เมื่อฉันพบรักในโลกแวนการ์ด
การพบเจอของโชคชะตา[1]
ในทุ่งหญ้าเขียวขจีงดงามร่มรื่น สายลมพัดโบกเย็นสบาย แสงแดดอ่อน ๆส่องลงทั่วผืนหญ้า
ชายหนุ่มที่พึ่งหลีกหนีจากความวุ่นวายมายืนดื่มด่ำกับความเงียบสงบ
สายตาเลื่อนลอยเมื่อนึกถึงความทรงจำที่มีกับสถานที่นี้และคนอีกผู้...เมื่อวัยเด็ก
ไคขานชื่อคนในความห้วงคิดถึงไม่ทันจบก็มีเสียงดังขึ้นมาทำลายความเงียบนั้น..!
ด้วยความสงสัยร่างสูงจึงหันมองรอบกายพยายามหาต้นตอของเสียง
และในที่สุดเขาก็พบกับเจ้าของเสียงนั้นเมื่อแหงนมองไปบนฟ้า...
ผู้หญิงร่างบางผมยาวสลวยสีชานมหล่นลงมาจากฟ้าด้วยความเร็ว!
ฮิรูโนะ อาคาริ
ตายแน่!! แงงง!ㅠΠㅠ
ด้วยเกรงว่าเธอจะบาดเจ็บร่างสูงจึงรีบวิ่งเข้าไปรองรับร่างบางทันทีที่ตั้งสติได้
เขาใช้สองแขนรองรับร่างที่กำลังล่วงลงมา
ฮิรูโนะ อาคาริ
(ทำไมยังไม่ถึงพื้นซักที)
ฮิรูโนะ อาคาริ
(แต่เหมือน...กำลังถูกอุ้ม?)
ไม่รู้เพราะต้องรับร่างมนุษย์ที่ล่วงลงมากะทันหันหรือน้ำหนักบนตัวร่างน้อยมีมากกว่าที่เห็น
ไคจึงเสียหลักล้มคนทั้งคู่จึงต้องลงไปนอนกองทับกันที่พื้นอย่างเลี่ยงไม่ได้
ไคค่อย ๆพยุงตัวเองขึ้นจากร่างเพียวที่ตนนอนทับอยู่
ไคชะงักไปแวบนึงเมื่อดวงตาของเขาเลื่อนมาตรงกับนัยน์ตาสีม่วงของฝ่ายตรงข้าม
สองดวงตาสบประสานกันอยู่เกือบนาทีนัยน์ตาสีเขียวอมฟ้าก็ค่อย ๆเลื่อนลงสำรวจร่างกายหญิงสาวอย่างไม่ตั้งใจ
ใบหน้าสวยได้รูป แก้มแดงระเรื่อเล็กน้อยบนผิวขาวใสน่ารัก ริมฝีปากเรียวเล็กสีชมพูระเรื่ออมแดงคล้ายเชอร์รี่
เธอสวมเสื้อเชิร์ตสีขาวบางจนเห็นสายเดี่ยวสีดำข้างใน ประโปรงเทนนิสสีน้ำตาลเรียงจีบสวย ต้นขาเพียวเล็กสีขาวนวล ไหลปลาร้าและเนินอกที่เผยออกมาเล็กน้อยเพราะแรงล้มเมื่อครู่
'ร่างของหญิงสาวตรงหน้าช่างงดงามเเละยั่วยวนจริง ๆ' ไคคิดในใจ
แต่แล้วเขากลับไปสุดตากลับสัญลักษณ์รูปสี่เหลี่ยมคล้ายดวงดาวที่บริเวณกล่องเสียง
ไค โทชิกิ
(เหมือนของ 'เธอ' เลย)
เหมือนกับ... 'เบ็นไซเท็น' ผู้หญิงที่ไคเคยพบที่แห่งนี้เมื่อครั้งที่เขายังเด็ก
ผู้หญิงที่เขาเฝ้าตามหามาโดยตลอดแม้จะไม่เคยพบร่องรอยของเธอเลยก็ตาม
ผู้หญิงที่เขาไม่รู้จักชื่อเพราะไม่ได้ถามไว้
ตัวเขาในวัยเด็กจึงตั้งขึ้นให้เองและเรียกแบบนั้นเลื่อยมาว่า 'เบ็นไซเท็น'*
แอด
*เทพแห่งศิลปะและความงามของญี่ปุ่น เรียกย่อ ๆว่า 'เบ็นเท็น' และในบางยุคสมัยผู้คนเคยนับถือว่าเป็นเทพแห่งปัญญา
ไค โทชิกิ
(หรือผู้หญิงคนนี้จะเป็น..)
