พิริสาสาววัยทำงาน เธอจบการศึดษาจากมหาลัยรัฐแห่งหนึ่งในสาขาวิทยศาสตร์การอาหาร เธอมีความฝันที่จะแต่งงานกับคนที่รัก ที่คบหาดูใจใช้ชีวิตมาด้วยกันเกือบ10ปี

เธอทำงานที่ไม่ตรงสายที่เรียน ซึ่งเธอนั้นทำงานเป็นผู้ช่วยเภสัชกรในบริษัทยาเเห่งหนึ่ง เธอทำงานที่แห่งนี้ได้2ปีกว่าตั้งแต่เรียนจบ โดยชีวิตรักของเธอก็มีความสุขดี มีแต่คนอิจฉา แต่แล้ววันนึงเธอก็เหมือนถูกฟ้าผ่าเข้ากลางอก เมื่อเธอได้รู้ว่า ณรงค์ คนรักของเธอได้แอบมีความสัมพันธ์กับรุ่นน้องที่รู้จัก โดยผู้ที่บอกเรื่องราวนี้แก่เธอคือแฟนของฝ่ายหญิง โดยมีหลักฐานทุกอย่าง เธอใจสลาย เสียใจมากจนไม่มีน้ำตาจะไหล ได้แต่โศรกเศร้าเสียใจอย่างเงียบๆ

หลังจากที่พิริสารู้ความจริงในตอนกลางวัน เย็นวันนั้นหลังจากกลับการทำงาน เธอทำเซอไพรส์ ณรงค์ โดยการทำอาหารที่ ณรงค์ ชอบ พร้อมของขวัญเป็นไม้แบตมินตันคู่ใหม่ให้เขา

ณรงค์ตกใจอละเซอไพรส์เป็นอย่างมากจึงเอ่ยุถามเธอ

ณรงค์ "ที่รัก นี่เนื่องในโอกาสอะไรหรอ จะบอกว่าครบรอบ หรือวันเกิดก็ไม่ใช่เพราะยังไม่ถึงนี่นา" ยิ้มหน้าบาน

พิริสา"สาให้คุณเป็นของขวัญค่ะ เนื่องในโอกาสที่สา ได้ตาสว่างรู้ความจริงบางอย่างมาค่ะ"ก้มหน้ากลั้นน้ำตา

ณรงค์"ความจริงอะไรหรอที่รัก บอกผมหน่อยสิ"สีหน้าเริ่มสับสน

พิริสา"ก่อนที่สาจะพูด คุณมีอะไรจะบอกริสาก่อนไหม

มีอะไรจะพูดรึป่าว"ฝืนยิ้มพร้อมน้ำตาคลอ

ณรงค์"ไม่มีอ่า คุณเป็นอะไรรึป่าว??"สีหน้ากังวลมาก

พิริสา"อรยา นี่สนิทกันแค่ไหนคะ" ณรงค์"..."

พิริสา"สนิทมากถึงกับขึ้นเตียงเลยหรอคะ คุณหักหลังสาได้ยังไง"พร้อมโยนหลักฐาน ที่เธอเตรียมไว้ใส่หน้าณรงค์

ณรงค์"ที่รัก ผมขอโทษ ผมขอโทษนะ ผมแค่เบื่อเวลาที่เราทะเลาะกัน ผมเลยลิงทำเรื่องแบบนี้ลงไป แต่มันนานมาแล้วนะ ผมเห็นคุณทำเพื่อผม ผมเลยหยุดทุกอย่างกับน้องเค้าเเล้ว"กอดเข่าสา ร้องไห้

พิริสา"สาให้คุณพูดแล้วนะ แต่คุณไม่พูดเอง สาไม่เคยขอร้องอะไรคุณเลยตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาเกือบ10ปี ยกเว้นเรื่องนอกใจ นอกกาย " ร้องไห้"คุณให้สาไม่ได้ เราก็ควรจะจบตรงนี้ดีกว่าค่ะ สาคงดีไม่พอสำหรับคุณ"

ณรงค์"ไม่ ผมไม่เลิก ผมขอโอกาสได้ไหมสา ผมรักคุณนะสา"ร้องไห้ "อย่าเลิกกันเลยนะสา"

พิริสา "ก่อนที่คุณจะทำลงไป คุณนึกถึงสาไหม ว่าสาจะเสียใจแค่ไหน คุณรู้ไหมว่าคนที่มาบอกสาคือใคร คือผู้ชายของผู้หญิงคนนั้น เขาบอกว่าพวกคุณทำตัวเหมือนแฟนกันตอนที่อยู่ที่ทำงาน โดยไม่อคร์ไม่สนใจสายตาใครเลย"ร้องไห้"สาคิดว่าเราอยกกันอยู่ก่อนเถอะค่ะ สาใจสลายไปแล้ว คงยากที่จะเหมือนเดิม คุณคงเข้าใจสานะคะ" มองด้วยความเจ็บปวด

ณรงค์"แต่ผมไม่เลิกนะ ยังไงก็ไม่เลิกเด็ดขาด ผมรักคุณนะสา"

พิริสาเดินออกจากห้องทานอาหารแล้วขึ้นห้องไป พร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน เธอขังตัวเองในห้องนอน เธินอนร้องไห้จนพล้อยหลับไป

เช้าวันใหม่ ที่แสนมืดมนของพิริสา เธอตื่นนอนมาพร้อมกับความโศรกเศร้า ในหัวของของเธอเต็มไปด้วยคำถามมากมายว่าเธอผิดอะไร ณรงค์ถึงหักหลังเธอแบบนี้

ก๊อกๆๆ!!

