"เย้......เย้!!เรียนจบแล้ว..." เรียจบแล้วฉันจะได้ทำตามความฝันของตัวเองซักทีจะได้ย้ายออกมาจากบ้านหลังนั้นซักทีต่อให้เป็นบ้านของเราก็เถอะแอนนาต้องอดทนมาเกือบ 10 ปีเพราะตั้งแต่แม่แท้ๆของเธอเสียไปไม่นานพ่อของเธอก็พานุสรเข้ามาอยู่ในบ้านรวมทั้งลูกติดของเธอที่ชื่อเอมมี่มาอยู่ในบ้านนี้ทันที ต่อหน้าอานนท์พ่อของแอนนาทุกคนเหมือนจะเข้ากันได้ดีแต่พออานนท์ไม่อยู่นุสรและเอมที่ต่างก็พากันกลั่นแกล้งแอนนา เอมมี่ที่มีอายุเยอะกว่าแอนนา 2 ปี ก็กลั่นแกล้งแอนนาจนเคยตัว แต่เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นก่อนแอนนาจะเรียนจบ 2 เดือน อานนท์ได้ประสบอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำจนทำให้อานนท์สลบไม่รู้สึกตัวเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะหมอบอกว่าโอกาสที่จะฟื้นมีแค่ 30% เท่านั้นจึงทำให้นุสรไม่ยอมให้อานนท์กลับมาพักที่บ้านเพราะกลัวเป็นภาระ ตั้งแต่ที่อานนท์นอนอยู่โรงพยาบาลนุสรและเอมมี่ไม่เคยมาดูอาการหรือมาเยี่ยมหาเลยมีแต่แอนนาที่คอยมาดูและเช็ดตัวให้อานนท์ผู้เป็นพ่ออยู่ทุกวัน ตั้งแต่ที่อานนท์เข้าโรงพยาบาลก็ทำให้แอนนาลำบากเป็นอย่างมากเพราะหลังจากเลิกเรียนเธอต้องกลับมาทำงานบ้านและเตรียมอาหารเย็นให้ 2 แม่ลูก แต่ 2 แม่ลูกนี้ก็กลั่นแกล้งแอนนาเป็นประจำแอนนาก็ได้แต่เฝ้ารอวันที่เธอเรียนจบเพื่อที่จะได้ย้ายออกมาอยู่ข้างนอกและเปิดร้านเบเกอรี่เล็กๆสักร้านเธอจึงอดทนและทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากบ้านหลังนี้สักที "คุณแม่ขาสวยมั้ยคะ" ...... "สวยจ้าลูกเอม..อย่าบอกนะว่าภูรินทร์ซื้อให้" .... "ใช่ค่ะคุณแม่..เอมแค่อ้อนนิดอ้อนหน่อยเค้าก็ซื้อให้ละ คิคิ" ทั้งคู่ต่างหัวเราะชอบใจ ภูรินทร์เป็นน้องชายของอัฐที่เป็นเจ้าของบริษัทอหังสาริมทรัพย์ และมีไร่องุ่นอยู่แถบภาคเหนือซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีซึ่งภูรินทร์ก็เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยฯของแอนนาทั้งคู่ก็รู้จักกันดีเพราะภูรินทร์ชอบพอกันกับเอมมี่และเขามักจะมาถามแอนนาอยู่บ่อยๆว่าเอมมี่นั้นชอบอะไรไม่ชอบอะไรจนทำให้เพื่อนๆที่มหาลัยฯคิดว่าทั้งคู่คบกันซึ่งเรื่องนี้มีแต่นุดีเพื่อนสนิทของแอนนาเท่านั้นที่รู้ความจริงว่าภูรินทร์กับแอนนาไม่ได้เป็นอะไรกัน "แอนฉันว่าแกอย่าไปยุ่งกับพี่ภูเลยช่วงนี้แกรู้มั้ยว่าคนที่มีหาลัยฯเขาคิดว่าแกกับพี่ภูเป็นแฟนกัน" ..... "เขาอยากลือก็ให้เขาลือไปสิฉันกับพี่ภูไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" แอนนารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรขอแค่นุดีเข้าใจเธอคนเดียวก็พอแล้ว

