...[ในโรงงานร้างแห่งหนึ่ง] ได้มีเสียงฝีเท้าที่วิ่งหนีและเสียงกลุมคนตะโกนวิ่งไล่ไปว่า......

... " ซือเซี่ยน แกอย่าหนีนะ ถ้าจับตัวแกมาไม่ได้ฉันจะไม่กลับไปแน่ "...

... ชายหนุ่มได้วิ่งไปจนสุดสิ้นทางหนีอยู่ที่บนดาดฟ้าตึก...

... " เฮ้อ...คงมาได้แค่นี้สินะ บายเเล้วกันไอโง่ทั้งหลาย "...

... หลังสิ้นสุดคำพูดนั้นก็ตัดสินใจทิ้งตัวลงไป...

... ( ถ้าได้เกิดใหม่ละก็...ขอใช้ชีวิตตามใจตัวเองได้ไหม ) ...

...ชายหนุ่มได้คุ้นคิดขึ้นมาพร้อมน้ำตาแห่งความปรารถนาที่รินไหล สติของชายหนุ่มเลือนลางขึ้น...

...ทุกทีสิ่งเดียวที่เขาได้ยินตอนนี้คือเสียงของใครสักคนที่พูดกับเขา...

... /'' ได้สิ...ข้าจะทำความปรารถนาของเจ้าให้ แต่อย่างไรก็ตามชีวิตคนเราหนะไม่มีสิ่งที่เป็นไปดั่งใจปรารถนาหลอกนะ ข้าให้เจ้ามีชีวิตใหม่ได้ แต่ชะตาของเจ้าตัวเจ้าเป็นผู้ลิขิต ''/...

... เครื่องเสียงนั้นสิ้นสุดจิตวิญญาณของเขาก็ได้แตกสลายร่างกายร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน จะได้ปรากฏแสงสีทองจากฟ้าฝนที่ตกหนักกระหน่ำลงมากลับหยุดนิ่งพันไม่เคยเกิดขึ้นแสงสีทองเป็นดวงจิตที่แตกสลายถูกรวบรวมขึ้นไปบนท้องฟ้าปรากฏเป็นดาบสีทองสง่าควบคู่กับดาบสีดำทมิฬหลอมรวมเป็นหนึ่งร่างกายก่อกำเนิดจุตินรกใหม่แปรเปลี่ยนเป็นชีวิตชะตากรรมลิขิตตัวเจ้าจงคว้ามันมา...

... /'' โลก และ สวรรค์หลอมรวมเป็นดาบ ดาบหลอมแล้วเป็นชีวิต ชีวิตได้ก่อกำเนิด และ ประสบกับความทุกข์ระทมจึงเศร้าโศกเสียใจที่อยากจะทน ความปลื้มปิติที่แสนจะดีใจ ความหวังที่อยากจะคว้ามันมา จงเกิดใหม่ซะร่างศรสวรรค์ชะตาของเจ้าอย่าปล่อยมันไป ''/...

...เสียงของใช้ที่เปล่งออกมาส่งดวงจิตที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาไปยังโลกใบใหม่แล้วได้พูดว่า...

... /" ข้าช่วยเจ้าได้เท่านี้ ต่อจากนี้ไปจะขึ้นอยู่กับตัวเจ้า ข้ามิได้ปรารถนาให้เจ้าเป็นผู้มีบุญ หรือ เป็นมารร้ายใดๆ ข้าปรารถนาแค่ให้เจ้าไม่โดดเดี่ยว และ ต้องทนรับเคราะห์กรรมที่เจ้าไม่ได้เป็นคนก่อ...

...เป็นเพราะบาปของข้า ข้าเสียใจที่ไม่ได้อยู่กับเจ้าได้ ลาก่อน บุตรของข้า "/

เสียงของชายผู้นั้นดูเศร้าสร้อยและเจ็บปวดมากเป็นความรู้สึกที่ต้องลาจาก จากผู้ที่รอคอยมานานแสนนาน...ท่ามกลางดวงวิญญาณที่สว่างไสวใกล้สูญสลายไปยังอีกภพชาตินึง...

