สยบฟ้าพิชิตแผ่นดิน
บทนำ
征服天空 征服地球
สยบฟ้าพิชิตแผ่นดิน
***นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในโปรเจกต์ ของบัลลังก์พระเจ้า**
'หลี่มู่เฟิง' เกิดมาในตระกูลราชวงค์นางเป็นองค์หญิงรองที่เกิดจากฮ่องเต้และฮองเฮา ในคืนที่นางเกิดนั้นได้มีปรากฏการพระจันทร์สีเลือด เหตุการณ์ในครั้งนั้นสร้างความประหลาดใจให้กับผู้คนทั้งแผ่นดินต้าชิง บ้างก็กล่าวขานกันว่าองค์หญิงน้อยจะนำความรุ่งโรจน์มาสู่บ้านเมือง บ้างก็บอกว่าองค์หญิงน้อยจะนำความชั่วร้ายมาให้บ้านเมือง ผู้คนในเมืองต่างถกเถียงกันไปมา แต่ทว่าตัวตนการมีอยู่ของนางนั้นเป็นภัยใหญ่หลวงต่อสนมเอก ด้วยเหตุที่ว่านางเกลียดชังและมีความริษยาต่อฮองเฮาเป็นอย่างยิ่ง จึงสร้างอุบายขึ้นมาว่าหลี่มู่เฟิงนางเป็นบุตรของปีศาจ เพื่อที่จะกำจัดเสี้ยนหนามสนมเอกจึงได้ติดสินบนกับโหราจารย์
ครั้นองค์หญิงน้อยลืมตาดูโลกโหราจารย์ก็ได้ให้คำทำนายว่าองค์หญิงน้อยคือตัวแทนแห่งความชั่วร้าย นางจะนำภัยพิบัติมาสู่บ้านเมือง
ฮ่องเต้พิโรธเป็นอย่างมากเมื่อรู้ว่าฮองเฮาของตนได้ให้กำเนิดบุตรของปีศาจ จึงเป็นเหตุให้ฮองเฮาถูกลดตำแหน่งเป็นเพียสนมเอก
ครั้นฮ่องเต้ได้สั่งให้คนนำองค์หญิงน้อยไปสังหาร ฮองเฮาผู้ซึ่งรักและหวงแหนบุตรของตนจึงได้ส่งองครักษ์ผู้ภักดีไปช่วยเหลือองค์หญิงน้อยอย่างลับๆ และพาหนีไปยังดินแดนอันห่างไกล ไม่นานนักฮองเฮาก็ได้สิ้นลมหายใจไปในที่สุด
หึ! ไม่ว่าข้าจะเกิดใหม่มาอีกกี่ภพกี่ชาติข้าก็เป็นผู้ถูกกระทำมาโดยตลอด แล้วเหตุใดเล่า..เหตุใดข้าถึงจำอดีตชาติของตัวข้าเองได้ทุกชาติถึงเพียงนี้..จำความเจ็บปวดทุกชาติที่ข้าเคยมี..แม้นชาตินี้ข้าจะเกิดในตระกูลที่ดี แต่บิดาแท้ๆ ของข้าก็สั่งฆ่าข้า..ทั้งหมดมันเกิดขึ้นกับข้าได้อย่างไร เพราะมันเป็นลิขิตจากสวรรค์กระนั้นหรือ...
