ริมฝีปากของใบหน้าหล่อกำลังบดขยี้กับริมฝีปากอวบอิ่มแดงอมชมพูอย่างเร่าร้อน มือหนาสอดเข้าไปภายในเสื้อขาวบางก่อนจะลูบไหล่เอวบางที่หอบหายใจเข้าออกอย่างหนัก สองร่างหลนกระทบกับเตียงนอนนุ่มๆก่อนเสื้อผ้าของทั้งสองจะหลุดออกจากร่างกายและบทรักบนเตียงก็เกิดขึ้นอย่างเร่าร้อน

กริ๊งงงงงงงงงงง !!!!

ใบหน้าหล่อลืมตาตื่นจากความฝันก่อนจะเด้งตัวขึ้นมา คาคมเหลือบมองไปทั่วห้องก่อนจะมาจบด้วยการสำรวจตัวเองที่สวมเสื้อผ้าครบไม่มีหลุดออกจากร่างกาย

" ฝันอีกแล้วหรอว่ะ "

ใบหน้าหล่อสบัดศีรษะไปมาอยู่บนเตียงก่อนจะกุมขมัม ไม่รู้ว่าฝันเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว ฝันอยู่แต่เรื่องเดิมๆและคนๆเดิมเมื่อไหร่จะหยุดฝันถึงเขาคนนั้นและเรื่องลามกแบบนี้ได้สักที

" เป็นห่าอะไรว่ะเจโอ "

ใบหน้าหล่อเงยหน้ามองผู้ชายที่มีรูปร่างไม่ต่างจากตัวเองยืนจ้องมองมาที่เขาอย่างสงสัย

" เซโร่ "

เซโร่คือเพื่อนสนิทของเจโอที่ตามมาเรียนด้วยกันไกลถึงประเทศอังกฤษและแน่นอนว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่อังกฤษ

" ฝันอีกแล้วหรอไอ้โอ "

" อืม...กูก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กูจะหยุดฝันถึงเขาว่ะเซโร่ "

" เออหนา คิดซะว่าเขาคือคนที่ใช่ของมึงก็ได้ "

" ยังไงว่ะ " ถามกลับเซโร่อย่างสงสัย

" ฟ้าอาจจะลิขิตให้เขาคนนั้นกับมึง กูเชื่ิอว่าสักวันมึงต้องได้เจอเขาอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้มึงควรลุกไปอาบน้ำใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว "

" เออจริงด้วย...เอ๊ะว่าแต่มึงเข้ามาห้องกูได้ไงเซโร่ "

" คีร์การ์ดอีกใบอยู่ที่กูไงครับ " เซโร่พูดพร้อมโชว์คีร์การ์ดในมือให้เจโอดู

" ทำไมเหงือเยอะแบบนี้ว่ะ "

เจโอบ่นพึมพำกับตัวเองผ่านกระจกภายในห้องน้ำ มือหนาดึงเสื้อผ้าออกก่อนจะเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาดและเตรียมตัวออกไปเรียน

ประเทศไทย

ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ ผัวะ !

เสียงต่อยตีกันดังสนั่น บรรดาเด็กมัธยมชายสองสถาบันกำลังยกพวกต่อยตีกันอย่างชุลมุน

" ไอ้เจบีระวัง "

" เหี้ยอะไรของมึง !! "

ผัวะ! ผัวะ ! ผัวะ !

เจบีหนุ่มหล่อจากสถาบันJKกำลังต่อยตีกับม่อนจากสถานบันCKอย่างไม่มีใครยอมแพ้ใคร แต่ทุกครั้งที่ทั้งสองต่อยตีกันก็เป็นฝั่งเจบีที่เอาชนะได้ทุกครั้งและครั้งนี้ก็เช่นกัน

" เป็นไงบ้างว่ะเจบีไหวไหม "

โต้งเพื่อนสนิทของเจบีและพวกรีบเข้ามารับตัวเจบีหลังจากเจบีเอาชนะม่อนด้วยกำลังจนหมดเรียวแรงและกำลังจะล้ม ตามร่างกายมีแต่บาดแผลและรอยแตกบนใบหน้า

" กูไหว พวกมึงไม่ต้องห่วง "

" ไหวห่าอะไรจะตายอยู่แล้ว เห้ยพวกมึงมาช่วยกูหน่อยดิ "

