“ฉันไปเรียนสายแน่เลยวันนี้!!!” Y/n วิ่งลงบันไดหอพักเพื่อไปเข้าเรียน

Y/n L/s เป็นนักศึกษา ปี5 อยู่คณะ จิตวิทยา และเป็นเด็กฝึกงานกับ โรงพยาบาลxxx และเธอยังเป็นติ่ง นารูโตะ

“ เห้ยย!!!!! ” Y/n กรื๊ดดังลั่นหอก่อนจะล้มหัวฟาดพื้นและเสียชีวิตในเวลาต่อ

‘ฉันตายแล้วเหรอ.....เอาจริงดิ..’ Y/n คิดร่างกายชาไปหมด

‘ยังหาแฟนไม่ได้เลย...’ อยู่ๆก็มีแสงจ้า แสบจนปวดตา

“ทำไมฉันต้องลื่นถุงขนมด้วยว่ะ” ร่างบางหันไปมองรอบๆตัว “ลายเส้นแบบนี้มัน...”

‘ฉันต้องตั้งสติก่อน’ Y/n คิดพลางมองสำรวจรอบๆตัว

“ดูจากขนาดตัวแล้ว...ฉันต้องเป็นเด็กอายุ 12 อีกแน่เลย...” คุณลุกขึ้นจากจุดที่อยู่แล้วเดินสำรวจไปรอบๆ

“อ้าาา..แม่น้ำที่มาดาระกับฮาชิรามะพบกันสินะ...” คุณมองดูสายน้ำพลางๆหยิบหินมาปา

‘ฉันอยากมีพลังของโพไซดอนที่ควบคุมน้ำจัง’ คุณคิดอยู่ๆน้ำตรงหน้าก็ลอยขึ้นทั้งลำธาร

“อ...เอ้...น..น้ำจงหยุดลอย” คุณพูดและหวังว่ามันจะได้ผล

และได้ผลจริงๆสายน้ำหยุดลอยและค่อยๆกลับสู่ลำธารอีกครั้ง

“ว้าวพลังสุดเวอร์” คุณเอ๋ยและเดินหาหมู่บ้านโคโนฮะ

ณ หมู่บ้านโคโนฮะ????

‘สองยามเพื่อนซี้ก็ยังหลับเหมือนเดิม’ คุณยิ้มเล็กๆ พลางเดินเข้าหมู่บ้าน

ผู้คนต่างมองคุณ เพราะการแต่งตัวของคุณมันแปลกสุดๆ ก็จริงนิ ฉันมาจากยุค 4จี เลยนะเห้ย!

คุณรีบเดินไปที่หอคอยโฮคาเงะ(มันเรียกอารายย)

‘ฉันควรจะทำเหมือนแฟนฟิคของต่างชาติใช่ไหม’ คุณเคาะประตูและรอคำอนุมัติ

“เข้ามา..” เสียงทุ้มแก่ของโฮคาเงะดังขึ้น

คุณเดินเข้าไปข้างใน พลางมองรอบๆ และเจอคนใส่ชุดเกราะสองคน เอ๊ะเดียวนะ..

‘วิญญาณโฮคาเงะคนที่ 1 และ2 ??’ คุณโบกมือและยิ้มเล็กๆให้เขา

“เห็นไหมโทบิรามะ! เธอเห็นเราด้วย!” ฮาชิรามะตะโกนใส่หน้าน้องชายผมขาว

“ฉันได้ยินน้าไอพี่บ้า! ” โทบิรามะตะโกนกลับทำเอาพี่ชายหงอย

“ว่าแต่เจ้าหนูมีอะไร...” โฮคาเงะคนที่3 พูดเลิกเขียนงาน

“ คือหนูชื่อ Y/n L/s จะว่าอะไรไหมถ้าหนูขออาศัยอยู่ในหมู่บ้านนี้ได้ไหมคะ”

ซารุโทบิพยามมอง หาคำโกหกในตัวคุณ แต่มันก็ไม่มี

“ได้สิเธออยู่ได้แต่ว่าเธอต้องเข้าเรียนใน อคาเดมี่นะ” ซารุโทบิพูดและเรียกจูนินมาให้พาคุณไปที่บ้าน

“ห้องของเธอจะอยู่ข้างๆนารูโตะนะเป็นเพื่อนกับเขาด้วยละ” หลังจากซารุโทบิพูดจบ วิญญาณโฮคาเงะทั้งสองก็เดินตามคุณ

