สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ฮาคุจิ ฮิโยริ ค่ะวันนี้ฉันกำลังเดินทางไปทัศนศึกษาสำรวจโบราณสถานกับเพื่อนๆเเต่ดันเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นก็คือฉันไปเจอเศษลูกแก้วอันหนึ่ง อยู่ๆมันก็เปล่งแสงแล้วฉันก็สลบไป...พอฉันตื่นขึ้นก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น

หืม...เกิดอะไรขื้นเนี่ยเเสงนั่นมันอะไรกัน ร่างเล็กคิดในใจเเล้วมองไปรอบๆเเล้วก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็นนั่นคือห้องที่มีสีขาวเเละมีเครื่องประดับแบบสบายตา

นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย?ก็ตอนนั้นฉันเห็นลูกเเก้วเเล้วมันเปล่งประกายอยู่เเล้วฉันเดินเข้าไปดูมันก็เปล่งแสงทำให้ฉันแสบตาหรือว่าตอนนั้น ร่างเล็กคิดเเล้วอยู่ก็มีใครเดินมา

ตึก ตึก ตึก

องค์หญิงตื่นแล้วเพคะฝ่าบาท แม่นมบอกกับจอมมารผู้ปกครองเหล่าปีศาจทั้งมวล

หืม...ฉันหรอองค์หญิง เอ๊ะอะไรเนี้ยย ร่างเล็กกำลังคิดในใจ เเล้วมองไปยังมือตัวเองก็พบกับมือที่เล็กเเละร่างกายที่เล็ก

นี่ฉันเป็นเด็กหรือเนี้ย แล้วนั่นใครกัน ร่างเล็กคิดในใจเเล้วเห็นชายผู้หนึ่ง

นี่หนะหรือลูกข้ากับนางผู้นั้น จอมมารได้พูดขึ้นมา

ใครกันคือนางผู้นั้นกัน? ร่างเล็กคิดในใจเเต่ต้องหยุดคิดเพราะถูกอุ้มขึ้น

ท่านจอมมารเพคะท่านจะทรงตั้งชื่อให้องค์หญิงว่าอะไรดีเพคะ แม่นมพูดขึ้นพร้อมกับก้มหัว

อืมม...ข้าว่าข้าคิดได้เเล้วว่าจะตั้งว่าอะไรดี ชายผู้มีนามว่า โอยูจิ ริโคเอล ราชาปีศาจที่เรียกง่ายๆว่าจอมมารที่ปกครองเหล่าปีศาจทั้งมวลได้พูดขึ้น

ลูกข้าเป็นผู้หญิงงั้นก็ชื่อว่า โอยูจิ ฮิโรนะ แล้วกัน ริโคเอลพูดขึ้น

ชื่อเพราะดีเพคะท่านจอมมาร แม่นมพูดขึ้นด้วยความดีใจที่รู้ชื่อขององค์หญิง

10 ปีต่อมา

ท่านพ่ออออเพคะฮิโรนะให้ค่ะ ร่างเล็กได้มอบดอกไม้ให้ผู้เป็นพ่อ

อืม...ขอบใจนะฮิโรนะพ่อมีอะไรจะบอกเจ้า ริโคเอลพูดบอกลูกสาวสุดหวง

มีอะไรหรอคะ ร่างเล็กถามเเละคิดในใจว่าใช้ชีวิตแบบนี้ก็สนุกดีเเหะ

ตอนนี้เจ้าก็อายุ18 ปีเเล้วพ่อคิดว่าจะให้เจ้าไปหาเเม่ของเจ้าเเต่พ่อไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนตั้งเเต่ 6 ปี ที่ผ่านมาพ่อได้ไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งทั้งสวยพ่อก็เลยตกหลุมรัก ริโคเอลพูดด้วยใบหน้าแดง