พลังที่พบเห็นทั่วไปจะมีทั้งหมด10 ขั้น
1ขั้นนี้ไม่นับว่ามีความสามารถ 2ขั้นปุถุชน 3ขั้นนักรบ 4ขั้นแม่ทัพ 5ขั้นปรมาจารย์ 6ขั้นปัฐพี 7ขั้นสวรรค์ 8ขั้นจักรพรรดิ 9ขั้นราชันย์ 10ขั้นครึ่งเทพ
เหนือกว่าสิบขั้นขึ้นไปคือตำนาน หรือที่เรียกกันว่าเทพเซียน
ฝากติดตามผลงานด้วยนะครับ🙏
ตอน 1
ท่ามกลางพายุหิมะอันหนาวเหน็บ
ปรากฏเด็กสาวร่างเล็กต่อสู้อยู่กับฝูงหมาป่าเพียงลำพัง ห่างออกไปไม่ไกลนักมีชายวัยกลางคนยืนมองอย่างไม่ละสายตา ใบหน้าฉายแววพากภูมิในความสามารถของเด็กสาวตรงหน้า
อาภรณ์สีขาวของนางพริ้วไหวท่ามกลางพายุหิมะที่พัดกระหน่ำ การวาดลวดลายกระบี่ของนางช่างดูสง่างามยิ่งนัก แลดวงหน้าที่งามหยดย้อยหาใดเปรียบ กับดวงตาสีครามลึกล้ำของนางช่างชวนหลงไหลอย่างน่าประหลาดใจ
ไม่นานนักพื้นหิมะสีขาวบริสุทธิ์ก็ถูกย้อมไปด้วยเลือด
โดยมีเด็กสาวดวงหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกยืนมองร่างของหมาป่าทั้งฝูงที่ไร้ลมหายใจ ช่างเป็นฉากที่น่าสยดสยองยิ่งนัก
หลี่มู่เฟิง
ท่านอา..ข้าทำสำเร็จแล้ว
เด็กสาวร่างเล็กหันไปบอกชายวัยกลางคนที่ตนเองเรียกว่าท่านอา ใบหน้างดงามของนางเต็มไปด้วยคราบเลือด ในแววตาไม่ปรากฏความตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย
จินเหยียน
อืม...ข้าเห็นแล้ว
ชายวัยกลางคนกล่าวพลางเดินเข้าไปหาเด็กสาวที่เรียกตนเองว่าท่านอา เขายกมือขึ้นพลางลูบหัวของเด็กสาวก่อนที่จะกล่าวบางอย่างออกมา
จินเหยียน
มู่เฟิงเอ๋ย..บัดนี้เจ้าได้เติบใหญ่ขึ้นมากแล้วข้าหวังเหลือเกินว่าในอนาคตเจ้าจะมิเป็นไปตามคำทำนาย
ชายวัยกลางคนถอนหายใจก่อนจะเอ่ยออกมาอีกว่า
จินเหยียน
บัดนี้เจ้าเป็นเพียงเด็กสาวที่พึ่งจะอายุสิบห้า..แต่ทว่าความแข็งแกร่งของเจ้าในตอนนี้มันอาจจะเทียบเท่ากับปรมาจารย์หรือไม่ก็อาจจะล่วงหน้าไปไกลกว่านั้นแล้วก็ได้
จินเหยียน
ข้ามิว่าดอกหากเจ้าจะสังหารผู้ใด นั่นมันก็เป็นการตัดสินใจของเจ้า ข้าเชื่อว่าทุกอย่างที่เจ้าทำล้วนแล้วแต่มีเหตุผลแต่ทว่าศัตรูที่แท้จริงของเจ้านั้น...
มิทันที่ชายวัยกลางคนจะเอ่ยจบดวงหน้าหล่อเหลาของเขาก็ได้หม่นหมองลงทันที
ทั้งชีวิตนี้ของเขานอกจากแม่ของมู่เฟิงผู้ที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ในตอนที่เขายังเยาว์ ก็มีเพียงหลี่มู่เฟิงที่ทำให้เขาอยากมีชีวิตอยู่เพื่อปกป้องแต่ทว่าเหตุใดเล่าตัวเขาถึงได้มีความแข็งแกร่งเพียงแค่นี้กัน
ทว่ากับหลี่มู่เฟิงนั้นมิใช่ เพราะตัวนางนั้นมีความทรงจำของตนเองมานับหลายชาติ มิต้องพูดถึงความรู้ความสามารถของนางเลย นางนั้นมีความรู้รอบด้าน กลวิธีของนางเองก็มิเหมือนใคร ซ้ำความแข็งแกร่งของตัวนางนั้นก็นับได้ว่าเป็นปรมาจารย์ตัวน้อยก็มิเกินจริง ซึ่งทุกอย่างที่นางแสดงให้เขาเห็นล้วนแล้วแต่ทำให้เขาประหลาดใจ
หลี่มู่เฟิง
ท่านอย่าได้กังวลไปเลย
หลี่มู่เฟิงเอ่ยขึ้นพลางแหงนหน้ามองท้องนภา ดวงหน้าฉายแววเย็นชาก่อนที่จะกล่าวต่อว่า
"เหตุใดข้าต้องเกรงกลัว..ข้า! หลี่มู่เฟิงผู้นี้มิเคยเกรงกลัวต่อฟ้าดิน!"
