ณ อนาจักร คอร์นาเรีย มีราชวงศ์ หนึ่งซึ่งปกครอง
อนาจักรคอร์นาเรีย ในราชวงศ์นั้นมีเจ้าหญิงอยู่2คน
คนที่หนึ่งสวยราวกับเป็นเทพธิดา อีกคนหนึ่ง
มีสติปัญญาเฉียบเเหล่มเเละเจ้าเลห์ องค์หญิงทั้งสอง
คนนั้นมีความสัมพันธ์ ที่ไม่ดี
อยู่มาวันหนึ่งองค์หญิงลำดับที่หนึ่ง ได้มั้นกับเจ้าชายรูปงามจนใครๆต่างก็หลงสเน่ห์ ทั้งสองคนนั้นได้มั้นกันไว้มานาน
เเต่องค์หญิงลำดับที่สองนั้นชอบองค์ชายมากเเละอยากจะ
ครอบครองจึงได้ไปจ้างนักเวทย์มาร่ายมนต์ใส่องค์หญิงลำดับที่หนึ่ง
เมื่อเช้าวันต่อมาองค์หญิงที่หนึ่งก็พบว่า ตนเองกลายล้างเป็นอสูรที่มีพละกำลังมหาสารเเละรูปร้างหน้ากลัวเมื่อองชายมาเห็นองค์หญิงซึ่งอยู่ในสภาพนั้นจึงใด้ขอถอนหมั้น
เเม้เเต่พ่อเเละเเม่ ของนางก็รังเกียจในรูปลักษณ์ของนาง
จึงได้เนรเทศนางออกไปจากอนาจักรเเละองค์ชายก็ได้หมั่นกับ
องค์หญิงลำดับที่สองเเทนจนเวลาผ่านมา
7ปี องค์หญิงลำดับที่หนึ่งก็ได้สร้างอนาจักรขึ้นมาชื้อว่า
อนาจักรอสูร ที่มีอสูรร้ายอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก
ในอนาจักรมีขุนนางอสูรอยู่6ตน ซึ่งเเต่ละตนนั้นเรียกได้ว่าอันตรายเเละน่าเกรงขามมากๆปกครองเเต่ละส่วนของอนาจักร
เเละมีเจ้าหญิงอสูรปกครองเหล้าอสูรทั้งหมดในอนาจักรนั้น
ณ ป่าเเถบตะวันตกของอณาจักรคอร์นาเรีย ซึ่งมีที่ตั้งของ
อณาจักรอสูร ได้มีกลุ่มอัศวินของอณาจักรคอร์นาเรีย
เข้ามาสำรวจเพื่อที่จะสำรวจป่าต้องสาป
เจฟ:หัวหน้าผมว่าตอนนี้เราน่าจะหยุดพักกันก่อนนะครับ
หัวหน้า(เควิน): ได้งั้นเราพักกันก่อนเเละเเบ่งเวรกันเฝ้า
เพื่อมีปีศาจโผล่มาเห็น
เหล้าอัศวินก็นั้งพักกันด้วยความเหน็ดเหนื่อย
ณ ปราสาทอสูร มีปีศาจตนนึงซึงเธอมักจะชุดสีเเดง ในตอนนี้เธอมีรูปร่างดั่งมนุษย์เพราะเธอใช้เวทย์มนต์จันทราเพื่อ
ที่จะอยู่ในร่างมนุษย์เเละเธอมีนามว่า ทามิโกะ
ทามิโกะ: เห้อ!!!ทำไมมันถึงได้น่าเบื่อเเบบนี้กันนะทำไมวันนี้ถึงไม่มีคนอยู่ที่ปราสาทเลยนะ นี่ !!! มีใครอยู่ใหม เห้อะโกนเท่าไร
ก็ไม่มีคนตอบเลยเเฮะ ช้วยไม่ได้ละนะในเมื่อไม่มีใครอยู่
งั้นเราก็เเอบไปป่าสักเเปปนึงละกัน
หลังจากนั้นทามิโกะก็เดินออกจากปราสาทไปเเละเธอก็ใช้เวทย์มนต์มิติ วาร์ปไปในทันที ณ ในป่าต้องสาป
เควิน: เอาละทุกคนเราพักพอละได้เวลาออกเดินทางกันได้เเล้ว
เหล้าอัศวิน: คาบ!!!
