สวัสดีค่ะฉันซายาผู้หญิงที่เจอแต่เรื่องอับโชค

สงสัยกันใช่ไหมเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังเรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเช้าหลังจากฉันตื่นนอนจากปกติของทุกวันตามสภาพมนุษย์เงินเดือนตื่นเช้ากลับดึกเช้าของวันนี้ฉันลุกจากที่นอนก็สดุดหน้าฟาดกับถาดขี้แมวของฉันฉันนี่แทบจะครั่งตายแต่มาเจอสายตาเจ้าขนปุยใจมันก็ยวบลงทันทีฉันเลยเดินไปอาบน้ำก็ลื่นล้มหน้าหงายอีกแล้วค่ะใจก็ท่อนว่าไม่เป็นไรไม่เป็นไรฉันเลยหยิบสบู่ปาทิ้งเพราะโมโหสบู่ดันกระเด้งจากผนังมาโดนหน้าอีก นี่มันวันซวยไรว่ะ😤หลังจากทำไรเสร็จหมดทุกอย่างฉันก็เตรียมตัวไปทำงานระหว่างก็เดินเหยียบขี้หมาครั้งแรกไม่เป็นไรแต่...ครั้งที่2-3ก็ดันหน้ามาเรื่อยๆฉันเห็นหมาตัวหนึ่งเบ่งขี้อยู่ ไอ้หมาพวกนี้แกกล้าดียังไงนับกันมาขี้รู้ไหมฉันเดือดร้อนพอสิ้นเสียงเท่านั้นแหละ พวกมันกรูกันไล่กัดฉันผู้หญิงผู้ไม่ก้มหัวให้ใครแม้แต่กับสัตว์ก็ได้แสยะยิ้ม

และวิ่งอย่างสุดชีวิตพอรอดพ้นจากพวกมันได้

หึๆๆๆๆคิดเรอะพวกแกจะสู้ท่านซายาผู้นี้ได้

ว้ะๆๆฮาาาว้ะฮาาาจำไว้ซ่ะจะไม่มีใครล้มฉันได้

( แกนั่นใครอ่ะหัวเราะคนเดียวป่าว

(แกอย่าไปมองน้ะเดี๋ยวมันจะกัดเอา

นี่ช่วยนินทาให้เบาๆหน่อยยัยพวกนี้ เฮ้อน่าเบื่อชมัดไปทำงานดีกว่า ลั๊ลลลลาลั๊ลลลาาา

*ริน*เห้ยยัยซายาแกเคลียร์งานเสร็จยังไม่งั้ยตาเฒ่านั่นฆ่าแกแน่เลยงานนี้

โฮะโฮะโฮะระดับฉันนะรึว้ะฮะฮะฮา...ยังไม่ได้ทำเลย

*อะไรน้ะแกยังไม่ได้ แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

สิ้นเสียงยัยรินเพื่อนของฉันตาแก๋นั่นก็มา

'บอส' ซายาเธอทำงานเสร็จรึยังเดี๋ยวฉันจะตรวจงาน

ยังค่ะบอสแต่เกือบเสร็จล่ะอีกชั่วโมงเดียวค่ะ

'' ว่าไงนะนี่งานแค่นี้เองทำไมถึงชักช้าบลาๆๆๆๆๆ

นี่แหละค่ะวันซวยของฉัน เฮ้อออออ😩

งานๆๆน่าเบื่อจะตายอยู่แล้วหลังก็จะหักจะถมงานให้อยู่ได้เจ้าบอสแก่นี่เปย์แต่งานโบนัสอย่างกับเท้ามด

*ริน* ซายาช่วยบ่นในใจทีเหอะสมองฉันรับอะไร

ไม่ไหวแล้วไหนจะงานไหนจะเสียงเธออีก😥

ยัยรินถ้าไม่มีฉันเธอจะได้เครียดไหมหัดสำนึกในบุญคุณกันบ้างถ้าไม่มีเสียงฉันบ่นเธอจะต้องร้องไห้55+

