ทำไมกูต้องทะลุมิติมาในนิยายที่กูเป็นคนแต่งด้วยแถมเป็นตัวร้ายอีกกกกก
มาไงวะ
แอดจะ.....♪♥♥
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 2 ของแอดนะจ่ะ
แอดจะ.....♪♥♥
เอาละไม่พูดละไปดูกันเลย
จินเฟยเทียน(นายเอก)
//ค่อยๆลืมตาขึ้น
คือทุกคนแอดไม่รู้จะตั่งชื่อนายเอกว่าไรจึงยังไม่ได้ตั่งชื่อ
จินเฟยเทียน(นายเอก)
//ตกใจ
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*ทำไมกูนอนทับเด็กแบบนี้วะ*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*ต้องรีบลุกแล้วสิ*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
//ค่อยๆลุกขึ้น
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*เด็กคนนี้คือใคร*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
เฮ้ย!เดี๋ยวนะ
จินเฟยเทียน(นายเอก)
//รีบเอามือปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน
จินเฟยเทียน(นายเอก)
อย่าบอกนะว่าเราทะลุมิติมา
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*ไม่ใช่หรอกมั้ง*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*หรือจะมีคนแกล้ง*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
//มองซ้ายมองขวา
จินเฟยเทียน(นายเอก)
//หยิบแก้มตัวเองดู
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*บอกได้คำเดียวว่า เจ็บ!!!*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*กูทะลุมิติมาที่นี่ได้ไงวะ*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*แล้วทำไมกูต้องมาอยู่ในร่างคนนี้ได้ไง*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*กูเคยอ่านนิยายเรื่องนี้มานาน ทะลุมิติเนี่ยทุกคนต้องตายก่อนไม่ใช่หรอแล้วทำไมกูจะไม่ได้ว่ากูตายแล้ว*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*แต่ก่อนที่กูจะมาโผล่ที่นี่กูจำได้ว่ากูกำลังเขียนนิยายเรื่องหนึ่งอยู่นี่หว่า*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*น่าจะนอนที่โต๊ะมั้งเราเผลอหลับ!!อ้าวววงั่นก็เผลอตายตอนนอนหลับอะดิ!!*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*โอ้ย!มันอะไร ยังไร วะเนี่ย!!!*
แอดจะ.....♪♥♥
เป็นไงบางเอาออออ
แอดจะ.....♪♥♥
ถ้าชอบกดติดตาม เรื่องนี้ด้วยนะ
แอดจะ.....♪♥♥
ใครก็ได้ช่วยตั่งชื่อนายเอกกูที่!!!
เริ่มเรื่องของนิยาย
ผมชื่อพากร แช่ง้วน หรือ ไฝ อายุ 25 ปีเป็นลูกชายคนโตของบ้าน
ผมมีน้องชาย1 คนครับและพ่อแม่ผมเสียไปตอนที่ผม 19 ปีครับผมเสียทั้งครอบครัวไปในวันนั้น
ผมอยู่เพียงลำพังนะตอนนั้นญาติพี่น้องก็ไม่มีใครติดต่อมาในตอนนั้น
ผมใช้เงินประกันชีวิตของพ่อแม่ที่ทิ้งไว้และหางานทำเพื่อเลี้ยงชีวิตของผมครับตอนนี้ผมเรียนจบแล้วก็ได้ที่ทำงานหลังทางทันที่เรียนจบครับ
ผมชอบนี้นายเอามากๆเลยกะจะแต่งนิยายขึ้นมาเรื่องหนึ่งแต่พอผมเขียนเกือบจบแล้วก็
ได้มาอยู่ที่นี่ไงครับทะลุมิติมาอย่างกับนิยายแน่
