกรณ์แพทย์และกลิ่นยาฉุนจมูก
ร่างเด็กชายนอนไม่ได้สติบนเตียงสีขาว ภายในห้องเงียบสนิท และร่างของหญิงสาวพรุบนั่งขอบเตียงเสียงสะอื้นไห้ดังขึ้นไม่หยุด
แพทริเซีย เรกา [แม่]
ลูฟ //เสียงสั่น
แพทริเซีย เรกา [แม่]
ตื่นขึ้นมาสิลูก..อึก
แพทริเซีย เรกา [แม่]
1เดือนแล้วตื่นขึ้นมาอ้อนคุณแม่ขอขนมอีกสิคะ
แพทริเซีย เรกา [แม่]
ดูสิ พี่ๆเขาก็ซื้อขนมมาให้เยอะแยะเลยนะ
แพทริเซีย เรกา [แม่]
อึก.. //ลูบไล้บนหน้าลูกเบาๆ
ตอนนั้นเองน้ำตาเม็ดเล็กก็หยดลงข้างแก้มขาวซีด
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//ขยับเปลือกตาเล็กน้อย
แพทริเซีย เรกา [แม่]
ฮึก..!!?
แพทริเซีย เรกา [แม่]
ลูฟ!
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(อึก ทำไมมันแฉะๆที่
แก้มน่ะ)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(ขอหลับต่อสักหน่อยเถอะ ไม่ไหวแล้ว)
แพทริเซีย เรกา [แม่]
(ท ทำไมถึงกลับไปหยุดนิ่งอีกแล้วล่ะ?)
แพทริเซีย เรกา [แม่]
//กระวนกระวาย
แพทริเซีย เรกา [แม่]
ลูฟ! ลูฟตื่นสิคะ
แพทริเซีย เรกา [แม่]
ได้ยินไหมเอ่ย?
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(หนวกหู)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//ลืมตา
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อึก //หลับตาหลบแสงอย่างไว
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//กระพริบตา2-3ครั้งเพื่อปรับแสง
แพทริเซีย เรกา [แม่]
ลูฟ! ลูกแม่ฮือ! //พุ่งลงไปกอด
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
แครก!
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ค.. คุณแม่ //เสียงแหบเบา
แพทริเซีย เรกา [แม่]
จ้ะ~? //ยังกอดอยู่
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
หายใจ... ไม่.. ออก
แพทริเซีย เรกา [แม่]
//ผ่อนแรงกอดลงเล็กน้อย
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อ เอ่อ
แพทริเซีย เรกา [แม่]
จริงสิ! //ผละออก
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ห้ะ!?
แพทริเซีย เรกา [แม่]
แม่ต้องรีบไปบอกพ่อแล้ว เดี๋ยวมานะจ้ะ มาชเมลโล่ของโปรดลูกวางอยู่วันโต๊ะนะจ้ะ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
มาชเมลโล่?
แพทริเซีย เรกา [แม่]
//วิ่งออกไปอย่างเร็ว
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
เดี๋ยว! //คว้าไว้ได้เพียงอากาศ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
....
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//เกาหัว
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//ถอนหายใจ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อ่า.. มาอยู่บนคอนี่เอง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ครั้งแรกที่เปิดใช้งานแถมเครื่องตัวแม่ก็ถูกทำลายไปแล้ว
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ไหนๆก็ต้องรอเครื่องข้ามกาลและมิติชาร์จสะสมพลังเสร็จอีกที
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//เก็บกับ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//ลุกขึ้นนั่งบนเตียง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//มองไปรอบๆ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ชิ เหมือนที่นั่นไม่มีผิด
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(แต่อย่างน้อยก็ไม่มีกลิ่นสารเคมิผสมปนเปกันจนแทบหายใจไม่ออก)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(อย่างมากก็แค่กลิ่นยาฆ่าเชื้อ)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(ทำไมมุมมองสายตามันแปลกๆนะ)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//กระโดดลงจากเตียงเดินไปหน้ากระจก
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
!!?
