.......

.......

แฮ่กๆ

เสียงฝีเท้าที่วิ่งลัดเลาะไปตามตรอกซอยที่ไร้ผู้คน เหงื่อที่ไหลตามไรผมบ่งบอกถึงความเหนื่อยล้า ตาเริ่มพร่ามัว ไหล่ซ้ายมีเลือดสีแดงเข้มย้อมเสื้อตัวโปรด

"ตามไปอย่าให้คลาดสายตา!" เสียงเข้มตะโกนไล่หลังมา พร้อมฝีเท้าจำนวนมากที่ตามมาติดๆ

"เวร กัดไม่ปล่อยเลยนะ"ปากสีซีดบ่นขมุบขมับอย่างหัวเสีย วิ่งมาก็หลายโลแล้ว ยังตามไม่เลิกเลย บ้าชิบ!

มองทางข้างหน้าที่เริ่มพร่ามัว อึก ต้องไหวละนะ! ไม่ไหวก็ตายแหงๆ ฮึดสู้ในใจเล็กน้อย ก่อนจะวิ่งเข้าซอยเล็กๆ เมื่อไม่ได้ยินฝีเท้าที่ไล่ตามมาก็เริ่มที่จะเบาเท้าลง

คงไม่ตามมาแล้วใช่ไหม กุมแขนซ้ายตัวเองอย่างเจ็บปวด กับอีแค่ไม่อยากแต่งงาน ถึงกับไล่ล่าเขาขนาดนี้เลย ฝ่ายคู่หมั่นจะแค้นเคืองอะไรขนาดนั้น ก็รักในอิสระหนิ แต่งงานไปมีหวัง เฉาตาย

ทรุดตัวลงพิงกับถังขยะอย่างเหนื่อยอ่อน ครอบครัวเขาจะรู้ไหมนะ ว่าเขากำลังโดนไล่ล่าอย่างดุเดือด แต่คงไม่รู้หรอก คงจะกำลังจัดงานสังสรรค์ให้พี่ชายคนโตอยู่ หึ ไร้ค่าชมัดตัวเรา

"แม่ครับ ผมจะไปอยู่กับแม่แล้วนะ" เอ่ยขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า พร้อมยกมือกุมสร้อยคอรูปดาวที่แม่ไว้ให้ก่อนเสีย แขนซ้ายที่ชาหนึบ ถึงจะดูเหมือนว่ายิงที่ที่ไม่สำคัญ แต่ทว่ากับยิงโดนจุดสำคัญ  แถมยังวิ่งให้เลือดทะลักเล่น ไม่ได้เรียนหมอมาก็ดูออก ว่าไม่รอดแน่ 

ยกยิ้มให้กับโชคชะตาเส็งเคร็ง ก่อนสติจะดับวูบไป...

.......

.......

.......

.......

.......

[โฮสต์ครับ]

"อื้อ"ปัดป่ายอย่างรำคาญใจ เหมือนมีอะไรมาชอนไชที่หน้า แต่คงคิดมากไป เพราะผมตายไปแล้วหนิ

[โฮสต์คุณต้องตื่นได้แล้ววว ไม่งั้นโดนหนอนแทะกินแน่!!!!!]

"อะ..อือ" เสียงเหมือนคนขาดน้ำมานาน มองไปรอบๆก็มืดไปหมด นี้เรามาอยู่ที่ไหน ขยับตัวไม่ได้ เหมือนกับอยู่ในโลงเลยแหะ

[ใช่แล้วครับโฮสต์ คุณอยู่ในโลงศพครับ]

เสียงแหลมเล็กดังขึ้น ผมหันไปมองรอบตัวอย่าง งงงวย ผมอยู่ในโลง? แล้วทำไม ทำไมถึงฟื้นได้เล่าเห้ย!!! ไม่ใช่ควรจะชดใช้กรรมอยู่ในนรกหรือไงเล่า...

