"รถเก๋งคันหรูสีขาวคันหนึ่งได้ขับเข้าไปใน

มหาลัยsd ที่ขึ้นชื่อเรื่องการเรียนการสอนแบะผลการเรียนของนักเรียนคณะต่างๆในแต่ละปี เรียกความสนใจให้คนที่อยู่แถวนั้นได้เป็นอย่างดีโดยที่ไม่ต้องสงสัย....."

ปัก! กริ๊ก!

"เสียงเปิดประตูรถคันหรูดังขึ้นพร้อมกับเรียวขาขาวที่เรียวสวยก้าวออกมา ผมสีบลอนด์ ดวงตากลมโตสีฟ้า ริมฝีปากที่ดูอวบอิ่มและกระชับได้รูปรูปร่างที่ได้สัดส่วนที่ทำให้เพศตรงข้ามหรือแม้แต่เพศเดียวกันเองยังต้องเหลียวหลัง! คนที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้แน่นอนคือเธอนั่นเอง ส้ม

นรินทร์นิภา นครินทร์ชนก!"

"มือเรียวขาวจับกระเป๋าใบแพงขึ้นมาสะพายไหล่ก่อนที่จะเดินตรงดิ่งไปที่ลิฟท์เพื่อเข้าเรียนคาบเช้าให้ทันเวลา"

ตึกๆ ตึกๆ ตริ้ง!

"ภายในลิฟท์นั้นปรากฏเป็นชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งที่ดูจะเป็นเสือผู้หญิงสุดๆ ส้มได้เดินเข้าไปในลิฟท์ช้าๆ หุๆมีเหยื่อมาให้ฟาดตั้งแต่ตอนเช้าเลยแฮะน่าสนุกจังเสือผู้หญิงซะด้วย ส้มคิดในใจอย่างนึกสนุก"

"ไปชั้นไหนครับ? เอกค่อยๆโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆหูของส้มอย่างที่เค้าเคยทำบ่อยๆกับผู้หญิงคนอื่นๆอย่างมีจุดประสงค์"

"ไปชั้น6ค่ะ ส้มไม่ปล่อยโอกาสล่อเหยื่อหลุดมือเธอได้หันไปใกล้ๆหูของเอกเพื่อตอบเช่นกัน เหอะตานี่คิดว่าฉันดูไม่ออกรึไงว่าจะมาไม้ไหน ส้มยิ้มกริ่มในใจอย่างร้ายกาจเพราะดูเหมือนเหนื่อของเธอจะเริ่มหน้าแดงซะแล้ว"

"คุณสวยมากเลย ชื่ออะไรครับ เอกพูดพร้อมกับม้วนเส้นผมที่ยาวสลวยของส้มเล่นด้วยความ

หลงไหล"

"ชื่อส้มค่ะ ถึงชั้น6แล้วฉันไปก่อนนะคะ เธอไม่รอช้ารีบสลัดเหยื่อทิ้งทันทีพรางส่งสายตาหยาดเยิ้มทิ้งท้ายให้เจ้าตัวเสียดายเล่นๆ"

"ค...ครับ เอกทำหน้าเสียดาย"

"ส้มนั้นเรียกได้ว่าเป็นคาสโนวี่ตัวแม่ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ชอบความสัมพันธ์แบบลึกซึ้งเกินเลย เธอแค่ต้องการความสะใจและความสนุกจากผู้ชายที่เป็นเหยื่อของเธอเท่านั้น ก็มันสนุกนี่นา!"

"ยัยส้มทางนี้ กานต์เพื่อนสุดเลิฟของส้มได้

เรียกขึ้น"

"มาช้านะยะ ซีซี่เพื่อนสาวของส้มพูดขึ้นบ้าง"

"เออน่าทำเรื่องสนุกมานิดหน่อย ส้มพูดก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายใจ"

"แหมแกนี่ก็ ไปหักอกใครที่ไหนไว้ล่ะ~ กานต์

พูดแซวเหมือนรู้ทัน"

"เออใช่พวกแก เราไม่ได้ไปผับiaนานแล้วปะ ฉันคิดถึงหนุ่มๆที่นั่นแล้วอ่ะ ซีซี่พูดด้วยสายตาแปลกๆมาทางพวกส้มและกานต์"

"ก็ได้ๆ ฉันก็อยากไปเหมือนกัน ส้มพูดตัดบทเพราะเธอรู้ว่าถ้าปฏิเสธยัยซีซี่ไปเธอคงโดนลากไปด้วยอยู่ดี"

"ก็ดีนะไปเช็คเรตติ้งด้วย กานต์พูดก่อนหันกลับไปตั้งหน้าตั้งตาเรียนตามที่อาจารย์สอนเหมือนเดิม"

เวลา19:46น. ผับia.....

🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎤🎤🎸🎸🎵

"เสียงดนตรีที่ดังกระหน่ำ เหล่านักท่องราตรีต่างทะยอยเดินกันเข้ามาในร้านเพื่อหาสิ่งบันเทิงต่างๆหนึ่งในนั้นก็คือแก๊งค์ของส้ม กานต์ และยัยซีซี่ ที่เด่นสะดุดตาหนุ่มๆหลายคน"

"ดูท่าว่าฉันจะเรตติ้งสูงเหมือนเดิมเลยสินะ ส้มพูดพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มอย่างหน้าระรื่น"

"ยังไม่เริ่มเลยจะรู้ได้ยังไงยะว่าใครสูงใครไม่สูง ซีซี่พูดก่อนจะเริ่มเปิดเดินไปหาเป้าหมายของนางนั่นก็คือหนุ่มเกย์สุดหล่อที่นั่งอยู่ที่บาร์"

"55ดูเหมือนว่ายัยซีซี่มันจะได้เหยื่ิอคืนนี้แล้วสินะ กานต์และส้มหัวเราะก่อนจะรีบเล็งหาเป้าหมายของตนต่อ"

"ไปเต้นกันเถอะยัยกานต์ ส้มพูดและเดินจูงมือกานต์เข้าไปในกลุ่มคนที่ถือแก้วแอลกอฮอล์เข้าไปเต้นกันอย่างสนุกสนาน บ้างก็เต้นอย่างเมามันส์ บ้างก็แอบฟีตเจอริ่งกันในมุมมืด"

"มาคนเดียวหรอครับ หนุ่มหล่อล่ำคนหนึ่งได้เดินเข้ามาหาส้มก่อนที่จะชนแก้วพร้อมกับเต้น

คู่กับเธอ"

"มากับเพื่อนค่ะ ส้มตอบด้วยสายตาที่ยั่วยวนฝ่ายตรงข้ามสุดๆมีหรอที่ตากลมโตสีฟ้าและรูปร่างหน้าตาของเธอจะมัดใจเหยื่อรายนี้ไม่อยู่!"

"สงสัยคืนนี้ฉันคงไม่เสียตังค์ค่าเหล้าซะแล้วมั้ง หุๆๆ ส้มคิดในใจก่อนจะเริ่มแผนเสต็ปการอ่อยของเธอขั้นต่อไป"

4ชั่วโมงผ่านไป....

"เฮ้ย~ ไปต่ออีกร้านสิยะฉันยังไม่มาวว~ ซีซี่ที่คออ่อนที่สุดในกลุ่มเพื่อนพูดขึ้นอย่างไม่มีสติ"

"ไปต่อๆๆๆ กานต์เองที่ตอนนี้ยังพอหลงเหลือสติอันน้อยนิดไว้พูดขึ้นเสริม"

"พอๆ พวกแกเมาขนาดนี้ฉันไปส่งแกถึงบ้านกันก็ดีแค่ไหนแล้ว ส้มพูดอย่างตลกๆ เพราะทุกครั้งที่สองคนนี้พูดว่าจะไม่เมาก็สภาพแบบนี้ทุกครั้ง คนคอแข็งแบบฉันเค้าไม่พูดมากกันหรอกย่ะ ส้มพูดก่อนจะดันตัวเพื่อนเลิฟทั้งสองคนเข้าไปในรถเก๋งคันหรูของเธอ"

คฤหาสน์ของส้ม.....

