ในบ้างครั้งคนเราก็อยากก้าวข้ามอะไรสักอย่าง
เพื่อไม่ให้อยู่ในจุดเดิมๆ จุดที่ไม่มีอะไรเลย จุดนี้ที่เราไม่ต้องการ แต่บ้างครั้งคนเราก็กลัวกับผลที่จะตามมากับการที่เราก้่าวข้ามสิ่งนั้นไป และใช่ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ไม่กล้าก้าวข้ามคำว่า เพื่อนสนิท ที่คิดไม่ซื่อ
"ว่าไงไอ้ภัค ตกลงมึงได้กันยัง"ครับและนี่เพื่อนของผมมันชื่อไอ้คุณครับ ชื่อโครตคุณชาย(ก็ผมมันคุณชาย)แต่นิสัยโครตสถุนเลยครับนอกจากมันจะอยู่กับคุณหญิงแม่ของมันนะครับ
"ออ ไม่ไงเหมือนเดิมเพิ่มเติมกูแห๋วอีกแล้วมัง"
"อาหารหมามีนะมึง มีอาหารหมามาใหม่ด้วยสนใจเปล่า"ไอ้นี่ชื่อนิกครับ มันผู้ชายสบายๆครับไม่มีไรมากโครตปอบใจผมเหมือนผมเป็นหมา และก็ใช่ครับผมเป็นหมา ที่มันซื่อสัตย์และรักเจ้าของเพียงคนเดียว
"ถุย กูรู้นะว่ามึงคิดอะไร"ไอ้นี่แฟรงค์ครับ ว่าพูดถึงนิสัยมันเลยมันก็นิสัยเหมือนผมนั้นแหละครับไม่อยากพูดมากครับเจ็บคอ
และนี่แหละครับเพื่อนผมในคณะนี้มีพวกมันสามคนนั้นแหละครับที่เป็นเพื่อนที่ผมสนิทแต่ไม่ใช่ไม่สนิทกับเพื่อนในคลาสนะครับสนิทแต่ไม่สุด และอย่าคิดว่าผมจะคิดไม่ซื่อและอยากก้าวข้ามพวกมันนะครับ แค่เป็นเพื่อนขนาดนี่แล้วถ้าเป็นแฟนจะขนาดไหนครับ
"อ้าวไอ้คุณชายมารับไอ้ภัตกลับบ้านหรอ"
"อืม ภัตกลับบ้านครับ"
"อืม งันกูไปก่อนนะเจอกันที่เดิม เวลาเดิมใครมาช้าเลี้ยง"
"ครับเพื่อน มึงนั่นแหละมาช้าอย่ามั่วทำอะไร อะไร กับคุณต้นไป๋นะครับ"ไอ้นิก จำไว้ก่อนเดี๋ยวกูมาเอาคืน
"ไม่ทำอะไร โว้ยยยยยยย"
"ภัตกลับได้แล้วครับ"
"มึงนี่ยังไงเนี่ย"วู้
"แล้ววันนี้ภัคห้ามออกจากคอนโดนะครับ"
"ทำไมว่ะ กูจะออกจากคอนโดไม่ได้อ่ะ ก็นัดกับพวกมันแล้วนี่"ใช่แล้วครับผมกับมันย้ายมาอยู่คอนด้วยกันครับ แล้วไอ้ที่ไปดื่มกับพวกแมร่งก็เพราะมันนั้นแหละครับ
"ไม่ได้ ก็คือไม่ได้ครับ"
"กูจะไป"
"ผมไม่ให้ไปครับ"
"ต้นไป๋"
"ไม่ครับ"
"กูจะไป เบื่อทะเลาะกับมึงแล้วว่ะ"
"งันหรอครับภัตจะไปใช่ไหมครับ งันผมไปด้วย"
"หึ ขอเมียมึงให้ได้ก่อนเถอะแล้วค่อยพูด"
ปึก ปัง
แล้วพวกเราสองคนก็ไม่ได้พูดอะไรกันเลยครับต่างฝ่ายต่างเงียบ
"พรุ่งนี้กูจะเอารถมาเองมึงไม่ต้องมารับดูแล้ว"
"ครับ"
เงียบอีกตามเคย ทะเลาะกันเมื่อไหร่ก็เป็นแบบนี้ เงียบคือคำตอบสินะ ทุกคนคงอยากรู้แล้วใช่ไหมครับคนที่ผมอยากกว่าข้ามคำว่าเพื่อนสนิท แต่กลับทำไม่ได้ และกลัวผมจะบอกให้ก็แล้วกันครับสำหรับคนที่ตามไม่ทัน ครับมันนั้นแหละ ต้นไป๋ มันคือคนที่ผมอยากก้าวข้ามเพื่อนทั้งสามคนรู้ว่าผมคิดกับมันอย่างไงแต่มันกลับไม่รู้ว่าผมคิดอย่างไงกับมัน อาจจะเป็นผมที่ผิดก็ได้ที่ไม่อาจห้ามใจไม่ให้รักมัน และก็ผมอีกนั้นแหละที่ไม่กล้าพูดออกไป แล้วผมก็ติดกับคำว่า เพื่อนสนิท ที่คงเป็นเพื่อนที่เธอไม่รู้ใจเหมือนเดิม
พอตกตอนเย็น ถึงเวลานัดของผมกับเพื่อนอีกสามคน ผมต้องรีบแล้วล่ะเพราะเดี่ยวผมไปช้ากว่าพวกมันผมก็ต้องเลี้ยงดิไม่เอาอ่ะ ไม่ดีเลยครับ พวกมันแมร่งกินเหล้าเหมือนอาบน้ำอีดครับถึงผมจะรวยแต่ผมก็ประหยัดนะครับ
