"เฮ้อหน้าร้อนนี่หน้าเบื่อชะมัดถ้าฉันมีเวทมนต์ล่ะก็ฉันจะทำให้โลกนี้มีแต่น้ำแข็ง555" เด็กสาวพูดขึ้น

โอะ!!ลืมแนะนำตัวเลยค่ะฉันชื่อมิเชลและ

Harry Potter คือหนังแฟนตาซีที่ฉันชอบมาที่สุดเลยค่ะฉันเคยคิดว่าถ้าโลกนี้มีโรงเรียนแบบในหนังฉันก็จะยอมทำทุกสิ่งเพื่อให้ฉันได้เป็นแม่มด แนะนำตัวเส็จล่ะฉันก็ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ

"ฉันละเบื่อสังคมมักเกิลจริงๆสังคมที่ไม่มีเวทมนต์"

"ชิเมลลลไปนอนได้แล้วอย่าทำตัวเหลวไหล"แม่พูด

เฮ้อถ้าพรุ่งนี้ฉันคื่นขึ้มมาขอให้ไม่เจอแม่และเข้สเรียนในโรงเรียนHogwarts เด็กสาวมิเชลก็เข้านอนตามคำสั่ง

มิเชลตื่นเร็วๆไปกินข้าวกัน

ห้าวววว เช้าแล้วหรอ เอ๋ที่นี่ที่ไหน

"มิเชลเธอจะไปกินข้าวมั้ย"เสียงชายหนุมเสียงหวานพูดขึ้น "แกเป็นใครมาบุกรุกบ้านฉัน"

"เธอนี่พูดจาเหลวไหลมาเลยนะ เธอพึ่งมาเข้าเรียนเมื่อวานเองมากับฉันด้วย"

"แล้วที่นี่ที่ไหน"มิเชลถามขึ้น"Hogwarts"

"ห๊าาาาาฉันมาอยู่ที่นี่จริงๆหรอ"เด็กสาวอุทานออกมาด้วยความตื่นเต้น"เธอเป็นอะไรเนี่ย"สวัสดีครับผมชื่ออันตร้ายินดีที่ได้รู้จักกับคุณผู้อ่านครับ เข้าเรื่อง

"ฉันว่าเธอต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆออกมากับฉัน"

อันตร้าพูด

"เออ"มิเชลตอบ

"ฉันไม่เคยคิดที่จะได้มาอยู่ที่นี่เลย.."เด็กสาวหยุดชะงัก"นายทำไมที่นี่มีแต่ผู้ชาย"

"ก็โรงเรียนเกย์ไง"ห๊าว่าไงนะฉันไม่ได้อยากมาอยู่โรงเรียนเกย์อ้าาฉันจะมาตบศาสตราจารหน้าคางคกอ่ะ"ที่นี่ไม่มีหรอก"อันตร้าพูด"ถ้าเป็นโรงเรียนเกย์แล้วฉันจะมาอยู่ที่นี่ได้ไงอ่ะอ่ะฉันเป็นผู้หญิงนะ"

"ฉันก็ไม่รู้แต่เธอตามน้ำไปก่อนก็แล้วกันฉันจะคอยอยู่ข้างๆเธอเอง"อันตร้าพูด

ขอบใจ เสียงตอบรับจากเด็กสาว

"แล้วนายมาเป็นเพื่อนฉันไงยังไงทั้งที่ฉันเป็นผู้หญิงนะ" "เธอจะไปสนใจเรื่องเพศทำไมเธอน่ะจิตใจดีฉันเลยอยากมาเป็นเพื่อนกับเธอ"แล้วคนที่นี่นิสัยเป็นไงอ๋อ''เด็กสาวสงสัย"ไม่ค่อยดีไม่ค่อยเป็นมิตรเคย""งั้นหรอแต่ฉันเป็นเลือดสีโคลนนะ"

"มันยุคไหนกันแล้ว เธอยังงมงายกับเลือดสีโคลนอยู่ละก็..เฮ้อ"

"อันตร้าฉันจะถามว่านายอยู่ที่นี่มานานรึยัง"

มิเชลถาม "ก็1ปีพอจะรู้เส้นทางของที่นี่บ้าง"อันตร้าตอบ

"แล้วนายรู้จักHarry Potter บ้างมั้ยเขาฆ่าลอร์ดวอเดอมอร์เลยนะ" "เธอติดหนังมากไปรึป่าวไม่มีหรอก"

"แล้วนายมาอยู่ที่นี่ได้ไง ดัมเบิลดอร์ชวนมาหรอหรอมีจดหมายอ่ะ"มิเชลอยากรู้ "ฉันบอกเธอแล้วไม่มีอะไรทั้งนั้น"อันตร้าพูด

อร้ายยยย!! มิเชลส่งเสียง

"เป็นอะไรชิเมล"อันตร้าหันไปมองชายชายจูบกัน

อย่างดูดดื่ม "มิเชลเธอเป็นอะไร"

"เขาจูบกันได้ไงนี่มันโรงเนียนนะ" มอเชลตอบ

"แกดูสิมันจะเอามือล้วงของลับและนะเธอไม่คิดจะรู้สกอะไรบ้างหรอ"ชิเมลพูด "ก็ธรรมดานิ"อันตร้าพูด

"นายบ้าไปแล้วหรอ" ฉันไปก่อนนะ "มิเชลรอฉันด้วย เธอจะไปไหนเธอรู้เส้นทางหรอนี่มันไม่ใช่ปราสาทHogwarts ที่เธอรู้จักนะ" อันตร้าพูดรัวๆ

"พวกเจานี้ไม่ละลายกันบ้างเลย... " ปึก ร่างของเด็กสาวชนเข้ากับร่างสูงใหญ่

"มิเชล อะจึย"อันตร้ารีบดึงมือมิเชลไป

"นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย"

