กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วนะหมู่บ้านห่างไกลมีบ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนั้นมีเด็กสาวทั้งสองคนที่แสนน่ารักใครๆต่างก็เอ็นดูนางที่แห่งนั้นเด็กสาวทั้งสองคนอยู่กับคุณพ่อด้วยกัน 3 คน เด็กสาวคนแรกมีใบหน้าอันแสนน่ารักราวกับเทพธิดาตัวน้อยบังเกิดเกล้าที่เกิดมาบนโลกใบนี้เธอนั้นมีจิตใจอ่อนโยนและบอบบางช่วยเหลือผู้อื่นทุกเมื่อไม่ว่าจะลำบากอยู่ยากแค่ไหนเธอก็จะช่วยต่างกับเด็กสาวคนที่ 2 ผู้ที่มีจิตใจอันโหดเหียม แต่กลับมีใบหน้าแสนน่ารักและแสนเจ้าเล่ห์ซ่อนเอาไว้อยู่ เด็กสาวคนนั้นออกไปในตอนกลางคืนเสมอแล้วพอรุ่งเช้าบนเตียงของเธอนั้นก็จะเต็มไปด้วยซากสัตว์ต่างๆนานาและหลายครั้งที่คุณพ่อได้เห็นเด็กสาวคนที่ 2 นั้นมีพฤติกรรมแปลกประหลาดเช่นนี้เขาจึงวิ่งไปถามชาวบ้านว่า

พ่อของเด็กสาว: "ทำไม ลูกสาวคนที่ 2 ของเขานั้นถึงมีพฤติกรรมประหลาดเช่นนี้"

ชาวบ้าน: "ข้าก็คิดเหมือนกันเหมือนกับว่าเป็นปีศาจที่ถูกส่งให้เกิดมา"

คนที่อยู่ในหมู่บ้านแห่งนั้นต่างก็หวาดกลัวทุกคนต่างโวยวายและคิดว่าเด็กสาวคนที่ 2 นั้นคือปีศาจที่เกิดออกมาชาวบ้านทั้งหลายจึงไปรวมกันที่โบสถ์เพื่อขอคำปรึกษาและที่โบสถ์แห่งนั้นก็ได้บอกว่า

บาทหลวง: "ต้องกำจัด เด็กสาวคนที่2 ออกไปมิเช่นนั้นเด็กสาวคนนั้นจะยึดครองร่างของเด็กสาวอีกคนหนึ่งไปชั่วนิรันดร์ "

เมื่อคุณพ่อได้ยินเช่นนั้น เขาจึงวางแผนหลอกล่อให้เด็กสาวคนที่สองนั้นไปยังกระท่อมไม้แห่งหนึ่งและเมื่อเด็กสาวคนนั้นไปเยือนที่แห่งนั้นคุณพ่อได้ทำการปิดประตูและชาวบ้านก็ต่างมายืนรอบกระท่อมแห่งนั้นและเผากระท่อมนั้นจนไหม้เป็นตอตะโก

แล้วหลังจากนั้นมาก็ไม่เกิดเหตุการณ์นี้อีกเลยไม่มีใครเห็นเด็กสาวคนที่ 2 นั้นอีกเลยนับจากวันนั้น และเด็กสาวคนแรกนั้นก็มีชีวิตอันแสนดียิ่งกว่าตอนที่อยู่กับเด็กสาวคนที่ 2 อีกทำให้คุณพ่อและคนในหมู่บ้านต่างๆก็ยินดีปรีดาและพูดต่างๆนานามาว่า

ชาวบ้าน: "พวกเราทำถูกแล้ว แล้วพวกเราก็ยินดีมากที่เรานั้นได้ช่วยเหลือเด็กคนนี้เพราะเด็กคนนี้นั้นเคยช่วยพวกเราไว้หลายๆอย่าง"

แต่หารู้ไม่ว่าเด็กคนนั้นน่ะไม่ใช่เด็กสาวคนแรกแต่เป็นเด็กสาวคนที่ 2 ที่ รู้สึกยินดีและปรีดามากที่ได้กำจัดเด็กสาวคนแรกออกไปจากชีวิต ก่อนหน้านี้ติดสาวคนที่ 2 รู้ตั้งนานแล้วว่าคุณพ่อนั้นจะกำจัดเธอทิ้งเด็กสาวคนที่ 2 ก็เลยบอกให้เด็กสาวคนแรกนั้นช่วยไปหยิบฟื้นที่กระท่อมในป่าให้ทีและนั่นก็คือเหตุผลว่าทำไมนั้นเธอนั้นถึงยิ้มร่าเริงราวกับว่าชีวิตหนึ่งชีวิตที่หายไปนั้นได้โปรดพัฒนาการออกไป ปีศาจไร้เดียงสานั้นยังคงอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนั้นและรอคอยวันที่เธอนั้นจะได้ยึดครองร่างอันสมบูรณ์ เธอนั้นได้กล่าวไว้ว่า