" อึก... อื้ม...ที่นี่คือที่ไหนป่า...งั้นเหรอ แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่หล่ะ เราควรจจะตายไปนานแล้วสิ "

...หลังจากที่เขาพูดออกมา ก็หันไปเห็นแหล่งน้ำ แล้ว คิดว่าจะไปล้างหน้าล้างตา แล้ว ก้มลงมามองดูตัวเองในลำธาร เเล้ว ก็ตกใจในภาพสะท้อนตรงหน้าที่ตนเห็น......

...( นั้นตัวผมเหรอ )...

...ในวินาทีก็แรกที่ผมเห็นผมเลยอุทานขึ้นมาในใจ อย่างประหลาดใจ ทั้งๆที่มันไม่ไช่ร่างกาย และ ใบหน้าของผมแต่ผมกับคุ้นเคย และ จดจำมันได้ดี เหมือนกับว่าก่อนหน้านี้ผมได้ขาดอะไรบางอย่างไป แล้วมันก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ความทรงจำของทั้งสองด้านได้รวมกันเป็นหนึ่ง ผมเองก็สับสนเล็กน้อยว่าผมเป็นใคร ระหว่าง " เด็กกำพร้าซือเซี่ยน " และ " องค์ชายซือเซี่ยน " ผมเป็นใครกันแน่น่ะ เเต่....มันไม่สำคัญหรอก ไม่ว่ายังไงก็ตามทั้ง2คนไม่ว่าจะเป็นใครทั้ง2ก็คือซือเซี่ยน และซือเซี่ยนก็คือผม...

..." หืม...กำไลนี้...ทำไมรู้สึกแปลกๆนะ "...

...และแล้วกำไลก็ได้เปล่งแสงขึ้นมา...

..." อ่ะ!! นี่มันอะไรกัน กำไลกำลังดูดเราเข้าไป "...

...ตุบ!! เสียงตอนลงถึงพื้น...

..." นี่คือด้านในกำไลงั้นเหรอ นั้นบ้านหนิ ไม่สิต้องเรียกว่า 'ตำนัก ' ไช่ไหมนะ หรือเคหาสน์ แถมยังมี ทุ่งหญ้ากว้าง สวนสมุนไพร แล้วก็ ดอกไม้ และยังมีหอคอยอีก9ชั้นอีกเหรอ ช่างเถอะ ว่าแต่ทำไมถึงมีของพวกนี้ที่นี่กันนะ คนที่มอบกำไรนี้ให้ซือเซี่ยนคือใครกัน แถมยังดูเหมือนว่าจากที่ได้รับมายังไม่เคยเข้ามาในนี้เลยสักครั้ง โอ้!! นั่น...."...

" จดหมาย...งั้นเหรอ "

ชายหนุ่มได้เอื้อมมือไปจับจดหมายนั้น กลับมีแสงวูบปรากฏขึ้นมา จากแสงแปรเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์มนุษย์ที่มีความสง่างาม และ ปรากฏเสียงออกมาเขาได้เอ่ยว่า