[เอ่อ คือเราสุ่มเลือกคนมาทำภารกิจ ซึ่งผมได้ผูกจิตวิญญาณไว้กับโฮสต์แล้วครับ]

"อา... อือ อ่า"บ้าชิบ!!! พูดออกมาเป็นคำไม่ได้

[สามารถคิดได้ครับ ผมอ่านใจโฮสต์ได้ เพราะผมเชื่อมต่อกับสมองโฮสต์โดยตรง]

"อืออ" พยักหน้าอย่างเข้าใจ แล้วภารกิจที่ว่า คืออะไร

[ผมขอแนะนำตัว ผมคือระบบ2016 ระบบช่วยเหลือพระเอก! ภารกิจของโฮสต์คือต้องช่วยพระเอก เราเดินทางไปหลายมิติ หลายโลก โฮสต์สามารถเก็บแต้มสะสมที่ช่วยเหลือพระเอก นำไปแลกสิ่งใดก็ได้ ซึ่งแน่นอน รวมถึงแลกการไปเกิดใหม่ได้]

'อืมมม เหมือนการเก็บแต้ม เก็บเวลสินะ แล้วแกมีร้านค้าไหม?'

[แน่นอน เมื่อโฮสต์อัพเกรดผม]

'ทำยังไงถึงจะอัพเกรดนายได้?'

[แค่โฮสต์เก็บสะสมแต้มไปเรื่อยๆก็สามารถอัพเกรดผมได้ครับ]

'อื้มมม ก่อนอื่น เอาฉันออกไปจากโลงนี้ก่อน เริ่มรังเกียจไอหนอนที่มันไชตามหน้าหละ ขยะแขยงชมัดยาด'

[เอิ่ม เกรงว่า ต้องหาทางเองแล้วละครับ เพราะผม ไม่มีตัวตน แหะๆ]

กระพริบตาปริบๆ จ้องมองโลงไม้อย่างปลงตก!

เวรเอ้ย! แล้วผมจะออกไปได้ไงครับ

.......

.......

ปึง!!!

กึกกักๆ

ผมสะดุ้งอย่างตกใจ เสียงมันดังมาจากด้านบน เหมือนมีคนเอาอะไรกระแทกโลง นั้นมันอะไรนะระบบ!

[ยินดีด้วยครับโฮสต์ เราเจอนักขโมยศพ] เสียงเล็กเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม

ตาขวากระตุกอย่างถี่ยิบ นักขโมยศพ.... คุณคิดว่าไง เจอผมแล้วเซฮัลโหล หรือเอาจอบกระแทกหน้าผมละครับ....

.......

.......

.......

.......

.......

.......

'ช่วยกันคิดหน่อยไหมว่าจะเอายังไง!! นายจะให้มันเอาจอบกระแทกหน้าฉันหรือไง!' คิดในใจอย่างเดือดดาล อ่อที่ผมไม่ตกใจกับไอ้เรื่องพวกนี้ก็เพราะว่า อ่านนิยายมาเยอะ! ถึงในใจจะไม่อยากเชื่อก็เถอะ แน่นอนร่างที่ผมอยู่ คงไม่ใช่ร่างผมแน่นอน!

[โฮสต์~ อย่าพึ่งเกรี้ยวกราด~]

'ไอ้ระบบเส็งเคร็ง ปกติมันต้องไปห้องว่างๆหรือรับรู้บทก่อนมาไม่ใช่หรือไง!!'

[แงงง~ ภารกิจมันเร่ง ระบบไม่ทันได้คิด ขอโต๊ดก๊าบ!]

ระบบเอ่ยด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดเต็มประตา ลืมไปว่าต้องเอาไปคุยในห้องรับรองเจ้าหน้าที่ก่อน ตื่นเต้นจัดเลยรีเซ็ทผิดพลาด กลายเป็นทำภารกิจโดยไม่รู้อะไรเลย

'ฮึ่ม! บอกบทบาทได้ไหม' ระงับอารมณ์โกรธ สูดหายใจลึกๆหน้าดำหน้าแดง

[คะ..คือว่านะโฮสต์ ก็แบบ คือ...]

