บททดสอบของชีวิต ไม่มีทางที่จะตายตัว แม้ว่าสถานการณ์จะดูคล้ายกันก็เถอะนะ คนเราแค่ เกิด แก่ เจ็บ ตาย แล้วจบไปใช่มั้ย ???

ก็ถ้าคิดอย่างนั้นก็ใช่ค่ะ เราเป็น มนุษย์ … เป็นแค่บุคคลที่ไม่มีอะไรที่จะมารับรองจิตใจและร่างกาย เราได้ว่า คุณจะปลอดภัยและไม่มีรอยขีดข่วนเลย

จริงหรือเปล่าคะ ? คำบรรยายที่ฉันบรรจงเขียนลงในนี้ ก็เพื่อสื่อให้คนทุกคนเห็นว่า เราเป็น มนุษย์คนนึง

แต่คำว่า มนุษย์ นี่ล่ะ ที่ถูกแต่งแต้มสีสัน ไม่ว่าจะ ทุกข์ หรือ สุข เพศสภาพ ฐานะทางสังคม หน้าที่การงาน รูปร่างหน้าตา และเชื้อชาติ ศาสนา ..

นี่แหละ ประเด็น !!! เป็นมนุษย์ แต่มีความแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด แบ่งตามเหตุที่เป็น ผลที่เจอ และจบลงที่ความหมายของชีวิตในแต่ละชีวิต

ทำให้คนเรา ไขว่คว้าหา ความรัก ความสำเร็จ ความสุข และสิ่งที่ตนอยากได้และครอบครอง เพื่อที่เราจะได้ไม่รู้สึกแปลกแยกจากมนุษย์คนอื่นๆ

คำถามคือ ?? ทำไมเราต้องเหมือนคนอื่น ??

นั่นอาจจะ เป็นเพราะ เราไม่อยากเป็นแกะดำในสายตา มนุษย์ทั่วไป

ที่เราดิ้นรนตามหา และลงมือทำ เพื่อตนเอง และความสุขของครอบครัว บางคนเป้าหมายเล็กๆ ก็มีความสุขทางจิตใจ บางคนเป้าหมายใหญ่ พอทำได้แล้ว ก็ไม่เคยหยุดให้ตัวเองได้ใช้ชีวิตในสิ่งที่ควรจะเป็น

บางคน อยากเหมือน เพื่อความอยู่รอด

บางคนอยากเหมือน เพื่อความสมบูรณ์แบบ

บางคนอยากเหมือน เพราะ อยากทำให้ตัวเองสงบและสบายใจ

แต่เปล่าเลยค่ะ ความเหมือนที่คุณคิดว่า เหมือน แท้จริงไม่มีอะไรที่แน่นอน มันคือ ความจริงที่คุณจะถูกกลืนกินความเป็นตัวเองลงไปในทุกๆวัน

สุดท้าย … คุณจะไม่เหลืออะไรให้ตัวเอง ถ้าคุณเอาแต่อยากเหมือนใครๆ

มีคำกล่าวหลายๆคำ จากนักเขียน นักสร้างแรงบันดาลใจ นักพูด และคนมีชื่อเสียงมากมาย ที่ต้องต่อสู้กับ ดาวเคราะห์ดวงนี้ เพื่อทำให้พวกเค้ามีความต่าง แต่ลงตัวกับมนุษย์ทั่วไป

พวกเค้าเรียนรู้ชีวิตแล้วว่า แท้จริงแล้วนั้น ??

ชีวิตไม่สามารถขึ้นตรงกับใครทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่ตัวคุณเอง !!

เมื่อมีจุดเริ่มต้นของบางสิ่งบางอย่างก็มักจะมีจุดจบของบางสิ่งบางอย่างเสมอ ….

อะไร คือ การการันตี ว่ามันจะไม่เกิด ?