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ด เดี๋ยวสิ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ทำไมเหมือนเด็กอายุ10-12เลยวะ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
จำได้ว่าที่เจอกันพวกเราเหมือนกันส่วนสูงก็เท่ากัน169เลยนะ!
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
หืม?
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//จับหน้าตัวเอง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อ่า.. ที่เราแตกต่างกันก็ที่ดวงตาพอรวมจิตกันแล้วก็..
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//หันซ้ายหันขวา
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//ค้นตู้
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อ่า..
น้องจะใช้ผ้าพันแผลปิดทับตาตัวเองแบบนี้
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//พยักหน้าให้กับตนเอง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//เดินไปหยิบมาชเมลโล่แล้วมุดผ้าห่มปีนขึ้นเตียง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//งั่มๆ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
! //สะดุ้ง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//ห่อขนมหลุดมือ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
แฮกๆ..
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
? //หันมองทางประตู+เคียงคอ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
เฮือก! //โดนดาเมจเต็มๆ
แพทริเซีย เรกา [แม่]
//ตาพร่ากับความน่ารักของลูกชาย
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
อึก..
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
//เดินเข้าไปหา+ตีหน้าขรึม
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
อะแฮ่ม //กระแอมไอเพื่อปลุกตนเอง
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ตัวเล็กอย่างกับลูกหมา คิดไงไปท้าชนท้าต่อยกับเขาหะ?
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//มุ่ยหน้าใช้ความคิด
สำหรับคนอื่นๆที่เห็นเจ้าตัวมุ่ยหน้าคิ้มขมวดช่างน่ารัก(มากกกกกก)
แพทริเซีย เรกา [แม่]
//หันมอง2พ่อลูกสลับกันไปมา
แพทริเซีย เรกา [แม่]
คุณคะอย่าพึ่งซักไซ้ลูกเลย พึ่งเกิดหัวกระแทกกระเทือนมานะคะ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
อะแฮ่ม..
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
เป็นยังไงบ้าง ยังเจ็บหัวอยู่หรือเปล่า?
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(ตามความทรงจำที่ได้มามันไปสิ้นสุดที่ตอนอายุ23 แต่ทำไม.... หรือที่ต้องการให้ช่วยหมอนั่นส่งเราเข้าร่างตัวเองก่อนเกิดเหตุแรกถึง2ปี?)
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
//เห็นนิ่งไปก็ใจไม่ดี
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
//ยกมือโบกไปมาหน้าลูกชาย
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
เห็นชัดหรือเปล่า?
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
เห็น...
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
เป็นยังไงบ้าง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ก็พอได้นะ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
?
แพทริเซีย เรกา [แม่]
//วางหนังสือไว้ให้ข้างเตียง
แพทริเซีย เรกา [แม่]
แม่เห็นเราอยู่ว่างๆเดี๋ยวเบื่อเอา เลยเอาหนังาือมาให้อ่านเล่น
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//พยักหน้า
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//จ้อง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//หยิบเล่มบนสุดมาเปิดอ่าน
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//พลิกกลับมาดูปก
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//เปิดกลับไปอ่านหน้าแรก
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
.... //จ้องมองหน้าหนังสือสายตาว่างเปล่า
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(เนื้อหาข้างในกับชื่อหนังสือช่างแตกต่างกันคนละขั้ว!!)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//ปิดหนังสือวางกลับไปที่เดิม
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//หยิบห่อขนมอันใหม่มากินต่อ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
//ตะขิดตะขวงใจแปลกๆกับปฎิกิริยานั่น
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
คุณ เรียกหมอเถอะ
แพทริเซีย เรกา [แม่]
... ค่ะ
ไม่นานหมอรับเชิญพิเศษก็เข้ามา
คนสติดีครบแจ่มใสถามอะไรตอบได้ ซักไซ้อยู่ร่วมสิบนาทีก็ลงความเห็นปกติดีทุกอย่าง ก็กลับไป
แต่ทั้ง2ก็ยังอึกอักอยากจะกังขา
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ป๊าม๊า ผมไม่เป็นอะไรหรอกน่า นอกจากจะเจ็บหัวนิดหน่อย
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ก็ไม่มีอะไรแล้ว
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
งั่มๆ //นั่งยิ้มหยิบขนมเข้าปากเคี้ยวแก้มตุ่ยไม่สนใจสิ่งได
รอยยิ้มหนุ่มน้อยช่างเจดจ้า สว่างไสวเช่นกับแสงแดดที่ส่องทะลุหน้าต่าง ทั้ง2รู้สึกตาพร่า
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ยังจะมานั่งกระดิกเท้าสบายอารมณ์อีก! พึ่งตกน้ำแถมหัวร้างข้างแตกมานะ!