ถึงช่วงพักเที่ยงสักทีตาฉันจะรับหน้าจอไม่ไหวแล้ว

*เกวนซี่*ยัยซายาช่วงพักทำไมผ่านไปไวจัง😵😵

นั่นสิเน๊อะอยากให้เวลาหยุดหมุนสักอีก2-3ชั่วโมงจัง

กี่โมงละเนี้ย20:10 เห้ยนี่ถึงเวลารถเที่ยวสุดท้ายล่ะนิ😭อีกแล้วสินะสายอีกตามเคยทั้งที่จะประหยัดหน่อยแท้ๆ โทรศัพท์อยู่ไหนน๊าาาาาเจอสักทีต้องโทรหา จ้อมแจ้มสิน้ะเราไม่มีแฟนนี่ลำบากจัง ตู๊ดดดดดด...

..ฮัลโหลจ้อมแจ้มมารับหน่อยสิ

* จ้อมแจ้ม*ไม่ว่างตีป้อมอยู่

เอ๋ๆๆแต่ฉันมีค่าเติมเกมส์ไม่สนใจหน่อยเหรอ

*อือออก็ได้แต่ช่วยเลิกเรียกชื่อนี้สักทีทุเรศ

อร๊ายฉันอุส่าห์ตั้งให้ซ่ะไพเราะแกไม่ชอบได้ไงห้ะ

*ผมชื่อ จิม จำนะครับจำ ผมชื่อจิม จอ อิ มอ จิม

ไม่เอาหน่าจ้อมแจ้มมารับได้แล้วฉันจะรอหน้าบริษัท

* อือรอตีป้อมเสร็จจะไปทันทีบ๊ายบาย

ตื๊ดดตื๊ดด.....ไอ้เด็กนี่บังอาจวางสายรึมาถึงเมื่อไหร่แม่จะตีให้ก้นลายเลยคอยดูเหอะ😤

นานเกินไปล่ะเว้ยยังไม่มาอีกกลับไปเกิดใหม่แล้วพึ่งจะโตรึไงมารับรึไงช้าฉิบเจ้าเด็กคนนี้นี่

กีโมงล่ะนิ 23:00 ฉิบไอ้เด็กนี่ดึกป่านนี้ล่ะยังไม่มาอีก

ฉันยิ่งสวยอยู่ใครมาเจอตอนดึกฉุดฉันไปจะทำไงหึ้ยยยโทรก็ไม่ติดมีโทรศัพท์ไว้ปิดเครื่องรึไงกัน😤

เอ๊ะนั่นใครกันมองอยู่ได้รึว่าจะเป็นโรคจิตทำไงดี🤔

*คนแปลกหน้า* เอ่อคุณครับไม่ทราบว่าแถวนี้มีโรงแรมไหมครับพอดีผมพึ่งมาในเมืองครั้งแรกไม่รู้..

โรคจิตป่ะเนี้ยไปไกลๆนะไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ

*คุณครับผมแค่จะถามหาโรงแรมเฉยๆครับ

หาในกูลเกิลสิอย่าเข้ามาออกไปไกลๆเดี๋ยวนี้นะ

*ผู้หญิงบ้าไรว่ะแค่ถามนิดหน่อยก็ไม่ได้😤😤😤

โล่งอกไปได้สักทีคนสมัยนี้ยิ่งน่ากลัวโดยเฉพาะกับคนสวยๆอย่างฉัน ว้ะฮ่าๆๆว่าแต่ไอ้เด็กนี่ไม่มาสักที

*หนุ่มหล่อ*คุณครับรบกวนถามทางได้ไหมครับ

ว๊ายยยหนุ่มหล่อต้องเก๊กหน่อยเรา (ความคิดในหัว)

ดะๆได้สิคะไม่ทราบว่าจะไปที่ไหนเหรอคะ

*ออเดี๋ยวคุณก็จะรู้เองครับ หึๆๆๆๆ...ตึ๊บ————

ผู้หญิงไรว่ะหนักฉิบตัวก็เท่านี้เอง

*จิม*ถึงสักทีดึกแล้วรถยังติดอยู่ได้หึ้ยยยยย

นี่ก็10นาทีละไม่ออกมาสักทีไหนบอกรอหน้าบริษัทอายุเยอะแล้วก็แบบนี้ไม่ว่าจะยายที่บ้านรึยัยป้าคนนี้อายุแค่26ปีเองขี้หลงขี้ลืมให้มารับแท้ๆมัวแต่ชักช้า

