อะไรว่ะเนี่ย!!"เจมู่เอ่ย ด้วยความงง เมื่อวานหัวหน้างานเขาพึ่งแจ้งว่าวันพรุ่งนี้ เขาต้องทำงานร่วมกับ

จีซัง ซึ่งเป็น นักสำรวจเหมือนกับเขา แล้วเควสที่พวกเขาได้รับคือ การสำรวจ ภูเขา ยั้วมิ่ง ซึ่งเป็นภูเขา ที่ใหญ่ที่สุด แล้วเขากับต้องมาทำงานกับจีซังคนที่สำรวจเก่งที่สุดและมีชื่อเสียงโด่งดังเขาเองที่โวยวายเพราะไม่อยากทำงานร่วมกับจีซังเพราะกล้วขายหน้าเขาเองทำงานก็พอใช้ได้แต่ถ้าเทียบกับจีซังแล้ว เขามันก็แค่ลูกไก่ เขาโวยวายจนเพลอหลับไปด้วยความเหนื่อย เช้าวันต่อมา

08:17

"เชี้ยวันนี้ทำงานกับคุณจีซังนิ สายแน่" เจมู่เอ่ยด้วยความตกใจ ก่อนที่จะรีบอาบนํ้าแต่งตัวเพื่อไปยังจุดนัดพบ "นี้ก็สายแล้วทำไมไอ้เจมู่ยังไม่มา" หัวหน้างานกำลังหงุดหงิดเรื่องที่เจมู่มาสายเพราะอาจทำให้คุณจีซัง สายด้วยได้เพราะงานเขาเองก็เยอะเหมื่อนกัน ยังดีแค่ไหนแล้วที่มีคนเก่งอย่างคุณจีซังมาร่วมงานด้วย"

"มาแล้วคับ"เจมู่รีบวิ่งมาด้วยความเหนื่อยจึ่งจะขอเวลาพักสักนิด แต่ทันได้เอ่ยปากขอหัวหน้างานก็รีบตอบปฏิเสธ "รู้ได้ย้งไง"เจมู่เอ่ยถามด้วยความงง

ทันที ที่หัวหน้างานกำลังตอบคำถาม จีซังก็พูดขึ้นทันทีว่า ไม่เป็นไรคับผมไม่รีบ หัวหน้างานก็พยักหน้าด้วยความงงเช่นกันว่าทำไมคุณจีซังถึงไม่รีบทั้งๆที่มีงานรออยู่แท้ๆ หัวหน้างานก็พูดต่อว่ารีบไปพักสิคุณจีซังเขาให้นายพักแล้ว"ขอบคุณคับ" หัวหน้างานทนความสงสัยของตัวเองไม่ไหวจึ่งถามคุณจีซังไปว่า

"ทำไมคุณถึงให้เขาพักละคับงานคุณยังมีอีกเยอะนะคับ" จีซังจึ่งตอบไปว่า ให้เขาพักเถอะ ถ้าไปเอาแบบนี้ร่างกายคงไม่ไหวการทำงานคงจะแย่ลงไม่มีผลดีต่อใคร"คับ" ได้เวลาแล้ว เครื่องบินลำใหญ่ปรากฏขึ้นตรงหน้าเจมู่ เขาตกใจมาก ด้วยความกล้วและตกใจนั้นจึ่งทำให้เขาเผลอกระโจนเข้าไปกอดคนที่ใกล้ที่สุด นั้นก็คือจีซัง ด้วยความกล้วทุกอย่างเกือบมาร่วมกัน เขาจึ่งเข้าไปกอดโดยไม่รู้ตัวและไม่รู้ว่าใคร พอเขาหันไปมอง ก็ตกใจอย่างหนักเพราะเขาพึ่งรู้ว่าคนที่เขากอดเป็นจีซัง เจมู่กราวขอโทษคุณจีซังด้วยความตกใจ

แต่สีหน้าจีซังกลับดูไม่เป็นไรแถมยังน่าแดงนิดๆขึ้นด้วย"ไม่เป็นไรหรอกนายคงตกใจสินะ" คะ...คับ

เจมู่ดีใจมากที่คุณจีซังไม่รู้สึกโกธรในตัวเขาจนถึงภูเขา ก็ได้เวลาที่ต้องออกสำรวจ พอมาถึงทุกๆคนก็กลับไปเหลือไว้เพียงนักสำรวจสองคนนั้นก็คือ จีซังและเจมู่ ทั้งคู่เดินไปด้วยกัน ไม่นานเจมู่ก็เหลือบไปมองหน้าของจีซัง อีกฟ่ายก็หันมาเห็นจึ่งทำให้ครั้งนี่เขาสองคนได้หันมามองหน้ากันและสบตากัน เจมู่รู้สึกเขินอายจึ่งรีบหันกลับไปทันที่ ด้วยความเขิน จึ่งทำให้เจมู่หน้าและใบหูแดงขึ้นมากจีซังเห็นอย่างงั้นจึ่งถามไปว่า"นายไม่สบายรึป่าว"เจมู่ตอบว่าไม่ ในใจเขาเกือบจะระเบิดทันทีที่จีซังถาม แต่อยู่เขาก็เกิด