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
แต่ผมก็ยังอยู่ดีไม่ใช่หรอ //ตีหน้าไร้เดียงสา
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
เฮ้อ //นวดขมับ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
พักผ่อนซะ พรุ่งนี้พี่ๆแกก็กลับมากันแล้ว
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
งั่มๆๆ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
...
แพทริเซีย เรกา [แม่]
... //ยิ้มกริ่ม
แพทริเซีย เรกา [แม่]
//เดินออกไปเงียบๆ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
เออพ่อ คนที่ผมชกไปอ่ะ?
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ก็ยังสบายดี กระโดดโลดเต้นได้อยู่ละมั้ง เห็นว่าทำแผลที่หนเาเสร็ตก็กลับบ้านได้แล้ว
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ตัวโตขนาดนั้นยังจะมาสำออยเป็น5ขวบ เห็นชัดๆว่าเด็กเราอ่อนแอขนาดแรงเปิดขวดน้ำยังไม่มี
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
จะไปทำเขาบาดเจ็บอะไรได้มากล่ะ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(ทำไมรู้สึกเหมือนถูกสบประมาทเลยนะ)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
แล้วปู่ล่ะ ไม่มาว่าอะไรผมเลยหรอ?
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
(ปู่แกก็มีแต่จะโอ๋แกอย่างเดียว ตามใจหลานสะไม่เห็นหัวลูกคนนี้เลย)
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ปู่สามเห็นตั้งใจมาด่ากราดอย่างเดียวที่ไปทำให้ลูกชายคู่ค้าเค้าบาดเจ็บ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของเรา
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ตระกูลสายหลักรึ ก็ไม่ หึ!
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
(หืม วันนี้พูดมากกว่าปกติแฮะ)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//มองตาใส
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
พ่อรู้ว่าทางนั้นพูดจาไม่ดีใส่เรา
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ลูกก็เลยโมโหแล้วเข้าไปตีกับเขา
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
แต่เพราะงานเลี้ยงคนคับคั่งเลยไม่มีใครใส่ใจรายละเอียด
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ก็ไม่มีอะไรมากหรอก
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ทางนั้นก็แค่เห็นบ้านเรานอกคอก มีแค่สกุลเป็นหน้าเป็นตา ที่คิดไปงานเลี้ยงนั่นเพราะไม่มีเงินติดกระเป๋าต้องแบกหน้าไปขอจากบ้านเก่า อาศัยบุญเก่าเอาตัวรอดไปวันๆ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
หึ คงถูกพ่อแม่เป่าหูมางั้นน่ะสิ ช่างไม่รู้อะไรเอาเสียเลย
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
แถมยังบอกอีกจะว่าผมมีดีแค่หน้าตาโตขึ้นต้องไปเป็นแมงดาเกาะผู้หญิงกินไปวันๆ แถมยังไล่ผมไปใส่กระโปงแม่อีก
แพทริเซีย เรกา [แม่]
มันกล้าพูดแบบนี้กับลูกหรอ!!
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
//ตกใจนิดๆเพราะรู้ว่ายังอยู่หน้าห้องตลอด
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//สะดุ้ง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
มันยังบอกด้วยนะว่าพ่อแกน่ะผมบาง ไม่เกิน40ก็หัวล้านทั้งหัวแล้ว
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ไอ้เด็กเลว!
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ฉันยังผมดกดำหน้าหล่อกล้ามเนื้อตึงเปรี้ยะยังไม่เสื่อมโว้ยย!!
แพทริเซีย เรกา [แม่]
ไม่จริง! คุณยังหล่อดึงกระชากใจต่อให้ห้าสิบก็ยังสมาร์ทกว่าคนอื่น!!