บ้านเจบี

" พี่ไปมีเรื่องมาอีกแล้วนะพี่เจบี "

" จะบ่นอะไรหนักหนาโมบาย "

เจบีกำลังพูดคุยกับโมบายแฟนหนุ่มตัวเล็กที่อายุเพียง16ปี ที่กำลังทำแผลให้พร้อมบ่นไปด้วยสีหน้าไม่พอใจ

" ที่โมบายบ่นเพราะโมบายเป็นห่วงพี่ ไม่อยากให้พี่ต้องเจ็บ! "

" ไม่อยากฟัง ถ้าไม่อยากทำก็กลับไปเลยไป "

เจบีพูดขึ้นอย่างหงุดหงิดแต่กลับทำร้ายความรู้สึกของคนตรงหน้า ใบหน้าหวานที่มองแล้วดูน่ารักกับแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองเหมือนกำลังจะร้องไห้

" โอ๊ย! "

โมบายไม่พอใจที่เจบีพูดทำร้ายความรู้สึกของคนที่รัก เลยตัดสินใจกดสำลีลงบนแผลเต็มแรงจนทำให้คนเจ็บร้องออกมา เจบีรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันทีเหลือบตาไปจ้องมองคนตรงหน้าตาเขม้น แต่โมบายกลับไม่สนใจลุกและเดินออกจากบ้านไปอย่างหงุดหงิด

" คนอะไรเอาแต่ใจเป็นบ้าเลย "

" ไอ้บีมึงจะไปว่าน้องแบบนั้นทำไม "

" ก็มันจริงป่ะว่ะ น่ารำคาญ "

เจบีพูดขึ้นอย่างไม่สนใจก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเปิดแอพที่มีชื่อ Instagram เพื่อส่องความเคลื่อนไหวของพี่ชายฝาแฝดอย่างเจโอที่แยกไปเรียนอังกฤษตั้งแต่อายุ13จนตอนนี้พวกเขาอายุครบ17ปีแล้ว 4ปีแล้วที่สองพี่น้องไม่ได้นอนด้วยกัน เจโอลงรูปคู่กับเซโร่เพื่อนสนิทในห้องเรียน เห็นเจโอแล้วก็รู้สึกคิดถึง เมื่อไหร่เจโอจะกลับมาสักที

" ทำตัวเหลวไหลขึ้นทุกวัน! "

เจบีเลิกสนใจหน้าจอสี่เหลี่ยมบนโทรศัพท์เงยหน้ามองม๊าที่บ่นด่าเขาเสียงดัง

" ม๊า ! "

" แกยกพวกไปตีกันอีกแล้วหรอเจบี เมื่อไหร่จะหยุดสักที "

" ผมมีเหตุผลของผมแล้วกันม๊า!! "

" เหตุผลบ้าบออะไรของแก " คราวนี้กลับเป็นป๊าที่บ่นขึ้นมาอย่างหงุดหงิด

" ก็บอกว่ามีเหตุผลไง! "

" เหตุผลอะไรทำไมแกต้องตีกันไหนบอกป๊ามาสิเจบี "

" ป๊าเคยสอนผมเองไม่ใช่หรอว่าเกิดเป็นลูกป๊าห้ามให้ใครมาดูถูก "

" ใช่! ป๊าสอนแก แต่ฉันไม่เคยสอนให้แกเป็นนักเลง แกสนใจเรื่องต่อยตีมากกว่าสนใจแฟนแก "

แน่นอนว่าที่บ้านของเจบีรู้เรื่องที่เจบีกับโมบายคบหากัน ท่านทั้งสองไม่เคยห้ามที่ลูกมีแฟนเป็นผู้ชายแถมยังดีใจด้วยซ้ำที่มีแฟนน่ารักอย่างโมบาย แถมยังถูกโมบายขโมยความรักจากป๊าม๊าไปอีก

" แกรู้ไหมว่าโมบายมารอแกที่บ้านทุกวัน แต่แกกลับไม่สนใจ ออกไปต่อยตีกับพวกมันไม่เว้นแต่ละวัน "

เจบีถอนหายใจเบื่อหน่ายที่ต้องมาฟังป๊าบ่นด่าแบบนี้ทุกวัน

" ใครบอกให้มารอล่ะ.. "

