ว้าว ! หนังเรื่องนี้สนุกจังเลยเเต่ดูเหมือนว่าฉันจะง่วงเเล้วนะงั้นนอนก่อนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องไปเรียนอีกฝันดีจ้า เจ้ามูฟวี่(ชื่อเเมว) หลังจากที่ฉันปิดทีวีฉันก็ขึ้นไปนอนบนเตียงฉันค่อยๆหลับตาลงช้าๆทันใด

นั้น! มีเเสงวูบขึ้นมามันสว่างมากฉันเห็นเเค่ใบหน้าชายหนุ่มคนหนึ่งจากไกลๆที่มองจากมุมไหนก็พูดได้คำเดียวเลยว่าเค้าหล่อมากหล่อเเบบที่เรียกว่าพระเจ้าส่งมาเกิดตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกได้เเต่จองมองชายหนุ่มด้วยสายตาที่หลงไหลทันทีทันใดชายคนนั้นหันมามองฉัน เเล้วฉันควรทำไงต่อดี โอ้ย! นี้มันอะไรกันเนี้ยทำไมเค้าช่างงดงามขนาดนี้เค้ายื่นมือให้ฉันพร้อมกับยิ้มมุมปาก ฉันเขินไม่ไหวเเล้ว เเล้วภาพต่อมาก็ตัดมาที่ห้องนอนของฉันกับเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้น ฉันพูดกับตัวเองว่า

โอ้ยฉันฝันไปหรอเนี่ย ว้ายๆตายเเล้ว

สาย สาย สาย อีกเเล้ว

ฉันลุกขึ้นเเละรีบวิ่งไปอาบน้ำไปโรงเรียน

เสียงทักทาย Hi!ออโรร่า วันนี้เธอดูเพลียๆนะ

มีอะไรเกิดขึ้นรึป่าว (เสียงเพื่อนของฉัน) ป่าวๆ(เสียงสูง)

เอ๊ะ!หรอเธอมีเเฟนเเล้วไม่บอกเพื่อน.

: บ้าน่ะ เออเเล้วการบ้านที่ครูคณิตศาสตร์สั่ง

คุณโรซี่(ชื่อเพื่อนรักของฉัน)ทำเสร็จหรือยังคะ

ยังๆ กะจะลอกเธอนั่นเเหละนะฮ่าๆ

(เสียงหัวเราะน่ารำคาญ) :ฉันว่าเธอหนะควรที่จะทำเองบ้างนะ

โรซี่:เธอจะเย็นชาไปถึงไหนย่ะ เพื่อนป่ะเพื่อน

ออโรร่า:ช่วยไม่ได้นิเนอะมีเธออยู่คนเดียวที่คบกับฉันเป็นเพื่อน(นางเอกเศร้าเเปป)

โรซี่:ไปๆเข้าโรงเรียนได้เเล้ว

ออโรร่า:ฉันเบื่อยัยบื้อนี้จริงๆ

หลังจากเลิกเรียนฉันเดินกลับบ้านคนเดียวเปล่า เปรียวหัวใจอิๆเจอน้องเเมวน้อยระหว่างทางกลับบ้านน้องน่ารักจังเลยให้ขนมน้องเมี้ยวดีกว่า

เมี้ยว~ น่ารักที่สุดเลยเจ้าเเมวน้อย ฉันควรกลับบ้านได้เเล้วพ่อเเม่รออยู่ หึๆ

(เสียงหัวเราะเย็นชา)ฉันลืมอีกเเล้วหรอเนี้ย ฉันนี้ทึ้มจริงๆเลย พ่อเเม่ฉันตายไปเมื่อปีที่เเล้วจำไวให้ขึ้นใจซะ ออโรร่าเธอมันโง่ น้ำตาใสๆเริ่มไหลออกมาจากดวงตาของสาวน้อยออโรร่า ...........