กึก กึก เคร็ง 

'คือแบบก็อยู่ได้! บอกมาสักที มันเสียเวลา ไอ้พวกนี้ก็ขุดจังโว้ย!'

[บอกไม่ได้ครับ ฮืออออ มันต้องรีเซ็ทตั้งแต่ห้องรับรองเจ้าหน้าที่] ก็มันเร่งด่วน~ อีกอย่างหาเจ้าหน้าที่ไม่ทัน เขานี้แหละจะโดนทำลายซะเอง ใครอยากจะโดนทำลายกันเล่า ระบบก็มีหัวใจนะ ซิกๆ

'แก! รู้! อะ! ไร! บ้าง!!' กดเสียงต่ำอย่างดุดัน ในใจมีล้านคำถาม ว่าทำไม! ไอ้ระบบเวรนี้ถึงสุ่มได้ผม! ทำไมต้องเป็นผม! นี้ลงนรกจะไม่เสียใจเลยครับ....

[โฮสต์ ฮึก~ ผมรู้ว่าโลกนี้คือโลก นิยายรักเรื่อง เดือนประดับดาวครับ]

'อืมมม อย่างน้อยก็มีประโยชน์ ชื่อเรื่องคุ้นๆเหมือนเคยอ่าน จะว่าไปคุ้นมากจริงเชียว ที่พระเอกชื่อ เพลิง นางเอกชื่อ เดือนประดับ หรือป่าว?' ครุ่นคิดไปถึงนิยายดังของโลกเก่า ยอดขายถล่มทลาย สร้างเป็นหนังดังหลายภาคหลายตอน

[ใช่แล้วครับโฮสต์]

'อื้มงั้นก็ง่ายหน่อย จะว่าไปนายรู้ละเอียดขนาดนี้เลย?'

[ไม่ครับ ผมรู้แค่ชื่อพระนาง แล้วก็ชื่อเรื่อง รายละเอียดยิบย่อยตอนพระนางเจอกันไม่รู้ครับ นี้คือโปรแกรมช่วยระบบเมื่อเกิดเหตุการณ์รีเซ็ทระบบผิดพลาด]

'สมควรที่นายควรมีติดตัวไว้' พยักหน้าอย่างเข้าใจกลายๆ

[แงงง โฮสต์~]

ตึก! ตึง! ปึง!!

เมื่อได้ยินเสียงที่กระแทกกับโลงหนักขึ้น ผมรีบหลับตาลงอย่างช่วยไม่ได้ ยังไม่อยากโดนจอบกระแทกหน้าตอนนี้นะครับ จะว่าไปตอนอ่านเดือนประดับดาว มันไม่มีฉากพวกนี้

[สงสัยจะเป็นผลพวงจากการรีเซ็ทระบบผิดพลาด เลยหาร่างให้เจ้าหน้าที่ไม่ทันครับ]

'แกมัน!..'

ปึง!!

"เฮ้ย เจอศพแล้ว แม่งไม่เน่าไม่เปื่อยเลยว่ะพวกมึง"เสียงทุ้มต่ำปนแหบพูดขึ้น ก่อนจะค่อยๆมาจับตามเนื้อตามตัวเขาที่ละนิดๆ แม่งเอ้ย! หยะแหยงชิบหาย กลิ่นเหล้านี้ก็คลุ้งเลย ก่อนมาขุดศพอาบน้ำกันสักหน่อยไม่ได้หรือไงว่ะ!

"เจ๋งว่ะ น่าจะขายได้หลายตังค์"อีกเสียงพูดอย่างอารมณ์ดี เมื่อเพ้อฝันถึงเม็ดเงินที่จะได้จากศพนี้

"เออว่ะ ขนาดตายแล้ว หน้าตาแม่งดีชิบหาย"

รู้สึกโดนลวนลามทางสายตาครับ ขนาดไม่ได้ลืมตาก็รู้สึกได้ถึงรังสีหื่นกามแผ่กระจายมาทั่วตัวผม มึ๊งงงง กูศพไง ศพอะ!!