"คุณหนูคะเมากลับบ้านมาอีกแล้วนะคะ ป้านวลแม่บ้านคนสนิทของส้มพูดขึ้น"

"ไม่เป็นไรค่ะป้าส้มไหว ส้มพูดพร้อมกับชูสองนิ้วไว้บนหัวก่อนที่จะเดินขึ้นบรรไดแบบเซไปเซมาขึ้นห้องไปนอน"

คฤหาสน์ของส้ม.....

"นี่ส้มเมื่อคืนลูกกลับบ้านดึกอีกแล้วใช่ไหม คุณผู้หญิงน้ำรินถามลูกสาวด้วยความสงสัย"

"ค่ะเมื่อคืนส้มกลับบ้านดึกจริงๆ ส้มยอมรับแต่ไม่บอกเหตุผลว่าทำไมกลับบ้านช้า"

"แม่หวังว่าเราคงไม่ได้ไปเที่ยวผับจนเมากลับบ้านมาหรอกนะ น้ำรินพูดเหมือนรู้ใจผู้เป็นลูกสาวดีทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะว่าลูกสาวของเธอที่เธอเลี้ยงมาอย่างดรตั้งแต่เด็กโตมาจะเป็นคนชอบเที่ยวเจ้าสำราญแบบนี้"

"แหะๆ คุณแม่รู้ได้ไงอ่า~ ส้มพูดพร้อมเกาหัวแบบบ๊องๆเพืีอที่จะอ้อนผู้เป็นแม่"

"โอนแล้ว... น้ำรินพูดแบบรู้ใจว่าลูกสาวคนสวยของเธออยากได้อะไรอย่าให้พ่อเค้ารู้เรื่องล่ะ น้ำรินพูด"

"ส้มรักคุณแม่ที่สุดเลย! ส้มไปม.ก่อนนะคะจุ๊บ!"

1ชั่วโมงต่อมา....

"โอ้ยนี่! อุตส่าห์ออกมาแต่เข้าแล้วนะรถยังมาติดอีกหรอเนี่ย ส้มพูดอย่างหัวเสียก่อนที่จะมีเสียงดังบางอย่างมาจากหน้ากระโปรงรถคันหรูของเธอพร้อมกับมีควันดำๆออกมา ส้มไม่รอช้ารีบลงจากรถมาดูทันที"

ปื้นๆ!

"ให้ผมช่วยไหมครับ หนุ่มหล่อขับรถสปอร์ตมาจอดไว้ริมถนนใกล้ไปกับรถของส้มก่อนจะจอดรถและลงมาดู"

"ดูเหมือนว่าหม้อน้ำจะแห้งนะครับ ผมว่าทางที่ดีคุณควรโทรตามช่างมาดีกว่า"

"แต่...แต่ว่าฉันสายแล้วนะคะ! ส้มพูดก่อนจะหันไปเถียงกับชายหนุ่มผู้หวังดีคนนั้น เฮือก!!! โอ้แม่เจ้าหล่อวัวตาย*วายล้ม บ้าเอ๊ย!! ส้มคิดในใจเพราะแม้เธอจะเคยพบเจอผู้ชายหล่อๆมามากมายแต่คนที่อยู่ตรงหน้าเธอในตอนนี้หล่อกว่าคนพวกนั้นพันล้านเท่าเลย!"

"ถ้าไม่รังเกียจติดรถไปกับผมก็ได้นะครับ หนุ่มหล่อเชื้อเชิญพร้อมกับเปิดประตูรถให้ส้มเข้าไปนั่ง"

"ขอบคุณคุณมากเลยนะคะ ถ้าไม่ได้คุณฉันแย่แน่ๆเลยคุณชื่ิอะไรหรอคะ? ส้มไม่รอช้ารีบรุกเข้าหาหนุ่มหล่อที่อยู่ตรงหน้าทันที"

"ผมชื่อเฟรมครับชื่อจริงชื่อว่าธีรเดช นามวงศ์ฉัตร"

"อ๊ะ! ฉันชื่อส้ม นรินทร์นิภา นครินทร์ชนก อยู่ปี2ค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"

"อ้าวคุณก็อยู่มหาลัยเดียวกันนี้เอง ผมอยู่ปี3คณะแพทยศาสตร์นะครับ"