คำพูดของเด็กสาวสร้างความตื่นตระหนกให้กับจินเหยียนเป็นอย่างมาก
มิเกรงกลัวต่อฟ้าดินหรือ!?
นั่นคือคำพูดของเด็กสาวอายุสิบห้าปีจริงๆ อย่างนั้นหรือ!?
ปรากฎเด็กสาวชุดคลุมขนสัตว์ยืนจ้องมองจวนหลังหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางภูเขาหิมะ มือเรียวขาวประหนึ่งหยกค่อยๆ จับหมวกขึ้นมาคลุม
ครั้นที่นางเอ่ยออกมาหยาดน้ำตาของนางก็หยดลงบนพื้น
ความรู้สึกมากมายหลั่งไหลเข้ามาอย่างถาโถม ไม่ว่าตัวของนางจะเกิดใหม่อีกกี่ชาติ นางก็ต้องสูญเสียคนที่นางรักอยู่เสมอ ไม่ว่าจะชาติไหนผู้คนมากมายก็ต่างประนามตน ความเจ็บปวดมากมายเหล่านั้นช่างชวนให้นางนึกถึงอย่างน่าพิศวง
มาถึงชาตินี้นางมิสามารถทนเห็นคนที่นางรักต้องตายตกไปตามกันได้อย่างแน่นอน บัดนี้นางเหลือคนที่รักเพียงคนเดียว นั่นคือบุรุษวัยกลางคนนามว่าจินเหยียน ที่ตัวนางนั้นเรียกว่าท่านอา
ศัตรูของนางล้วนแล้วแต่เป็นผู้แข็งแกร่ง จะให้ท่านอามาปกป้องนางจากพวกเขากระนั้นหรือ...ไม่มีทางนางมิยอมเป็นแน่แท้
หลี่มู่เฟิง
ข้าสัญญาท่านอา..ข้าจะแข็งแกร่งขึ้นข้าจะปกป้องคนที่รักให้พ้นจากอันตราย
หลี่มู่เฟิง
ลาก่อน ท่านอา.....
ครั้นที่นางพูดจบดวงหน้างดงามของนางก็ประดับไปด้วยหยาดน้ำตา ก่อนที่นางจะหันหลังและจากไปอย่างรวดเร็ว
ข้าสัญญาท่านอาถ้าข้าแข็งแกร่งขึ้นข้าจะกลับมาพบท่านอีกครั้ง...
ตอน 2
ณ เมืองหลวงแห่งอาณาจักรเหยี่ยชิง (เหยี่ยชิง=แสงจันทรา)
ผู้คนมักเรียกกันว่าอาณาจักรหิมะ
ด้วยเหตุที่ว่าเหยี่ยชิงเป็นอาณาจักรทางตอนเหนือของแผ่นดินต้าชิง ซึ่งพื้นที่ทางเหนือนั้นมักจะมีหิมะเกือบทุกช่วงฤดูกาล
ปรากฏเด็กสาวชุดคลุมขนสัตว์นั่งอยู่บนโต๊ะเพื่อรอบะหมี่
ในระหว่างนั้นนางก็กวาดสายตามองไปรอบๆอย่างเรียบนิ่ง
หลี่มู่เฟิง
(นี่น่ะหรือเมืองหลวง....)