ณ ห้องของ Y/n

“อ่าาา..คุณโฮคาเงะทั้งสอง...” Y/n พูดกับวิญญาณโฮคาเงะทั้งคู่

“เธอเห็นเราใช่ไหม” โทบิรามะเอ่ยถามและนั่งลงบนโซฟา

“ก็ต้องเห็นสิคะคุณโฮคาเงะ” Y/n พูดพลางนั่งลงตรงข้ามกับโฮคาเงะ

“งั้นฉันคงต้องตามติดเธอแล้วล่ะ!!” ฮาชิรามะพูดด้วยแววตาตื่นเต้น

“เป็นเกียรติอย่างยิ่งคะ” คุณเอ่ยตอบพลางมองไปข้างนอก

“เธอนี้ไม่เหมือนเด็ก 12 จริงๆ..” โทบาระมะกล่าวและจ้องคุณ

“ฮ่าๆ...เดียวจะเล่าให้ฟังทั้งหมดเลยนะคะ” หลังคุณเอ๋ยเสร็จคุณก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้โฮคาเงะทั้งสองฟัง

“จริงเหรอเนี้ย...” ฮาชิรามะพูดด้วยความตกใจ

“จริงสิคะ...ไม่จริงจะมาเล่าทำไม” คุณพูดด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายพลางถอนหายใจ

“จริงๆแล้วเธออายุ 22 กว่าแล้วสินะ..” โทบิรามะถามพลางหลับตา

“ใช่คะ..” คุณตอบด้วยท่าทีสบายๆ

“จะว่าไปนะ ฉันจะไปซื้อของสักหน่อย...จะไปด้วยไหมคะ..” คุณลุกขึ้นยืนและเดินออกจากอพาทเม้นท์

“นี้ออกไปเลยนะไอสัตว์ประหลาด!” เสียงของผู้หญิงสูงอายุดังขึ้น

“อ่าา...นารูโตะ......” คุณกระซิบเบาๆมองดูเด็กชาย และข้างหลังเด็กชาย

“นั้นวิญญาณโฮคาเงะคนที่สี่เหรอ” คุณมองดูด้วยความตกใจ

‘นารูโตะเอ้ย...น่าสงสารจริงๆ’ คุณเดินไปช่วยนารูโตะลุกขึ้น ทำให้ชาวบ้านมองคุณแปลกๆ

ยัยนั้นเป็นใครเหรอ.. เสียงชาวบ้านซุบซิบ กันต่างๆ

“นี้เจ้าหนู! ออกมาจากสัตว์ประหลาดนะมันอันตราย!” ชาวบ้านตะโกนเรียกคุณ

“น...ไหนเหรอคะ” คุณแสร้งทำเป็นไม่รู้และรีบลากนารูโตะออกไป

“น..นี้เธอเป็นใคร..ทำไมต้องช่วยฉันด้วย...” เสียงเล็กดังขึ้นจากข้างหลังคุณ

“ฉัน Y/n l/n !! และฉันจะเป็นเพื่อนกับนายเอง!” นารูโตะมองดูคุณอย่างตกใจ

“พ...เพื่อน?..” นารูโตะ(น้องส้ม)พูดเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้

“อย่าร้องสิ!..ฉันเป็นคนมาใหม่นะ!” คุณพยามปลอบใจนารูโตะ

“ทำไมล่ะ ทำไมถึงอยากเป็นเพื่อนกับฉัน ...” นารูโตะมองดูคุณและเช็ดน้ำตา

“นายดูเหงาไงล่ะ...” คุณพูดและกอดนารูโตะ

อยู่ๆท้องคุณก็ร้องขึ้น เสียงดังนารูโตะมองดูคุณอย่างขบขันเล็กๆ

“มานี้สิฉันจะพาเธอไปกินราเมงเอง!” นารูโตะพูดและจับมือคุณวิ่งไปที่ร้านราเมง

ณ ร้านราเม็ง

“นี้ลุงเอาราเมง หมูมิโซะสองชาม!!” เสียงนารูโตะตะโกนสั่งราเมง

“มานี้สิ Y/n จัง ฉันจะแนะนำหมู่บ้านนี้เอง” นารูโตะกวักมือเรียกคุณ คุณทั้งคู่นั่ง

รอราเม็งระหว่างนั่งรอนารูโตะก็เล่าสิ่งต่างๆเกี่ยวกับหมูบ้านใบไม้ให้คุณฟัง

ทางฝั่งวิญญาณ

“นายเป็นใคร” ฮาชิรามะถามและมองมินาโตะ

“อ...เอ่ออ..โฮคาเงะคนที่สี่ครับ” มินาโตะพูดและหันหลังให้เห็นคันจิที่หลังเสื้อคลุม