เหล้าอัศวินก็เดินทางกันต่อ เเต่เมื่อเดินไปสักพักก็เหมื่อจะได้กลิ่นเลือดลอยเต็มป่า เมื่ออัศวินวิ่งเข้าไปก็พบว่ามี มอนส์เตอร์
ที่มีขนาดใหญ่
มอนส์เตอร์ตัวนี้มีรูปร่างใหญ่ประมาณ3-4เมตรได้เเละมีกรงเล็บที่ยามเเละมีขนสีกำออกน้ำตาลๆ มีรูปร่างเป็นหมี
เจฟ: โอ้พระจ้า!!! ไหงถึงได้ดวงซวยขนาดนี้นะเนี่ย
เควิน: รูปร่างเเบบนั้นมีขนสีดำออกน้ำตาล มันคือหมีมรณะ
เมื่อเควิน พูดจบก็ไม่รอช้า รีบวิ่งเข้าไปเพื่อที่จะฟันมัน
เมื่อเควินชักดาบออกมา ก็ทำให้พื้นเเละอากาศเย็นทันที
เควิน: ตามเเต่พระเจ้า จงเสกสรรเเละขอยืมพลังของท่าน
เพื่อฟาดฟันศัตรู!!!
เมื่อเควินร่ายเวทย์มนต์เสร็จดาบก็เริ่มเปร่งเเสงออกมาเเละทำให้เควินนั้นพลังเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่อปีศาจที่อยู่ตรงหน้าเห็น
ก็ไม่รอช้า ก็ วิ่งจรงไปที่เควินในทันที เเต่เมื่อวิ่งไปจนจะถึง
เควินก็หายไปต่อหย้ามันเเล้วหลังจากนั้นหัวของมันก็หลุดออกในทันที
เจฟและเหล่าอัศวิน: เย้!!! หัวหน้าเราจัดการปีศาจได้เเล้ว
เมื่อเควินเก็บดาบก็ตะโกน
เควิน: เอาละออกเดินทางกันต่อ!!
เหล่าอัศวิน: ครับ!!!
เเล้วอัศวินก็ได้เดินทางกันต่อตัดกลับมาที่ ทามิโก๊ะ ที่กำลังเดินเล่นอยู่ในป่า
ทามิโกะ: ทำไมวันนี้ป่าถึงได้เงียบเเปลกๆกันนะทุกทีน่าจะมีสัตว์
อสูรอยู่เยอะเลยไม่ใช้รึไงกันนะ ทำไมวันนี้มันถึงได้น่าเบื่อเเบบนี้
กันนะ
เมื่อทามิโกะเดินไปเรื่อยๆก็พบรอยเท้าขนาดใหญ่ซึ่งรอยเท้านั้น
เป็นของมังกร ซึ่งในป่าต้องสาปเเห่งนี้ก็ีภูเขาที่มีมังกรอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก
ทามิโกะ: ชัดเลย รอยเท้าเเบบนี้มังกรเเน่ๆ หน่อย!!เจ้ามังกร
บังอาจนัก ที่คิดจะเข้ามาในอณาเขตของฉัน!!! ทั้งๆที่ทำสัญญาไว้กับตาเเก่นั้นเเท้ๆว่าจะไม่ลุกล้ำ อณาเขตของกันเเละกัน
เมื่อทามิโก๊ะพูดจบก็รีบตรงเข้าไปในป่าเพื่อตามหามังงกรในทันที
ตัดกลับมาที่กลุ่มอัศวิน ซึ่งกำลังเดินทางกันอยู่
เจฟ:หัวหน้าผมว่าเราเดินกันมาสักพักเเล้วนะเเตาก็ไม่เห็นจะมีวี่เเววของ ดันเจี้ยนเลยนะครับ
เควิน: ตามที่เเผนที่บอกคือดันเจี้ยนอยู่ห่างจากเราประมาณ
1กิโลเมตรได้ละมั้ง