"ขอโทษค่ะฉันไม่รู้ว่ารุ่นพี่อายุเยอะกว่า ส้มรีบเอ่ยปากขอโทษ ถึงม.แล้วขอบคุณที่มาส่งส้มนะคะ

รุ่นพี่"

"ไม่เป็นไรครับ😉 เฟรมพูดก่อนขับรถจากไป"

วี้ดวิ้ว~

"แหมหนุ่มหล่อที่ไหนขับรถมาส่งล่ะยะยัยส้ม ซีซี่ที่เห็นว่ามีหนุ่มหล่อหน้าตาดีขับรถคันหรูมาส่งเพื่อนสาวของตนก็ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย"

"รถฉันมันเสียอ่ะพี่เฟรมเค้าขับรถผ่านมาพอดีเค้าเลยให้ฉันติดรถมาด้วย ส้มตอบก่อนจะหยิบกาแฟปั่นขึ้นมาดื่ม"

"เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อนนะใช่พี่เฟรมที่เรียนอยู่คณะแพทยศาสตร์ป่ะ? กานต์ถามต่อด้วยความอยากรู้"

"ใช่ๆ แกรู้จักพี่เค้าด้วยหรอ เล่าให้ฉันฟังหน่อยสิยัยกานต์ ส้มที่รู้ว่าเพื่อนเลิฟของตนรู้ข้อมูลเกี่ยวกับผู้ชายที่ชอบก็รีบซักถามทันที"

"รู้ดีเลยล่ะ พี่เฟรมเค้านอกจากจะหน้าตาดี การเรียนก็เก่งแถมบ้านรวยอีกต่างหากอัธยาศัยก็ดีผู้หญิงและกระเทยในม.เราติดกันตรึมเลยล่ะ แต่เสียดายที่เค้ามีแฟนแล้ว"

"ฮะ!!พี่เค้ามีแฟนแล้วหรอ ใคร!? ส้มที่รู้ว่าคนที่ตนชอบมีแฟนแล้วถึงกับรีบถามต่อด้วยความตกใจ"

"นั่นไงพี่พิมเดินมาพอดี คนนั้นแหละแฟนพี่เฟรม"

"ว่าแล้วทั้งฉัน ยัยกานต์และยัยซีซี่ต่างหันไปทางพี่พิมกันเป็นตาเดียว นอกจากรูปร่างที่ได้สัดส่วนของพี่เค้าแล้วหน้าตาก็หน้ารักหน้ากอดอีก

ต่างหาก"

"โหว พี่คนนี้นี่เองถึงว่าล่ะทำไมได้ใจพี่เฟรมไปครองที่แท้หน้าตาน่ารักน่ากอดขนาดนี้นี่เอง ยัยซีซี่พูดขึ้นด้วยความอิจฉา"

"สงสัยงานนี้แกจะแห้วแล้วล่ะยัยส้ม กานต์พูดพร้อมกับตบไหล่ส้มเบาๆ"

ห้องสมุด....

"ยัยกานต์แกรอฉันตรงนี้นะฉันจะไปหาหนังสือก่อนพวกแกก็เขียนเนื้อหารอ ส้มพูดพร้อมกับลุกเดินออกจากเก้าอี้ไปหาหนังสือ"

"อ้าวพี่เฟรม มาอ่านหนังสือหรอคะ ส้มที่เจอเฟรมก็ได้กล่าวทักทายเพื่อนเป็นฝ่ายเข้าหาก่อน"

"อ่าวน้องส้มนี่เอง มาทำรายงานหรอ?"

"ใช่ค่ะ โอ้ย! ส้มจัดการใช้แผนเข้าหาเฟรมโดยการแกล้งเท้าพลิก"

"ส้ม! เป็นอะไรรึเปล่า เฟรมรีบเข้ามาพยุงส้มทันที"

"หุๆ แผนนี้ได้ผลกับผู้ชายทุกคนจริงๆด้วยแฮะส้มคิดในใจ"

"ดูเหมือนข้อเท้าจะแพลงน่ะค่ะพี่เฟรมช่วยพาไปห้องพยาบาลหน่อยนะคะ ส้มส่งสายตาน่าสงสารให้กับเฟรมหนุ่มรูปหล่อที่อยู่ตรงหน้าเธอ"