นิยายที่ผมแต่งนั้นมีชื่อว่า"พรหมลิขิตรักท่านแม่ทัพไร้ใจ"เริ่มเรื่องด้วย
ในกระท่อมกลางป่าที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ"หยางหมิงเชียน"นั่งขดตัวอยู่มุมหนึ่งของกระท่อม ท่านบรรยากาศที่หนาวเหน็บสภาพของเขาตอนนี้ ทั้งอบอ้อยและซีดเซียว แต่ที่หนักที่สุดก็คือแผลที่ท้องซึ่งตอนนี้ เลือดยังไหลซึมออกมาไม่หยุดจนอาภรณ์ที่เขาสวมใส่ชุมโชกไปด้วยเลือด แต่เขาหาได้สนใจแผลเหลานั้นไม่
ก่อนที่เขาจะอยู่ในสภาพเช่นนี้ เขาได้รู้ความจริงจากปากมารดา เขาได้วิ่งเข้าป่า เขาต้องหนีจากผู้คน หนีจากความเป็นจริง นี้จากสิ่งที่ได้รับรู้ จนเข้ามาเจอกับกระท่อมร้างหลังนี้
เขานั่งจมอยู่กับความเจ็บปวดจากบาดแผลทางกายที่เขาได้รับ มันเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดทางใจที่เขากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้
"พี่ชาย.....ชีวิตท่านที่สละให้ข้ามา ค่ากับใช้มันไปทำร้ายคนรักของท่านครอบครัวของท่าน"
"ฮุ่ยหลิง....แม่ข้าจะทุ่มเทเท่าใด เจ้าก็คงไม่เคยเห็นข้าอยู่ในสายตาของเจ้าใช่ไหม
"ท่านแม่....ท่านเคยรักใครจริงๆ สักครั้งไหม เลยต้องการ เคยเห็นค่าเป็นลูกของท่านบางหรือเปล่า"
"สวรรค์.....ท่านคงเกลียดค่ามากใช่ไหม?"
"ถึงลิขิตชีวิตของข้าให้เป็นเช่นนี้ ท่านให้ข้ามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร ในเมื่อไม่มีใครต้องการข้าเลย"
ความหนาวเน็ตของหิมะ มิอาจช่วยเยียวยาบาดแผลทางกายของเขาได้เลย
ในคืนนั้นเขาได้ทิ้งร่างอันไร้วิญญาณไว้ที่กระท่อมร้างกางป่า
ไฝ(นายเอกชาติก่อน)
โอ๊ยเศร้าจัง!!!...เขียนเองเศร้าเอง
ไฝ(นายเอกชาติก่อน)
นักเลงพอ
ไฝ(นายเอกชาติก่อน)
เขียนบทนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว
ไฝ(นายเอกชาติก่อน)
ขอไปคิดบทอื่นก่อนแล้วกัน
ไฝ(นายเอกชาติก่อน)
ไม่งั้นหดหู่จนนอนไม่หลับแน่คืนนี้
และนี่คือความเพียรจำก่อนที่เขาจะมาอยู่ ณ ที่แปลกๆนี้ แห่งนี้
แอดจะ.....♪♥♥
จบแล้วนะตอนนี้ถ้าชอบก็กดติดตามเรื่องนี้ให้หน่อย
แอดจะ.....♪♥♥
นะๆจะได้ไหมเอ่ย
แอดจะ.....♪♥♥
แต่ยังไงก็ต้องไปก่อนนะ
นิยายของตัวเอง
แอดจะ.....♪♥♥
แอดจะบอกว่าได้ชื่อนายเอกแล้ว
แอดจะ.....♪♥♥
แต่ต้องขอโทษด้วยนะถ้าใครตั่งชื่อให้นายเอกแล้ว
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
คุณชายใหญ่ ตื่นแล้วเหรอขอรับ//ถืออ่างล้างหน้า
จินเฟยเทียน(นายเอก)
ข้า...ข้าเพิ่งตื่น
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
คุณชายใหญ่ขอรับ
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
ข้าลองสอบถามองครักษ์ด้านนอกแล้ว
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
เราคงซ่อนตัวอยู่ที่นี่ได้ 2 วันนะขอรับ
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
หากนานกว่านี้พวกนักฆ่าอาจจะตามเราทันนะขอรับ
จินเฟยเทียน(นายเอก)
ที่นี่...ที่ไหน//?????