เมื่อวินได้ยินเเบบนั้นก็หน้าตาหดหู่ เเล้วเดินทางกันต่อ
ณ ปราสาทอณาจักรคอร์นาเรียในห้องพระโรงซึ่งมี
เสนาบดีที่บื่นพูดกลับพระราชา
เสนาบดี(เจอราด): ท่านครับท่านไม่คิดว่ามันอัณตรายไปหน่อยหรอครับที่ส่งอัศวินเข้าไปในป่าต้องสาป ซึ่งมีอณาจักรของอสูร
ตั้วอยู่นะครับ
กษัตริย์(โอเว่น): ถึงมันจะอันตรายเเต่คนที่เราส่งไปก็ไม่ธรรมดาเหมื่อนกันนะ เจอราด
เจอราด: ท่านหมายถึงเควินนะหรอคับ
กษัตริย์(โอเว่น): ใช้เเล้วละ
ประวัติของโอเว่นคือเข้าเติบโตมาในเเถบชนบทซึ่งเขาเข้าเมื่อง
มาเพื่อที่จะหางานทำ เขายึงไปสมัครการมดสอบดพื่อที่จะเป็นอัศวิน เควินนั้นมีความสามารถ มาตั่งเเต่เด็กๆเพราะพ่อเขาก็
เคยเป็นอดีตผู้บัญชาการกองอัศวินทั้งหมด พ่อของเขา
ขึงฝึกซ้อมดาบให้เควินตั้งเเต่เด็กๆ เควินนั้นเสียเเม่ไปตั่งเกิด
เพรสะว่าร่างกายของเเม่เควินนั้นอ่อนเเอ่มานานมาก
เเล้วหลังจากที่ให้กำเนิดเควินเเม่เขาก็เสียลงทันที
หลังจากที่เควินสอบเป็นอัศวินเสร็จ ก็ทำให้ผู้คุมสอบถึง
กลับตกตลึง เพราะความสามารถของเควินนั้น
เทียบเท่ากับ องค์ครักษ์ขอวกษัตริย์ตั่งเเต่อายุ17
เจอราด: งั้นเเบบนี้ก็พอจะมีหวังสินะครับ
กษัตริย์(โอเว่น): ข้าก็หวังให้มันเป็นเช่นนั้นเหมื่อกันนั้นเหละ
กษัตริย์(โอเว่น): เห้อ!นี้ก็ผ่านมา7ปีเเล้วสินะทีข้าเนรเทศนาง
ออกไป
เจอราด: ท่านหมายถึง องค์หญิงลำดับที่หนึ่งหรอพะยะคะ
กษัตริย์(โอเว่น): ใช่ ตั่งเเต่ที่ข้าไล่นางออกไปก็ไม่รู้ว่าตายรึยัง
เจอราด: ข้าก็หวังว่านางจะสามารถรอดได้นะ
ตัดกลับมาที่ทามิโกะ
ทามิโกะ: เห้อ!!! ให้ตายเถอะข้าก็เดินมาหลายชั่วโมงเเล้วนะไหง
ไม่เจอเจ้าจิ่งเหลนนั้นเลยฟะ หรือมันบินกลับเขาไปเเล้วนะ
ณ ทางเข้าดันเจี้ยน
เจฟ: โอ้พระเจ้า ในที่ก็มาถึงสักทีนี้นะรอดันเจี้ยนที่อันตรายที่สุด
เควิน: เอาละอัศวินเอ๋ย!!! เตรียมตัวกันให้พร้อมระมัดระวังตัวกันด้วย อย่าประมาทกันซะละ
เควินพูดยังไม่ทักจะจบ ก็มีสัตว์ขนาดใหญ่ซึ่งใหญ่พอๆกับ
ปราสาท สัตว์ปีศาจตัวนี้มีปรกอยู่กลางหลังเเละ
เดินสี่ขา เกร็ดของมันมีสีดำทมิฬดวงตาสีเเดง
เเละพลังเวทย์ที่เเผล่ออกมาก็มาจนไม่มีมร่สิ้นสุด
เจฟ: นะนะนั้นมันมังกรไม่ใช้หรอ!!!