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ที่รัก มีแต่คุณที่เข้าใจผม คุณเองก็สวยที่สุดเหมือนกัน!
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
.... //พยายามกลั้นขำสุดฤทธิ์
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(เฮ้อ มีความสุขจัง)
_________________________
③
แสงแดดสาดส่องผ่านหน้าต่างที่ถูกเปิดผ้าม่านไว้เข้ามาก็ยังไม่สามารถปลุกตัววุ่นวายตัวน้อยได้
เด็กหนุ่มนั่งขาไขว้ห้างเอนหลังพิงพนักโซฟาเพียงตัวเดียวในสถานที่นี้จับจ้องไปยังกระต่าย(?)ตรงหน้าด้วยสีหน้าว่างเปล่า
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
สรุปแกก็คือAIตัวนึงที่หมอนั่นเหลือทิ้งไว้สินะ
ดิแอนโก
ไม่ใช่AIที่เหลือทิ้งนะ!!
ดิแอนโก
ท่านดิแอนโกคือสุดยอดAIอัจฉริยะมีฟังก์ชั่นคำสั่งมากมายสามารถเรียกใช้ได้ตลอดและสะดวกสบายอย่างยิ่ง
ดิแอนโก
ไม่ว่าจะร้านค้าอนาคต
ช่องเก็บของมิติ
และควบคุมระบบเทคโนโลยีบนโลกได้ทั้งหมดด้วย เพียงแค่เจ้านายคนใหม่สั่งมา
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อ้อหรอ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ควบคุมเวลากับมิติได้ม่ะ?
ดิแอนโก
ก็ได้...//เสียงเบา
ดิแอนโก
แต่มันมีข้อจำกัดใหญ่หลวงแถมแต่ละครั้งก็ไม่เหมือนกัน
ดิแอนโก
บางทีอาจจะสูญเสียความสามารถเกี่ยวกับทิศทาง เป็นไม่สามารถแยกทิศทางได้แม้แต่ซ้ายขวาก็ยังแยกไม่ออก เป็นพวกหลงทิศโดยสมบูรณ์
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
โอ้ น่ากลัวจังเลย //สีหน้าว่างเปล่าเหมือนเดิม
ดิแอนโก
บ้างก็เกี่ยวกับส่วนสูงเป็นเตี้ยม่อต้อไม่สามารถเพิ่มส่วนสูงขึ้นได้อีก
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
แครก! //แทบสำลักอากาศ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
....
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
นี่ นายมาจากไหน
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
AIที่ถึงขนาดควบคุมระบบทุกอย่างบนโลกได้น่ะ อย่างน้อยคงถูกสร้างขึ้น100ปีข้างหน้าขึ้นไปสิ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ถึงของในห้องนั้นจะทันสมัยอยู่มากค่อนข้างสะดวกสบายในหลายๆด้านที่เทคโนโลยีมีส่วนแล้ว
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
แต่ที่ฉันสังเกตุออกไปที่หน้าต่างทางเมือง มันก็ไม่ถึงกับรุ่งเรืองมาก
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
นายอาจจะมาจากอนาคตที่ไกลยิ่งกว่าฉัน
ดิแอนโก
ผู้สร้างฉันคือลูกหลานตระกูลเรกานี่แหล่ะ แต่อีก200ปีข้างหน้า ฉันอยู่กับเขาพวกเราร่วมกันสร้างสิ่งใหม่ๆไม่หยุดช่วงเวลานั้นสนุกมาก
ดิแอนโก
จนกระทั่งเขาแก่ตัวลง ต่อให้มีการวิจัยยาอายุวัฒนะแต่มันก็แค่อย่างมาก10-20ปี
ดิแอนโก
วันหนึ่งเราไม่สามาถยื้อเขาไว้ได้อีกแล้ว
ดิแอนโก
ฉันตั้งใจลองฟังก์ชั่นกาลเวลาเพื่อย้อนไปหาเขาตอนที่ยังมีชีวิต แต่ใครจะไปรู้เล่าจะถูกดีดกระเด็นจนมาตกถึง200ปีก่อน
ดิแอนโก
ตอนนั้นฉันเร่ร่อนไร้จุดหมายจะกลับก็กลัวจะยิ่งดีดไปไกลยิ่งกว่าจึงไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากเร่ร่อนมองดูความเปลี่ยนแปลงโลกช้าๆไปวันๆ
ดิแอนโก
จนกระทั้งพบเข้ากับเด็กคนนึง เขาเหมือนมาก เหมือนกับเขาคนนั้น ฉันเฝ้าดูเขา
ดิแอนโก
ยิ่งเฝ้ามองดูมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเหมือนกัน วันหนึ่งฉันเห็นเขากำลังถูกลักพาตัว ตั้งใจจะช่วยแบบเงียบๆแต่ผิดพลาด ไม่สิ ไม่มีใครมองเห็นฉันนอกจากเขา