ฮิรูโนะ อาคาริ
จ..จู่ ๆคุณก็เหม่อไป...
ฮิรูโนะ อาคาริ
ฉันเรียกอยู่ตั้งนานแต่ก็ไม่ตอบ
พอได้สติเด็กหนุ่มจึงรีบหลบสายตาไปทางอื่นและผงะตัวออกจากร่างเด็กสาว
ไค โทชิกิ
ดันเผลอคิดเรื่องอื่นน่ะ...
ไค โทชิกิ
แล้วเธอเจ็บตรงไหนรึเปล่า?
ฮิรูโนะ อาคาริ
ฉันไม่เป็นไรค่ะ
ฮิรูโนะ อาคาริ
เพราะได้คุณช่วยรับตัวไว้
ฮิรูโนะ อาคาริ
และตอนล้มเมื่อกี้ก็ยังอุส่าเอามือรองหัวฉันไว้ให้อีก
ฮิรูโนะ อาคาริ
ถ้าไม่ได้คุณช่วยไว้ล่ะก็.. ความสูงระดับนั้นฉันอาจจะตายหรือไม่ก็คงเจ็บหนักเลย
อาคาริกล่าวขอบคุณเด็กหนุ่มพลางยิ้มให้ด้วยความจริงใจก่อนจะส่งมือให้เขาจับเพื่อช่วยพยุงตัวยืน
ไคเงียบไปแปปนึงเขาก้มหน้าลงเล็กน้อยพยายามหลบสายตาของผู้หญิงตรงหน้าไม่ให้เห็นใบหน้าที่เขินอายจนแดงก่ำไปถึงหลังคอและใบหู....
ไค โทชิกิ
อ..อืม//จับมืออาคาริ
ไค โทชิกิ
แล้ว...ทำไมถึงตกลงมาแบบนั้นได้ล่ะ?
ไคลูบหลังคอเบา ๆแก้เขินก่อนจะถามร่างบางออกไปด้วยความสงสัย
ฮิรูโนะ อาคาริ
อ่า...=🔻=||
อาคาริถึงขั้นสดุ้งเหงื่อตกกับคำถามของชายผู้มีพระคุณตรงหน้า
ฮิรูโนะ อาคาริ
(อ้ากก! จะตอบไงดีฟะ!!)
ฮิรูโนะ อาคาริ
(ไม่อยากโกหกด้วย)//เลิ่กลั่ก
ก็แหม... ใครจะไปกล้าบอกล่ะว่าตัวเองโดนพระเจ้าส่งลงมาจาก 'สวรรค์' แถมวิธีส่งยังฮาร์ดคอร์เบสิกสุด ๆ -_-||
ฮิรูโนะ อาคาริ
(แต่ถ้าบอกแบบตรงคงหาว่าเราบ้าแหง ๆ)
ท่ามกลางบทพูดตะกุกตะกักของร่างบางเสียงริงโทนดังขึ้นเป็นดั่งเสียงแห่งปาฏิหาริย์ช่วยเธอจากบรรยากาศแสนน่าอึดอัดนี้
ฮิรูโนะ อาคาริ
ข...ขออนุญาตคุยโทรศัพท์นะคะ
เธอรีบปลีกตัวหนีจากสถานการณ์นี้ทันที
:น้ำเสียงฟังดูสบายดีนี่นา
หญิงสาวสบถด่าใส่คนในสายทันทีที่ได้ยินเสียงทำคนที่ยืนฟังอยู่ข้าง ๆถึงกับสตั้น
แม้จะไม่เห็นหน้าแต่เมื่อฟังจากน้ำเสียงอาคาริก็สามารถรับรู้ได้ถึงสีหน้าและอารมณ์ของฝ่ายตรงข้าม
ฮิรูโนะ อาคาริ
(เย็นไว้อาคาริ...หมอนั่นไม่ได้อยู่ที่นี่)
ฮิรูโนะ อาคาริ
(เรายังตั้นหน้ามันไม่ได้)
ฮิรูโนะ อาคาริ
(รวบรวมความแค้นนี้เก็บไว้แล้วไปลงทีเดียวดีกว่า...)