“โอ้ววว….โฮคาเงะคนที่สี่!!” ฮาชิรามะดูตื่นเต้น ;-;

ตัดมาทางฝั่ง คุณ

“นารูโตะมันอร่อยมากเลย..” คุณลูบท้องที่บวมนิดๆ

“อะจึ้ย!Y/n ฉันลืมเงิน!” นารูโตะพูดด้วยท่าทีเสียเซลฟ์

“ไม่เป็นไรฉันจ่ายเอง” คุณหยิบเงินในกระเป๋าและจ่ายให้นารูโตะ

“นารูโตะฉันไปซื้อของก่อนนะจะไปด้วยไหม” คุณเชิญชวนนารูโตะ ไปซื้อชุดและอุปกรณ์นินจา

“รอด้วยๆ!” น้องส้มกระโดดตามคุณเหมือนลูกหมาน้อยหลงทาง

คุณแอบกวักมือเรียกโฮคาเงะเบาๆ และหวังว่าทั้งสามจะเห็น

ข้ามเวลาจร้า (หลังช๊อปปิ้งเสร็จ)

คุณกับนารูโตะเดินกลับบ้านกัน คุณก็คุยเพลินจนลืมไปว่าตัวเองอยู่บ้านข้างๆนารูโตะ

“Y/n จังเธอไม่กลับบ้านเหรอ..” นารูโตะถามคุณด้วยท่าทีงงๆ

“ก็บ้านฉันอยู่นี้;-;” คุณตอบพลางมองหน้านารูโตะ

“ลาก่อนนะนารูโตะ” คุณโบกมือลาพยามกลั้นขำ

“ลาก่อนนะ Y/n จัง อุ๊บๆ” นารูโตะโบกมือลาคุณและกลั้นขำอีกคน

ฮ่าๆๆ เสียงหัวเราะของคุณทั้งสองดังทั่วอพาทย์เม้นชั้นนั้น

“ฉันไปก่อนดีกว่า ฮ่าๆ ” คุณพยามไม่ขำแต่ก็หลุดขำออกมา

“ล..555ลา..ก5555ก่อนนะ Y/nจัง” นารูโตะพูดและหลุดขำพลางเดินเข้าไปในห้อง

ส่วนคุณก็หลุดคำและเดินเข้าไปในห้อง

ณ ห้องของคุณ

“นี้เจ้าหนู ขอบคุณมากนะที่เป็นเพื่อนกับนารูโตะ ” มินาโตะพูดและยิ้มขอบคุณ

“จริงๆ Y/n ก็ไม่เด็กหรอกนะ” ฮาชิรามะพูดกับมินาโตะ

“ฮ...ฮะ...??” มินาโตะดูตกใจนิดๆ และมองคุณอย่างไม่เชื่อ

‘ต้องเล่าอีกแล้วสินะ...’ คุณคิดพลางเล่าเรื่องทั้งหมดในมินาโตะฟัง

~หลังจากเล่าจบ~

“ว...ว้าว...” มินาโตะถึงกับพูดไม่ออกกับเรื่องที่คุณเล่ามา

“ แหะๆ ขอตัวไปอาบน้ำก่อนดีกว่าคะ..” คุณรีบหยิบผ้าขนหนูและหนีเข้าห้องน้ำ

“ด..เดียวสิ” มินาโตะกำลังจะรั้งคุณแต่คุณก็หนีเข้าห้องน้ำไปก่อน

‘ทำไมมันเหมือนมีเสียงอะไรอยู่ในหัวฉันเลยแหะ..’ คุณคิดพลางอสบน้ำไป

หลังอาบน้ำเสร็จ

“ฉันไม่รู้หรอกนะวิญญาณต้องนอนรึป่าวแต่ ฉันขอนอนก่อนละ...” คุณพูดกับวิญญาณทั้งสาม และหลับสู่ความฝัน

“ผมว่าพวกเราไปหาอะไรทำรอเถอะครับ...” มินาโตะพูดและค่อยเดินจากไปตามด้วยโฮคาเงะ ทั้ง2

