เป้:เอ้ยไอ้ต้ามึงทำไรอ่ะ

ต้า:ทำไรมึงไม่เห็นเหรอ

เป้:กูก็ถามเฉยๆ​ เออๆตกลงมึงจะเข้าชม​รม​อะไร

ต้า:กูยังไม่รู้เลย​ ว่าแต่มึงเจอไอ้เตยัง

เป้:เตเตไหนว่ะ

ต้า:ก็ไอ้เตเพื่อนไอ้ไก่ไง

เป้:อ๋อกูจำได้แล้ว​ ไอ้คนที่มึงว่าไ​ม่ชอบ​ หน้ามันอ่ะนะ

ต้า: ที่จริงกูกับมันเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน

เป้:เอ้ยแล้วไมไม่บอกว่ะ

ต้า:ที่กูไม่บอกมึงเพราะกูกับมันเคยมีเรื่องผิดใจกันมาก่อนกูเลยไม่บอกมึง

เป้:แล้วพวกมึงผิดใจกันเรื่องไรวะ

ต้า:ก็ตอนนั้นกูเข้าใจผิดว่ามันแอบคุยกับแฟนกู​ กูก็เลยมีเรื่องต่อยตีกัน

เป้:งั้นมึงก็เป็นคนผิดอะดิ

ต้า:เ​ออแต่ตอนนั้นไมมันไม่บอกกูวะว่ามันไม่ได้คุยกับแฟนกู

เป้:คนอย่างไอ้เตอะถ้ามันเงียบก็แปล​ว่า​มันไม่ได้คุยป่วาว่ะ​ มึงแหละ​ใช้แต่อารมณ์​ทีหลังหักใช้สมองบ้าง

ต้า:เออๆมึงนี่แม่งไม่น้าเล่าให้ฟังเลย

หลังจากที่​ผมสองคนคุยเรื่องไร้สาระ​กันเสร็จ​เราสองคนก็เข้ามาเรียนวิชา#"฿&__--&&-!

เช้าวันต่อมาผมก็มาเรียนตามปกติ​แต่ที่ไม่ปกติคือมีคนเดินตามผมมาตลอด​ทางแต่แล้วเค้าก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม

ต้า:เชี่ยตกใจหมด

เต้:ว่าไงมึง​ เป็นไงบ้างไม่ได้เจอกันนาน

ต้า:กูอยู่ดีมีสุข​ (แต่ตอนนี้กูจะไม่สุขเพราะมึงนี่แหละ)​คิดในใจ

เต:เหอร

ต้า:เออ​ แล้วมึงจะมาเดินตามกูทำไม

เต:ก็ไม่รู้สิใจสั่งให้มา

ต้า:ใจสั่งพ่อง

จากนั้นเราสองคนก็เดินมาที่มหาลัยอ๋อผมลืมบอกพวกคุณคือมันไม่ได้เกลียด​ผมหรอมีแต่ผมที่ไม่กล้าสู่หน้ามันตามหา

เป้:มึงๆๆมานี้กูมีไรจะบอก

ต้า:มีไร

เป้:เห็นข่าวยัง

ต้า:ข่าวไรว่ะ

เป้:ก็นี้ไงเพื่อนไอ้ไก่ที่มึงพูดถึงเมื่อวาน​นี้อะ

ต้า:เออกูฟังอยู่มีไรก็พูดมาเร็วๆดิ

เป้:มึงดู

ต้า:เอ้ยเชี่ย​ น​ นี่กูนิแล้วใครถ่ายกูกับมันว่ะ

เป้:มึงดูนี่ความคิดเห็นของสาววายจิ้นมึงกับมันคู่กันอีก

ต้า:ไหนๆเอามาดูหน่อยดิ

ลูกนํ้า:ว๊ายๆๆๆๆๆๆๆเค้าคบกันเหอร

ตู้พีง:ไม่รู้ดิที่รู้คือเค้าเกิดมาคู่กัน

หอม:ใช่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ต้นนํ้า:ว๊ายชะนีอย่างฉันเขินแทนอะ