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
คุณชายใหญ่ขอรับ....//ตกใจ
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
นี่บ้านบาวไงขอรับ
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
ทานติดไข้จากเด็กคนนั้นมาหรือขอรับ
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
หรือว่าคุณชายสะท้อนใจเรื่องฮูหยินล้มป่วย//พยายามกลั้นน้ำตา
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
คุณชายใหญ่ขอรับ....
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
ไม่เป็นอะไรนะขอรับ
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
คุณชายใหญ่ยังมีนายท่านกับคุณชายรอง
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
"จินเฟยหลง"อยู่นะขอรับ
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*จินเฟยหลง ชื่อนี้คุ้นจังแฮะ*
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
คุณชายใหญ่ขอรับ!!
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
คุณชายใหญ่จินเฟยเทียน
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*คุณชายใหญ่"จินเฟยเทียน" คุณชายรอง"จินเฟยหลง"*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*อย่าบอกนะว่า!!!!*
จินเฟยเทียน(นายเอก)
*เราเข้ามาในนิยายที่ยังแต่งไม่จบของตัวเอง*
นี้กูเข้ามาอยู่ในร่างคุณชายใหญ่ จินเฟยเทียน ที่เป็นได้แค่ตัวประกอบที่ต้องตาย เพื่อกระตุ้นความแค้นของตัวร้าย
พระเอกของเรื่องนี้มีชื่อว่า"จินเฟยหลง"ท่านแม่ทัพใหญ่ของแคว้นที่มีปมเรื่องครอบครัวในวัยเด็ก จึงกลายเป็นคนเย็นชา ปิดกั้นตัวเองจากผู้คน จนคนตั้งฉายาให้ว่า"ท่านแม่ทัพไร้ใจ" แต่เมื่อได้พบกับนางเอก "หนิงฮุ่ยหลิง"แพงที่เคยสร้างไว้ป้องกันใจตัวเอง ก็เริ่มทั้งทลาย เมื่อความรักเริ่มก่อตัว พร้อมกับปัญหาและปัญหาเข้ามารอบด้าน ให้พระเอกและนางเอกรวมผักปั่นไปด้วยกันซึ่งอุปสรรคยิ่งใหญ่นั้น ก็มาจากตัวร้าย" หยางหมิงเขียน"
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
คุณชายใหญ่....คุณชายใหญ่ขอรับ
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
หรือท่านป่วยจริงๆข้าจะไปตามหาหมอมานะขอรับ
จินเฟยเทียน(นายเอก)
ข้าสบายดี!!!เจ้าไม่ต้องไปตามหมอมาหรอก
จินเฟยเทียน(นายเอก)
อาหม่า
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
ขอรับคุณชาย
หยงหม่า(คนสนิทของนายเอก)
*ใช่จริงๆด้วย*
"หยงหม่า"เป็นคนสนิทของ "จินเฟนเทียน"เป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ที่ช่วยชีวิตตัวร้ายของ"จินเฟยเทียน"และเป็นคนนำเรื่องราวไปให้พระเอกฟัง
จินเฟยเทียน(นายเอก)
อาหม่า เลิกร้องไห้เสีย
จินเฟยเทียน(นายเอก)
ข้าไม่ได้เป็นอะไร
จินเฟยเทียน(นายเอก)
ข้าเป็นถึงคุณชายใหญ่แห่งจ้วนแม่ทัพเชียวนะ
จินเฟยเทียน(นายเอก)
หากเจ้ายังร้องไห้ไม่หยุด
จินเฟยเทียน(นายเอก)
ข้าคงต้องรองไห้ตามเจ้าแน่ๆ
แอดจะ.....♪♥♥
จบแล้วนะตอนนี้
คาร่า(น้องสาวแอด)
พี่ไปกินข้าวได้แล้ว
แอดจะ.....♪♥♥
เดี๋ยวพี่ตามไป
คาร่า(น้องสาวแอด)
ตอนนี้เนี่ยแหละไป!!!
แอดจะ.....♪♥♥
อายยย!!เดียว//โดนลาก
คาร่า(น้องสาวแอด)
ไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ//ลาก
คาร่า(น้องสาวแอด)
บายนะคะทุกคน//ยังลากอยู่
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