เจฟตะโกนด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว
เควิน: โอ้พระเจ้า!! เกร็ดของมันเป็นสีดำนั้นมันมังกรดำ หนิ
เมื่อเควินพูดจบเจ้ามังกก็เริ่มโจมตีโดยรมหายใจของมัน
เมื่อมันโจมตีหล้าอัศวินมากกว่าขึ้นก็ตายในทันที
เจฟ: โอ้ไม่นะพวกเรสจะตายกันหมดเเล้วหรอ
เควิน:พระเจ้าเอ๋ยจงสถิตที่ดาบเพื่อฟาดฟันศัตรู
เจฟ: หัวหน้า!!!!
เควิน:หนีไปสะ เดี่ยวข้าจะล่อมันไว้เอง
เจฟ: เเต่!!!
เควิน: ไปสะ!!!
เมื่อเควินพูดจบเหล่าทหารก็ยื่นขึ้นเเละชักดาบอกมา
เควิน:พวกเจ้าทำอะไรกันทำไมไม่หนีไป
เจฟ: พวกข้าเป็นอัศวิน!!! การที่จะให้พวกข้าวิ่งหนีศัตรูเเล้ว
ทิ่งหัวหน้าไว้ มันเป็นสิ่ง น่าอับอายในฐานะอัศวิน
เควิน:เจ้าพวกบ้าเอ้ย!!! ก็ได้ อัศวินมั้งหมดจัดกระบวนทัพ
เมื่อเควินพูดจมังกรตัวนั้นจู่ๆมันก็กระเด็นไปไกลหลายสิบเมตร
เเล้วบรรยากาศก็ดริ่มที่จะหนักอึ่ง ท้องฟ้าที่สดใส
จู่ก็กบายเป็นสีดำ
ทามิโกะ: เเหมๆ บังอาจนัก ที่มาอารวาทในที่เเห่งนี้ ทั้งๆที่
เป็นเเค่จิ้งเหลนเเท้ๆ
เมื่อเหล้าอัศวินไดยินเสียง ก็ต่างหันไปที่ต้นตอของเสียงในมันที
อัศวิน1: นั้นมันปัศาจทมิฬเเห่งป่าต้องสาปนี้
อัศวิน2: ผูหญิงคนนั้นนะหรอปีศาจทมิฬ
อัศวิน3: ภับพิบัติทั้ง2 อย่างมารวมตัวกันอยู่ตรงนี้เนี่ยนะ
หลังจากมังกร รุกขึ้นมาก็ได้พูด
มังกร: เเก่สินะที่เป็นปีศาจทมิฬ ให้ตายเถอะ ข้าอุสา คาดหวัง
ว่าปีศาจทมิฬจะหน้ากลัวขนาดไหน ที่เเท้ก็เเค่เด็กเหลือขอนี้เอง
มะงกรตัวนั้นยังไม่ทันจะจบจู่ๆร่างกายของมันก็เย็นเฉียบ
เมื่อมันมองไปที่ปีศาจทมิฬร่างกายของมันก็เริ่มสั่น เพราะ
เเววตาที่ปีศาจทมิฬ มองมา นั้นมีจิตสังหารที่รุนเเรงมาก
จนมันเห็นภาพตัวเองถูกฆ่าตายหลายครั้ง
ทามิโกะ: เห้ย!!! ไอจิ้งเหลนเเก่พูดจบรึยัง
เมื่อทามิโกะพูดจบ มังกรตัวนั้นก็พุ่งมาเพื่อที่จะฆ่าเธอ
เมื่อทามิโกะชักดาบออกมา มังกรตัวนั้นหัวของมันก็ขาดทันที
ทามิโกะ: อวดดีสะจริง
เมื่อเหล่าอัศวินเห็นว่ามังกรถูกตัดคอภายในพิบตา
เหล่าอัศวินก็ทำได้เเค่ยื่นนิ่งต่อหน้า ทามิโกะ
ทามิโกะ: เเล้ว พวกเจ้าเป็นใครกัน เเล้วมีเหตุอันใดที่จะต้องเข้ามาในอณาเขต ของข้า
