คำสัญญา

พวกคุณคิดว่ามันคืออะไร?

สำหรับฉันมันคือคำสัตย์สาบาน ที่ต้องรักษามันไว้ด้วยชีวิต ในชีวิตฉันสัญญาไว้หลายอย่าง

เเต่มีอยู่สัญญาหนึ่งที่ฉันจะต้องทำให้สำเร็จเเม้จะต้องเเลกด้วยวิณญาณก็ตาม

ใช่เเล้วค่ะ ฉันน่ะได้ตายไปเเล้ว ตายในวันเกิดครบ 17 พอดี ตายในวันที่ดวงของฉันตกต่ำ ส่วนหนึ่งก็มาจากที่ฉันไปขัดใจ พวกเขา ด้วยเเละนะ555

คงสงสัยสินะว่าพวกเขาที่ฉันพูดถึงคือใคร ติกต็อกๆ อื้ม~ พวกเขาที่ฉันพูดถึงนะคือ

พวกผีอาฆาต ไงละ

เย้~~555

เฮ้อ~ ชีวิตสั้นจัง หน้าหดหู่เหลือเกิน

เเต่ฉันไม่จะไม่ยอมไปเกิดตอนนี้หรอกนะฉันนะได้ให้สัญญาไว้กับเพื่อนอยู่เป็นสัญญาที่ฉัน

ยอมเเลกด้วยวิณญาณเล้วละค่ะ

คงสงสัยกันสินะว่าสัญญาที่ฉันยึดติดคืออะไร≧∇≦

ถามมาจิๆ555

ไม่บอกหรอก เเบร่~

อ่ะ!!!

ลืมไปเลยว่าต้องเเนะนำตัวด้วย

ฉันชื่อ โซล นะคะ หน้าตาก็จัดอยู่ในหมวดที่ถือว่าสวยเเซ่บได้เลย อายุ 17 ปีบริบูรณ์ค่ะ ตายในวันเกิดพอดีเลยละ สาเหตุการตายก็~~อื้ม~

ขับขี่ไม่ระวังจนโดนรถสิบล้อผ่ากลางครึ่งร่าง

พูดเเล้วก็ขำนะ พวกเขาคงเเค้นฉันน่าดูเลยละถึงขนานจับมือฉันบิดขันเร่งให้ไปบวกกับรถสิบล้อเหยียบเนี้ย~

**เเต่ฉันโชดดีอย่างนะ ฉันตายคาที่เลยละ**:-)

ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด เเต่ว่าพอมาดูสถาพตัวเองกลายเป็นผีเเล้วสยองชะมัดเลย ชุดที่ใส่ในวันที่ตายก็เป็นชุดนักเรียนสีขาวสะด้วย เลือดอาบเต็มตัวเลยเห็นตัวเองยังสยองเลย

เฮ้อ~

เเต่ตายไปเเล้วก็ด้วยอะไรไม่ได้ เเค่รักษาสัญญาก็พอเเล้วละ

ฉันนะ เป็นพวกรักษาสัญญานะ ยิ่งกับคนสำคัญด้วยเเล้วละก็ ฉันจะทำให้เต็มทีเลยละคะ

อยากรู้ละสิว่าฉันสัญญาอะไรไว้กับใคร;-)

กับเพื่อนน่ะคะ

พูดเเล้วก็คิดถึงขึ้นมาเลยละ หนีไปตายก่อนใครเพื่อนเลยคงจะช็อคกันน่าดูชม 555

อ่า~เบื่อจัง

เรื่องราวของฉันอาจจะน่าเบื่อหน่อยน่ะคะ ก็มันเป็นเรื่องของคนที่ตายไปเเล้วนี่เนอะ

เรื่องของสัญญาที่ฉันทำไว้ระว่างฉันกับเพื่อนฉันจะค่อยๆบอกเลยๆ ทีละนิดๆ

อย่าลืมติดตามเรื่องราวของฉันนะคะ จุ๊บ≥3≤

By กล้า

วันนี้ท้องฟ้ามัวม่องกว่าทุกวัน ท้องฟ้าทำท่าเหมือนอยากตก อยากร้องไห้เสียใจกับคนที่จากไป

พวกเราอยู่ที่วัด สะอิกสะอื้นให้กับเพื่อนรักคนหนึ่งที่พึงจะเสียไปเพราะอุบัติเหตุเมื่อหลายวันก่อน