--------------

‘ ความฝันแปลกจริงๆ ’ คุณสาดสายตาไปรอบๆสถานที่แห่งนั้น

“ Y/n L/s ....” เสียงทุ้มลึกเรียกคุณจากด้านหลัง

‘แล้วนีเฉันฝันถึงใครฟ่ะ..’ คุณหันหลังไปมองดูชายผมยาวแหลมคล้ายเม่นมองดูคุณ

‘มาดาระ อุจิฮะ..’ คุณคิดและจ้องเขากลับ

“ว่าแต่คุณมาดาระมีอะไรรึปล่าวคะ..” คุณถามพลางยิ้มกลบเกลื่อน

“ไม่หรอกแค่ฉันอยู่ในความคิดเธอแค่นั้นละ...” เขาตอบพลางนั่งพึงลำต้นของต้นโอ้ก

‘ความคิด?...’ คุณเดินไปนั่งตรงหน้าเขา

“งั้นก็แปลว่าที่นี้ไม่ใช่ฝันสินะคะ?” คุณมองไปรอบๆและยิ้มให้คนตรงหน้า

“ประมาณนั้น...ฉันคิดว่านี้น่าจะคืออีกมิตินึง..” มาดาระพูดพลางหลับตาพักผ่อน

“อ่าา...ดูเหมือนว่าจะต้องไปแล้วละคะ” คุณเอ๋ยพลางมองดูมาดาระเหมือนจะจับร่างของคุณที่ค่อยๆ จางหายไป......

--------------------------

จบ อารัมภบท....

คุณตื่นมาด้วยเสียงตะโกนของ จูนิน ที่ไล่ตามนารูโตะ

‘วันนี้น่าจะเป็นตอนที่1 สินะ..’ คุณคิดพลางหาวเล็กน้อย

“Y/n !! ตื่นสักที!! ข้างนอกมันเอ่อออ” ฮาชิรามะพูดพลางเอาตัวบังประตู

“นี้คุณฮาชิรามะ ซัง ฉันต้องไปโรงเรียนนะ!” คุณพูดพลางผลักตัวฮาชิรามะ และเปิดประตู

“........” คุณสตั้นกับสิ่งที่คุณเห็นข้างนอก

ห้องนั่งเล่นของคุณ เละ ยับเยิน “ฮ....ฮะ?”

‘ Y/n .exe หยุดทำงาน โปรดรีบูตระบบ’ คุณมองฮาชิรามะและกำหมัดแน่น

“ ฮา-ชิ-รา-มะ.....” คุณพูดและเตรียมต่อยฮาชิรามะ

“อะจึ๊ย!!” หนุ่มผมยาวกำลังจะวิ่งหนีคุณแต่คุณจับเขาไว้ก่อน

หลังจากนั้น~

“Y/n ซัง ฉันก็แค่อยากทำอาหารเช้าให้กินเอง...”ฮาชิรามะพูดพลางนั่งหงอย

“วันนี้นี้นายต้องเคลียล์ ห้องให้เสร็จ ไม่งั้นห้ามตามฉัน! ” คุณพูด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“อือออY/n ซัง ” มันก็รู้สึกแปลกๆจริงๆ ที่เห็นโฮคาเงะ มาขอร้องคุณแบบนี้

“....ก็ได้ๆ ค่อยจัดเย็นนี้ ” คุณพูดและเดินไปหยิบผ้าขนหนูเพื่ออาบน้ำ

“ฮาชิรามะยัง นิสัยเหมือนเดิมเลย” มาดาระพูดกับคุณในหัว

‘นายช่วยออกจากความคิดของฉันได้ไหมคนจะอาบน้ำ>:|’

“....ก็ได้ๆ..เซ้าซี้จริงๆ” มาดาระพูและหายไป

“เห้อออ..พวกนี้นิ..” คุณถอนหายใจและไปอาบน้ำ

ตัดข้าม

ณ โรงเรียนนินจา

“นี้นักเรียนทุกคน..วันนี้จะมีนักเรียนใหม่เข้ามา” อาจารย์อิรูกะพูพร้อมกับถือนารูโตะเขามาด้วย

“ปละเราจะมาทบทวน คาถาการแปลงร่างอีก ต้องขอบคุณนารูโตะ” สิ่งนั้นทำให้เพื่อนๆในห้องโฮ่ร้อง