เควิน: คือเธอเป็นใครกัน
ทามิโกะ: ฉันถามพวกเเก สิ่งที่พวกเเกควรทำ คือ ตอบคำถามของฉัน
เมื่อทามิโกะพูดจบเหล่าอัศวินก็ลังเลที่จะ สู้ หรือ หนี ดี
เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ไม่ใช้สิ่งมีชีวิต ที่พวกเขาจะต่อกร ด้วยใด้
เควิน: ข้าชื้อว่าเควิน เป็นหัวหน้าหน่วยอัศวิน สีชาด เเห่ง
อณาจักร คอร์นาเรีย
ทามิโกะ: เเล้วพวกเเกมาทำอะไรที่ป่าต้องสาปของข้ากัน
เควิน:พวกเรามาเพื่อเก็บทรัพยากรธรรมชาติ ในป่าเเห่งนี้
ตามคำสั่ง ของกษัตริย์
เมื่อเควินพูดจบ ทามิโกะก็คิดไตรตรอง ว่าจะทำอย่างไรกับผู้บุกรุกที่เข้ามา ใน อณาเขตของตน
ทามิโกะ:งั้นพวกเเก จะรับผิดชอบอย่างไร กับการที่พวกเเก บุกรุก เข้ามาในอณาเขตของข้า กัน
เควิน: งั้นก็ได้โปรดรับหัว ของข้าไปด้วย เเลกกับการรปล่อย
ลูกน้องของข้า
ทามิโกะ: เห้ๆ!! เเค่ชีวิตเจ้า หนึ่งชีวิตคิดว่าจะสามารถ ชดใช้ได้รึ
เจฟ: งั้นเอาหัวของข้าไปด้วย
เควิน: เจฟ!!!
เหล่าอัศวิน: ของพวกข้าด้วย
ในตอนนี้ เหล่าอัศวินทุกคนนั้นพร้อมที่จะมอบหัวของทุกคนให้เเก่ ทามิโกะ ในตอนนี้ทามิโกะ ก็ยิ้มเหมื่อนกับ คิดเเผนอะไร
บางอย่างอยู่ในใจ
ทามิโกะ: เห้อ!! ช้วยไม่ได้ละนะ งั้นเเลกเปบี่ยนโดยการชั้นจะไม่
ฆ่าพวกเเก เเต่พวกเเกจะต้องพาชั้นไปที่ อณาจักรของพวกเเก
เควิน: ไม่ได้!! ข้าจะปช่อยให้เจ้าไปในอณาจักรของข้าไม่ได้
ทามิโกะ: ทำไมถึงพาข้าไปไม่ได้ละ
เควิน: ก็เพราะถ้าเจ้าเข้าไปในอณาจักร ในอณาจักรก็จะ เกิด
อันตราย เป็นเเน่
ทามิโกะ: ข้าขอสัญญาเลย ว่าข้า จะไม่ก่อเรื่องอย่างเด็ดขาด
เควินยื่นพิจราณา อยู่สักพักก่อน ไปขอความเห็นกับลูกน้องของตน
เควิน: พวกเจ้าจะเอาอย่างไรกัน
เจฟ: เเล้วเเต่ท่านเลยครับ
เควิน: งั้นก็ตกลง
ในตอนนั้น ทามิโกะดีใจเป็นอย่างมาก ที่ตนจะได้ไปเยือนในอณาจักรที่ตนไม่ได้ไปนานอยู่หลายปี
เควิน: เเต่เธอจะเข้าไปในสภาพนั้นไม่ได้
ทามิโกะ: หมายถึงอะไรหรอ
เหล่าอัศวินเเละเควินต่างก็จ้องมองไปที่หางของทามาโกะ
ทามิโกะ: อ๋อออ!! ถ้าเรื่องหางของข้าละก็ ข้าสามารถ
ปกปิดมันได้
เมื่อทามิโกะ พูดจบก็ร่ายเวทย์มนต์ทันที
ทามิโกะ: อำพราง!!!