เด็กสาว: "น่าเสียดายจริงๆที่เธอนั้นจะต้องตายเพราะฉันนั้นเสียดายที่ฉันนั้นไม่มีรากเป็นของตัวเองแต่ไม่เป็นไรเพื่อการอยู่รอดของฉัน ฉันยอมรอกคราบอันเก่าออกก็ได้แต่ฉันก็จะรอคราบอันใหม่ เรื่อยๆจนกว่าร่างนั้นจะเป็นของฉันโดยสมบูรณ์ อีกไม่นาน

.

.

.

.

.

มัน

.

.

.

.

จะ

.

.

.

.

เป็น

.

.

.

.

เวลา

.

.

.

.

ของ

.

.

.

.

.

ฉัน

.

.

.

จบบริบูรณ์.......

หนังสือนิทานเล่มหนึ่งได้ถูกปิดลงและหญิงสาวคนหนึ่งได้เอ่ยกับเด็กชายว่า

ราชินี : "นิทานเรื่องนี้จบแล้วเพราะฉะนั้นได้เวลานอนแล้วนะเจ้าชายของแม่ เพราะว่าพรุ่งนี้เป็นวันสำคัญนะพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของลูกไง"

เจ้าชายโจเซฟ: "ท่านแม่อย่าลืมที่สัญญานะครับว่าท่านแม่จะให้ของขวัญที่ผมอยากได้มานานแล้ว"

ราชินี: "แน่นอนจะลูก เอาล่ะนอนได้แล้ว จุ๊บ~~ ราตรีสวัสดิ์จ้า "

เจ้าชายโจเซฟ: " ราตรีสวัสดิ์ท่านแม่ "

เสียงประตูปิดอย่างเบาๆ...... เด็กชายนอนหลับยังค่ำคืนอันแสนเงียบสงัดจู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงใครบางคนกำลังร้องเพลงอยู่ มันเป็นเพลงที่ไพเราะมากเสียงอันอ่อนหวานและนุ่มนวลบทเพลงนั้นเหมือนกำลังร้องถือเรื่องราวอะไรสักอย่าง

???: " โอ้เจ้าชายเอ่ยเจ้าชายผู้ใจเมตตา ใยท่านหรั่งน้ำตา......ใครกันขโมยช่วงชิงเอาดวงใจอันงดงามเหรือไว้เพียง ซากกายา........."

เจ้าชายโจเซฟ: "ใครกันที่มาร้องเพลงในยามนี้?"

เด็กชายตัวน้อยลุกออกจากเตียงและเดินตามเสียงเพลงที่ อยู่ที่ใดสักแห่งหนึ่ง เด็กชายเดินไปทางห้องโถงของพระราชวังและเห็นแสงบางอย่างที่อยู่ข้างหลัง เด็กน้อยรู้ดีว่าตรงนั้นมันเป็นทางตันมิ เด็กน้อยผู้สงสัยและใคร่รู้จึงเดินเข้าไปยังแสงนั้น และแสงนั้นก็สว่างจ้า

.

.

.

.

เจ้าชายโจเซฟ: "ว้าว~"

เด็กชายได้มองไปยังท้องฟ้าซึ่งมีพระจันทร์ 2 ดวงกำลังสาดส่องเข้ามา เด็กชายรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่เขาได้เห็นและแล้วเขานั้นก็ได้ยินเสียงเพลงดังขึ้น

???: " La~~La La La La La~~ ถึงตาฉันเล่าเรื่องราวแห่งห้วงราตรี......"

เด็กชายได้มองไปยังเด็กสาวที่อยู่บนโขดหินท่ามกลางแสงจันทร์สองดวงสาดส่อง เข้าได้เห็นใบหน้าของเด็กสาวผมดำสีราวกับท้องฟ้าในยามค่ำคืนดวงตาสีแดงราวกับทับทิมแดงอันงดงาม และใบหน้าราวเทพธิดาที่ลงมาจุติ เด็กชายรู้สึกตกใจกับเด็กสาวที่เขาเจอ เข้านั้นยืนแอบมองสักพักและแล้ว

เด็กสาว: " นี่ๆฉันรู้นะว่าเธออยู่ตรงนั้นไม่ต้องแอบหรอกออกมาเถอะ "