แน่นอนที่สุด ว่า ไม่มีอะไรที่แน่นอน ที่จะการันตี รับประกัน เชื่อมั่น มั่นคง และแน่นอน

เมื่อมนุษย์หรือคน เกิดขึ้นมาแล้ว ก็ต้องมีวันตาย

หลายคน ไม่อยากคิดถึงวันตาย เพราะ ยังไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำ

หลายคน ไม่อยากตาย เพราะ ยังมีภาระค่าใช้จ่ายและครอบครัวที่ต้องดูแล

หลายคน ไม่อยากตาย เพราะ ยังทำตามเป้าหมายและความฝันไม่สำเร็จในแบบที่ต้องการ

แต่หลายคนกลับนึกถึงความตาย จนเป็นสิ่งปกติ เลือกที่จะอยู่กับปัจจุบันให้เป็น ปล่อยวางเรื่องราวทั้งใน อดีต และ อนาคต มองเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า

กังวลสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ….

ปัจจัยอะไร ที่ทำให้คนเหล่านี้ ถึงมองว่าความตายไม่ไกลตัวนัก

อัตตาตัวตน ที่อยู่ภายในใจของเรา การยึดมั่น ว่า

เรา คือ ใคร เป็นใคร ของใคร และนิยามมันขึ้นว่าเอง

ว่าเรา คือ ที่สุด ผิดพลาดไม่ได้ ผิดหวังไม่ได้ ด้อยกว่าใครไม่ได้ จนกว่าใครไม่ได้

ต้องถูกต้องที่สุด สมหวังให้ได้ที่สุด เด่นและดูดีที่สุด สุดท้ายฐานะต้องที่ดีสุด

และทำมันไปเพื่ออะไร ความหมายของแต่ละคน คงจะคิดเห็นว่า มันคือ ความสุข ยังไงล่ะ ไม่รู้จักใช่ไหม??

แล้วถ้าเราจะตอบละ ว่า ‘ใช่’ เราเคยคิดว่า ใช่

มันต้องเป็นแบบนี้ แบบนั้น ที่ใจเราอยากให้มันเป็น

แต่แท้จริงของแก่นมันคือ ไม่มีทางที่คุณจะได้ดั่งใจ ไปซะทุกอย่าง

การเอาแต่ใจตนเอง อีโก้ อัตตาตัวตนสูง มันทำให้ได้ทุกสิ่งทุกอย่าง และทำให้ถูกใจ พอใจ ดีใจ มีความสุข ??

คำถามคือ ?? แล้วคนที่ต้องเผชิญชะตากรรมไปด้วย เค้าจะรู้สึกยังไงที่คนที่เราเคารพรัก ศรัทธา เชื่อมั่น

กลับถูกถากถางสารพัดอย่าง จากคนที่มีแต่อีโก้ แรงสูง

ไม่เคยลดตัว ถือตัวเป็นใหญ่ คิดเห็นสิ่งใด ก็เอาแต่ความเป็นเองมาตัดสินคนอื่น

จนคนที่ต้องรับชะตากรรม ต้องมาทน ในเรื่องที่ไม่เข้าท่า

จนก่อเกิดกลายเป็น ความสัมพันธ์ที่ เรียกได้ว่า

Toxic relationship

มันดูเรื่องเล็กของคนที่ไม่เจอกับตัว ไม่เคยเกิดขึ้นเลยในชีวิต

จากผิด กลายเป็น ถูก

จากร้าย กลายเป็น ดี

จากดำ กลายเป็นขาว

มองเห็นเหตุและผลที่มีแต่ คนอื่นเป็นตัวแปร

แต่ไม่เคยเห็นตัวเอง ที่เป็นตัวตนข้างใน ว่า มันสะท้อนตัวเอง ออกมายังไง

คิดแต่ว่า คนอื่นๆผิด และไม่ดีกับตน

มองเห็นกลับและไม่เปิดใจที่จะรับฟังสิ่งใด

สุดท้ายก็กลับมาคิดได้ว่า

(ไม่มีใครอยากจะยืนอยู่ด้วยอีกแล้ว)