ต้า:เชี่ย

เป้:เป็นไงซ๊อกเลยดิก็นะ​ เกลียดใครมากๆก็มักเป็นแบบนี้แหละ​

หลังจากวันนั้นผมก็ไม่เจอเตอีกมันอาจจะไม่อยากเจอหน้าผมก็ได้เออจริงสิลืมแนะนำตัวเลย

ผมชื่อต้าอายุ19ปีเรียนอยู่ที่มหาลัย&-*'_:*-(/& อยู่ปี1เรียนคณะ​วิศวกรรม​เออผมเรียนดอนน่ะครับสูง170นํ้าหนัก55กีโลและอีกอย่างผมเป็นผิวขาว​

ส่วนเพื่อนของผมที่ชื่อเป้มันสูง172สูงกว่าผมนิดๆมันมีผิวออกทางขาวเหลือง

เต:

ที่จริงผมลืมเรื่องเมื่อปีก่อนเเล้วเพราะที่ผมทำแบบนั้นผมอยากให้ต้าเลิกกับพวกผู้หญิง​นั้นคือที่จริงผมแอบชอบต้ามานานแล้วผมก็เลยใช้วิธีนี้เพื่อให้ต้าเลิกยุ่งกับผู้หญิงทุกคนยกเว้น​แม่เค้าน่ะครับ

เอาละมาแนะนำตัวกันผมชื่อเตครันเรีนยคณะบริหาร​ปี2สูง185นํ้าหนัก76ผิวขาวแต่ไม่ขาวมาก

นัก:เตคืนนี้ไปผับกัน

เต:เอาดิกี่โมง

นัก:20:10

เต:เออดิว

นัก:เคร

นักผับแห่งหนึ่งใจกลางเมือง

นัก:มาแล้วเหรอ

เต:เออ

นัก:เอ้ยนั้นคนนั้นทำไมค้นหน้าจังวะ

เต:ไหน

นัก:เออกูจำได้เเล้วคนที่มึงแอบชอบอะ​คนนั้นป่าววะมีเพื่อนมาด้วยเพื่อนเค้าน่ารักสัดสัส

เต:เดี่วยกูมา

นัก:เออไวๆอยากนานนะมึง

เต:เออๆ

เต:อ่าวต้ามากับใครหรอ

ต้า:อ๋อ​กูมากับเป้อะ

เต:บังเอิญ​จังว่าไหม

ต้า:เออคงนั้น​ ว่าแต่รู้ได้ไงว่าเราอยู่นี้

เต:ก็บอกแล้วไงว่าบังเอิญ

ต้า:บังเอิญ​ก็บังเอิญ

ต้า:เตกูขอโทษ​น่ะที่เมื่อปีก่อนกูต่อยมึงอะ

คือกูผิดเองแหละแต่หลังจากวันนั้นกูก็ไม่เห็นมึงอีกเลยกูขอโทษ​จริงๆนะโว๊ย

เต:เป็นไรกูไม่ได้โกรธมึงอยู่แล้ว

ต้า:เมื่อกี้ว่าไงนะไม่ได้โกรธแล้วทำไมถึงหายไปเกินปีละ

เต:ที่กูหายไปเพราะทีบ้านกูมีเรื่องให้กูไปจับกันที่ต่างประเทศ​อะ

หลังจากคุยกับมันเส็รจ​ผมกับไอ้เป้ก็ดื่มเหล้า​ตามประสา​นักท่องราตรี​แต่แล้วสิ่ง​ที่ไม่คทดคิดก็เกิดขื้น

นัก:เตน้องสองคนนั้นดูถ้าไม่ไหวแน่เลย​ มึงไม่ไปดูน้องมันหน่อยเหรอ

เต:เหรอแปบให้น้องมันเมากว่านี้อีกนิดก่อนดิ

มึงคิดเหรอว่ากูจะปล่อย​ให้ใครไม่รู้มาเอาน้องกูไปแดก​คิดดิคิด

นัก:มึงนิ่ร้ายเหมือน​กันนะเนี่ย

เต:แน่นอน

เต:เมาแล้วกลับเถอะ

ต้า:ม่ายเมาใครเมาว่ะ

เป้:ช่ายๆๆ

เต:กลับเถอะอยากมาทำเป็นเก่ง​ เอ้ยไอ้นักมึงพาเพื่อนไอ้ต้ากลับดอนโดมึงเลย

นัก:เออๆแม่ง

หลังจากที่ผมสองคนแบกสองคนเมาเหมือนหมาไม่รู้เรื่องรู้ราวกลับดอนโดผมกับไอ้นักก็แยกทางกัน

