นายปากร้ายกับยัยหลงยุค
พรากจาก
ณ จวนหลงอ๋อง(หลงเจียนเจีย)
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ท่าน...ท่านมีอะไรรึเปล่า
หลงเจียนเจีย
ข้า....ข้าชอบเจ้า🙂
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ขอโทษด้วย...😔
หลงเจียนเจีย
เหตุใดต้องขอโทษกันเล่า😕
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ข้ารักน้องชายท่าน....ขอโทษด้วย😔
หลงเจียนเจีย
ไม่เป็นไร...ข้า ขอตัว
หลังจากที่เขาเดินออกไปนางก็ถอนหายใจออกมา
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
เฮ้อ~~
หลงซีฮั่น
เหมยกุ้ย ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ล่ะ
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ซีฮั่น...ข้า...ข้า..
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ข้าชอบท่าน😞
หลงซีฮั่น
เจ้าพูดว่าอะไรนะ!!!
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ข้า...ชอบท่าน
ไม่ทันไรนางก็ต้องตกใจเพราะเขาดึงนางเข้าไปกอด
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ท่าน..ท่านทำอะไรน่ะ😶
หลงซีฮั่น
ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะรู้สึกเช่นเดียวกับข้า
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
พูดแบบนี้แสดงว่าท่านก็ชอบข้าหรือ🙂
ในขณะที่นางกำลังเดินเล่นที่ริมบัว
ก็มีโจรชุดดำโผล่มาดักหน้าทำให้นางที่ว่ายน้ำไม่เป็นลื่นตกสระบัวลงไป😖
โจรชุดดำ2
รีบลงไปช่วยนางเดี๋ยวนี้ หากนางตายพวกเราก็ตายนะ
ทันใดนั้นทั้งสองก็กระโดดลงไปในน้ำ
จินตนาการว่ามีดอกบัวแล้วกันนะคะ🌷🌷
ทางด้านหลงซีฮั่นที่กำลังอารมณ์ดีก็เกิด ลางสังหรณ์แปลกๆ
หลงซีฮั่น
ข้าเป็นอะไรไปทำไมรู้สึกไม่สบายตัวนัก??
จางเข่อซิง (น้องสาวนางเอก)
องค์ชายเพคะเห็นท่านพี่ข้าบางหรือไม่
หลงซีฮั่น
ไม่นี่ เมื่อกี้ข้าพึ่งแยกจากนางนางคงอยู่แถวๆสระบัวมั้ง
ใช่ สระบัวนางว่ายน้ำไม่เป็นนี่!!!!
จางเข่อซิง (น้องสาวนางเอก)
งั้น จะทำอย่างไรล่ะถ้าเกิดอะไรขึ้นล่ะ ทำไงดีเนี้ย😖
โจรชุดดำ2
ถ้าท่านรู้พวกเราตายแน่เลย
ทั้งสองพูดคุยกันโดยไม่สังเกตเลยสักนิดว่ามีคนแอบฟัง
จางเข่อซิง (น้องสาวนางเอก)
ท่าน...หมายถึงใคร😢
พบเจอ
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
อ่า~~ปวดหัวจัง
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
เอ๊ะ ข้าอยู่ที่ไหนเนี้ย
นางตกใจเมื่อตื่นมาเห็นเพดานห้องเป็นสีเทา-ดำแปลกตา
ห่าวชวน(พระเอก)
คุณ ฟื้นแล้วหรอ
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ซีฮั่น ทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่ล่ะแล้วที่นี่ที่ไหน
ห่าวชวน(พระเอก)
ซีฮั่น ใคร😕
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ก็เจ้าไงเจ้าจำตัวเองมิได้หรือแล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะ
ห่าวชวน(พระเอก)
อะไรของคุณเนี้ยผมชื่อห่าวชวนไม่ใช่อะไรที่คุณเรียกนั่นหรอก
ห่าวชวน(พระเอก)
อีกอย่างผมจำตัวเองได้
ห่าวชวน(พระเอก)
คุณโอเคใช่มั้ย
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
โอเค...โอเคคือ อะไร?😕
ห่าวชวน(พระเอก)
นี่คุณผมไม่ตลกนะ
ห่าวชวน(พระเอก)
หรือเธอจะไม่ใช่คนที่นี่(เขาคิด)
ห่าวชวน(พระเอก)
คุณจำบ้านจำครอบครัวตัวเองได้มั้ย😕
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
จำได้สิ
ห่าวชวน(พระเอก)
จริงหรองั้นบ้านคุณอยู่ไหนเดี๋ยวผมไปส่ง
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
บ้านข้าอยู่แคว้นหยาง
ห่าวชวน(พระเอก)
แคว้นหยาง??
จู่จู่ๆเธอก็ลุกขึ้นและเดินไปเปิดม่าน
วิวข้างนอกทำให้เธอต้องชะงักและร้องกรี๊ดออกมา
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
กรี๊ด~~~~
ห่าวชวน(พระเอก)
เฮ้ย~~~คุณกรี๊ดทำไมเนี้ยย
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ข้า...ข้าอยู่ที่ไหนเนี้ยทำไมมีแต่สิ่งแปลกตาข้าทั้งนั้น
ห่าวชวน(พระเอก)
คุณบอกว่ามาจากแคว้นหยาง
คุณคงไม่ย้อนยุคมาเหมือนในทีวีหรอกนะ😶
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ย้อนยุค??