เเล้วท่านพ่อก็แอบเดินตามไปใช่ไหมคะ ฮิโรนะถามด้วยสายตาปิ้งๆ

ใช่....พ่อเเอบตามไปเท่าที่พ่อสังเกตว่าเมืองที่พ่อเเอบเดินตามไปนั้นคือเมืองมนุษย์พ่อจึงใช้เวทย์ทำค่าสเตตัสให้เหมือนมนุษย์เเละก็เดินตามผู้หญิงคนนั้นไปนางกำลังเปิดประตูบ้านเเต่นางดันไปถูกพวกผู้ชายที่ไหนไม่รู้จับนางเเล้วนำยากรอกปากเเม่เจ้าพ่อจึงรีบวิ่งไปช่วยเเละฆ่าเจ้าพวกนั้นเเล้วเเม่เจ้าดันโดนยาที่พวกนั้นเอาให้กินคือยาปลุกเซ็กเเต่พ่อไม่รู้จะทำยังไงพ่อจึงตอบสนองความต้องการของนางเเต่พอพ่อตื่นมาก็ไม่เจอนางเเล้วพ่อจึงกลับเเล้วหลังจาก 6 ปี นั้นอยู่ๆก็มีใครไม่รู้เอาเจ้ามาวางไว้หน้าประตูพ่อเลยคิดว่าอาจจะเป็นนางก็ได้เเล้วพ่อก็เอาเจ้ามาแล้วตั้งชื่อให้เจ้าว่า ริโคเอลพูดเกี่ยวกับการพบเจอระหว่างตัวเขากับเเม่ของฮิโรนะ

จริงหรอคะเรื่องของท่านพ่อท่านเเม่ก็เป็นเช่นนี้เเล้วลูกจะต้องไปหาท่านเเม่ได้ที่ไหนหรอคะ ฮิโรนะพูดขึ้น

เจ้าจะได้พบแม่ของเจ้าหน่ะจะต้องออกตามหาเเต่เจ้าก็เตรียมตัวได้เเล้วนะฮิโรนะพ่อจะพาเจ้าไปออกตามหาเเม่ของเจ้า ริโคเอลบอกเเล้วเดินไปเตรียมตัว

ฮิโรนะมิอาจจะรู้ได้ว่าเเม่ของเธอนั้นไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นเทพธิดาที่สวยเเละชาญฉลาดเเล้วระหว่างเดินทางไปนั้นพวกเขามิอาจจะรู้ว่ามีเหล่าผู้กล้าเดินผ่านมาเพื่อที่จะมาสังหารริโคเอลราชาปีศาจเพราะทางที่พวกเขาทั้งคู่ไปนั้นคือทางไปเมืองมนุษย์พวกเขาจะได้สู้กันหรือไม่....แล้วฮิโรนะจะเป็นเช่นไร

ท่านพ่อค่ะหนูเตรียมตัวเสร็จแล้วล่ะค่ะ ฮิโรนะพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

อืม...ไปกันเถอะ ริโคเอลบอก

เย้...เริ่มเดินทางไปออกตามหาท่านเเม่ได้ ร่างเล็กพูดเเละเริ่มออกเดินทางไปพร้อมกับผู้เป็นพ่อ

........พวกเขาไม่อาจจะรู้ได้ว่ามีคนเเอบดูพวกเขาอยู่ในเงามืดแท้ที่จริงคนที่เเอบตามมาดูนั้นคือผู้เป็นเเม่ของฮิโรนะนางได้เฝ้าดูฮิโรนะตั้งเเต่ยังเป็นเด็กจนทุกวันนี้...

ลัน...ลา...ลั้นลา... ฮิโรนะดีใจที่จะได้เจอผู้เป็นแม่ของเธอในโลกนี้

หืม...ฮิโรนะทำไมลูกถึงอารมณ์ดีจังวันนี้น่ะ ริโคเอลพูดขึ้นเพราะตนมิเคยเห็นลูกสาวคนนี้อารมณ์ดีขนาดนี้มาก่อนในชีวิต

