สัญญารักจอมนาคราช[รามเกียรติ์] *รีไรท์
แจ้งให้ทราบ
แอด
แอดมีเรื่องสำคัญที่จะแจ้งให้ทราบ
แอด
.........................
แอด
แอดรีไรท์เรื่องนี้อีกรอบ....
แอด
เพราะรู้สึกว่าปัจจุบันมันไร้จุดหมายปลายทางมากเลย
แอด
หรืออาจจะเพราะเราไม่มีฝีมีด้วย
แอด
เพราะเวลาลองอ่านนิยายตัวเองอีกรอบก็รู้สึกว่ามันยังไม่ดีพอตลอด
แอด
พอแล้วก็รู้สึกว่าเราได้ดีสุดแค่นี้หรอ?
แอด
มันน่าจะดีไดีมากกว่านี้สิ
แอด
แล้วอีพระเจ้าก็ใส่มาเพื่อ??
แอด
มีบทแค่ตอนสองตอนจะใส่มาทำซากไรก็ไม่รู้
แอด
และแอดว่าจะดึงตัวละครเก่าภาคแรกกลับมาด้วย
แอด
ไม่รู้มีใครคิถึงน้องนาคาเนตรกันบ้างไหม
แอด
เอาเป็นว่าจะรีไรท์เรื่องนี้อีกครั้งนะคะ
แอด
มาแจ้งให้ทราบเพียงเท่านี้ค่ะ
แอด
น่าเริ่มทำเร็ว ๆนี้ค่ะ
การจากลาชั่วนิรันดิ์
ในเวลาพลบค่ำบนท้องถนนต่างเต็มไปด้วยรถราของเหล่ามนุษย์เงินเดือนที่ต่างเร่งรีบกันกลับบ้านเพื่อพักผ่อนและพบเจอกับคนที่ตนรัก
มินตรา
คนเยอะจริง ๆให้ตายสิ
เสียงถอนหายใจที่ปนด้วยความหงุดหงิดดั่งเช่นทุกวัน
มินตรา
ใกล้ถึงวันงานเข้าไปเรื่อย ๆแล้วสิเนี่ย~
มินตรา
ตอนนี้หมอนั่นจะทำอะไรอยู่นะ
ตปก.
เดี๋ยวแม่ซื้อให้ใหม่ก็ได้
เด็กน้อยร้องไห้งอแงเพราะไอศกริมของตนตกพื้นกับแม่ที่พยายามปลอบให้ลูกชายหยุดร้อง
หญิงสาวพรึมพรัมออกมาด้วยเสียงเศร้า
แต่แล้วก็มีเสียงเรียกเข้าดังขึ้นดึงเธอให้หลุดจากห้วงภวัง
น้ำเสียงนุ่มลึกที่คุ้นเคยดังจากโทรศัพท์ข้างหูชวนให้รู้สึกจักจี้หัวใจ
มินตรา
พอดีคิดอะไรเพลิน ๆอยู่น่ะ
:ตอบแบบนี้ต้องไม่ใช่แน่ ๆ
:ก็ผมรู้จักมินมินมาตั้งกี้ปีแล้วล่ะ
มินตรา
ก็คงตั้งแต่ที่สถานนรกนั่นล่ะมั้ง
มินตรา
....20 ปีแล้วสิเนี่ย
:เวลาผ่านไปเร็วกว่าที่คิดแฮะ
:เผลอแปปเดียวมินมินก็ใกล้จะกลายเป็นเจ้าสาวของผมแล้ว
มินตรา
ตอนนี้มินคิดเรื่องอนาคตของเราไว้เยอะเลย
มินตรา
มินคิดชื่อลูกคนแรกไว้แล้วด้วยล่ะ
:แต่ผมว่าซักห้าคนกำลังดีเลย
มินตรา
มินจะคลอดไหวหรอนั่น!
มินตรา
ธีร์เป็นทุกอย่างของมินเลยนะ
มินตรา
การได้พบกับธีร์เป็นเรื่องดีเพียงหนึ่งเดียวในชีวิตของมิน
มินตรา
มินขอให้เราอยู่ในชีวิตของกันและกันไปนาน ๆนะ
มินตรา
ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
มินตรา
แต่เหมือนมีบางอย่างมันบอกว่าจะต้องรีบพูดไปตอนนี้ให้ได้เลยน่ะสิ
มินตรา
ไม่งั้นจะต้องเสียใจทีหลังแน่ ๆ
:ผมก็รักมินมินของผมที่สุดในโลกเหมือนกัน
:มินมินก็เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของผมเหมือนกัน
:ว่าถ้าวันนึงชีวิตผมขาดมินมินไปมันจะทรมานขนาดไหน
มินตรา
ค่ะ เจ้าชายของมิน...//ยิ้ม
สองเท้าก้าวลงบนทางม้าลายไปยังอีกฟากของถนนโดยไม่ได้รับรู้ถึงเส้นด้ายชะตาชีวิตที่กำลังขาดลงเลย...
เสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมร่างเพียวบางของหญิงสาวที่ลอยกระเด็นไปยังฟุตบาทอีกฟากฝั่งด้วยแรงชนมหาสารจากรถทัวร์ที่ฝ่าไฟแดง
เหล่าพลเมืองรอบข้างที่เห็นเหตุการณ์ต่างพุ้งตัวเข้าช่วยเหลือร่างบางที่กำลังนอนจมกองเลือด
มินตรา
ธ... ธะ.. ธี..ร์//น้ำตาคลอ
มินตรา
ม.. ไม่...นะ//น้ำตาไหล
มินตรา
(ธีร์... อยากเจอจัง..)
มินตรา
(รู้แบบนี้น่าจะไปหาธีร์ก่อนกลับ)
มินตรา
(จากนี้คงจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มของธีร์อีกแล้วใช่มั้ย)
มินตรา
(ยังไม่ทันได้ทำความปรารถนาของชั้นให้สำเร็จเลย..)
มินตรา
(ความปรารถนาและความฝันเพียงหนึ่งเดียวในชีวิต...)
มินตรา
(ได้โปรด... หากว่าเรื่องของชาติภพหน้ามีจริง...)
มินตรา
(ได้โปรด.. ขอให้ชั้นได้สัมผัสกับความรู้สึกของคำว่าครอบครัวทีค่ะ...)
มินตรา
(ขอให้ชั้นได้มีพ่อ มีแม่ พี่สาว พี่ชาย น้องชายหรือน้องสาวที่พร้อมมอบความรักให้ชั้น)
มินตรา
(แล้วชั้นคนนี้ 'มินตรา' จะปกป้องครอบครัวที่แสนสำคัญของชั้นด้วยชีวิต...)
มินตรา
(ได้โปรดเถอะ... ขอร้องล่ะ)
ร่างกายที่อ่อนล้าและเสียหายจากอาการช้ำในได้พลั่งพลูความปรารถนาอันแรงกล้าออกมาอย่างแน่วแน่
มินตรา
ส.. สุ..ดท้...าย.. โล..กนี้...
มินตรา
มั.. น...ก็ช่า...งบด...ซบ..
มินตรา
(ใคร...กั...)//หลับตา
แอด
และแล้วก็จบกันไปแล้วกับตอนแรกนะคะ
แอด
บอกไว้ก่อนว่าเนื้อเรื่องเป็นเพียงจินตนาการและมโนภาพของนักเขียนเท่านั้น
แอด
เราไม่ได้มีเจตนาจะลบลู่ใครหรือสิ่งใด
แอด
อาจจะมีหยิบยืนตำนานอื่นมาดัดแปลงและเปลี่ยนใหม่บ้าง
แอด
จากนี้แอดจะตั้งใจทำน้า
แอด
แล้วก็มีแรื่องจะถามทุกคนด้วย
แอด
ว่าจะให้น้องเป็นแฝดหญิงเหมือนเดิม
แอด
หรือจะเปลี่ยนเป็นแฝดชายกับหญิงดี
แอด
ความร่วมมือกันหน่อยนะคะ
ชาติภพใหม่กับครอบครัวใหม่
ท่ามกลางความเงียบและมืดมิดมีร่างของหญิงสาวที่เปลื้อยเปล่าล่องลอยอยู่อย่างไร้จุดหมาย
มินตรา
ธีร์อยู่ไหน//น้ำตาคลอ
ร่างบางเริ่มหวาดหวั่นเมื่อตื่นมาพบแต่เพียงความมืดจึงเอ่ยเรียกชื่อคนคุ้นเคยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเคลือ
มินตรา
มองอะไรไม่เห็นเลย//น้ำตาไหล
เสียงทุ้มนุ่มลึกสองเสียงที่ประสานกันดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัด
???
