โอซะกะ สูง169 น้ำหนัก41 นิสัย เงียบ ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบที่วุ่นวาย (แต่จริงๆเป็นคนน่ารัก ร่าเริง) ชอบอ่านนิยาย ชอบสีดำ ม่วง

มิโดระ สูง169 น้ำหนัก38 นิสัย ร้ายๆ ดูแรง ชอบทำร้ายซาคุยะ แอบชอบพระเอก ชอบสีชมพู

ซาคุยะ สูง168 น้ำหนัก39 นิสัย แรด อ่อยพระเอก (เอ๋ใครคือพระเอกกันนะอยากรู้กันไมไปอ่านกันนะ) ชอบใส่ร้ายมิโดระ ทำให้พระเอกเกลียดมิโดรุ (แล้วตอนจบซาคุยะจะเป็นยังไงเนี่ยทำเรื่องไว้เยอะเลย)

มิคารุ สูง172 น้ำหนัก 40 นิสัย สดใส ร่าเริง ชอบพูด เป็นน้อง (บุญธรรมของมิโดระ) แต่ เกลียดมิโดระ เพราะซาคุยะ(หรือเกลียดส่วนตัวกันแน่😠) แต่กับไปชอบ.....ตอนไหนก็ไม่รู้ดูกันเอาเองนะจ๊ะ(อยากรู้กันไมเอ๋ยว่ามิคารุชอบใคร...ไม่บอกหลอก)

จาบันณ์ สูง173 น้ำหนัก43 นิสัย เงียบ เย็นชา ไม่ค่อยพูดเหมือนมิคารุ เป็นเพื่อนของมิคารุ ไม่ชอบมิโดระ(เอ๋นี่จาบันณ์แค่ไม่ชอบเองหรอแสดงว่ามิโดรุก็มีโอกาศที่จะ...จะอะไรไม่รู้) แต่ทำไมจาบันณ์กับไปชอบ...กันนะ

เรจิ สูง171 น้ำหนัก42 นิสัย เรียบง่าย เป็นคนเฟรนลี่ ไม่ค่อยพูดแต่ถ้าพูดคือพูดมากกว่ามิคารุ เป็นเพื่อนมิคารุ และจาบันณ์ เกลียดมิโดระเหมือนมิคารุและจาบันณ์(แต่จาบันณ์เขาแค่ไม่ชอบไม่ใช่เกลียดนะเจ้าบ้าเรจิ😡)

เพื่อนของมิโดระ อาโอย มิซะ รินจิ แอมเม่อ ชิมิจิน (เอ๋แต่เพื่อนของมิโดระนี่นิสัยยังไงกันนะใครจะเป็นเพื่อนแท้ของมิโดระกัน😰😰)

ครอบครัวของมิโดระ มิโดระมีแค่พ่อ พ่อของมิโดระชื่อชิคารุ มิโดระเสียแม่ไปตั้งแต่อายุ 10 ขวบ แม่ของมิโดระเสียด้วยอุบัติเหตุ และมีพี่ชายคนเดียวคือมิคารุแต่มิคารุกับเกลียดมิโดระแล้วมิโดระจะรู้สึกยังไงกันนะ

ประวัติของโอซะกะ เป็นเด็กกำพร้า ไม่ค่อยมีจุดเด่น ตายด้วยอุบัติเหตุรถชนจนเสียชีวิต

( .....)ย่อจาการคิดในใจ //การกระทำ และ หลังจุดคืออาการที่เป็น 👠ลักษณะนี้คือตัวประกอบของผู้หญิง 👞 ลักษณะนี้คือตัวประกอบผู้ชาย 👞👞👠👠ลักษณะรวมของผู้หญิงและผู้ชาย

จบไปแล้วกับการแนะนำ

ถ้าใครอยากรู้เรื่องของตัวละครเราต้องเข้าไปอ่านกันเยอะๆเลยนะจะได้สร้างเนื้อเรื่องต่อไปเยอะๆเลย