เมื่อออโรร่า เดินถึงประตูหน้าบ้านก็มีซองจดหมายเเปลกประหลาดวางอยู่ที่พรมเช็ดเท้าหน้าประตูบ้านของออโรร่า เธอ หยิบจดหมายปริศนาขึ้นมาอ่าน (ความในจดหมาย) ''ไงสาวน้อยออโรร่าหวังว่าเราจะได้มีโอกาสเจอกันอีกครั้งนะ'' ตอนนี้ออโรร่ารู้สึกกลัวเเละมึนงงว่าเธอไปรู้จักกับคนส่งจดหมายตอนไหนเพราะเธอไม่เคยมีเพื่อนบ้านเเละญาติ นอกจากโรซี่ที่เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอ

ติง!ติง!ติง!เสียงเม็ดน้ำฝนหยดลงกระทบกับหลังคาบ้าน ออโรร่า:รีบเข้าบ้านดีกว่ายังไม่เก็บผ้าเลยนี้เนอะ ส่วนเรื่องนี้ค่อยคิดต่อว่าจะเอาไงต่อไปดี

เธอเดินไปเก็บผ้าที่ราวตากผ้า อยู่ๆ ก็มีเสียง

ชายหนุ่มดังขึ้น ในห้องนอนของเธอเสียงมัน ค่อยๆลอยมาอย่างแผ่วเบา เธอตกใจจนสะดุ้งทำอะไร

ไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งแล้วฟังว่าต้นเสียง กำลังพูดอะไรอยู่ (เสียงชายหนุ่มปริศนา):เเม่สาวน้อยคนนี้ช่างน่ารักน่าสนใจจริงๆเเละชีวิตเธอก็ช่างน่าสงสาร หวังว่าฉันจะได้เจอเธออีกครั้งนะออโรร่า

เด็กสาวฟังจบก็ตื้นกลัวเธอคิดว่ามีขโมยขึ้นบ้านของเธอเธอหยิบไม้เทนนิส เเล้ว ขึ้นบันใดอย่าง ช้าๆ ให้เงียบที่สุด ค่อยๆ เปิดประตูห้องช้าๆด้วยความรอบคอบ เพราะเสียงต้นกำเนิดมาจากห้องนอนของเธอ เอี๊ยด!!!!!!!! ๆ เสียงหน้าต่างเปิด พร้อมผ้าม่านที่โบกปริ้วตามสายลมที่พัดผ่านเข้ามาในห้องนอนของเธอในห้องว่างเปล่าไร้สิ่งมีชิวิตใดๆนอกจากเธอเธอคิดว่าเธอคงหูฟาด เพราะคิดมากเรื่องจดหมายใบนั้นเธอโล่งใจเป็นอย่างมากว่าไม่มีใครอยู่ในห้องของเธอ ด้วยความเบาใจเธอเลยรีบเดินลงบันได จนเผลอเหยียบขั้นบันไดผิดซึ้งบันไดชันมากเธอเลยคิดทำใจเเล้วว่าถ้าเธอตกลงมา

ขาเธอคงหักไม่ก็เเพลง เเต่เเล้วมีร่างกายที่ใหญ่ ปรากฏขึ้น มาฉุดดึงเสื้อของเธอไว้จากข้างหลัง

เธอ รู้สึกได้ เเละมีเสียงกระซิบข้างหูว่า"ระวังหน่อยสิตกลงไปเดี่ยวก็ไม่สวยกันพอดี"เธอยืนอึ้งอยู่สักพักกับสิ่งที่เธอเจอเเละสิ่งที่เธอพึ่งได้ยิน เมี้ยว~เมี้ยว~เสียงร้องของเจ้ามูฟว

ี่ (ร้องอ้อน ) มาได้ทันเวลาพอดีเลยมูฟวี่น้อย

ของ ฉัน อย่างน้อยมีเเกรอยู่เป็นเพื่อนฉันก็ไม่ค่อยกลัวเเล้วหล่ะเด็กสาวอุ้มเเมวน้อยพร้อมก้าวลงบันไดไปอย่างช้าๆเเละระมัดระวังเป็นอย่างดี...............

หลังจากที่เธอเดินลงจากบันไดเธอก็มาทำอาหารเย็นที่ห้องครัวกับเจ้ามูฟวี่ทำอาหารเสร็จก็กิน

อาหารที่ตัวเองทำจนหมด เธอรู้สึกเหนียวตัวจึงไปอาบน้ำ ขณะ ที่เธอกำลังอาบน้ำอย่างเพลิดเพลินน้ำก็หยุดไหลเธอเลยออกมาจากห้องน้ำมาเเต่งตัวด้วยชุดนอนเพราะเธอกำลังเข้านอน เธอทิ้งตัวลงไปบนเตียงเเล้วหลับตาลง ใช้ เธอเข้าไปในห้วงเวลาเเห่งการหลับไหลเรียบร้อยเเล้วเธอกำลังเข้าไปในโลกเเห่งความฝันที่เเสนวิเศษ เธอได้เจอกับชายหนุ่มปริศนาอีกครั้ง คราวนี้ชายหนุ่มรูปงามกล่าวทักทายเธอ "ไงออโรร่า" ออโร่ร่าก็ได้เเต่ยืนงง หลงไหล กับ ความงามดุลเทพพระเจ้าของ