ฮิรูโนะ อาคาริ
ไม่ทราบว่าโทรหาฉันมีธุระอะไร
ฮิรูโนะ อาคาริ
(ทำไมเงียบ)
:พอรีบส่งเธอลงไปแล้วมาดูอีกทีฉันเปิดประตูมิติผิดบานน่ะ
:มันอยู่คนละเมืองกับเป้าหมายที่ตั้งไว้ตอนเเรก
ฮิรูโนะ อาคาริ
ลืมเรื่องที่สำคัญขนาดนั้นได้ยังไง...//ยช.
ฮิรูโนะ อาคาริ
นี่ฉันเกือบตายเลยนะ🔥Π🔥!!
:เอาเป็นว่าฉันจะส่งคนไปรับ
:ให้ไปที่ต้นซากุระที่แห้งตายแล้ว
ฮิรูโนะ อาคาริ
นายอย่าโผล่หัวมาฉันง่าย ๆล่ะ
ฮิรูโนะ อาคาริ
ไม่อย่างนั้นแม่จะเฉือนให้!
ไค โทชิกิ
มีเรื่องอะไรรึเปล่า?
ไค โทชิกิ
เธอดู..จะโมโหมาก...
ฮิรูโนะ อาคาริ
(แย่ล่ะ! ใช้คำหยาบต่อหน้าคนที่พึ่งเจอกันไปซะเยอะเลย T^T)
อาคาริหัวเราะแห้งพรางเกาหัวเบา ๆแก้เขินที่ดันให้คนแปลกหน้ามาเห็นด้านแบบนั้นตนเสียได้
ฮิรูโนะ อาคาริ
ฉัน..คงต้องรีบไปแล้ว
ฮิรูโนะ อาคาริ
แล้วก็ขอบคุณอีกครั้งนะคะ//โค้ง
ด้วยความขัดอายอาคาริจึงรีบบึ่งตัววิ่งออกไปทันทีแต่ก็หันกลับมาตะโกนบอกไค โทชิกิว่า...
ฮิรูโนะ อาคาริ
ถ้าเจอกันอีกครั้งหน้าฉันจะเลี้ยงข้าวตอบแทนนะคะ!!
ไคยืนเก้อเหม่อลอยเมื่อนึกได้ว่าตนลืมถามเรื่องสำคัญจากคนที่ยามนี้วิ่งลับตาไปเสียแล้ว
ไค โทชิกิ
ถามไม่ทันอีกแล้ว
ไม่รู้เพราะอะไรแต่ไคเริ่มรู้สึกมั่นใจขึ้นว่าเธอจะต้องเป็น 'เบ็นไซเท็น' ของเขาแน่ ๆ
แม้ว่าที่ผ่านมาภาพของเบ็นไซเท็นในความทรงจำของเขามันเรือนรางมากก็ตามที
แต่เขามั่นใจว่าต้องเป็นเธอ...อย่างแน่นอน
การพบเจอของโชคชะตา[2]
ท่ามกลางสีเขียวสุดกว้างขว้างสาวร่างบางเร่งฝีเท้าไปยังที่นัดหมาย
นัยน์ตาสีม่วงกรอกมองรอบกายตามหาสถานที่จุดหมายจนกระทั่งไปสดุดกับต้นไม้ต้นหนึ่ง
ต้นซากุระแห้งยืนตะหง่านแผ่กิ่งก้านกว้างขว้างปกคลุมผืนหญ้าบางส่วนงดงามแปลกตา.. อาคาริจิตนาการหากถึงฤดูซากุระเมื่อไหร่ที่แห่งนี้คงถูกโรยด้วยกลีบบุปผาเป็นแน่
แต่ช่างน่าเสียดายที่พฤษาต้นใหญ่นี้ดูเหมือนจะแห้งตายมานานมากแล้ว
ฮิรูโนะ อาคาริ
น่าเสียดายจัง
ฮิรูโนะ อาคาริ
ถ้าบานแล้วคงสวยน่าดู