" เจบี! พูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง นั้นแฟนแกนะ ที่เขามารอเพราะเขาอยากเจอแก พูดไม่คิด เป็นบ้าอะไรทีอยากคบมาขอร้องป๊าให้ยอมรับโมบาย พอวันนี้กลับพูดเหมือนไม่เหลือเยื่อใยกับเขา แกเป็นอะไร "

" ผมไม่ได้เป็นอะไร ป๊ากับม๊าไม่เคยเข้าใจผมเลย คนที่เข้าใจผมมากที่สุดก็คงจะมีแต่เจโอสินะ "

สิ้นประโยคเจบีก็คว้ามือถือพร้อมกุญแจรถออกไปพร้อมโต้งเพื่อนสนิทโดยไม่สนใจคำพูดของป๊าที่ตระโกนตามหลังออกไป ก็คงจะมีแต่เจโอนั้นแหละที่เข้าใจเจบีมากที่สุด เวลาเจบีเครียดหรือมีเรื่องหนักใจเขามักจะโทรไปคุยกับเจโอ และก็ได้คำปลอบใจ ช่วยแก้ไขปัญหาและหาทางออกให้เจบีได้เสมอ เจบีเลยติดพี่ชายมากเป็นพิเศษ

ผับ C

" พี่บีครับ "

เจบีหันไปมองตามเสียงเรียกชื่อตัวเองดังมาจากด้านหลังก่อนใบหน้าหล่อจะยกยิ้มขึ้น เมื่อเห็นผู้ชายตัวเล็กใบหน้าสวยเดินเข้ามานั่งตักของตัวเองและใช้แขนคล้องคอเขาเอาไว้ มือหนาคว้าเอวบางมาโอบไว้ทันทีเพราะกลัวว่าอีกคนจะพลัดตกลงไปกับพื้น

" เวย์ มาด้วยหรอ "

" มาสิครับ เพราะเวย์รู้ว่าจะเจอพี่บีได้ที่ไหน " เวย์พูดพร้อมฉีกยิ้ม

" อยากเจอพี่หรอครับ "

" แน่นอนสิ ถ้าไม่อยากเจอเวย์จะมาที่นี่ทำไมครับ "

" คนอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย "

อุ๊บส์ !

ไม่ทันจะตั้งตัวเจบีก็โน้มหน้าลงไปจูบปากใบหน้าสวยอย่างเวย์ทันที ทำเอาเพื่อนๆในวงทำหน้าเหวอหันไปสบตากันพริบๆ บางคนตกใจจนสำลักเหล้าที่กำลังยกดื่ม ไม่คิดว่าเจบีจะกล้าขนาดนี้ จนมีเพื่อนบางคนเริ่มกระซิบกระซาบกัน

" ดีนะที่วันนี้ไอ้มายไม่มา "

" เออดิ! ถ้าไอ้มายมาโกรธไอ้บีตายห่าที่จูบคนอื่นที่ไม่ใช่โมบายน้องชายมัน "

" เห้ย! พวกมึงกูกลับก่อนนะ "

เสียงเจบีดังขึ้นเรียกความสนใจให้เพื่อนหันไปมอง

" ไปไหนว่ะ " โต้งถามขึ้น

" ไปส่งเวย์ก่อน เจอกันที่โรงเรียนพรุ่งนี้นะ "

" เดี๋ยวก่อนไอ้บี "

โต้งตระโกนร้องเรียกเจบีที่เดินจับมือกับเวย์ออกไปอย่างไม่สนใจ โต้งถอนหายใจนึกสงสารโมบายขึ้นมา ถ้าเกิดโมบายรู้เรื่องนี้ขึ้นมาจะเสียใจขนาดไหน ไม่ใช่โต้งไม่เคยห้ามเรื่องเวย์กับเจบี พูดไปเท่าไหร่เจบีก็ไม่เคยเชื่อว่าคนอย่างเวย์น่ากลัวแค่ไหน

3 ชั่วโมงต่อมา

หลังจากที่เจบีออกไปกับเวย์พวกเพื่อนๆก็ยังคงกินต่อที่ผับCอย่างสนุกสนานจนกระทั่งมีรุ่นน้องในแก๊งวิ่งเข้ามาบอกว่าเจบีถูกม่อนดักทำร้ายอยู่แถวพื้นที่เปลี่ยวที่ไม่ไกลจากผับCสักเท่าไหร่ ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนโต้งรีบกระโดดข้ามเก้าอี้วิ่งออกไปเป็นคนแรก