"ก็ได้ เดินดีๆนะ เฟรมแม้คิดว่าดูไม่เหมาะสมแต่ด้วยความที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่นจึงพาส้มไปที่ห้องพยาบาลตามคำขอ"

"กานต์ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างหัวเราะชอบใจกับยัยซีซี่เพื่อนสาว เพราะเธอสองคนไม่คิดว่ายัยส้มจะใช้วิธีโบราณกับพี่เฟรม แถมยังได้ผลอีก

ต่างหาก เล่นเอาผู้หญิงหลายคนที่อยู่แถวนั้นต่างจ้องมาที่ส้มด้วยสายตาที่ลุกเป็นไฟเลยทีเดียว"

ห้องพยาบาล....

"ขอบคุณพี่เฟรมมากนะคะที่พาส้มมาห้องพยาบาลถ้าไม่ได้พี่เฟรมพามาคงแย่แน่ๆเลย"

"ไม่เป็นไรหรอกถ้าไม่มีอะไรพี่ไปหาแฟนก่อนนะเฟรมรีบพูดตัดบททันทีเพราะเค้าเริ่มรู้จุดประสงค์ของสาวสวยที่นั่งอยู่ตรงหน้าเค้าซะแล้วว่าเธอต้องการอะไร"

"อึก...ค่ะพี่เฟรม ส้มถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเพราะไม่คิดว่าคนที่เธอชอบจะตัดบทเธอเหมือนรู้จุดประสงค์ขนาดนี้"

ด้านของเฟรมและพิม.....

"รอผมนานไหมพิม เฟรมที่วิ่งกระหืดกระหอบมาหาพิมถามด้วยความเป็นห่วงเพราะกลัวว่าแฟนสาวจะน้อยใจที่เขามาสาย"

"ไม่นานหรอกค่ะ พิมก็เพิ่งมา พิมตอบแบบนั้นเพราะไม่อยากให้แฟนหนุ่มของเธอรู้สึกผิดเพราะตามจริงเธอมารอเค้าตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าๆแล้ว"

"ถ้างั้นเราไปดูหนังกับทานข้างด้วยกันนะครับ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง เฟรมพูดจาออดอ้อนพิมเพราะเขารู้ดีว่าเขามาสายมากๆ พิมที่เห็นดังนั้นก็ยิ้มหน้าแดง"

"ค่ะเราไปกันเถอะ พิมตอบขณะเดียวกันกับที่เฟรมเปิดประตูรถให้เธอเข้าไปนั่งและคาดเข็มขัดให้เธออย่างเอาใจใส่"

บรื้นน~

"ท่ามกลางความหวานแหววเมื่อครู่ก็มีสายตาคู่หนึ่งที่แอบมองมายังทั้งคู่ด้วยความเศร้าด้วยน้ำตาที่คลอเบ้าตา ตั้งแต่เกิดมาหักอกคนอื่นมาเยอะนี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันโดนหักอกทางอ้อม! ส้มคิดในใจอย่างเสียดาย เพราะเฟรมเป็นคนแรกที่เธอเจอหน้าแล้วตกหลุมรักทันทีแต่พี่เค้าดันมีแฟนแล้วน่ะสิ แถมยังรักกันซะขนาดนั้น"

"ไม่เป็นไรฉันจะไปกินเหล้าฉลองให้กับการอกหักครั้งแรกของแกด้วยแล้วกันนะยัยส้ม กานต์ที่รู้เีว่าการอกหักเป็นยังไงก็รีบเข้ามาพูดไปปลอบใจเพื่อนซี้ทันที"

"ไม่เป็นไรแก ฉันอยากไปคนเดียวมากกว่าว่ะ ส้มพูดพร้อมกับเดินไปขึ้นรถที่เธอโทรเรียกคนขับรถที่บ้านให้มารับ"

บรื้น~

"คุณหนูส้มจะกลับบ้านเลยไหมครับ"

"ไปผับiaก่อนค่ะคุณลุง ห้ามบอกคุณแม่นะคะแล้วคุณลุงก็กลับก่อนเลยค่ะเดี๋ยวส้มจะไปนอนค้างที่คอนโด"

"ค..ครับคุณหนู คุณลุงคนขับรถรู้หน้าที่ของเค้าดีจึงรับปากไปแบบทุกครั้ง"

ผับia.....