"แม่งเอ้ยย~ " ชายคนแรกที่จับเนื้อต้องตัวเขาสบทขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูหื่นกาม? "ไม่เคยมีอะไรกับศพ ลองหน่อยไหม เหมือนคนซะขนาดนี้" 

เวร เวร! ลูบขากูทำเหี้ยอะไรหนักหนา! ขนาดมีกางเกงขายาวกั้นไว้ก็อดรู้สึกขนลุกไม่ได้

"เอาเลย กูขอต่อ"

"รีบหน่อย เดี๋ยวยามก็ได้แห่กันมา"

"เอาว่ะ!"ชายที่จับตัวเขาในตอนแรก เริ่มที่จะปลดกระดุมกางเกงเขาที่ละนิด

พลั่ก!!!

"โอ้ย!!!"

ยกขาขึ้นถีบยอดหน้าคนตรงหน้าอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะนอนนิ่งอย่างแนบเนียน นอกจากไอระบบเซ็งเคร็ง ยังต้องมาเจอไอ้หื่นกามขุดศพอีกหรอว่ะเนี้ย!!

[โฮสต์~]

"เหี้ยอะไรว่ะ!"

"เส้นมันยึดหรือป่าว!"

"ยึดเหี้ยไร เต็มหน้ากูเลย!!"คนโดนถีบยอดหน้าเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสีย แต่เมื่อมองไปที่ป้ายหลุมศพ ก็พบว่าตายมาเกือบปี ไม่มีทางจะฟื้นขึ้นมาได้ เออว่ะ คงเป็นเส้นยึด

"เออ กูคงคิดมากไป"

"แล้วจะต่อป่าวว่ะ"

"ต่อดิ!"

นี้มึงยังไม่ยอมแพ้กันอีกหรอว่ะ!! หรือจะให้กูโดดกัดคอก่อน! แม่งเอ้ยไม่ไหวแล้ว!

ผัวะ!!

"เชี่ย!!! มันต่อยกู!!"

"เต็มสองตาเลยเพื่อน!"

"แม่งฟื้นหรอว่ะ!"

ผมโงนเงียนลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก ก่อนจะค่อยๆลืมตาปรับสายตามองภาพตรงหน้า

"เฮ้ พี่ชาย วางจอบลงก่อนไหม~"

เสียงที่คิดว่าหายไปจู่ๆก็พูดขึ้นได้ราวกับปาฏิหาริย์ ยกยิ้มอย่างเยือกเย็น

"ว๊ากกกกกกก"

"ผีหลอกกกก"

"ไม่อยู่แล้วโว้ยยยยยย"

เสียงตะโกนโวกเวกโวยวายดังลั่นสุสาน สามเกลอเพื่อนซี้พากันวิ่งหนีหางจุกตูด แอบเห็นคนสะดุดล้มด้วยนะนั้น มองตามหลังสามคนนั้นอย่างเหนื่อยใจ นักขุดศพมันกลัวผีกันด้วยหรอว่ะ เออ แปลกดี...

[ยินดีด้วยโฮสต์ คุณรอดจากจอบแล้ววว~]

'เออ ฉันรอด! แต่แกไม่รอดแน่'

[โฮสสสสสสสสสสสสต์]

.......

.......

.......

.......

.......

.......

แล้วจากนี้จะเอาไง มองไปทางไหนก็เห็นแต่ป่ากับสุสาน  บรรยากาศเสือกวังเวงซะด้วย ให้ฟีลเหมือนอยู่ในหนังผีเลยเห้ย! 

