ตี๊ดๆๆๆๆๆๆ "โอ้ยยน่ารำคานเสียจริงวันนี้วันเสาร์ไม่ใช้หรอ" เสียงงัวเงียของเด็กสาวคนหนึ่งที่กำลังบนพึมพรำบนที่นอนของตนเอง

"แต่....ฉันนอนกลิ้งตกจากเตียงเลยหรอเนี่ย" เด็กสาวยังคงพึมพรำกับตนเองไม่หยุด แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงหลับตาอย่างสนิทอยู่ "กริีดดดดดดดดดดดดดดดดดด......ทะๆ..ทะๆ..ทำใมฉันถึงลอยอยู่ละเนี่ยย แล้วฉันจะลงยังยังไงกันเนี่ยย" "ซินนี่ๆๆ ตื่นได้แล้วลูกเดี่ยวไปโรงเรียนสายนะซินนี่ๆๆ" เด็กสาวที่กำลังฝันก็ได้สดุ่งตื่นเพราะเสียงเรียกอันดังสนั่นจากด้านล่างของแม่เธอ "นี่ฉันฝันไปใช่ไหมเนี่ยยทำใมมันเหมือนจริงเลยละ ฮุ้ยย คิดแล้วขนลุกเเหะ ไปอาบน้ำดีกว่า" หลังจากที่ได้บ่นพึมพรำกับตัวเองแล้วซินนี่ก็ลุกขึิ้นไปอาบน้ำแต่งตัวและไปโรงเรียน "หนูไปก่อนะคะแม่ สวัสดีค่ะ" ซินนี่บอกลาแม่และเดินออกมาจากบ้านพรางคิดถบทวนเรื่องฝันที่เกิดขึ้นว่าสรุปมันจริงหรือไม่จริง

พอถึงโรงเรียนซินนี่ก็เดินไปนั่งตรงที่ประจำของพวกเธอ

ซินนี่:เห้ยย พวกมึงเชื่อเรื่องพลังวิเศษหรือเวทมนต์ป่ะ

ตาล:ทำใมว่ะ

แชงค์:เออๆนั้นดิ๊มึงถามทำใมว่ะ

ซินนี่:ตอบๆมาเหอะ

พิม:กูเชื่อๆ

ตาล:ก็นิดหน่อยอะ

ลอว์:เฮ้ พวกคุยไรกัน

พิม:ไอซินมันถามว่าเชื่อเรื่องเวทมนต์ใหม

ลอว์:แล้วมึงเชื่อป่ะ ไอซิน

ซินนี่:นิดหน่อยว่ะ คือ....เมื่อคืนกูฝันแปลกมากกอะแบบกูไม่เคยฝันแบบนี้มาก่อนเลยนะเว้ยกูฝันว่ากูตื่นมาแล้วกูลอยได้อะ

เอส:ก็แค่ฝันจะเอาไรมากว่ะอย่าไปเครียด

ซินนี่: มึงพึ่งมารู้ได้ไงว่ะ

เอส:กูมีพลังวิเศษมึงไม่รู็หรอ

ซินนี่:จริงดิ๊ ไม่เห็นรู้เลย

ลอว์:ซินมึงเชื่อมันจริงหรอ

ตาล:มันโกหกมึง

พิม:ไอเอสมันมาตั่งแต่ไอลอว์ถามมึงเหละ

ซินนี่:มึงลอกกูหรอ ห๊ะ!!

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

แชงค์:ไปๆๆเข้าแถวได้แล้วพวกมึง

ในขณะที่เดินไปเข้าแถวซินนี่ก็ยังคิดไม่ตกกับบเรื่อความฝันของเธอและเธอก็คิว่าเธอคงคิดมากไปเองเหมือนที่เอสพูดจริงๆๆนั้นเธอเลยไปเอาเรื่องนี้มาคิดอีก

กริ๊งงงงงงงงงงงงงง(พักกลางวัน)

ซินนี่:คาบเช้ามีแต่วิชาที่ต้องใช้สมองทั่งนั่นเลยยย เหนื่อยยง่าา

แชงค์:ป่ะๆๆไปกินข้านวให้หายเหนื่อยกันเถอะ

ทุกคน:ป่ะๆๆๆๆๆๆ

ระหว่างทางเดินไปโรงอาหารของโรงเรียน ตึก..ปัง..ตึก...อย่าๆๆ

เอส:เสียงไรว่ะ

ซินนี่:ไปดูกัน

แชงค์:พิม ตาลซินนี่ มึงไปจองโต๊ะก่อนป่ะ

ซินนี่:กูจะอยู่นี่พวกมึงไปก่อนเลย

พิม,ตาล:เคๆ

ซินนี่:พวกมึงทำอะไรกันนะ

??:เป็นผู้หญิงอย่ามายุ่งดีกว่า

ซินนี่:ทำใม เป็นผู็หญิงก็ซัดมึงได้อะ

??:แหมมม อีนีมันต้องโดนสะที

ปึก....