“ข...ขอโทษที่มาช้านะคะ ” ผมสี h/c ของคุณปลิวเล็กน้อย

“อ..เออสวัสดีนะคะ ชื่อ Y/n l/s ฝากตัวด้วยคะ” คุณโบกมือสวัสดีทุกคนเล็กน้อย

“ใครมีคำถามอะไรไหม?” อาจารย์อิรูกะเอ๋ยขึ้น

น่าแปลกที่ทุกคนยกมือ แม้กระทั่งซาซึเกะ

“ อ้าาาเริ่มจากผู้หญิงผมชมพู ” คุณแกล้งไม่รู้จักซากุระ

“เธอมีคนที่ชอบไหม” คุณรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังหมายถึงซาซึเกะ

“ไม่มีนะ..ยังไม่คิดเรื่องแบบนั้นหรอก” คุณตอบส่งๆสาวผมชมพูไป

“ ผู้ชายกับน้องหมา” อีกครั้งคุณแกล้งลืมคิบะ

“เธอชอบผู้ชายแบบไหนเหรอจ๊ะ~” คิบิพูดพลางยิ้มเจ้าชู้ให้คุณ

“ (สเปคที่คุณชอบ) ก็ชอบผู้ชายประมาณนี้คะ” คุณตอบยิ้มๆให้

‘น่ารำคาญ’ มาดาระพูดและมองดูเด็กๆผ่านตัวคุณ

‘ไม่เอาน่าาา มะระ คุง’ คุณเรียกมาดาระ ด้วยชื่อเล่นที่แฟนๆชอบเรียก

‘ชิ!...’ ถึงแม้ดูเหมือนเขาไม่ชอบชื่อนั้นแต่ใจจริงๆแอบชอบอยู่

“เธอมาจากไหน?”

“ตระกูลเธอมีความสามารถอะไร?”

“เธอชอบกินอะไร?”

“นี้ๆทุกคนพอๆ Y/nส่วนเธอก็ไปนั่งที่ซะ” อาจารย์อิรูกะพูดจบคุณก็มองหาที่นั่ง

‘ฉันคิดว่า สาวๆคงไม่อยากให้ฉันไปนั่งกับ เด็กอีโมนั้นแน่ๆ’ คุณคิดพลางมาซาซึเกะ

ซาซึเกะ pov

เด็กใหม่นั้นคงจะเป็นเเฟนเกิร์ลฉันอีกคนสินะน่ารำคาญจริงๆ....

“ฮิ” ฉันปล่อย ‘ฮิ’ ออกมาเล็กๆเพราะรู้ว่าเธอจะต้องมานั่งข้างฉันแน่ๆ

(ไปเอาความมั่นใจนี้มาจากไหนเกะ;-;)

ตัดมาที่คุณ

‘ตาเกะจงจำไว้ ผู้หญิงทุกคนไม่ได้ชอบนายเสมอไป!!’

คุณคิดและเดินผ่านซาซึเกะ ไปนั่งข้างนารูโตะ ทำเอาทุกคนเอ๋อกันไป ชุดใหญ่

‘เธอเมินซาซึเกะเหรอ? ’ ผู้ชายในห้องซุบซิบถึงคุณ

‘เธอเดินผ่านฉัน..?...อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้เหมือนพวกแฟนเกิร์ล’ ซาซึเกะคิดพลางเหลือบมองดูคุณ

“Y/n จัง ฉันว่าแล้วเธอจะนั่งข้างฉัน!!” นารูโตะพูดพร้อมแท็กมือกับคุณ

“เด็กอุจิฮะนั้นดูเหมือน โทบิรามะจัง” ฮาชิรามะพูและชี้ไปที่ซาซึเกะ

“อุจิฮะไม่เหมือนฉันสักหน่อย!!” อยู่ๆโทบิรามะก็โผล่มาจากไหมไม่รู้ตามด้วยมินาโตะ

“พวกนายสองคนไปไหนมา..” ฮาชิรามะถามและมองดูทั้งคู่

“ เลิกตัวเหมือนมาดาระได้แล้วน้าา!” พวกผีก็ยังทะเลาะกัน ส่วนมินาโตะก็พยามห้ามทั้งคู่

