สวัสดีค่ะฉันชื่อไดก้าค่ะ เป็นคนธรรมดาที่หล่อ หยอกค่ะ ฉันรับมรดกมาจากพ่อเรื่องมวยและฝึกในค่ายของพ่อ จนฉันสามารถขึ้นนำเป็นศิษย์เอกและได้เป็นนักมวยที่เก่งสุดของที่นี่ ก็ไม่อยากจะอวดนะ แต่กุเก่งอ่ะทำไม! 

ส่วนคนที่ยืนหลบอยู่ข้างกำแพงนั้นชื่อไดม่อนค่ะ น้องชายฉันเอง มันเกิดมาก็อ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก จากที่พ่ออยากสานต่อมวยไทยไว้กับมันแต้ต้องมาฝากฉันแทน โอ้ยยย!!!พูดละเหนื่อย

ถ้าเป็นทุกคนทุกคนจะไม่เหนื่อยใจหรอคิดดูค่ะ ทุกวันนี้ผู้ชายแทบไม่กล้าเข้าใกล้แล้วแต่เสือกมีผู้หญิงมาจีบแทน ปัจจุบันมีชีวิตฉันแทบจะไม่ใช่ผู้หญิงแล้ว เรายอมไปดูน้องฉัน

ตัวเล็กผิวขาวหน้าใสอ่อนแอน่าทะนุถนอม แหะๆ คนละอย่างกับกูเลย

ฉันรักครอบครัวก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่ง........

"อ๊ะ!!โอ๊ยยยย"

"พะ พี่ก้า"

ฉันเข้าไปในห้องเพื่อที่จะไปชวนน้องไปดูมวยด้านนอกแต่สิ่งที่เห็นคือน้องของฉันกลางจะใช้มีดฆ่าตัวเองในห้องฉันตกใจมากและฉันก็ไม่รู้จะทำอะไรนี่เป็นขวางไว้แต่กลับกลายเป็นว่าฉันเองที่ถูกมีดแทงฉันเสียเลือดมากและในบ้านก็แทบไม่มีใครอยู่เลยเพราะทุกคนนั้นไปที่ค่ายมวยกันหมดเพราะวันนี้มีแข่งส่วนน้องฉันตอนเห็นฉันหมดสติใกล้ตายน้องของฉันเขาก็ยังตกใจและยังทำอะไรไม่ถูก...ฉันรู้สึกสมเพชตัวเองชะมัด

##ไดม่อนนน

ผมตกใจมากที่เห็นพี่สาว ตัวเองนอนอาบเลือดผมทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นพี่นั้นนิ่งแน่ไป  ผมรักพี่มากจนผมมองข้ามตัวเองไปพี่เขาดูแลเทคแคร์ผมทุกอย่างคอยดูแลซื้อขนมทำกับข้าวมาฝากเพราะว่าผมแทบทำอะไรไม่ได้เลยเพราะ'ผมมันอ่อนแอ'ผมเลยคิดว่าชีวิตผมเองนั้นคงไม่มีค่าเลยคิดว่าจะฆ่าตัวตายแต่พี่เขากลับมาของไว้ทำให้มีดนั้นโดนพี่ของผมผมเสียใจมากผม...อยากจะตายแทนพี่ครับ

"ฮึกฮืออออออ พี่ครับบ ฟื้นสิ  "ผมเสียใจมากแล้วค่อยเอาตัวพี่แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา

"อยากให้เธอได้มีชีวิตต่อไหมล่ะ"เสียงใคร?ผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งผมเลยมองไปตามเสียงเห็นหญิงสาวแสนสวยคนนึงยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องผม

"คะคุณเป็นใครครับ"

"คนที่จะมาช่วยพี่สาวเธอไง"ช่วย? ช่วยงั้นหรอ? ยังไงล่ะ

ผมพึ่งไปสักพักกับคำพูดและท่าทางของผู้หญิงตรงหน้า

"ไม่อยากให้พี่สาวน้อยได้มีชีวิตไหมล่ะ"

"อยากครับ"ผมไม่หล่อที่จะปฏิเสธทันทีเพราะมันอ่อนแอไม่สามารถทำอะไรได้มาก

,"แต่นายอาจจะไม่ได้เห็นชีวิตนี้อีกต่อไปนะ"

"ครับ?"

"ชีวิตแลกชีวิตยังไงล่ะ แฟร์ๆกันทั่งคู่   เพราะฉันก็ไม่ได้ต้องการอะไรอยู่แล้วแต่ว่าร่างของพี่นายน่ะไม่สามารถเอากลับคืนมาได้ถ้านายอยากให้พี่สาวนายกลับคืนมาแค่ต้องให้พี่สาวนาย...ใช้ร่างของนาย"ผมนิ่งอึ้งไปสักพักครับเธอพูดจริงหรอ?ตัวผมนั้นรักพี่สาวมากแต่ผมไม่สามารถให้อะไรพี่เขาได้ถ้านี่เป็นโอกาสที่ผมจะทำให้พี่สาวของผมภูมิใจผมตัดสินใจสักพักจนผมได้คำตอบ

"ครับ ผมตกลง"

"หึ ตามนั้น"หญิงสาวตรงหน้าหัวเราะในลำคอแล้วผมก็รู้สึกวาปแปลกๆ

##ไดก้า

ฉันกำลังจะตาย  ควรทำไงดี?