??:ทะๆๆ...ทำใมมันแข็งแรงจังว่ะ

ปึก...."ทำใมมันแข็งแรงจังว่ะ"(การต่อสู้ได้ดำเนินต่อจนจบ)

เอส:ไม่เหลือให้กูจัดการเลยนะมึง

แชงค์:มึงไปเรียนต่อสู้ที่ไหนมาว่ะ

ซินนี่: .................

ลอว์:เห้ยซินมึงเป็นไรป่ะเนี่ย

ซินนี่:ป่าวๆ เมื่อกี้มึงว่าไงนะแชงค์

แชงค์:มึงเคยเรียนต่อสู้ไหม

ซืนนี่:ไม่อะ มึง...กูงงมากอะกูสู้กับพวกนั้นไดไงว่ะกูไม่เคยทำอะไรพวกนี้เลยนะเว้ยยถึงกูจะห่าวๆก็เหอะ

เอส:ฟลุครึป่าวว

ลอว์:มันจะฟลุคได้ขนาดนี้เลยหรอว่ะ หรือมึงจะมีพลังจริงๆว่ะ

ซินนี่:ไม่รู้ว่ะ

แชงค์:กูว่าอย่าพึ่งไปพูดเรื่องนี้กับใครเลยดีกว่าเดียวเขาหาว่าไอซินมันบ้า

เอส:ฉันเห็นด้วยนะเพราะตแนนี้ไอซินก็บ้าพอแล้ววอะ

ซินนี่:ใช่ๆๆ........เห้ยยยเอสมึงอีกแล้ว

เอส,ลอว์,แชงค์:5555555555

เด็กทั่งหมดได้มุ่งหน้าไปยังโรงอาหารแต่ระหว่างทางก็มีแต่คนมาส่งเสียงกรี๊ดให้กับพวกเเขา เอสดูสนุกกับเสียงกรีีดพวกนี้แต่ซินนี่กลับไม่สนใจสิ่งใดนอกจากสิ่งที่อยู่ในหัวของเขาตอนนี้คือเรื่องของพลังนั้นมันมาได้ไงกันแล้วตัวเขามีพลังจริงๆรึป่าวแล้วถ้าเขามีพลังจริงๆเขาได้มันมาจากใคร ่พอหรอหรือแม่ เรื่องพวกนี้วนอยผุ่ในหัวซินนี่ซ่ำไปซ่ำมา

พิม:ซฺนๆ......ไอซิน

ซินนี่:ว่าไงเรียกกู้สะดังเลย

ตาล:อะไรของมึงว่ะไอพิมเรียกมึงมาจะห้านาทีละ

ซินนี่:เวอร์

ทุกคน:ไม่เวอร์

พิม:มึงจะกินอะไรกูจะไปซื้อมาให้

ซินนี่:กูเอานมสตอเบอร์รี่กับขนมปังอันนึ่ง

พิม:มึงไม่กินข้าวหรอ

ซินนี่:ไม่อะกูไม่ค่อยหิวว่ะ

ตาล:มึงเป็นไรว่ะกูเห็นมึงเหม่อตั่งแต่มาโรงอาหารละ

ซินนี่:ไม่มีว่ะ

ตาล:แสดงว่ามี

ซินนี่:ไม่มี!!!

เอส:มันเครียดเรื่องพลังมันนะ

ตาล:ความฝันนะหรอ

เอส:ไม่ใช่ มึงรู้ไหมว่ามันจัดการไอพวกนั้นคนเดียวเลยแล้วมึงดูตัวมันไม่ลอยอะไรเลย

ตาล:จริงดิ๊

ซินนี่:เออ........แต่มึงถ้ากูมีพลังแล้วกูไม่มาจากใครอะ

แชงค์:มาจากใครอะไรมึง

ซินนี่:ก็แบบว่ากูได้พลังนี่มาจากพ่อหรือแม่ว่ะ

พิม:ก็น่าคิดนะ

ทุกคน:เห้ยยยยยยยย

เอส:มาเมื่อไรเนี่ยย

ตาล:นานแล้ว อะนี่ของมึงซิน กูว่าไอซินน่าจะมีพลังวิเศษจริงๆแต่ตอนนี้เรายังด่วนสรุปไม่ได้ดังนั้นเราจะต้องทดสอบมันก่อน