ยืนชมต้นไม้ได้ไม่นานดวงตาสีสวยก็เลื่อนไปพบร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่ข้าง ๆต้นซากุระ
ฮิรูโนะ อาคาริ
เอ่อ..คือว่า
อาคาริชะงักเล็กน้อยเมื่อบุคคลปริศนาเดินออกมาให้เห็นชัด ๆ
รูปร่างสูงสง่า อกผายไหล่ผึ่งดูแข็งแรง ผมยาวสลวยสีดำเงางามถูกผูกริบบิ้นสีเหลืองรวบไว้ที่ท้ายทอยอย่างเรียบร้อย ใบหน้าหล่ออมหวานชวนตะลึงดั่งเจ้าชายในนิทาน นัยน์ตาสีทองอมส้มน่าหลงใหล...
แต่งตัวด้วยสูทและสวมถุงมือแบบพ่อบ้านในคฤหาสน์หรูดูสุภาพเรียบร้อย ท่าทางนอบน้อมน่านับถือ
ฮิรูโนะ อาคาริ
(น..นี่มัน)
ฮิรูโนะ อาคาริ
(เบ้าหน้าฟ้าประทานชัด ๆ)
เรย์ซิส
เป็นเกียรติที่ได้พบครับ
เรย์ซิส
ผม 'เรย์ซิส' ได้รับคำสั่งให้มารับตัวท่านอาคาริครับ//โค้งคำนับ
ชายหนุ่มใช้มือขวาทาบอกซ้ายแล้วโค้งตัวคำนับและแนะนำตัวว่าตนชื่อ 'เรย์ซิส'
ฮิรูโนะ อาคาริ
(สุภาพน้อบน้อทสุด ๆ)//ประทับใจ
ฮิรูโนะ อาคาริ
ฮิรูโนะ อาคาริ
ฮิรูโนะ อาคาริ
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
เรย์ซิส
ช่วยผมว่าเรย์เฉย ๆก็ได้ครับ
เรย์ซิส
และไม่จำเป็นต้องใช้คำสุภาพหรือพูดมีหางเสียงกับเลยครับ
ฮิรูโนะ อาคาริ
เอ่อ..ไม่น่าดีมั้งคะ
ฮิรูโนะ อาคาริ
งั้นเราก็พูดแบบเป็นกันเองทั้งเลยดีมั้ยคะ
ใบหน้าที่อ่อนโยนเปลี่ยนเป็นจริงจังและเด็ดขาดทันที
เรย์ซิสคุกเข่าลงข้างหนึ่งเหมือนท่าขอแต่งงาน
แล้วคว้ามือของอาคาริขึ้นมา
เรย์ซิส
อย่าให้ผมต้องรู้สึกลำบากใจไปมากกว่าเลยนะครับ
ชายหนุ่มประทับริมฝีปากลงบนหลังมือสีขาวผ่องอย่างนุมนวล
พร้อมกับส่งสายตาออดอ้อนอีกฝ่ายต่อทันที...
ฮิรูโนะ อาคาริ
\ \•\~\•\ \
ฮิรูโนะ อาคาริ
อ...เอ๋.. เอ่อ
ฮิรูโนะ อาคาริ
(ทางนี้เองก็ใจไม่ดีแล้วค่ะ!!)
เรย์ซิส
//จ้องด้วยสายตาลูกหมา
ฮิรูโนะ อาคาริ
ก...ก็ได้..ค่ะ
พอเห็นรอยยิ้มดีอกดีใจของเรย์ซิสก็เหมือนจะมีภาพที่เลือนลางบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว
เรย์ซิส
ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเถอะครับ
ฮิรูโนะ อาคาริ
(ทำไมเหมือนจะเดจาวู...?)