ณรงค์"ที่รัก คุณตื่นรึยัง ผมขอเข้าไปหน่อยได้ไหม เราควรจะคุยกันด้วยเหตุผลหน่อยนะ"

ประตูเปิดขึ้น

แววตาของพิริสาที่เต็มไปด้วยความเสียใจ มองหน้าคนรักของเธอ

พิริสา"สาไม่อยากคุยอะไร สาคิดมาทั้งคืนแล้ว สาจะจบมันเราจะไม่คุยถึงมันอีก มันผ่านไปแล้ว สาแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว คุณทำไปแล้ว สาจะไม่เลิกกับคุณ แต่ขอแค่คุณหยุดทุกความสัมพันธ์ที่เกิดซะ"น้ำตาไหลริน

ณรงค์"ครับ ตกลงครับ ผมรักคุณนะสา"สวมกอดพิริสาอย่างแน่น

พิริสา "วันนี้วันหยุด เราไปเที่ยวกันไหมคะ"

ณรงค์"ได้ๆ คุณอยากไปไหนผมจะพาไปทุกที่เลย" ยิ้ม

ทั้งสองได้ไปเที่ยวที่สวนสนุก โดยถ่ายรูปคู่ตามจุดถ่ายรูปต่างๆ แต่พิริสาก็สังเกตุได้ว่าณรงค์ไม่ได้สนุกหรือมีความสุขจริง ณรงค์จะคอยมองมือถือตลอด เหมือนรออะไรสักอย่าง

พิริสา"กลับกันเถอะค่ะ สาเหนื่อยละ"แววตาที่ผิดหวัง

ณรงค์"ตามใจคุณเลย ผมตามใจคุณทุกอย่างเลย"ยิ้มแห้งๆ

1ชั่วโมงต่อมา ทั้งสองถึงบ้านพัก พิริสาตรงขึ้นก่งนอนทันที โดยที่แอบดูณรงค์ทุกฝีก้าว จนทำให้รู้ว่าณรงค์เสแสร้งทำทุกอย่างในวันนี้

พิริสา"คุณคะ สาอยากคุยด้วยหน่อย"

ณรงค์"ได้สิ ว่ามาลย"ยิ้มเจือนๆ

พิริสา"สาขอเปิดใจเลยนะ คุณยังรักสาอยู่ไหม ยังเห็นสาเป็นคนรักอยู่รึป่าว"

ณรงค์"..."

พิริสา"อย่าเงียบค่ะ"แววตาเศร้า

ณรงค์"เอาจริงๆนะ ผมหมดรักคุณไปแล้ว แต่ผมแค่ห่วงคุณเท่านั้น ผมห่วงว่าคุณจะอยู่คนเดียวไม่ได้ แต่ไม่ได้แปลว่าผมรักคนอื่น เพียงแค่ผมหมดใจแล้ว"สายตาที่เป็นห่วง

พิริสา"สาผิดอะไร สาดีไม่พอใช่ไหมคะ สารักคุณไม่พอใช่ไหมคะ"น้ำตาไหล

ณรงค์"สา ผมไม่ทิ้งคุณหรอก ถ้าคุณพร้อมจะแยกกันเมื่อเราผมถึงจะไป ผมก็ไม่อยากเห็นแก่ตัว ทำแบบนี้คุณนั่นล่ะจะเสียใจผมรู้ แต่ผมอยากอยู่ดูว่าคุณแข็งแรงพอ ผมถึงจะไว้ใจและจากไปได้"

พิริสา"คุณมันเห็นแก่ตัว นอกใจสา นอกกาย ทำร้ายจิตใจสาแล้วยังมาทำทีว่าห่วงอีกหรอ คุณมัน.." "เราแยกกันตั้งแต่วันนี้เถอะค่ะคุณกลับไปอยู่บ้านคุณเถอะค่ะ สาว่ามันจะดีกว่า"

ณรงค์"สา" ท่าทีโมโห

พิริสา"คุณก็บอกแม่คุณว่าเราทะเลาะกัน คุณขิมานอนกับท่านสักระยะ" สายตาเจ็บปวด

"สารักคุณมากนะคะ ไม่อยากเสียคุณไป แต่เราแยกกัน

เราจะได้รู้ใจตัวเองจริงๆสะทีค่ะ คุณเข้สใจสานะ "

ณรงค์เงียบไม่โต้ตอบ เดินไปเก็บของแล้วขับรถออกไป