‘ฉันไม่เหมือนแกสักหน่อยไอ โทบิรามะ’ มาดาระตะโกนในหัวของคุณทำเอาคุณปวดหัวนิดๆ

ส่วนทางฝั่งคุณก็รอสอบแปลงร่าง

“ซากุระ ฮารุโนะ” เสียงอาจารย์เอ่ยเรียกสาวผมชมพู

“เอาน้าซากุระ..เธอทำได้” ซากุระพูดให้กำลังใจตัวเอง

และแปลงร่างเป็นอาจารย์อิรูกะได้อย่างสมบูรณ์แบบ

“ซาซึเกะคุงเห็นนั้นไหม!” เธอแปลงร่างกลับและพูดกับเด็กหัวก้นเป็ด แต่ซาซึเกะก็ไม่สนใจ

“ต่อไปซาซึเกะ อุจิฮะ” อาจารย์เอ่ยเรียกเด็กหัวก้นเป็ด

ตามเคยเขาก็แปลงร่างเป็นอาจารย์อิรูกะได้อย่างสมบูรณ์แบบ

“ต่อไป Y/n l/s ” เสียงชื่อของคุณดังขึ้น ‘ มันต้องเป็นนารูโตะสิ?’ คุณคิดและเดินออกมาสอบ

“ แปลงร่าง จุตสึ (หนือจุตสุฟ่ะ;-;) ” คุณพูดและทำสัญญาณมือ ที่ก๊อปมาจากทั้งสองคนแรก

คุณแปลงร่างเป็น โฮคาเงะคนที่ 2 หรือ เซ็นจู โทบิรามะ

“น...นั่นคือใคร?” นารูโตะถามและมองดูคุณ

“ไอเจ้าบื้อก็ โฮคาเงะคนที่ 2 ไง!” ซากุระตอบกลับนารูโตะ

“แกเป็นคนวาดหน้าแม้แต่ไม่รู้อะไรเลยเหรอ” ซาซึเกะพูดอย่างเบื่อๆ

“ฮ..ฮะวาดหน้า?” โฮคาเงะทั้งสามพูดขึ้น คุณก็แปลงร่างกลับและกลับนั่งที่แล้ว

“ทำมายยยลูกทำแบบนี้กับพ่ออออ” มินาโตะดูโซแซดขึ้นทันที

“ไอเด็กนี้เสร็จฉันแน่!” โทบิรามะพูดและจะไปเขกหัวนารูโตะสักทีแต่โดพี่ชายห้ามไว้

“เอ้าน้าาโทบิ แต่เขายังเด็กนะ” ฮาชิรามะพูดและดึงน้องชายเอาไว้

“รอโตก่อนเถอะ! ไอเจ้าเด็กนี้!” โทบิรามะพูดด้วยความเคืองๆ

“ ต่อไปนารูโตะ!! ” อาจารย์อิรูกะขานชื่อเสียงดัง

“เจอนี้หน่อย!” นารูโตะแปลงร่างเป็นสาวเซ็กซี่

“ โถ่วจารย์ฉันเป็นคนแบบนี้สินะ..” คุณพูดและมองอาจารย์อิรู้กะที่เช็ดเลือดของตัวเอง

“ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นนะ! Y/n! และนาย นารูโตะ ขืนทำอย่างงี้อีกฉันไม่ปล่อยไว้แน่!!” อาจารย์บ่นคุณกับนารูโตะ

‘เห้ออออาจารย์ฉันนนน...’ คุณหงอยนิดๆ

หลังเลิกเรียน

‘ถ้าจำได้นารูโตะ จะต้องไปเช็ดสีสินะ’ คุณคิดและส่งร่างโคลนไปช่วยนารูโตะเช็ดสี

ส่วนคุณก็เดินไปหาที่ฝึกซ้อมกับเหล่าโฮคาเงะ ระหว่างทางมาไปคุณก็เจอกับ

ป้ายประกาศตามหาเด็กหาย และรูปผู้ก่อเหตุ

“ เด็กหาย..” คุณพูดและนึกย้อนไปถึงคำที่อาจารย์ อิรูกะพูด

“ ตอนเย็นอย่าเดินคนเดียวล่ะ มีข่าวเด็กถูกลักพาตัวแถวๆนี้” คุณจำข้อความนั้นได้แต่ก็ไม่ได้สนอะไรมาก และเดินต่อไป