👠1: นี่ๆแกทำไมมันยังกล้ามา รร.อีกอยู่วะ น่าไมอายว่ะ สงสัยหน้ามันคงหนามากแน่เลยแก

👠2: เออใช่แกฉันว่านะหน้ามันคงโบกปูนซีเมนร์มาเต็มที่เลยล่ะ

โอซะกะ:พวกฟู้หญิงพวกนี้น่ารำคาญจริงๆเลยนะ//เดินผ่านกลุ่มผู้หญิง

**หึเรื่องที่พวกนั้นพูดน่ะมันมาจากเรื่องที่ว่าฉันไปแกล้งคุณนางฟ้าของพวกเธอเข้าน่ะสิเลยถูกพวกนั้นแอนตี้ซะละแต่จะว่าไปก็ไม่มีใครเชื่อหรอกนะว่าฉันไม่ได้ทำทุกคนคงเชื่อแค่คุณนางฟ้าเท่านั้นแหละเห้อโลกนี้มันน่ารำคาญจริงๆเลย

กริ๋ง กริ๋ง.เสียงออดเข้าห้องเรียน

11.00น.\-12.00น.ได้เวลาพักเที่ยง

โอซะกะ: นี่ก็เที่ยงแล้วไปกินข้าวข้างนอกดีกว่า//กำลังจะข้ามถนนไปร้านข้าว

ปรีด ปรีด .เสียงบีบแตรถ

👞👠: หนูระวัง!!!

โอซะกะ: กรี๊ดดดดดดด.......

**อาาแสบตาจังนี่เราอยู่ที่ไหนกันนะ....เออเมื่อกี้ฉันจำได้ว่าถูกรถชนแล้วฉันก็..ตายแล้วสินะ 555+ดีใจจังเลยที่ได้ตายจะได้ไม่ต้องอยู่บนโลกที่โสมมแบบนี้น่ะดีใจที่สุดเลย

พระเจ้า: ฮึ่ม ฮึ่ม นี่เจ้าจะคุยคนเดียวอีนนานไมข้านั้งดูเจ้าตั้งนานแล้วนะ

โอซะกะ: นี่เขาเป็นใคร แล้วฉันอยู่ที่ไหน แล้วเขารู้ได้ไงว่าฉัยคุยคนเดียว เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้...

พระเจ้า: นี่พอ เจ้านี่ถามมากจริง

โอซะกะ: นี่ฉันยังไม่ถามเลยนะล้วนายรู้ได้ไง

พระเจ้า: คำถามที่1 ฉันเป็นพระเจ้า 2 เจ้าอยู่ในเขตแดนข้ามภิภพ 3 ฉันอ่าใจเธอได้ และ 4 เธอยังไม่ตาย และไม่ต้องถามอะไรมากฉันจะให้เธอไปเกิดใหม่และให้พรเธอได้3ข้อ

โอซะกะ: ฉันไม่ขออะไรมาก 1 ขอให้ฉลาด 2 ขอเป็นตัวประกอบ หรือไม่ก็ไม่โดดเด่นอะไรเลย 3 ขอพรได้อีก5ข้อ

พระเจ้า: ได้(แต่เจ้าจะไม่ได้เกิดเป็นตัวประกอบแต่เป็นนางร้ายต่างหากงั้นข้าจะให้พรนี่แก่เจ้าคือความสวยงามและผัว)

โอซะกะ:นี่โลกที่ฉันไปเกิดเป็นโลคยังไงอ่ะ

พระเจ้า: เป็นโลคเวทมนร์

โอซะกะ: อืมไปได้รึยัง

พระเจ้า: ไปได้แล้ว

วิ้ง วิ้ง.เสียงร่ายเวท

......: นี่ฉันอยู่ที่ไหนอีกเนี่ย

.......:คุณหนูๆฟื้นแล้วคุณหนูฟื้นแล้วเจ้าค่ะ

........:ลูกข้าตื่นแล้วรึ

.........:เจ้าค่ะเชิญทางนี้เลยเจ้าค่ะ

...........:โอ๊ย!!ปวดๆหัวโอ๊ยยย

............:นี่ลูกพ่........

แล้วนี่ใครกันนะอยากรู้ไมรออ่านตอนต่อไปกันนะ

**จบแล้วจ้าเดี๋ยวเรามาน่อพรุ้งนี้นะ

แล้วเจอกันจ้าา รักนะจ๊ะ**

มิโดระ: ที่นี่ที่ไหนอีกเนี่ย

เมดรินจิ: คุณหนูๆฟื้นแล้วคุณหนูฟื้นแล้วเจ้าค่ะ

ชิคารุ: ลูกข้าฟื้นแล้วรึ

เมดรินจิ: เจ้าค่ะเชิญทางนี้เลยเจ้าค่ะ

มิโดระ: โอ๊ย!!ปวดหัวโอ๊ยยย

ชิคารุ: นี่ลูกพ่อเจ้าเป็นไรไป!!เมดไปตามหมอหลวงมา

มิโดระ: สะเด็จพ่อลูกไม่เป็นไรแล้วเจ้าค่ะ

ชิคารุ: แต่เมื่อกี้ลู...