"ภัตจะไปแล้วหรอครับรอผมก่อนผมไปด้วย"
"มึงไปด้วยจริงดิ แล้วก็ไปคนล่ะคันกันดีกว่ากูไม่อยากเรียกแท็กซี่ตอนทะเลาะกับมึง"
"ครับ ภัตรอผมก่อนก็ได้ครับผมเอากุญแจรถแป๊บ"
"เร็ว"
"ครับ แล้วภัตกับเพื่อนจะไปกินร้านไหนครับ"
"ร้านsss"
"ร้านเฮียคินหรอครับ ผมคิดว่าจะไปร้านของพวกผมเสียอีก"และอีกอย่างที่ผมโครตจะสงสัยเลยครับคือมันไปรวมลงทุนกับเพื่อนมันได้อย่างไง เพราะนิสัยมันเป็นแบบนี้ผมก็ไม่อยากเชื่อเท่าไหร่ หรือมันโดนหลอกครับ แต่คงไม่มีใครกล้าหลอกมันหรอกครับ
"ไปได้ยัง"
"ไปกันครับเดี๋ยวเพื่อนของภัตรอนาน"
"มึงพาเพื่อนมึงไปด้วยใช่ไหม"
"ครับเคนนัดพวกเราไปร้านเฮียคินครับ"
"งันก็ดี"
"ครับ"
แล้วพวกเราทั้งสองก็แยกกันไปขึ้นรถของตนเอง รถของผมเป็นสีดำครับ ส่วนของมันเป็นสีขาวครับ รุ้นอะไรผมขอไม่บอกนะครับขออึบไว้ก่อน ส่วนเลขท้ายทะเบียนรถคือ........ไม่ขอบอกครับเดี่ยวทุกคนจะไปเตงเลขเด็ดครับ
ไม่นานพวกเราก็มาถึงกันแล้วครับ ผับของเฮียเขายอมรับเลยว่ามีครบทุกอย่างครับ เหล้าไห สุรานารี กับแกม หนุ่มน้อยหน้ามน มีครบจริงแต่ถ้าคนของเราไม่เล่นใครก็ทำอะไรไม่ได้ครับ และก็เป็นอีกสเน่ห์หนึ่งที่ผมชอบคือตะมีนักดนตรีแสดงสดเป็นบ้างครั้ง เพราะผับไม่จำเป็นต้องเสียงดังและคึกคักก็ได้
"งันก็แยกย้ายตรงนี้ก็แล้วกัน"
"ถ้าไม่ไหวเรียกผมนะครับเดี่ยวผมจะรับกลับคอนโด"
"อืม ขอให้สนุกนะ"
"ภัตก็เหมือนกันครับขอให้สนุก"
แล้วพวกเราทั้งสองก็แยกย้ายไปกลุ่มใครกลุ่มมันส่วนผมรู้จักผับนี้ได้อย่างไงหรอ เพราะไอ้ต้นไป๋เป็นหลานรหัสของเฮียคินผเลยได้ที่เที่ยวไปด้วย สนุกครับ
"เป็นไงมึงมาช้าว่ะ"ไอ้นิกทักผมครับ
"อืม ไม่มีอะไร"
"แล้วเจ้าชายมึงมาด้วยป่ะ"ตามมาด้วยไอ้คุณ
"อืม มาสิ"
"อ้าวแล้วทำไมมึงไม่พามานั่งด้วยกันว่ะ"ไอ้แฟรงค์ตามมาต่อ
"กูแมร่งไม่อยากให้มานั่งด้วยมึงจะทำไม"
"ครับ ครับ ไอ้ภัต"พร้อมกับซัดเหล้าเข้าไปอีกสองแก้ว
"พอด่อนมึงอย่าเมานะมึง"
"แมร่งอดอยากมาจากไหนว่ะ"
"พอก่อนเลยมึง"ตอนนี้ผมจะกินหมดขวดแล้วครับ
"ฮึก แมร่งพวกมึงจะไปเข้าใจอะไรก็กูว่ะ แมร่ง"
"ออ กูรู้ แล้วเป็นไง"
"ก็แดกอาหารหมาสิว่ะ"
"มึง พอก่อน"
"แมร่งแช้งให้เลิกกันเกือบทุกวัน แมร่งทะเลาะกันทีไรเป็นกูที่ปอบแล้วก็เป็นกูที่ต้องกินอาหารหมาเอง"
"มึงอาหารหมาพึ่งออกมาใหม่มึงสนใจป่ะ"
"ไอ้นิกมันใช่เวลาป่ะ"
"เอาคลายเครียดไงว่ะ"
"มึงก็กินเข้าไปไอ้ภัตเมากูไม่ลากมึงกลับนะโว้ย"
"พวกมึงแมร่ง................. ปวดซี่ว่ะ"
"ไปเข้าห้องน้ำเลยมึงอ่ะ"
แล้วผมก็ลุกออกจากที่พวกผมนั่ง ออพวกผมนั่งชั้นหนึ่งนะครับชั้นสองเป็นพวกที่ต้องการความสงบแต่ก็ต้องมีเสียงดนตรีคลุกเคลา ชั้นสามเป็นชั้นที่เอาไว้ใครอยากต่อก็ไปชั้นสามหรือคนที่เมาหนักแล้วกลับไม่ได้ ส่วนชั้นสุดท้ายชั้นใต้ดินเป็นชั้นของการเล่นครับเล่นอะไรทุกคนคงรู้เนอะแต่ตอนนี้ผมไปเข้าห้องนะครับ
"ไม่ไหวจริงๆเลยนะเราเนี่ย"
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