เรย์ซิส
มีอะไรรึเปล่าครับ?
ฮิรูโนะ อาคาริ
อ่า...เปล่า
ฮิรูโนะ อาคาริ
(คิดไปเองมั้ง?)
เรย์ซิส
งั้นไปกันเลยเถอะครับ
ฮิรูโนะ อาคาริ
อ..อื้ม//ยิ้ม
เรย์ซิส
กรุณาจับมือผมนะครับ
เรย์ซิส
จำเป็นต้องมีการบิดเบื้อนมิติ
เรย์ซิส
ดังนั้นระหว่างวาปอาจมีอาการเวียนหัวหรือคลื่นไส้ได้
แล้วทั้งสองคนก็หายไปจากบริเวณนั้น
ณ คอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งในใจกลางเมือง
ฮิรูโนะ อาคาริ
//ค่อย ๆลืมตา
ฮิรูโนะ อาคาริ
ม...ไม่เป็นไร
ฮิรูโนะ อาคาริ
แค่มึน ๆ//ยิ้ม
เรย์ซิส
นี่คือห้องที่ท่านอาคามิจัดเตรียมไว้ให้ครับ
ร่างบางตื่นใจกับขนาดของห้องพักแห่งนี้... มันข่างกว้างราวกับสนามเด็กเล่นไม่มีผิด
ฮิรูโนะ อาคาริ
กว้างจัง✨Δ✨
ฮิรูโนะ อาคาริ
แต่...ค่าเช่าต้องแพงมากแน่😱
แต่อาคาริก็เหมือนจะหายตื่นเต้นลงทันทีเมื่อนักถึงค่าเช่าที่ต้องจ่าย...
เรย์ซิส
เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลครับ
เรย์ซิส
กรรมสิทธิ์ของห้องนี้เป็นชื่อของท่านอาคาริเรียบร้อยแล้วครับ
ฮิรูโนะ อาคาริ
อ๋อ..งี้นี้เอง
ฮิรูโนะ อาคาริ
ห...ห้องนี้!!
เรย์ซิส
และทางเราเองก็ได้จัดการสร้างตัวตนของท่านอาคาริในโลกนี้ไว้ให้เรียบร้อยแล้วครับ
ฮิรูโนะ อาคาริ
สร้างตัวตน?
เรย์ซิส
ผมสรุปไว้ให้คร่าว ๆแล้ว
เรย์ซิสยื่นหนังสือเล่มหนึ่งให้แก่อาคาริ
เรย์ซิสโค้งตัวคำนับอาคาริอย่างสุภาพเหมือนดั่งที่ทักทายกันครั้งแรก
ฮิรูโนะ อาคาริ
โชคดีนะ..//โบยมือ
ฮิรูโนะ อาคาริ
พูดแบบนั้น....มัน
ฮิรูโนะ อาคาริ
ที่นี่...ไม่ใช่โลกเดียวกับที่ฉันเคยอยู่งั้นหรอ
ฮิรูโนะ อาคาริ
ตัวตนใหม่สินะ
ฮิรูโนะ อาคาริ
เธอกำลังกังวลอะไรกันอาคาริ
ฮิรูโนะ อาคาริ
ที่โลกนั้นเธอไม่มีใครเลยนี่นา...
ฮิรูโนะ อาคาริ
จะเพื่อนหรือ..ครอบครัว...
ฮิรูโนะ อาคาริ
ไม่มีสักอย่าง...//น้ำตาคลอ
ฮิรูโนะ อาคาริ
ฮะ ฮ่า ฮ่า...
พอหวนนึกถึงวันเวลาอันโดดเดี่ยวในโลกเก่าขึ้นมาอยู่ ๆน้ำตาของร่างบางก็ไหลหลั่งลงมาดั่งสายน้ำตก
ฮิรูโนะ อาคาริ
อึก! อะไรเนี่ย...