เราจะได้พบกันอีกครั้งเสียที
เมื่อสิ้นเสียงปริศนาลอบตัวที่มืดมิดก็เเปรเปลี่ยนเป็นที่สว่างแสบตาไปทั่วบริเวณ
???
น่าเกลียดน่าชังเสียจริง ๆลูกสาวข้า
???
อืม...(เสียงใครอีกกัน?)
[???]
เจ้าตัวน้อยของพ่อ//ยิ้ม
???
(แล้วตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกัน?)
ด้วยความงุนงงมินตราเริ่มกรองตามองรอบ ๆสถานที่ตนอยู่
ห้องสีทองเหลืองอร่ามอันกว้างขวางเสียยิ่งกว่าห้าสรรพสินค้าขนาดกลางพร้อมประดับแซมด้วยพลอยเม็ดเล็ก
สิ่งของต่าง ๆล้วนสร้างจากทองคำทั้งสิ้น
???
(ไม่ใช่โรงพยายาบาลแน่ ๆ!!)
[???]
ดูที่ดวงตาของนางสิ//ตื่นเต้น
[???]
ราวกับขังดวงดาวเอาไว้มิมีผิด
???
(นี่มันสถานการณ์อะไรกัน!?)
???
(มือเด็กทารกนี่หว่า!!)
[???]
(ม... มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่)
มินตราตัวน้อยที่ไม่เข้าใจถึงสถานการณ์ของตนเองในปัจจุบันในที่สุดก็ได้ปล่อยโฮออกมาในทันใด
ทำเอาชายปริศนาทั้งสองตกใจถึงขั้นสดุ้งและเริ่มล้นลาน
[???]
ฮื่อ~!(ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ~!)
[???]
อ.. โอ๋ ๆ//พยายามปลอบ
[???]
ย อย่าร้องเลยหนาลูกพ่อ
ชายปริศนาผมสีคล้ายผักชีญี่ปุ่นค่อย ๆเขย่าเด็กน้อยในอ้อมแขนของตนอย่างเบามือเพื่อหวังปลอบโยน
[???]
ล... ลางทีนางอาจจักกลัวพระพักข์ของเสด็จพี่เป็นแน่
[???]
ถึงได้ร่ำไห้หนักถึงเพียงนี้!
ชายผักชีญี่ปุ่นพอได้ยินคำพูดดังกล่าวของน้องชายก็ทำเอารู้สึกหงุดหงิดเลือดขึ้นทันที
ชายผักชีญี่ปุ่นยกมุมปากขึ้นแล้วส่งรอยยิ้มที่เย็นเยือกให้น้องชายของตนพร้อมกับแถมกำปั้นแห่งความเอ็นดู(?)ให้เป็นโปรโมชั่น
แล้วจึงหันกลับมาปลอบลูกสาวต่อทันที....
[???]
พ่ออยู่ตรงนี้หาได้มีผู้ใดมาทำอันตรายเจ้าได้
ร่างหนาที่โอบอุ้มเด็กน้อยค่อย ๆโน้มศีรษะลงแล้วจุมพิศที่หน้าผากของลูกน้อยอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล
กุมภกรรณ
(นี่ไม่ใช่พี่ข้า)
[???]
(ความอบอุ่นของคน(?) ๆนี้...)
[???]
(เป็นความอบอุ่นที่ต่างจากธีร์)
[???]
(ไม่เคยได้รับที่ไหนมาก่อนเลย)
น้ำเสียงหวานนุ่มดังขึ้นจากทางประตู
[???]
(ชื่อนี้เหมือนเคยได้ยินที่ไหน?)
[???]
(ถ้านั่นคือนางมณโฑกับอินทรชิตจริง)
[???]
(อีกคนก็... คงจะเป็น...)
ทศกัณฐ์
ร่างกายดีขึ้นแล้วรึ?
นางมณโฑ
หม่อนชั้นอยากดูหน้าลูกเพคะ
ยักษ์หนุมค่อย ๆพยุงมารดาไปยังแท่นทองคำที่ปูด้วยผ้าไหมสีทอง
อินทรชิต
ลูกเองก็อยากอุ้มน้องด้วยพระเจ้าข้า
ทศกัณฐ์
น้องเจ้าพึ่งหยุดร้องไปเมื่อครู่
ได้ยินเช่นนั้นแล้วยักษ์หนุมจึงรีบเดินเข้าไปหาบิดาแล้วค่อย ๆช้อนร่างทารกน้อยเข้ามาในอ้อมแขนที่แข็งแรงของตนทันที
อินทรชิต
พวกนางตัวเล็กดูบอบบางนักพระเจ้าข้า//จับมือนางเอก
อินทรชิต
ตัวนางมีกลิ่นของน้ำผึ้งอ่อน ๆด้วยพระเจ้าข้าเสด็จแม่😃//ดมตัวนางเอก
นางมณโฑ
ตอนเจ้าเองก็โตกว่านี้เพียงนิดเท่านั้นแลอินทรชิตเอ๋ย
[???]