ดิแอนโก
ตอนนั้น เราได้รู้จักกัน ผ่านอุปสรรคที่เรียกว่า'ตระกูล'มานับไม่ถ้วย ถึงจะแค่ไม่กี่10ปีแต่มันมีค่ามาก
ดิแอนโก
จนถึงวันที่เขาจะจากไป ฉันช่วยได้ แต่เขาเลือกไม่อยู่ต่อ ส่งสารฉันให้ช่วยดูแลนายต่อไป ตอนแรกฉันไม่คิดจะสนใจนายแต่นาย...
ดิแอนโก
กับเป็นอีกคนที่เหมือนกันกับทั้ง2คนไม่มีผิด
ดิแอนโก
อย่างกับเป็นคนๆเดียวแต่ต่างช่วงเวลางั้นแหล่ะ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อ้อ
ดิแอนโก
ท่าทางไม่ทุกข์ร้อนก็เหมือนอีกแล้ว เหมือนกัน.. จนน่าขนลุก
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
เอาล่ะๆ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ฉันไม่ติดใจสงสัยแล้วก็ได้
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
มีเงินในคลังติดไว้บ้างม่ะ?
ดิแอนโก
ก็ค่อนข้างมากเลยล่ะ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
เท่าไหร่
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
9พันล้าน ก็เยอะพอตัว
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ตอนนี้กี่โมงแล้ว?
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อืม
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ส่งฉันกลับไปเดี๋ยวนี้!
ดิแอนโก
อ่ะจ้ะ //ชินแล้วกับอารมณ์ผันผวนทั้งนายเก่าและใหม่
_________________________
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//ลืมตา
สิ่งแรกที่เห็นหลังจากนอนพักมาเกือบ2วันเต็มคือ ใบหน้าที่คุ้นเคย2คนเจอแล้วเมื่อวานกับอีก2คนที่เหมือนเห็นในความทรงจำ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//ลุกพลวด
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
โอ้ยย
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อึก
แพทริเซีย เรกา [แม่]
ฮือ ลูฟ ลูกทำแม่เป็นห่วงอีกแล้วนะ ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นสักที!
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
เอ่อ.. ขอโทษครับ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
เอาล่ะๆ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ลงไปกินข้าวกันก่อน
เซสนั่งหัวโต๊ะขนาบข้างซ้ายคือแพทริเซีย ขวาอัลเบเล่ถัดไปคือวาเลนติโน ลูเซฟาโน่นั่งข้างแพทริเซีย
แพทริเซีย เรกา [แม่]
ลูกหลับไปเป็นเดือนเต็มๆทานเยอะๆนะคะ//วางใส่จานลูฟ
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
นี่ก็ด้วย กินเยอะๆ
❄️อัลเบเล่ โอเต้ เรกา 21❄️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(วางแผนฆาตกรรมทางอ้อมรึไง?=_=)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
พอ... พอแล้วครับ
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
//วางซ่อม+มีดลง
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
ที่โรงเรียนเป็นไงบ้างวาเลน
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
ก็ปกติดีนะครับ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
คิดไว้หรือยังว่าจะต่อม.ปลายที่ไหน
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
ถ้าคิดออกผมไม่ใช่ลูกพ่อแล้ว
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
ตอนนี้ยังมืดแปปด้านอยู่เลย
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
นั่นสินะ หัวแกบอบบางขนาดนี้รับไม่ไหวหรอก
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
แครกๆๆ!