เด็กชายเมื่อได้ยินเสียงของเด็กสาวเอยเขาจึงรีบออกมาจากที่ซ่อน

เจ้าชายโจเซฟ: " เออข้าไม่ได้ตั้งใจจะแอบมาดูเจ้านะแต่ข้าได้ยินเสียงเพลงที่เจ้าร้องข้านึกสงสัยว่าเจ้ากำลังร้องเพลงอะไรอยู่ "

เด็กสาวเมื่อได้ยินเช่นนั้นจึงหัวเราะเบาๆ

เด็กสาว: "ฮิฮิ อ๋อข้ากำลังร้องเพลงนิทานเรื่องโปรดของข้าน่ะเจ้าอยากลองฟังดูไหมล่ะ"

เมื่อเด็กชายได้ยินเช่นนั้นเขาจึงเอ่ยปากว่า

เจ้าชายโจเซฟ: " แน่...แน่นอนสิข้าชอบฟังนิทานมากๆเลย ท่านแม่ของข้าเล่าให้ข้าทุกวันมีหลายเรื่องเล่าหลายรูปแบบข้าชอบฟังเรื่องลึกลับมากทำให้ข้านั้นนึกสงสัยตอนเวลา ว่าเหตุผลใดทำไมตัวละครในนิทานนั้นถึงทำแบบนั้นและนิทานที่ข้าชอบที่สุดก็คือ (เด็กสาว 2 คน) "

เด็กชายเอ่ยปากและยิ้มไปด้วย

เด็กสาว: " ฮ่าๆ น่าสนใจนี่เอาไว้วันหลังเล่าให้ฉันฟังด้วยแล้วกันนะ งั้นเดี๋ยวฉันจะเล่านิทานของฉันให้ฟังเธอจะชอบมันแน่ๆ..."

เด็กสาว: " เรื่องราวมันมีอยู่ว่า "

ครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีอาณาจักรอันรุ่งโรจน์อันแสนไกลมีเจ้าชายผู้ใจเมตตาคอยปกครองอยู่ที่แห่งนั้นในวันครบรอบวันเกิดของเจ้าชายพระองค์ได้ของขวัญมาเป็นเจ้าหมาน้อยผู้ซื่อสัตย์เขานั้นมีความสุขกับสัตว์เลี้ยง ตัวแรกของเขามากเขาตั้งชื่อมันว่า วิคเตอร์ เป็นหมาที่พิเศษมากไม่ว่าเขาจะไปไหนมันจะติดตามเขาไปทุกแห่งในวันที่เขาหลงทางมันก็คอยนำทางเขากลับมายังปราสาทเสมอและแล้วมีอยู่วันหนึ่งเจ้าชายเห็นหมาของเขานั้นล้มเจ็บป่วยอยู่ และหมอหลวงก็ไม่สามารถที่จะรักษาเจ้าหมาน้อยนี้ได้เพราะว่ามันโดนยาพิษ บางอย่างที่ใส่เอาไว้ในอาหารของเจ้าหมาน้อย หมอได้บอกเอาไว้ว่าอีก

หมอหลวง: "ไม่นานมัน ก็จะตายในไม่ช้า"

เจ้าชายทรงเศร้าโศกากับเพื่อนรักของเขา เขาเสียใจมากที่เพื่อนของเขาจะตายไป และแล้วมีอยู่วันนึงในวันที่ฝนโหมกระหน่ำ ได้มีหญิงชราคนหนึ่งที่มายืนอยู่ตรงหน้าประตูและได้เอ่ยว่า

หญิงชรา: โอ้...เจ้าชายผู้ใจเมตตาใยท่านหลั่งน้ำตากันเล่า....ข้ารู้ว่าท่านกำลังเสียเจ้าหมาน้อยผู้ซื่อสัตย์ไป....โปรดให้ข้าช่วย และข้าจะบอกสิ่งที่ท่านต้องจ่ายมา"

เจ้าชายได้ยินสิ่งที่เธอนั้นเอ่ย เขารู้สึกสับสนแล้วไม่ค่อยไว้วางใจแต่ว่าเจ้าหมาน้อยของเขานั้นกำลังจะตายเขาจึงตัดสินใจให้หญิงชรามารักษาเจ้าหมาน้อยเป็นเวลา 1 เดือน

