บุรุษรูปงามในชุดจีนโบราณคู่หนึ่งกำลังเดินตรงมายังพวกเรา...

คนหนึ่งสวมอาภรณ์สีขาวบริสุทธิ์ในมือถือปี้เฉินคู่กาย ดูสงบ น่าเกรงขาม คนหนึ่งสวมอาภรณ์สีดำขลับ พลางแกว่งไกวขลุ่ยในมือด้วยท่าทีสบายๆ

ผมเผลอกำสายกระเป๋าแน่นโดยไม่รู้ตัว พอเหลือบมองคนข้างกาย หลังอี้ป๋อก็กำสเก็ตบอร์ดแน่นไม่ต่างกัน

"อี้ป๋อ นายว่าใช่ ..อย่างที่คิดไหม"

"พี่จ้าน ผมว่าใช่"

"เขาเป็นตัวละครที่พวกเราแสดงนี่นา แล้วมีตัวตนได้ยังไง"

"เรื่องนี้ ..ผมก็คิดไม่ตกเหมือนกัน"

ขณะที่ทั้งสองกำลังตื่นตะลึง พวกเขาก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้า

"หลานจ้าน เว่ยอิง!! "

ผมร้องขึ้น และนั่นก็เรียกเสียงหัวเราะจากเว่ยอู๋เซี่ยนได้เป็นอย่างดี ส่วนหลานวั่งจียังคงยืนรอเงียบๆ ตามแบบฉบับ

"เจ้าคือหวังอี้ป๋อ ส่วนเจ้าคือเซียวจ้านใช่หรือไม่"

เว่ยอู๋เซี่ยนเอ่ยทักขึ้น ใช้ขลุ่ยชี้ไปที่คนข้างๆ ผม ก่อนจะตวัดมาหาผม จนผมผงะไปด้านหลังโดยไม่รู้ตัว

"ข้าไม่กัดหรอกน่า.. เอาล่ะ อย่ากลัวไปๆ เว่ยอิงคนนี้จะเลี้ยงข้าวพวกเจ้าเอง"

ว่าจบเขาก็ขยิบตาให้หนึ่งที ก่อนจะเดินนำไปอย่างสบายอารมณ์ ส่วนคนที่เคยหน้านิ่งราวตุ๊กตากระเบื้องเคลือบกลับอมยิ้มน้อยๆ แล้วเดินตามไป

เมื่อชายชุดดำสัมผัสได้ว่า พวกผมยังคงยืนค้างอยู่ที่เดิม เขาก็หันมาโบกไม้โบกมือ พลางทำหน้าทะเล้นแล้วว่า

"เร็วเข้า มาช้าข้ากินหมดไม่รู้ด้วยนะ"

ด้วยท่าทีผ่อนคลายราวเด็กน้อยของเว่ยอู๋เซี่ยน ในที่สุดผมและหวังอี้ป๋อก็หันมาพนักหน้าให้กัน แล้วออกเดิน

"เสี่ยวเอ้อ"

"ขอรับคุณชาย"

"เอาอันนี้ อันนี้ แล้วก็อันนี้"

คุณชายเว่ยตาลุกวาว สั่งอาหารไม่หยุด ส่วนคุณชายรองนั่งส่ายหน้าน้อยๆ ด้วยความเอ็นดู กระทั่งเขาหันมา

"เจ้าล่ะหลานจ้าน"

"เหมือนเจ้า"

"อ้อ แล้วพวกเจ้าล่ะ"

ผมอ้ำอึ้งพูดไม่ถูก กระทั่งเด็กหนุ่มข้างๆ เอ่ยขึ้น "เหมือนท่าน"

"พวกเจ้านี่พิลึกจริง"

ทางด้านเสี่ยวเอ้อนั้น ก็ก้มหัวรับรายการพลางขบขันในใจ คุณชายเว่ยพูดถูก

'โต๊ะนี้แปลกจริงๆ '

เพียงไม่กี่อึดใจ อาหารที่สั่งก็ถูกนำมาขึ้นโต๊ะอย่างรวดเร็ว

เว่ยอู๋เซี่ยนคว้าตะเกียบทันที หลานวั่งจีเหลือบมองนิดหน่อยก่อนจะจับตะเกียบบ้าง แล้วคีบของที่คนข้างกายชอบใส่ลงในชามให้เขา

"ขอบใจนะหลานจ้าน"

เห็นดังนั้น ผมและหวังอี้ป๋อเลยลงมือกินบ้าง ด้วยความระมัดระวัง ด้วยพวกเราเข้าใจดี ว่าหานกวงจวินเคร่งครัดในกฎสกุลหลานแค่ไหน

"นี่ๆ การแต่งกายพวกเจ้าดูแปลกเสียจริง"