....//กำนิ้วอินทรชิต
ทศกัณฐ์
ไปเรียกโหนทุกคนและพิเภกมา
กุมภกรรณ
เหตุใดเป็นข้าล่ะ?
ทศกัณฐ์
ข้าใช้เจ้า ๆก็ไปซะ
ทศกัณฐ์
หรืออยากโดนอีกสักรอบ//กำหมัด
แล้วยักษ์กุมภกรรณก็หันหลังแล้วเดินออกไปจากห้อง....
เสียงเล็กหวานที่ไม่เป็นภาษาดังขึ้นจากบนแท่นทองคำ
นางมณโฑ
เจ้าตัวเล็กอีกคนน้อยใจเสียแล้วรึเนี่ย~
นางมณโฑ
ดูหน้าพี่สาวเจ้าสิเด็กน้อย
มินตราน้อยที่โดนดาเมจเข้าจัง ๆเผลอยื่นมือน้อย ๆเข้าไปจิ้มแก้มอีกฝ่ายอย่างลืมตัว
ทารกน้อยทั้งสองโต้ตอบกันไปมาอย่างสนุกสนานราวกับกำลังพูดคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว
ทั้งที่ต่างฝ่ายต่างฟังไม่รู้ความแต่อย่างใด....
สามพ่อแม่ลูกมองดูร่างน้อยทั้งสองหยอกล้อกันด้วยความเอ็นดู
ในยามนี้เป็นเวลาของครอบครัวที่อบอวลไปด้วยความปิติสุขสม
หากแต่เวลาเช่นนี้นั้นไม่เคยอยู่ได้นานนัก...
กุมภกรรณ
เหล่าโหนกับพิเภกมาถึงแล้วพระเจ้าข้า
ประตูสีเหลืองทองที่ถูกแกะสลักลายกนกอย่างสวยงามถูกเปิดออกพร้อมกับร่างหนาจำนวนนับสิบค่อย ๆคลานตามยักษ์ทั้งสองตนที่เดินเข้ามา
ตปก.
ถวายบังคมสูงสุดแด่เจ้าเหนือหัวพระเจ้าข้า//กราบ
พิเภก
ถวายบังคมเสด็จพี่//ทำความเคารพ
ทศกัณฐ์
ตรวจดวงชะตาของลูกสาวข้าทั้งสองคน
พิเภก
รับด้วยเกล้าพระเจ้าข้า
พิเภกกล่าวรับคำสั่งของพระเชษฐา*ของตนแล้วเริ่มคำนวนตรวจดวงชะตาของหลานสาว
ทั่วทั้งห้องบัดนี้เหลือเพียงเสียงหยอกล้อกันของธิดาน้อย
เนื่องจากเหล่าครอบครัวราชวงศ์อสุรา*ต่างก็พากันลุ้นระทึกกับดวงชะตาของพระธิดาฝาแฝด
โหรยักษ์พิเภกที่ตรวจดวงชะตาของสองธิดาน้อยอยู่ก็แปลกใจจึงเงยหน้าแล้วใช้แว่นวิเศษที่องค์ศิวะเคยประทานให้ตนเพ่งมองไปยังทางสองธิดาแฝด
ยักษาทั้งสามอุทานถามออกมาด้วยความแปลกใจ
พิเภก
ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า
พิเภก
นางทั้งสองล้วนแล้วแต่เป็นผู้มีบุญาธการมาเกิด
พิเภก
ยิ่งอีกนางยังมีชะตาที่แปลกนัก
พิเภก
ขอประทานอภัยเสด็จพี่
พิเภก
เรื่องนี้ข้าคงมิอาจกราบทูลท่านได้
พิเภก
มันเป็นเรื่องอดีตชาติของนาง
[???]
(พิเภกเห็นอดีตชั้นหรอ!?)