อ๋อ...เพราะฮิโรนะจะได้เจอท่านแม่ยังไงล่ะคะท่านพ่อ ฮิโรนะบอกด้วยรอยยิ้ม

งะ...งั้น...หรอ...พ่อเห็นลูกสบายดีเเบบนี้พ่อค่อยโล่งอกหน่อย ริโคเอลพูดและคิดในใจว่าไม่เคยเห็นลูกดีใจขนาดนี้เวลาคุยหรือเจอเขาเลยสักครั้งเดียวในชีวิต

ค่ะท่านพ่อ...เอ๊ะ...โอ้ยย...นี่มันอะไรเนี้ยยเจ็บจัง ฮิโรนะพูดขึ้นเพราะไปชนกับอะไรเข้า

นี่ลูกเป็นอะไรมากรึป่าวเจ็บตรงไหนไหม ริโคเอลพูดด้วยถ้าทางตกใจเเละรีบวิ่งเข้ามาดู

ม...ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะท่านพ่อ ฮิโรนะพูดขึ้นพร้อมปัดเสื้อผ้าเหมือนไม่เป็นอะไรมากแต่จริงแล้วเธอเจ็บมาก

งั้นหรอเจ้าไม่เป็นอะไรมากก็ดีเเล้วหัดเดินดีๆหน่อยสิ ริโคเอลพูดเตือนพร้อมดุหน่อยๆ

ค่ะหนูจะระวังค่ะท่านพ่อ ฮิโรนะยิ้ม

นี่พวกเจ้ามนุษย์บังอาจวิ่งมาชนกับข้ามังกรผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้รึ มังกรตนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับคำรามเสียงดังสนั่นไปทั่วป่าแห่งนี้

นี่เจ้าบังอาจมาว่าลูกสาวสุดที่รักของข้ารึเจ้ามังกรยโสโอหัง จากนั้นที่ริโคเอลพูดจบริโคเอลก็กับร่างเดิมจากตอนที่ปลอมตัวเป็นมนุษย์เพราะลูกสาวของเขาเป็นคนขอร้องเพราะไม่อยากให้วุ่นวาย

นะ...นี่ท่านคือท่านจอมมารงั้นรึขอรับ มังกรตนนั้นพูดด้วยความกลัว

ใช่ข้าเองจอมมารจำข้าไม่ได้เเล้วรึที่ข้าเคยเลี้ยงดูเจ้าน่ะ ริโคเอลพูดด้วยความโมโหสุดขีด

เอ่อ...ข้าไม่ได้ว่าท่านเเต่เด็กคนนั้นขอรับท่านจอมมารที่ข้าพูดถึง

นี่เจ้า! ริโคเอลยิ่งโกรธหนักกว่าเก่า

อะ...อะไรหรือครับท่าน มังกรตนนั้นตกใจที่ตัวเองพูดอะไรผิดไป

นี่ลูกข้านะเจ้าว่าลูกข้าผิดงั้นรึ ริโคเอลพูดขึ้น

ละ...ลูกของท่านหรือขอรับ มังกรตนนั้นพูดขึ้นด้วยความตกใจที่เด็กคนนี้คือลูกของจอมมาร

ใช่มีอะไรผิดรึ ริโคเอลถาม

เปล่าขอรับท่านจอมมาร มังกรตนนั้นไม่คิดว่าเด็กคนนี้คือลูกของจอมมาร

เจ้ามีความผิดเจ้าต้องมารับใช้ลูกของข้าซะ ริโคเอลพูดขึ้นให้มังกรตนนั้นดูเเลลูกของตนเพราะตนมีธุระที่ต้องไปทำที่ปราสาท

ห๊ะ...ให้กระผมเป็นคนดูเเลลูกของท่านรึขอรับ มังกรตนนั้นไม่คิดว่าจะได้ดูเเลลูกของท่านจอมมาร

เจ้าทำไม่ได้รึ ริโคเอลถามมังกรตนนั้น

ทะ...ทำได้สิขอรับ มังกรตนนั้นพูดขึ้นด้วยความดีใจแม้จะติดๆขัดๆไปหน่อย

อืม...งั้นข้าไปล่ะดูแลลูกข้าดีๆล่ะถ้าเกิดนางตายหรือเป็นอะไรไปล่ะก็เจ้าไม่เหลือแม่แต่วิญญาณแน่ ริโคเอลพูดไว้ทำให้มังกรตนนั้นถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