‘ถ้าจำไม่ผิดวันนี้ฝนน่าจะตกใช่ไหม..’ คุณเหลือบมอง คนที่เดินตามคุณมา

“นั่นน่าจะเป็นพวกลักพาตัวเด็กสินะ..” มินาโตะพูดและเดินตามคุณเรื่อยๆ

“ ดูเหมือนจะเล็งเป่าหมายมาที่เธอนะ Y/n ” ฮาชิรามะพูดและเหลือบมองคุณข้างหลัง

“เเต่ฉันว่าดูเตี้ยแปลกๆนะ” คุณพึมพัมเบาๆและเดินไปข้างหน้าต่อ

ณ ริมแม่น้ำ

“นี้มันที่ ที่ฉันเจอกับมาดาระนิ” ฮาชิรามะมองดูสายน้ำ

“ไออุจิฮะ นั้นอีกแล้วเหรอ” โทบิรามะพูดด้วยท่าทางรังเกียจ

“ไม่เห็นต้องรังเกียจขนาดนั้นเลย” คุณเผลอพูดโดยลืมไปว่ามีคนตามอยู่

‘เอาแล้วไงบักปรอบ...’ คุณมองดูต้นไม้ ที่มีเงาบางๆอยู่ตรงนั้น ‘แต่เงามันคุ้นๆนะ’

“ออกมาเถอะคะ” คุณพูดและโยนคุไนไปที่ตรงนั้น

“เฮอะ!” ซาซึเกะเดินออกมาจากต้นไม้

“ไอเด็กอุจิฮะนั้นอีกแล้ว” โทบิรามะชี้ไปที่ซาซึเกะและตะโกน

“นี้คุณชายดั๊กบาส(น่าจะแปลว่าก้นเป็ด) ตามฉันมาทำไม” คุณพูดและ ยิ้มเยาะ

“ อย่าบอกนะ นายเป็นโรคจิตแอบตามฉันกลับบ้าน” คุณพูดและแกล้งทำท่ากลัว

“แกนี้แปลกจริงๆ” ซาซึเกะพูดและเดินจากไป

“อะไรของเขา..” มินาโตะพูดและทำหน้างง

“นี้ดูสิ ฉันเจอหินที่สลักชื่อฉันกับมาดาระไว้ด้วยยย” ฮาชิรามะพูดและชูหินให้พวกคุณดู

“เอาเถอะๆ ช่วยฝึกฉันได้ไหม” คุณพูดเบาๆ เพราะกลัวว่าซาซึเกะจะยังไม่ไป

“ ก็ได้ งั้นฝึกอะไรก่อนดีละ..” มินาโตะถามคุณและยืนพิงต้นไม้

“ ฉันคิดว่าประสานอินก่อนคะ เพราะฉันก็เคยเล่าแล้ว ว่าโลกของฉันไม่มีประสานอิน ” คุณพูดและมองไปที่สายน้ำ