พิเภก
พระเจ้าข้า//พยักหน้า
พิเภก
ธิดาผู้เล็กนางมีชะตาให้คอยติดตามพี่สาวไป
พิเภก
และในอนาคตนางทั้งคู่จักได้พบกับคู่ครองที่มีบุญาธิการเช่นเดียวกัน
เมื่อได้ฟังเช่นนั้นพญายักษ์ก็รู้สึกปลื้มปลิมเป็นยิ่งนัก
พิเภก
ธิดาคนแรกของท่านหากปล่อยให้นางอยู่ในเมืองของเรานางจักนำพาหายนะมาสู่เมืองและเผ่าพันธุ์ยักษาของเรา
พิเภก
จำเป็นต้องประหารเสียให้สิ้นพระเจ้าข้า
ทุกผู้ในที่นั้นเมื่อได้ยินคำทำนายดังกล่าวก็พากันใจเสียไปเสียทั้งหมด
นางมณโฑ
เมื่อครู่ก็พูดอยู่หยก ๆว่าพวกนางเป็นผู้มีบุญมาเกิด
นางมณโฑ
แล้วจักนำหายนะมาให้ได้อย่างไรกัน!!
นางมณโฑ
บังอาจป้ายสีลูกกูรึ!!
มเหสีแห่งพญายักษ์รู้สึกโมโหเมื่อได้ยินคำกล่าวของน้องผัวจึงตะหวาดเสียงด่าทอพิเภกในทันที
พิเภก
สิ่งที่กะหม่อมกลาบทูลไปเป็นความสัตย์จริงทั้งหมดหาได้มีวาจามุสาอยู่ไม่
กุมภกรรณ
(จริงรึเนี่ย....)
ทศกัณฐ์
(ต้องประหารพวกนางรึ...)
นางมณโฑ
เจ้าพี่อย่าทรงปักใจเชื่อเลยหนาเพคะ
นางมณโฑเข้าไปกอดแขนอ้อนวอนขอพญายักษ์อย่าได้เชื่อคำทำนายประหารลูกสาวตน
ทศกัณฐ์
ตรวจดวงชะตาลูกสาวเราอีกครั้ง
ทศกัณฐ์
แล้วบอกเราด้วยความสัตย์จริง
ทศกัณฐ์
หากมันผู้ใดริอาจพูดปรตแม้เพียงคำเดียว...
ทศกัณฐ์
เราจะประหารมันทั้งโครต!
ตปก.
ร.. รับด้วยเกล้าพระเจ้าข้า//กราบ
พญายักษ์สั่งเหล่าโหนหลวงที่เหลือด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยือกสร้างความหวาดกลัวให้เหล่าข้าราชบริพาณทั้งหลายในที่นั้น...
[???]
(ฆ่าทั้งโครตเลยหรอ...)
เวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า ชั่วยามแล้วชั่วยามเล่า...
เหล่าโหนหลวงนับสิบล้วนแต่ถวายคำทำนายแก่นายเหนือหัวของตน
แต่ไม่ว่าจะผู้ใดก็ล้วนกล่าวเช่นเดียวกับพิเภก
นางมณโฑ
ม... ไม่นะ...//ร้องไห้
ชายาพญายักษ์กอดร่างลูกสาวฝาแฝดพร้อมร่ำไห้น้ำตาเเทบเป็นสายเลือดเมื่อคิดว่าลูกในไส้ของตนที่พึ่งคลอดออกมายังไม่ถึงวันก็จะต้องถูกฆ่าเสียแล้ว
อินทรชิต
(จะต้องฆ่าพวกนางจริง ๆน่ะรึ)
บุตรชายสุดรักของพญาทศกัณฐ์เองก็เศร้าใจที่ตนจักไม่ได้คอยเฝ้าดูน้องสาวร่วมอุทรเติบโต...
กุมภกรรณ
(ข้ายังมิทันได้อุ้มหลานข้าเลย...)
พญากุมกรรณเศร้าเสียดายที่ตนยังมิทันจักได้อุ้มชูเอ็นดูหลานตัวน้อย ๆเลยเสียด้วยซ้ำ
พิเภก
(ช่างเป็นโชคชะตาที่น่าสังเวชนัก...)
พิเภกโหนผู้ที่ทำนายชะตาของพระธิดาทั้งสองรู้สึกเสียใจต่อลิขิตชะตาของหลานสาวตน...