ชายหนุ่ม ออโรร่าไม่รอช้ารีบตะโกนถามชื่อชายหนุ่ม"นี่ ! นายชื่ออะไรเหรอ" ชายหนุ่มเงียบ เเละ

รีบ พุ่งตัวเข้ามากอด ออโรร่า "เธอจำฉันไม่ได้เเล้วหรอเเต่ฉันยังคงจำเธอได้ตลอดเลยนะออโรร่า"

ออโรร่า:นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไงห่ะ เเล้วนายเข้ามาในห้องนอนของฉันได้ยังไง นายโรคจิตฉันจะตะโกนให้คนมาช่วยถ้านายยังไม่ปล่อยฉันนายได้ยินมั้ยไอ้โรคจิต"

ชายหนุ่ม:ถึงเธอจะตะโกนเเหกปากยังไงซะก็ไม่มีใครได้ยินเธอหรอก เพราะนี้มันในความฝันของเธอยัมทึ้มเอ้ย"

ออโรร่า:เเล้วนายชื่ออะไรหล่ะ

ชายหนุ่ม:เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอกมาสนุกกันต่อดีกว่ามา อย่าดื้อเลยเเม่สาวน้อยออโรร่าที่รัก

(ชายหนุ่มค่อยๆกอดรัดออโรร่าอย่างนุ่มนวล)

ออโรร่า:ไม่นะนี้นายกำลังทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ

ชายหนุ่ม:ปล่อยไปก็โง่เเล้วมาสนุกกันต่อเถอะ

ออโรร่า:(พยายามขัดขืน) ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนายจะเอาอะไรฉันให้นายได้หมดเลย

ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ

(น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด)

ชายหนุ่ม:(คิดในใจ)เธอช่างไร้เดียงสาจริงๆไม่รู้

เหรอว่าผู้ชายน่ากลัวกว่าที่เธอคิดขนาดไหน

ชายหนุ่ม:เธอพูดเองนะว่าจะให้ฉันทุกอย่าง งั้น

ฉันจะเอา.........

ออโรร่า:จะเอาอะไรนายบอกฉันมาเเต่นาย

ต้องปล่อยฉันไปก่อน นะ เข้าใจใช้มั้ย

ชายหนุ่ม:โอเคๆ ปล่อยเเล้ว ปล่อยเเล้ว

ปล่อยเเล้วนะ หยุดร้องไหได้เเล้วน่ารำคาญ

ออโรร่า:เเล้วนายจะเอาอะไรหล่ะ รีบบอกมาสิ

ชายหนุ่ม:เธอเเน่ใจนะว่าเธอให้ฉันได้

ออโรร่า:เเน่ใจสิเเล้วตกลงนายอยากได้อะไรเหรอ

เงิน หรือว่า เช็คเงินสด นายบอกฉันมาได้เลย

ชายหนุ่ม: ไม่เธอคิดว่าของพวกนั้นฉันต้องการมันหรออย่างเธอจะมีสักเท่าไหร่กันเชี่ยว

ออโรร่า:เเล้วนายต้องการอะไร หล่ะบอกฉันมาสักทีเถอะ อย่าเล่นคำให้มากนักเลย

ชายหนุ่ม : หึ หึ หึ งั้นฟังปากฉันให้ดีนะ

ชายหนุ่ม : ตัว เธอ ไง ที่ รัก

ออโรร่า :ไม่ ! ไม่ได้

ชายหนุ่ม:เธอพูดเเล้วนิห้ามคืนคำ ต่อไปนี่เธอ

คือ ของฉัน จำใส่กระโหลกไวด้วยหล่ะ เเล้วไว้เจอกันใหม่นะที่รัก ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ออโรร่า สะดุ้ง!!ตื้น โห้!!!!โล่งใจนี้มันเเค่ความฝัน

โถ่...เอ้ยถ้าเป็นเรื้องจริงฉันคงจะบ้าตายไปเเล้ว เเต่ถ้ามีผู้ชายหล่อขนาดนั้นในชีวิตจริงก็คงจะดีสินะ ไปอาบน้ำดีกว่าเดี่ยวไปเรียนสาย ร่าเริงเเจ่มใส