เมื่อฟ้าใสกลับถึงบ้านเธอก็แปลกใจเพราะวันนี้แม่ของเธอเอาใจใส่เธอดีมากเพราะทุกครั้งที่เธอกลับมาถึงแม่ของเธอก็จะเรียกใช้ให้เธอทำความสะอาดบ้าน

"แม่คะมีอะไรหรือเปล่า" นาทวีเริ่มสีหน้าเปลี่ยน "เอิ่ม..แม่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับลูกน่ะฟ้าใส" ฟ้าใสเริ่มสงสัยแต่ก็พยักหน้ารับและฟังกับสิ่งที่แม่กำลังจะพูด"แม่รู้นะว่าสิ่งที่แม่ขอมันอาจมากไปแต่ถ้าฟ้าไม่ช่วยแม่พวกเราคงลำบากกันหมดแน่" ฟ้าใสเริ่มงงกับสิ่งที่แม่พูด "ช่วยอะไรคะแม่ฟเาไม่เข้าใจ" นาทวีจึงบอกทุกอย่างให้ฟ้าใสฟัง "แม่ไปกู้เงินมาเพื่อมาลงทุนกับกิจการของคุณพ่อแต่ตอนนี้กิจการของเรากำลังจะล้มละลายและตอนนี้เจ้าหนี้เขาก็เริ่มมาทวงเพราะแม่ไม่มีเงินให้" นาทวีพูดไปก็แสร้งร้องไห้ไป"แล้วฟ้าจะช่วยแม่ได้ยังไงคะฟ้าเพิ่งจะเรียนจบเงินเก็บแต่เงินของฟ้าก็คงไม่พอ แล้วแม่ไปกู้เขามาเท่าไหร่คะ" นาทวีแอบยิ้มมุมปาก "แม่เป็นหนี้เขาทั้งหมดร้อยล้าน" ฟ้าใสตกใจถึงกับนิ่งไป "ทางเดียวที่ลูกจะช่วยครอบครัวเราได้คือลูกต้องแต่งงานกับเจ้าหนี้ของแม่" ประโยคนี้ทำให้ฟ้าใสเริ่มตกใจไปกันใหญ่ "แต่งงานหมายความว่าไงคะแม่ฟ้าไม่เคยเจอเขาแล้วทำไมฟ้าต้องแต่งค่ะพี่แบมละค่ะแม่" นาทวีเมื่อกลัวว่าแบมลูกสาวสุดที่รักจะได้แต่งานกับเจ้าหนี้ของตัวเองและกลัวว่าเจ้าหนี้จะมีอายุคราวพ่อก็เลยวางแผนให้ฟ้าใสเป็นคนรับกรรมนั้นแทน "ฟ้าก็รู้ว่าพี่เขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว จะไปแต่งงานกับคนอื่นได้ยังไง" ฟ้าครุ่นคิดและเริ่มไม่พอใจ "ฟ้ามันเป็นทางเดียวที่เราจะพ้นจากวิกฤตนี้หนูไม่สงสารคุณพ่อหรอลูกขอร้องล่ะฟ้าใส" นาทวีแสร้งบีบน้ำตาเพื่อเรียกร้องความสงสารจากลูกสาวของเธอจนฟ้าใสอดสงสารไม่ได้ "ตกลงค่ะแม่ฟ้าจะแต่งงานเพื่อครอบครัวของเรา" นาทวีกลั้นความดีใจนี้ไว้และโอบกอดลูกสาวซึ่งฟ้าใสเป็นลูกบุญธรรมของนาทวีและสามีหลังจากที่พ่อกับแม่ของฟ้าใสได้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่ซึ่งตอนนั้นฟ้าใสมีอายุเพียง 5 เดือน เท่านั้นธำรงและนาทวีจึงรับฟ้าใสมาเป็นลูกซึ่งพ่อของฟ้าใสก็คือน้องชายของธำรงนั่นเอง

วันนี้เป็นงานแต่งงานของฉันกับผู้ชายที่ฉันไม่เคยรู้จักทั้งชื่อทั้งหน้าตานิสัยและรูปร่างแต่เคยได้ยินพี่แบมพูดกับคุณแม่ว่าเขาแก่แล้ว.....

งานแต่งงานที่ไม่มีชุดเจ้าสาวไม่มีพิธีไม่มีแม้แต่การเลี้ยงฉลองมีแต่ใบทะเบียนสมรสที่ส่งมาให้เซ็นและรถที่มารับเธอไปยังคฤหาสน์หรูริมทะเล

เมื่อฟ้าใสมาถึงคฤหาสน์ก็ถึงกับตะลึงกับความใหญ่โตเมื่อรถมาจอดก็มีคนมาเปิดประตูรถให้และพาเธอไปยังห้องพัก "คุณฟ้าครับเดี๋ยวเย็นนี้คุณทศพลจะเข้ามานะครับท่านได้บอกให้คุณรอท่านมาทานอาหารเย็นด้วยครับ" ฟ้าใสพยักหน้ารับ ฟ้าใสได้อาบน้ำและได้เปลี่ยนชุดที่แม่บ้านนำขึ้นมาให้ซึ่งเป็นชุดราตรีสีดำเปิดหลัฃ