"น้องคะเอาเหมือนตะกี้มาอีกสามแก้ว ส้มที่ตอนนี้กำลังเมาได้ที่ชูสามนิ้วพร้อมบอกกับบาร์เทนเดอร์"

"ไม่นานนักเครื่องดื่มที่เธอต้องการก็มาอยู่ตรงหน้าเธอเรียบร้อยส้มไม่รอช้ารีบยกขึ้นมาดื่มทันที"

ด้านของเฟรม....

"เฮ้ยเอาหน่าไอเฟรม มึงไม่ค่อยมาเที่ยวผับเลยนะเว่ยลองดื่มดูซักแก้วถือว่าเป็นประสบการณ์ในชีวิตช่วงมหาลัยนะเว้ย เก่งเพื่อนของเฟรมพูดพร้อมกับยกเครื่องดื่มหนึ่งแก้วมาให้เฟรม"

"เออก็ได้ๆ เฟรมที่ไปงานเลี้ยงกับธีรเทพพี่ชายของเขาบ่อยๆก็คอแข็งพอตัวทำให้เค้าดื่มได้บ้างในบางโอกาส"

"เฮ้ยมึงเห็นนั่นป่ะ ผู้หญิงที่อยู่ตรงบาร์ตรงนั้นใช้ได้เลยนะ แถมมาคนเดียวอีก ติณคาสโนว่าประจำกลุ่มได้ส่งสัญญาณให้เด็กเสิร์ฟไปเชิญสาวสวยคนนั้นมา ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจากส้ม!"

"เมื่อส้มได้รับคำเชิญมีหรอที่เธอจะไม่ปฏิเสธเธอรีบเดินมาแบบเซๆไปนั่งข้างติณทันที เฟรมที่เห็นดังนั้นก็รีบพูดขึ้นมาทันทีเพราะรู้ว่าติณจะทำอะไร"

"คนนี้คนรู้จักฉันอย่ายุ่ง เฟรมรีบพูดขึ้นดักคอติณทันทีทำให้ติณต้องปล่อยเหยื่อไปอย่างเสียดาย"

"พวกแกเล่นแถวนี้กันไปก่อนฉันเอาน้องเค้าไปส่งบ้านก่อน เฟรมพูดก่อนจะประคองส้มที่ตอนนี้เมามายไม่ได้สติไปขึ้นรถ"

"พี่เฟรมนี่เองส้มนึกว่ามครที่หนายย มาเที่ยวเหมือนกันหรอคะ~ ส้มพูดพร้อมกับส่งสายตาหยาดเยิ้มมาให้เฟรมทำเอาเค้าใจเต้นแรงหน้าแดงไม่น้อย"

"บ้านส้มอยู่ไหนพี่จะไปส่ง เฟรมถามด้วยความเป็นห่วงก่อนจะหันไปตั้งใจขับรถต่อ"

"ไม่อาวว ส้มไม่กลับบ้านส้มบอกพ่อบ้านไว้ล้าวว ไปส่งส้มที่คอนโดนะค้าา พูดยังไม่ทันจบประโยคส้มก็ได้หลับไปเลย..."

"เฮ้ยส้ม แปะๆ เฟรมตบแก้มนิ่มๆของส้มเบาๆแต่ดูเหมือนส้มจะเมามากจริงๆ เค้าเบยตัดสินใจจะพาส้มไปพักที่คอนโดของเขาก่อน ช่วยไม่ได้สินะ เฟรมคิดในใจ"

คอนโดla....

"เมื่อมาถึงคอนโดเฟรมได้ประคองส้มมาที่ห้องของเขาแต่เค้ามีความเป็นสุภาพบุรุษพอเค้าเลยไม่คิดจะล่วงเกินส้มเลยแม้แต่น้อย แต่ด้วยความที่ส้มเมาไม่ได้สติจึงล้มไปทับเฟรมลงไปที่เตียงนอนด้วยกันทั้งคู่"

"ส้ม! ลุกขึ้นก่อนมันไม่เหมาะ เฟรมพูดแต่ดูเหมือนจะไร้เสียงตอบกลับมา สาวสวยที่นอนอยู่บนขาเค้านอนหลับไปซะดื้อๆ นี่ดีนะที่คนที่เจอเธอเป็นเค้าถ้าเป็นคนอื่นคงเกิดเรื่องที่ไม่ควรกับเธอแน่"

เช้าวันต่อมา....