ขอรับท่านจอมมาร มังกรตนนั้นพูดเสร็จริโคเอลก็จากไป

นี่ท่านคือใครหรอคะ ฮิโรนะถามแน่เธอรู้อยู่เเล้วเเต่เเกล้งถามเพราะเธออายุยังน้อยถ้าเกิดพูดเเบบอายุจริงๆของเธอจะดูผิดสังเกตได้

ข้ารึขอรับ...ข้ามีนามว่า โอคิรามะ ยูกิ ขอรับ มังกรตนนั้นพูดเสร็จฮิโรนะก็พูดขึ้น

ท่าน...ไม่สินายน่ะอายุไล่เลี่ยกับฉันเพราะฉะนั้นนายไม่ต้องพูดขอรับกับฉันก็ได้นะเเละเรียกฉันเเบบปกติก็ได้

จะ...จริงหรอขะ...ขอ...เอ่อ...ท่าน...ฮิโร...นะ...จัง มังกรตนนั้นพูดเสร็จก็เเปลงกายให้เหมือนมนุษย์

ว้าว...นายแปลงร่างได้ด้วยหรอ ฮิโรนะพูดขึ้น

ได้สิครับเพราะผมเป็นมังกรโบราณน่ะครับ ยูกิพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

เอ๋...เเล้วที่ตอนนั้นนายพูดว่ามังกรผู้ยิ่งใหญ่ล่ะ ฮิโรนะถามเพราะงง

อ๋อ...ตอนนั้นหรอครับท่านฮิโรนะเป็นเพราะว่าผมต้องทำให้ตัวเองดูหน้ากลัวครับเพราะป่าเเห่งนี้มีแต่พวกเก่งๆน่ะครับผมก็พอสู้ได้เเต่กลัวเสียงดังรบกวนท่านจอมมารที่รับเลี้ยงข้าให้โตพอหาอาหารเองกินได้ท่านก็ให้ข้าไปตามทางของข้าครับแต่ท่านจอมมารมีพระคุณกับข้าจึงอยู่เฝ้าที่นี่ครับ

อ๋อ...อย่างนี้นี่เองแต่ฉันขอเรียกนายว่ายูกินะ ฮิโรนะพูดขึ้นแล้วจับมือของยูกิแล้วพูดพร้อมออกเดินทางต่อ

ค...ครับ...ท่านฮิโรนะจะพูดเช่นไรก็ได้ครับ ยูกิพูดเเล้วยิ้ม

อืม...งั้นไปกันเถอะ ยูกิ พอฮิโรนะพูดเสร็จก็ออกเดินทาง

ระหว่างทางฮิโรนะไม่รู้ว่าเธอจะต้องเจอกับอะไรที่เธอจะต้องเจอในแต่ระทางที่เธอไปนั้นอาจมีหนทางยากลำบากก็ตามพวกพ้องที่รอเธออยู่ที่เธอจะได้พบกับพวกนั้นที่ต้องร่วมเดินทางไปกับเธอยังอีกยาวไกลกว่าจะได้พบผู้เป็นแม่ครั้งแรก....

ครับท่านฮิโรนะจังไปกันเถอะ ฮิจิโยะพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

ตึก ตึก ตึก

ท่านฮิโรนะจังครับ ยูกิพูดขึ้นพร้อมสกิดฮิโรนะผู้เป็นนาย

หืม...มีอะไรหรอยูกิ ฮิโรนะถามเพื่อนพ้องที่ออกเดินทางไปด้วยกัน

ข้ารู้สึกว่ามีพลังที่รุนแรงอยู่ใกล้ๆเเถวนี้น่ะครับท่านฮิโรนะจังให้ข้าจัดการกับมันไหมครับ ยูกิพูดพร้อมทำท่าจะโจมตีศัตรูที่เข้ามาจะทำร้าย