มันคือ**วันเผา**

ผมกับเพื่อนในเเก็งพากันใส่เสื้อสีดำยืนไว้อาลัยอยู่หน้าเมรุ ร้องไห้ให้กับโซลเพื่อนสาวที่พึงจะ17ในวันที่ตายพอดี

ก่อนตายเรายังคุยเล่นสนุกสนานกับมุข5บาท10บาทกันอยู่เลย

ผมชื่อว่า กล้า เป็นเพื่อนของโซลเช่นเดียวกับเพื่อนอีก3คนที่มาด้วยกันในวันนี้ หวาน เคนเเละไนท์

หวาน เธอเป็นผู้หญิงร่างเล็หตัวบางเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง เธอสนิดกับโซลมากรักเพื่อนยิ่งกว่าเเฟนอีก พอโซลตายเธอซูบผอมไปมากเลย

เคน เขาเป็นผู้ชายที่เรียนเก่ง พวกเราพึ่งเขาตลอดช่วงใกล้สอบ ผมกับเขาเป็นชายเเท้ในเเก็งเพียงสองคนเเต่ก็ไม่ได้ติดอะไรเราเพื่อนกันทั้งนั้น

ส่วน ไนท์ เขาเป็นกระเทยเพียงคนเดียวในเเก็ง เป็นคนที่เรียกเสียงหัวเราะในเเก็งเลย เเต่ในตอนนี้เขากับยิ้มไม่ออกสักนิด

พวกเรามางานศพของโซลด้วยกันถึงจะต้องขาดเรียนก็ตาม

โซลเธอเป็นเพื่อนของเรา

ในวินาทีที่เริ่มเผ่าหวานทรุดตัวลงไปกับพื้นร้องไห้ออกมาอย่างกับคนเสียสติ

"โซล...โซล...ฮื้ออออ"

"...."

"ทำมั้ยถึงทิ้งกันเเบบนี้ ไหนบอกว่าอยากไปเที่ยวกับพวกเราไง ฮื้อ~ "หน้าสวยๆของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตา

พอเธอร้องทุกคนก็ทนไม่ไหวอีกเเล้วรวมถึงผมด้วยปมร้องไห้ออกมาเเบบไม่อายคนอื่นเลย ได้เเต่หันไปกอดไอ้เคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

พ่อเเม่ของโซลได้เเต่เงยหน้าขึ้นฟ้าเพื่อกลั่นไม่ให้น้ำตาไหลเเต่มันก็ไม่ได้ผลเลยพวกท่านร้องออกมาเสียงเเหบเเห้ง น่าจะมาจากที่ร้องไห้ติดมาหลายวันตั้งเเต่ที่โซลตาย

โชคยังดีที่พวกท่านยังมี ลูกชายที่อายุเยอะกว่าโซล5ปีค่อยดูเเลไม่งั้นคงลำบากกว่านี้

ผมได้เเต่กอดเพื่อนยืนร้องไห้ทั้งที่อยากจะนอนคดตัวลงไปเพราะมันเจ็บจริงๆกับการที่ต้องศูนเสียใครสักคนที่สนิดคนหนึ่งไป พวกเราร้องไห้คนเสียงเเหบเสียงเเห้ง จนไม่มีน้ำตาที่จะไหลออกมา

จนไม่ทันสักเกตุเลยว่ามีใครสักคนที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือดนั้งอยู่หลังคาเมรุมองพวกเราด้วยลอยยิ้มที่ชวนขนหัวลุก

นี้ก็ผ่านมาได้ 2 อาทิตย์เเล้วหลังจากที่โซลตาย ผมยังทำใจไม่ได้เลย รู้สึกเหมือนพึงเกิดขึ้นเมื่อวานเลยที่ได้เรียนด้วยกันกับโซล

โซลเธอเป็นคนที่น่ารักมาก เธอรักพวกเรา พวกเราก็รักเธอเหมือนกัน

พวกเราต่างคิดถึงโซล

เธอค่อยช่วยเราเเก้ปัญหาเสมอ ไม่เคยทิ้งหรือรำคารพวกเราเลยสักครั้ง

พวกเราจำใจมาโรงเรียนอยากน่าเบื่อเมื่อคิดว่าจะไม่ได้เจอกับเพื่อนรักของเราอีกเเล้ว

เรามานั้งโรงอาหารตอนเช้าเหมือนที่ทำกันทุกวัน ผมสังเกตุได้ทันทีว่าเพื่อนในเเก็งดูอิฐโรยมากโดยเฉพาะ หวาน