"แสงแดดของยามเช้าที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านได้แยงตาของส้มให้ตื่นขึ้นมา"

"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย ฉันมาอยู่นี่ได้ยังไง ว่าแล้วส้มก็หันไปมองรอบๆห้องก่อนจะพบกับเฟรมที่กำลังนอนหลับอยู่ เสื้อผ้าอยู่ครบทั้งคู่เฮ้อโล่งอกส้มคิดในใจ"

"พี่เฟรมคะ พี่เฟรม~ ส้มสบโอกาสตอนที่เฟรมยังไม่ตื่นแอบถ่ายรูปคู่เอาไว้ซะเลย ในเมื่อไม่ตื่นก็ต้องโดนทำโทษนะคะ ส้มพูดพร้อมกับจุ๊บเบาๆที่หน้าผากของเฟรม เขินชะมัด😳 ไหนๆก็ไหนๆแล้วฉันทำข้าวเช้าให้พี่เค้าเป็นการขอบคุณก็แล้วกัน"

"แม้จะเกิดในตระกูลที่ร่ำรวยและเป็นลูกสาวคนเดียวของคุณพ่อคุณแม่ที่โดนเลี้ยงดูแบบตามใจมาตลอดก็ใช่ว่าส้มนั้นจะทำกับข้าวเป็น! ใช่ค่ะคุณอ่านไม่ผิดหรอก🤦 เออว่ะไอ้เราก็ลืมไปทำกับข้าวไม่เป็นยังจะอย่กทำให้เค้าอีก โทรเรียกเดลิเวอรี่มาก็แล้วกัน TT ส้มคิดในใจ..."

"ไม่ถึง15นาทีอาการที่เธอโทรสั่งก็มาถึงเธอได้จัดใส่จานวางไว้บนโต๊ะอย่างดีก่อนจะเขียนจดหมายขอบคุณเฟรมที่เมื่อคืนช่วยเธอทิ้งไว้ข้างๆ เพื่อไม่ให้ดู ร่-า-น และหน้าด้-า-นจนเกิดไปเธอจึงควรที่จะรีบออกจากคอนโดของเฟรมให้ไวที่สุด"

"ด้านของเฟรมนั้น หลังจากที่ส้มออกจากคอนโดของเค้าไปได้ประมาณ2ชั่วโมงเหรมก็ตื่นขึ้นมาและพบอาหารเช้ากับจดหมายขอบคุณทิ้งไว้ แต่ยังไม่ทันที่จะอ่านพิมแฟนของเขาก็มาเคาะประตูถึงหน้าห้องก่อนซะแล้ว"

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

"เฟรม~ นี่พิมเองนะเปิดประตูหน่อย~ เสียงใสๆดังขึ้นที่หน้าประตูทำให้เจ้าของห้องถึงกับอมยิ้มทันที"

แกร๊ก!

"อ้าวพิมมีอะไรรึเปล่า เฟรมพูดพร้อมเปิดประตูให้พิมเข้ามานั่งในห้อง"

"พิมทำเค้กช็อคโกแลตมาให้ ลองชิมดูสิ พิมที่จัดเค้กใส่จานได้ใช้ส้อมตักเค้กเป็นคำเล็กๆให้

เฟรมกิน เป็นไงอร่อยไหม☺️"

"อื้มอร่อย แฟนเค้าทำขนมอร่อยที่สุดเลย~ เฟรมที่พูดด้วยเสียงหวานๆเอ่ยชม ถึงกับทำให้พิมหน้สแดงไปตามๆกัน"

"เฟรมไปอาบน้ำก่อนนะ เฟรมพูดก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป"

"พิมที่รู้หน้าที่ดีก็รีบเข้าไปในห้องนอนของเฟรมเพื่อเตรียมผ้าเช็ดผมให้เฟรมไว้ทันที เอ๊ะ? ฟุดฟิดๆ นี่มันกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงนี่นา พิมที่ได้กลิ่นก็ถึงกับทำหน้าเศร้า หรือว่าแฟนของเธอจะนอดใจเธอ

กันนะ?"