แอนนาเรียนจบได้ไม่นานก็กำลังเก็บของออกจากบ้านหลังนี้เพราะตอนนี้เธอได้ที่อยู่ใหม่แล้วเธอซื้อบ้านหลังเล็กๆด้วยเงินเก็บของเธอเป็นเงินที่แม่ของเธอเก็บไว้ให้เธอและเงินที่พ่อของเธอให้ทุกๆเดือนจึงทำให้เธอมีเงินมากพอที่จะซื้อบ้านหลังเล็กไว้อยู่ "แกจะไปไหนห้ะ!!นังแอน" แอนนาหันกลับไป "แอนจะออกไปอยู่ข้างนอกค่ะน้านุสรแอนจะได้ดูแลคุณพ่อด้วย" .... "หึ!!ก็ดีแกขัดหูขัดตาฉันมานานละแกออกไปก็ดีเหมือนกันทุกอย่างจะได้เป็นของฉัน" นุสรพูดไม่ทันจบแอนนาก็เดินออกไปที่รถของเธอที่เป็นสมบัติขึ้นเดียวที่อานนท์ได้ซื้อให้เธอก่อนจะเกิดอุบัติเหตุแอนนาขับรถออกมาไม่นานก็มาถึงบ้านใหม่ของเธอซึ่งมีภูรินทร์และนุดีรออยู่ "แกโอเคมั้ยแอน" นุดีถามด้วยความเป็นห่วง "ฉันโอเคนุดี" ภูรินทร์ที่คิดว่าเอมมี่แสนดีมาตลอดก็ไม่ได้ถามอะไรกับแอนนาทั้ง 3 ช่วยกันจัดของกันทั้งวันและช่วยกันออกแบบร้านเบเกอร์รี่ตามที่แอนนาได้ฝันไว้แต่ทั้ง 3 หารู้ไม่ว่ามีคนแอบมองการเคลื่อนไหวของทั้ง 3 อยู่ทุกฝีก้าวโดยเฉพาะแอนนา ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็เป็นลูกน้องของอัฐที่เขานั้นส่งมาให้จับตาดูภูรินทร์เอาไว้เพราะภูรินทร์เป็นคนหัวอ่อนที่โดนผู้หญิงหลอกอยู่เป็นประจำและตอนนี้เขาก็คิดว่าแอนนากำลังหลอกภูรินทร์อยู่ "ห้ะ!!อะไรนะถึงขนาดซื้อบ้านให้กันเลยหรอ" ลูกน้องที่เฝ้าดูสถานการณ์ได้โทรรายงานเจ้านายอย่างที่ตนเห็นจนอัฐได้สั่งให้ลูกน้องอีกคนเช็คประวัติของแอนนารวมทั้งความสนิทสนมของเธอและภูรินทร์ "ผู้หญิงก็เหมือนกันหมดเอาตัวเข้าแลกน่าขยะแขยงซะจริง" อัฐพูดออกมาด้วยความรังเกียจ

"แอนนี่ก็ค่ำแล้วงั้นฉันกับพี่ภูกลับก่อนนะแกจะได้พักผ่อน" ...."อื้ม..วันนี้ขอบคุณมากนะถ้าไม่ได้แกกับพี่ภูฉันคงแย่..และเรื่องที่แอนมาอยู่ที่นี่ห้ามบอกให้ใครรู้นะ" เมื่อทั้งคู่รับปากและเดินจากไปทีนี้ก็เหลือแต่ความเงียบและความอ้างว้างที่อยู่เป็นเพื่อนแอนนา "พ่อคะรอแอนอีกนิดนะคะอีกไม่นานแอนจะพาพ่อมาอยู่กับแอนด้วย"

"แม่...แม่ให้นังนั่นมันออกไปอยู่ข้างนอกได้ยังไง..เอมยังไม่สะใจเลย" นุสรไม่ได้สนใจกับสิ่งที่เอมมี่พูดเพราะเธอคิดว่าเธอคิดดีแล้วที่ยอมให้แอนนาไปเพราะทุกสิ่งทุกอย่างจะตกเแ็นของเธอและลูกทั้งบ้านทั้งบริษัทที่อานนท์สร้างไว้