" แด่ซือเซี่ยนบุตรทั้งสองจิตของข้า ตัวข้านั้นเป็นผู้ส่งสารแห่งพระเจ้า ข้านั้นได้ทำผิดใหญ่หลวงด้วยการที่หลงรักแม่ของเจ้านางเป็นธิดาของเผ่าปีศาจเป็นลูกครึ่งมนุษย์และปีศาจถึงนางจะถูกเลี้ยงมาในเผ่าปีศาจที่แสนโหดร้ายแต่ก็ใช่ว่าปีศาจทุกคนจะโหดร้ายดังนั้นใจดีและอ่อนโยนมากเราพบกันที่สวนดอกท้อและตกหลุมรักกันแต่แรกพบแต่เพราะเผ่าพันของเรามันต่างกันฉันไม่อาจทำให้เราได้ร่วมรักกันได้แต่ข้าและนางกลับฝืนชะตานั้นจนให้กำเนิดพวกเจ้ามาโลกสวรรค์ได้ล่วงรู้เข้าเลยเรียกตัวข้ากลับสวรรค์ขึ้นไปจองจำและแม่เจ้าหลังจากให้กำเนิดเจ้ามาก็ได้ทิ้งเจ้าไว้ในที่ตะกร้าผ้าก่อนที่นางจะถูกจับตัวไปเจ้าได้รับผลกระทบวิญญาณเลยแตกเป็น 2 ส่วนส่วนหนึ่งอยู่กับร่างกายส่วนอีกส่วนนึงหลุดไปยังพบมนุษย์ข้าคอยเฝ้ามองเจ้าอยู่ตลอดทั้งพิภพมนุษย์และพิภพเซียนแห่งนี้เฝ้ามองชีวิตแสนเจ็บปวดของเจ้าข้าเองก็เศร้าใจเช่นกันที่ไม่อาจทำให้เจ้าได้มีชีวิตที่ดีได้ จนกระทั่งตอนที่วิญญาณเจ้าได้แตกสลายในโลกมนุษย์จิตวิญญาณของเจ้าจึงเรียกหากันจะนำพาเจ้ามารวมกันเป็นหนึ่งอีกครั้งข้าขอโทษที่ไม่สามารถอยู่กับพวกเจ้าได้ข้าขอโทษสักวันหนึ่งข้าอยากให้พวกเจ้าเรียกข้าว่าพ่อเมื่อใดที่เจ้าพร้อม ส่วนเรื่องของแม่เจ้านางถูกกักขังไว้ในคุกใต้บาดาล โดยจอมมารซึ่งเป็นพ่อของนาง นางจึงไม่สามารถมาดูแลพวกเจ้าได้ "

...ชายหนุ่มได้ฟังคำที่เขาเอื้อนเอ่ยทั้งที่เขาคิดว่ามันเป็นแค่คำที่พูดออกมาอย่างเรียบง่ายแต่ทำไมน้ำตาของเขาถึงไหลออกมา ชายหนุ่มจึงปาดน้ำตา และ ฟังบทต่อไปของหน้ากระดาษ...

..." ต่อจากนี้จะเป็นการแนะนำมรดกที่ข้าทิ้งไว้ให้ อย่างคร่าวๆ สิ่งแรกที่ข้าทิ้งไว้ให้เจ้า...

...คือตำหนักร้อยบุปผาเมฆาสวรรค์ เป็นตำหนักที่ข้า และ แม่ของเจ้าสร้างขึ้น เพื่อมาอยู่ด้วยกัน ในตำหนักนั้นมีโทรศัพท์มือถือ และ อินเทอร์เน็ตด้วยน่ะที่มันมีของของพี่ภพมนุษย์ก็ เพราะ แม่ของเจ้าเป็นลูกครึ่งมนุษย์พวกเราก็เลยแอบหนีไปเที่ยวที่โลกมนุษย์กันบ่อยๆ แล้วก็ยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ที่ใช้ในบ้านเหมือนกับที่โลกมนุษย์ที่เจ้าเคย...

...อยู่อย่างที่ 2 คือทุ่งหญ้ากว้างพื้นที่ตรงนั้นปลูกหญ้าจิตวิญญาณไว้ หากนำสัตว์จิตวิญญาณเจอสัตว์เลี้ยงและสัตว์เทพของมาอยู่ที่นี่มันจะช่วยในการเจริญเติบโตของพวกมัน...

...อย่างที่ 3 คือสวนสมุนไพรและดอกไม้จากสามพิภพในสวนสมุนไพรนั้นมีทั้งสมุนไพรที่หายากพันปรจะเจอสัก 1 ต้นดอกไม้จากทั่วทุกแดนเพราะแม่ของเจ้าชอบข้าจะรวบรวมมาให้...