ความสงสัยในตัวเองขึ้นมาว่า เขาชอบจีซังรึป่าวมันเป็นคำถามและความสงสัยในตัวเขาเอง

ส่วนอีกฟ่ายก็เริ่มหน้าแดงๆเมื่อเห็นว่าเจมู่กำลังเขินในตัวเขา ทันไดนั้นเจมู่ก็กระโจนเข้ามาหาจึ่งทำให้เขาล่มลงกับพื้น แต่เจมู่อยู่ด้านบน เขาจึ่งถามเจมู่ไปว่าเป็นอะไร?เจมู่เงียบอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้นว่านายชอบฉันรึป่าวจีซังไม่ทันได้ตอบก้อนหินเป็นร้อยๆก้อนก็ได้ตกลงมาจากภูเขา จีซังรีบดึงตัวเจมู่ออกมาทันทีตอนนี้ปากท้างเขาถูกก้อนหินนับร้อยปิดไว้หมดแล้วแต่ตรงที่พวกเขาอยู่เป็นช่องเล็กๆจึ่งทำให้นอนสองคนลำบาก จีซังเลยให้เจมู่นอนบนตัวเขาเอง

เจมู่เป็นคนขยับบ่อย ตกดึกทั้งสองเริ่มคุยกันเรื่องหาท้างออกแต่กลับเป็นไปไม่ได้เลยที่ยะออกจากที่นี้นอกเสียจากต้องรอให้พรุ่งนี้มีคนมาช่วย คืนนี้เจมู่เลยต้องนอนบนตัวจีซัง ด้วยความที่เจมู่ขยัยบ่อยจนทำให้ส่วนล่างของจีซังเกิดแข็งตัวและใหญ่ขึ้น จีซังบอกอย่าขยับ"ไม่ต้องอายหรอกมันเป็นปกติกริยาตอบสยองของร่างกาย"เจมู่ตอบจีซังไปแต่กลับ

เหมือนว่าจีซังจะไม่พอใจนักจีซังจึ่งส่วนกับมาทันทีว่า"จะไม่ให้สนได้ยังไงละ!"

สักพักจีซังเริ่มทนไม่ไหวกับความอยากของตัวเองและด้วยใบหน้าท่าท้างของเจมู่ยิ่งทำให้เขาอยากจะปลํ่าเจมู่ลงตรงนี้เลยอยู่ๆเจมู่ก็พูดขึ้ว่าระบายกับฉันเลยก็ได้นะด้วยนํ้าเสียงที่ยั่วยวนจึ่งทำให้จีซังทนไม่ไหวในที่สุดจีซังก็สลับให้เจมู่อยู่ข้างล่างแทนตัวเองก่อนที่จะเริ่มดึงกางเกงของเจมู่ออก ตอนนี้สีหน้าของเจมู่เหมือนคนกำลังอยากไคร่เช่นกัน ด้วยความอดทนที่น้อยมากๆในเวลานี้จีซังเริ่มสอดนิ้วตัวเองเข้าไปในตัวของเจมู่ที่ละนิ้วก่อนเจมู่จะพูดขึ้นมาว่า"จะทำอะไรก็รีบๆทำ" ก่อนที่จีซังจะเริ่มสอดส่วนล่างที่มีขนาดใหญ่ของตัวเองเขาไปในส่วนล่างของเจมู่ด้วยความเร่าร้อน จีซังขยับจากช้าๆไปเร็วด้วยความแขบของพื้นที่ที่พวกเขาอยู่จึ่งทำหลายๆท่าไม่ได้ การสอดเข้าออกเป็นจังหวะและความอบอุ้นในร่างกายของเจมู่ ยิ่งทำให้ทั้งสองมีความสุขสักพักจีซังก็เริ่มช้าลงเหมือนกับกำลังหาอะไรบ้างอย่างเจมูจึ่งถามไปว่าช้าลงทำไมจีซังไม่ตอบแต่กลับกระแทกแรงขึ้นกว่าเดิมเจมู่ที่กำลังรู้สึกผ่อนคลายกลับต้องมาตั้งรับความใหญ่ที่กำลังเข้ามาในตัวด้วยความเร่าร้อนและได้จังหวะอย่างกับว่าเขาสองคนเป็นของกันแล้ว เวลาผ่านไปสักพักพวกเขาทั้งคู่ก็เสร็จความไคร่ด้วยกันทั้งคู่รีบใส่เสื้อผ้า เช้าวันต่อมาก็มีเครื่องบินลำใหญ่ลำเดิมมารับพวกเขาสองคนกลับที่ค่ายสำรวจในระหว่างท้างพวกเขาสองคนไม่พูดคุยกันแม้แต่น้อย จนถึงที่ค่ายทั้งคู่ก็ถูกสอบถามเรื่องการสำรวจด้วยเหตุการที่ไม่คาดคิดจึ่งทำให้การสำรวจครั้งนี้ได้ข้อมูลน้อยมากๆ ในขณะที่เจมู่กำลังกลับบ้านก็โดนจีซังดึงไปที่หลังค่ายก่อนจะพูดว่าฉันชอบนายเจมู่ฉันขอสำรวจหัวใจนายได้รึป่าว

~ จบ~