จู่ๆ ก็มีชายรูปร่างอ้วนโต๊ะข้างๆคนนึงกล่าวขึ้น
"เห้ย! เจ้าได้ยินข่าวหรือไม่ว่าองค์หญิงใหญ่แห่งอาณาจักรกงเหว่ยนางได้ปลุกพลังวิญญาณของนางแล้ว" (กงเหว่ย=พระราชวังที่ยิ่งใหญ่)
"แน่นอนข้าได้ยินมาแบบนั้นมิผิดแน่"
"เจ้าอ้วน..แล้วเจ้ารู้หรือไม่ว่านางปลุกได้อะไร?"
"อืม..จริงๆข้าก็ไม่รู้อะไรมากหรอกเห็นเขาว่ากันว่านางปลุกได้พลังวิญญาณขั้นห้านะ"
หลี่มู่เฟิงเมื่อได้ยินอย่างนั้นนางจึงยกมุมปากโค้งงอขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มเย้ยหยันบนดวงหน้าของนาง
หลี่มู่เฟิง
(องค์หญิงใหญ่แห่งกงเหว่ยรึ)
ทันใดนั้นหลี่มู่เฟิงก็ได้ยืนขึ้นและเดินไปยังโต๊ะของชายทั้งสอง
ชายหนุ่มทั้งสองเมื่อเห็นดังนั้นจึงตกใจ แต่ทว่าเขาทั้งสองมิสามารถรู้ได้ว่าใบหน้าของหญิงสาวผู้นี้เป็นอย่างไร เพราะนางนั้นได้ซ่อนใบหน้าของนางไว้ภายใต้หน้ากากมาร
หลี่มู่เฟิง
พี่ชายทั้งสอง..ข้าขอถามท่านได้หรือไม่ว่าอาณาจักรกงเหว่ยนั้นอยู่ที่ใด
"เอ่อ..แม่นางเจ้าจะเดินทางไปอาณาจักรกงเหว่ยรึ"
ชายรูปร่างอ้วนเอ่ยขึ้น พลางมองหลี่มู่เฟิงอย่างสงสัย
หลี่มู่เฟิง
ใช่แล้วพี่ชาย..ข้าได้ยินมาว่าสถานศึกษาชิงหลงในอาณาจักรกงเหว่ยจะเปิดรับลูกศิษย์ในอีกไม่ช้า
(ชิงหลง=เมืองแห่งดาวมังกร)
"อ๋อเจ้าจะไปสมัครและทำการทดสอบเข้าเป็นลูกศิษย์แห่งสถานศึกษาชิงหลงรึ?"
หลี่มู่เฟิง
ใช่แล้วพี่ชาย...
"อืม เจ้าจงเดินทางตามเส้นทางหลักและมุ่งหน้าไปยังทิศตะวันออก แต่ละอาณาจักรแบ่งออกตามทิศต่างๆ เช่นทิศเหนือก็มีอาณาจักรเหยี่ยชิงที่พวกเรายืนอยู่ในตอนนี้ ส่วนทิศตะวันออกก็คืออาณาจักรกงเหว่ยที่เจ้าจะไปยังไงหล่ะแม่นาง"
หลี่มู่เฟิง
ข้าต้องขอขอบใจพวกท่านมากที่ให้ความช่วยเหลือ.....
หลี่มู่เฟิง
เอาเป็นว่าบะหมี่มื้อนี้ข้าจะเลี้ยงพวกท่านเอง
บัดนี้หลี่มู่เฟิงนางได้ออกมาจากร้านบะหมี่และได้หาโรงเตี๊ยมเพื่อพักผ่อนในคืนนี้
ก่อนหน้านี้...ในตอนที่นางยังใส่หน้ากาก มันเหมือนกับว่าตัวนางนั้นได้เข้าไปอยู่ในโลกที่มีแต่การฆ่าฟันมองไปทิศทางใดก็มีแต่ศพที่กองกันเป็นภูเขา หายใจเข้าออกก็มีแต่กลิ่นคราวเลือด มันทำให้ตัวของนางนั้นแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้
ในใจของนางโหยหาแต่การฆ่า ฆ่า แล้วก็ฆ่า
ตั้งแต่นางได้หน้ากากนี้มาจากชายชราแปลกหน้าเมื่อ4ปีก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่นางสวมใส่มัน
หลี่มู่เฟิง
มันคืออะไรกันแน่....
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