1เดือนผ่านไป

แล้วในไม่ช้าเจ้าหมาน้อยก็ฟื้นจากความตายมันกระโดดโลดเต้นเข้าไปคลอเคลียกับคนรักชายทั่ววัง มันรู้สึกดีใจมากที่มันไม่ได้ตายแล้วมันก็รู้สึกยินดีที่จะได้เคียงข้างกับเจ้าชายไปชั่วนิรันดร์เจ้าหมาน้อยได้วิ่งไปยังห้องบรรทมของเจ้าชาย มันได้กระโดดไปนอนบนเตียงและเลียใบหน้าของเจ้าชาย แล้วมันสงสัยว่าทำไมใบหน้าของเจ้าชายถึงเย็นแบบนี้และเมื่อ มันมองเจ้าชายดีๆ เจ้าหมาน้อยกลับส่งเสียงดังทำให้คนรับใช้ในวังต่างก็สงสัยว่าทำไมเจ้าหมาน้อยถึงส่งเสียงแบบนั้นคนรับใช้จึงวิ่งเข้าไปดูปรากฏว่าเจ้าชายได้ทรงสวรรนคตไปแล้ว....

ใบหน้าเจ้าชายนั้นเต็มไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มคนรับสดใส...คนหมอหลวงตรวจสอบปรากฏว่าบนร่างกายของเจ้าชายนั้นมีชิ้นส่วนไม่ครบ สิ่งแรกคือดวงตาอันแสนงดงามราวกับอัญมณีไพลินสีน้ำเงินได้ถูกควักออกไปทั้ง 2 ข้างและเส้นผมดั่งทองคำอันงดงามได้ถูกกระชากออกไป และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือหัวใจของเจ้าชายถูกขโมยไป และไม่ช้าอีกาตัวหนึ่งก็ได้มายืนเกาะและมีเสียงของหญิงชราได้เอ่ยว่า

หญิงชรา:" ความตายนั้นเมื่อฟื้นขึ้นมาย่อมมีสิ่งที่ล้ำค่าที่ต้องแลกมาด้วย นั้นก็คือ (ความตายต้องแลกด้วยความตาย) "

อีกาได้บินออกจากเตียงและออกไปทางหน้าต่างและส่งเสียงดังแต่เป็นเสียงของหญิงชราที่หัวเราะสะใจสนุกสนาน กับสิ่งที่ตนนั้นได้พบได้เจอ

และหญิงชราได้ร้องเพลงขึ้นมาว่า

โอ้ เจ้าชายเอ่ยเจ้าชายผู้ใจเมตตาใยท่านหลั่งน้ำตา...ใครกันขโมยเอาดวงใจอันงดงามเหลือไว้เพียงซากกายา.....

จบบริบูรณ์

.

.

.

เด็กชายเด็กเอ๋ยชมว่า

เจ้าชายโจเซฟ: "เป็นนิทานที่แปลกจริงๆแต่เหมือนว่าเจ้าชายจะยอมสละแม้กระทั่งชีวิตให้กับเจ้าหมาน้อยนี่มันช่างวิเศษจริงๆ"

เด็กสาว:" ใช่ไหมล่ะมันสนุกจริงๆฉันชอบบทร้องเพลงของหญิงชรามาก แต่ที่จริงน่ะ มันยังไม่ใช่เพลงที่สมบูรณ์นะเพราะมันยังขาดตัวละครไปอีกเยอะเลยล่ะ"

เจ้าชายโจเซฟ: "ว้าว~~~ อยากจะฟังขึ้นมาแล้วสิบทเพลงอันสมบูรณ์นั้นมันจะต้องไพเราะแน่ๆ"

เด็กชายตัวน้อยที่มองไปยังท้องฟ้าที่มีพระจันทร์ 2 ดวงมันช่างเป็นค่ำคืนที่ดีเยี่ยมมากเหมือนกับว่า มันคือโชคชะตาที่เขาได้มาเจอกับเด็กสาว

เจ้าชายโจเซฟ: " นี่ๆพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของข้าเจ้าจะมาร่วมงานเฉลิมฉลองของข้าไหม"

เจ้าชายเอ่ยถาม

เด็กสาว: "ไปแน่นอนสิและฉันจะทำให้เธอเซอร์ไพรส์ เตรียมรอเอาไว้ให้ล่ะ"

เจ้าชายตื่นเต้นมากที่เด็กสาวจะไปร่วมงานเฉลิมฉลองวันเกิดของเขาและเขาก็ได้บอกเด็กสาวว่า

เจ้าชายโจเซฟ: "สัญญาแล้วนะ"

เด็กสาว: "อืม! สัญญา"

เด็กชายเดินออกจากสถานที่แห่งนั้นไป

.

.

.

.

.

.

.

.

เด็กสาว: " ฮิ ฮิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!! "

เสียงหัวเราะอันบ้าคลั่ง

เด็กสาว: " ใช่....ใช่!!!!!มันจะต้องเป็นวันที่แสนวิเศษแน่นอนเจ้าชาย "

โปรดติดตาม