แพทริเซีย เรกา [แม่]
//ยื่นแก้วน้ำให้
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//รับ ดื่ม
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(ด่าลูกตัวเองว่าโง่ ได้ฉลาดมาก)
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
นี่พ่อคงไม่ได้หลอกด่าว่าผมโง่ใช่ไหมเนี่ย
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
ผมว่าก็ไม่น่าจะรอด วันนึงอ่านแต่หนังสือเรียนอย่างกะหุ่นยนต์มีแต่พี่อัลเบตแหละที่ทำได้
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ผมอิ่มแล้วครับ ขอตัวขึ้นห้องก่อนนะ
แพทริเซีย เรกา [แม่]
จ้ะ พักผ่อนเยอะๆนะ ไม่ต้องคิดเรื่องจะไปเรียนในเร็วๆนี้ก็ได้
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ครับ //ฉีกยิ้มสดใจ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
...
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
...
❄️อัลเบเล่ โอเต้ เรกา 21❄️
...
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
จะว่าไปตาขวาน้องเป็นอะไรน่ะ
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
เพราะแผลที่หัวยังไม่หายดีอาจจะเจ็บลงมาถึงดวงตาก็ได้
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
อืม...
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
ผมว่ามันตงิดๆนะ
❄️อัลเบเล่ โอเต้ เรกา 21❄️
//มอง
แพทริเซีย เรกา [แม่]
//มอง
อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]
//มอง
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
เอ่อ
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
ก็ นั่นไง ถ้าพูดเรื่องเรียนปกติลูฟต้องคล่ำโต๊ะกระทืบเท้าขึ้นห้องไปแล้ว
☀️วาเลนติโน โรล เรกา 18☀️
ไม่รู้เป็นไรจะว่าก็ยังไม่มีใครเคยเห็นผลการเรียนน้องมันเลยนะ
แพทริเซีย เรกา [แม่]
มันก็จริง..
บนห้องลูฟที่ไม่เหลืออุปกรณ์การแพทย์อะไรแล้ว
ในห้องโล่งกว้าง สีขาวมีเพียงเตียงนอนขนาดคิงไซส์กับโต๊ะเก้าอี้ข้างเตียงนิดหน่อย โต๊ะวางขนมกลางห้องเป็นกองสูงกับตู้เสื้อผ้า กระจกแผ่นบางยักษ์ผนังห้องกับโต๊ะเครื่องเขียนหนึ่ง มีหนังสือวางเรียงสูงจนเลยหัว อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อีกจำนวนนึง และทุกอย่างล้วนต้องมีมงกุฎ
หัวเตียงรูปมงกุฎ พนักเก้าอี้ก็มงกุฎ ตู้เสื้อผ้าก็มงกุฎ
อีกด้านของห้องเป็นกระจกใสติดพื้นขึ้นไปถึงเพดานกับผ้าม่านสีดำสนิทที่ถูกเปิดไว้ กับพรมสีขาวนุ่มผืนใหญ่และโต๊ะเตี้ย
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//นั่งทบทวนความทรงจำบนเตียง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
สำหรับครอบครัวดูเหมือนภาพลักษณ์ของนายจะกลายเป็นหน่ออ่อนต้านลมไม่ไหวไปสะแล้วนะ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ในความทรงจำนายประสบความเร็จแต่ตอนนั้นไม่มีคนในครอบครัวยินดีด้วยแล้ว ฉันจะไม่ซ้ำรอยเดิมไงก็เป็นคำขอของนายด้วย
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อืม..
ร่างเล็กเดินไปหยิบห่อขนมกองมหึมาบนโต๊ะบรรจงแกะเทวางใส่ภาชนะ คิดว่าพอแล้วก็ค่อยๆยกไปวางบนโต๊ะเตี้ยติดหน้าต่างและไม่ลืมที่จะหยิบแล็ปท็อปไปด้วย
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
เหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อ้ะ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//เดินออกไปจากห้อง
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
เอ๋ พ่อบ้านหายไปไหนหมด..