"ฮึก เจ็บชะมัด"

"ฟื้นแล้วเหรอลูกไม่เป็นไรใช่ไหม"พ่อแม่ นี่ฉันตายจนหลอนหรอเนี่ยเหมือนในละครน้ำเน่าเลยที่อยู่ๆตื่นมาก็เห็นโรงพยาบาล     แต่ฉันไม่ใช่นางเอกหน้าโง่หรอกนะที่จะตื่นมาแล้วพูดว่า'ที่นี่ที่ไหน' กูมองไปด้านข้างกูก็เห็นแล้วว่าเตียงผู้ป่วยอิดอกอีโง่นางเอกโง่มาก

"พ่อแม่"ฉันเรียก

"ไม่เป็นไรใช่ไหมลูกไดม่อน"เอ๊ะ?เดี๋ยวนะ ไดม่อน หรอ

ฉันตกใจอยู่สักพักแล้วเห็นโทรศัพท์ข้างเตียงผู้ป่วยจึงรีบหยิบมาเช็คหน้าตัวเองดู ฉัน...อยู่ในร่างน้องชายของฉัน ฉันลองจับลูบๆดูแต่ยังไงมันก็ยังเป็นน้องของฉันอยู่ดี นี่มันอะไรกันเนี่ยฉันเริ่มจะงงแล้วนะ

"ไดก้า"ฉันพูดชื่อตัวเองออกมาเพราะแม่ได้ยินพ่อแม่ก็ทำหน้าเศร้า

"พี่ของลูกเขาตายแล้ว เพิ่งเผาศพเมื่อวาน"ห้ะ !!เดี๋ยวร่างหนูพ่อ!!แม่!!2

ฉันตกใจมากที่รู้ว่าร่างของตัวเองนั้นได้ถูกเผาไปแล้วเรียบร้อย

ฉันรู้สึกสงสารพ่อแม่มาก พ่อแม่นั้นปลูกปั้นฉันให้แกเป็นนักมวยอันดับ 1 เพื่อสืบทอดทายาทแต่ฉันกลับพังทลายความฝันของพ่อแม่ลง แต่ไม่เป็นไรฉันจะสานฝันให้น้องของตัวเองที่อ่อนแอมาดูตลอดกับสานฝันของพ่อแม่ที่อยากจะปลุกปั้นลูกชายให้เป็นนักมวยเหมือนคนอื่นๆ เอาซะ ลองสักตั้ง

"พ่อแม่ไม่ต้องเสียใจนะครับ เดี๋ยวม่อนจะทำให้พ่อแม่ภูมิใจเองแทนพี่ก้าผมจะไม่อ่อนแอครับจะไม่อ่อนแอเหมือนตอนเด็กๆแล้ว"ฉันพูดไปด้วยความตั้งใจเพราะแม่ได้ฟังก็อึ้งนิดหน่อยแล้วเขาก็ยิ้มทั้งน้ำตา

พ่อแม่ตัดสินใจให้ฉันไปเรียนมหาวิทยาลัยในร่างของน้อง

ฉันไม่ชินโคตรๆ เพราะว่าอะไรนะหรอ?ก็กูมีจู๋ยังไงล่ะ!!ชินสิแปลก

คิดดูสิทุกคนอยู่ดีๆก็ดันมีจู๋ยังไงก็ต้องรู้สึกแปลกๆแหละยกเว้นคนที่มีจู๋อยู่แล้วอะนะ  ฉันไม่อยากได้ไม่กี่วันฉันก็มีเพื่อนแล้วชื่อแทนกับไอ้เหี้ยเสือ

เสือสมชื่อค่ะ แดกห*ไปทั่ว กุละหน่าย แต่ฉันชินนะคะเพราะว่าตอนอยู่ในร่างเดิมนั้น ฉันไม่ค่อยสนิทกับผู้หญิงเท่าไหร่เพราะว่านิสัยและท่าทางกิริยาทำให้ฉันสนิทกับเพื่อนผู้ชายเลวมากกว่า ฉันติดนิสัยแบบนี้แล้ว 

ไอ้พวกนี้ก็เล่นกีฬาเหมือนกันนะคะแต่ไม่ใช่มวยไทย   หึเรียนผิดที่ซะแล้วต้องมวยไทยสิอันตรายและน่ากลัวที่สุดในศิลปะป้องกันตัว จะอะไรก็ช่างกูขิงไว้ก่อน  แต่ประเด็นคือ..