"จะว่าไป เซียวจ้าน เจ้าหน้าตาเหมือนข้ามากเลยนะ ส่วนหวังอี้ป๋อก็เหมือนหลานจ้านราวกับแกะเลย"

บลาๆๆ

เว่ยอู๋เซี่ยนเจื้อยแจ้วไม่หยุด จนพวกเราได้แต่พยักหน้าหงึกหงัก พูดตอบไม่ทันกันเลยทีเดียว

"หวังอี้ป๋อเจ้าสอนข้าเล่นกระดานนั่นบ้างได้หรือไม่"

"ไม่!! "

คนถามชะงัก ก่อนจะหันไปหาคนข้างกายด้วยความฉงน

"ข้าถามคนหน้าเหมือนเจ้า ไม่ใช่เจ้า"

"ไม่ให้เล่น! "

"ชิ!! "

"เว่ยอิง.."

คนถูกห้ามทำแก้มป่อง ก่อนจะคีบของเข้าปากอย่างต่อเนื่อง พลางจ้อไม่หยุด จนหลานวั่งจีทนไม่ไหวเอ่ยปรามขึ้น

"เวลากินห้ามพูด"

แต่แทนที่จะหยุด เขากลับทำท่านึกสนุก หันหยอกเย้าคนข้างๆ พลางคีบผักไปจ่อใกล้เรียวปาก

"โธ่! หลานจ้านนะหลานจ้าน"

คุณชายรองอ้าปากกินผักที่ส่งมาพลางส่ายหน้าอย่างจนใจ เว่ยอู๋เซี่ยนหาได้สนใจไม่ ว่าแล้วเขาก็หันมาเค้นคำจากผมขึ้นมาดื้อๆ

"เซียวจ้าน.. ตอนนี้พวกเจ้าเป็นอะไรกัน"

ผมผงะอีกครั้ง ตะเกียบหล่นจากมือโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะตอบไปด้วยความสับสน

"พะเพื่อน เพื่อนคนสนิทไง"

ฝ่ายคนน้องได้แต่นั่งไหล่ห่อ วางตะเกียบลงอย่างหดหู่ ความสง่างามมลายสิ้น

ผมรู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก..

ส่วนเว่ยอู๋เซี่ยนกลับส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ผมแล้วหันไปสบตาหลานวั่งจี ก่อนจะหันมากล่าว

"ขอให้รู้ใจตนเองเร็วๆ ก่อนจะสายเกินไป.. เนอะหลานจ้าน"

"อื้ม"

ว่าจบเขาก็คว้าขลุ่ยเตรียมลุก แต่แล้วก็เอื้อมมือไปสัมผัสแขนแกร่งเบาๆ พลางทำหน้าแหยๆ

"อุ้ย! ข้าลืมว่าไปเลย ว่าตนไม่มีเงินแม้สักแดงเดียว มื้อนี้ต้องรบกวนพี่รองหลานอีกแล้ว"

"ได้"

หลานวั่งจีรับคำด้วยความเคยชิน ก่อนจะเรียกเสี่ยวเอ้อมาเก็บค่าอาหาร

"เอาล่ะ พวกข้าขอตัวก่อน พวกเจ้าตามสบายเถิด"

กล่าวจบ เว่ยอู๋เซี่ยนก็ควงขลุ่ยในมือเล่น กระทั่งคุณชายรองกระชับกระบี่ปี้เฉินในมือ พวกเขาก็โค้งคำนับ พวกเราจึงรีบทำอย่างเดียวกัน

แล้วพวกเขาก็จากไปอย่างสง่างาม...

ผมหันไปมองเสี้ยวหน้าหวังอี้ป๋อที่ดูเซื่องซึมได้แวบนึง ยังไม่ทันเอ่ยคำใด

ทุกอย่างก็หมุนวนยุ่งเหยิงไปหมด ผมรีบเอื้อมไปคว้าคนน้องไว้ แต่ช้าไปก้าวหนึ่ง...

เฮือก..

แล้วเซียวจ้านก็สะดุ้งตื่นด้วยความตระหนก แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงอ้อมแขนอบอุ่นของหวังอี้ป๋อ จึงผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอก

'ทำไมฝันแบบนี้กันนะ ทั้งที่ตอนนี้...'

'เห้อ.. จะไม่ยอมเล่าถึงคำตอบเราให้อี้ป๋อฟังเด็ดขาด!! '

แน่นอนว่าความเคลื่อนไหวของร่างบางในอ้อมกอด ไม่อาจรอดพ้นสายตาคมของหวังอี้ป๋อไปได้

เขาใช้นิ้วเกลี่ยปอยผมเบาๆ พลางจูบหน้าผากมนหวังปลอบโยน

"พี่จ้าน.. ฝันร้ายหรอครับ"

!!!