เมื่อตกเย็นฟ้าใสก็มานั่งรอทศพลที่โต๊ะอาหารจนเวลาปาไปเกือบ 3 ทุ่มครึ่ง ฟ้าใสก็ยังนั่งรอจนมีเงาดำๆรูปร่างสูงและร่างกายกำยำเดินเข้ามาทำให้ฟ้าใสตกใจกลัวร่างนั้นได้เข้ามาใกล้ฟ้าใสและจ้องมองเธอด้วยสายตาดุดันและเย็นชา.."เธอเองหรอฟ้าใสว่าที่ภรรยาของฉัน"เสียงเข้มและดุดันนั้นทำให้ฟ้าใสทำอะไรไม่ถูก"ใช่ค่ะฉันชื่อฟ้าใสคุณคือ...คุณทศพล"...."หึ...อะไรกันแต่งงานยังไงถึงไม่รู้จักสามีตัวเอง"

ฟ้าใสได้แต่นิ่งเงียบไปเพราะเธอไม่รู้จักทศพลจริงๆซึ่งทศพลเป็นประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดก็ว่าได้ เมื่อทศพลนั่งลงเพื่อรับประทานอาหารเจาทานไปแล้วมองฟ้าใสไปจนฟ้าใสรู้สึกอึดอัดจนไม่กล้าทาน..เมื่อทศพลเรียกให้แม่บ้านนำไวน์มาเสริฟเขาได้เทไวน์ให้เธอ "เอิ่มคือฉันดื่มไวน์ไม่เป็นค่ะเชิญคุณทศดื่มเถอะค่ะ" ทศเงียบและมองด้วยสายตาไม่พอใจ

"วันนี้เป็นวันสำคัญเธอต้องดื่มเพื่อฉลองกับฉัน" พูดจบทศพลก็ยกแก้วไวน์ให้ฟ้าใสดื่ม ฟ้าใสเมื่อเห็นสายตาของทศพลไม่พอใจก็เลยต้องรับแก้วไวน์และดื่มไปเกือบหมดซึ่งมันก็ทำให้เธอเริ่มตาลายเพราะเธอไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์มันจึงทำให้เธอเมาง่ายทศพลเมื่อเห็นแบบนั้นก็แสยะยิ้มอย่างพอใจ "หึ..แก้วเดียวก็ไม่ไหวแล้วหรอ"

เมื่อทศพลเห็นว่าฟ้าใสเริ่มเมาเขาก็เข้าไปอุ้มเธอและก็พาเธอไปที่ห้องนอนจากนั้นเขาก็เข้าไปที่ห้องทำงานของเขาเพื่อทำงานต่อ ทศพลกำลังคิดว่าที่ฟ้าใสมาแต่งงานกับเขาเพื่อที่จะชดใช้หนี้ให้แม่ของเขาแค่นั้นหรอและคิดไปอีกว่าที่ยอมแต่งงานก็แค่อยากให้เขาช่วยธุรกิจของพ่อเธอที่กำลังจะล้มละลายในตอนนี้ทศพลยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธและแค้นครอบครัวฟ้าใสมากเพราะเขาต้องเสียพ่อไปเพราะครั้งนึงเคยถูกธำรงกับนาทวีหักหลังจนล้มละลายจนต้องฆ่าตัวตายยิ่งคิดทศพลก็ยิ่งแค้น เมื่อทศพลเดินเข้ามาดูฟ้าใสก็เห็นว่าเธอกำลังหลับเพราะฤทธิ์ไวน์ ทศพลนั่งดูฟ้าใสอยู่อย่างนั้นจนถึงเช้า เมื่อฟ้าใสตื่นกลับเห็นตัวเองอยู่บนที่นอนก็ตกใจเมื่อเห็นว่ายังใส่ชุดเดิมอยู่ก็ถอนหายใจออกมาเมื่อเธอหันไปรอบๆก็ไม่เจอทศพลจึงรีบอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงไปทานอาหารเช้าและเห็นทศพลได้นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้วฟ้าใสจึงรีบเดินไปเพื่อทานอาหารเช้า "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอต้องดูแลอาหารและคฤหาสน์หลังนี้เธอต้องดูแลทุกอย่างทั้งงานสวนงานบ้านเพราะที่เธอแต่งงานกับฉันก็เพื่อมาใช้หนี้ฉะนั้นเราแต่งงานกันในนามเท่านั้น" ฟ้าใสเงียบและหันไปมองรอบๆกลับไม่เห็นคนสวนและแม่บ้านสักคน "ฉันต้องทำทุกอย่างคนเดียวเลยหรอ" ทศพลไม่พูดอะไรและลุกขึ้นเดินออกไปพร้อมทิ้งท้าย "ฉันกลับมาทุกอย่างต้องเรียบร้อย" เมื่อฟ้าใสได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก วันนั้นทั้งวันฟ้าใสก็ทำความสะอาดทุกอย่างแทบจะไม่ได้พักทั้งทำงานสวนงานบ้านจนถึงเย็นก็ต้องมาทำอาหารเย็นเพื่อรอทศพลกลับมาจนเวลาเกือบๆ 1 ทุ่ม ทศพลก็กลับมาก็มานั่งทานอาหารเย็นเมื่อฟ้าใสยกอาหารเย็นมาทศพลถึงกับไม่พอใจปัดจานจนหล่นแตกและสั่งให้ฟ้าใสไปทำมาใหม่ ฟ้าใสที่กำลังตกใจก็รีบไปทำมาใหม่ก็ยังไม่ถูกใจทศพลจนเขาโมโหและได้ลุกขึ้นเดินไปยังห้องทำงานฟ้าใสก็ได้ทำความสะอาดใหม่จนเวลาเกือบเที่ยงคืน เมื่อฟ้าใสขึ้นไปอาบน้ำและเตรียมตัวเข้านอนเพื่อพรุ่งนี้เช้าได้มาเตรียมอาหารเช้าให้กับทศพล