...อย่างที่ 4 อย่างสุดท้ายคือหอคอย 9 ชั้นชื่อของหอคอยนั้นคือมังกรเมฆา 9 สวรรค์ในนั้นมีห้องฝึกฝนวรยุทธและอาวุธต่างๆ ชั้นที่ 1 จะเป็นห้องทำสมาธิเพื่อฝึกจิตใจให้มั่นคง ชั้นที่ 2 จะเป็นห้องตำราที่เก็บรวบรวมวิชาความรู้ต่างๆไม่ว่าด้านใด ชั้นที่ 3 เป็นบ่อน้ำจิตวิญญาณที่ชำระล้างร่างกายและ ทำให้ความเหนื่อยล้าหายไป ชั้นที่ 4 คือห้องฝึกฝน ชั้นที่ 5 ครอบครองอาวุธทุกอย่างนายพิภพเซียนแห่งนี้ไว้ ชั้นที่ 6 รวบรวมอาวุธนานาชนิดจากพิภพมนุษย์ ไว้ ชั้นที่ 7 รวบรวมชุดเสื้อผ้า และ อุปกรณ์ปลอมแปลง และ เครื่องสำอางต่างๆไว้ ชั้นที่ 8 เป็นห้องทดลองอุปกรณ์ใหม่ๆ และ เทคโนโลยีต่างๆจากโลกของเจ้า และ ชั้นสุดท้าย ชั้นที่ 9 เป็นห้องเก็บสมบัติในนั้นมีทองนับไม่ถ้วน และ มีเหรียญจิตวิญญาณอีกมากมายแล้ว ยังมีหีบสมบัติล้ำค่าอีกด้วย "...

...หลังจากที่ชายหนุ่มได้ฟังคำบรรยายต่างๆก็ได้เข้าไปยังตำหนักร้อยบุปผาเมฆาสวรรค์และด้วยความสงสัยจึงมองหาโทรศัพท์และลองใช้งานดูสิ่งที่เขาค้นหานั้นก็คือ......

...( มังงะ,นิยาย, การ์ตูน, อนิเมะ, มังฮวา และ มังฮัวต่างๆ ) "แหะๆ"...

...ผมได้แต่หัวเราะแห้งออกมาก็ทำไงได้ล่ะในโลกใบนั้นมีแค่สิ่งพวกนี้ที่ยาวจิตใจผมได้อ๋อแล้วก็ยังมีเจ้าขนปุยต่างๆแล้วก็เกมอีกด้วยที่ช่วยเยียวยาชีวิตผม...

"โห! มีจริงๆด้วย น่าสนุกจังแฮะ อย่างน้อยในโลกนี้ผมก็ไม่ต้องเหงาถ้ายังมีพวกนี้อยู่ แต่ก็นะผมจะขลุกตัวอยู่ในนี้ก็ไม่ได้ คุณพ่อ และ คุณแม่ผมสัญญาเลย ผมจะนำพวกท่านกลับมาอยู่กับผมให้ได้อย่างแรกที่ผมจะทำก็คือผมต้องแข็งแกร่งแล้วผมจะตามหาคุณแม่ให้เจอก่อนแล้วผมจะขึ้นไปบนสวรรค์และตามหาคุณพ่อ "

ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงหนึ่งพูดตอบออกมา

..." ใช่แล้วหล่ะครับ "...

..."นั่นใครหนะ ... นั่นเสียงใคร"...

" เออ .... คือ...ผมคือซือเซี่ยน อวิ่น ซือเซียนครับ "

...|| เอ๋ะ !! ||...

||มันหมายความว่ายังไงกันวิญญาณเราควรจะรวมกันแล้วสิ... ไม่สิ วิญญาณของเรารวมกันเป็นหนึ่งแล้วแต่จิตใจของเราแยกออกเป็น 2 ||

...||แล้วต่อจากนี้เราควรเรียกกันและกันว่าอะไรดี||...

..." งั้นเอางี้ฉันเป็นพี่และนายเป็นน้องแล้วกัน "...

..." ตะ..แต่ ผมจำได้ว่าผมเป็นพี่นะ "...

..." นายเป็นน้อง สอนฉันจะเป็นพี่ "...

..." อะ เอาเอาแบบนั้นก็ได้ "...

..." นายสามารถแยกตัวออกมาได้ไหม "...

..."ผะผมคิดว่าผมทำได้ แต่ต้องมีพลังจิวิญญาณที่มากพอ ผมจึงจะสร้างร่างจำแลงออกมาได้...

...ครับพี่"...

...******* หมายเหตุ *******...

..."________" หมายถึง บทพูด...

...(________) หมายถึง คิดเห็น...

.../"________"/ หมายถึง ไม่ระบุตัวตน...

...||________|| หมายถึง พร้อมกัน...

......ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมจะแจ้งให้ทราบนะค่ะ......