ฮิรูโนะ อาคาริ
อย่าร้องสิ..อาคาริ//เช็ดน้ำตา
ฝ่ามือเล็ก ๆพยายามปาดเช็ดน้ำตาที่ลงมาแต่มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหล
ฮิรูโนะ อาคาริ
ฮึก! ฮือ...
ฮิรูโนะ อาคาริ
อึก! ฮึก...!
ฮิรูโนะ อาคาริ
งั้นก็ร้องให้พอนะอาคาริ...เดี๋ยวพรุ่งนี้เธอจะต้องกลับมา ฮึก! เข้มแข็งอีก
อาคารินั่งร้องไห้ไปปลอบตังเองไปซักพักใหญ่...
แจ้งสำคัญ
แอด
สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกท่าน
แอด
เนื่องจากรู้สึกว่าเนื้อเรื่องปัจจุบันนั้นยังไม่ค่อยเข้มข้นพอ
แอด
เราจึงอยากปรับปรุงบางส่วน"เล็กน้อย"
แอด
หวังว่าท่านผู้อ่านทุกท่านจะเข้าใจ
แอด
และเฝ้าติดตามผลงานเรื่องนี้ต่อไป
แอด
เราจะพยายามอัพตอนถี่ ๆ(ถ้าไม่ขี้เกียจก่อนอ่ะนะ😅)
แอด
ถ้าเช่นนั้นก็ขอตัวไปเขียนตอนใหม่ก่อนคะ
คงจะมีเป็นล้านเหตุผล
ที่ทำให้ฉันควรต้องไป
บอกกับเธอว่ารักแค่ไหน
เหมือนเธอไม่ได้ยิน
อยู่กันไปก็เหมือนถูกทิ้ง
เหมือนกับคนไม่มีความหมาย
ในแววตาที่ว่างเปล่านั้น
เก็บฉันไว้ที่ใด
ก็รู้ควรต้องไป
ยิ่งฝืนเท่าไรก็ยิ่งเหนื่อยใจ
ตัวฉันต้องทำอย่างไร
เมื่อเธอมายื้อฉันไว้ด้วยคำเดิม
เพียงเธอนั้นใช้แค่คำหนึ่งคำรั้งไม่ให้ฉันไป
ในใจก็รู้แค่คำหลอกลวงแต่ก็ยังไม่ไปไหน
เจอคำว่ารักคำเดียวก็พังทำอะไรไม่ได้
เธอทำให้ฉันยิ่งหนีเท่าไรก็ยังวนที่เดิม
เกลียดตัวเองที่ฝืนไม่ไหว
ทั้งที่ใจนั้นแทบสลาย
แต่จะให้ต้องฝืนจากไป
ก็ทำไม่ได้
ก็รู้ควรต้องไป
ยิ่งฝืนเท่าไรก็ยิ่งเหนื่อยใจ
ตัวฉันต้องทำอย่างไร
เมื่อเธอมายื้อฉันไว้ด้วยคำเดิม
เพียงเธอนั้นใช้แค่คำหนึ่งคำรั้งไม่ให้ฉันไป
ในใจก็รู้แค่คำหลอกลวงแต่ก็ยังไม่ไปไหน
เจอคำว่ารักคำเดียวก็พังทำอะไรไม่ได้
เธอทำให้ฉันยิ่งหนีเท่าไรก็ยังวนที่เดิม
เพียงเธอนั้นใช้แค่คำหนึ่งคำรั้งไม่ให้ฉันไป
ในใจก็รู้แค่คำหลอกลวงแต่ก็ยังไม่ไปไหน
เจอคำว่ารักคำเดียวก็พังทำอะไรไม่ได้
เธอทำให้ฉันยิ่งหนีเท่าไรก็ยังวนที่เดิม
เพียงเธอนั้นใช้แค่คำหนึ่งคำรั้งไม่ให้ฉันไป
ในใจก็รู้แค่คำหลอกลวงแต่ก็ยังไม่ไปไหน
เจอคำว่ารักคำเดียวก็พังทำอะไรไม่ได้
เธอทำให้ฉันยิ่งหนีเท่าไรก็ยังวนมาที่เดิม
...อ้างอิง https://www.siamzone.com/music/thailyric/17226
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
