ขออธิยายก่อนนะคะว่าพวกเราสามคะนั้นอยูแค่มัธยมต้น เรามีเพื่อนยุ3คนซึ่งเพื่อนอีกคนหนึ่งกุไม่ได้รุ้จักหลอกแต่เป็นเพราะเพื่อนอีก2คนชมรมที่เขาอยุ่มันเต็มเลยได้มาอยุ่กับเราซึ่งชมรมที่เราอยุ่ก็ไม่ได้อยากอยุ่มากเท่าไหร่นักเพราะตอนที่เลือกแทบจะไม่มีตรงไหนที่มันว่างเลยๆได้เข้าชมรมนั้นซึ่งไม่แปรกใจเลยว่าทำไมชมรมที่เราอยุ่ไม่ค่อยมีคนเข้าเพราะมันอยุ่ลำดับเกิบสุดท้ายแต่พอเราเข้ามาตอนแรกๆที่เราได้เข้าห้องชมรมแทบจะไม่อยากเข้าเลยเพราะมันรกนิดๆ(ไม่ติด)แต่สิ่งที่แปลกใจก็คือวันเเรกที่เข้าครุไม่คุยด้วยเลยแถมยังสั่งงานที่ม.ต้นทำไม่ได้อะเเล้วบอกว่าไห้ส่งภายในเทมอนี้อะตอนนั้นคือเราโกรธมากอะแล้วพอจบจากชมรมเราก็ไปทำเขตซึ่งเราเอาครุไปนินทาเว้ยซึ่งเราก็ไปบอกเพื่อน บลาาาา ไป ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรกับรุ่นพี่ในชมรมนะแต่พออาทิตที่2อะเข้ามานั้งด้านหลังกลุ่มของเราเว้ยแบบเขินมากๆเเต่ก็เก็กไว้ก่อนแล้วพอครเดินเข้ามาครุก็สั่งไห้วาดอะไรก็ไม่รุ้แล้วพอเราวาดเสร็จตอนแรกแค่เดินผ่านเชยๆเพราะคิว่าครุคงไม่สั่งเกตุแต่พอมารอบ2ครุกับมาบอกว่าทำไมของเทอมันห่วยแตกอย่างนี้เเล้วพอพูดจบครุก็บอกว่าครุพูดล้อเล่านะนักเรียนซึ่งครุไม่ได้พุดกับเราคนเดียวแต่พุดกับเพื่อนเราด้วยแล้วตอนนั้นคือต้องเก็บอารมอะทั้งที่อยากลุกขึ้นเข้าไปต่อยครุแต่ก็ทำไม่ได้อะเรากับเพื่อนเลยว่างแผนกันว่าจะไปปล่อยลมยางรถครุซึ้งวันนั้นแม่งโครตสะใจเลยแต่เพราะอยุ่นานๆเข้าจากนิสัยที่ไม่ค่อยชอบ ผ.ช ก็กลับกลายมาเป็นชอบ ผ.ช เขาอาจไม่ใช้คนแรกที่เรา ให้ไปแต่มันก็เป็นความทรงจำดีๆและตั้งเเต่มีโรคโควิดมาเราก็ไม่ได้เจอเขาอีด

#ไม่ใช้เรื่องที่เราแต่ขึ้นแต่เป็นเรื่องที่เราเคยเจอ

#ถ้าใครอยากสอบถามอะไรก็ถามได้เลยนะคะ

ตอนประถม

...เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อฉันย้ายเข้ามา ร.ร แห่งหนึ่งตอนแรกก็ไม่ยุ่งอะไรกับความรัก(ความหมาย เป็นคนรักอิสระมา)ฉันรักอิสระแต่พอขึ้นชั้น ป.6 เราก็เริ่มสนใจพี่คนหนึ่งที่เราขึ้นรถรับส่งเดียวกันซึ้งเขาดีแบบมากๆเลยนะไม่รุ้ว่าเราคิดไปเองว่าเขาชอบเขารึเปล่าเพราะเขาก็เหมือนพี่ชายคนหนึ่งเลยหรือไม่รุ้ว่าที่เขามาสนใจเราเพราะพี่เราแต่มันมีครั้งหนึ่งที่อะไรก็ไม่รุ้มันติดหัวเราแล้วพี่เขาจะเอาออกให้แต่เราเลือกที่จะวิ่งไปหาพี่ไห้เอาออกไห้ เห้อ😔**พอนานเข้าเราก็รักพี่เขามากขึ้นพี่เขาอยุ่ไกล้คนอื่นก็หึงแต่มันไม่มีสิทเพราะว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันเห้อนี้ละน่าชีวิต** เเล้ววันนั้นวันที่เราโครตเกลียดเขามาบอกรักพี่เราผ่านแชตแล้วเราก็อยุ่กันเขาด้วนเราก็ฝืนยั้มทำเหมือนไม่รุ้สึกอะไรแต่จริงๆแล้วโครตเจ็บเลยอะ...

...#นี่ละน่าที่เขาเรียกว่าคนที่ใช่ไม่พยายามอะไรเขาก็รักแต่คนที่ไม่ใช่ทำอะไรเขาก็เห็นเราเป็นแค่อากาศ...

ต่อ

แต่เพราะพี่เราไม่รับรักจากพี่เขาเลยไปเรียนที่อื่นซึ่งตอนนั้นก็มาเล่นกันพี่เขากะพี่เป็นครั้งสุดท้ายตอนนั้นก็บอกลากันไปแต่ก่อนจะบอกลาเพื่อนที่มาเล่นตอนที่พี่เขากำลังบอกลาก็บอกว่าไปอยู่นั้นนะอย่าลือกันเด้อแต่สุดท้านเป็นไงละพอช่วงโควิดแบบนี้เขาได้กลับมายุบ้านแต่ไม่ได้เห็นหน้าเขาแต่กหมือนเดิมแต่ก็ต้องลืมให้ได้อะแต่เขาก็ทำตามที่เราขอได้อยากหนึ่งก็คือห้ามเปลี่ยนหน้าโปรไฟหรือเปรี่ยนเฟสแต่เราเองก็ผิดแหละที่ไปหวังสูงว่าเขาจะรักเราบ้างสุดท้ายก็ได้เป็นแค่นกที่โบยบินไปมาเป็นทางผ่านของเขา

เห้อเหนื่อยกับชีวิตที่จ้องหวังลมลมแรง้แร้ง

และที่เราจะบอกเลยคืออย่ารักใครมากกว่าตนเองอย่าติดว่าเราสู้ไม่ได้ทั้งที่เรายังไม่สุ้ เเละอย่าเอาหน้าตามาคาดหวังกับชีวิตเพราะชีวิตต้องเดินตาอไปและอย่าเอาใจใครมาใส่ใจเราเพราะมันจะทำไห้เรารุ้สึงเจ็บ ไม่มีใครรักเราเท่าตัวเองให้จำใว่ว่าชีวิตของเราเรากำหนอเอง