ห่าวชวน(พระเอก)
ไม่สิ นี่มันข้ามยุคต่างหาก
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
แสดงว่าข้าข้ามยุคมาเป็นร้อยปีเลยหรอ
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
งั้นข้าจะทำอย่างไรข้าไม่รู้จักใครสักคน
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
มีแค่เจ้า
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ให้ข้าอยู่ด้วยนะ ข้าไม่มีที่ไปไม่มีใครเลย
ห่าวชวน(พระเอก)
ห้ะ!! อยู่กับผม
เขาพูดพร้อมกับเอานิ้วจิ้มหน้าอกตัวเอง
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
นะๆๆๆ😢😢😢
ห่าวชวน(พระเอก)
แต่ก่อนอื่นคุณต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เข้าใจมั้ย
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
อือ ไหนล่ะเสื้อผ้า
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
นี่ๆเจ้าทำไมคนเยอะจัง
ห่าวชวน(พระเอก)
ห้างนะคุณไม่ใช่ห้องสมุด
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ห้างคือที่ไว้ซื้อของสมัยนี้หรอ
พนักงาน
สวัสดีค่ะสนใจตัวไหนสอบถามได้นะคะ
ห่าวชวน(พระเอก)
ครับ งั้นขอดูก่อนนะครับ
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
เจ้า!!
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
พาข้ามาทำอะไรเนี้ย
ตะลึง
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
เจ้า!!
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
พาข้ามาทำอะไรเนี้ย
ห่าวชวน(พระเอก)
ก็...ซื้อเสื้อผ้าไง
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
นี่เรียกเสื้อผ้าหรอ
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
งั้นเจ้าช่วยข้าเลือกด้วยนะข้าไม่เคยซื้อ
ห่าวชวน(พระเอก)
ครับเจ้านายยย
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
เอ่อ...ข้าต้องทำอะไรอีกมั้ย
ห่าวชวน(พระเอก)
คุณต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
เปลี่ยนยังไงล่ะ
ห่าวชวน(พระเอก)
เดี๋ยวผมพาไปห้องน้ำ
ห่าวชวน(พระเอก)
คุณเปลี่ยนได้ใช่มั้ยตอนลองก็ทำได้นิ
ห่าวชวน(พระเอก)
เร็วๆนะคุณต้องไปทำผมอีก
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ทำผมอะไรข้าไม่ทำห้ามตัดผมข้าเด็ดขาดนะ
ห่าวชวน(พระเอก)
ไม่ตัดหรอกแค่เปลี่ยนทรงใหม่เฉยๆ
ห่าวชวน(พระเอก)
สมัยนี้ไม่มีใครไว้ผมแบบคุณหรอกนะ
ห่าวชวน(พระเอก)
รีบไปเปลี่ยนได้แล้ว
หลังจากที่เธอเปลี่ยนชุดเสร็จ
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
นี่ได้มั้ย
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
เอ่อ...
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ได้มั้ย
ห่าวชวน(พระเอก)
อ่อๆได้ป่ะทำผมกัน
ขออนุญาตเปลี่ยนโปรไฟล์นางเอกนะคะ
ห่าวชวน(พระเอก)
เอ่อ มะ...
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
เจ้า เร็วเข้าสิข้าหิวแล้ว
ห่าวชวน(พระเอก)
หิวใช่มั้ย
ห่าวชวน(พระเอก)
ป่ะผมพาไปกินข้าว
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
อ่า น่ากินจัง
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ห่าวชวน
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
นี่คืออะไรอ่ะ
ห่าวชวน(พระเอก)
มันเป็นมันฝรั่งทอดน่ะ
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
มันฝรั่ง??😕
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
แล้วนี่กับนี่อ่ะ
ห่าวชวน(พระเอก)
แพนเค้กน่ะ
ห่าวชวน(พระเอก)
ไม่เคยกินใช่มั้ยล่ะ
ห่าวชวน(พระเอก)
เธอค่อยกินพวกนี้ทีหลังนะกินของคาวก่อน
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ข้ากินอันนี้ก่อนได้มั้ย
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
เค้าเรียกของคาวรึเปล่า
ห่าวชวน(พระเอก)
ไม่ใช่ของคาวหรอกมันเป็นขนมกินเล่นน่ะ
ในขณะที่ทั้งคู่กำลังกินอาหารอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้น
ห่าวชวน(พระเอก)
ฮัลโหล สวัสดีครับคุณน้องสาว
ห่าวหลง(น้องสาวพระเอก)
นี่ พี่อยู่ไหนเนี้ยหนูไปหาที่คอนโดก็ไม่เจอ
ห่าวชวน(พระเอก)
เอ่อ..พี่ออกมากินข้าวน่ะเดี๋ยวก็กลับแล้ว
ห่าวหลง(น้องสาวพระเอก)
รีบกลับน่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูไปหาใหม่
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
เอ่อ...
ห่าวชวน(พระเอก)
มีอะไรรึเปล่าคุณ
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
ที่นายเอาใส่หูเมื่อกี้คืออะไรหรอ
ห่าวชวน(พระเอก)
โทรศัพท์น่ะ
จางเหมยกุ้ย(นางเอก)
โทรศัพท์เอาไว้ทำอะไรหรอเมื่อกี้มันมีเสียงด้วยอ่ะ
ห่าวชวน(พระเอก)
เดี๋ยวผมพาไปซื้อแล้วสอนคุณใช้แล้วกันสมัยนี้มันต้องพกตลอดรู้มั้ย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