อา อู้ววววว 

"ชิท!!" สะดุ้งเฮือกอย่างตกใจ มึงก็หอนได้จังหวะเกินไปแล้วโว้ย!  ถึงเคยเป็นผี แล้วฟื้นมาแบบผี ก็กลัวผีเป็นนะเว้ย  

[โฮสต์ครับเราควรเอาไงต่อดี] 

"ฉันควรถามแก ทำไมแกมาถามฉัน!" ตื่นมาในร่างใครก็ไม่รู้ ความทรงจำก็ไม่มี แถมเงินก็ไม่มี แล้วนี้ควรไปนอนไหน แล้วจะกินอะไร ทำไมกูตายได้จังหวะนรกจังว่ะ ถ้ายืดเวลาตายอีกนิดก็คงลงนรกแทนมาเจอระบบเวรนี่!  

[แหะ ระบบมีแผนสำรองเสมอครับ! เนื่องจากระบบทำหน้าที่ผิดพลาด ระบบจึงขอมอบ 30,000แต้ม และเปิดร้านค้าเลเวลสูงสุดชั่วคราว เฉพาะโลกนี้  ยังไม่พอ แถมกล่องสุ่มสกิลฟรีๆ 5 กล่อง ครับผม!!]  ระบบระริ้กระรี้ หูหาง(ทิพย์) กระดิกไปมา  เห็นม่ะ ระบบก็มีประโยชน์น๊าา 

"โอ้ มีประโยชน์ขึ้นมานิดหน่อยแล้วแหะ!"พยักหน้าเออออกับของที่ได้รับ หูยยย 30,000แต้มฟรี ของฟรีใครๆก็ชอบ 

"ฉันจะเปิดร้านค้ายังไง?" 

[โฮสต์แค่คิดในใจว่าร้านค้า หน้าโฮโลแกรมร้านค้าก็จะปรากฏต่อหน้าโฮสต์ครับ] ระบบอธิบายคร่าวๆ  

'ร้านค้า'  ผมคิดในใจ เป็นอะไรที่ค่อนข้างสะดวกสะบายดีแหะ 

โฮโลแกรมปรากฏขึ้น พร้อมมีคำอธิบายเหมือนตอนเล่นเกมเริ่มต้นที่มีพวกNPC มาธิบายตัวเกม

[ ยินดีต้อนรับสู่ร้านค้า สารพัดประโยชน์ ร้านค้าเรามีมากมายหลายอย่างให้ท่านเลือกจับจอง ซื้อแล้วไม่รับคืนนะจ๊ะ แต่ถ้าในกรณี2ข้อ ยินดีคืนเงินเต็มจำนวนที่ซื้อ ....

1.ใช้แล้วไม่ได้ผล อย่างเช่นเจ้าหน้าที่ซื้อยารักษาตาบอด แต่ถ้าท่านยังตาบอด แสดงว่าสินค้ามีปัญหา รับคืนแน่นอน! 

2.มีผลข้างเคียง ในกรณีนี้ต้องเป็นแค่ที่เราไม่ระบุเท่านั้น เพราะสินค้าที่มีผลข้างเคียงเราจะระบุตั้งแต่แรก!! แต่ถ้าไม่ได้ระบุ แต่เจ้าหน้าที่กินเข้าไปแล้วมีผลข้างเคียง นำสินค้าคืนได้

ขอให้สนุกกับการซื้อของ ขอบคุณครับ.  ] 

ร้านค้า หมวดหมู่                    

ยา

ของใช้

อาวุธ

​​​​​​กล่องสุ่มสกิล

กล่องสุ่มพลัง 

แลกแต้มเป็นเงินตราโลกนั้นๆ

"อื้มมม"เอามือจับคางอย่างครุ่นคิด ควรซื้ออะไรดีนะ ไม่สิ โลกนี้อย่างแรกที่เราควรมีก็คือเงินสินะ 

'แลกแต้ม' 

[กำลังคำนวณผล] 