เมื่อทามิโกะ พูดจบหางของนางก็เริ่มที่จะจางหายไป
ทามิโกะ: เเบบนี้โอเค นะ
เควิน: อืม!
เควิน: เเต่ถ้าเราจะกลับไปที่อณาจักรก็ต้องใช้เวลาอีก1อาทิตย์
ทามิโกะ: งั้นพวกนายมายืนใกล้ๆ ฉันเอาไว้
เควิน: เธอจะทำอะไร
ทามิโกะ: มาเถอะน่า
เหล่าอัศวินก็พากันมายืนล้อมลอบทามิโกะ
ทามิโกะ: เอาละนะ วาร์ป!!!!
เมื่อทามิโกะพูดเสร็จก็มีวงเวทย์ขนาดใหญ่อยู่ใต้เท้าของพวกเค้า เเล้วหลังจากนั้น พวกเข้าก็ไปโผล่ที่ทางเข้าป่าในทันที
ในตอนนั้นเหล่าทหารต่างก็อึ่งไปตามๆกันเพราะ เวทย์มนตร์
ที่ ทามิโกะใช้นั้น มันใช้พลังเวทย์มหาศาลมาก ในการใช้ หนึ่งคน
ทามิโกะ: เอาละตอนนี้พวกเราก็มาถึงที่นี้เป็นที่เรียบ ร้อยเเล้ว
เมื่อทามิโกะหันไปด้านหลังก็เห็นอัศวินยื่นมองทามิโกะ อย่าง
ตกตลึง
ทามิโกะ: เอ้า!!พวกหายเป็นอะ ไรกันไปหมดเนี่ย
เควิน: เวทย์ที่เธอใช้เมื่อ กี้มัน
ทามิโกะ: อ้อ! ก็วาร์ปไง
เควิน: เเต่ วาร์ปที่เธอใช้นั้นมัน เเค่เครื่อน ย้าย คนๆเดียว
ก็กินพลังเวทย์ไปเยอะเเล้วนะ เเต่นี้เธอย้ายพวกเรามา
เป็น20คน ได้ยังไง
ทามิโกะ: ความลับ นะจ๊ะ เอาละๆตอนนี้เราก็รีบเข้าเมื่อวกันดีกว่า
เควิน:เอาละงั้นก็ไปกันดี กว่า
เเล้วหลีงจากนั้นเควินก็พาทามิโกะ เข้าไปในเมือง โดยอ้าง
ว่าทามิโกะนั้นหลงอยู่ในป่า เเล้วเควินบังเอิญไปเจอพอดี
ก็เลยช้วยทามิโกะเอาไว้
ทามิโกะ: เอาละตอนนี้ก็เข้าเมือง มาได้เเล้ว ทีนี้ก็
ได้เวลาเที่ยวให้สนุกดีกว่า
เควิน: งั้นพวกเราขอตัวไปทำธุระก่อนก็ เเล้วกัน
ทามิโกะ: อ้อ เเล้วก็อย่า รายงานเรื่องของฉันละ ไม่งั้นละก็
พวกนายได้เจอดีกันเเน่
เควิน: โอเคร
ในตอนนี้ ทามิโกะ ก็เดินเที่ยว ในอณาจักร เเต่ว่า ในระหว่างที่
เธอกำลังเดินเที่ยว นั้นเธอก็สังเกตุได้ว่า มีเเต่คนมองเธอเต็มไปหมด
ทามิโกะ: เอ๋ เกิดอะไรขึ้นละเนี่ย ไหงมีเเต่คนมองฉันกันละ
เหตุผลที่มีเเต่คนมองทามิโกะนั้น ก็เพราะว่า ตัวของทามิโกะนั้น
ก็มีรูปร่าง ที่สง่างาม เเละสวย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!