นัก:เอ้ยมึงเบาๆหน่อย​น่ะโว้ย​ กูสงสาร​น้องเค้า

เต:สัส

นัก:เเล้วเจอกันพรุ่งนี้​ บายยย

ต้า:เอ้ยไอ้เชี่ย​พี่เตพาผมมานี้ไมว่ะ​ ผมจะกลับหอ

เต:เดี๋ยว​ก็รู้เข้าไปข้างในก่อน

ต้า:เอ้ยถอดเสื้อผมทำไ ม​ ผมไม่ถอด

เต:มึงต้องเป็นของกู

ต้า:อยากให้ผมเป็นของพี่มากเหรอ​ เอาเลยดิเอาเลยผมไม่กลัวพี่เหรอ

เต:เดี๋ยว​มึงก็รู้ว่ากล้าหรือไม่

NCจ้า

เช้าวันต่อมา

ต้า:โอ้ยเจ็บทำไมเจ็บตูดแบบนี้ว่ะ

เต:ตื่น​แล้วเหรอน้องต้า

ต้า:เอ้ยเชี่ยน​ นิ่ พ​ พี่ทำอะไรผมอะ​ อยากบอกนะว่า​ เชี่ยไม่จริงพี่ไม่ได้ทำแบบนั้นกับผมใช่ไหม

เต:มึงลงคิดดีๆสิว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น

ต้า:ไม่ผมไม่เชื่อ​หรือถ้าจริงผมก็ไม่ยอนรับเหรอพี่ก็ถึงว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เต:แต่มึงต้องรับผิดชอบกู

ต้า:รับผิดชอบเชี่ยไรผมสิไม่ๆกูสิกูเป็นฝ่ายเสยหายไม่ใช่พี่

เต:หึๆถ้าอย่างนั้นกูต้องรับผิดชอบมึงนะสิ

ต้า:ไม่ๆผมเป็นผู้ชายผมไม่เสยหายพี่ไม่ต้องมารับชองผิดชอบผมเหรอ

เต:เมื่อกี้นี้มึงยังบอกอยู่ว่ามึงเป็นฝ่ายเสยหาย ไม่รู้แหละกูทำมึงกูก็ต้องรับผิดชอบ

ต้า:ไม่เป็นไรจริงๆพี่ผม​ ผมOK

เต:มึงโอแต่กูไม่โอเข้าใจยัง​ ยังไงกูก็ต้องรับผิดชอบมึงและมึงเองก็ห้ามไปยุ่งกับคนอื่นนอกจาก​กูเข้าใจไหม

ต้า:ถึงผมจะพูดยังไงพี่ก็ยังยืนยัน​คำเดินที่จะรับผิดชอบผมใช่ไหม​ ถ้านั้นตามใจแต่ผมไม่รับปากเหรอเรื่องห้ามยุ่งกับคนอื่นอะ​ชิวิตผมถ้าอยู่แต่กับพี่ผมคิดว่ามันช่างไร้สีสัน​อะถ้านั้น​ ถ้าพี่อยากรับผิดชอบผ​ ผมก็ขอเวลาส่วนตัวใช้ชิวิตตามประสา​เด็กมหาลัยได้ไหม

เต:มึงนิ่เรื่องมากจริงๆ

ต้า:หรือพี่ไม่เอาแบบนี้ก็ได้น่ะพี่กับผมก็ทำเป็นได้กันแล้วแยกย้าย​ทางใครทางมันเอาแบบนี้ผมว่าดีกว่าต่างเยอะ

เต:ไม่อะกูได้มึงมึงก็ได้กู​กูไม่ปล่อยมึงไปให้คนอื่นที่ไม่ใช่กูกดเหรอ