1แต้ม \=  100,000 บาท

"เห้ย แค่แต้มเดียวแลกได้เป็นแสนเลยหรอว่ะเนี้ย! ฉันควรไว้ใจกับการให้เยอะของระบบแกไหม มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า?" ขมวดคิ้วอย่างระแวง ปกติก็เคยอ่านนิยายแนวทะลุมิติ ส่วนมากก็เห็นแต่ระบบงกๆ ทำไมระบบนี้มันใจป้ำแท้ว่ะ ไม่ได้ทำให้ชื้นใจเลย ระแวงมากขึ้นซะอีก จะมั่นใจได้ไงว่ามันจะไม่มีเรียกเก็บย้อนหลัง

[โฮสต์ไว้ใจได้เลยครับ เพราะว่าเงินมันไม่มีค่าสำหรับระบบ โฮสต์อยากจะได้มากกว่านี้ระบบก็เพิ่มให้ได้ครับ   โฮสต์อย่าลืมว่าเงินมันสำคัญต่อการทำภารกิจ ทุกโลกต้องใช้เงิน ระบบเล็งเห็นถึงความสำคัญครับ จริงๆตอนแรกก็ให้ไม่เยอะนะครับ 1แต้มได้ 10,000 แต่เจ้าหน้าที่ท่านอื่นร้องเรียนมาเลยต้องเพิ่มให้น่ะครับ] ระบบอธิบายซะยาวยืดจนเขาถึงกับอ้าปากค้าง มันดูเป็นงานเป็นการขึ้นมาแล้ว นึกว่าจะไร้ประโยชน์ซะอีก 

อ่อ แล้วไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเขาถึงไม่ตกใจว่ามีเจ้าหน้าทีคนอื่น ไอระบบนี้เลือกเราได้มันก็ต้องเลือกคนอื่นได้เช่นกัน ผมคิดว่าผมไม่ได้พิเศษ แค่ตายผิดเวลา ผสมกับเป็นคนดวงซวย เลยจับพลัดจับพลูมาติดอยู่กับมัน 

"ว่าแต่ฉันจะถามตั้งนานแล้ว ไอระบบช่วยพระเอกนี้คืออะไร ช่วยอธิบายให้มันตรงจุดตรงประเด็นหน่อย" สงสัยมานานแล้ว ต้องช่วยพระเอกยังไง ชักให้ แค่ก! อะ ข้ามเนอะ ติทเรทท 

[ช่วยพระเอกในที่นี้คือ ช่วยเหลือในทุกด้านครับ ไม่ว่าจะเป็น ต่อสู้ ความรัก หรือธุรกิจ ] 

"เดี๋ยวนะ พระเอกมันทำเองได้ไม่ใช่เรอะ! เป็นพระเอกต้องเก่งทุกอย่างดิ อย่างไอเรื่องนี้เลย พระเอกเป็นมาเฟีย มันก็ต้องเก่งอยู่แล้วไหม" อ่านนิยายมากี่เรื่องต่อกี่เรื่อง พระเอกมันก็เก่งไปหมด ดีไปหม๊ดดดด จะให้เขาช่วยอะไร ช่วยเป็นภาระนะสิงานถนัดเลย

[ใช่ครับโฮสต์ แต่ตอนนี้ทุกโลกที่โฮตส์ต้องทำภารกิจ มันมีวิญญานเข้าร่างคนอื่นเกลื่อนตลาดเลยครับ เพราะงั้นพระเอกมีสิทธิ์ตายได้ โฮสต์ต้องช่วยให้พระเอกไม่ตาย ไม่งั้นโลกล่มแน่ๆครับ] 

"วิญญาณเข้าร่างคนอื่น? แบบพลังงานความชั่วร้าย?" มันก็เหมือนกับเขาไม่ใช่หรอที่ต้องเข้าร่างคนอื่นเพื่อปฏิบัติภารกิจเหมือนกัน 