"น้องม่อนสุดที่รักของพี่เสือคับ เดี๋ยวพี่เสือไปส่งนะ เย็นแบบนี้แล้วกลัวน้องจะโดนฉุด"หะๆกูคงไม่โดนฉุดง่ายๆหรอก กูเก่งและหล่อพอ  ใช่ค่ะอย่างที่มันพูดถึงจะเข้ามาอยู่ในร่างน้องชายก็เถอะแต่ทำไมมันดูผู้หญิงกว่ากูวะ  คืองงนะเอวบางร่างเล็กผิวขาวหน้าหวาน ส่วนกูตอนล่างเดิมคือแบบตัวสูงมีกล้ามเนื้อซิกแพคลอนน้อยๆหน้าที่ค้นหาเรื่องเลยด้วย กูละอยากอาบเชื้อที่มันได้รับจริงๆ

เชื้อดีซะด้วยแต่ทำไมกูเสือกไม่ได้กูเกิดก่อนนะเว้ยยยยย!!!!

"ไม่ต้อง!!ไปส่งเมียมึงสิ จะมาส่งกูหาพ่อง"

"ก็จะไปส่งมาอยู่นี่ไงครับ"มันยังไม่หยุดกวนตีนฉันอีก ฉันเลยใช้ขาเล็กๆที่เตี้ยนี่แหละเหวี่ยงไปใส่มันแบบขู่แต่ไม่โดนนะ

"แหม~ตัวเล็กๆดุจังนะ"มันตกใจนิดๆแล้วก็เปลี่ยนหน้ามากวนตีนต่อกูเห็นแล้วกูอยากจะตบต่อยแล้วก็กระทืบซ้ำแม่งงแต่กูทำไม่ได้ร่างกายอ่อนแอเกินไป

"เออว่าแต่มึงเจอพี่รหัสมายังวะไอ้ม่อน"ไอ้แทนจากที่เป็นใบ้มาตั้งนานพูดขึ้น

"ยังว่ะ  มึงเจอพี่รหัสมึงแล้วหรอ"

"เจอดิ สวยชิบหาย"มันพูดทะเล้น เล่นมุขกลับไปแม่ง

"หรอ?สวยสู้กูได้ป่าว"ฉันถามไปกวนๆ

"ไม่อ่ะ มึงสวยกว่า"กูนิ่งเลย

"งั้นก็กลับบ้านละ"ฉันรีบตัดบทไป เพราะว่าต้องเหลือเวลาไว้เยอะๆเพื่อออกกำลังกาย

พอถึงบ้านกับเห็นผู้ชายคนหนึ่ง อยู่ที่หน้าบ้านพร้อมกับช่อดอกไม้ใหญ่แต่ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ว่าไม่คุ้นหน้าฉันเคยเห็นบ่อยๆเพราะเขาชอบมาเดินผ่านร่มๆมองๆอยู่หน้าค่ายมวยฉันวันนี้เขาก็เอาดอกไม้มาวางไว้หน้าบ้านอีกเขาเป็นใครกันแน่?

"เอ่อ ขอโทษนะครับ มีอะไรกับบ้านผมหรือเปล่าครับ"ฉันถามเขาเขาหันมาตกใจทำน่าอึ้งนิดหน่อย

"นี่บ้านมึงหรอ? โทษทีกูน่าจะวางดอกไม้ผิดบ้าน"คุณพูดดีๆด้วยไอ้นี่เสือกพูดไม่เพราะสัส

"แล้วคุณจะมาหาใครหรอครับ"

"อ๋อ กูเอาดอกไม้มาวางไว้ให้คนที่ชื่อไดก้าอ่ะ กูไว้อาลัยเพราะว่าเขาเสียชีวิตแล้ว"อ้าวนั่นตัวกูนิ

"อ๋อ หลังนี้ครับถูกแล้ว"

จะอยู่ดีๆหมอนั่นก็ต้องหน้ากุแบบเหมือนจะแดกกูได้แล้วอ่ะ กุเลยจ้องหน้ากลับ  และไอ้ควายนั่นก็เสือกพูดขึ้นมาว่า

"มึงนี่ หน้าตาน่ารักคล้ายๆไดก้าเลยนะหรือสวยกว่าอีกแต่เสียดายนายเป็นผู้ชาย แต่ถ้านายยอมกูยินยอมจะรับเป็นเมียนะครับ"ทำเป็นพูดไอ้สัส มึงเป็นไอ้เสือร่าง 2 หรอ

"งั้นผมขอตัวเข้าบ้านแล้วนะครับ"กูรีบตัดบทจบไป ไม่อยากอยู่กับคนบ้านานเดี๋ยวกูติดเชื้อโรคไปด้วย

///ตอนหน้าขออนุญาตให้ไดก้าของเราแทนตัวเองว่าผมตลอดนะ ไรท์ รู้สึกว่ามันน่าจะถนัดมากกว่า แล้วจะทำให้สาววายหนุ่มวายทุกท่านฟินยิ่งกว่าเดิม

ไฮ ไรท์ เกร็งหน่อยนะไม่ค่อยจะแต่งแนวนี้เท่าไหร่