ประเทศอังกฤษ

" ทำไมเจบีไม่รับสายนะ "

คิ้วขมวดเข้าหากันหลังจากพยายามติดต่อหาเจบีน้องชายที่อยู่ประเทศไทยแต่ปลายสายกับไม่ยอมรับสาย เจโอเริ่มเป็นห่วงน้องแล้วสิ อีกอย่างป๊าโทรมาบอกว่าเจบีทะเลาะกับป๊าและออกไปไหนไม่รู้

( LINE )

JE'O : เจบีเป็นอะไรหรือเปล่า รับสายหน่อย

JE'O : เฮียเป็นห่วงนะเว้ยเป็นอะไรหรือเปล่า

" เป็นอะไรหรือเปล่าว่ะไอ้โอ ทำไมทำหน้าเครียดๆ " เซโร่เข้ามาก็ถามขึ้นหลังจากสังเกตสีหน้าเจโอออก

" เจบีไม่ยอมรับสาย ไม่รู้เป็นอะไรหรือเปล่า ป๊าบอกทะเลาะกับป๊าและออกจากบ้านไป "

" ไม่เป็นอะไรหรอกมึงอย่าคิดมาก "

" กูก็หวังให้มันเป็นแบบนั้นนะ "

" เออ เข้าไปเรียนเหอะมึง "

" อืม "

ประเทศไทย

ณ โรงพยายาล

หลังจากที่โต้งและพวกวิ่งออกไป พอไปถึงก็ได้ยินเสียงปืนดังสนั่นและก็เห็นเจบีหลนลงไปกองกับพื้นโต้งรีบเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น จึงรู้ว่าเจบีถูกยิงแต่ไม่รู้ว่าใครยิงเพราะมัวแต่เป็นห่วงเจบี เพื่อนคนอื่นๆที่วิ่งตามไปก็ไม่ทันเพราะพวกนั้นขับมอเตอร์ไซค์หนีไป

โต้งเอาแต่โทษตัวเองมาตลอดทางที่มองเจบีที่พยาบาลพยามช่วยชีวิตบนรถโรงพยาบาล เจบีหมดสติหลับไปทั้งที่หายใจอยู่แต่ก็เป็นการหายใจที่มีเครื่องมือแพทย์ช่วย

" ถ้ากูตามไปมึงคงไม่เป็นแบบนี้ "

โต้งคว้ามือเพื่อนมากุมแน่น หยดน้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม มันทรมานที่เห็นสภาพเพื่อนรักที่กำลังหมดลมหายใจลงไปทุกที

จนกระทั่งมาถึงโรงพยาบาลบุรุษพยาบาลก็รีบพาร่างของเจบีที่เสียเหลือดมากเขาห้องฉุกเฉินและคุณหมอและพยาบาลที่เหลือวิ่งเข้าไปเพื่อทำการช่วยเหลือชีวิตของเจบีทันที

โต้งและเพื่อนก็นั่งกุมขมับและภาวนาขอให้เจบีปลอดภัย

ไม่นานป๊าม๊าของเจบีและโมบายแฟนหนุ่มวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน มองร่างเจบีผ่านกระจกใสหน้าห้องฉุกเฉิน คุณหมอพยายามช่วยกันปั๊มหัวใจเจบีอยู่สักพักหนึ่งแล้วแต่ก็ไม่มีวีแววว่าเจบีจะกลับมา

" เกิดอะไรขึ้น! "

โต้งเงยหน้าสบตากับป๊าของเจบีก่อนจะตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งน้ำตา และโทษตัวเองที่ไม่ตามเจบีไปจนทำให้เจบีเกิดอันตราย โต้งและเพื่อนคนอื่นๆคุกเข่าลงตรงหน้าป๊าม๊าของเจบีอย่างรู้สึกผิด ทำให้ป๊าม๊าของเจบีตกใจก่อนจะหันไปสบตากัน

" พวกผมขอโทษ ที่ไม่ตามเจบีไปครับ "

" ลุกขึ้นเถอะป๊าไม่คาดโทษใครหรอก "

โต้งและเพื่อนลุกขึ้นไปยืนมองร่างที่ถูกหมอปั๊มหัวใจอยู่ด้านในก็น้ำตาไหล มองอย่างทรมาน มันบีบหัวใจเหมือนกำลังจะเสียเจบีไป