[จะเรียกแบบนั้นก็ได้ครับ พวกมันพยายามทำให้โลกล่มสลาย เพราะงั้นเราจึงต้องดึงเจ้าหน้าที่เข้ามาสร้างสมดุลให้โลก พระเอกเป็นพลังงานของคนผู้หนึ่งที่ทำให้โลกสมดุล เราจะไม่มีนางเอกหรือนายเอกก็ได้ แต่ไม่มีพระเอกไม่ได้ ] 

"อื้มม พอเข้าใจแล้ว แล้วฉันต้องกำจัดมันไหมวิญญานน่ะ" เหมือนทะลุมิติมาเป็นหมอผีเลยแหะไม่ได้เรียนด้านไสยศาสต์มาด้วยสิ สวดมนต์ไล่ผีมันต้องบทไหนกันนะ? แล้วน้ำมนต์ทำยังไง หรือจริงๆแล้วไม่ต้องทำอะไรแค่ นิมนต์พระมาว่ะ...

[เอ่อ แค่โฮสต์แตะมันก็พอครับ ระบบจะดูดวิญญานมันออกจากร่างที่สิงสู่เอง] ชักเพลียกับโฮสต์ตัวเองละสิ คิดอะไรเป็นตุเป็นตะขนาดนั้น  

"โอเค ฉันว่ารีบแลกแต้มแล้วหาที่พักเถอะ วังเวงชิบ*** ประหนึ่งอยู่ในหนังผี "มองรอบๆไปมันเริ่มน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ กลัวเหลือเกิน ว่าจะมีเพื่อนผีโผล่มาทักทาย 

'แลกแต้ม 1แต้ม' เอาแค่นี้ก็พอ ถ้าเยอะกว่านี้กลัวจะโดนจี้แล้วกลายเป็นผีอีกรอบ ไม่ทันได้เริ่มภารกิจก็จะซี้แหงไม่ได้ 

[ระบบกำลังคำนวณผล แลกแต้มเป็นเงิน 100,000บาท เพื่อความสะดวกต่อเจ้าหน้าที่ ระบบทำการเปิดบัญชี ทำบัตรเครดิตให้เรียบร้อย ถ้าต้องการบัตรเครดิตเพียงแค่เอ่ยขึ้นในใจ บัตรเครดิตก็จะอยู่ที่มือ แต่ถ้าเหตุฉุกเฉินเช่นเจ้าหน้าที่ไม่มีมือ ระบบจะสุ่มวางใกล้ตัว...] 

ไอคำพูดหลอนๆก่อนสุดท้ายนั้นมันอะไรว่ะนั้น  น่าขนลุกชมัด

'ต่อไปก็ สุ่มสกิล' ดูเหมือนกันนี้จะค่อนข้างมีประโยชน์มากๆ สุ่มไว้ก่อนเผื่อได้ของดีๆอิอิ

[เจ้าหน้าที่มีอยู่ 5กล่อง ต้องการสุ่มกี่กล่อง] 

'อืม...'เอาไงดีจะสุ่มให้หมดในทีเดียวหรือจะค่อยๆสุ่มแบบกระจายความเสี่ยงดี?

' 5กล่อง' เอาว่ะ ถ้ามันจะเกลือก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว มันต้องมีดีสักอันสองอันละว๊า

[ระบบกำลังคำนวณ.........

ยินดีด้วยท่านได้ สกิล ปากหอม(ถาวร) คุณสมบัติ  ปากหอมแม้ไม่ได้แปรงฟัน 

ยินดีด้วยท่านได้ สกิล ยิ้มอ่อย(ชั่วคราว) คุณสมบัติ ยิ้มแล้วอาจจะโดนลากขึ้นเตียงได้ 

ยินดีด้วยท่านได้ สกิล ทำอาหาร(ถาวร) คุณสมบัติ อร่อยแม้วัตถุดิบจะน้อย ใส่มั่วๆ ยังอร่อย 

ยินดีด้วยท่านได้ สกิล ผมนุ่ม (ถาวร)   คุณสมบัติ แม้ไม่ได้สระผม ผมก็ยังนุ่มนิ่ม ไม่รับประกันเรื่องกลิ่น เราการันตรีแค่ความนุ่ม 