“ นั้นสินะเริ่มจากง่ายๆก่อนละกัน!” มินาโตะพูดและ เริ่มฝึกคุณ

หลังจากฝึกเสร็จ

“ เธอเองก็เก่งเหมือนกันนะ” มินาโตะยิ้มและชูนิ้วโป้งให้คุณ

“ ขอบคุณนะคะคุณมินาโตะซัง ” คุณพูและเกาหลังคอ

‘เธอนี้ก็ไม่เบาเลยนะ...’ มาดาระพูดและคุณรู้สึกได้ว่าเขายิ้มเยาะ

“นี้Y/n เธอสบายดีไหม หน้าแดงเชียว” คุณพึ่งรู้ตัวว่าหน้าแดง

“อ...เออ!..สีแค่สะท้อนมั้งคะ” คุณพูดและเลิ่กลั่กนิดๆ

“ก..กลับบ้านกันเถอะคะ!...” คุณพูดแลเดินกลับบ้าน

ระหว่างกลับบ้าน

คุณเดินโดยไม่ได้สังเกตุว่ามีคนเดินตามมาอีกแล้ว

แต่ครั้งนี้เห็นได้ชัดว่า เป็น คนลักพาตัวเด็ก

‘อ่าาา...เจ้านนั้นสินะ’ คุณยิ้มเยาะ

คุณได้สร้างร่างโคลนไว้ส่วนตัวจริงก็เดินกลับบ้าน

“น่ากลัวจริงๆไอนั้น” คุณพูดและเดินกลับบ้าน

ส่วนฝั่งร่างโคลน

ร่างโคลนเดินเข้าไปในตรอกแห่งหนึ่ง

“เสร็จฉันล่ะยัยเด็กนี้”เสียงพูดดังขึ้น

ชายคนนั้นเดินออกมา และเตรียมอุปกรณ์

“งั้นเหรอ..?” ร่างโคลนพูดและหยิบคุไนขึ้นมา

“ยอมโดนจับตัวมาสะดีๆ ยัยเด็กสรกปรก” คุณค่อนข้างโกรธกับคำพูด แต่คุณตั้งสติ

“ถ้าทำอะไรฉันได้ก็ทำสะ...” คุณโยนคุไนใส่ ศรัสตรู

“ชิ!ยัยเด็กสกปรกนี้!” ชายคนนั้นพูดและหลบคุไน

โดยไม่ทันตั้งตัว คุณแอบสร้างโคลนเพิ่มมาก่อนแล้ว

โคลนตัวนั้นรอจังหวะเตรียมสับคอ ศรัสตรู ‘โง่จริงๆ’ โคลนคิดและรอโจมตี

ชายคนนั้นวิ่งมาจะต่อยคุณ แต่คุณก็หลบก่อน และใช้ขาเคลือบจักระเตะท้องกลับ

“อ..อึก” ชายคนนั้นสำลักและทรุดเข่าลง

ระหว่างที่ล้มคุณโยนถังขยะใส่ชายคนนั้นและสับคอด้วยไม้หน้าสามแถม

“ค้นตัวหน่อยละกัน..” คุณค้นกระเป๋าสตางค์ชายคนนั้น

“อ่าดูเหมือนจะชื่อ xxx xxxx” คุณมองดูและเห็นซองแปลกๆ

“ซองอะไร...” คุณเปิดซองนั้นดูและก็พบว่ามันคือซองจดหมายจาก แสงอุษา

‘ นาย xxx xxx จากแสงอุษา ภารกิจให้คุณแฝงตัวในโคโนะฮะ และจับตัว (y/n) (l/n) มา เนื่องจากสมาชิกแสงอุษาได้เห็นความสามารถของเธอที่ริมแม่น้ำ’ คุณอ่านจดหมายและ แยกร่างโคลนเพิ่มเพื่อแบกชายคนนั้น

“ ไปหาลุงโฮคาเงะใช่ม่ะ” โคลน3 พูด

“ก็ต้องใช่สิ!ไปกันเลย!” โคลน2พูด

พวกโคลนทั้งสามก็ได้ไปที่สำนักงานโฮคาเงะ เพื่อให้บางอย่าง

“ ...อย่างงี้สินะ..” คุณลุง(โฮคาเงะ)พูดและวางจดหมายลง

“หนูคิดว่าคงต้องเล่าเรื่องทุกอย่างแล้วสินะคะ...” คุณและเล่าเรื่องทุกอย่างที่คุณรู้รวมทั้งเรื่องเห็อนาคตด้วย

“อย่างนี้สินะ...” โฮคาเงะดูท่าทีสงบ และยิ้มให้คุณ

“ฉันหวังว่าเธอจะช่วยปกป้องหมู่บ้านนี้นะ....ฉันขอฝากด้วยละ..” โฮคาเงะพูดและมองคุณ

“จะรับความหวังนี้ไว้เองคะ!” คุณตอบและยิ้มกลับ

“ โอโรจิมารุจะปลอมเป็นคาซะคาเงะสินะ..” โฮคาเงะพูดและก้มหน้าลง

“ เธอไปได้แล้วละ...” โฮคาเงะพูดและเรียกชินโนบิมาลาก ชายคนนั้นออกไป

????????

“ดูเหมือนว่า xxx จะถูกจับแล้วละ” เสียงเอ่ยขึ้นในการประชุมสมาชิก

“ ดีมาก...เราต้องให้(Y/n) มาเป็นสมาชิกของพวกเราให้ได้....” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น

“ยัยเด็กนั้นเป็นใครกันว่ะ ถึงได้สนใจนักสนใจหนา” เสียงอีกเสียงเอ่ยแทรกคนเป็นหัวหน้า

“พลังของเธอมีประโยชน์ในการจับสัตว์หาง..” เสียงหญิงสาวหนึ่งเดียวเอ่ยกลับ

“ แค่พาเข้า แสงอุษาก็พอใช่ไหม?” ฮิดันเอ่ยและยิ้มเยาะ

“แค่พาเธอเข้าองค์กรสินะ..ไม่น่ายาก..”เดอิดาระพูด

“ (Y/n) แข็งแกร่งกว่าพวกนายบางคนอีกคนนะ...” เพนพูดกลับ

“จบการประชุมนี้...” เพนเอ่ยตัดส่วนสมาชิกก็แยกย้ายกันไป

(อย่างเท่เลย)