ลอว์:ยังไง

ตาล:ก็.................................................ลองทดสอบเบื่องต้นไงอย่างเช่นลองทักษะก่รต่อสู้หรือทดสอบสมันทภาพไรงี้

ซินนี่:น่าลอง กูเอาด้วย

ทุกคน:เอาด้วยยย

 ณ โรงยิม เด็กๆทั่งหกคนได้นัดมารวมตัวกันที่นี้หลังเลิกเรียนของทุกวันเพื่อจะทดสอบว่าซินนี่มีพลังจริงๆรึป่าว และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่เด็กทั่งหกคนมารวมตัวกัน

เอส:ทำใมต้องโรงยิมว่ะตาล

ซินนี่:นั้นดิ๊

แชงค์:ก็เพราะมันเป็นที่ๆลับตาคนด้วยไงและก็มันก็เป็นที่เวลาแข่งกีฬาก็มาแข่งที่นี่เลยเหมาะ

เอส:ใครถามมึงกูถามตาล ตาลๆๆ

ลอว์:ถ้ามึงแหกตาดูมึงจะรู้ว่า ตาลกับพิมไม่ได้มาพร้อมพวกเรา

ซินนี่:อ้าว แล้วไปไหนอะ

ตาล:มาแล้วๆๆ

ซินนี่:ไปไหรชนกันมาว่ะ

พิม:นี่ไง

เอส:อะไรว่ะ

พิมได้ชูตารางการทดสอบที่จะใช้ทดสอบซินนี่ถึงห้าวันแต่ละวันก็ต่างๆกันไป มีทั่งพรางตัว ทักษะในการต่อสู้ในด้านต่างๆ การใช้จิต และการใช้เวทมนต์

แชงค์:มึงอยากรู้ทุกด้านเลยหรอ

พิม:งั่นวันนี้เรามาเริ่มที่ทักษะการต่อสู้ม๊ะ เพราะอันนี้น่าจะเป็นอะไรที่เริ่มได้ดี

ตาล:เราต้องขอให้เอสช่วยด้วยนะ

เอส:กู...ทำใม?

แชงค์:เพราะมึงเรียนต่อสู้และเก่งทุกรูปแบบ

เอส:ตอบแทนกันจังเลยนะ เป็นไรกันป่ะเนี่ย

ลอว์:มันชอบกันอยู่นะมึงไม่รู้บ้างหรอ

เอส:อะไร ทำใมกูไม่รู้

แชงค์:ไม่รู้อะดีแล้ว

พิม:อะพอๆๆเรามาเริ่มทดสอบกันดีกว่า พร้อมนะซิน

การทดสอบดำเนินไปอย่างราบรื่นและผลที่ออกมาก็น่าภูมิแต่เอสกลับต้องใสเฝือกที่แขนเพราะซินนี่แตะแรงไปหน่อย แต่นี่ก็ยังสรุปไม่ได้ว่าซินนี่มีพลังจริงๆทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านหลังจากที่พาเอสไปใส่เฝือกที่แขนเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ซินนี่:อุ๊ย....ขอโทษค่ะ ไม่เป็นไรใช่ไหม

??: ไม่ครับ ขอบคุณ แต่คุณจงเชื่อเถิดครับว่าคุณมีพลังจริงๆและสิ่งที่เป็นอยู่อาจจะไม่ใช่ความจริง

ซินนี่:ห๊ะ อะไรนะคะ คุณพูดกับฉันรึป่าวคะ

??ครับผมพุดกับคุณนั้นเหละครับ คุณซินนี่

ซินนี่:คุณรู้จักฉันหรอคะ

??:ผมต้องไปแล้วเราคงจะได้พบกันอีก ลาละครับ

ซินนี่:เดี่ยวก่อนคุณๆ..

ในระหว่างทางเดินกลับบ้านของซินนี่เธอเอาแต่คิดถึงสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูดออกมาว่ามันคืออะไรกันแน่อะไรคือความจริงและสิ่งที่เป็นอยู่คืออะไรฉันมีพลังจริงๆหรอ คำถามพวกนี้ยังคงวนเวียนในหัวของซ่ำไปซ่ำมา