หวานเป็นคนที่เสียใจที่สุด ถุงใต้ตาดำคลำดวงตาห่อเลือดเเสดงว่าเธอร้องไห้ทั้งคืนไม่ได้หลับได้นอนมาเเล้วฟลายคืน

ผมเขาใจเธอนะ พวกเราเข้าใจว่าเธอคงคิดถึงเพื่อน เเต่ถึงยังไงเราก็ต้องก้าวต่อไป ถึงตอนนี้พวกเราจะยังไม่พร้อมก็เถอะ

"คนมันตายไปเเล้ว จะมานั้งเสียใจเเล้วจะได้อะไรขึ้นมา"

คำพูดนั้นออกมาจากปากของเพื่อนในห้องเราคนหนึ่งที่ชื่อน้ำฝน ที่มาพร้อมกับเพื่อนอีก2-3คน

น้ำฝนเป็นคน ที่เกลียดโซลเเละกลุ่มเรา ค่อยเเต่จะหาเรื่องซ้ำเติมไม่เว้นเเม้เเต่คนตาย

เเก็งผมถึงกับของขึ้นเลยเมื่อได้ยืนคำพูดนั้นออกมาจากปากน้ำฝน

"อีน้ำฝน เเม้เเต่คนตายมึงยังไม่เว้นอีกหรอ!?"ไนท์เป็นคนเริ่มเป็นธรรมดาที่ไนท์จะปากจัดหล่อนเป็นกระเทยเนอะ"กูรู้ว่ามึงอิจฉาไอ้โซลที่มันคอยกวาดรางวัลที่มึงอยากได้ มึงก็เเค่พวกหมาขี้เเพ้เเล้วพาลใส่อ่ะวะ"

"หุบปากไป!ทำมั้ยว่ะ กูจะว่ามันไม่ได้เลยหรอ ปกป้องมันจังนะทั้งที่มันก็ตายไปเเล้ว"

"ถ้าวันนี้กูไม่ได้เอาเลือดออกจากปากหมาๆของมึงกูคงนอนไม่หลับ"พูดเสร็จไนท์กระโดดข้ามโต๊ะไปดีที่ผมกับไอ้เคนจับล็อคคอมันได้ทันไม่งั้นเรื่องคงถึงฝ่ายปกครองเเน่

"ไอ้เคน ไอ้กล้าปล่อยฉัน ฉันจะตบปากมัน!!!"เเรงของไนท์เยอะมากผมกับไอ้เคนเเทบโดนสบัดออกเลย

"ใจเย็นก่อนดิ่ว่ะเเกอยากให้เรื่องถึงฝ่ายปกครองเเล้วโดนทันบนหรอ!?"ผมพูดพรางเกาะมันเเน่นกลัวมันจะหลุดไปตบน้ำฝนเข้า ดีที่เพื่อนที่ตามน้ำฝนมาจับเจ้าหล่อนไว้ คงอยากตบไอ้ไนท์เหมือนกัน"เเกอยู่ม.6เเล้วนะเว้ย อย่าทำอะไรที่มันเสี่ยงต่อผมการเรียนสิ"

"พวกเธอทำอะไรกัน!?"ครูที่อยู่เเถวๆโรงอาหารเดินเข้ามาพวกผมเลยต้องเเยกย้ายกัน

เเต่เชื่อเถอะไนท์ยังอยากตบน้ำฝนอยู่ กัดฟัดมาตลอดทางเลย

"..."วินาทีที่ผมกำลังจะเข้าห้องเรียน ขนของผมลุกขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เเต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ผมเดินเข้าห้องไปทั้งอย่างนั้น

หลังจาที่กล้าเดินเข้าไปโซลที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือดไหลนองทั่วพื้น ได้เเต่ยิ้มอย่างอารมณ์ดีเหมือนเจอเรื่องสนุกๆเข้า

"เพื่อนรัก ฉันกลับมาทำตามสัญญาเเล้ว"