......................................

**อะไรนะคะ แม่พูดว่าอะไรนะ**

เสียงดังลั่นทำให้แม่ของฉัน หรือคุณนายพัชรี มองค้อนใส่ฉัน ฉันก็ทิ้งช้อนลงบนจานดังเคร่ง แล้วตะโกนถามท่านเสียงดังลั่นบ้าน

// เตยหอมทำท่าทางให้มันดี ให้มันสุภาพเรียบร้อยน่ารัก สมกับเป็นดาวมหาวิทยาลัย สาวของอดีตดาวมหาวิทยาลัย เมื่อ 30 กว่าปีก่อนและน้องสาวของอดีตดาวมหาวิทยาลัยเมื่อ 4 ปีก่อนหน่อย//

**แม่หนูเรียนจบแล้ว จะทำงานแล้วไม่ใช่ดาวไม่ใช่เดือนอะไรแล้ว**

ฉันบอกก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ มองใบหน้าที่ยังคงเขาความสาว สวย ไว้ทางที่อายุของบรรดาก็ล่วงเข้า 40 กว่าปีแล้ว เปล่าท่านไม่ได้ทานผักหรือออกกำลังกาย แก่เกินจะยืนขาเดียวดัดหลัง และชอบการออกงานสังคมทุกคืน เพียงแต่ไม่ชอบไปต่างประเทศประจำ และประเทศที่ท่านไปก็คือเกาหลี ดังนั้นใบหน้าแม่ตึงเปรี๊ยะ หน้าขาวราวไข่ปอก และปากอิ่มสีชมพูรักสาวแรกรุ่น จมูกโด่งแหลม คางเป็นทรงหยดตามสมัยนิยมด้วยมีดหมอ **เเละหนูก็โตเกินกว่าจะแต่งงานแบบคลุมถุงชนแล้วด้วย**

//พูดอะไร คลุมถุงชนอะไร เเม่เเค่อยากให้เตยแต่งงานกับลูกชายของเพื่อน ไม่ได้คลุมถุงชนอะไรสักหน่อย//

**นั่นแหละค่ะ คลุมถุงชนชัดๆ แม่ เตยอายุ 21 นะ เพิ่งเรียนจบยังไม่ได้ทำงาน ชีวิตเตยยังต้องเจออะไรอีกเยอะนะ ที่สำคัญ แต่ไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายที่เตยไม่ได้รัก**

ฉันอธิบายยาวเหยียด

//แต่เขาเป็นคนดีนะเตย โปรไฟล์เลิศ หน้าตาหล่อ และเขาก็... รักสัตว์รักธรรมชาติ และก็หน้าตาโอปป้ามากๆ//

**เเม่...**

ฉันลากเสียง นึกในใจว่าต้องแอบเอาซีรีย์เกาหลีทั้งหลายที่มารดาชอบดูไปทิ้งเสียแล้ว

//...//

แม่เลิกยิ้มเเล้วถอนหายใจเฮือก คิ้วของนางขมวด ก่อนจะยื่นมือไปหยิบแก้วน้ำชามาจีบ ดวงตาลอกแลก

//แม่ติดหนี้แม่เขา แล้วเขาก็จะฟ้องเรา นอกจากว่าเตยจะยอมแต่งงานกับลูกชายเขาอ่ะ//

**เเม่!**

คราวนี้ฉันตะโกนเสียงดังกว่าเดิม ทีแรกมันคือการคลุมถุงชน แต่ตอนนี้มันคือการแต่งงานขัดดอกใช้หนี้ ฉันควรไปสำรวจบั้นท้ายที่หน้ากระจก เผื่อมันจะมีปานแดงรูปหัวใจติดอยู่ตรงนั้น ทำไมชีวิตฉันมันละครขนาดนี้!

**แม่พูดเล่นใช่ไหม**

//จริงจังเลยล่ะ//

ฉันอ้าปากค้าง นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย วันนี้แม่เรียกฉันมาจากคอนโดมิเนียมที่ท่านซื้อให้ตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัย เพื่อจะได้สะดวกในการเดินทาง บ้านของฉันไม่ใช่คนร่ำรวยอะไร พ่อที่เสียชีวิตไปนานแล้วทิ้งเงินประกันก้อนโตให้ กับบ้านหลังงามบนเนื้อที่กว้างขยายในย่านคนที่อันจะกินเขาอยู่กัน พี่สาวของฉัน บัวหอม แต่งงานไปอยู่ต่างประเทศกับสามีชาวเยอรมัน เหลือฉันและแม่ที่ยังอยู่เมืองไทยตลอดเวลา 4 ปีที่เรียนในรั้วมหาวิทยาลัย ฉันไม่เคยเดือดร้อนเรื่องรายจ่ายเพราะว่าแม่โอนเงินให้ทุกเดือน ก็เงินประกันหลักล้านของพ่อที่มีในบัญชีธนาคารนั่นแหละกระทั่งเมื่อ 2 ปีก่อน แม่ของฉันเป็นคนรักสวยรักงามยิ่งชีพท่านก็บินไปเกาหลีเพื่อรักษาและพัฒนาความสวยของท่านตามกระแสนิยม ฉันไม่ห้ามเพราะนั่นคือความสุขของแม่ แต่ แม่ไปติดหนี้ใครตอนไหน ฉันไม่รู้จริงๆ