แกร๊ก!

"เฟรมที่เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำได้มานั่งที่เก้าอี้เพื่อรอให้แฟนของเขามาเช็ดผมให้เหมือน

ทุกครั้ง"

"เฟรมรักพิมไหม? อยู่ดีๆพิมก็ถามคำถามนี้ขึ้นทำให้เฟรมแปลกใจแต่ก็ไม่คิดอะไรมากเลยตอบกลับไปแบบทุกครั้ง"

"รักสิ เฟรมรักพิมจะตายถ้าไม่รักก็บ้าแล้ว

เฟรมตอบ"

"เมื่อได้ยินดังนั้นพิมก็อมยิ้มแล้วตอบเฟรมกลับไป พิมก็รักเฟรมนะ พิมพูดพร้อมกับก้มหน้าลงไปให้เฟรมหอมแก้มเธอ1ที"

มหาลัยsd....

ด้านของพิม...

"นี่พิม แกเห็นรูปนี้รึยัง แพมเพื่อนสนิทของพิมพูดขึ้นก่อนจะเอารูปในโทรศัพท์ให้พิมดู"

"นี่มันอะไรน่ะ? พิมถาม"

"เมื่อวานนี้ฉันกับเพื่อนไปเที่ยวผับมาเจอเฟรมแฟนแกประคองผู้หญิงที่เมาแบบไม่มีสติขึ้นรถไปเลย อย่าหาว่าฉันยุให้พวกแกเลิกกันเลยนะ แต่บางครั้งแกก็ควรจับตาดูแฟนแกบ้าง ยิ่งแฟนแกเป็นคนหน้าตาดีอยู่ แพมพูดเตือนด้วยสีหน้าที่จริงจัง"

"พิมที่ได้ยินดังนั้นก็ทำหน้าเศร้าขึ้นมาทันทีเพราะเมืาอเช้าเธอก็ได้กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงในก้องนอนของเฟรมจริงๆ แถมยังมีรูปที่แพมเอาให้เธอดูอีก อืมได้ ฉันจะลองไปถามเฟรมดู พิมพูดพร้อมกับเดินไปที่ตึกเรียนของคณะแพทยศาสตร์ที่เฟรม

เรียนอยู่"

"เฟรมสะดวกคุยกับพิมไหม พิมมีเรื่องจะคุยด้วย"

"อ้อได้สิ เฟรมตอบตกลงและเดินตามพิมไป"

"เมื่อวานนี้มีคนเห็นเฟรมพาผู้หญิงที่เมาไม่ได้สติขึ้นรถมันจริงรึเปล่า? พิมถามเฟรมด้วยสีหน้าเศร้าๆปนกังวลเพราะตั้งแต่คบกันมาทั้งคู่ไม่เคยทะเลาะกันและไม่เคยมีปัญหาเรื่องการนอกใจกันมาก่อน"

"จริง...ผมพาผู้หญิงที่เมาไม่มีสติขึ้นรถจริง แต่ผมกับผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรกันเกินเลย เธอเป็นแค่รุ่นน้องที่ผมรู้จัก เฟรมตอบพิมไปตามความจริง"

"ล...แล้วถ้าไม่มีอะไรเกินเลยทำไมถึงมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงในห้องเฟรมล่ะ? พิมถามพร้อมกับร้องไห้ออกมาเพราะเธอก็ไม่คิดว่าแฟนเธอจะกล้านอกใจเธอไปมีคนอื่น"

"เรื่องนั้น...เฟรมเว้นคำพูดไว้ไม่ยอมตอบเพราะเค้าเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเหมือนกัน"

"พิมไม่รอคำตอบเธอรีบวิ่งร้องไห้ออกไปทันที แต่เฟรมก็เลือกที่จะไม่วิ่งตามไปเฟรมเลือกที่จะให้พิมใจเย็นลงก่อนแล้วค่อยอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทีหลัง"

คุณขวัญ:อัพวันเว้นวันนะคะ😉