ที่ๆนี่ที่ไหนเนี๊ยย โอ้ยเจ็บๆอย่างกับโดนไม้หน้าสามฟาดเลยเจ็บชมักถึงจะไม่เคยโดนก็เหอะ หืออออ

ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนกันทำไมดูวังเวงและสยองอย่างนี้...

*จิม*นี่ก็ผ่านไปสักพักแล้วยังไม่ลงมาอีกยุงก็เยอะสงสัยต้องไปลากตัวลงมาสักหน่อยปล่อยให้รออยู่ได้

หือออไปเหยียบโดนไรว่ะเนี่ยคนยิ่งรีบอยู่...

นี่กระเป๋ายัยป้านิ🤔🤔รึว่าจะเกิดไรขึ้นกับยัยป้า

นะนี่ๆแกเป็นใครนะจับตัวฉันมาทำไม

*แล้วแกคิดว่าฉันเป็นใครล่ะยัยอัปลักษณ์

😠แกว่าใครห้ะฉันออกจะสวยสายตาแกเสียรึไง

*เพี้ยะๆๆๆ อย่ามาสอดตอนที่ฉันกำลังพูด

ฉันไปทำอะไรไว้กับแกทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้

* 🤔ก็ไม่มีนิฉันไม่รู้จักแกด้วยซ้ำไป

แล้วทำไมต้องมาจับฉันด้วยปล่อยฉันเดี๋ยวนี้

*เพี้ยะๆๆๆๆ แกรู้จักแค่ความสะใจเล็กๆน้อยไหม

นี่กะๆแกว่าไรนะที่แกจับฉันมาแค่เพื่อความสะใจ

*🤔 ใช่สิมันก็แค่นั้นแหละต้องมีเหตุผลรึไงกัน

แกมันโรคจิตไอ้ทุเรศไอ้สัตว์เดรัจฉาน

*ห๊าาา😡นี่แกจะเอาใช่มั้ยเพี๊ยะๆๆๆตึ๊บบบๆๆๆๆจำใส่กะโหลกไว้นังผู้หญิงชั้นต่ำแกไม่มีสิทธิ์มาด่าฉัน

*จิม* ลุง ลุง ลุงยามครับเห็นยัยป้าของผมมั้ย

'ลุงยาม' ยัยป้า ยัยป้านี่ใครเหรอพ่อหนุ่ม

* เอ่อคือ คนที่ชื่อ รันซายา นะครับพอดีผมเห็นกระเป๋าและข้าวของตกอยู่ที่พื้นเละเทะไปหมดลุงพอเห็นยัยป้า อ่าไม่สิพี่ซายามั้ยครับ

'ถ้าเป็นคุณซายาน่าจะเลิกงานตั้งแต่2ทุ่มละนิพ่อหนุ่มจะมาก่อกวนในยามวิการไม่ได้นะมันผิดกฎหมาย

*ไม่ครับลุงพี่ซายาเขาให้ผมมารับแต่ๆผมติดธุระเลยพึ่งจะมาถึงได้สักพักนี่เองลุงช่วยผมหาพี่ซายาหน่อยสิครับ นะครับผมขอร้องไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า

'จะให้ลุงเชื่อได้ไงว่าไม่ได้มาก่อกวนยิ่งช่วงนี้มีแต่บริษัทคู่แข่งส่งคนมาระราและก่อกวนบริษัทเรา

* นี่ครับลุงนี่คือของๆพี่ซายาที่หล่นตามพื้น

'เอ้ะนี่ของๆคุณซายาจริงด้วยพ่อหนุ่มเรารีบแยกกันตามหาลุงจะไปดูที่ตึกเธอก็ไปดูรอบตึกก่อนแล้วกัน