...หลังจากที่พวกเขาทั้งสองต่างพูดคุยและหารือเรื่องต่างๆรวมกันแล้วก็ยังทดลองทำสิ่งต่างๆที่พอจะทำได้ก็ได้ความเห็นตรงกันว่า...

..." ถ้าพวกเราอยู่ด้วยกันศักยภาพของพวกเราจะเพิ่มเป็น2เท่า แต่เมื่อลองแยกกันทำประสิทธิภาพจะลดลงนิดนึง ด้านความทรงจำสมองของพวกเราจะเชื่อมต่อกัน(รู้ได้จาก... ทั้งสองแยกกันอ่านหนังสือคนละด้าน)แล้วนำมาเรียบเรียงใหม่โดยใช้การประมวลผลของสมองทั้งสองอัน🧠🧠 "...

..." ใช่ครับ ผมก็คิดว่าอย่างนั้น ว่าแต่เรามาเริ่มฝักกันเลยไหม ? ผมอยากเรียนแล้ว🥺🥺 "...

... " 555ได้สิฉันก็อยากเรียนแล้วเหมือนกัน😁😁 "...

...[ ณ ชั้นที่ 1 ห้องทำสมาธิ ]...

...พวกเขากำลังอ่านตำราเกี่ยวกับวรยุทธ และวิทยายุทธ์ต่างๆเพื่อหาความเข้ากันได้ของศักยภาพกับวิชานั้นๆเพื่อลดปัญหาเกี่ยวกับการบ่มเพาะในภายหลัง...

...หลังจากที่พวกเขาเลือกตำราที่ต้องการจากนั้นก็...

... " พี่เลือกวิชาอะไร "...

... " หื่ม! 9วิถีโลหิตสวรรค์บันดาล หน่ะ แล้วของนาย... "...

... " ผมเลือกผลึกโลหิตสีชาติแห่งความทรงจำ "...

... " โห ชื่ออย่างเท่อ่ะ อยากเรียนขึ้นมาเลย "...

... " ของพี่ก็เท่นะครับแต่แค่ผมเลือกฝึกมารพี่เลือกฝึกเซียน แค่นี้เองครับ "...

" นั้นก็จริงยังไงสมองเราก็เชื่อมต่อกันอยู่แล้ว "

... " งั้นก็หมายความว่า... "...

...|| เราจะได้เรียนทั้งสองอันในเวลาเดียวกัน ||...

... " ว้าวแบบนี้เจ๋งไปเลย "...

... " ดีจังเลยนะครับแบบนี้หนะ "...

... "ช่ายเลย "...

"________" หมายถึง บทพูด

(________) หมายถึง คิดในใจ

/"________"/ หมายถึง ไม่ระบุตัวตน

||________|| หมายถึง พร้อมกัน

ชั้นที่ 1 จะเป็นห้องทำสมาธิเพื่อฝึกจิตใจให้มั่นคง ชั้นที่ 2 จะเป็นห้องตำราที่เก็บรวบรวมวิชาความรู้ต่างๆไม่ว่าด้านใด ชั้นที่ 3 เป็นบ่อน้ำจิตวิญญาณที่ชำระล้างร่างกายและ ทำให้ความเหนื่อยล้าหายไป ชั้นที่ 4 คือห้องฝึกฝน ชั้นที่ 5 ครอบครองอาวุธทุกอย่างนายพิภพเซียนแห่งนี้ไว้ ชั้นที่ 6 รวบรวมอาวุธนานาชนิดจากพิภพมนุษย์ ไว้ ชั้นที่ 7 รวบรวมชุดเสื้อผ้า และ อุปกรณ์ปลอมแปลง และ เครื่องสำอางต่างๆไว้ ชั้นที่ 8 เป็นห้องทดลองอุปกรณ์ใหม่ๆ และ เทคโนโลยีต่างๆจากโลกของเจ้า และ ชั้นสุดท้าย ชั้นที่ 9 เป็นห้องเก็บสมบัติในนั้นมีทองนับไม่ถ้วน และ มีเปลี่ยนจิตวิญญาณอีกมากมายและ ยังมีหีบสมบัติล้ำค่าอีกมากมาย "