"ไปจากห้องนี้ " อันตร้าตอบ

"ทำไมฉันต้องไปฉันผิดอะไร"เด็กสาวเถียง

"ผิดที่ไปเดินชนครู ดอร์สัน" อันตร้าตอบ

"ใครหรอ" สงสัย

"ศาสตราจารย์ดอร์สัน วิชาปรุงยาน่ะ"

"ไม่ใช่ศาสตราจารย์สเนปหรอ"มิเชลพูด

"ฉันบอกอย่าดูHarry Potter เยอะไปโลกนี่มันไม่ใช่โลกของHarry Potterที่เธอรู้จัก หรอกนะ" อันตร้าพูด

"เออๆ ฉันรู้แค่เผลอลืมตัวไปเท่านั้นเอง"

"เธอระวังข้างหน้าด้วยนะ"อันตร้าพูด

"ทำไมจะมีพวกจูบกันอีกรึไง"

"มากกว่านั้น"

"ห๊ะ อร้ายยยยยยยย"มิเชลส่งเสียง

"เฮ้ยยัยนั้นมึงแอบมองพวกกูหรอเจอดี"เด็กใน ร.ร

พูด "อันตร้าช่วยด้วย" "ฉันจะช่วยเธอเอง"อันตร้าพูดด้วยเสียงหนักแน่นและเดินไปจูบกับคนพวกนั้น

"อันตร้า นายทำอะไร"

"ช่วยเธอไงแปบเดียวเดี๋ยวมันจะยอมทำตามที่ฉันพูด" อันตร้าพูด "หยุดเถอะฉันทนภาพอุบาทแบบนี้ไม่ได้นายช่วยเลิกมันที" มิเชลขอร้อง

อันตร้าก็หยุดตามทำขอร้อง

"นี่ พวกเธอมีอะไรกัน"

เสียงนี้มันเสียงศาสตราจารย์ดอร์สันนิ อันตร้าคิดในใจก่อนจะพูดว่า "ป่าวครับ"

"ตามฉันมาที่ห้องพักด้วย"

ครับ/ค่ะ

ทั้ง4คนเดินตามศาสตราจารย์ดอร์สันไป

ในทางเดินที่ไม่มีใครกล้าเข้ามาในสถานที่นี้เลย

ระหว่างข้างทางก็เต็มไปด้วยซากหักพังของเครื่องมือต่างๆ

"ที่นี่ที่ไหน"//เสียงเบา// มิเชลซึ่งเป็นเด็กใหม่ไม่รู้เส้นทางนี้มาก่อน

"เพลิงโหยหวน"//เสียงเบา//

"เยสสส"เด็กสาวร้องออกมาด้วยความดีใจ

"เสียงใคร" เสียงที่เยือกเย็นผสมด้วยความเย็นชาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ออกมา"

ทั้ง4รู้สึกถึงความหนาวเย็นวูดข้างหลังลมพัดเสียงผ่านหน้าของทั้ง4

เอฟเฟกต์ของที่นี่ช่างดีจริงมาทุกครั้งในเวลาที่

ไม่ต้องการ "ฉันพูดทำไมยังไม่ออกมา"

มิเชลก้าวเท้าออกมา ขาของเธอมันจะสั่นไปไหน

"ดีฉันชอบเด็กที่ยอมรับความผิด" เขาเดินออกไป

ณ ห้องทำงานของดอร์สัน

"พวกเธอมีอะไรทำไมถึงทะเลาะกัน"

ทั้งหมดพร้อมใจกันเงียบ

แต่เงียบได้สักพัก มิเชลก็พูดขึ้น

"พวกเขาทำกริยาที่อุบาทหนูรับไม่ได้"

"ทำอะไรล่ะ"

"เขาจูบกันน่ะ" เสียงที่ไร้เดียงสาของมิเชลตอบกลับ

"งั้นหรอเธอนี่ช่างวิเศษจริงๆ เป็นเด็กสาวที่รักษาพรมจรรร์ช่างไร้เดียงสาจริงๆ"

"เอ้าทุกคนกินชากันก่อนสิ"ศาสตราจารย์พูดขึ้น

เธออยู่ปีอะไรกันล่ะ

2/2/2/1 ค่ะ/ครับ

"อ๋อ" เสียงที่หนักแน่นแต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน

"กลับไปได้ล่ะ"

ทั้งหมอแยกย้ายกันไป

"นี่ไหนบอกว่าเพลิงโหยหวน??"

ชายหนุ่มเงียบครึมและไม่ตอบเด็กสาว

"แล้วทำไมห้องทำงานของศาสตราจารย์ถึงไม่อยู่ที่ปราสาทHogwarts ล่ะ"

เด็กสาวถามด้วยความอยากรู้

แต่ชายหนุ่มผู้นั้นดันไม่ตอบและและทำหน้าเย็นชาและเดินจากไป

"นี่นายจะไปไหน รอฉันก่อนสิ"

เด็กสาววิ่งตามชายผู้นั้นไป สงสัยละสิว่าทำไมถึงไม่เรียกว่าอันตร้าทั้งที่นายคนๆนั้นก็คือร่างของอันตร้าเเต่จิตวิญญาญของอันตร้าไม่ได้อยู่ในร่างนั้นแต่กลับอยู่ที่ศาสตราจารย์ปรุงยาลึกลับนั้นแทนแล้วเกิดอะไรขึ้นกับ

อันตร้านั้นล่ะ

"มิเชลช่วยฉันด้วย"เสียงเด็กแต่ร่างใหญ่นั้นกลับเดินมาแทนเอาแล้วละสิครั้งนี้มิเชลจะนำเพื่อนของเธอกลับมาในร่างเดิมได้หรือไม่.......

To be continued