ยินดีด้วยท่านได้ สกิล ดอกบัวขาว(ชั่วคราว) คุณสมบัติ ถึงคุณกำลังตบเด็ก เตะคนแก่ คุณก็จะดูเป็นดอกบัวขาว  

หมายเหตุ

ชั่วคราว คือ คงอยู่เฉพาะโลกที่ทำการสุ่ม ถ้าไปโลกอื่นจะไม่ติดตัวไป

ถาวร คือ ติดตัวไปทุกโลก ! เปิดใช้งานสกิลโดยอัตโนมัติ  ] 

อี ชิบ หาย เกลือชนิดว่ากูจะร้องไห้          ปากหอม เออมันก็ดี ค่อนข้างจำเป็นต่อชีวิตเลยอันนี้ แต่สกิลยิ้มอ่อย ผมนุ่ม ดอกบัวขาว นั้นมันเชี่ยอะรายยยยย ถ้าผมเตะเด็กคือคนอื่นจะมองเห็นเป็นอย่างอื่นที่ดูเป็นดอกบัวขาวว่าซ่าน มีดีอย่างเดียวที่ตรงใจเลย ก็คือ ทำอาหาร! 

"โครกกกก~". เออ ก็ตอนนี้กูหิวอย่างแรง! หิวชนิดแดกควายได้ทั้งตัว 

[ผมว่าเราควรไปหาที่พักกันก่อนแล้วค่อยต่อด้วยการทบทวนเนื้อเรื่องดีไหมครับ]ระบบเอ่ยขัดเสียงท้องร้องที่กำลังสร้างเป็นจังหวะสามซ่า 

"กูอยู่ตรงไหนของประเทศก่อน! มีแต่ป่ากับสุสาน" 

[ระบบสามารถทำการเคลื่อนย้ายโฮสต์ได้ แต่จะมีผลข้างเคียงของความเร็วเล็กน้อย] 

"ไม่เป็นไร จัดมาเลย หิว ง่วง" 

[โฮสต์โปรดหลับตาลง] 

"อื้มม" หลับตาลงตามคำสั่งของอีกคน 

[ระบบจะทำการเคลื่อนย้ายโฮสต์ให้ไปใกล้เป้าหมายมากที่สุด ภายใน 3 2 1.....] 

อึก... อยู่ๆก็รู้สึกเวียนหัว ท้องปั่นป่วนไหววูบเหมือนมีผีเสื้อบินอยู่ในท้อง ไหนจะอาการหน้าชาชนิดที่ว่าขับมอไซค์แล้วบิดหมดปอก ว่าแต่ที่บอกว่าใกล้เป้าหมายนั้นใกล้ขนาดไหนว่ะ..

พรึบ! 

แกรก! 

"นายเข้ามาที่นี่ได้ยังไง!" 

ลืมตาขึ้นมาก็เจอกับหนุ่มผมทองหน้าได้รูป จมูกโด่ง ไหนจะปากหน้าจูบนั้นอีก อืออ เปลือยบนซะด้วย หุ่นแซ่บมาก กำเดาจะพุ่ง!   แม่งมันจะพุ่งออกมาจริงๆแล้ว

"อึก อ๊อกกก แหวะ"  แต่ไม่ใช่กำเดา อ้วกกูนี้แหละ

ฮือออ หน้าตาดุขึ้นเยอะเลยตานี้ 

.......

.......

.......

น้องเหมือนจะนิ่งหยิ่งๆ แต่ถ้าอ่านไปนานน้องซนมาก บ้าผู้ชายด้วย555 

ฝากคอมเมนต์ให้กำลังใจทีนะคะ อยากน้อยก็ขอให้รู้ว่ามีคนอ่าน จะได้มีกำลังใจในการแต่งต่อ ขอบคุณทุกคนนะคะ

​​

​​​​​