" หมอค่ะลูกชายดิฉันเป็นไงบ้างค่ะ "

ม๊าถามหมอขึ้นหลังจากหมอเปิดประตูออกมา ทุกคนต่างรอคำตอบจากคุณหมอพร้อมสังเกตใบหน้าที่เรียบนิ่งก่อนที่คุณหมอจะสบตากับป๊าม๊าของเจบีและพูดขึ้น

" หมอเสียใจด้วยนะครับ หมอพยายามถึงที่สุดแล้วครับ คนไข้เสียเลือดมาก ตอนนี้คนไข้เสียชีวิตแล้วครับ "

" อะไรนะ "

ป๊าม๊าและทุกคนแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ม๊าเสียใจมากที่ลูกชายคนเล็กจากไปร้องไห้จนหมดสติไป พยาบาลเลยต้องรีบเข้ามาดูแล

โมบายและเพื่อนเจบีคนอื่นๆเดินเข้าไปหาร่างที่ไร้วิญญาณของเจบีในห้องฉุกเฉิน โมบายกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจึงร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กและต่อว่าให้ร่างที่ไร้วิญญาณตื่นขึ่นมา

" พี่ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้ พี่จะทิ้งผมไปแบบนี้ไม่ได้นะพี่บี "

" โมบายพอแล้ว " มายพี่ชายของโมบายเดินเข้ามาจับตัวน้องชาย

" เรารักกันไม่ใช่หรอ ทำไมเราถึงไม่ได้อยู่ด้วยกันล่ะ ฮื่อออออออ "

ประเทศอังกฤษ

( Ringtone )

เจโอที่นั่งทบทวนเนื้อหาที่เรียนวันนี้กับเซโร่ภายในห้องพักก็หันไปหยิบไอโฟนที่ดังอยู่ข้างกาย มองรายชื่อที่โชว์ขึ้น ' DAD ' เมื่อรู้ว่าเป็นป๊าก็รีบเลื่อนรับสายทันที

" ครับป๊า "

[ เจโอ ลูกรีบเก็บกระเป๋ากลับมาประเทศไทยด่วนเลยนะลูก ]

" ทำไมครับ "

[ ลูกควรกลับมาอยู่กับป๊าม๊าได้แล้วนะ ป๊าม๊าไม่เหลือใครแล้ว ]

" เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ ทำไมพูดจาแบบนี้ "

[ เจบีตายแล้วลูก ]

" อะ....อะไรนะครับ "

[ น้องตายแล้วเจโอ ]

" ไม่จริง ป๊าหลอกผม "

[ เรื่องจริง น้องเพิ่งเสียเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว เรื่องแบบนี้ใครเขาโกหกกัน กลับมาได้แล้ว "

ตุบ!

ไอโฟนหลุดออกจากมือของเจโอกระทบลงกับพื้นจนทำให้เซโร่ที่นั่งอยู่ข้างๆหันไปมอง เห็นเจโอนั้งนิ่งเหมือนคนไม่มีจิตวิญญาณจนกระทั่งน้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม

" เกิดอะไรขึ้นไอ้โอมึงเป็นอะไร "

เจโอหันไปสบตากับเซโร่ทั้งน้ำตาก่อนจะเปิดปากบอกเซโร่ไป

" เจบีตายแล้ว "

พูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่คิดว่าวันที่สูญเสียน้องชายที่รักจะเร็วขนาดนี้ ทั้งที่เจโอให้สัญญากับเจบีว่าปิดเทอมนี้จะกลับไปหา ไม่คิดว่าเจบีจะไม่รอ

" มึงว่าไงนะ เจบีตายแล้วงั้นหรอ "

เซโร่ตกใจไม่น้อยก่อนจะขยับตัวเข้าไปดึงเจโอมากอดปลอบ เซโร่เองก็เสียใจไม่น้อย รู้จักกับเจบีมาตั้งแต่เด็กพอได้ยินข่าวร้ายแบบนี้ก็อดที่จะเสียใจไม่ได้

" ไม่เป็นไรนะมึง กูจะกลับไปพร้อมกับมึงด้วย "

" ขอบคุณนะมึง...ฮือ ฮือ ฮือ "

>>>>>> รอตอนต่อไป

IG // kookv.nc