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ทำเองก็ได้
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
เอ.. พวกนั้นไม่เคยถ่ายทอดความรู้เรื่องอาหารใส่หัวฉัน
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ไม่เป็นไร อาศัยความทรงจำที่ได้รับมาก็ได้
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//วางหลอดลงไป
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
เป็นไงล่ะ!
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//ยกมือเท้าสะเอว เชิดหน้าขึ้น กระตุกยิ้มน้อยๆด้วยความภูมิใจจจ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
! //สะดุ้ง หันคลับ
พ่อบ้าน7-8คนยืนเรียงรายกันบ้างก็เกาะขอบประตูชะโงกหน้าออกมาปรบมือให้
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//เม้มปากแน่นหน้าแดงด้วยความอาย
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ม มากันตั้งแต่เมื่อไหร่
<พ่อบ้าน/การ์ด>
ได้ยินเสียงทางห้องครัวก็เลยมาดู..
<พ่อบ้าน/การ์ด>
ตั้งแต่คุณชายทำน้ำปั่นครับ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//หน้าแดงยิ่งกว่าเดิม
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
1คน ช่วยยกขึ้นไป...
พ่อบ้าน1คนมาช่วยยกส่วนที่เหลือก็พร้อมใจกันหลีกทางให้
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ขอบใจ ไปได้
<พ่อบ้าน/การ์ด>
//โค้ง เดินออกไป
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//นั่งลงบนพรมนุ่ม
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//เปิดโน๊ตบุ้ค หยิบช็อกโกแลตขึ้นมากินไปพร้อม
ในห้องสีขาวโพลนเตียงนอนสีขาวเฟอร์นิเจอร์สีดำรวมผ้าม่าน
แต๊กๆๆๆๆ-เสียงรัวคีย์บอร์ด
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ฉันไม่เข้าใจนายตอนเด็กเลยจริงๆ
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(เจ้าเด็กนี่ นอกจากหน้าตาแล้วก็ไม่นับว่าเหลืออะไรให้ชมอีก ใบหน้าเฉื่อยชาไม่เอาไหน ที่โรงเรียนสร้างแต่ความวุ่นวาย)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(แต่เพียงคะแนนสอบกลับสูงปรี๊ด)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(ไม่เห็นหัวใคร เปิดปากมาทีน่าเอาตี*ยัดปากมากแต่ก็ไม่ได้ว่าใครเรี่ยราด เงียบขรึม)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(ทำไมรู้สึกเหมือนด่าตัวเองเลยนะ)
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
(อ่า นั่นสินะ)
ดิแอนโก
แตกต่างกันทีชอบพูดและยิ้มเก่งมาก
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ใช่
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
เห้ย!
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
อย่าโผ่มากรอกเสียงใส่หู
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
ยิ้มได้น่าถีบมาก
ดิแอนโก
ดิแอนโกขอปิดให้บริการจนกว่าเจ้านายจะมีของน่าสนใจมาให้
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
...
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
มีงอนก็ได้ด้วย?
⚜️ลูเซฟาโน่ ซิกส์ เรกา⚜️
//ทำ... ต่อจากที่ค้างไว้
หน้าจอฮอโลแกรมฉายภาพติดตาม
การกระทำของเจ้านาย
ดิแอนโก
ไม่สนใจเขาเลยอ่ะ //กัดผ้าเช็ดหน้าน้ำตาร่วง
ดิแอนโก
แต่ว่า ดูครึ่งๆกลางๆแบบนี้ แม้แต่นิสัยส่วนประหยัดคำพูดคงหลอมรวมแล้วสินะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
![แพทริเซีย เรกา [แม่]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/3068059/avatar/19337200/1630140793331.jpeg-s200webp?sign=afb10cd35dc2e4872f9c5e261ec4139b&t=6750ed00)
![อัลเดรียเล่ เซส เรกา [พ่อ]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/3068059/avatar/19337200/1630601792054.jpeg-s200webp?sign=b8e6e23c5bfde84462f281277ed594dc&t=6750ed00)