อืม...ไม่เป็นไรหรอกนะฉันกางบาเรียไว้แล้วล่ะไม่ต้องต่อสู้หรอกนะฉันไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวายน่ะยูกิคุง

งั้นถ้าท่านฮิโรนะพูดอย่างงั้นผมก็วางใจครับ ยูกิพูดขึ้นพร้อมเกาท้ายทอยเเล้วหัวเราะเบาๆ

อื้ม...เอ๊ะมันมาเเล้วล่ะยูกิอย่าออกจากบาเรียของฉันนะ ฮิโรนะพูดพร้อมสั่งไม่ให้ฮิจิโยะออกห่างจากตัวเอง

ครับข้าไม่ออกห่างจากท่านหรอกครับข้าต้องปกป้องท่านนินา ยูกิพูดขึ้นเเบบตลกๆเพื่อให้ฮิโรนะคลายกังวลลงบ้าง

อืม...เอ๊ะนั้นมันเอลฟ์นี้หน่ายูกิดูสิๆสุดยอดเลย ฮิโรนะพูดยังไม่จบเอลฟ์ตนนั้นก็จัดการปีศาจโครงกระดูกต้องสาปได้เเม้จะบาดเจ็บมากอยู่เเต่ก็ต้องพาทั้งสองไปยังหมู่บ้านของตนเพื่อหลบจนกว่าจะเช้า

นะ...นี่เธอบาดเจ็บอยู่นะพักสักพักก่อนค่อยกลับนะ ฮิโรนะพูดขึ้นพร้อมทำสีหน้ากังวลสุดๆ

อืม...ขอบคุณที่เป็นห่วงนะเเต่ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะฉันจะพาพวกเธอไปหลบในหมู่บ้านฉันก่อนนะพอพรุ่งนี้เช้าค่อยไปตอนนี้มันเย็นมากเเล้วล่ะมันอันตรายพวกเธอน่ะเกือบโดนมันฆ่าเเล้วนะ...แค่ก...แค่ก...ปะ...ไปกันเถอะเดี๋ยวจะมืดก่อนยังไม่ทันที่เอลฟ์ตนนั้นพูดจบก็มีเสียงเเทรกเข้ามาก็คือฮิจิโยะนั่นเอง

นะ...นี่เธอมาว่าว่าพวกเราจะโดนฆ่ารึพวกเราไม่โดนฆ่าง่ายๆหรอกนะ ยูกิพูดขึ้น

นะ...นี่ยูกิเธอคนนั้นช่วยเราไว้นะเเถมให้ที่พักเราก่อนเช้าเธอใจดีกับเรามากนะเราควรจะขอบคุณเธอนะไม่ใช่ว่าเธออย่างนั้นสิ ฮิโรนะพูดขึ้นพร้อมเตือนเเละดุยูกิให้รู้จักขอบคุณคนอื่นที่ช่วยเหลือบ้าง

คะ...ครับท่านฮิโรนะข้าจะจำให้ขึ้นใจเลยครับ ยูกิพูดขึ้นพร้อมหันไปขอโทษเเละขอบคุณเอลฟ์ตนนั้นที่ให้ความช่วยเหลือ

ขะ...ขอโทษนะที่ว่าเธอไปเมื่อกี้น่ะเเละขอบคุณนะที่ช่วยเหลือเมื่อกี้เเล้วให้ที่หลบก่อนเช้าเธอเป็นคนดีจริงๆ ยูกิกล่าวขอโทษเเละขอบคุณเสร็จเอลฟ์ตนนั้นก็ยิ้มและพยักหน้าเเล้วพาทั้งสองเข้าไปในหมู่บ้านของตน

มะ...ไม่เป็นไรจ๊ะงั้นพวกเราไปหมู่บ้านฉันกันเถอะ

อืม...ทั้งสองพูดพร้อมกันเเล้วรีบเดินตามเอลฟ์ตนนั้นไปที่หมู่บ้าน....