นางมณโฑ
พระองค์ทรงคิดจักทำอะไรเพคะ
ทศกัณฐ์
ข้าไม่คิดจะฆ่าลูกสาวในไส้ดอก
นางมณโฑส่งตัวลูกสาวทั้งสองให้แก่พญายักษ์ด้วยมือที่สั่นเคลือ
ลำแขนแข็งแรงโอบอุ้มธิดาน้อยของตนด้วยความอ่อนโยน
[???]
//ค่อย ๆเงยมองหน้าทศกัณฐ์
พญาทศกัณฐ์ร่ำไห้น้ำตาสีใสหลั่งไหลอาบสองแก้มด้วยความเศร้าโศกา...
พร้อมใช้หัตถา*ที่เหลือนำถุงผ้าไหมสีทองขนาดเท่าฝ่ามือคนออกมาแล้วหยิบสิ่งของในนั้น
ทศกัณฐ์
ราชวงศ์แห่งกรุงลงกามีวัฒนธรรมที่ทำกันมาทุกรุ่น...
ทศกัณฐ์
คือบิดาจักต้องมอบเครื่องประดับที่ถูกปลุกเสกเป็นเครื่องรางให้กับบุตรของตน
ทศกัณฐ์
พ่อใช้เพลาเก้าเดือนเต็มเพื่อสร้างสิ่งนี้ให้พวกเจ้า
ทศกัณฐ์
เดิมทีตั้งใจว่าจักรอพวกเจ้าอายุสัก ๕ ขวบแล้วจึงค่อยมอบมันให้...
ทศกัณฐ์
แต่คงต้องให้ตั้งแต่บัดนี้...
ทศกัณฐ์
ขอให้มันช่วยคุ้มครองเจ้าแก้วตาของพ่อให้แคล้วคลาด...
ทศกัณฐ์
หากว่าพ่อยังมีวาสนาหวังว่าจักได้พบเจอและโอบอุ้มพวกเจ้าอีกครา...//ใส่ให้ทั้งสอง
เจ้ากรุงลงกากล่าวคำพูดออกมาพร้อมน้ำตาพรางสวมสร้อยคอที่ร้อยแหวนปลุกเสกให้ธิดาน้อยของตนด้วยมือที่สันเทา
ทศกัณฐ์
ลาก่อน... ลูกสาวข้า
หลังจากเอ่ยคำลาแล้วพญายักษาจึงโน้มศีรษะลงจุมพิศที่หน้าผากของทารกน้อยทั้งสอง
เป็นการบอกลาพร้อมน้ำตาแห่งความอาลัย....
ทศกัณฐ์
พระธิดาทั้งสองเกิดมาเป็นกาลกิณีต่อบ้านเมืองแลเผ่าพันธุ์ยักษ์
ทศกัณฐ์
จงนำตัวพวกนางใส่ผอบลอยลงทะเลไป!!
ตปก.
รับด้วยเกล้าพระเจ้าข้า
เหล่าโหนหลวงคลานเข้ามารับร่างของพระธิดาน้อยไป
นางมณโฑ
ปล่อยหม่อนชั้นนะเพคะ!!
นางมณโฑตะโกนสุดเสียงเรียกให้คืนลูกสาวตนพร้อมน้ำตาแล้วเป็นลมไปด้วยความอ่อนล้า
แอด
วันนี้แอดแต่งเพลินไปหน่อย(แต่ก็แก้หลายรอบอยู่นะ)
แอด
ตอนนี้เลยอาจจะยาวกว่าปกติ"นิดหน่อย"นะคะ
แอด
แล้วก็ตอนที่แล้วลืมบอก
แอด
เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่รามเกียรติ์เพลียว ๆนะ
แอด
อาจจะมีรามยณะแทรมด้วยนิดหน่อย
แอด
บวกกับตำนานอื่น ๆมาเพิ่มอีก
แอด
อาจมีการไปเที่ยวทะเลบ่อย ๆนะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
![[???]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/2524173/avatar/14953154/1648376114660.png-s200webp?sign=951c3e15adea21fe7a7860973607c728&t=6893e609)
![[???]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/2524173/avatar/14953154/1647846231522.jpeg-s200webp?sign=2e9a3eaa31620e5250d038d9489e2cfc&t=6893e609)
![[???]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/2524173/avatar/14953154/1648210563658.png-s200webp?sign=4b91318d374e766e31817ffc52dda48c&t=6893e609)
![[???]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/2524173/avatar/14953154/1648039074030.png-s200webp?sign=8b59e4070488643ce01c788cd8e27af3&t=6893e609)