เป็นอีกวันที่แอนนากำลังตกแต่งร้านของเธอซึ่งเป็นร้านเล็กๆที่อยู่ในรั้วบ้านเธอที่มีทั้งกาแฟและเบเกอรี่ที่เธอนั้นทำเอง "เฮ้อ..เสร็จสักที..อืมเหลือแต่ซื้ออุปกรณ์และส่วนผสมสินะให้ยัยนุดีไปเลือกของเป็นเพื่อนดีกว่า" หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ไปเดินเลือกของกันกว่าจะซื้อของครบก็ปาไป 2 ทุ่มกว่าๆ "นุดีวันนี้ฉันจะเลี้ยงข้าวแกเองแกอยากกินอะไรอ่ะ" นุดีกำลังคิดทั้งคู่เดินดูร้านอาหารครู่นึงแอนนาก็เดินชนเข้ากับอัฐ "ว้าย!!...ขอโทษค่ะ" แอนนาที่ล้มกองกับพื้นก็กำลังก้มหน้าก้มตาอยู่ก็ไม่ทันได้มองจน "ผมขอโทษนะครับ...คุณเป็นอะไรมั้ย?" เมื่อได้ยินเสียงของอีกฝ่ายแอนนาก็เงยหน้ามองทันที "ตายแล้วยัยแอนแกเป็นอะไรหรือเปล่า" นุดีรีบมาพยุงเพื่อนขึ้น "ฉันไม่เป็นไรแก..แต่..โอ้ย!! เจ็บที่ข้อเท้าอะแก" อัฐเห็นแบบนั้นก็ได้โอกาศ "เพราะผมแท้ๆเลยงั้นให้ผมพาคุณไปโรงพยาบาลนะครับ" ..... "เอ่อไม่เป็นไรค่ะ" ..... "ให้ผมได้รับผิดชอบเถอะครับผมคงไม่สบายใจแย่เลยถ้าไม่ได้รับผิดชอบ" แอนนากับนุดีขัดไม่ได้ก็เลยพยุงแอนนาไปที่รถ "ไปรถผมก็ได้ครับจอดอยู่ไม่ไกลนี้เอง" .... "เอ่อ..แต่ว่ารถฉัน" .... "เดี๋ยวผมให้คนขับกลับไปให้ครับ" พูดจบอัฐก็ไปเอารถมาทั้งคู่ก็เดินขึ้นรถอัฐไป.... "นุดีฉันต้องขอโทษแกด้วยนะแกอดกินข้าวเลยเอาเป็นว่าคราวหน้าให้ฉันเลี้ยงแกใหม่นะ" ... "ไม่เป็นไรแก" อัฐพาแอนนามาถึงโรงพยาบาลและกำลังนั่งรอแอนนาอยู่หน้าห้องฉุกเฉินไม่นานแอนนาก็เดินออกมาพร้อมกับคุณหมอ "ไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงนะครับแค่ขาแพลง 2-3 วันก็คงหายดี" แอนนาถอนหายใจ "ให้ผมไปส่งนะครับเดี๋ยวผมจะให้คนขับรถคุณไปส่งที่บ้าน" มาถึงขนาดนี้แล้วก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้ก็เลยยอมให้อัฐมาส่ง "แกโอเคมั้ยอ่ะแอน...เดี๋ยวคืนนี้ฉันอยู่เป็นเพื่อนแกเอง" ..... "ฉันโอเค...ก็ดีเหมือนกันนุดีแกจะได้ช่วยฉันจัดของ" นุดียิ้มเจื่อนๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา "เอิ่ม..คุณเลี้ยวขวาข้างหน้าและขับตรงไปอีกนิดนะค่ะ...อ่าจอดข้างหน้านั้นเลยค่ะ" เมื่อรถจอดทั้งคู่ก็เดินลงมาจากรถรวมทั้งอัฐด้วย "นี่บ้านคุณหรอครับแล้วตรงนี้ร้านอะไรครับ" .... "อ่อใช่ค่ะข้างหน้านี้ฉันทำเป็นร้านเบเกอรี่นะค่ะ" ในใจอัฐคิดนี่ก็คงเป็นเงินของภูรินทร์สินะรวมทั้งบ้านหลังนี้ด้วย เมื่อเห็นว่ารถยังไม่มาแอนนาก็ได้เชิญให้อัฐเข้ามาดื่มน้ำในบ้านก่อน "กว่ารถฉันจะมา..งั้นคุณเข้ามาดื่มน้ำในบ้านก่อนก็ได้ค่ะ" อัฐคิดว่านี่คงเป็นวิธีกลอกผู้ชายของเธอสินะเมื่อเข้ามาในบ้านแอนนาก็เข้าไปรินน้ำและเอาคุกกี้ที่เธออบเองมาให้อัฐชิม