**แม่ยืมเงินใครไปศัลยกรรมหรอ**

//ไม่ใช่!//

คุณนายพัชรีของฉันค้อนขวับ

**เราหนี้ที่ว่ามาจากไหน**

//...//

คราวนี้หญิงกลางคนตรงหน้าเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะตอบสั้นๆ

//หุ้น//

//ใช่...พอดี แม่เล่นหุ้น ก็... เล่นมา 3 ปีแล้ว ตั้งแต่เตยยังงเรียนไม่จบที่นี่ หุ้นมันเกิดร่วงขึ้นมา... เงินทั้งหมดในบัญชีที่มีก็เลยหมด แม่เลยต้องไปยืมเขามาใช้ส่งเสียเตยเรียน เเละใช้จ่ายในบ้าน//

**!!**

ฉันเบิกตาโต แล้วทำไมฉันไม่เคยรับรู้เรื่องนี้เลย บ้านเราล่มจมเพราะว่าหุ้น เงินหมด แม่กูนี่มา โอ๊ย... ตายๆ

**แม่ไม่ได้ล้อเตยเล่นใช่ไหม วันนี้ไม่ใช่วัน April Fool Day นะ**

//ไม่ได้ล้อเล่น ไม่เชื่อก็ดูสัญญานี่สิ//

แม่ของฉันเปิดกระเป๋าเอกสารที่วางไว้ข้างตัว แล้วหยิบกระดาษสีน้ำตาลออกมายื่นให้ ฉันรีบเอามาอ่าน กวาดทรายตายเร็วๆ ทั่วหน้ากระดาษแล้วรู้สึกเหมือนใจมันเต้นเร็วขึ้น อ่านรายละเอียดชื่อผู้ให้กู้ ละเวง ปราณะรวี... นามสกุลคุ้นๆ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันใจจดใจจ่อที่สุด ฉันกวาดสายตามองที่เลข เลข 1 และ เลขศูนย์ 8 ตัว

**แม่... 10 ล้านหรอแม่**

เสียงของฉันเอง แต่ว่าแทบจำไม่ได้ เพราะมันทั้งแหบเเละสั่น

//อือ... นี่ไง ตัวเลขอารบิก นี้ลายเซ็นแม่//

ฉันเงยหน้ามองใบหน้าสวยอ่อนกว่าวัยของแม่ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วถามอีกรอบ พยายามไม่ให้ตัวเองเสียงดังจนกลายเป็นตะคอกเพราะว่ายังไงฉันก็รักแม่มากแม้ตอนนี้จะอยากเปลี่ยนตัวให้กลายเป็นยายแล้ว จับแม่ฟาดตักฟาดก้นที่สุด

** เงินตั้งมากมายขนาดนี้ส่งเตยไปเรียน 10 คนเชียวนะ แม่ยืมเขามาทำไมเยอะขนาดนี้**

//ก็พี่เขยเรานั่นแหละ ธุรกิจที่เยอรมันสะดุด แม่เลยส่งเงินไปช่วย//

** เท่าไหร่**

ฉันถามเสียงเบาหวิว

//5 ล้าน //

แม่ก็ตอบเสียงเบาเหมือนกัน

**แล้ว... พี่บัวเขาว่ายังไง เรื่องใช้หนี้**

//เขาก็ยังไม่มีมาคืน แล้วกำหนดคือมันก็...//

ใช่ พอแม่พูดถึงตรงนี้ฉันรีบกวาดสายตามองที่ละเอียดทันที ก่อนจะอ้าปากทางแล้วตะโกนเสียงดังกว่าเดิม

**พรุ่งนี้**

เข่าอ่อน ดีนะที่นั่งอยู่บนเก้าอี้อยู่แล้ว และเหมือนมะยม สาวใช้ในบ้านที่ จ้างมาให้ทำงานบ้านและอยู่เป็นเพื่อนแม่ฉันรู้จังหวะดีมาก เพราะวิ่งไปหยิบยาดมมายืนรอให้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ฉันรับมาสูดกลิ่นเข้าปอดลึกๆ ใจเต้นแรงกับหนี้มหาศาลที่เพิ่งรับรู้ว่ามี

**10 ล้าน... เต้ยจะไปเอาที่ไหนมาคืนเขาเนี่ย//

อยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออก รู้สึกถึงความเป็นนางเอกละครตอนเย็นขึ้นมาครามครัน เพิ่งรู้ว่าชีวิตจริงมันยิ่งกว่านิยาย

//ก็ไม่ต้องคืนไง แค่เตยแต่งงานกับลูกชายของคุณน้าละเวงเพื่อนแม่ เขาก็จะยกหนี้ให้เราหมดเลย//

แม่เอ่ยหน้าตาใส

**แม่...**

//ลูกชายเขาก็หน้าตาดีนะเตยสาวๆติดกันตรึม เป็นถึง...//

ฉันยกมือห้ามแม่ ตอนนี้หัวหมุนไปหมด แถมมีเสียงวิ้งวิ้ง อยู่ในหู ยังไม่อยากฟังสรรพคุณลูกชายของเจ้าหนี้

//สรุปว่าแต่ง//

แม่ถามเสียงมีความหวัง

**ไม่แต่ง แม่โทรไปบอกพี่บัวให้หย่ากับผัวแล้วกลับมาเมืองไทย แต่งงานแทนเตยก็แล้วกันนะ**