มิโดระ: ลูกไม่เป็นไรจริงๆเจ้าค่ะสะเด็จพ่อไม่ต้องห่วง😊

 ชิคารุ: อืม-//-(อือหือ!!ทำไมลูกข้ายิ้มน่ารักขนาดนี้กันนะ)

มิคารุ: สะเด็จพ่อเป็นไรไปเจ้าคะ!!ทำไมหน้าแดงขนาดนี้

ชิคารุ: พ..พ่อไม่ได้เป็นไรแค่อากาศมันร้อนนิดหน่อยน่ะลูก

มิคารุ: สะเด็จพ่อข้าขอนอนพักชั่วครู่ได้หรือไม่

ชิคารุ: อ..อ..อืมได้สิลูกถ้าได้เวลารับประทานอาหารพ่อจะให้เมดมาตามนะลูก

มิโดระ:เจ้าค่ะ😊

ชิคารุ: พ่อไปก่อนนะลูก-//-

**ฉันนี่หน้าสงสารหรือหน้าสมเพศกันแน่นะที่เอาแต่วิ่งตามเจ้าชายทั้งๆที่เขาไม่เคยหันมารักเราหรือสนใจเราเลยแต่เธอก็หน้าสงสารนะทั้งๆที่เธอพยายามทำให้ทุกคนรักแต่ทุกคนกับเกลียดเธองั้นฉันจะช่วยให้ทุกคนรักเธอเอง...เห่อแต่ตอนนี้ทำไมห้องมันเป็นสีชมพูขนาดนี้!!!...อืมโอเคฉันรู้ว่าเธอชอบสีชมพูแต่ไม่จำเป็นต้องถึงขนาดนี้สักหน่อย..แต่ชั่งเถอะฉันขอนอนสักหน่อยค่อยขอให้สะเด็จพ่อเปลี่ยนสีห้องให้ดีกว่า

12.00 น.

เมดรินจิ: คุณหนูเจ้าคะได้เวลารับประทานอาหารแล้วเจ้าค่ะ

มิโดระ: ..........

เมดรินจิ: ตื่นเถิดดเจ้าคะคุณหนูเดียวจะหิวเอาได้นะเจ้าคะ

มิโดระ: อืมมมม..โอเคๆฉันตื่นแล้ว

เมดรินจิ: -//-(เวลาคุณหนูตื่นนอนคุณหนูหน้ารักเสียจริง)

มิโดระ: นี่!!รินจิเธอเป็นอะไรน่ะทำไมหน้าแดงจังเธอป่วยรึปล่าวพักกรอนได้นะ

เมดรินจิ: ดิฉันไม่เป็นไรเจ้าค่ะ-//-(นี่คุณหนูเป็นห่วงเราหรอเนี่ยเขินจังขนาดผู้หญิงอย่างฉันยังเขินคุณหนูขนาดนี้แล้วพวกผู้ชายที่เห็นคุณหนูแบบนี้จะเขินขนาดไหนกันเนี่ย)

มิโดระ: นึ่รินจิงั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ

เมดรินจิ: ด..ได้เจ้าค่ะงั้นดิฉันเตรียมเสื้อผ้าให้นะเจ้าคะ

มิโดระ: จ้าาาจ้าาา

 ซ่าาาซ่าาาา.เสียงอาบน้ำ 3นาทีผ่านไป

เมดรินจิ : นี่ชุดเจ้าค่ะคุณหนู

มิโดระ: อืม...ขอบคุณนะรินจิ😊

เมดรินจิ : -//-(ตายๆตายแน่ๆเลยถ้าคุณหนูยิ้มแบบนี้

.......... : นี้ฉันรอตั้งนานแล้วนะเมื่อไหร่จะลงไปกันสักทีหะ!!

เอ๋นี้ใครกันเนี่ยอยากรู้ไมไปอ่านตอนต่อไปกันเลย😰😲😲😲