จนกว่าจะรู้ตัวดี ว่าแบบนี้มันต้องลดอัตตาให้เราคิดว่า

เรา ไม่ใช่ศูนย์กลางจักรวาล นะ ย้ำ !!! ว่าไม่ใช่

เราแค่มนุษย์ตัวเล็กๆ ค่อยๆไต่ ค่อยๆเดิน อย่าทำให้ตัวเองผิดหวัง แต่ถึงอย่างไรก็ช่างมันเถอะนะ เพราะ ถ้าเราไม่ขวนขวาย ก็ไม่มีใครอยากยุ่งกับเราอยู่ดี

อดทนเสมอแล้วจะดีเอง

บทพิสูจน์ของเรื่องนี้ ไม่สามารถรู้สึกถึงมันได้ ถ้าเราไม่เคยเผชิญไปกับมันด้วยตัวเอง

ความสวยงาม ความโดดเด่น ความเก่งกล้า ที่คนเราสร้างสรรค์ขึ้นมาบนโลกใบนี้นั้น ล้วนมีวันประสบความสำเร็จและล้มเหลว จนเป็นเรื่องปกติ ความคิด ทัศนคติ ที่เรามีนั้น ต้องรับมือกับมันไปตามขั้นตอนที่ควรจะเป็น

ฝืน เพื่อ ไม่ให้เกิดขึ้น

ฝืน เพื่อ ไม่ให้ดับสูญ

ฝืน เพื่อ ให้คงอยู่

แต่คงฝืน จิตใจตัวเองไม่ไหว ที่จะต้องการอะไรในใจ และเลือกที่จะเก็บมันไว้แทนที่จะปลดปล่อยมันไปตามทาง

มีความรู้สึกนึกคิด รัก โลภ โกรธ หลง และ ปลงตก

ล้วน คือ จิตที่เราสรรสร้าง เนรมิต ให้มันเกิดขึ้น มาเพื่อ ประโยชน์แก่ชีวิต เยียวยาบาดแผลในจิตใจ หรือ กรีดมันซ้ำลงไป ก็อยู่ที่ใจเราเลือกจะทำ

เมื่อหมดหนทางปรุงแต่งมัน สุดท้าย ก็จบลงที่

ปล่อยวาง ละทิ้ง ให้เกิดความรู้สึกน้อยลง เรื่อยๆ จน

ละทิ้งความรู้สึกลงไปได้

แต่มนุษย์ไม่มีทางหลีกหนี ความเป็นจริง แล้วจะมีแต่ความสุขเสมอไป

มีสุข ย่อมมีทุกข์

มีขึ้น ย่อมมีลง

หนทางการใช้ชีวิต ไม่มีทางโรยด้วยกลีบกุหลาบ

เมื่อเจอปัญหา ย่อมเจอทางออก ของปัญหา แต่จะเสมอมั้ยนั้น ไม่มีคำตอบให้หรอกค่ะ

ผู้เขียนเอง ก็ยังแก้ปัญหาไม่ได้ไปซะทุกเรื่องหรอก

คนเราไม่มีทางสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว

เพราะ ฉะนั้น ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา มันย่อมมีวันหมดลง ตามกาลเวลา และมันจะเยียวยาในตัวของมันเอง

โดยที่เราแค่ปล่อยวางมันลง และให้มันหายไปตามผลที่มันควรจะเป็น

แต่ไม่ว่าคุณจะทำได้หรือไม่

มันไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบแน่นอน

ความไม่แน่นอน คือ สิ่งที่แน่นอน

เมื่อไม่มีทางออก ก็อยู่เฉยๆ อย่าให้ใจไปกระทบกับมันเกินไปก็พอ

เพราะ ถึงจิตใจเรากระทบไป คนรอบข้างก็ไม่มีทางมาเข้าใจเรา อยู่ดี

หวังว่าจะ ดีขึ้น และ สันติสุข ให้มากที่สุด ก็พอ

แต่เอาเถอะ คนเราพอเกิดทุกข์ กับมองแต่โลกภายนอก

ไม่เคยเห็นภายในของตัวเอง จนมันเกิดปัญหาขึ้นในตัวเอง

และก็ต้องแก้ไขด้วยตัวเองอยู่ดี

นอกจากปล่อยมันไปชั่วคราว และอดทนให้มันจางหาย

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครหนีพ้นตัวเอง จิตใจตัวเอง และความจริง